Search

Rhinoliths are irregular surface and calcified stones formed by precipitation of minerals around an exogenous and endogenous nidus. The etiopathogenesis of rhinolites is not fully known. It often develops because an endogenous and exogenous source is located in the nose and calcified after contact with chemical components in the nasal secretions. Rarely, it does not cause any complaints and is diagnosed in routine examination. Rigid nasal endoscopy and computed tomography are the most important diagnostic methods. Treatment is removal of the rhinolite from the nose. In this case, a 39-year-old female patient presented with nasal obstruction and malodorous runny nose was discussed. Rinolitler, eksojen ve endojen kaynaklı bir nidus etrafında minerallerin çökmesiyle oluşan, düzensiz yüzeyli ve kalsifiye taşlardır. Rinolitlerin etyopatogenezi tam olarak bilinmemektedir. Sıklıkla endojen ve ekzojen kaynaklı bir cismin buruna yerleşmesi ve bu cismin burun sekresyonlarındaki kimyasal bileşenlerle teması sonrası kalsifiye olması nedeniyle gelişmektedir. Nadiren şikayet oluşturmaz ve rutin muayenede tanı konur. Rijit nazal endoskopi ve bilgisayarlı tomografi tanıda kullanılan en önemli metotlardır. Tedavi rinolitin burundan çıkarılmasıdır. Bu olgumuzda burun tıkanıklığı ve kötü kokulu burun akıntısı şikayeti ile başvuran 39 yaşında kadın hasta tartışıldı.

Arslan, Erhan (Balikesir Author), Amaç: Septoplasti, kulak-burun-boğaz pratiğinde en sık uygulanan operasyonlardan biridir. Bir taraftan burun tıkanıklığı şikâyetini etkili bir şekilde düzeltirken, diğer taraftan ses ve nazal rezonansı etkileme potansiyeline sahiptir. Bu çalışmada, septoplastinin ses ve nazal rezonans üzerine etkisini incelemeyi amaçladık. Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya, septum deviasyon tanısı alan ve septoplasti uygulanan 50 hasta ile kontrol grubu olarak 32 sağlıklı birey dâhil edildi. Kontrol grubuna ve septoplasti uygulanan hastalara cerrahiden önce ve 3 ay sonra “Multi Dimensional Voice Program” ile akustik ses analizi, nazometre ile nazal rezonans incelemesi yapıldı. Bulgular: Septoplasti uygulanan grupta, cerrahi öncesi ve sonrası akustik analiz değerlerinde düzeltilmiş amplitüd pertürbasyon bölümü değeri dışında istatistiksel olarak anlamlı fark izlenmemiştir (p, Objective: Septoplasty is a one of the most frequently performed operation in ear-nose-throat department. On the one hand, it effectively corrects the complaint of nasal congestion, on the other hand, it has the potential to affect voice and nasal resonance. In this study we aimed to investigate the influence of septoplasty on voice and nasal resonance. Material and Methods: Fifty patients who diagnosed with nasal septum deviation and scheduled for septoplasty and 32 healthy control were enrolled to study. Acoustic voice analysis and nasal resonance analysis were performed control individuals and patients who underwent septoplasty before and 3 months after surgery by Multi Dimensional Voice Program and nasometer. Results: No statistically significant difference were found between preoperative and postoperative voice parameters of study group except smoothed amplitude perturbation quotient values (p

Çalışmamızın amacı hızlı üst çene genişletme (HÜÇG) tedavisinin nazal hava yolu üzerine etkisinin anterior rinomanometri (ARM) ve Nasal Obstruction Symptom Evaluation Scale (NOSE) ile, koku fonksiyonu üzerine etkisinin `Sniffin' Sticks` test ile değerlendirilmesidir.Çalışmamıza, kliniğimize ortodontik tedavi amacıyla başvuran yaşları 12-16 arasında değişen 48 hasta dâhil edilmiştir. HÜÇG tedavisi uygulanması gereken ve burun solunumu yapan 17 hasta B grubunu, hem ağız hem burun solunumu yapan 16 hasta ise A grubunu oluşturmuştur. Kontrol grubuna (K) burun solunumu yapan maksiller darlığı bulunmayan 15 hasta dâhil edilmiştir. Maksiller genişletmede diş-doku destekli splint tarzı bir aparey olan tam kaplı akrilik bonded tipi HÜÇG apareyi kullanılmıştır. HÜÇG tedavisi öncesinde (T0), aktif tedavi bitiminde (T1) ve tedavi bitiminde (T2) ARM ile ölçüm yapılmış, NOSE ve `Sniffin' Sticks` testleri uygulanmıştır. Kontrol grubunda eş zamanlı olarak aynı ölçümler yapılmış, testler uygulanmıştır. Verilerin grup içi karşılaştırılmasında tekrarlı varyans ve Friedman analizleri, Post-hoc Holm-Sidak ve Bonferroni düzeltmeli Wilcoxon testleri; gruplar arası karşılaştırılmasında tek yönlü varyans analizi ve Post-hoc Tukey testi kullanılmıştır. Kategorik veriler Fisher Exact testi ile değerlendirilmiştir.Kontrol grubuna ait ARM, NOSE ve `Sniffin' Sticks` verileri incelendiğinde T0, T1 ve T2 zamanlarında anlamlı bir farklılık saptanmamıştır (p>0,05). A ve B grubuna ait ARM ve NOSE verilerine göre tedavi sonucu nasal dirençte anlamlı bir azalma kaydedilmiştir (p 0.05). Significant decreases in nasal resistances were recorded after treatment in groups A and B, in terms of ARM and NOSE measurements (p

Araştırmanın amacı, bebeklerde burun tıkanıklığını gidermede uygulanan iki farklı nazal irrigasyon tekniğinin fizyolojik parametreler, ağlama süresi ve beslenme üzerine etkisini incelemektir. Randomize kontrollü, deneysel tipteki araştırma, Ağustos 2019 – Ekim 2019 tarihleri arasında, İstanbul'da bir Eğitim-Araştırma hastanesinin çocuk acil kliniğinde gerçekleştirildi. Araştırmanın evrenini bu klinikte üst solunum yolu enfeksiyonu tanısı ile kabul edilen bebekler, örneklemi ise örneklem seçim kriterlerine uyan, deney grubu 1 (düşük hacimli serum fizyolojik ile nazal irrigasyon uygulanan) 40, deney grubu 2 (yüksek hacimli serum fizyolojik ile nazal irrigasyon uygulanan) 40 olmak üzere toplam 80 bebek oluşturmuştur. Veriler Ebeveyn ve Bebeği Tanıtıcı Bilgi Formu ve Bebek İzlem Formu ile elde edilmiştir. Çalışma grubundaki bebekler (grup 1 ve grup 2) ve ebeveynler demografik özellikler açısından homojendi (p>0,05). Çalışmaya alınan bebeklerin klinik özellikleri; burun akıntısı, ateş, öksürük, huzursuzluk, solunumda zorlanma, sürekli burun tıkanıklığı ve beslenmede zorlanma açısından homojen olduğu belirlendi (p>0,05). İşlemden hemen sonra Grup 2'de oksijen değerinin anlamlı düzeyde yüksek olduğu (p=0,000), işlemden 5 dakika sonra oksijen değerinin Grup 2'de daha yüksek, solunum hızının daha düşük olduğu ve bu farkın anlamlı düzeyde olduğu görüldü (p=0,000). Beslenme sırasında Grup 2'de oksijen değerinin daha yüksek, kalp atım ve solunum hızlarının ise daha düşük olduğu, gruplar arasında ki bu farkın anlamlı düzeyde olduğu belirlendi (p0,05). Clinical characteristics of the infants observed in this study; nasal draining, fewer, cough, restlessness, trouble breathing, constant nasal congestion and trouble in nutrition were found to be homogeneous(p>0,05). Oxygen level was significantly higher in Group 2 immediately after the procedure (p=0,000). Five minutes after the treatment oxygen value was higher and the respiratory rate was lower in the Group 2 and, this difference was significant (p=0,000). During the feeding value of oxygen was higher, the heart rate and respiratory rate were lower in the Group 2 and this difference was found to be significant (p

Amaç: Primer edinsel nazolakrimal kanal tıkanıklığına (PrENLKT) bağlı epiforanın ve tedavisi için yapılan eksternal dakriyosistorinostominin (DSR) meibomian bezler ve gözyaşı parametreleri üzerine etkisini araştırmak.Gereç ve Yöntemler: Bu çalışmada Ocak 2018 – Haziran 2019 tarihleri arasında, Bursa Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Göz Hastalıkları Anabilim Dalı'nda, tek taraflı PrENLKT nedeniyle eksternal DSR uygulanan hastalardan dahil edilme kriterlerini sağlayan 17 hastanın dosyası geriye dönük tarandı. Ameliyat öncesi ve ameliyat sonrası 1. ay muayenelerinde kaydedilen gözyaşı parametreleri ve meibografi ölçümleri hem kanal tıkanıklığı olan tarafta hem de sağlam tarafta incelendi.Bulgular: Dakriyosistorinostomi öncesi sağlam ve opere tarafta Schirmer-1 skorları arasında anlamlı farklılık izlenirken (13,1±5,0; 6,3±5,0; p=0,01); cerrahi sonrası bu farklılık ortadan kalkmıştır (12,0±7,3; 7,7±5,0; p=0,060). Gözyaşı ortalama kırılma zamanında (GOKZ) opere olan tarafta cerrahi sonrası dönemde meydana gelen artış istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (10,5±4,6; 12,0±5,3; p=0,033). Sağlam taraf ve opere taraf birbirleriyle karşılaştırıldığında ise operasyon öncesi ve sonrası dönemde GOKZ'da anlamlı fark izlenmemiştir (p=0,907, p=0,614). Ortalama meibomian bez kayıpları hem opere tarafta hem de sağlam tarafta cerrahi sonrası dönemde azalmış ve bu değerler istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (33,0±8,2; 27,1±6,8; p

Bu çalışmanın amacı, uykuda solunum bozukluğu olan hastalarda akustik rinometri bulgularını belirlemek ve polisomnografi (PSG) parametreleri ile akustik rinometri bulguları arasındaki ilişkiyi araştırmaktır. Obstrüktif uyku apnesi (OUA) şüphesi ile PSG yapılmış hastaların kayıtları retrospektif olarak incelendi. Burun tıkanıklığı şikâyeti olan, NOSE skalası verileri ve akustik rinometri kayıtları olan 135 hasta çalışmaya dâhil edildi. Uyku etkinliği yetersiz olan, santral uyku apne sendromu olan, demografik verileri ve fizik muayene bulguları ve NOSE skalası verileri eksik olan, geçirilmiş nazal cerrahi öyküsü olan, septal perforasyonu olan, topikal nazal sprey kullanan, enfeksiyöz ya da inflamatuar sinonazal hastalığı olan toplam 54 hasta çalışma dışı bırakıldı. Sonuçta 81 hastadan elde edilen veriler analiz edildi. Hastaların yaş, cinsiyet, vücut kitle indeksi, ek hastalıkları ve NOSE skalası sonuçları kaydedildi. Anterior rinoskopi ve fleksibl fiberoptik nazofaringoskopi ile anterior ve posterior nazal pasaj açıklığı belirlendikten sonra akustik rinometri yapıldı. 81 hastanın 20' si (% 24.7) kadın, 61' i (% 75.3) erkektir ve % 59.3' ünde izole septum deviasyonu, % 20.9' unda izole konka hipertrofisi ve % 19.8' inde ise kombine septum deviasyonu ve konka hipertrofisi bulunmaktadır. Ortalama NOSE skalası skorunun 10.0± 4.0 (2-20), MCA10.46 ± 0.2 cm2, Vol11.84 ± 0.5 cm3, MCA20.42 ± 0.2 cm2, Vol2 5.67 ± 3.5 cm3 olduğu görüldü. Ortalama AHI 27.9 ± 23.3 idi. Hastaların 5 ' inde (% 6.1) basit horlama, 23' ünde (% 28.4) hafif OUA, 22' sinde (% 27.2) orta OUA ve 31' inde (% 38.3) ağır OUA saptandı. NOSE skalası ve akustik rinometri verilerinin hafif, orta ve ağır OUA arasında anlamlı bir farklılık bulunamamıştır. OUA' lı hastalarda tedavi planlanmasında burna yönelik cerrahinin tedaviye katkısnın olmayabileceği göz önüne alınarak bu hastalarda burna yönelik yapılacak işlemlerde hasta seçimine dikkat edilmesi gerekmektedir. The aim of this study was to investigate the acoustic rhinometry findings in patients with sleep disordered breathing and to investigate the relationship between polysomnography (PSG) parameters and acoustic rhinometry findings. Obstructive sleep apnea (OSA) patients with suspicion of PSG made were examined retrospectively. Nasal congestion with complaints, 135 patients with NOSE scale data and acoustic rhinometry recordings were included in the study. A total of 54 patients with inadequate sleep activity, central sleep apnea syndrome, demographic data and physical examination findings, missing NOSE scale data, past nasal surgical history, septal perforation, topical nasal spray, infectious or inflammatory sinonasal disease was left out. Eventually, data from 81 patients were analyzed. Patients' age, sex, body mass index, additional diseases and NOSE scale results were recorded. Anterior rhinoscopy and flexible fiberoptic nasopharyngoscope with anterior and posterior acoustic rhinometry was performed after opening the nasal passages is detected. Of the 81 patients, 20 (24.7%) were female, 61 (75.3%) were male, 59.3% were isolated septum deviations, 20.9% were unda isolated concha hypertrophy and 19.8 % were combined septum deviations and concha hypertrophy. The mean NOSE scale score was 10.0 ± 4.0 (2-20), MCA1 0.46 ± 0.2 cm2, Vol1 1.84 ± 0.5 cm3, MCA2 0.42 ± 0.2 cm2, and Vol2 5.67 ± 3.5 cm3. The mean AHI was 27.9 ± 23.3. Simple snoring was found in 5 of the patients (6.1%), mild OSA in 23 (28.4%), moderate OSA in 22 (27.2%) and severe OSA in 31 (38.3%) patients. No significant difference was found between the mild, moderate and severe OSA in the NOSE scale and acoustic rhinometry data. Care should be taken in the selection of patients for treatment of the nose in these patients, considering that the treatment for OSA patients may not contribute to the care of the nose surgeon. 55

