Search

Amaç: Oküler pulse amplitüdü (OPA) sistolik ve diyastolik göz içi basıncı (G?B)değerleri arasındaki farktır. OPA, gözdeki kan akımına ve G?B değerlerindekidalgalanmalara bağlıdır. OPA değisimleri optik sinir üzerinde meydana gelebilecekiskemik hasar hakkında bilgi verebilir. Bu çalısmada farklı glokom tiplerindedinamik kontur tonometre (DKT) ile ölçülen OPA'ya diyabet ve hipertansiyonunetkisi arastırıldı ve OPA'nın G?B, korneal kurvatür (KK), santral kornea kalınlığı(SKK), ön kamara derinliği (ÖKD) ve aksiyal uzunlukla (AU) olan iliskisideğerlendirildi.Gereç ve yöntem: Çalısmaya yalnız glokomu olan hastalardan olusan Grup 1'de 50PAAG, 10 PXG ve 10 OHT olmak üzere toplam 70 göz, glokomla birlikte diyabetiolan hastalardan olusan Grup 2'de 52 PAAG, 10 PXG ve 10 OHT olmak üzeretoplam 72 göz, glokomla birlikte hipertansiyonu olan hastalardan olusan Grup 3'te50 PAAG, 12 PXG ve 10 OHT olmak üzere toplam 72 göz, glokomla birlikte diyabetve hipertansiyonu olan hastalardan olusan Grup 4'te 50 PAAG, 10 PXG ve 10 OHTolmak üzere 70 göz ve sağlıklı bireylerden olusan Grup 5'te 210 göz dahil edildi.Bütün gruplarda görme keskinliği, biyomikroskopik ön segment ve fundusmuayenesi yapıldı. DKT ile G?B ve OPA, otorefraktometre ile KK, ultrasonikpakimetre ile SSK ve A scan ultrasonografi ile ÖKD ve AU ölçümü yapıldı.?statistiksel analizler için Anova tek yönlü varyans analizi ve Pearson korelasyonanalizi kullanıldı.Bulgular: Ortalama OPA değeri Grup 5'te 3,05±0,61 mmHg ile diğer dört gruptananlamlı olarak yüksekti (F=15,220 ve p=0,000). Glokom tiplerine göre OPAdeğerlendirildiğinde Grup 1' de OHT'de anlamlı olarak yüksekken (F=15,117 vep=0,000) diğer gruplarda anlamlı bir farklılık saptanmadı. Cinsiyet, SKK ve ÖKD ileOPA değerleri arasında herhangi bir korelasyon tespit edilmedi (Sırasıyla Kikare=0,012 ve p=0,913, r=0,058 ve p=0,201, r=0,003 ve p=0,951). G?B ile OPAarasında pozitif bir korelasyon saptandı (r=0,175 ve p=0,000). Yas, c/d oranı,kullanılan antiglokomatöz ilaç sayısı KK ve AU ile OPA arasında negatif birkorelasyon saptandı (sırasıyla r=- 0,277 ve p=0,000, r=-0,545 ve p=0,000, r= -0,397ve p=0,000, r= -0,277 ve p=0,000 ve r= - 0,441 ve p= 0,000).Sonuç : OPA göze gelen kan akımının bir yansıması olup koroid perfüzyonunundolaylı ölçütüdür. OPA diyabet ve/veya hipertansiyonu olsun ya da olmasın glokomhastalarında sağlıklı bireylerden düsüktür. Glokomla birlikte diyabet ve/veyahipertansiyonun olması glokom hastalarında OPA'da ilave bir düsmegöstermemektedir. OPA OHT'de PAAG ve PXG'ye göre daha yüksektir. OHT'lihastalarda OPA'nın yüksek olması retina gangliyon hücrelerinin iskemidenkorunmasını amaçlayan bir savunma mekanizması sonucu koroidin kan akımıartısına bağlı olabilir. DKT ile ölçülen OPA değeri ile cinsiyet, SKK ve ÖKDarasında bir korelasyon bulunmamaktadır. OPA G?B ile pozitif korelasyongösterirken yas, c/d oranı, antiglokomatöz ilaç sayısı, KK ve AU ile negatifkorelasyon gösterir.. OPAAnahtar kelimeler : Paskal dinamik kontur tonometre, oküler puls amplitüdü,glokom, diyabet, hipertansiyon, santral kornea kalınlığı, korneal kurvatür, ön kamaraderinliği, aksiyal uzunluk Aim : Ocular pulse amplitude (OPA) is the difference between the intraocularpressures (IOP) during systolic and diastolic phases. OPA depends on thefluctuations of ocular perfusion and IOP?s values. The changes of OPA may precludethe damage on optic nerve. In current study the effect of diabetes and hypertensionon OPA using dynamic contour tonometer (DCT) in patients with different types ofglaucoma was investigated and the relation between OPA and IOP, corneal curvature(CC), central corneal thickness (CCT), anterior chamber depth (ACD) and axiallength (AXL) was evaluated.Materials and Method: In Group 1, which consisted of patients with galaucoma, 50POAG, 10 PXG and 10 OHT and totally 70 eyes were included. In Group 2 whichconsisted of patients with glaucoma and diabetes, 52 POAG, 10 PXG and 10 OHTand totally 72 eyes were included. In Group 3, which consisted of patients withglaucoma and hypertension, 50 POAG, 12 PXG and 10 OHT and totally 72 eyeswere included. In Group 4, which consisted of patients with glaucoma, diabetes andhypertension, 50 POAG, 10 PXG and 10 OHT and totally 70 eyes were included. Ingroup 5 which consisted of healthy patients 210 eyes were included. All groups wentunder examination including best corrected visual acuity, slit lamp anterior segmentand fundus examination. IOP and OPA were measured using DCT. CC wasmeasured using autorefractometry. CCT was determined with ultrasonograpicpachymeter and ACD and AXL were measured with A-scan ultrasonograpy. Oneway Anova test and Pearson correlation analysis were used for statistical analyses.Results: Mean OPA value in the Group 5 (3,05±0,61 mmHg ) was significantlyhigher than the other four groups (F=15,220 and p=0,000). When assessed withinglaucoma types, OPA was significantly higher in OHT in Group 1 (F=15,117 andp=0,000) but no difference was observed between the other three groups. There wasno correlation between OPA and sex, CCT and ACD (Chi- square=0,012 andp=0,913, r=0,058 and p=0,201, r=0,003 and p=0,951 respectively). A positivecorrelation was found between OPA and IOP (r=0,175 and p=0,000). A negativecorrelation was found between OPA and age, c/d ratio, number of usedantiglaucomatous drugs, CC and AXL (r=- 0,277 and p=0,000, r=-0,545 andp=0,000, r= -0,397 and p=0,000, r= -0,277 and p=0,000, r= - 0,441 and p= 0,000respectively).Conclusion : OPA is a reflection of ocular blood flow and an indirect value ofchoroidal perfusion. When compared with healthy controls OPA is reduced inglaucoma patients with or without diabetes and/or hypertension. OPA value is notfurther reduced in glaucoma patients with the co-existence of diabetes orhypertension. OPA is higher in OHT than POAG and PXG. The increased OPAvalues may be a defense mechanism that increases choroidal blood flow in OHTpatients to protect retina ganglion cells against the ischemic damage. There is norelation between OPA and sex, CCT and ACD. OPA is positively correlated withIOP and negatively correlated with age, c/d ratio, number of used antiglaucomatousdrugs, CC and AXL.Key Words : Pascal dynamic contour tonometer, ocular pulse amplitude, glaucoma,diabetes, hypertension, central corneal thickness, corneal curvature, anterior chamberdepth, axial lengt 70

76 ÖZET Bu çalışmada günde tek doz timolol maleat %0.5 ile gün içindeki ölçümlerde GIB'nı 21 mmHg ve altına düşüremediğimiz PAAG hastalarında, ikinci ilaç olarak, latanoprost % 0,005, brimonidin tartarat %0,2 veya brinzolamid %1 eklenerek gün boyu göz içi basıncında meydana gelen değişikliklerin incelenerek birbirleriyle karşılaştırılması, bu arada her ilacın oküler ve sistemik yan etkilerinde değerlendirilerek aradaki farklılıkların saptanması amaçlanmıştır. Bu prospektif, randomize çalışmada, PAAG'lu günde tek doz timolol maleat %0,5 kullanan 43 hastanın 83 gözü çalışmaya dahil edildi. 15 hastamn 29 gözüne timolol+latanaprost,15 hastamn 28 gözüne timolol+brimonidin, 13 hastanın 26 gözüne timolol+brinzolamid tedavisi başlandı. Gün boyunca 08-10-12-14-16- 20 saatlerinde elde edilen GİB ve düşüş miktarı 1. hafta, 1. ve 3. ay sonunda birbirleri ile karşılaştırıldı. Oküler objektif yan etkiler olarak hastaların 1. 