Search

Hedefe yönelik tedaviler son yıllarda kanser araştırmalarında en önemligelişmelerden birisini oluşturmaktadır. Özellikle akiğer küçük hücreli dışıkarsinomlarında EGFR, ALK, ROS-1 sürücü mutasyonlarına yönelik tedavilerdesağlanan başarılar nedeniyle diğer sürücü mutasyonlara yönelik araştırmalar hızkazanmıştır. MET sürücü mutasyonu da KHDK’larda saptanan ve gelecekte hedefeyönelik tedavilerin olası konusu olabilecek bir genetik değişikliktir.Bu çalışmada çok merkezli olarak KHDK’larda MET sürücü mutasyonununsıklığı ve bunun belirli histopatolojik, klinik özelliklerle olan birlikteliğiaraştırılmıştır.Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Patoloji Anabilim dalında ve AnkaraAtatürk Göğüs Hastalıkları ve Göğüs Cerrahisi Hastanesi Patoloji bölümününarşivinden alınan, 2008-2017 yılları arasında tanı almış cerrahi rezeksiyonmateryalleri incelenmiştir. Histolojik gruplarına göre tabakalı örneklem ile olgularseçilmiştir. Doku mikroarray ile 312 hastanın tümörlerinden örnekler alınıpbloklanmıştır. Hastaların yaş, cinsiyet, tümör evreleri, pT, pN evreleri kayıt altınaalınmıştır. Hazırlanan doku mikroarray lamlar MET amplifikasyon probu ile FISHboyanarak incelenmiştir.2Çalışmamızda 312 tümörün 6’sında (%1.9) MET amplifikasyonusaptanmıştır. İmmünhistokimyasal incelemede değerlendirilebilen 248 olgunun 69adetinde pozitif boyanma saptanmıştır. FISH amplifiye saptanan olguların 4’üimmünhistokimya ile pozitif olup 2’si negatiftir. Amplifikasyon saptanan olguların3’ü solid tipte adenokarsinom, 2’si keratinize skuamöz hücreli karsinom ve 1’ipleomorfik karsinomdur. Pozitif olguların tümü yüksek evreli olup evre 1 veya pT1olgularda pozitiflik saptanmamıştır. Solid adenokarsinomların pozitiflik oranı diğerKHDK’lara göre istatistiki olarak anlamlı olarak yüksek saptanmıştır.Adenokarsinomlarda oran skuamöz hücreli karsinomlara göre hafif yükseksaptanmıştır. Pleomorfik adenokarsinomlar %5 oranında pozitiflik göstermişolmasına karşın çalışmadaki olgu sayısının azlığı nedeniyle kesin yorumyapılamamıştır Targeted therapies occupies one of the most important places in last time’scancer researchs. Especially after the big achievements of EGFR, ALK, ROS-1driver mutations targeted treatments, the researches which about other drivermutations accelerated. MET driver mutation is another genetic alteration which canbe detected on NSCLCs and possible future targeted treatments aim.In our study, we searched MET driver mutation’s rate and its correlationwith particular histopathological, clinical features, as a multi-center research.The surgical resection lung materials evaluated which are obtained fromGazi University Medical Faculty Hospital’s and Ankara Atatürk Lung Disease andThroax Surgery Hospital’s pathology departments archive, diagnosed from 2008 to2017. The cases are chosen by stratified sampling method according to theirhistological groups. By tissue microarray technic 312 of them blocked. Patient’sage, sex, stage group, pT, pN stages registered. Prepared tissue microarray slidesstained by MET amplification probe by FISH and evaluatedIn our study 6 cases (%1.9) out of 312 was found amplified by FISH. Onimmunhistochemical analysis, 69 of 248 evaluable cases was found positive. 4 of 6amplified cases was found immunhistochemically positive, but 2 of the wasnegative. From amplified cases, 3 of them were solid type adenocarcinoma; 2 of4them were keratinized squamous cell carcinoma and 1 of them was pleomorphiccarcinoma. All of the positive cases were from high pT and stage groups. Solid typeadenocarcinoma’s positivity rate was clearly higher than other NSCC cases,statistically significant. Adenocarcinoma cases had slightly higher positivity ratethan squamous cell carcinoma but this was not statistically significant. Eventhought pleomorphic carcinomas had %5 positivity rate, due to lack of enough casenumber we could not make a certain commentary about this.