Septorinoplasti (SRP) ve septoplastide (SMR) alt konka (AK) cerrahisinin nazal pasaj üzerindeki etkisini değerlendirdiğimiz bu çalışmaya, 60 hasta dahil edilmiştir.31'i kadın, 29'u erkek olan hastaların ortalama yaşı 27,3 idi.Burun tıkanıklığı şikayeti olan hastaların, geçirdiği nazal cerrahi, septum perforasyonu veya komorbid hastalık yoktu, prick testleri negatifti. Her hastaya burun tıkanıklığı şikayetlerini, NOSE skalası üzerinde belirtmeleri istenmiştir.Objektif değerlendirilme amacıyla akustik rinometri (AR) ve anterior rinomanometri (ARMM) uygulanmıştır.AR'de nostrilden 0-3 ve 2-5cm uzaklıklardaki volümleri (VOL0-3,VOL2-5), minimal kesitsel alan (MKA) ve MKA' nın nostrilden uzaklığı (MKAdist) her bir nazal kavite için ayrı ayrı;ARMM'de ise, her bir nazal kavite ve toplam nazal kavite için nazal hava akımı (RAKIM,LAKIM,TAKIM) ve nazal rezistans (RRESIST,LRESIST,TRESIST) hem dekonjestan öncesi hem de sonrasında değerlendirilmiştir.Bu değerlendirmeler, cerrahi öncesi ve sonrası 6. ayda yapılıp karşılaştırılmıştır. SRP ve SMR sonrasında burun tıkanıklığı hissi subjektif olarak azalmıştır.AR' de SMR-AK lateralizayonu yapılan (SMR2),SRP-AK müdahalesi yapılmayan (SRP0) ile SRP-AK elektrokoterizasyonu yapılan (SRP1) grupta MKAdist' da nostrile kayma olmuş;fakat MKA' da anlamlı artış gözlenmemiştir.ARMM' de SMR-AK elektrokoterizayonu (SMR1) yapılanda LRESIST, TRESIST' de;SRP-AK müdahalesi yapılmayan (SRP0) ve elektrokoterizayonu (SRP1) yapılanda sırasıyla LRESIST ve RRESIST' de azalma olmuştur.Korelasyon analizinde ise;NOSE ile VOL0-3,VOL2-5,MKAdist arasında yüksek düzeyde korelasyon tespit edilmiştir.SRP AK müdahelesi yapılmayan (SRP0) ve elektrokoterizayonu yapılanlarda (SRP1),MKAdist'ın anteriora kaymasının uygulanan nazal valv güçlendirici tekniklerin etkisiyle olduğu düşünülmektedir.SRP' de, AK elektrokoterizasyonu yapılsa da lateral osteotomiye bağlı olarak geliştiği düşünülen nazal rezistansta anlamlı artış tespit edilmiştir.Sonuç olarak, AK elektrokoterizasyonun nazal hava akımında artışta etkili olduğunu;AK lateralizasyonun diğer tekniklerle kombine kullanılması;nazal piramidin daraldığı SRP'de nazal valv güçlendirici tekniklere önem verilmesi gerektiğini;subjektif değerlendirme ile AR arasında korelasyon olabileceğini;daha uzun süreli takip edilecek daha büyük örneklem gruplarıyla daha güvenilir sonuçlar elde edileceğini düşünmekteyiz. We evaluated the efficacy of inferior turbinate (IT) surgery in septorinoplasty (SRP) and septoplasty (SMR) in terms of nasal passage flow.Sixty patients have been recruited according to the inclusion criteria of the study.The mean age was 27,3 years and 31 of them were female. None of the patients had previous nasal surgery, septum perforation, comorbid disease or also allergic sensitivity based on Prick test results.Nasal obstruction was the common complaint of all patients. The degree of nasal obstruction was evaluated utilizing NOSE scala subjectively whereas acoustic rinometry (AR) and anterior rinomanometry (ARMM) objectively before and 6 months after surgery consecutively.In AR, volume measurements in distances 0-3 cms and 2-5 cms from the nostril (VOL0-3,VOL2-5), minimal cross-sectional area (MCA), the distance of MCA from the nostril (MCAdist) were assessed for each nasal cavity;in ARMM, nasal air flow for one nasal cavity and both (R AKIM,L AKIM,T AKIM), nasal resistance (RRESIST,LRESIST,TRESIST) have been assessed seperately before and after the use of nasal decongestant.The sensation of nasal obstruction after SRP and SMR reduced subjectively.In AR, shift towards the nostril in MCAdist in SMR2 (SMR-IT lateralization), SRP0 (SRP without IT intervention) and SRP 1 (SRP-IT electrocautery) groups;nevertheless no significant increase in MCA in all groups.In ARMM, decrease in LRESISIT and TRESIST values in SMR1 group (SMR-IT electrocautery);decrease in LRESIST and RRESIST values in SRP0 (SRP without IT intervention) and SRP1 ( SRP-IT electrocautery) groups were observed respectively.Corelation analysis revealed that NOSE was highly correlated with VOL 0-3,VOL 2-5 and MCA dist values.It is assumed that anterior shift in MCAdist values in SRP groups with or without inferior turbinate intervention is due to the effect of nasal valve augmentation techniques.In SRP, significant increase in nasal resistance which is supposed to be due to lateral osteotomy even though IT electrocautery is performed. To conclude, this thesis made us thought that IT electrocautery is effective in nasal air flow increase, that lateralization of the turbinates should be performed with the combination of other techniques, that care should be taken to use nasal valve augmentation techniques in SRP which narrows the nasal pyramid and subjective assesment may be correlated with AR. Future studies designed with larger sample groups and longer follow-up time are needed for more reliable results. 101

Araştırma acil pediatri birimine burun tıkanıklığı ile getirilen bebeklerde; serum fizyolojik ile burun temizliğinin ardından nazal aspiratörle aspirasyon uygulamasının yalnızca serum fizyolojik ile burun temizliği uygulamasına göre etkinliğini fizyolojik parametreler, ağlama ve işlem süreleri açısından değerlendirmek amacıyla randomize kontrollü deneysel olarak yürütüldü. Örneklemi İstanbul Beyoğlu Kamu Hastaneler Birliği Şişli Hamidiye Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi Çocuk Acil Birimine Mayıs 2017 – Temmuz 2017 tarihleri arası getirilen ve seçim kriterlerine uyan 80 bebek (Grup 1: 40, Grup 2: 40) oluşturdu. Etik kurul, kurum izni, bebeklerin yasal temsilcilerinden izinler alındı. Veri toplama araç ve gereçleri; hasta tanılama formu, bebek izlem formu, burun temizliği protokolü, nazal aspiratör ile aspirasyon protokolü, nasal aspiratör, pulse oksimetre, kronometre, serum fizyolojik idi. Veriler SPSS 16.0 ve NCSS 2007 programları ile değerlendirildi. Grup 1'in SpO2 değerleri işlemden hemen önce Grup 2'ye göre daha düşük, işlemin diğer aşamalarında (p0,05). Grup 1'de ağlama ve işlem süreleri Grup 2'ye göre yüksekti (p0,05). Duration of crying and processing time were higher in experimental group (p

Bu çalışmanın amacı kadınlarda gebeliğin postpartum döneme ilerlemesiyle nazal havayolunda meydana gelen fizyolojik değişikliklere bağlı oluşan gebelik rinitini ve sıklığını ortaya koymak aynı zamanda anterior rinoskopi (AnR), anterior rinomanometri (ARM), subjektif nazal obstrüksiyon skoru (SNOS) arasındaki korelasyonunun saptanmasıdır. Çalışmaya sigara içmeyen, sağlıklı, yaşları 19-35 arasında değişen herhangi bir respiratuar alerjisi veya kronik nazal veya sinüs hastalığı olmayan 3. trimester dönemine girmiş 30 gebe kadın rastgele seçilerek denek grubu oluşturuldu.Aynı yaş aralığında yine respiratuar allerjisi veya kronik nazal veya sinüs hastalığı olmayan 30 gebe olmayan kadın, kontrol grubuna dahil edildi. Gebe olan denek grubu 3. trimesterda bir kez muayene edildi. Muayenede ayrıntılı anamnez alma, anterior rinoskopi (AnR) ve anterior rinomanometri (ARM) aynı KBB hekimi tarafından yapıldı. Gebelerden sabahları olan burun tıkanıklığının düzeyini Subjektif Nazal Obstrüksiyon Skorlaması (SNOS) ile yok (0), hafif (1), orta (2), ciddi (3) veya tam tıkalı (4) olarak tarif etmesi istendi. Aynı işlemler kontrol grubuna uygulandı.Her iki gruptan alınan anterior rinoskopi (AnR), anterior rinomanometri (ARM) ve Subjektif Nazal Obstrüksiyon Skorlaması (SNOS) sonuçları karşılaştırıldı. Elde edilen bulgular değerlendirilirken, istatistiksel analizler için SPSS 24.0 programı kullanıldı.Çalışma sonucunda gebe kadınlarda gebelik boyunca burun tıkanıklığı şikâyeti azalma göstermemiş, gebelerin %36,7'sinde değişmemiş ve %63,3'ünde artmıştır. Multipar gebelerin %28,6'sında önceki gebelikte rinit bulunmuştur. Mevcut gebelikte rinit varlığı ise %66,7'dir. AnR puan ortalaması gebelerde x=3,60±1,35; gebe olmayanlarda x=0,77±0,73 olarak bulunmuştur. TNİD ortalaması gebelerde x=0,46±0,23; gebe olmayanlarda x=0,27±0,06 olarak bulunmuştur. SNOS ortalaması gebelerde x=1,37±0,72; gebe olmayanlarda x=0,57±0,63 olarak bulunmuştur. Tüm farklar p

Pediatrik yaş grubundan sık görülen adenoid hipertrofisi, ağız solunumuna,nazal konjesyona, hiponazal konuşmaya ve uyku apnesine yol açabileceği gibi kroniksinüzit ve rekürren otite de yol açabilmektedir. Adenoidektomi için karar vermedeönemli olan adenoid hipertrofisini saptamada semptom skorlama yöntemleri gibisubjektif yöntemlerle, adenoid hipertrofisinin objektif olarak gösteren; palpasyon, aynaile muayene, endoskopik muayene, düz grafi (lateral boyun grafisi), manyetik rezonansgörüntüleme (MRG) ve akustik rinometri gibi birçok tanı yöntemi vardır. Pediatrik yaşgrubunda nazal kavitenin darlığı endoskopik muayeneyi sınırlamakta grafi iledeğerlendirme hem radyasyon riski hemde yeterli doğrulukta bilgi vermemesi nedeniyleartık klinisyenler tarafından tercih edilmemektedir. Bu nedenlerden ötürü klinisyenleriçin adenoid hipertrofisini belirlemede noninvazif yöntemler herzaman ilgi odağıolmuştur.Tepe nazal inspiratuar akım (PNİF) ölçümü ve nazal ses analizi adenoidhipertrofisinde nazal obstrüksiyonu gösterme de noninvazif kolay ve ucuz bir yöntemolarak kullanılabilir. Bu çalışmada ki amacımız; çocuklarda zor olan adenoid muayenesinedeniyle preoperatif ve postoperatif dönem de kolay uygulanabilen bir tanı metoduolan PNİF ve nazal ses analizi yöntemini kullanarak, endikasyon koymada bu testlerindeğerini hesaplamak ve postoperatif dönemde adenoidektominin effektivitesinideğerlendirmektir.Bu çalışma, İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi Kulak Burun Boğazkliniğinde yürütüldü. Prospektif klinik çalışma olarak tasarlandı. İstanbul Eğitim veAraştırma Hastanesi Yerel Etik Kurulu tarafından onaylandı. Hastaların ailelerindenaydınlatılmış onam alındı. Haziran 2016-Eylül 2016 tarihleri arasında hastanemiz KBBkliniğine başvurup adenoidektomi operasyonu planlanan 3-16 yaş arası hastalarçalışmaya dahil edildi. Hastalara operasyon öncesi nazal ses analizi ve PNİF testiyapıldı ve adenoid hipertrofisi semptomları ile ilgi sorular sorularak skorlama yapıldı.Postoperatif 1.ayında hastalara nazal ses analizi ve PNİF testi yapıldı ve semptom skorlaması tekrarlandı.Çalışmaya 26 erkek 15 kız toplam 41 hasta dahil edildi. 32 hastaya sadece adenoidektomi, 5 hastaya adenoidektomi+bilateral ventilasyon tüpü uygulanması, 3 hastayaadenoidektomi+bilateral miringotomi, 1 hastaya ise revizyon adenoidektomi operasyonuuygulandı. Postoperatif 1. ay semptom skoru ortalaması preoperatif dönem ortalamasınagöre istatiksel olarak anlamlı düşüktü(p

