Search

Federal Almanya Köln üniversitesi, İktisadi ve Sosyal Bilimler Fakültesi, Genel İşletme ve Sanayi İşletmeciliği Kürsüsü Başkanı Prof . Dr. Werner Kern' e Nisan 1979'da Bursa ve İzmir'de verdiği bu konferansın yayın müsaadesi için teşekkür ederiz. Hizmet programlarının, örneğin siyasal parti faaliyetlerini (tiyatro ve konferans gibi) düzenleyen programların, amacı , bu programları uygulamayı düşünenlerin arzularını yansıtmaktır. Programlar bilinçli olarak uygulanan düzenleme süreçlerinin sonucu olarak saptandığı takdirde plan olarak ,tanımlanabilirler. Ticari amaçta yönetilen teşebbüslerde düzenleme süreçlerinin temelinde genellikle , ticari davranışı belirleyen veya belirlemesi gereken rasyonellik prensibi yatmaktadır. Ancak her planın bir program biçiminde ifade edilmesi gerekmez. Fakat, ben genellikle, her programı bir planın parçası olarak görürüm. Zaman ve mekan boyutlarından bağımsız olan programlar büyük ölçüde: a) davranışla yükümlü kişiler için maddesel amaç verisini, ve b) bir görev kompozisyonunu, yani görev birleşimini konu edinmektedirler.

Bilindiği gibi fonksiyonel iş bölümü veya ayrıntılı bir iş analizi, büyük bir görev demetinin bölünmesi amacını gütmek te olup, kısmi görevlerin çeşitli kişilere dağıtımını sağlar. Bu da görev demetinin tekrar mekan itibariyle dağıtıma neden olur. Çoğunlukla faktör birleşimleri , alt sistemler veya nötr örgüt birimleri şeklindeki, değişik nitelikte işletme araçlarıyla donatılmış çeşitli işgücü ve iş yerleri, zorunlu olarak mekan içerisinde az veya çok birbirinden farklı uzaklıklarda yerleştirilirler. İşletmenin ana görevi dolayısıyla bu iş yerleri veya örgüt birimleri arasında fonksiyonel ilişkiler mevcuttur; zira bütün bu iş yerleri veya örgüt birimleri aynı proje için faaliyette bulunmak zorundadırlar. Fiziki malların üretimlerinde, bu ilişkiler, hammadde veya yan mamullerin henüz işlemesini bitirmiş olan bir örgüt biriminden, az veya çok uzakta bulunan ilgili örgüt birimine takip eden iş safhasının yapabilmesi için devredilmesinde görülmektedir. Böyle çok safhalı bir üretim sürecinden geçen girdi malları şeklindeki hammadde ve bunlardan elde edilen yarı mamuller için aşağıda ana kavram anlamında kullanılacak olan daha geniş kapsamlı "malzeme" kavramına ihtiyacımız vardır. Aynı zamanda tüm yan sanayi ürünleri ve ayrıca enerji gibi üretim sürecinin idame ettirmesi hizmet eden, ancak imal edilecek mamule girmeyen maddeleri de bu kavram içerisinde ele alacağız. Mekan bağlantısı kuran hareketler, yani taşıma işlemleri ve buna bağlı olan isteyerek veya istemeyerek oluşan depolama işlemleri bir bütün içerisinde malzeme akışı olarak nitelendirilebilir.

Federal Almanya Köln Üniversitesi, İktisadi ve Sosyal Bilimler Fakültesi, Genel İşletme ve Sanayi İşletmeciliği Kürsüsü Başkanı Prof. Dr. Werner Kern’e Nisan 1979'da Bursa ve İzmir'de verdiği bu konferansın yayın müsaadesi için teşekkür ederiz. Son yıllarda, Batı Alman ekonomisi nedenleri acısından önemli olan iki büyük iş uyuşmazlığına sahne olmuştur. Bunlardan biri, 1978 yılında basım sanayiinde devrim yaratacak nitelikte yeni yazı tekniklerinin uygulanmaya konulması dolayısıyla grev ve lokavtlara neden olan ve rasyonelleştirmeye karşı korunma anlaşmalarının yapılması amacını güdüyordu. Diğeri ise, kısa bir süre önce 1978'den 1979 yılına geçerken demir çelik endüstrisinde ortaya çıkmıştır. Bu hareket, demir çelik endüstrisinde rasyonelleştirme tedbirlerinin gelecek yıllarda bazı işyerlerini gereksiz kılmasını, haftalık iş saatlerini 40 saatten giderek 35 saa'te indirme yolu ile telafi etme amacına yönelikti. Sansasyon yaratan bu her iki hareket, planlanmış teknolojik değişmelere tabi olan iş sürecinde insanın gelecekteki yerinin korunmasını amaçlıyordu.