Summary Aim: The aim was evaluating the causes of hematuria showing the consequence of the prognosis and differential diagnosis and preventing unnecessary invasive tests Material and Method: A retrospective study was conducted in patients aged between 4 months and 16 years who referred to the nbsp; nephrology clinic with the complaint of hematuria between January 1999 and June 2004 The patients were grouped as fallows: macroscopic hematuria asymptomatic isolated microscopic hematuria microscopic hematuria with clinical findings and asymptomatic microscopic hematuria with proteinuria Results: Macroscopic and microscopic hematuria were detected in 136 and 164 patients respectively The cases were diagnosed as glomerular diseases 34 3 urinary stone disease and crystalluria 27 4 infections 12 and anatomic abnormalities 10 The most common cause of hematuria was crystalluria in isolated microscopic hematuria group and glomeruler diseases in the other groups Renal biopsy was performed to 33 patients Glomerulopathy was detected in 32 cases The duration of hematuria was 614 plusmn;681 and 135 plusmn;384 days in biopsy performed group or not respectively Conclusions: Glomerular diseases were stated as the most common causes of hematuria in childhood Urinary stone disease crystalluria and infections were other causes of hematuria in our study group In long term follow up renal biopsy should be considered in selected cases Turk Arch Ped 2010; 45: 246 51 Key words: Children etiology hematuria, Özet Amaç: Çalışmamızda hematürinin nedenleri seyirdeki önemi ve ayırıcı tanının gerekliliği gösterilerek gereksiz girişimsel incelemelerin önlenmesi amaçlanmıştır Gereç ve Yöntem: Ocak 1999 ile Haziran 2004 tarihleri arasında hastanemiz Nefroloji Polikliniği rsquo;nde hematüri nedeni ile izleme alınan 4 ay ile 16 yaş arasındaki 300 hasta 146 rsquo;sı 48 7 kız 154 rsquo;ü 51 3 erkek ortalama yaşları 90 plusmn;40 4 192 ay geriye dönük olarak değerlendirildi Hastalar makroskobik hematüri asemptomatik izole mikroskobik hematüri mikroskobik hematüri ve klinik bulgular asemptomatik mikroskobik hematüri ve proteinüri olarak dört grupta incelendi Bulgular: Olguların 136 rsquo;sında 45 3 makroskobik hematüri 164 rsquo;ünde 54 7 mikroskobik hematüri vardı Olguların 34 3 rsquo;ünde glomerüler nedenler 27 4 rsquo;ünde taş ve kristalüri 12 rsquo;sinde enfeksiyonlar 10 rsquo;unda anatomik bozukluklar saptandı İzole mikroskobik hematüride en sık neden olarak kristalüri saptanırken diğer gruplarda hematüri nedeni olarak en sık glomerüler hastalıklar saptandı Tanı amaçlı 33 hastaya böbrek biyopsisi yapıldı Bir hasta dışında tüm biyopsi örneklerinde glomerülopati saptandı Biyopsi yapılan hastaların ortalama hematüri süresi 614 plusmn;681 gün iken yapılmayanların 135 plusmn;384 gün olarak izlendi Çıkarımlar: Çocukluk yaş grubunda makroskobik ve mikroskobik hematüri ile başvuran hastalarda en sık olarak glomerüler hastalıklar saptanmıştır Glomerüler hastalıkları taş hastalığı kristalüri ve enfeksiyonlar izlemektedir Tanıda uzun süreli izlemde seçilmiş olgularda böbrek biyopsisi düşünülmelidir Türk Ped Arş 2010; 45: 246 51 Anahtar sözcükler: Çocuk etiolojik nedenler hematüri