2. ve 3. kontrollerinde göz yaşı kırılma zamanı, schirmer 1 testi, uveitis, blefarokonjonktivit, hiperemi, iris pigmentasyon77 değişikliği ve oküler sübjektif şikayetlerin tespitinde yanma, batma, bulanık görme, kaşıntının olup olmadığı soruldu. Çalışmaya alınan hastaların, sistemik objektif yan etkiler açısından ikinci ilaç eklenmeden önce kan basıncı, nabız, HDL, trigliserid, kolesterol değerleri tespit edilerek, aym ölçümler ilaç kullanımı sonrası, l.ay ve 3. ay kontrollerinde tekrarlandı. Sistemik sübjektif yan etkilerin tespitinde; ağız kuruluğu, baş ağrısı, bulantı, senkop, solunum sıkıntısı, diyare, işitme bozukluğu, baş dönmesi, kulak çınlaması, tat değişikliği şikayetleri tespit edildi. Göz içi başmandaki düşüş miktarı dikkate alındığında timolol maleat %0,5'e ilave ikinci ilaç ile istatiksel olarak anlamlı fark olduğu saptandı(p0,05). Timolol+brimonidin ile timolol+brinzolamid grupları arasında brimonidin eklenen grubtaki GİB'ı düşüşü daha fazla idi. stl0-stl2- stl4 ölçümlerinde iki grup arasında istatiksel olarak anlamlı fark olduğu (p0,05). Birinci ay sonunda gruplar tek tek kendi aralarında karşılaştırıldığında timolol + latanoprost grubu ile timolol + brinzolamid grubu arasında tüm saatlerde ölçümlerinde latanaprost eklenen grupta GİB'ı düşüşü daha fazla idi, ve bu düşüş iki grup arasında tüm saatlerde istatiksel olarak ileri derecede anlamlıydı(p0,05).Timolol+brimonidin ile timolol+brinzolamid arasında tüm ölçümlerde brimonidin eklenen grupta GİB'ı düşüşü daha fazla idi.Bu iki grupta st08-st20 ölçümlerinde istatiksel olarak anlamlı fark olduğu(p0,05). Üçüncü ay sonunda gruplar tek tek kendi aralarında göz içi basıncı değerleri karşılaştınidığmda timolol + latanoprost grubu ile timolol + brinzolamid grubu arasında latanaprost eklenen tüm gün boyu ölçümlerde daha fazla GİB düşüşü saptandı. Bu iki grup arasındaki fark istatiksel olarak ileri derecede anlamlıydı (p0,05). Timolol maleat tedavisine latanoprost % 0,005, eklenmesi ile ile oküler sübjektif yan etkiler değerlendirildiğinde; yanma, batma kaşıntı şikayetleri 1. haftada %20.6, l.ayda %3.4 görülürken, 3. ayda bu şikayetlere rastlanmadı. Timolol maleat tedavisine brimonidin %0.2 eklenmesi ile bu şikayetler, 1. haftada %3.7 görülürken, 1. ve 3. ay da rastlanmadı. Timolol maleat tedavisine brinzolamid % 1 eklendiğinde ise, 1. haftada %23.8, l.ayda %7.6, 3. ayda %23 görüldü. Timolol maleat tedavisine latanoprost %0,05, eklenmesi ile oküler hiperemi değerlendirildiğinde; 1. hafta ve l.ayda %20.6, 3. ayda ise %2.4 görüldü.Brimonidin ve brinzolamid eklenen grubta 1. hafta ve l.ayda görülmezken, 3. ay da timolol+brimonidin grubunda % 3.6, brinzolamid grubunda %7.6 tespit edilmiştir. Blefarokonjonktivit79 bulguları değerlendirildiğinde latanaprost grubunda 3 ay boyunca görülmedi. Brimonidin ve brinzolamid eklenen grupta 2 ay boyunca görülmezken, 3. ayda brimonidin %3.6, brinzolamid %11,5 oranında görülmüştür. Her üç grupta üveit, bulanık görme, iris pigmentasyon değişikliğine rastlanmadı. Oküler objektif yan etkiler olarak hastaların 1. 2. ve 3. kontrollerinde göz yaşı kırılma zamanı, schirmer 1 testi ve sistemik objektif bulgulardan kan basıncı, nabız, HDL, trigliserid, kolesterol değerlerinde istatiksel olarak anlamlı değişiklik saptanmadı(p>0,05). Göz içi basıncında timolol+latanaprost grubunda 1. haftada ortalama %35'lik, l.ayda, %36 lık, 3. ayda %37'lik GİB azalması bulunurken, timolol+brimonidin grubunda 1. haftada ortalama %28'lik, l.ayda %29'luk, 3. ayda %27'lik GİB azalması tespit edildi.Göz içi basıncında timolol+brinzolamid grubunda ise 1. haftada ortalama %24'lük, l.ayda, % 23 lık, 3. ayda %25'lik GİB azalması bulunmuştur. Çalışmamızda ikinci ilaç olarak kullanılan latanaprost %0.05, brimonidin tartarat %0.2, brinzolamid %1 olmak üzere her üç ajanın da önemli derecede ilave GİB'ı düşürücü etkisi olduğu saptanmış ve 3 aylık takip sonucunda gözlenen oküler ve sistemik yan etkiler ilaçların kesilmesini gerektirecek düzeye ulaşmamıştır. Sonuç olarak endikasyon ve doktorun tercihine göre bu üç ajanın da tek doz timolol maleat %0,5 kullanan hastalarda ilave ilaç olarak kullanılabileceği kanısındayız. 