Search

Çağdaş hastanelerdeki mekan oluşumları sağlık hizmeti veren ve bu hizmeti alan insanların davranışlarını etkilemektedir. Bu çalışmada hastane konseptinin güncel durumu incelenmiş ve neticede bu yapıların sadece sağlık prosedürlerinin gerçeleştirildiği yerler olmadıkları anlaşılmıştır. Dünya genelinde hastanelerde yatan hasta sayısında azalma eğilimi olduğu, bu eğilimin kısmen ilaç sektöründe gerçekleşen ilerlemelere dayandığı ifade edilmektedir. Günümüzde bu yapıların sağlıklı olmayı destekleyecek biçimde kurgulandıkları ortaya konmaktadır. Ülkemizde hizmet veren sağlık kurumları yatak sayıları bakımından değerlendirilmiş ve sağlık konsepti ile ilgili yeni yönelimler tartışılmıştır. Hasta insan, hastalık ve iyi olma hallerinin tanımları yapılmış ve insanların hasta olma halini kabul edişlerinin safhaları vurgulanmıştır. İnsan davranışlarının gerçekleşme aşamaları olan: algılama, biliş yapma ve davranışın gerçekleşmesi aşamaları incelenmiştir. Davranışın başlaması sonrasında ise insanın mekanla iletişimi başlamaktadır. Hastane yapılarındaki insan davranışları aşağıdaki anahtar kavramlar çerçevesinde incelenmiştir: canlıların ihtiyaçları doğrultusunda eyleme geçmelerini inceleyen yönelme davranışı; bireylerin birbirlerine en uygun mesafede yaklaşma koşulu olan mahremiyet; kişinin kendisine ait hissettiği mekanlarda uyguladığı kişiselleştirme; bireylerin kendileriyle diğerleri arasında düzgün olmayan bir alan yaratma durumu olan kişisel alan; bir kişi veya grup tarafından korunan sınırlı bir alan olan egemenlik alanı; bir tarafın diğer taraf hakkında kendi menfaatleri bakımından olumlu sonuçlar yaratacağı inancı olan güven hissi ve son olarak insanların günlük hayat içindeki faaliyetlerine hazırlık yaptıkları kulis davranışı. Hastane yapılarının içinde doktor ve hasta arasındaki iletişimin, söz konusu kişinin hasta olması sebebiyle asimetrik bir niteliği bulunmaktadır. Bu durumdan hareketle, hastane yapılarında bu ilişkinin kurulduğu mekanlardan olan hasta muayene odaları alanı, Hacettepe Üniversitesi Hastanesi Plastik, Rekonstrüktif ve Cerrahi Anabilim Dalı özelinde incelenmiştir. Doğru tasarlanmış bir mekansal kurgunun, hastaların doktora ve sağlık kurumuna karşı hissedeceği güven duygusuna olumlu etkileri olacağı değerlendirilmektedir. Makalede, muayene alanlarında geçirilen süre sonucunda meydana çıkacak duyguların bu bireylerin davranışlarına olan yansımaları tartışılmaktadır. Hastane mekanlarının hastaların ve sağlık çalışanlarının duygusal ve fizyolojik ihtiyaçlarını karşılayacak biçimde dönüşmek durumunda oldukları gözlenmektedir. İnsan ve mekan arasındaki ilişkinin asimetrik boyutunun hastalar ve sağlık çalışanlarının ihtiyaçlarını karşılamak konusunda yeniden düzenlenmesi beklenmektedir.

Objective: To identify the mosquito species and the potential mosquito-related infectious diseases in Manisa province, mosquito larvae were collected from aquatic habitats in Manisa between October 2008 and October 2009., Methods: Mosquito larvae were collected from the surface water of study sites with a standard larvae collection spoon. The 1st and 2nd stage larvae brought to the laboratory were kept until they become adults, and their species were identified during 3rd or 4th larvae stages. In addition, species identification was made for 3rd or 4th stage larvae as well as pupae in aquatic samples, as well., Results: A total of 8098 larvae samples were collected during the study and Culex (Culex) pipiens and Culex (Neoculex) martini were found to be the predominant species in Manisa. Three Culex [Culex (Culex) pipiens, Culex (Neoculex) martini, Culex (Maillotia) deserticola], two Culiseta [Culiseta (Culiseta) annulata, Culiseta (Allotheobaldia) longiareolata] and one Anopheles [Anopheles (Cellia) superpictus] species were identified., Conclusion: Anopheles superpictus, the vector of malaria; Culex pipiens, Culiseta annulata, Culiseta longiareolata, the vectors of tularemia and arbovirus infections such as West Nile Virus infection, were identified in Manisa province. Conduction of similar larger-scale studies will contribute to the prevention of vector-borne diseases in our region.

A 12-year old boy was presented as a case report. He had been diagnosed with isosporiasis during a field study, conducted in a village of Manisa province, during an investigation of the incidence of intestinal parasites.

Parasitological examination of stool samples of 9867 individuals, submitted from both inpatient and outpatient departments to the Microbiology Department of an 800-bed Training Hospital between 1.1.2003 and 31.12.2006, revealed that 582 individuals (5.9%) were infected with intestinal parasites. Different diagnostic methods were employed in two different periods, and Blastocystis hominis, Giardia intestinalis and Entamoeba histolytica/dispar were found to be the most common parasites, respectively. Patients were predominantly male (67% (n=336) male vs. 33% (n=165) female) and aged between 15-25 years (36%). In addition, 14% (81/582) patients had multiple parasitoses. Despite being labor-intensive, parasitological examination of stool samples with necessary staining methods by experienced staff will surely help determine both the diagnosis and exact prevalence of intestinal parasitic infections in Turkey.

In this study, a total of 225 methicillin resistant Staphylococcus aureus strains isolated from various clinical specimens (114 wounds, 27 blood, 16 of each catheter and sputum, 14 throat swabs, 10 tracheal aspirates, 7 of each urine and drain materials, 6 pleural fluids, 5 graft materials, 2 cerebrospinal fluids, 1 ascitis fluid) of hospitalized patients, were tested in-vitro for their susceptibilities to fusidic acid and trimethoprim-sulfamethoxazole (TMP-SMX) by disk diffusion method. Two-hundred-eighteen (96.9%) of isolates were found susceptible to both fusidic acid and TMP-SMX, 4 (1.8%) were resistant to both of the agents (3 isolates from wound, 1 from sputum), 2 (0.9%) (both of them were wound isolates) were resistant only to fusidic acid, and 1 (0.4%) (throat isolate) was resistant only to TMP-SMX.