Search

Aim: Ischemia and reperfusion injury, can occur during kidney transplantations surgery, showing their effects by disrupting cellular energy metabolism and increasing oxidative stress. Creatine monohydrate, a popular sport supplement, is an endogenous compound. It is known that it reduces oxidative stress through effecting the energy metabolism of cells and has an antioxidant effect. It was aimed to evaluate the possible effect of creatine monohydrate against the increased oxidative stress and structural damage mediated by experimentally induced renal ischemia-reperfusion injury in this study.Methods: Twenty-four male Sprague Dawley (270-380 gr) rats were used in the study. Rats were randomly divided into four groups: Group-1: Control group, Group-2: Ischemia/Reperfusion group, Group-3: Ischemia / Reperfusion+ Creatine monohydrate (2g/kg/day), Group-4: Creatine monohydrate (2g/kg/day). After anesthesia, a midline abdominal incision was performed in the related groups and renal ischemia was induced by clamping left renal artery during 45 min. At the end of ischemia the non-traumatic clamp was removed and kidney reperfusion was noted as return of blush color. Afterward, abdominal posterior wall was closed. Creatine monohydrate (2 g/kg/day) was dissolved in distilled water and given to the rats with oral gavage in Group-3 and Group-4 for 3 days After 72 hours of reperfusion, cardiac blood and left kidney tissues were taken under general anesthesia and they were sacrificed. Kidney tissues were evaluated by light and electron microscopy. Total antioxidant and oxidant stress parameters were also measured in the plasma samples. Results: In the ischemia and reperfusion model, significant erythrocyte stasis was detected in the glomerular capillaries at ultrastructural level. In addition, it was observed that the integrity of the glomerular endothelial cells and podocytes could not be preserved, while the tubule lumen was occluded as a result of the swelling of epithelial cells. The statistically significant increase in the total antioxidant level in the creatine administered groups was interpreted as an indicator of the positive progress of the remodeling process.Conclusion: As a result, it was observed that creatine monohydrate supplementation did not show a significant beneficial effect a structural level, since the circulation could not be fully restored due to erythrocyte stasis caused by the procedure., Amaç; Böbrek nakli ya da cerrahi girişimler sırasında gelişebilen iskemi ve reperfüzyon hasarı etkisini hücrelerdeki enerji metabolizmasının bozulması ve oksidatif stresin artmasına yol açarak gösterir. Popüler sporcu destek ürünü olan kreatin monohidrat endojen bir bileşiktir. Hücrelerin enerji metabolizmasını etkileyerek oksidatif stresi azalttığı ve antioksidan etki gösterdiği bilinmektedir. Böbrekte deneysel olarak oluşturulan iskemi reperfüzyon hasarı sonrasında artan oksidatif strese ve yapısal düzeyde izlenen hasara karşı kreatin monohidratın olası etkisinin değerlendirilmesi hedeflenmiştir.Yöntemler: Çalışmada Sprague Dawley (270-380 gr) türü 24 adet erkek sıçan kullanıldı. Sıçanlar rastgele dört gruba ayrıldı: Grup 1: Kontrol grubu, Grup 2: İskemi/ Reperfüzyon grubu, Grup 3: İskemi/ Reperfüzyon +Kreatin monohidrat (Kreatin 2 g/kg/gün), Grup 4: Kreatin monohidrat (2 g/kg/gün) olarak düzenlendi. Grup 2 ve