87

56 ÖZET Kuru göz sendromu birçok etyolojik faktöre bağlı ortaya çıkabilen her yaşta ve her cinste insanı etkileyen ve tedavi edilmezse yaşam kalitesini azaltan bir tablodur. Göz hastalıkları polikliniğine başvuran hastalarda da yüksek oranda kuru göz sendromuna rastlanmaktadır. Biz de bu çalışmamızla bölgemizde hangi oranlarda kuru göz şıklığıyla karşılaşacağımızı saptamaya çalıştık. Çalışmamızda hastalar 4 gruba ayrıldı: 20-50 yaş arası sağlıklı popülasyon, 51 yaş ve üzeri erkek hastalar, postmenapozal kadınlar ve diyabetik hastalar. Kuru göz sendromunun semptomları soruldu ve aynı gün kısa aralıklarla Schirmer I, gözyaşı kırılma zamanı ve Rose Bengal boyama testleri uygulandı. Semptomların sıklığı %13.1, test sonuçlarının pozitifliği %5.9 idi. En sık postmenapozal kadınlar, diyabetik hastalar ve ellibir yaş üzeri erkek hastalarda semptomlara rastlandı. Gözyaşı test sonuçlarının pozitifliğine ise diyabetik hastalar ve postmenapozal kadınlarda rastlanmıştır. Çalışmamız sonucunda kuru göz sendromunun kadınlarda, ileri yaşta (51 ve üzeri), postmenapozal dönemde ve diyabetiklerde daha sık ortaya çıktığı saptanmıştır. Aldığımız bu sonuçlarla göz hastalıkları polikliniklerine başvuran hastalarda kuru göz sendromuna daha çok önem verilmesi gerektiği kanısına varılmıştır. 57 SUMMARY Dry eye syndrome is a clinical entity dependent upon many etiologic factors, which decreases the quality of life. The incidence of dry eye is rather high in patients applying to the outpatient departments of eye clinics. We aimed to investigate the prevalence of dry eye syndrome in our environment. The patients were divided into 4 groups: otherwise healthy population aged between 20- 50, otherwise healty males aged over 51, postmenopausal women and diabetic patients. Patients were asked for the symptoms of dry eye syndrome and Schirmer I, tear break-up time and Rose Bengal dye tests were performed in short intervals, at the same day. Frequency of symptoms was 13.1 % and the rate of positive scores in the tear film test was 5.9 %. Symptoms were seen most frequently in postmenopausal women, diabetic patients, and males aged over 51. Positive scores in the tear film test were observed predominantly in diabetic patients and postmenopausal women. Our study determined that dry eye syndrome appears more frequently in females, elderly males (over 51), postmenopausal women and diabetic patients. We conclude that more attention must be paid to the dry eye syndrome in patients referred to the outpatient department of eye clinics. 68

ÖZET Glokomda kullanılan ilaçların etkinliklerinin bazen istenilen düzeyde olmaması ve olası yan etkilere yol açması oftalmologları yeni arayışlara itmektedir. Bu arayışların sonucunda bir alfa 2 agonist olan apraklonidin hidroklorid de glokomlu hastalarda kullanılmaya başlanmıştır. Selektif olan ve selektif olmayan beta adrenerjik bloker kullanan hastalarda ikinci ilaç olarak %0.5'lik apraklonidin hidrokloridin tedaviye eklenmesi durumunda bu ilacın GİB üzerine düşürücü etkisi ile oküler ve sistemik etkilerinin neler olabileceğini ortaya