Amaç: Bu çalışma açık teknik primer septorinoplasti yapılan olgularda, preoperatif ve postoperatif dönemde yapılan Rinomanometri, Nasal Obstruction Symptom Evaluation (NOSE), Rhinoplasty Outcomes Evaluation (ROE) ve Vizuel Analog Skala (VAS) ile hasta memnuniyetinin değerlendirilmesi, bu parametrelerin birbiriyle olan ilişkisinin saptanması ve bu formların estetik nazal cerrahide güvenilirliğinin ve kullanılabilirliğinin değerlendirilmesi amacıyla yapılmıştır.Gereç- Yöntem: Bu çalışma Ocak 2016 - Ocak 2017 tarihleri arasında Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Kulak Burun Boğaz Kliniği'ne burundan nefes alma zorluğu ve nazal deformite nedeniyle açık SRP uygulanan 100 olgu üzerinde yapılmıştır. Olguların yaşları 18 ile 44 arasında değişmekte olup, ortalaması 27,31±6.447 yıldır. Cinsiyetlere göre dağılıma bakıldığında; olguların %62'si (n=62) kadın, %38'i (n=38) erkektir.Çalışma dizaynımız, hasta memnuniyetinin preoperatif dönemde retrospektif, postoperatif dönemde prospektif olarak değerlendirildiği bir çalışmadır.Preoperatif ve postoperatif en az 6 ayını dolduran cerrahi sonrası estetik ve fonksiyonel açıdan memnuniyetlerini değerlendirmek amacıyla objektif analiz olan Rinomanometri ve subjektif analizlerden Nasal Obstruction Symptom Evaluation (NOSE), Rhinoplasty Outcomes Evaluation (ROE) formlarındaki soruları, aynı vizitte hem operasyon öncesi hemde operasyon sonrası durumları açısından, ayrı ayrı cevaplandırmaları istendi. Bu şekilde hastanın preoperatif ve postoperatif durum değerlendirmesini daha net yapıp ortaya koyabilmesi amaçlanmıştır.Ayrıca hastaların Vizuel Analog Skala (VAS) ile değerlendirme yapmaları, hastalardan operasyon öncesi ve sonrası, burunlarını estetik ve fonksiyonel açıdan ayrı ayrı puanlandırmaları istendi.Bulgular: Vomere müdahale edilmeyen kontrol grubu hastaların preop ve postop 6. ay Total Nazal Hava Dirençleri (TNHD) arasında anlamlı fark bulunmadı (p>0.05)Vomer posterior-süperior rezeksiyonu yapılan vaka grubu hastaların ise preop ve postop 6. ay TNHD' si arasında ileri düzeyde anlamlı fark bulundu (p0.05).Tüm formlardaki preoperatif ve postoperatif değişim farkı incelendiğinde, birbirleri ile istatiksel olarak ilişkili ve anlamlı olduğu gözlendi.Tartışma: Kozmetik ve fonksiyonel açıdan memnun edilmiş bir hasta, septorinoplasti ameliyatının başarısının en önemli göstergesidir. Estetik ve fonksiyonel nazal cerrahide hasta memnuniyetinin değerlendirilmesinde, hem objektif hem de subjektif yöntemlerin kullanılması mümkündür. Bu amaçla geliştirilmiş hastalık veya alan spesifik yaşam kalitesi değerlendirme formlarının kullanımı, yapılan cerrahinin etkinliğinin değerlendirilmesinde güvenilir sonuçlar vermektedir. Sonuç olarak septorinoplasti ameliyatı, uygun endikasyonda yapıldığı takdirde, hastanın sosyal, psikolojik ve fiziksel yönden yaşam kalitesini arttıran bir cerrahidir. Aim: The purpose of this study was to assess patient satisfaction with rhinomanometry performed in the pre- and postoperative periods in patients undergoing primary open septorhinoplasty (SRP) using the Nasal Obstruction Symptom Evaluation (NOSE), Rhinoplasty Outcomes Evaluation (ROE) and Visual Analogue Scale (VAS), to determine the relations between these parameters, and to evaluate the reliability and practicability of these forms in cosmetic nasal surgery.Materials-Methods: This study involved 100 cases of open SRP performed due to difficulty breathing through the nose and nasal deformity at the Atatürk University Medical Faculty Ear, Nose and Throat Clinic between January, 2017, and January, 2017. Patients' ages ranged between 18 and 44, with a mean age of 27.31±6.447 years. Sixty-two percent (n=62) were women and 38% (n=38) men.The study design involved retrospective evaluation of patient satisfaction in the preoperative period and prospective evaluation in the postoperative period. Patients with pre- and postoperative periods of at least 6 months underwent rhinomanometry, representing objective analysis, and were also asked to complete the Nasal Obstruction Symptom Evaluation (NOSE) and Rhinoplasty Outcomes Evaluation (ROE), representing subjective analyses, in order to evaluate satisfaction in terms of postsurgical cosmetic and functional outcomes, during the same visits. This was intended to provide a clearer assessment of the patient's pre- and postoperative status.Patients were also asked to provide an evaluation using the Visual Analogue Scale (VAS) and to provide separate scores in terms of nasal esthetic appearance and functionality before and after surgery.Results : No significant difference was determined between preoperative and postoperative 6th month total nasal air resistance (TNAR) values in the control group patients undergoing no procedure to the os vomer (p>0.05) However, a significant difference was observed between preoperative and postoperative 6th month TNAR values in patients undergoing posterior-superior os vomer resection (p0.05).Analysis of preoperative and postoperative changes in all forms revealed that these were statistically correlated and significant.Discussion: Patient satisfaction in cosmetic and functional terms is the most significant indicator of operative success. Both objective and subjective methods can be used in the evaluation of cosmetic and functional patient satisfaction in nasal surgery. The use of disease- or area-specific quality of life evaluation forms developed for this purpose provides reliable results in assessing the effectiveness of the surgery performed. In conclusion, if performed under appropriate indications, septorhinoplasty is a surgical technique that increases patient quality of life in social, psychological and physical terms. 96

Kronik Nazal Obstrüksiyonu Olan Hastalarda Uvula Boyutunun DeğerlendirilmesiAmaç: Bu çalışmamızda kronik nazal obstrüksiyon ile uvula boyutları arasında bir ilişki olup olmadığını ve uvula boyutlarındaki değişimin horlama, OUAS vb komplikasyonlara yol açma noktasındaki rolünü ortaya koymayı amaçladık. Materyal ve Metod: Hasta grubu, Mart 2017 – Mayıs 2017 tarihleri arasında Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Kulak Burun Boğaz Polikliniği'ne burun tıkanıklığı, burundan rahat nefes alamama şikayeti ile başvuran hastalar arasından seçildi. Kontrol grubu ise sağlıklı ve gönüllü bireylerden oluşmaktaydı. Çalışma 70 kişilik hasta grubu ve 40 kişilik kontrol grubu olmak üzere toplam 110 kişiden oluşmaktaydı.Tüm bireylerin öyküleri sorgulandı ve detaylı KBB muayeneleri yapıldı. Vücut kitle indeksleri hesaplandı. Her iki grupta da dil kökü, larinks, orofarinks muayeneleri normaldi. Her iki grup da OUAS tanısı olmayan, kronik hastalığı olmayan, geçirilmiş kulak burun boğaz cerrahisi öyküsü olmayan ve vücut kitle indeksi normal olan 18-55 yaş aralığında bireylerden oluşmaktaydı. Hastaların anterior rinomanometri testleri yapıldı ve uvula boyutları ölçüldü.Bulgular: İstatistiki analiz yapıldığında hasta grubunda sağlıklı gruba kıyasla uvula boyutları anlamlı oranda artmış olarak bulundu. Hasta grupta total nazal direnç değeri ile uvula boyutu arasında bir korelasyon saptanmadı.Sonuç: Kronik nazal obstrüksiyonun uvula boyutlarında artışa neden olduğu ve bu durumun da basit horlamayla başlayan ve OUAS'a doğru giden bir kısır döngünün başlangıcı olabileceği gösterildi. Dolayısıyla kronik nazal obstrüksiyonun tanısı ve tedavisi planlanırken uvula boyutunun da mutlaka değerlendirilmesi gerekliliği ortaya konuldu.Anahtar Kelimeler: Kronik nazal obstrüksiyon,uvula,OUAS Assessment of Uvula Dimension in Patients with Chronic Nasal ObstructionPurpose: In this study, we aimed to determine the relationship between chronical nasal obstruction and uvula size and to investigate whether the change of uvula dimensions leads to complications such as snoring, OSAS, etc.Materials and Methods: The patient group was enrolled among the patients admitted to Atatürk University Medical Faculty Ear, Nose and Throat Policlinic between March 2017 and May 2017 with complaints of nasal obstruction and difficulty in breathing comfortably. The control group consisted of healthy and voluntary individuals. The study consisted of a total of 110 subjects, including 70 patient group and 40 control group.All individuals' stories were questioned and detailed ENT examinations were conducted. Body mass indexes are calculated. The tongue root, larynx, and oropharyngeal examinations were normal in both groups. Both groups consisted of individuals with no OSAS diagnosis, no chronic disease, no history of otolaryngologic surgery and 18-55 years of age with normal body mass index. An anterior rhinomanometry test was performed and uvula dimensions were measured.Results: İn the patient group mean uvula size was bigger than control group and this difference was statistically significant. There was no correlation between total nasal resistance value and uvula size in the patient group.Conclusion: It has been shown that chronic nasal obstruction causes an increase in the size of the uvula, and that this may be the beginning of a vicious circle starting with simple snoring and going towards OSAS. Therefore, when the diagnosis and treatment of chronic nasal obstruction is planned, it is necessary to evaluate the uvula dimension.Keywords: Chronic nasal obstruction, OSAS, Uvula. 66

Septum deviasyonuna bağlı kompansatris alt konka hipertrofisi toplumda çok sık karşılaşılan ve septoplastide tatmin edici sonuç alınabilmesi için müdahale gerektiren bir durumdur. Septum deviasyonu sırasında konkalarda görülen kompansatris değişiklikler mukoza, bağ doku, kemik gibi konkanın tüm bileşenlerinin katılımı ile olur. Bu kompansatris değişiklerle amaçlanan, hava akımında patolojiye bağlı oluşmuş türbülansları en aza indirmek ve burun tıkanıklığını kısmen rahatlatmaya çalışmaktır. Bu çalışmanın amacı septum deviasyonuna bağlı kompansatris alt konka hipertrofisinde bilateral alt konkalardaki apoptoz düzeylerini karşılaştırarak bu süreçte apoptozun önemini incelemektir. Bu amaçla tek taraflı septum deviasyonu ve kompansatris alt konka hipertrofisi nedeniyle opere olan ve parsiyel alt konka rezeksiyonu yapılan 23 hastanın bilateral alt konkaları arasındaki apoptoz oranları farkı terminal deoxynucleotidyl transferase dUTP nick end labeling (TUNEL) yöntemi ve ışık mikroskopisiyle yapılan histometrik değerlendirme ile karşılaştırılmıştır. Yüzey epiteli, bez epiteli, infiltratif hücreler, fibroblast, damar endoteli, düz kas, osteosit ve osteoblastlar ayrı ayrı değerlendirilmiş ve sonuçlar eşleştirilmiş örneklemler Student's t ve Mann Whitney u testleri ile istatistiksel analize sokulmuştur.Kompansatris hipertrofik alt konkaların fibroblastlarında, istatistiksel olarak anlamlı olmasa da, dikkat çekici derecede azalmış (p=0,064) apoptoz söz konusudur. Bu bulgu kompansatris alt konka hipertrofisi sürecinde fibroblast sağ kalımının artması ve görece azalmış apoptoz oranıyla doku boyutunun aktif olarak kontrol edildiği hipotezini desteklemektedir. Epitelde veya hücre döngüleri daha yavaş olan diğer hücre gruplarında ise belirgin farklılık görülmemiştir. Sigara içen hastalarda, sigara içmeyenlere göre infiltratif hücre apoptoz oranında istatistiksel anlamlılığa ulaşamayan (p=0.216) artış görülmüştür. Bu artışın, sigara içen kişilerde kısa ömürlü infiltratif hücrelerin dokuya girişinin artması ve orada daha çok apoptoza gitmelerine nedeniyle gözlemlendiği düşünülmüştür. Anahtar Kelimeler: Alt konka, septum deviasyonu, sigara, kompansatris hipertrofi, apoptoz, TUNEL Compensatory turbitate hypertrophy secondary to septal deviation is a frequent condition that has to be adressed during septoplasty in order to have a satisfactory result. Compensatory changes of turbinates in the case of a deviated septum involve all components of the concha such as mucosa, connective tissue and bone. Such compensatory changes aim to decrease pathological turbulances secondary to septal deviation and thus relieve nasal obstruction.The aim of this study is to evaluate the importance of apoptosis during the compensatory turbinate hypertrophy process by comparing the levels of apoptosis between bilateral inferior turbinates. For this purpose, terminal deoxynucleotidyl transferase dUTP nick end labeling (TUNEL) method and histometric analysis with light microscope have been utilised to compare the differences of apoptosis ratios between bilateral inferior turbinates of 23 patients that have been operated for unilateral septal deviation and compensatory turbinate hypertrophy with partial turbinate resection. Surface epithelium, gland epithelium, infiltrating cells, fibroblasts, vascular endothelium, smooth muscle, osteocyte and osteoblasts have been evaluated separately and the results have been analysed with paired samples Student 's t and Mann Whitney u tests.At the compensatory hypertrophic site, although statistically not signficant, remarkably lower apoptosis rates (p=0,064) have been observed at fibroblasts. This finding supports the hypothesis that during the compensatory hypertrophy process, the volume of the tissue is actively controlled by increased fibroblast survival and relatively decreased apoptosis rate. No remarkable difference has been observed at epithelium or other cell types with slower turnover rates. Smokers have been shown to have increased apoptosis of infiltrative cells compared to non-smokers but this finding is statistically not significant (p=0,216). This observation at smokers is thought to be related to the increased infiltration of short lived infiltating cells that eventually end up with apoptosis. Key words: Inferior Turbinate, septal deviation, smoking, compensatory hypertrophy, apoptosis, TUNEL 77