Grup 3’teki sıçanlara intraperitoneal anestezi sonrası 45 dakika boyunca sol renal arterin klemplenmesiyle renal iskemi oluşturuldu ve 45. dk’nın sonunda klemp uzaklaştırıldıktan sonra sol böbreğin parlak kırmızı renge ulaşması reperfüzyonun sağlanması olarak kabul edilerek karın ön duvarı kapatıldı. Grup 3 ve Grup 4’deki sıçanlara 3 gün süresince kreatin monohidrat (2g/kg/gün) distile su içinde çözülerek gavaj yoluyla uygulandı. Reperfüzyondan 72 saat sonra genel anestezi altında kardiyak kan, sol böbrek dokuları alındıktan sonra sakrifiye edildiler. Böbrek dokuları ışık ve elektron mikroskopta değerlendirildi. Plazma örneklerinde total oksidan ve antioksidan stres parametreleri ölçümlendi.Bulgular: İskemi ve reperfüzyon modelinde ince yapı düzeyinde glomerüler kapillerlerdeki belirgin eritrosit stazı saptandı. Bunun yanında glomerüller endotelin ve podositlerin hücre bütünlüğünün korunamadığı izlenirken proksimal tübüllerdeki hücrelerde de şişme sonucu tübül lümenin tıkandığı görüldü. Kreatin uygulanan gruplarda total antioksidan seviyesinin istatistiksel olarak anlamlı ölçüde artması yeniden yapılanma sürecinin pozitif yönde ilerlediğinin göstergesi olarak yorumlandı.Sonuç: Sonuç olarak uygulanan yöntemden kaynaklandığı düşünülen eritrosit stazı nedeniyle dolaşımın tam olarak sağlanamadığı ve buna bağlı olarak kreatin monohidrat desteğinin yapısal düzeyde belirgin olumlu etki gösteremediği düşünüldü.

Giriş ve Amaç: Flep uygulamaları sonrasında en sık görülen dolaşım problemleri, vasküler yetmezlik problemleridir. Vasküler yetmezliğe uğrayan dokuda iskemi gelişmeye başlar. İskeminin süresiyle ilişkili olarak dolaşım normale dönmesiyle, reperfüzyon başlar ve bununla birlikte iskemi-reperfüzyon hasarı tablosu ortaya çıkar. Bu deneysel çalışmanın amacı genel anestezi sırasında kullanılan propofolün cilt fleplerinde iskemi-reperfüzyon hasarı üzerindeki etkilerini göstermektir. Materyal ve Metod: Çalışmada, ağırlıkları 250–300 gr. arasında değisen 30 adet, Sprague-Dawley albino erkek sıçan dâhil edildi. Denekler 3 gruba ayrıldı. 3 x 6 cm boyutlarında inferior epigastrik arter tabanlı ada flebi tüm deneklerde kaldırıldı. sham (I) grubuna flep kaldırılmasını takiben iskemi-reperfüzyon uygulanmadı. Kontrol (II) ve propofol (III) grubunda flep elevasyonundan sonra inferior epigastrik artere klemp yardımı ile 2 saat iskemi sonrasında 2 saat reperfüzyon uygulandı. II. gruba 1cc izotonik, III. gruba 5 mg/kg dozunda %1 propofol kuyruk veni kateterizasyonu ile i.v olarak uygulandı. Tüm grupların cerrahi işlem öncesi ve 2 saatlik reperfüzyon sonrası kalp atım sayısı, sistolik arter basıncı ve parsiyel oksijen basınçları ölçüldü. 7. gün tüm grupların flep yaşıyabilirliği hesaplandı. 14. gün tüm denekler sakrafiye edilerek alınan doku örnekleri histopatolojik değerlendirme ve biyokimyasal değerlendirmeye alındı. Biyokimyasal olarak MDA(malondialdehit), SOD (superoksit dismutaz), KAT (katalaz), TAK(total antioksidan kapasite), TOS(total oksidatif stres), PON(paraoksanaz) değerlerine bakıldı. Histopatolojik olarak ödem, inflamasyon, epitel, vaskülarizasyon ve fibrozis değerlendirildi Bulgular: Flep yaşayabilirliğinde propofol grubu, kontrol grubu arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı görüldü (p