koyabilmek ve birbirleriyle karşılaştırmak amacıyla bu çalışmayı planladık. Çalışmamızda ilk olarak PAAG ve OH tanısı alan hastalara %0.5 timolol maleat, %2 carteolol ve %0.25 betaxolol hidrokloridi bir ay süreyle günde iki kez kullanarak bu hastaların beta adrenerjik blokerli GÎB'lan saptandı. Birinci ayın sonunda %0.5'lik 57apraklonidin hidroklorid kulladıklan beta blokerden on dakika sonra günde iki kez damlatılmak üzere tedaviye eklendi. Apraklonidin hidroklorid kullanılmasına başlanmasından itibaren 1, 15, 30 ve 90. günün 3, 5 ve 12. saatinde GİB'lan ölçülüp diğer oküler ve sistemik muayeneleri yapıldı. Çalışmanın tüm gün ve saatlerinde apraklonidin hidrokloridin ilave GİB düşürücü etkisinin beta adrenerjik bloker kullanan her üç hasta grubunda da istatistiksel olarak anlamlı olduğu görüldü. Çalışmanın 30. günün 12. saatinde betaxolol hidroklorid kullanan hasta grubundaki ilave GİB düşüşünün carteolol kullanan hasta grubundakine oranla daha az olduğu saptandı. Çalışmanın diğer gün ve saatlerinde ise gruplar arasında herhangi bir farklılığın olmadığı saptandı. Çalışmanın 1, 15, 30 ve 90. gününde yapılan muayenelerde apraklonidin hidrokloridin pupilla çapı, göz kapağı aralığı, göz yaşı kırılma zamanı ve Shirmer-1 testine istatistiksel olarak herhangi bir etkisi olmadığı görüldü. Çalışmaya katılan hastaların % 13.51 'inde batma (2), yanma (2) ve bulanık görme ( 1 ) gibi oküler yakınmaları oldu. Çalışmanın değişik zamanlarında hastalan %26.'sında allerjik blefarokonjonktivit gelişmesi nedeniyle bu hastalar çalışma kapsamı dışına alındılar. Hasta grupları arasında oküler objektif ve sübjektif semptomlar arsında anlamlı farklılık yoktu. Çalışma süresince hastalarda sistolik ve diyastolik kan basıncı ve kalp hızında istatistiksel olarak anlamlı bir değişikliğin olmadığı, hastaların %10.81'inde ağız burun kuruluğu yakınması olduğu, sistemik objektif ve sübjektif belirtiler açısından her üç hasta grubu arasında anlamlı farklılığın bulunmadığı tespit edildi. Hiçbir hastada herhangi bir sistemik semptom meydana gelmedi. Sonuç olarak % 0.5'lik apraklonidin hidrokloridin glokomlu hastalarda hem selektif hem de selektif olmayan beta adrenerjik blokerler ile birlikte kullanılmasının allerjik reaksiyon göstermeyen hastalarda uygun olabileceği kanaatine varıldı. 58 SUMMARY Since effects of medications currently used in glaucoma therapy are far from being optimal with possible side effects, the ophthalmologists are in continuous search for new treatment modalities. As a result of this extensive search, an alpha 2 agonist, apraclonidine hydrochloride has been used in patients with glaucoma. This study was designed to evaluate the effect of 0.5% apraclonidine used as a second drug in combination with a selective or non-selective beta blocker; it was also aimed at evaluating and comparing sytemic and ocular side effects of these combinations in patients with primary open angle glaucoma and ocular hypertension. Firstly we administered 0.5% timolol maleate, 2% carteolol hydrochloride or 0.25% betaxolol hydrochloride twice daily to our patients with a diagnosis of primary open angle glaucoma or ocular hypertension for a period of one month and their intraocular pressure at the end of this period was recorded. At the end of the first month, 0.5% apraclonidine hydrochloride was instilled 10 min after the instillation of beta blockers and this combination was applied twice daily. Intraocular pressures as well as other ocular and systemic findings were recorded on the 1st, 15th, 30th and 90th days of the initiation of therapy at 3rd, 5th and 12th hours following the instillation of the combination. Additional IOP lowering effect of 0.5% apraclonidine hydrochloride at any time throughout the study was statistically significant in all of the three groups. At the 12th hour of the 30th day of the study, additional IOP lowering effect of 0.5% apraclonidine hydrochloride was lower in the betaxolol hydrochloride group when compared to the carteolol 2% group with a statistical significance. There was no statitically significant difference at other hours of day or other days throughout the study. 