Burun tıkanıklığı, toplumda sık görülen ve hastaların hayat kalitesini önemli ölçüde düşüren bir fonksiyon bozukluğudur. Nazal septum deviasyonu; nazal septumu oluşturan kuadrangüler kartilaj, etmoid kemiğin perpendeküler laminası, vomer ve palatin kemiğin septal kısmını oluşturan kemik yapılardaki anatomik bozukluktan kaynaklanabilir. Bu deviasyon konjenital veya edinsel olabilir ve burun tıkanıklığının en sık sebeplerinden birini oluşturur. Septoplasti Kulak Burun Boğaz pratiğinde en sık yapılan ameliyatlardan biridir. Septoplasti ameliyatlarından sonra hastaların bir kısmında burun tıkanıklığı şikayetinde iyileşme olmamaktadır. Bu çalışmanın amacı septoplasti ameliyatı olan hastalarda postoperatif dönemde devam eden subjektif burun tıkanıklığı sebeplerinin araştırılmasıdır. Bu çalışmaya, Ocak 2016 ile Aralık 2016 tarihleri arasında Atatürk Eğitim Araştırma Hastanesi Kulak Burun Boğaz Kliniği'ne burun tıkanıklığı nedeniyle en az 6 ay önce septoplasti ameliyatı olmuş ve burun tıkanıklığı şikayeti devam eden , burun tıkanıklığı subjektif ölçüm yöntemleri olan Nasal Obstruction Symptom Evaluation scala (NOSE) ve Visuel Analog Skala (VAS) değerleri hastanın şikayetini destekleyen hastalar alındı. Tüm hastaların öyküsü alınarak, eksternal nazal muayenesi, anterior rinoskopik muayenesi, nazal endoskopik muayenesi yapıldı. Tüm hastalardan paranazal sinüs tomografisi istendi. Bütün hastalar için NOSE, VAS ve The Score for Allergic Rhinitis (SFAR ) skalası dolduruldu. Septoplasti sonrası burun tıkanıklığı olan hastaların burun tıkanıklığı sebeplerini oluşturan faktörler, Septoplasti ile ilgili sebepler (Grup 1) ve Septoplasti ile ilgili olmayan sebepler (Grup 2) olarak iki ana başlık altında toplandı.Grup 1 kendi içerisinde Yetersiz cerrahiye bağlı nedenler (Grup 1-a) ve İyatrojenik nedenler (Grup 1-b) olarak iki alt gruba ayrıldı. Grup 1-a'da ; septum deviyasyonu , nazal valv darlığı ,konka bülloza, alt konka hipertrofisi ve alar kollaps olmak üzere beş alt gruba ayrıldı. Grup 1-b ise ; nazal sineşi , septal perforasyon kabuklanma , nazal tip ptozisi ve saddle nose (semer burun) olmak üzere dört alt gruba ayrıldı. Septoplasti cerrahisi ile ilgili olmayan sebepler (Grup 2) ise alerjik rinit , atrofik rinite bağlı kabuklanma, horlama ve uyku apnesi semptomatolojisi, adenoid hipertrofisi ve nazal patoloji saptanmamış hastalar olmak üzere beş alt gruba ayrıldı.Bu çalışmada 124 hasta inceledik. Septoplasti ile ilgili sebeplerden dolayı burun tıkanıklığı şikayeti olan 106 (%85.4) hasta, septoplasti ile ilgili olmayan sebeplerden dolayı burun tıkanıklığı şikayeti olan 42 (%33.8) hasta vardı. 24 (%19.3) hastada ise her iki sebepten dolayı burun tıkanıklığı şikayeti olduğu tespit edildi.Grup 1'de 106 hastadan, yetersiz cerrahi nedenli 96 (%77.4) hasta, iyatrojenik sebeplerden dolayı 44 (%35.4) hasta ve her iki sebepden dolayı 34(%24.1) hasta tespit edildi.Sonuç olarak; septoplasti ameliyatı geçiren hastalarda postoperatif devam eden burun tıkanıklığına sebep olan patolojinin sadece nazal septumdan kaynaklanmadığı endikasyon aşamasında göz önünde bulundurulmalı, diğer etiyolojik faktörlerin varlığında, septoplastiye ek olarak yardımcı düzeltici ameliyatları da yapmak, ameliyat sonrası hastayı düzenli kontrollere çağırarak postoperatif olabilecek komplikasyonların oluşmasını engellemek, postoperatif dönemde ek patolojiye yönelik medikal tedaviye (antialerjik) başlamak gerekir.Anahtar kelime: Septoplasti, Nazal septum deviasyonu, VAS, NOSE, SFAR Etiological analysis the cause of nasal obstruction after septoplasty` Nasal obstruction is a functional impairment which is frequent in population and impairs patients' quality of life. It may originate from mechanical causes related to anatomical disorders of bony and cartilagenous tissues forming nasal structures or dynamic causes from turbinates and mucosa that can congests and decongests. . It is a common cause of nasal obstruction and may be congenital or acquired in etiology. Septoplasty is one of the most commonly performed procedurein otorhinolaryngology practice.There is no improvement in the complaints of nasal obstruction in some of the patients after the septoplasty. The purpose of this study is to investigate the causes of subjective nasal obstruction in the postoperative period in patients with septoplasty surgery. This study was carried out between January 2016 and December 2016 at Atatürk Training and Research Hospital Otorhinolaryngology Clinic at least 6 months ago due to nasal obstruction and the nasal obstruction subjective evaluation methods nasal obstruction symptom evaluation scala NOSE) and Visual Analogue Scale (VAS) values were included in patients who supported the patient's complaint. Medical history were taken from all patients. All of them were examined (anterior rhinoscopy and nasal endoscopy) evaluated with NOSE, VAS, SFAR. All patients had CT scan. Causes of nasal obstruction with septoplasty were separeted into two groups; Group 1: causes associated with septoplasty and Group 2: causes not associated with septoplasty. Group 1 wasseparetedintotwogroups; Group1-a: inadequatesurgeryand group1-b:iatrogenic causes. In group 1-a; septum deviation, nasal valve stenosis, concha bullosa, inferior turbinate hypertrophy and gets collapse were divided into five subgroups. Group 1-b; nasal synechia, septal perforation, crusting, nasal tip ptosis and saddle nose (saddle nose) were divided into four sub-groups. If not for reasons connected with septoplasty surgery(group 2), allergic rhinitis, crusting connected to atrophic rhinitis, snoring and sleep apnea symptomatology, adenoid hypertrophy and nasal pathology undetected were divided into five subgroups, including patients.) We researched 124 patients in this study. 160(%85,4) patients had nasal obstruction symptoms because of the septoplasty related reasons, 42(%33,8) patients had nasal obstruction symptoms because of septoplasty unrelated reasons. It was found that 24(%19) patients had nasal obstruction symptoms because of both reasons. In Group 1, there were 96(%77,4) patients with inadequate surgery, 44(%35.4) patiens with iatrogenic reasons and 34(%24.1) patients with both reasons. ) As a result; In patients with septoplasty, it is important to consider the pathology causing postoperative nasal obstruction not only from the nasal septum but also in the presence of other etiologic factors, to perform adjunctive corrective operations in addition to septoplasty, to call the postoperative patient to regular controls, to prevent the postoperative complications, It is necessary to start medical treatment (anti-allergic) for additional pathology. Key words: Septoplasty, Nasal septum deviation, VAS, NOSE, Author's name: Özmen KARA Supervisor: Prof. Dr. A. Sami BERÇIN 56

Giriş-Amaç: Laringofaringeal reflü (LFR)'nün nazal konjesyon ve nazal direnç üzerine etkisinideğerlendirmek; tedavi ile bulgulardaki değişikliği incelemek amaçlanmıştır.Gereç-Yöntem: Tipik gastroözofageal reflü (GÖR) yakınması ile gastroentoroloji kliniğinebaşvuran, özofagogastroduodenoskopi sonucunda alt özofagus sfinkter (AÖS) gevşekliği ve LosAngeles kalsifikasyonuna göre evre B veya C özofajit saptanan 164 hastaya, ekstraözofagealsemptom sorgulaması içeren Reflü Semptom İndeksi (RSİ) anketi ve fleksiblnazofarengolarengoskopi ile Reflü Bulgu Skoru (RBS) değerlendirmesi yapılarak, RSİ skoru13'ün, RBS skoru 7'nin üzerinde olan 50 hasta çalışmaya dahil edildi. Çalışma grubuna nazalsemptomlardaki değişikliği değerlendirmek amacıyla NOSE (Nasal Obstruction SymptomEvaluation) anketi yapıldı. Sağlıklı gönüllülerden oluşan 50 kişi kontrol grubuna alındı. Çalışmave kontrol gruplarının aktif anterior rinomanometri yöntemi ile total nazal direnç (TND)ölçümleri yapıldı. 12 hafta süreyle günde iki kez pantoprazol tedavisi verildi. Tedavi öncesi vesonrası tüm ölçümler tekrarlandı. Elde edilen tüm veriler SPSS (Statistical Package for SocialSciences, SPSS 15.0; SPSS Inc., Chicago, IL, USA) programı ile değerlendirildi. Bağımlıgrupların kıyaslanmasında Wilcoxon testi kullanıldı. Bağımsız grupların analizinde MannWhitney testi kullanıldı. P

Amaç: Türkiye'de, Güney Marmara bölgesinde, bir üçüncü basamak hastanesine başvuran ve primer edinsel nazolakrimal kanal tıkanıklığı (PENKT) bulunan hastaların demografik ve sosyo-ekonomik özelliklerini belirlemek ve PENKT sıklığı ile sosyo-ekonomik faktörler arasında bağıntı olup olmadığını incelemek. Gereç ve Yöntem: Ocak 2009 ve Mart 2014 tarihleri arasında, Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Göz Hastalıkları Anabilim Dalı'na başvuran PENKT'li hastalar çalışma grubunu ve PENKT'siz yırtıklı retina dekolmanlı hastalar karşılaştırma grubunu oluşturdu. Her iki grupta ayrıntılı bir lakrimal muayene ve sosyo-ekonomik durum anketi yapıldı. Punktal veya kanaliküler tıkanıklığı, doğuştan veya sekonder nazolakrimal kanal tıkanıklığı ve geçirilmiş lakrimal cerrahi öyküsü bulunan ve 18 yaşından küçük hastalar çalışma dışında bırakıldı.Sonuçlar: Çalışma grubunda (n=526 hasta) kadın oranı %77.9, kontrol grubunda (n=110 hasta) %42.7'di (P

Cerrahi destekli hızlı maksiller genişletme maksiller darlığın, sebep olduğu tek veya çift taraflı çapraz kapanışın ve nazal solunum güçlüğünün tedavisinde yaygın olarak kullanılan bir tedavi yöntemidir.Nazal tıkanıklık maksiller darlıkla birlikte görülebilen bir durum olup teşhisi rinomanometri, akustik rinometri, bilgisayarlı tomografi ve radyografik incelemeler ile konulmaktadır. Nazal tıkanıklığı ölçen tüm bu objektif ölçüm teknikleri hastalarn subjektif bulgularıyla ilişkilendirilememiştir. Nazal tıkanıklık semptom değerlendirme skalası (NOSE) hastaların subjektif bilgilerini değerlendiren bir skaladır.Çalışmaya cerrahi destekli hızlı maksiller genişletme ile tedavi edilen 40 hasta dahil edilmiştir. Hastalardan operasyondan önce ve operasyondan üç ay sonra lateral sefalometrik radyografi alındı ve NOSE skalası uygulandı. Operasyon öncesinde ve sonrasında hava yolunda oluşan radyolojik değişiklikler ve hastaların subjektif bulguları incelendi. Çalışmadan elde edilen verilerin istatistiksel değerlendirilmesi sonucunda radyolojik olarak operasyon sonrasında nazal havayolu genişliğinde anlamlı değişiklik tespit edilemezken NOSE değerlerinde istatistiksel olarak anlamlı derecede azalma tespit edildi. Surgically assisted rapid maxillary expansion (SARME) is a treatment technique which provides the treatment of maxillary contraction, unilateral or bilateral crossbite and difficulty of nasal breathing. Nazal obstruction can be seen with maxillary contraction. The methods for the diagnosis of the nasal obstruction are rhinomanometry, acustic rhinometry, computed tomography and radiographic evaluation. Although many objective diagnostic methods subjective perception of the nasal obstruction can not be related . Therefore, nasal symptom evaluation scale helps to evaluate the patient's subjective perception.In this study, SARME applied to fourty patients. Before the operation, lateral cephalometric radiographs were taken and NOSE scale was applied to patients. After the operation three months later NOSE scale applied and lateral cephalometric radiograaphs were taken. As a result of this study statistically there is no significant changes in radiologic evalution although NOSE scores was decreased. 139