Timik epitelyal neoplaziler tüm neoplazilerin %1 inden azını oluşturan timusun epitelyal elemanlarından gelişen, değişik oranlarda lenfositlerin eşlik ettiği lezyonlardır. Ortalama görülme yaşı 49,5 olup, her iki cinsiyette insidansı eşittir ya da kadınlarda biraz daha fazla görülebilir. Çalışmamızda 2004-2012 yılları arasında Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Patoloji Anabilim Dalı nda Timoma ve Timik karsinom tanısı almış 34 olgu incelenmiştir. Tüm olguların histopatolojik özellikleri değerlendirilerek 2004- WHO kriterlerine göre yeniden sınıflandırılmıştır. Timoma olguları 1994 Modifiye Masaoka sistemine göre, Timik karsinom olguları da 1999 WHO/TNM sınıflamasına göre evrelendirilmiştir. Olgularda timik epitelyal tümörlerin prognostik faktörleri olabilecek tümör evresi, WHO histolojik tip, yaş, cinsiyet, sigara içimi, tümör boyutu ile nekroz gibi faktörler istatistiksel olarak araştırılıp, literatür eşliğinde değerlendirilmiştir. Ayrıca timik epitelyal neoplazilerde yeni moleküler hedefe yönelik tedavileri keşfetmek ve özellikle timik kanserlerin ayırıcı tanısı için Cerb- B2, CD117 ve EGFR ekspresyonları immünhistokimyasal olarak incelenmiştir.Çalışmanın sonucunda Masaoka evrelemesi ile beraber korelasyon gösteren yeni WHO sınıflamasının klinik davranışta önemli bir prognostik faktör olduğu saptanmıştır. CD117 nin timik kanserdeki yüksek ekspresyonu nedeniyle ayırıcı tanıda kullanılabileceği ve C-erb-B2 ve EGFR nin de genel olarak literatür ile benzer olan ekspresyonları gösterilmiştir. Bu çalışmanın hasta sayısının az olmasına rağmen timik epitelyal lezyonlarla ilgili tanı, prognoz ve tedavide yol gösterici olacağı ve elde edilen immünhistokimyasal sonuçların timik epitelyal neoplazilerin tanı, tedavi ve ayırıcı tanısında yapılması planlanan çalışmalara kaynak oluşturabileceği sonucuna varılmıştır. Thymic epithelial neoplasms, accounting less than 1% of all malignancies, originate from thymic epithelial elements and are accompanied by lymphocytes in different proportions. The average age is 49.5 years and the incidence can be equal in both sexes or slightly higher in women.was found to be an important prognostic factor for the clinical behavior. Due to its high expression in thymic cancer, CD117 was shown to be useful in the differential diagnosis and expressions of C-erb-B2 and EGFR were found to be similar to the literature. We conclude that, despite the small number of patients, our study will be a guiding document for the diagnosis, prognosis and treatment of thymic epithelial lesions and will be a useful source for future studies about the diagnosis, differential diagnosis and treatment of thymic epithelial neoplasms. In our study, 34 cases which had been diagnosed as thymoma or thymic carcinoma between 2004-2012 at the Pathology Department of Gazi University Medical Faculty were examined. Histopathological features of all patients were evaluated and re-classified according to 2004-WHO criteria. Cases of thymoma and thymic carcinoma were staged according to 1994 Modified Masaoka system and 1999 WHO / TNM classification, respectively. Possible prognostic factors for thymic epithelial tumors, such as tumor stage, WHO histological type, age, gender, smoking, necrosis and tumor size, were statistically evaluated and correlated with the literature. In addition, immunohistochemical expression of c-erb-B2, CD117 and EGFR were analyzed in order to search for novel molecular targeted therapies in thymic epithelial neoplasms and particularly for the differential diagnosis of thymic cancers. As a result, the new WHO classification, correlated with Masaoka staging, was found to be an important prognostic factor for the clinical behavior. Due to its high expression in thymic cancer, CD117 was shown to be useful in the differential diagnosis and expressions of C-erb-B2 and EGFR were found to be similar to the literature. We conclude that, despite the small number of patients, our study will be a guiding document for the diagnosis, prognosis and treatment of thymic epithelial lesions and will be a useful source for future studies about the diagnosis, differential diagnosis and treatment of thymic epithelial neoplasms.