59On the 1st, 15th, 30th and 90th days of the study, 0.5% apraclonidine hydrochloride did not have any statistically significant effect on the pupillary diameter, interpalpebral fissure, Schirmer-1 test and tear film break-up time. In 13.51% of the patients, symptoms such as stinging (n=2), burning sensation (n=2) and blurred vision (n=l) occurred. During various times throughout the study, 26% of the patients developed allergic blepharoconjunctivitis and therefore excluded from the study. There was no significant difference between the patient subgroups with respect to ocular objective and subjective symptoms. During the study, no statistically significant changes in systolic and diastolic blood pressure and heart rate occurred in the patient subgroups. In 10.81% of the patients, symptoms such as dry mouth and nose occurred. Systemic objective and subjective signs difference between the three groups did not reach a statistically significant level. None of the patients had any systemic symptoms. As a conclusion, 0.5% apraclonidine hydrochloride combined together with a selective or nonselective beta blocker may be appropriate in glaucoma patients who does not show any allergic reaction to this combination. 60 66

62 ÖZET Yirmibir tavşanın 42 gözünde Nd-YAG laser iridotomi ve ön kapsülotomi sonra sında oluşan GÎB artışı ve oküler irritatif cevap üzerine topikal klonidine (Isoglaucon % 0.25) ve topikal flurbirofen (Ocufen % 0.03) etkisi araştırıldı. Kontrol grubunda Nd-YAG laseri takibeden 4 saat içinde GÎB'da, ön kamara hücre ve flare miktarında ve konjonktival hiperemide artış izlendi. Nd-YAG laser uygulamasından önce ve sonra klonidin damlatılan 2. grupta ve Kİ + F damlatılan 3. grupta GİB'nda, ilk 4 saatte laser öncesi değerlere göre anlamlı bir yükselme olmadı. GtB farkı kontrol grubuyla karşılaştırıldığında istatistiki olarak anlamlıydı. Kİ + F ikilisi Nd-YAG laser sonrasında konjonktival hiperemi, ön kamara hücre ve flare reaksiyonunu oluşmasını kısmen engelledi. Ayrıca flurbiprofen, klonidinin GÎB'nı düşürücü özelliğini engellemedi. 63 SUMMARY Effects of topical clonidine (Isoglaucon %0.25) and flurbiprofen (Ocufen %0.03) on ocular irritative response and intraocular pressure rise following Nd-YAG laser iri- dotomy and anterior capsulotomy were investigated in 42 eyes of 21 rabbits. In the control group an increase was observed in the IOP, conjunctival hypere mia and the amount of cells and flare in the anterior chamber during the first 4 hours following Nd-YAG laser application. The second group received clonidine whereas the 3 r(* group received Kl+F prior to and after the application of Nd-YAG laser; no significant IOP rises were observed in these groups compared to pre-laser values during the first 4 hours. IOP difference was statistically significant compared to the control group. Kl+F combination partially inhibited conjunctival hyperemia and the occurrence of cells and flare in the anterior chamber following Nd-YAG laser application. On the other hand, flurbiprofen did not inhibit pressure lowering effect of clonidine. 70