Tıpta Uzmanlık Tezi Çalışmamızda, devamlı pozitif havayolu basıncı titrasyonu öncesinde tıkayıcı uyku apnesi sendromlu hastalarda kulak burun boğaz patolojilerinin sıklığını araştırmayı amaçladık. Prospektif olarak yaptığımız çalışmada tıkayıcı uyku apnesi sendromu tanısı alan devamlı pozitif havayolu basıncı titrasyonu endikasyonu olan 55 olgu değerlendirildi. Bu hastaların nazal havayolu subjektif ve objektif olarak değerlendirildi ve diğer kulak burun boğaz muayeneleri yapıldı. Bu muayene bulgularının sıklığını araştırdık ve birbirleri ile olan korelasyonunu inceledik. Nazal değerlendirmede kullandığımız objektif değerlendirme yöntemlerinden olan akustik rinometrik ölçüm sonucunda bu olguların %89'unda, subjektif değerlendirme yöntemi olan endoskopik değerlendirme sonucunda %83,63'nde en az bir havayolunda tıkanıklık saptanırken görsel analog skala değerlendirmesinde %20'sinde en az bir havayolunda tıkanıklık bulundu. Bu sonuçlar görsel analog skalanın nazal havayolu değerlendirmede güvenilir bir yöntem olmadığı, endoskopik muayene ve akustik rinometrik ölçümün nazal hava yolu değerlendirilmesinde daha doğru ve güvenilir sonuçlar verdiği sonucuna vardık. Ayrıca bu hastalarda ileri evre mallampati ve uzun uvula sıklığı normal popülasyona göre yüksek bulundu. Tonsil skoru, farengeal derecelendirme skoru ve makroglossi sıklığında normal popülasyondaki değerlerinden farklılık saptanmadı. Burun tıkanıklığı ve minimal cross-sectional area değerleri düşük olan hastalarda devamlı pozitif havayolu basıncı uyumunun az olduğu bilinen ve araştırmalar ile ispatlanmış bir durumdur. Bundan dolayıdır ki nazal muayene tıkayıcı uyku apne sendromu tanısı almış hastalarda devamlı pozitif havayolu basıncı cihazı almadan önce mutlaka yapılmalıdır. Hatta bu hastalara kulak burun boğaz hekimi değerlendirmeden devamlı pozitif havayolu basıncı cihaz raporu verilmemelidir. Abstract In our study, we have aimed to examine the frequency of ear nose and throat pathologies on the facts who have obstructive sleep apnea syndrome before continuous positive airway pressure titration.In our prospectively study we have evaluated 55 facts who have been diagnosed with the obstructive sleep apnea syndrome and have continuous positive airway pressure titration indication. Airways of these facts have been evaluated subjectively and objectively and their other ear nose and throat medical examinations have been done.We have examined the frequency of the examination facts and investigated the correlation in between each other. As a result of the acoustic rhinometry evaluation which is one of the objective evaluation methods we are using in nasal evaluation %89 of these facts and as a result of the endoscopic evaluation which is a subjective evaluation %83,63 of these facts have been detected to have at least one airway occlusion and after a visual analogue scale evaluation we have found out that the %20 of these facts have occlusion in at least one of their airways. We have come to conclusion that these results show us that visual analogue scale is not a reliable method in evaluating the nasal airway evaluation, endoscopic examination and acoustic rhinometry evaluation have given out truer and more reliable results in nasal airway evaluation. Furthermore, advanced mallampati and long uvula frequency are found to be higher than the normal population. It has not been detected that the tonsil score, pharyngeal gradation score and macroglossia frequency are different from the ones in normal population. It is a circumstance which is known and proven by research that continuous positive airway pressure adaptation is less in facts who has nasal congestion and low minimal cross-sectional area values. This is the reason why nasal examination should definitely be made on the patients who have been diagnosed with obstructive apnea syndrome before getting continuous positive airway pressure device. As a matter of fact that continuous positive airway pressure device report should not be given to these facts unless an otorhinolaryngologist makes an evaluation.

Septum deviasyonu kulak burun boğaz kliniklerinde en sık karşılaşılan, prevalansı erişkin toplumda yüksek olan bir nazal patolojidir. Septum deviasyonunun da etyolojisinde yer aldığı OUAS gibi komorbiditesi yüksek olan hastalıkların atriyal fibrilasyon gibi subklinik kardiyak patolojilere neden olduğu bilinmektedir. Bu çalışmada nazal septum deviasyonu olan ve başka nazal patolojisi olmayan hastalar, nazal patolojisi olmayan sağlıklı deneklerle karşılaştırıldı. Çalışmamızdaki hasta grubu ve kontrol grubu arasında visüel analog skala(VAS), rinomanometri, ekokardiyografi ve yüzeyel elektrografi uygulandı ve sonuçlar karşılaştırıldı. Hasta grubunda kontrol grubuna göre, VAS ve transnazal basınç anlamlı yüksek bulunurken transnazal akım anlamlı düşük bulundu. Hasta grubunda interatriyal ve intraatriyal iletinin uzadığını gösteren PA septum, PA triküspit, PA lateral-triküspit, PA septum-triküspit değerleri kontrol grubuna göre anlamlı yüksek bulundu. Hasta grubunda sol atriyum boyutunu gösteren, sol atriyum genişliği (LA), sol atriyum hacimlerinden LA volüm maksimum, LA volüm minimum ve LA volüm p değerleri kontrol grubuna göre anlamlı yüksek bulundu. Çalışmamızın sonucunda elde ettiğimiz mevcut veriler ile nazal septum deviasyonunun atriyal fibrilasyona yatkınlık oluşturan subklinik kardiyak patolojilere neden olabileceğini ve bu patolojilerin ekokardiyografi gibi noninvaziv yöntemlerle saptanabileceğini göstermiş olduk. Anahtar kelimeler: Nazal septum deviasyonu, atriyal fibrilasyon, ekokardiyografi, rinomanometri Nasal septum deviation is one of the most frequently encountered nasal pathology in ear nose throat clinics with a high prevelance among the adult population. Diseas with a high comorbidity such as Obstructive Sleep Apnea Syndrome(OSAS), among whose etiology septum deviation takes place, can cause subclinical patologies like atrial fibrilation.In this study, patients who have nasal septum deviation and who do not have other forms of nasal pathologies, are compared with other healthy patients who do not have any nasal pathologies.In the study, the patient and the control group are subjected to visual anologue scale (VAS), rhinomanometry, echocardiography and surface electrocardiography and the results are compared between two groups. In the patient group while the VAS and transnasal pressure were found meaningful higher, the transnasal flow was found meaningful lower than the control group. In the patient group PA septum, PA tricuspide, PA lateral-tricuspide, PA septum-tricuspide values, which domanstrate that interatrial and intraatrial conduction prolonged, were found meningful higher than the control group. In the patient group left atrium width (LA), LA volume maximum, LA volume minimum and LA volume p values, which show the size of left atrium, were found meningful high in comparison to the control group.As a result of the data obtained from this study, the dissertation domanstrates that nasal septumdeviation can cause subclinical cardiac pathologies such as atrial fibrilation and these pathologies can be detected with noninvasive methods such as echocardiography.Keywords: Nasal septum deviation, atrial fibrilation, echocardiography, rhinomanometry. 73

Rhinolith is mineralized masses which is usually consisting secondary to an object located in the nasal cavity. they are rarely seen and if diagnosis prolonged they can cause nasal obstruction. A unilateral rhinorrhea, nasal congestion and a bad smell is the most common symptoms. In this study, the 39-year-old female patient was operated on for rhinolithiasis with the review of the literature is presented., Rinolitler genellikle nazal kaviteye yerleşmiş bir cisime sekonder yerleşen mineralize kitlelerdir. Nadir görülürler ve uzun süre boyunca tanı konulmazsa nazal obstrüksiyona yol açacak kadar büyüyebilirler. Tek taraflı burun akıntısı, burun tıkanıklığı ve kötü koku en sık görülen semptomlardır.. Bu çalışmada, rinolithiasis nedeni ile opere edilen 39 yaşında bayan hasta literatür bilgileri gözden geçirilerek sunuldu.

Almost all nasal polyps orginate from the mucosa of the lateral walls of the nasal cavity or from the paranasal sinuses. Diagnosis of a choanal polyp is made by endoscopic and radiologic examinations. Computed tomography and magnetic resonance imaging are very helpful to detect the origin and the extent of the polyp . Functional endoscopic surgery is the treatment of choice. Nasal polyps orginating from the superior nasal concha with choanal extension are extremely rare. We report a case of choanal polyp that arised from the superior nasal concha and extended down to the choana with its radiologic and surgical findings. [Med-Science 2013; 2(2.000): 624-7]

Şenol, C. Bilgisayarlı tomografi ile konka kemik hipertrofisi saptananhastalarda burun tıkanıklığının preoperatif ve postoperatif objektif ve subjektifolarak değerlendirilmesi. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi KulakBurun Boğaz Hastalıkları Anabilim Dalı Tıpta Uzmanlık Tezi, Eskişehir, 2014.Bu çalışmada inferior konka hipertrofisinde kemik konkanın rolünü araştırmayı vekemik konkaya cerrahi müdahale sonucunda burun tıkanıklığını objektif ve subjektiftestler ile değerlendirmeyi amaçladık. Burun tıkanıklığı şikayeti olan ve bilgisayarlıparanazal tomografi ile kemik konka hipertrofisi saptanan 30 hasta çalışma grubunuoluşturdu. Burun tıkanıklığı olmayan ve başka nedenlerle temporal kemikbilgisayarlı tomografisi çekilen 30 hasta kontrol grubunu oluşturdu. Çalışmagrubundaki hastalara burun tıkanıklığını düzeltmek amacıyla submukozal rezeksiyontekniği uygulandı. Bu hastalara operasyon öncesi ve sonrası VAS ve akustikrinometri testleri uygulandı. Kontrol grubundaki hastalara da VAS ve akustikrinometri testleri uygulandı. Bütün hastaların bilgisayarlı tomografilerinde inferiorkonkanın medial mukoza, lateral mukoza ve kemik konka kalınlıklarının horizontalölçümleri yapıldı. Subjektif değerlendirmeler sonucunda, çalışma grubundakihastaların burun tıkanıklığı şikayetinde operasyon öncesine göre azalma sağlandı(p

ÖZETGiriş: Burun tıkanıklığı, Kulak Burun Boğaz hekimlerinin klinik pratikte en sık karşılaştığı semptomlardan biridir. Konka hipertrofilerine bağlı nazal obstrüksiyonun tedavisinde birçok medikal ve cerrahi tedavi yöntemleri kullanılmaktadır. Konka cerrahisindeki ulaşılmak istenen ideal sonuç; nazal fizyolojiyi bozmadan ve komplikasyonlara yol açmadan obstrüksiyonun ortadan kaldırılmasıdır.Amaç: Alt konka hipertrofisinin tedavi yöntemlerinden olan radyofrekans ablasyon, parsiyel konka rezeksiyonu ve turbinoplastinin; 1) nazal pasaj açıklığı, 2) mukosilier klirens ve 3) nazal obstrüksiyon semptomları üzerine etkilerini araştırmaktır. Mataryel-metod: Bu çalışma, 2011-2013 yılları arasında Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Kulak Burun Boğaz Kliniği'ne burun tıkanıklığı şikayeti ile başvuran ve alt konka hipertrofisi tanısı alan 76 kişilik hasta grubu ve herhangi bir nedenden dolayıkliniğimize başvuran ve burun tıkanıklığı şikayeti olmayan 25 kişilik kontrol grubuoluşturularak yapıldı. Hasta grubundan 25 hastaya radyofrekans ablasyon, 31 hastayaparsiyel alt konka rezeksiyonu, 20 hastaya turbinoplasti yapıldı. Tüm hastalara pre-op,post-op 1. ayda ve 6. ayda rinomanometri yapıldı, pre-op ve post-op 6. ayda mukosilierkilirens zamanlarına bakıldı ve NOSE anket çalışması yapıldı.Bulgular: Post-op 1. ayda turbinoplasti grubunda, total nazal hava direnci diğeriki grubun total nazal hava direncine göre daha düşük idi. (p

Burun tıkanıklığı birçok burun hastalığının ilk semptomudur. Alt konka hipertrofileri burun tıkanıklığının en sık sebeplerinden biridir. Bu çalışmanın amacı, nazal konkalara uygulanan OK-432 'nin konkalardaki histopatolojik etkilerini incelemek ve nazal konka hipertrofisinde kullanılan geleneksel tedavi yöntemlerine alternatif oluşturmaktır.Çalışma rastgele seçilerek üç gruba ayrılan 21 Yeni Zelanda türü erişkin erkek tavşan üzerinde gerçekleştirilmiştir. Deneklerin konka nazalis ventralisine Grup I'de (n=7) 0,2 cc OK-432 uygulanmış, Grup II'de (n=7) 0,5 cc OK-432 uygulanmış, Grup III (n=7) kontrol grubu olarak kullanılmıştır. Denekler uygulamadan 21 gün sonra dekapite edilmiş ve bilateral konka nazalis ventralisleri eksize edilmiştir. Bunlardan hazırlanan preperatlar silya kaybı, submukozal damarlanma artışı, goblet hücre kaybı, inflamatuar hücre infiltrasyonu, fibrozis ve epitelyal hasar yönünden ışık mikroskobu ile değerlendirilmişlerdir.Gruplar birbirleriyle karşılaştırıldığında silya kaybı, goblet hücre kaybı ve epitelyal hasar açısından istatistiksel olarak anlamsız (p>0.05); inflamatuar hücre infiltrasyonu, submukozal damarlanma artışı ve fibrozis açısından ise istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur (p0.05), in terms of inflammatory cell infiltration, increased submucosal vascularity and fibrosis; statistically significant difference was found (p