Podosit ili(kili moleküllerin glomerüler filtrasyon bariyerindeki rolünün belirlenmesi ve konjenital nefrotik sendromda ağır proteinüriye neden olan nefrin gen mutasyonunun saptanması ile birlikte edinsel nefrotik sendrom olgularında da bu proteinlerin ekspresyonunun değerlendirilmesi önem kazanmı(tır. Bu çalı(mamızda podosit zedelenmesinin ortak olduğu minimal deği(iklik hastalığı, fokal segmental glomerüloskleroz ve mezangial proliferasyonla karakterli olgularda “slit diyafram” proteinlerinden nefrin, podosin ve sinaptopodin ekspresyonunu ve klinik parametrelerle korelasyonunu inceledik. 10’u kontrol olmak üzere toplam 84 olguluk çalı(mamızda FSGS olgularında nefrin, podosin ve sinaptopodin ile benzer (ekilde büyük oranda kaba granüler, MDH olgularında ince granüler MP ile karakterli olgularda ise FSGS ve MDH arasında büyük oranda ince granüler ve kaba granüler boyanma gözlendi. Podosin boyanma (iddeti ve nefrin ekspresyon kaybı ile kreatinin klerensi ve kan kreatinin düzeyleri arasında korelasyon dikkati çekti. Ekstraselüler matriks artı(ı ve apopitoziste rolü olan TGF-beta 1’in podositlerde ekspresyonu kar(ıla(tırıldığında ise FSGS olgularında diğer gruplara oranla hafif artı( izlendi. TGF ekspresyonu ile segmental, global skleroz, interstisyel inflamasyon, fibrozis ve tübüler atrofi arasında korelasyon saptandı. Glomerüler WT-1 ekspresyonu FSGS olgularında diğer gruplara oranla podosit kaybını yansıtır (ekilde hafif derecede azalmı( idi. Biri selüler varyant olmak üzere yalnızca birkaç olguda WT-1 eksprese etmeyen, bazal membrandan ayrı(ma a(amasında olan podositlerde CD 68 ekspresyonu izlendi.. Sonuç olarak yukarıda adı geçen belirleyiciler daha çok podosit hasarını, hastalığın yaygınlığı ve (iddetini yansıtıyor olsa da birbiri ile ili(kili ya da benzer boyanma paterni gösteren bu belirleyiciler patogenezi aydınlatmak ve ayırıcı tanıya destek olmak açısından önem ta(ımaktadır.

47 - ÖZET Bu çalışmada A.Ü.f.F. İç Hastalıkları Birimi Nefroloji bölümüne akut böbrek yetmezliği Dulgulan ile başvuran obstetrik orijinli on olgu ele alınmış, bu olgulara ait klinik bulgular derlenerek, laboratuvar değerleri gözden geçirilmiştir. Elde edilen beşi otopsi, beşi iğne biopsisi kaynaklı böbrek doku parçalarında yapılan histopatolojik değerlendirmede akut tübüler nekroz tanısını destekleyen kriterler saptanmıştır, On olgunun sekizi kriminal abortus sonrasi gelişmiş olup, bunlarda yöntemler ve araç olarak kullanılan maddeler incelenmiştir. Akut tübüler nekrozda gelişen oligürinin patogenezi üzerinde durularak literatürün ışığı altında suhtemel mekanizma araştırılmıştır, Eistopatolotiik bulgulardan tanı için karakteristik olan tübüler patolojiler sınıflandırılmış, bunlardan epitel parçalanması ile tübüler dilatasyonun sıklık bakımından başta geldiği izlenmiştir. Hastaların yedisinin tedaviye rağmen cevap vermediği görülmüş, tümü kriminal abortus sonrası böbrek yet mezliğine giren bu olgular ölümle sonlanmıştır. 54

Malign mezotelyoma, mezotelyal yüzeylerden köken alan kötü prognozlu bir tümördür. Tanısı histopatoloji, klinik ve radyolojik yöntemlerin birlikte değerlendirilmesi ile konulmaktadır. WHO sınıflamasına göre 4 tipi bulunmaktadır: Epitelioid, bifazik, sarkomatoid ve desmoplastik. Epitelioid tip aynı zamanda asiner, tübülopapiller, adenomatoid (mikrokistik/ mikroglandüler), solid, şeffaf hücreli, desiduoid, pleomorfik, taşlı yüzük hücreli ve küçük hücreli gibi çok sayıda varyant içermektedir. Bu patern zenginliği sebebiyle MM'yı özellikle akciğer adenokarsinomlarından ayırmak güç olabilmektedir. Aynı zamanda benign mezotelyal proliferasyonlardan ayırmak da hastanın gereksiz tedaviler almasını önlemek açısından önem taşımaktadır.MM'da en sık rastlanılan genetik bozukluk 9. kromozomun kısa kolunda (9p21) bulunan INK4a/ARF lokusunda görülen delesyondur. p16, INK4a/ARF lokusu tarafından kodlanan CDK inhibitörü olan bir gendir. INK4a/ARF lokusu aynı zamanda MDM2'nin degredasyonunda rol oynayan p14ARF'yi kodlar. Sonuç olarak p53 görevini yapamaz ve kontrolsüz hücre çoğalması ve malignite gelişir. MM'larda p16 delesyonuna sıklıkla rastlanılmaktadır. Bu nedenle çalışmamızda , MM olgularındaki CDKN2A delesyon durumu ve p16 protein ekspres-yon profillerini inceledik. FISH sonuçlarımıza göre 114 olgunun 82'sinde (%71,9) 9p21 delesyonu izledik. p16 protein ekspresyonu sonuçlarına göre 114 olgunun 75'inde (%65,8) negatiflik saptadık. 