50 ÖZET Çağımızın önemli görmezlik nedenlerinden olan kataraktın oluşumunda eser elementlerin rolünü araştırmak amacıyla 48 senil kataraktlı hastanın serumu, bunlardan 42' sinin lensi ve 10' unun hümör aközünde ve kontrollerde çinko, bakır ve selenyum düzeyleri atomik absorpsiyon spektrofotometresi ile ölçülmüştür. Kataraktlı hastaların serum bakır değerleri kontrollere göre yüksek, selenyum değerleri ise düşük bulunmuştur (p

ÖZET 10-20 ve 20-40 yaş gruplarında normal ve insüline bağımlı diyabetiklerden oluşan toplam dört gruptaki 80 bireyin 160 gözünde kontakt metodla USB yapıldı. Her grubun ÖKD, LK, LRU ve AU ölçümleri hem AKM hem UB hem de SKP olmak üzere üç ayrı durumda ultrasonografi ile gerçekleştirildi. Erkek ve kadın bireyler ayrı ayrı değerlendirildi. Ayrıca normal ve diyabetiklerin farklı yaş grupları birbirleriyle, aynı yaş gruplarındaki normal ve diyabetikler de kendi aralarında karşılaştırıldı. ÖKD ve LK'nın her üç durumdaki değişiklikleri her grupta ve her iki cinsde düzenli ve anlamlıydı. ÖKD, AKM'dan SKP'ye doğru artarken LK da tam tersine azalıyordu. LRU ile AU değişimleri daha düzensizdi. Tüm grup erkeklerinde AU'un kadınlardan daha fazla olduğu gözlendi. Kadınlarda AU'un daha fazla olmasıyla paralel olarak LRU'nın da daha kısa olduğu dikkati çekti. Normal bireylerden genç olanlarında her iki cinsde erişkinlere göre ön kamaralar daha derin ve lensler daha inceydi. Diyabetik bireylerden ise sadece genç kadınlarda erişkinlere göre ön kamaralar daha derin, lensler daha ince olarak tesbit edildi. Genç diyabetik kadınlarda normal kadınlara göre beklenenin aksine lensler daha inceydi. Normal ve diyabetik grupların karşılaştırılmasında kesin yargıya götürecek yeterli sonuçlar alınamadı. Bu durumun diyabetik bireylerde göz bulgularının henüz tam yerleşmemiş ve kan şekerlerinin regüle durumda olmasına bağlı olabileceği düşünüldü. LRU ve AU yönünden ise daha doğru bir yorum yapabilmek için dah geniş kapsamlı çalışmalara ihtiyaç olduğu kanısına vardık. SUMMARY Ultrasonic biometry was performed in 160 eyes of 80 individuals in four groups composed of normal and insulin dependent diabetics in 10-20 and 20-40 years age groups. Anterior chamber depth (ACD), lens thickness (LT), lens-retina distance (LRD) and axial length (AL) measurements of each group were performed by ultrasonography during accommodation, distance vision and cycloplegia. Males and females were evaluated seperately. Normal individuals and diabetics in different age groups were compared to each other and normal individuals and diabetics within some age groups were compared to each other. Differences of ACD and LT were regular and meaningful in all three conditions in every group and both sexes. ACD was increasing from accommodation to cycloplegia while LT was decreasing. Changes of LRD and AL were more irregular. AL was higher in males in all groups. Also, LRD was shorter in females in parallel to shortness of AL. Anterior chambers were deeper and lenses were thinner in both sexes in younger individuals of normal group compared to adults. In diabetic group only in young females were anterior chambers deeper and lenses thinner compared to adults. Lenses of young diabetic females were thinner than those of normal females in contrast to expected. We could not obtain sufficient results to lead to a definite judgement in comparison of normal and diabetic groups. It was thought that this migh be due to the fact that blood sugar levels in our diabetic groups were controlled and diabetic complications57 had not yet become manifest. We concluded that more extensive studies are required for more accurate evaluation of LRD and AL 63