Amaç: Bu çalışmada adenoid hipertrofili çocukların klinik ve laboratuvar özellikleri, eşlik eden hastalıkları, adenoid hipertrofiye bağlı gelişen komplikasyonları ve verilen tedaviye yanıtı dosya kayıtlarından değerlendirmek amaçlanmıştır.Yöntem: Bu çalışmada Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Çocuk Alerji ve İmmünoloji Polikliniğinde Ocak 2010 ile Ekim 2013 tarihleri arasında adenoid hipertrofi tanısı ile takip edilen 140 hastanın dosya kayıtlarının retrospektif olarak değerlendirildi.Çalışmaya dahil edilen tüm hastalar adenoid hipertrofi tanısı radyolojik olarak doğrulanıp 8 hafta süre ile nazal steroid+antihistaminik ve/veya dekonjestan tedavisi verilen ve 8 haftanın sonunda kontrole gelen hastalardı. Tedavi sonrası hastaların başvuru semptomlarında düzelme olup olmadığı ve adenoid büyüklüğündeki değişim dosya kayıtlarından elde edildi. Bulgular: Olguların poliklinik başvurusu sırasında ve tedavi sonrasında semptomları karşılaştırıldığında; burun tıkanıklığı, ağız solunumu, horlama, hapşırık, burun kaşıntısı, burun akıntısı, öksürük ve gözde kaşıntı semptomlarındaki değişiklik istatistiksel olarak anlamlıydı (p0.05). Ancak adenoiddeki küçülme babasında atopi olmayan çocuklarda daha belirgin saptandı (p=0.005). Sonuç: Adenoid hipertrofili çocukların klinik, laboratuar bulguları ve tedaviye yanıtlarının retrospektif olarak değerlendirildiği bu çalışmada, sekiz haftalık nazal topikal kortikosteroid ve antihistaminik tedavisi ile adenoid boyutlarında ve klinik bulgularında belirgin düzelme saptanmış, dolayısı ile uygulanmış olan bu tedavinin adenoid küçülmesine etkili olduğu sonucuna varılmıştır. Adenoid büyüklüğü ile serum IgG3 düzeyinin ters ilişkili olduğu, babadaki atopi varlığı ve IgM düşüklüğü olan hastalarda adenoidin yeterli küçülmediği görülmüştür. Adenoid hipertrofili çocuklara, cerrahi tedavi öncesi uygulanacak medikal tedavi yaklaşımlarının yarar sağlayabileceği, en azından bir grup çocuğu cerrahi müdahaleden koruyabileceği kanaatine varılmıştır.Anahtar Sözcükler: Adenoid hipertrofi, lateral kafa grafisi, medikal tedavi, IgM , IgG3 Aim: In this study of children with adenoid hypertrophy, the clinical and laboratory characteristics, accompanying diseases, complications which developed associated with adenoid hypertrophy and the response to treatment were evaluated from patient records.Methods: A retrospective evaluation was made of the records of 140 patients who were diagnosed with adenoid hypertrophy and followed up at Necmettin Erbakan University Medical Faculty Paediatric Allergy and Immunology Polyclinic between January 2010 and October 2013.The diagnosis of adenoid hypertrophy was confirmed radiologically in all patients included in the study. Treatment of nasal steroid+antihistamine was administered for 8 weeks, at the end of which patients were called for follow-up examination. At the end of the treatment, it was recorded whether or not there was recovery of the symptoms and any change in the size of the adenoids.Results: In the comparison of symptoms on presentation at the polyclinic and after treatment, the difference was determined to be statistically significant difference in the symptoms of nasal obstruction, mouth breathing, snoring, sneezing, nasal itching, nasal discharge, coughing and eye irritation (p0.05). However, the reduction in adenoid was more apparent in infants whose fathers did not have atopy (p=0.005).Conclusion: In this study, which retrospectively evaluated the clinical and laboratory results and response to treatment of children with adenoid hypertrophy, a significant improvement was determined in clinical findings and and adenoid size with treatment of nasal topical corticosteroid and antihistamine for 8 weeks. Thus, it can be concluded that the application of this treatment was effective in reducing adenoid size. An negative correlation between the adenoid size and serum IgG3 levels has been found and an insufficient reduction in adenoid size was observed in patients with low IgM and whose fathers had atopy. Therefore, the application of medical treatment may be beneficial to children with adenoid hypertrophy before surgical treatment and may at least protect this group of children from surgical intervention. Key Words: Adenoid hypertrophy, lateral head radiograph, medical treatment, IgM , IgG3 65

Orta kulak basıncının düzenlenmesinde temel rol oynayan östaki tüpünün nazofarenkse açılması, nazofarengeal, nazal ve paranazal sinüs patolojilerinden etkilenmesine yol açmaktadır. Bu çalışmada nazal fonksiyonlar ile orta kulak havalanması arasındaki ilişkinin ortaya konması amaçlanmıştır.Prospektif kontrollü kohort şeklindeki çalışma, kronik otitis media (KOM) tanısıyla opere edilen 33 hasta, nazal obstrüktif patoloji (NOP) nedeniyle opere edilen 27 hasta ve 25 sağlıklı kontrol grubundan oluşan toplam 85 gönüllü ile gerçekleştirildi. Tüm hastaların orta kulak fonksiyonları odyometrik ve timpanometrik olarak; östaki tüpü fonksiyonları timpanometrik testlerle ve nazal fonksiyonları muayene ve objektif olarak akustik rinometri (AR) ve rinomanometri (RM) ile değerlendirildi. KOM grubu hastalar kulak cerrahisini, NOP grubu hastalar ise burun cerrahisini takiben 1.ve 3. aylarda aynı testlerle tekrar değerlendirildi. KOM, NOP ve kontrol grubu arasında, AR ile ölçülen MCA1 (minimal cross-sectional area), MCA2 sonuçlarında anlamlı derecede fark olduğu saptandı (p=0,006, p=0,042). Üç grup arasında, RM ile ölçülen nazal havayolu direnci (NHD) ve total nazal havayolu direnci (TNHD) sonuçlarında anlamlı derecede fark olduğu saptandı (p

Nazolakrimal kanal tıkanıklığı (NLKT), tüm yaş gruplarında çeşitli sebeplere bağlı olarak gelişen, lakrimal drenaj sisteminin önemli bir patolojisidir. NLKT?nin erişkin yaş grubunda temel tedavisi cerrahidir. Cerrahide eksternal DSR, endoskopik DSR ve lazer cerrahisi gibi yöntemler uygulanmaktadır. Bu retrospektif çalışmada eksternal DSR ile bikanaliküler silikon tüp implantasyonlu Transkanaliküler Multidiyod Lazer (ETDL) DSR sonuçlarının karşılaştırılması amaçlandı. Çalışmaya eksternal DSR uygulanmış 30 hasta ile ETDL DSR uygulanmış 30 hasta alındı. Eksternal DSR uygulanan hastaların 23?ü (%76.7) kadın ve 7?si (%23.3) erkek, yaş ortalaması 47.33±12.44 yıl idi. ETDL DSR grubunun ise 18?i (%60) kadın ve 12?si (%40) erkek ve yaş ortalaması 46.2±19.4 yıl idi. Ayrıca eksternal DSR grubunun 13?ü (% 43.3) sağ; 17 ?si (%56.7) sol, ETDL-DSR grubunun ise 16?sı (%53.3) sağ, 14? ü (%46.7) sol göz idi. İki grup arasında yaş, cinsiyet ve lateralite açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu (p>0.05). Her iki grubun en az 12 ay takibi sonunda eksternal DSR grubunda başarı oranı %96.7 (30 hastanın 29?u) iken, ETDL-DSR grubunda %90 (30 hastanın 27?si) idi ve iki grubun başarı oranları arasında istatiksel olarak anlamlı fark yoktu (p>0.05).Sonuç olarak her iki grup arasında başarı oranı açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmamasına karşın, eksternal DSR, NLKT tedavisinde halen temel cerrahi yöntem olarak güncelliğini korumaktadır. Fakat lazer DSR için ise daha uzun süreli çalışmalara ihtiyaç vardır.Anahtar Sözcükler:Nazolakrimal kanal tıkanıklığı, Dakriyosistorinostomi, Eksternal dakriyosistorinostomi, Transkanaliküler Multidiyod Lazer dakriyosistorinostomi. Nasolacrimal Canal Obstruction (NLCO) is an important pathology of lacrimal drainage system which may be seen in all ages with different causes. Treatment of NLCO in adult patients depend on surgery. Surgical options include external dacriocystorhinostomy (DCR), endoscopic DCR and laser surgery. The aim of this retrospective study is to compare the results of external DCR and Transcanalicular Multidiode Laser DCR (ETDL-DCR) with implantation of bicanalicular silicon tube.30 patients who received the treatment of external DCR and who received the treatment of ETDL-DCR were included in this study. Of the 30 patients who received the treatment of external DCR 23 (%76.7) were female and 7 (%23.3) were male. And the average age was 47.33±12.44. Of the 30 patients who received the treatment of ETDL- DCR 18 (%60.0) were female and 12 (%40.0) were male. And the average age was 46.2±19.4. Of the patients who received external DCR 13 (%43.3) were operated from the right eye, 17 (%56.7) were operated from the left eye. Of the patients who received ETDL- DCR 16 (%53.3) were operated from the right eye, 14 (%46.7) were operated from the left eye. There was no significant statistical difference between the two groups concerning the age, sexuality and laterality (p>0.05). Both of the groups were followed at least 12 months. And success ratio in external DCR was %96.7 and %90 in ETDL-DCR. But there was no significant statistical difference between the two groups in terms of success ratio (p>0.05).In conclusion besides not having any statistical difference between two groups, external DCR still is the most common surgical treatment method in NLCO. But further studies should be done for laser DCR.KeyWords:Nasolacrimal canal obstruction, External dacriocystorhinostomy,Transcanalicular Multidiode Laser dacriocystorhinostomy, Dacriocystorhinostomy 65

Alar kıkırdaklar burnun alt 1/3 bölümünde yer alan kıkırdaklardır. Burnun uç kısmının desteği, şekli ve simetrisi bu kıkırdaklar tarafından sağlanmaktadır. Alar kıkırdakların şekli, büyüklüğü ve pozisyonu burun tipinin şeklini belirlediği gibi aynı zamanda burnun solunum fonksiyonunda da etkilidir Alar kıkırdakların büyüklük ve şekli kişiden kişiye farklılık gösterir. Fakat yokluğu oldukça nadir rastlanan bir durumdur. Genellikle travma ve enfeksiyon gibi nedenlere bağlıdır. Burun alar kıkırdaklarının yokluğu hem estetik açıdan nazal tipte şekil bozukluğuna hem de solunum fonksiyon bozukluğu problemlerine neden olur. Bu çalışmada, 37 yaşında burun tıkanıklığı şikâyeti ile başvuran, açık teknik septorinoplasti ameliyatı sırasında sağ alar kıkırdak kısmi yokluğu tespit edilen bayan hasta sunulmuş ve alar kıkırdak yokluğunun tedavisi tartışılmıştır. Alar cartilages are located in the lower 1/3 area of the nose. These cartilages are providing support, symmetry and contour to the nasal tip. The shape, size and position of alar cartilages are important both for the shape of the nasal tip and also for functional breathing. The size and shape of alar cartilages are different from person to person. But, congenital isolated absence of alar cartilage is seen very rarely. Trauma and infection are most common etiological causes. Alar cartilages agenesis of noses causes both aesthetic problems due to deformity of the nasal tip's shape and breathing functional problems. Here, we present a case of 37 year-old woman who has partial isolated right alar cartilage agenesis which has diagnosed at open technique septorhinoplasty; also the treatment of alar cartilages agenesis are discussed.

Amaç: Kliniğimize konjenital nazolakrimal kanal tıkanıklığı nedeniyle başvuran ve medikal tedavi, sondalama uygulamaları başarısız olan olgularda endonazal endoskopi eşliğinde silikon tüp entübasyon sonuçları değerlendirildi.Gereç ve Yöntem: Ocak 2010 ile Mart 2012 tarihleri arasında Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Göz Hastalıkları Anabilim Dalı Oküloplasti birimine başvuran konjenital nazolakrimal kanal tıkanıklığı olup daha önce medikal tedavi ve sondalama başarısız 22 hastanın 25 gözüne endonazal endoskopi eşliğinde bikanaliküler silikon tüp entübasyonu uygulandı. Konjenital nazolakrimal kanal tıkanıklığı tanısı anamnez, klinik muayene ve flöresein boya testi yapılarak konuldu. Edinsel nazolakrimal kanal tıkanıklığı olan olgular çalışmaya dahil edilmedi. Hastaların klinik başarı durum takibi Munk'un epifora skorlamasına göre yapıldı.Bulgular: Endonazal endoskopi eşliğinde bikanaliküler silikon tüp entübasyonu uygulanan 22 hastanın 13'ü (%59.09) erkek ve 9'u (%40.90) kadın idi. Olguların yaş ortalamaları 69±40 (23-125) ay idi. Munk'un epifora skorlamasına göre 25 gözün 23'ünde %92 Munk 0 tam başarı, 25 gözün 2'sinde %8 Munk 1 kısmi başarı tespit edildi. Olgular ortalama 8 (6-24) ay takip edildi.Sonuç: Konjenital NLK tıkanıklığında endonazal endoskopi eşliğinde bikanaliküler silikon tüp entübasyonu, anatomik yapıya minimal zarar vermesi ve silikon tüpün görülerek ideal anatomik pozisyonda geçmesinin sağlanması nedeniyle yüksek başarı oranı sağlayabilecek bir yöntemdir.Anahtar Kelimeler: Bikanaliküler silikon tüp entübasyonu, Endonazal endoskopi, Konjenital nazolakrimal kanal tıkanıklığı. Aim: To our clinic, admitted due to nasolacrimal duct obstruction and medical treatment fails, with unsuccessful probing, in cases silicone tube intubation success with endonasal endoscopic.Method: Between January 2010 and march 2012, Harran University Faculty of Medicine, Department of Ophthalmology Oculoplasty unit of congenital nasolacrimal duct obstruction who are probing previously failed medical treatment and 25 eyes of 22 patients with endoscopic endonasal silicone tube intubation.Congenital nasolacrimal duct obstruction may be diagnosed with history, clinical examination and the fluorescein dye test. Acquired nasolacrimal duct obstruction were not included in study. Patients included in the study was the clinical success status tracking according to the scores of munk?s scale .Resülts: In this study, with silicone tube intubation of patients undergoing endoscopic endonasal 6 months to 24 months with an average follow-up was 10 months. 22 patients, mean age 69 ±40 month. This 13 patients (59.09%) were male and 9 (40.90%) were female. at the end of follow-up period 23 eyes of 25 patients with epiphora score munk 0 and in 2 patient munk 1 score, success rate is 92% (23/25).Conclusion: İn congenital nasolacrimal duct obstruction endoscopic endonasal method, anatomical structure with minimal damage and silicone tube intubation was observed and because of its high success rate that can provide the ideal anatomical position to pass.Key words: Congenital nasolacrimal duct obstruction, Endonasal endoscopic, Bicanalicular silicone tube intubation 44