9p21 homozigot delesyonu epitelioid MM'ların 44'ünde (%59,5); bifazik MM'ların 31'inde (%93,9) sarkomatoid MM'ların 7'sinde (%100) mevcuttur. p16 protein ekspresyonu ise epitelioid MM'ların 36'sında (%48,6); bifazik MM'ların 2'sinde (%6,1) sarkomatoid MM'ların 1'inde (%14,3) mevcuttur. Aynı zamanda 9p21 delesyon varlığı ile p16 immünhistokimyasal ekspresyonu arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki gözlenmiştir.Sonuç olarak p16 delesyonunun gösterilmesi MM'da son derece spesifik olmasına karşın bazı olgularda rastlanılmaktadır. Bizim çalışmamızda ve diğer araştırmacılar tarafından da gösterildiği gibi FISH yöntemi ile p16 delesyonunun gösterilmesi benign ve malign mezotelyal proliferasyonların ayrımında kullanıla-bilecek faydalı bir yöntemdir. p16 homozigot delesyonu izlenen olgularda eş za-manlı p16 negatifliğinin de izlenmesi sebebiyle p16 protein ekspresyonunun da tanıya yardımcı bir teknik olarak kullanılabileceğini düşünmekteyiz. Diğer bir önemli nokta epitelioid MM ile reaktif mezotel proliferasyonu ayrımında faydalanılacak immünhistokimyasal metodlar bulunurken sarkomatoid MM ile fibröz plörit ayrımında böyle bir teknik bulunmamasıdır. Çalışma sonuçlarımıza göre delesyon sarkomatoid MM'ların tümünde görülürken, fibröz plöritlerde görülme-mektedir . p16 ekspresyonu ve delesyonunun diagnostik olması dışında gelecekte p16(CDKN2A) ya da p14'ün onarımını sağlayabilecek gen terapileri, olası hedefe yönelik tedavi modaliteleri açısından da önem taşımaktadır. Malignant mesothelioma is an aggressive tumor originates from mesothelial surfaces which has a poor prognosis. The diagnosis of MM is mainly based on histopathologic features, together with clinical and imaging information. According to WHO classification there are four types of MM: Epitelioid, biphasic, sarcomatoid and desmoplastic. The epitelioid type of MM also has many histologic patterns such as acinar, tubulopapillary, adenomatoid (glandular/microcystic), solid, clear cell, deciduoid, pleomorphic, signet ring, and small cell pattern. Beca-use of these features the differentiation of MM can be a diagnostic challenge which can mimic other cancers such as lung. Another importance of MM is to differentiate from benign proliferations.Most common genetic alteration in MM is the deletion of INK4a/ARF locus which is located in the short arm of chromosome 9 (9p21). p16 is a CDK in-hibitor which is encoded by INK4a/ARF locus. INK4a/ARF locus also codes for p14ARF which is responsible for MDM2 degradation. As a result p53 doesn't function and rapid cell growth and immortality of the cell occurs leading to ma-lignancy. p16 is often deleted in malignant mesotheliomas. Therefore we constitute our research on CDKN2A deletion status and p16 expression profiles in MM. FISH results demonstrated 9p21 deletion in 82 of 114 cases with MM (71,9%). p16 expression results were negative in 75 of 114 cases (65,8%). Homozygous deletion was noted in 44 of epithelioid (59,5%) 31 of biphasic 31 (93,9%), 7 of sarcomatoid (100%) MM. p16 protein expression was noted in 36 of epithelioid (48,6%) 2 of biphasic (6,1%), 1 of sarcomatoid (14,3%) MM. The correlation between p16 protein expression and 9p21 homozygous deletion in the tumor cells was statistically significant.İn conclusion, despite the fact that homozygous deletion of p16 is very spesific, it is not detected in all MM. As reported recently by other investigators the detection of homozygous deletions of p16 by FISH technique is useful for distinguishing benign proliferations from malignant mesothelioma. Therefore p16 deletion can be use as a diagnostic marker. Our results also support this fact. Because of the cases who have p16 homozygous deletion also are p16 negative we also conclude that p16 negativity can be use to support the diagnosys of MM. Another important point is the differentiation of sarcomatoid MM especially desmoplastic type from fibrous pleuritis. According to our results homozygous deletion was noted in all sarcomatoid MM and none in fibrous peuritis (more than 13,3%). While the prevalance of 9p21 deletion is very high in MM's, this knowledge can be use for therapetic modalities in the future like lung carcinomas in addition to diagnostic usefulness. 114

Timik epitelyal neoplaziler tüm neoplazilerin %1'inden azını oluşturantimusun epitelyal elemanlarından gelişen, değişik oranlarda lenfositlerin eşlikettiği lezyonlardır. Ortalama görülme yaşı 49,5 olup, her iki cinsiyette insidansıeşittir ya da kadınlarda biraz daha fazla görülebilir.Çalışmamızda 2004-2012 yılları arasında Gazi Üniversitesi Tıp FakültesiPatoloji Anabilim Dalı'nda Timoma ve Timik karsinom tanısı almış 34 olguincelenmiştir. Tüm olguların histopatolojik özellikleri değerlendirilerek 2004-WHO kriterlerine göre yeniden sınıflandırılmıştır. Timoma olguları 1994Modifiye Masaoka sistemine göre, Timik karsinom olguları da 1999 WHO/TNMsınıflamasına göre evrelendirilmiştir.Olgularda timik epitelyal tümörlerin prognostik faktörleri olabilecektümör evresi, WHO histolojik tip, yaş, cinsiyet, sigara içimi, tümör boyutu ilenekroz gibi faktörler istatistiksel olarak araştırılıp, literatür eşliğindedeğerlendirilmiştir. Ayrıca timik epitelyal neoplazilerde yeni moleküler hedefeyönelik tedavileri keşfetmek ve özellikle timik kanserlerin ayırıcı tanısı için Cerb-B2, CD117 ve EGFR ekspresyonları immünhistokimyasal olarakincelenmiştir.Çalışmanın sonucunda Masaoka evrelemesi ile beraber korelasyongösteren yeni WHO sınıflamasının klinik davranışta önemli bir prognostik faktörolduğu saptanmıştır. CD117'nin timik kanserdeki yüksek ekspresyonu nedeniyleayırıcı tanıda kullanılabileceği ve C-erb-B2 ve EGFR'nin de genel olarak literatürile benzer olan ekspresyonları gösterilmiştir.Bu çalışmanın hasta sayısının az olmasına rağmen timik epitelyallezyonlarla ilgili tanı, prognoz ve tedavide yol gösterici olacağı ve elde edilenimmünhistokimyasal sonuçların timik epitelyal neoplazilerin tanı, tedavi veayırıcı tanısında yapılması planlanan çalışmalara kaynak oluşturabileceğisonucuna varılmıştır. Thymic epithelial neoplasms, accounting less than 1% of all malignancies,originate from thymic epithelial elements and are accompanied by lymphocytes indifferent proportions. The average age is 49.5 years and the incidence can beequal in both sexes or slightly higher in women.was found to be an important prognostic factor for the clinical behavior. Due to itshigh expression in thymic cancer, CD117 was shown to be useful in thedifferential diagnosis and expressions of C-erb-B2 and EGFR were found to besimilar to the literature.We conclude that, despite the small number of patients, our study will be aguiding document for the diagnosis, prognosis and treatment of thymic epitheliallesions and will be a useful source for future studies about the diagnosis,differential diagnosis and treatment of thymic epithelial neoplasms.In our study, 34 cases which had been diagnosed as thymoma or thymiccarcinoma between 2004-2012 at the Pathology Department of Gazi UniversityMedical Faculty were examined. Histopathological features of all patients wereevaluated and re-classified according to 2004-WHO criteria. Cases of thymomaand thymic carcinoma were staged according to 1994 Modified Masaoka systemand 1999 WHO / TNM classification, respectively.Possible prognostic factors for thymic epithelial tumors, such as tumorstage, WHO histological type, age, gender, smoking, necrosis and tumor size,were statistically evaluated and correlated with the literature. In addition,immunohistochemical expression of c-erb-B2, CD117 and EGFR were analyzedin order to search for novel molecular targeted therapies in thymic epithelialneoplasms and particularly for the differential diagnosis of thymic cancers.As a result, the new WHO classification, correlated with Masaoka staging, 118