Allerjik rinit burun kaşıntısı, hapşırma, burun tıkanıklığı, burun akıntısı ile karakterize bir tablodur. Bu çalışmada mevsimsel alerjik rinit (MAR)'lı çocuklarda polen mevsimi dışında gelişen rinit semptomlarına egzersizin etkisinin araştırılması planlanmıştır. Çocuk Alerji BD polikliniğine Kasım 2010-Şubat 2011 tarihleri arasında başvuran 10-18 yaş arasında MAR'lı 20 hasta ile aynı sayı ve cinsiyette sağlıklı çocuk çalışmaya alındı. Olguların tümüne modifiye Bruce protokolüne göre koşu bandında egzersiz testi yaptırıldı. Test öncesinde ve sonrasında rinomanometre ile nazal akım ve direnç 0-5-10-15- 30 ve 60.dakikada 150 Pa basınçta ölçüldü. Çalışma ve kontrol grubu burun tıkanıklığı, hapşırık, burun akıntısı/post nazal akıntı ve burun kaşıntısı semptomları açısından işlem öncesi ve ölçümler sırasında sorgulandı. Görsel analog skalası ile test öncesi ve ölçümler sırasında 0-10 arası bir puan vererek burun açıklıklarını değerlendirmeleri istendi. Egzersiz sırasında ve/veya sonrasında burun tıkanıklığı ile birlikte, total nazal akımda %40 düşme ve/veya total nazal dirençte %100 artış olan olgularda test pozitif olarak değerlendirildi. MAR'lı hastalarda % 40 oranında egzersiz sonrası nazal obstrüksiyon saptandı. Kontrol grubunda bu oran % 5 olarak bulundu (P< 0.05). Anterior rinomanometri ile görsel analog skala skorları arasında anlamlı korelasyon saptandı. MAR'lı hastaların nazal pasajlarında alerjen temasının olmadığı dönemlerde de saptanan inflamatuar hücreler ve mediatörler minimal persistan inflamasyona yol açmakta, bu inflamasyon alerjenlere ve non-spesifik irritanlara karşı duyarlılıkta artışa neden olmaktadır. Bu durum çalışmamızda da olduğu gibi egzersiz gibi uyaranlara karşı artmış cevaptan sorumlu olabilir. Egzersize bağlı nazal obstrüksiyonun tanısında anterior rinomanometrinin etkin ve objektif bir test yöntemi olarak kullanılabileceği, rinomanometri ölçümü yapılamayan durumlarda görsel analog skala skorununda güvenilir olduğunu ortaya konuldu. Egzersizin; MAR'lı çocuklarda allerjen temasının olmadığı dönemde burun tıkanıklığı ve rinit yakınmalarına neden olabileceği saptandı. Allergic rhinitis is a common clinical condition characterized by itching, sneezing, nasal obstruction or watery rhinorrhea. The aim of this study was to evaluate the exercise induced rhinitis symptoms in children during non-polen exposure. In this study, 20 children with seasonal allergic rhinitis which have been admitted to Pediatric Allergy Unit and age-and sex matched 20 controls enrolled between November 2010 and February 2011. A modified Bruce protocol has been used for all patients and controls. Measurement of nasal airflow and resistance to airflow have been evaluated with nasal rhinomanometry before challenge and after at 0, 5th, 10th, 15th, 30th and 60th minutes of exercise test (150 pa). Nasal obstruction, sneezing, rhinorrhea and postnasal discharge has been assessed by the physicians before, during and after test. Visual analog scale which was anchored from 0 to 10 for nasal obstruction, have been performed before and after the test. With rhinomanometry, the results areaccepted as positive when nasal obstruction with a 40% decrease in total nasal airflow and/or when airflow resistance increases by 100% during or after exercise test. 40% out of children with seasonal allergic rhinitis have nasal obstruction after exercise test, comparing 5% in controls (p

ÖZETÇalışmamızda, burun hava yolu açıklığı ve mukosiliyer akımın koku duyusuna etkilerini ve bu etkilerin birbirleri ile korelasyonunu araştırmayı amaçladık.Prospektif olarak yaptığımız araştırmamızda, kontrol grubunda (20 kişi) ve septum deviasyonu nedeniyle cerrahi tedavi uygulanan hastalarda (40 kişi) operasyon öncesi ve sonrası (postoperatif 5. hafta) görsel analog skala, burun endoskopisi, akustik rinometre, sakkarin testi ve Sniffin Sticks testi ile koku ölçümleriyle burun hava yolunda ve mukosiliyer aktivitede oluşacak değişikliklerin hastaların koku fonksiyonuna etkilerini ve bunların birbiri ile korelasyonunu inceledik.Görsel analog skala ortalama değeri kontrol grubunda 8,25 (±1.20), hasta grubunda preoperatif 3,23 (±2,20) iken postoperatif dönemde 8,45 (±1,39), endoskopik ön segment ortalama skoru (1-4 arası skorlamada) kontrol grubunda 3,95 (±0,22), hasta grubunda preoperatif 2,43 (±0,98) iken postoperatif dönemde 3,83 (±0,38), akustik rinometri en küçük MCA değeri ortalaması kontrol grubunda 0,25 (±0,15), hasta grubunda preoperatif 0,23 (±0,42) iken postoperatif dönemde 0,45 (±0,50), sakkarin klirensi ortalama süresi kontrol grubunda 7,70 (±3,71) dakika, hasta grubunda preoperatif 18,46 (±9,89) dakika iken postoperatif dönemde 9,20 (±4,64) dakika, koku eşik skoru ortalaması kontrol grubunda 6,39 (±1,69), hasta grubunda preoperatif 4,10 (±1,78) iken postoperatif dönemde 6,53 (±1,57) bulundu.Sonuç olarak, septum deviasyonlu olgularda normal bireylere göre burun hava yolu açıklığının, mukosiliyer klirensin ve koku duyusunun olumsuz etkilendiğini ve cerrahi ile bu durumun bir bütünlük içerisinde düzeldiğini gözlemledik.Anahtar kelimeler: Koku, mukosiliyer klirens, burun tıkanıklığı, nasal septum, akustik rinometri EFFECTS OF NASAL AIRWAY?S PATENCY AND MUCOCILIARY CLEARANCE ON SENSE OF SMELLSUMMARYIn our research we aimed to investigate the effects of nasal airway?s patency and mucociliary clearance on sense of smell and the correlation of these effects with each other.In our prospective research, we investigated the changes at nasal airway, mucociliary activity, smelling function and the correlation between them by visual analog scale, nasal endoscopy, acoustic rhinometry, saccharine test and siniffin sticks test in control group (20 people) and in patients (40 people) who underwent operation because of septum deviation preoperatively and postoperatively (postoperative 5. week).We found that mean value of visual analog scale in control group was 8,25 (±1.20), in preoperative patient group 3,23 (±2,20) and in postoperative patient group 8,45 (±1,39), mean value of endoscopic front segment score (between 1-4 scoring) in control group was 3,95 (±0,22), in preoperative patient group 2,43 (±0,98) and in postoperative patient group 3,83 (±0,38), mean value of acoustic rhinometry smallest MCA value in control group was 0,25 (±0,15), in preoperative patient group 0,23 (±0,42) and in postoperative patient group 0,45 (±0,50), mean time of saccharine clearance in control group was 7,70 (±3,71) minute, in preoperative patient group 18,46 (±9,89) minute and in postoperative patient group 9,20 (±4,64) minute, mean value of smell treshold score in control group was 6,39 (±1,69), in preoperative patient group 4,10 (±1,78) and in postoperative patient group 6,53 (±1,57)As a result, we observed that the nasal airway, mucociliary clearance and sense of smell are affected negatively at the people with septum deviation comparing to normal people and this case heals as a whole by surgery.Key words: Smell, mucociliary clearance, nasal obstruction, nasal septum, acoustic rhinometry 67

ÖZETÇalışmamızın amacı, alt konka hipertrofilerinin tedavisinde uygulanan üç farklı cerrahi tedavi yönteminin, objektif sonuçlarının değerlendirilmesi ve bu cerrahi yöntemlerin birbirleri ile kıyaslanmasıdır.Çalışmamız, prospektif olarak Temmuz 2010-Ocak 2012 tarihleri arasında Uludağ Üniversitesi Kulak Burun Boğaz Anabilim Dalı'na burun tıkanıklığı şikayeti ile başvuran ve medikal tedaviye dirençli hipertrofik konka mukozası görülen 51 hasta (35 erkek, 16 kadın) ile gerçekleştirildi. Kırkbeş sağ, kırkaltı sol alt konka opere edildi. Hastalar rastgele olarak üç gruba ayrıldı. Birinci gruba radyofrekans, ikinci gruba mikrodebrider ile submukozal rezeksiyon, üçüncü gruba submukozal rezeksiyon uygulandı. Mikrodebrider grubunda 9 hastaya, submukozal rezeksiyon grubunda 8 hastaya işlemle eş zamanlı olarak septoplasti yapıldı. Hastalara preoperatif ve postoperatif dönemlerde, üç cerrahi tekniğin objektif sonuçlarını saptamak için, akustik rinometri ve rinomanometri testleri yapılarak, sağ ve sol minimal kesit alanı (MCA), sağ, sol ve total nazal hava yolu direnci (NHD) değerleri kaydedildi.Her üç grubun preoperatif ve postoperatif akustik rinometri ve rinomanometri değerlerinin yüzde değişimleri birbirleriyle kıyaslandığında aralarında etkinlik açısından anlamlı farklılık saptanmadı.Sonuç olarak, uygulamış olduğumuz üç cerrahi yöntem de mukozayı korumayı hedeflemiştir ve burun fonksiyonlarında bozulmaya neden olmadan burun tıkanıklığı giderilmeye çalışılmıştır. Erken dönem objektif veriler değerlendirildiğinde üç cerrahi yöntem arasında etkinlik bakımından anlamlı farklılık saptanmamıştır. Hangi cerrahi yöntemin, hangi hastaya uygulanacağı konusunda hastanın tercihi, cerrahın pratiği, teknik olanaklar göz önünde bulundurulmalıdır, subjektif ve objektif veriler ile değerlendirme yapılarak nazal fonksiyon kaybına yol açmayan, komplikasyon oranı düşük, etkin tedavi modaliteleri oluşturulmalıdır. The aim of our study was to evaluate the objective outcomes of three different surgical modalities used in treatment of inferior turbinate hypertrophies and to compare these methods with each other.The study was performed prospectively in the Department of Otorhinolaryngology of Uludag University Faculty of Medicine, on 51 patients (36 men, 15 women) with nasal obstruction and hypertrophied turbinate mucosa refractory to medical treatment, from July 2010 to January 2012. Forty-five right, forty-six left inferior turbinate were operated. In the first group radiofrequency, in the second group microdebrider assisted submucous resection and in the third group submucous resection was performed. Septoplasty was performed at the same time to 9 patients in microdebrider group and to 8 patients in submucous resection group. Right and left minimal cross sectional areas (MCA), right, left and total nasal airway resistance were noted, using acoustic rhinometry and rhinomanometry pre- and postoperatively, to determine the objective outcomes of these three techniques.After the comparison of the results, there was not any statistically significant difference between the efficacy of the techniques.In conclusion, all of the three techniques performed were aimed to spare mucosa, to reduce the nasal obstruction symptoms without damaging nasal functions. There were no significant differences in the early objective outcomes between the techniques. Before deciding to perform any technique, patient?s satisfaction, surgeon?s practice, technique opportunities should be remembered. The appropriate surgical management modalities which do not make nasal airway dysfunction and cause less complications can be choosen with determining subjective and objective outcomes. 54

Bu çalışmada, septorinoplastiye bağlı oluşabilecek nazal fonksiyonlardaki değişimleri araştırmayı ve bu değişimleri gösteren objektif ve subjektif testlerin sonuçlarını birbirleriyle karşılaştırmayı amaçladık. 20-40 yaş arasındaki 40 hasta ve bu hastalara, yaş ve cinsiyet dağılımı açısından benzer 40 sağlıklı gönüllü çalışmaya alındı. Hastaların tümünde burun tıkanıklığını düzeltmek amacıyla kapalı teknik septorinoplasti yapılmıştır. Çalışma grubuna, ameliyat öncesi ve sonrası nazal semptom skorlaması yapıldı. Bütün hastalara ve sağlıklı gönüllülere, ameliyat öncesi ve sonrası AR, RM ve OR testleri uygulandı ve sonuçları kaydedildi. Subjektif değerlendirmeler sonucunda, her iki nazal pasajın toplamında ve septumun deviye olduğu tarafta, operasyon öncesine göre burun tıkanıklığında anlamlı derecede azalma izlendi (p0.05). AR, RM ve OR ile elde edilen verilere göre de subjektif bulgularla benzer şekilde septum deviasyonu olan tarafta ve her iki nazal pasajın toplamında ameliyat öncesine göre nazal fonksiyonlarda belirgin düzelme olduğu izlendi (p0.05). Septorinoplasti uygulanan hastalarda doğru planlama, nazal valvi koruyan ve gerektiğinde restore eden uygun cerrahi tekniğin seçilmesi, septuma gerekli ve efektif müdahalelerin yapılması, postoperatif nazal fonksiyonlardaki değişimler açısından kritik öneme sahiptir. OR nazal fonksiyonları göstermekte kullanılabilecek yeni ve efektif bir yöntem olabilir. Bizim çalışmamızda OR ile elde ettiğimiz bulgularda özellikle 1000-2000 Hz ile 2000-4000 Hz arasındaki ses frekans analiz değerleri, subjektif verilerle ve diğer objektif testlerin sonuçlarıyla korelasyon göstermektedir.Anahtar Kelimeler : Septorinoplasti, Odiosoft Rhino, Nazal valv In this study, we compared the findings of Acoustic Rhinometry (AR), Rhinomanometry (RM), Odisoft Rhino (OR), nasal endoscopy, and symptom scores (VAS-Visual Analogue Scale) in patients with septal deviation and nasal valve problems ( preoperative and postoperative), and in normal healthy subjects as a control group. There are statistically significant differences between VAS, RM and nasal endoscopic findings between the patient and the control group. The OR results at expiratory and inspiratory 2000- 4000 Hz and 4000- 6000 Hz intervals for both nasal cavities show a statistically significant difference between the patient and control groups. Nasal endoscopic findings, RM, OR results of the deviated sides in the 2000- 4000 Hz interval correlate well with VAS. We noted nasal expiration sound spectral analysis between 200 ? 500Hz, 500-1000Hz, 1000 ? 2000Hz, 2000 ? 4000Hz and 4000 ? 6000Hz frequencies for left and right nasal cavities in the patients. We compared the VAS, AR and OR results of the patients for both nasal cavities separately. Also we compared them with the normal control group results. A correlation was observed between the OR data with VAS of nasal obstruction/physical examination findings. OR is noninvasive and requires minimal patient cooperation and physician experience. We have shown that OR results from the 2000?4000 Hz frequency interval may be more useful in assessing patients than other frequency intervals.Key Words : Septorhinoplasty, Odiosoft Rhino, Nasal valve 47