Podosit ilişkili moleküllerin glomerüler filtrasyon bariyerindeki rolünün belirlenmesi ve konjenital nefrotik sendromda ağır proteinüriye neden olan nefrin gen mutasyonunun saptanması ile birlikte edinsel nefrotik sendrom olgularında da bu proteinlerin ekspresyonunun değerlendirilmesi önem kazanmıştır. Bu çalışmamızda podosit zedelenmesinin ortak olduğu minimal değişiklik hastalığı, fokal segmental glomerüloskleroz ve mezangial proliferasyonla karakterli olgularda ?slit diyafram? proteinlerinden nefrin, podosin ve sinaptopodin ekspresyonunu ve klinik parametrelerle korelasyonunu inceledik. 10'u kontrol olmak üzere toplam 84 olguluk çalışmamızda FSGS olgularında nefrin, podosin ve sinaptopodin ile benzer şekilde büyük oranda kaba granüler, MDH olgularında ince granüler MP ile karakterli olgularda ise FSGS ve MDH arasında büyük oranda ince granüler ve kaba granüler boyanma gözlendi. Podosin boyanma şiddeti ve nefrin ekspresyon kaybı ile kreatinin klerensi ve kan kreatinin düzeyleri arasında korelasyon dikkati çekti.Ekstraselüler matriks artışı ve apopitoziste rolü olan TGF-beta 1'in podositlerde ekspresyonu karşılaştırıldığında ise FSGS olgularında diğer gruplara oranla hafif artış izlendi. TGF ekspresyonu ile segmental, global skleroz, interstisyel inflamasyon, fibrozis ve tübüler atrofi arasında korelasyon saptandı. Glomerüler WT-1 ekspresyonu FSGS olgularında diğer gruplara oranla podosit kaybını yansıtır şekilde hafif derecede azalmış idi. Biri selüler varyant olmak üzere yalnızca birkaç olguda WT-1 eksprese etmeyen, bazal membrandan ayrışma aşamasında olan podositlerde CD 68 ekspresyonu izlendi.Sonuç olarak yukarıda adı geçen belirleyiciler daha çok podosit hasarını, hastalığın yaygınlığı ve şiddetini yansıtıyor olsa da birbiri ile ilişkili ya da benzer boyanma paterni gösteren bu belirleyiciler patogenezi aydınlatmak ve ayırıcı tanıya destek olmak açısından önem taşımaktadır. After the identification of the role of podocyte related molecules in glomerular filtration barrier and the detection of nephrin gene mutation which causes heavy proteinuria in congenital nephrotic syndrome, the assessment of these proteins in acquired nephrotic syndrome cases have also come into question. In the present study we examined the expression and clinical relevance of `slit diaphragm? proteins including nephrin, podocin and synaptopodin in cases of minimal change disease, focal segmental glomerulosclerosis and mesangial proliferation, in which podocyte damage is the common feature. 84 cases, 10 of which were controls were included in the study. We detected coarse granular staining with nephrin, podocin and synaptopodin in cases of focal segmental glomerulosclerosis, fine granular staining in cases of minimal change disease and both coarse and fine granular staining in cases characterized by mesangial proliferation, which was in between focal segmental glomerulosclerosis and minimal change disease. Podocin staining intensity and the loss of nephrin expression were correlated with creatinine clearance and blood creatinine levels. When the expression of TGF-ß1 in podocytes, which functions in extracellular matrix increase and apoptosis, was examined, cases of focal segmental glomerulosclerosis displayed a mild increase compared to other groups. There was a correlation between TGF expression and segmental sclerosis, global sclerosis, interstitial inflammation, fibrosis and tubular atrophy. Glomerular expression of WT-1 in cases of focal segmental glomerulosclerosis was mildly decreased compared to other groups, reflecting podocyte loss. We detected CD68 expression only in a few cases which did not express WT-1 and were in the stage of basal membrane separation and one of these cases was of cellular variant.In conclusion, although afore mentioned markers rather reflect podocyte damage and extend and severity of the disease, they expressed a similar or related staining pattern and they are important to enlighten the pathogenesis and confirm diagnosis. 87

52 ÖZET Son dönemde tanımlanan bir transkripsiyon faktörü olan Nükleer Faktör kappa B (NF- kB) ile ilgili literatürde çok sayıda çalışma bulunmaktadır. Bu çalışmalarda çeşitli tümörlerde nükleer ve/veya sitoplazmik immünhistokimyasal boyanmanın olduğu ve hasta prognozu ile ilişki gösterdiği ileri sürülmektedir. Biz, çalışmamızda bu protein ailesinin iki önemli üyesi p50 ve p65'nın (RelA) 30'u klinik izlemli 52 küçük hücreli dışı akciğer karsinomu hastasındaki immünhistokimyasal ekspresyonu ve bunun prognozla ilişkisini incelemeyi amaçladık Çeşitli histopatolojik tam gruplanndaki olgulann materyalleri immünhistokimyasal olarak p50 ve p65 ile yüksek oranda sitoplazmik ekspresyon göstermiştir. Nükleer boyanma düşük oranda saptanmıştır. Her iki antikor ile klinik parametreler ve sağkalım arasında istatistiksel olarak anlamlı sonuç elde edilememiştir. p50 ve p65'in hem nükleer hem sitoplazmik boyanma yoğunluk ve yaygınlıkları arasında ise anlamlı pozitif korelasyon saptanmıştır. Sonuç olarak, küçük hücreli dışı akciğer karsinomlan immünhistokimyasal olarak NF- kB p50 ve p65 komponentlerini yüksek oranda eksprese etmektedir. Ancak bu ekspresyon prognostik faktörlerle ilişkili bulunmamıştır. 53 SUMMARY We aimed to investigate the immunohistochemical expression and the prognostic significance in non-small cell lung carcinomas of a recently-defined transcription factor, Nuclear Factor kappa B (NF-kB), which has been reported to be expressed in the nucleus and/or cytoplasm by a variety of neoplasms in the literature. Immunohistochemistry against the two major components of this protein family, p50 and p65 (RelA), was performed on 52 patients' material diagnosed as non-small cell lung carcinoma, 32 of which we had the clinical follow-up data of. We observed a high rate of cytoplasmic p50 and p65 expression in all different lung carcinoma histological subtypes. Nuclear staining was only found to be in a few. There was not any statistical significance between staining rates and clinical parameters and patient survival. Positive correlation was shown between nuclear and cytoplasmic staining rates of both p50 and p65. In conclusion, non-small cell lung carcinomas highly express NF-kB p50 and p65 components immunohistochemically. Nevertheless this expression does not meaningfully affect prognosis. 68

70 ÖZET Bu çalışmada laringeal karsinomlarda çeşitli klinikopatolojik değişkenlerin p53 onkogen ve mikrodamar yoğunluğu arasındaki ilişkileri ve bunların prognoz üzerindeki etkileri araştırıldı. P53 ekspresyonu ve mikrodamar yoğunluğu immmünhistokimyasal olarak 68 laringeal karsinom olgusunda değerlendirildi. Olguların tümünde klinik izlem verilerine ulaşıldı. Hastaların takip süreleri 1 ay ile 96 ay arasında değişmekte idi. Mikrodamar yoğunluğu 68 olgunun 18'inde (%26.5) yüksek bulunurken, 50 olguda (%73.5) düşüktü. Nüks görülen 8 hastanın 1'inde (%12.5) düşük, 7'sinde (%87.5) yüksek oran saptandı ve mikrodamar yoğunluğu ile hastalıksız yaşam süresi arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki gözlendi (p0.05). Mikrodamar yoğunluğu ile sağkalım arasında ilişki bulunmadı (p>0.05). Buna karşın hastalıksız yaşam süresi ile arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişkili saptandı (p0.05). Sağkalım ve hastalıksız yaşam süresi ile p53 ekspresyonu arasında da ilişki yoktu (p>0.05). Ancak ilginç bir bulgu olarak p53 indeksi ile mikrodamar yoğunluğu arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki görüldü (p