Obstrüktif uyku apne sendromu (OUAS), uyku sırasında tekrarlayan üst solunum yolu obstrüksiyonu epizodları ve sıklıkla kan oksijen satürasyonunda azalma ile karakterize bir sendrom olarak tarif edilmektedir. Nazal direncin OUAS'daki etkisini göstermeyi amaçlayan birçok çalışma mevcuttur, fakat net bir sonuç ortaya konamamıştır. Çalışmamızdaki amaç anterior rinomanometri yaptığımız OUAS'lı hastalarda nazal direncin etkisini göstermektir.Çalışmaya Mayıs 2011 ? Eylül 2011 arasında, horlama, partnerlerinin ifade ettiği uykuda solunum durması, gündüz aşırı uykululuk hali ve yorgunluk gibi şikayetlerle Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Kulak Burun Boğaz ve Göğüs Hastalıkları polikliniğe başvuran; yapılan PSG sonrasında, çalışmaya katılmayı gönüllü olarak kabul eden 76'sı erkek 24'ü kadın toplam 100 OUAS'lı ve basit horlamalı hasta dahil edildi. Hastaların hepsine anterior rinomanometri uygulandı. Nazal dirençleri hesaplandı. Detaylı KBB muayeneleri yapıldı, anterior rinoskopi ile varsa burun patolojileri not edildi, mallampati indeksler belirlendi. VKİ'leri hesaplandı. PSG ile ortalama AHİ ve minimum oksijen satürasyon değerleri saptandı. İstatistiksel olarak analiz yapıldığında AHİ ile nazal direnç arasında anlamlı bir ilişki bulunmadı. AHİ ile mallampati ve VKİ arasında anlamlı bir ilişki bulundu. Hastalarda mallampati ve VKİ arttıkça AHİ'nde artış saptandı.Sonuç olarak, OUAS hastalarında nazal direncin AHİ ve minimum oksijen saturasyonu üzerinde istatistiksel olarak önemli bir etkisinin olmadığı çalışmamızda gösterilmiştir.Anahtar kelimeler: Obstrüktif Uyku Apne Sendromu, Rinomanometri, Nazal Direnç Obstructive sleep apnea syndrome is described as characterized syndrome that often decreases with blood oxygen saturation with an upper respiratory system obstructive episodes that repeat during the sleep. There are many existing studies that aim at showing the effects of nasal resistance on OSAS but definite conclusion has not been found yet. The aim of our study is to show the effects of nasal resistance on our OSAS patients.The study occurred between May 2011 and September 2011 included patients who had snore, respiratory catch that their partners told, oversleep mood in a day time and exhaustation complaints. They consulted Pamukkale University Medical Hospital ENT and Chest Policlinics. After polysomnography, patients accepted voluntary participation. There were 76 male, 24 female patients. The total number of the patients with OSAS and simple snore is 100. Anterior rhinomanometry was applied for all patients and their nasal resistance was estimated. They had their detail ENT examination. Their nasal pathology by an anterior rhinoscopy was noted down if they had. Mallampati indexes were determined. Finally average AHI, BMI and minimum oxygen saturation values were analyzed.As a result of the statistical analysis, there was not a significant relationship between nasal resistance and AHI. The significant relationship between AHI and mallampati was established. Besides, the statistical significance level was established between BMI and AHI.Finally, our study has proved that nasal resistance does not have a significant impact on AHI and minimum oxygen saturation.Key Words : Obstructive Sleep Apnea Syndrome, rhinomanometry, nasal resistance 49

Bu çalışmada nazal polipozise bağlı burun tıkanıklığının kalbin sağ ventrikül fonksiyonları ve pulmoner arter basıncı üzerine olan etkilerinin objektif verilerle araştırılması amaçlandı. Çalışmaya, nazal polipozis sebebiyle her bir nazal pasajı en az %50 oranında kapalı olan(evre 2-3) hasta grubu ile (n=40), nazal pasajları tamamen açık burun tıkanıklığı şikayeti olmayan sağlıklı kontrol grubu (n=25) dahil edildi. Burun tıkanıklığı ve nazal polipozis varlığı hikaye, semptom, anteriyor rinoskopi, endoskopik muayene ile ortaya kondu ve endoskopik görünüme göre evrelemesi yapıldı. Kardiyak açıdan; sağ ventrikül fonksiyonlarını bozan risk faktörü taşımayan, klinik ve konvansiyonel ekokardiyografide sağ ventrikül disfonksiyon bulguları olmayan nazal obstrüksiyonlu hastalarda pulmoner hipertansiyon gelişimini ve sağ ventrikül fonksiyonlarında doku düzeyindeki bozulmayı incelemek amacıyla çok yeni yöntemler olan doku Doppler, strain ve strain rate ekokardiyografik görüntüleme teknikleri kullanıldı. Sonuç olarak, bu çalışmada elde edilen bulgular, nazal polipozise bağlı kronik burun tıkanıklığının pulmoner arter basıncını arttırdığını ve sağ ventrikül fonksiyonlarını olumsuz yönde etkilediğini göstermiştir. In this study, we aimed to investigate the effects of nasal obstruction due to nasal polyposis with objective data on functions of right ventricle and pulmonary artery pressure. Each participants with at least 50% obliterated nasal passage (stage 2-3) due to nasal polyposis were included to patient group (n = 40) and participants with completely clear nasal passage and non-complaint of nasal obstruction were included to healthy control (n=25). Presence of nasal obstruction and nasal polyposis were determined via medical history, rhinoscopy and endoscopic examination, and were staged according to endoscopic appearance. In patients having nasal obstruction without any risk factor for disrupting right ventricular functions and without any evidence of right ventricular dysfunctions on clinical and conventional echocardiography, tissue Doppler, strain and strain rate echocardiographic imaging techniques which are very recent methods were used to study development of pulmonary hypertension and the tissue-level deterioration on the right ventricular functions. As a result, findings obtained from this study showed that chronic nasal obstruction due to nasal polyposis increases pulmonary artery pressure and have a negative influence on right ventricular function. 64

Burun hastalıklarının ilk semptomu genellikle burun tıkanıklığıdır. Bu çalışmanın amacı burun tıkanıklığı sebeplerinden biri olan alt konka hipertrofilerinin tedavisinde kullanılan submukozal diatermi ve radyofrekans termal ablasyon tekniğinin konkalarda oluşturduğu histopatolojik değişiklikleri saptamak ve bu iki yöntemi birbirleriyle karşılaştırmaktır.Çalışma rastgele seçilerek beşerli üç gruba ayrılan 15 Yeni Zelanda türü erişkin erkek tavşan üzerinde gerçekleştirilmiştir. Deneklerin konka nazalis ventralisine Grup I'de (n=5) radyofrekans, Grup II'de (n=5) submukozal diatermi uygulanmış, Grup III (n=5) kontrol grubu olarak kullanılmıştır. Denekler uygulamadan 21 gün sonra dekapite edilmiş ve bilateral konka nazalis ventralisleri eksize edilmiştir. Bunlardan hazırlanan preperatlar silya kaybı, submukozal damarlanma artışı, goblet hücre kaybı, inflamatuar hücre infiltrasyonu, fibrozis ve epitelyal hasar yönünden ışık mikroskobu ile değerlendirilmişlerdir.Grup I ile Grup III karşılaştırıldığında silya kaybı, submukozal damarlanma artışı, goblet hücre kaybı ve epitelyal hasar açısından istatistiksel olarak anlamsız (p>0.05) ; inflamatuar hücre infiltrasyonu ve fibrozis açısından ise istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur (p0.05).Bu bulgularla radyofrekans ablasyon uygulamalarının, submukozal diatermi uygulamalarına göre normal konka histopatolojisini daha az değiştirdiğini bu nedenle de konka cerrahisinde submukozal diatermiye göre daha güvenilir bir yöntem olduğunu söyleyebiliriz. Usually nasal obstruction is first symptom of nasal diseases. The objective of this study was to determine the histological change induced in the conchae by submucosal diathermy and radiofrequency thermal ablation, two techniques used in the treatment of lower conchal hypertrophy, and to compare the two methods to each other.The study was performed on fifteen adult male New Zealand rabbits. Radiofrequency was applied to the study animals in Group I (n=5) and submucosal diathermy to Group II (n=5), while Group III (n=5) was the untreated control. The animals were decapitated 21 days after treatment and their conchae nasales ventrales excised on both sides. Histology slides were prepared and evaluated by light microscopy for ciliary loss, increase in submucosal vascularity, loss of goblet cells, inflammatory cellular infiltration, fibrosis and epithelial damage.The differences between Groups I and III were not significant with regard to ciliary loss, increase in submucosal vascularity, loss of goblet cells and epithelial damage (p>0.05), while the inflammatory cellular infiltration and fibrosis were significantly different (p0.05) fibrosis. Based on these findings, we can state that the use of radiofrequency thermal ablation causes less change in the normal conchal histology than submucosal diathermy application, making it a more reliable method than the latter. 59

Bu çalışmada burun tıkanıklığına neden olup medikal tedavi ile kontrol altına alınamamış alt konka hipertrofilerinde, ısı kontrollü konka koterizasyonu (radyofrekans) (RF) ile ısı kontrolü olmayan submüköz bipolar koterin etkinliğinin, komplikasyonlarının ve maliyetinin karşılaştırılarak değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Kronik burun tıkanıklığı şikayeti ile başvuran ve KBB muayenesinde alt konka hipertrofisi saptanan 17-67 yaş arasındaki 40 hasta çalışmaya alındı. Bilateral alt konkalara 20 hastada RF ve 20 hastada submüköz bipolar koter ile tek seans koterizasyon uygulandı. Tüm hastalar, burun tıkanıklığı, burun akıntısı, baş ağrısı, postnazal akıntı, hapşırma, burun kaşıntısı, horlama, apne, epistaksis, egzersiz intoleransı, kabuklanma, kuruluk ve koku alma bozukluğu açısından, subjektif yakınmalarını 0 ila 10 arasında skorlayarak preoperatif ve postoperatif 1.hafta, 1. ay, 3. ay ve 6. ayda kaydettiler. Her iki grupta da hastalar tedaviden hemen önce, postoperatif 1. hafta, 1. ay, 3. ay ve 6. ayda akustik rinometri, rinomanometri ve nazal klirens ölçümü ile değerlendirildi. Eş zamanlı olarak anterior rinoskopi ve endoskopi ile muayeneleri yapıldı.Her iki grupta da hastaların kendi subjektif skorlamalarında burun tıkanıklığında belirgin azalma olmuştur. Yan etkiler açısından, nazal klirens de dahil olmak üzere belirgin fark ve etkilenme saptanmamıştır. Muayenede submüköz bipolar koter olgularında birinci hafta ve birinci ay kontrollerinde radyofrekansa göre kabuklanma daha sık görülmüştür. Rinomanometri ve akustik rinometri değerlerinde istatistiksel olarak fark saptanmamıştır.Medikal tedaviye yanıt vermeyen konka hipertrofilerinin tedavisinde hem radyofrekans hem de submüköz bipolar koter başarılıdır. İki teknik arasında etki, yan etki arasında belirgin fark olmamasına karşın maliyetler açısından submüköz bipolar koter radyofrekansa göre çok daha ekonomiktir.Anahtar Kelimeler: Konka hipertrofisi, radyofrekans, submüköz bipolar koter, akustik rinometri. The aim of this study is to evaluate the effectiveness, complications and cost of two inferior turbinate procedures, temperature-controlled (Radiofrequency-RF) and submucous bipolar cauterization (BC).Fourty patients (17 to 67), who complained about chronic nasal obstruction due to inferior turbinate hypertrophy, were included in the study. RF was applied to 20 patients and BC to another 20 patients. All patients were refractory to medical treatment. Procedures were performed as single applications. Subjective symptoms of nasal obstruction, nasal discharge, headache, post-nasal drip, sneezing, nasal itching, snoring-apnea, epistaxis, exercise intolerance, crusting, nasal dryness, smell disorders were evaluated with visual analouge scales at preoperative, postoperative 1st week, 1st, 3rd and 6th months. All patients were assessed by nasal endoscopy, acoustic rhinometry, rhinomanometry and nasal clearance measurement at preoperative, postoperative 1st week, 1st, 3rd and 6th months.Nasal obstruction was reduced significantly in both groups at all visits. In terms of side effects, the difference between study groups were not significant. Crusting was significantly higher in the BC group at 1st week and 1st month visits. For the acoustic rhinometry and rhinomanometry measures, significant difference has not been revealed.Both RF and BC are successful in the treatment of the inferior turbinate hypertrophy which was refractory to medical treatment. Beside comparable effect and side effects of applications, BC is much more economical than RF.Key Words: Inferior turbinate hypertrophy, radiofrequency, submucous bipolar cautery, acoustic rhinometry. 115