Na+-H+ antiport inhibitörü zoniporide ve Poli(ADP-Riboz) Polimeraz (PARP) inhibitörü 5-aminoisoquinolinone'nün (5-AIQ) kalpte iskemi reperfüzyon hasarına karşı koruyucu etkilerinin olduğu bilinmektedir. Bu çalışmada zoniporide ve 5-AIQ'nun birlikte kullanılmasının kalpte iskemi reperfüzyon hasarına karşı ek bir katkı yapıp yapmayacağının araştırılması hedeflenmiştir. Çalışmada 250-350 g ağırlığında 40 adet erkek Sprague-Dawley sıçan kullanıldı. Ratlar beş gruba ayrıldı (n=8); Grup 1: Sham opere grubu, Grup 2: İR grubu, Grup 3: 5-AIQ grubu, Grup 4: Zoniporide grubu, Grup 5: Mix grup. İzole rat kalpleri Langendorff sistemi kullanılarak 30 dk iskemi ve ardından 120 dk reperfüzyona maruz bırakıldı. Stabilizasyon periyodunun ardından Grup 3,4 ve 5'teki kalplere Zoniporide (50 nM/L) ve 5-aminoisoquinolinone (7.5 ? M/L) Tyrode solüsyonuna eklenmek suretiyle uygulandı. Tüm gruplarda hemodinamik parametreler [kalp hızı, koroner perfüzyon basıncı, sol ventrikül geliştirilen basıncı (LVDP), maksimum kasılma (dP/dtmax) ve gevşeme hızı (dP/dtmin)] kayıt altına alındı. Miyokardiyal hasar kalp dokusunda nekroz alanı ölçümü ve perfüzat sıvısında Laktat Dehidrojenaz (LDH) düzeylerinin ölçümüyle ortaya konuldu. Kalp hızı dışında grup 3,4 ve 5'ten elde edilen hemodinamik parametreler İR grubuna göre anlamlı derecede farklılık gösteriyordu (p ? 0.05). Zoniporide ve 5-AIQ grupları mix grupla karşılaştırıldığında gruplar arasında hemodinamik parametreler ve LDH düzeyi açısından farklılık bulunmazken (p>0.05), mix grupta hacim ve ağırlık metoduyla hesaplanan nekroz alanının anlamlı olarak azaldığı gözlendi [(p ? 0.05) ve (p ? 0.001)]. Bu sonuçlar Zoniporide ve 5-AIQ'nün birlikte kullanımının özellikle nekroz alanını azaltarak iskemi reperfüyon hasarına karşı koruyuculukta artışa yol açtığını göstermektedir.Anahtar Kelimeler: İskemi Reperfüzyon Hasarı, Langendorff, Zoniporide, 5-aminoisoquinolinone,Sıçan kalpleri SummaryIt is known that Na+- H+ Exchanger Inhibitor ? Zoniporide ? and Poly(ADP-ribose) Polymerase Inhibitor ? 5-Aminoisoquinolinone (5-AIQ) have cardioprotective effects against iscemia-reperfusion (IR) injury. The present study was performed to investigate whether the use of Zoniporide and 5-AIQ together will provide an increase in protection against IR injury. Fourty Male Sprague-Dawley rats weighing each 250-350 g were used. Rats were divided into five groups (n=8); Group 1: Sham-opereted, Group 2: IR, Group 3: (5-AIQ), Group 4: Zoniporide and Group 5: Mix (Zoniporide + 5-AIQ). Isolated rat hearts were exposed to 30 minutes of global ischemia followed by 120 minutes of reperfusion using Langendorff?s apparatus. In groups 3, 4 and 5, Zoniporide (50 nM/L) and 5-aminoisoquinolinone (7.5 ? M/L) were added into Tyrode Solution after stabilization period. In all groups hemodynamic parameters [heart rate, coronary perfusion pressure, left ventricular developed pressure (LVDP), LV(dP/dt)max and LV(dP/dt)min)] were recorded. Myocardial injury was assessed in the terms of infarct size and release of lactate dehydrogenase (LDH) enzyme. Except heart rate all parameters were found significantly different in groups 3, 4 and 5 versus IR group (p ? 0.05). When compared to Zoniporide and 5-AIQ groups, in mix group there was no significant difference determined in LDH and hemodynamic parameters (p>0.05) but myocardial infarct size estimated by volume and weight method reduced significantly [(p ? 0.05) and (p ? 0.001)]. These results show that use of Zoniporide and 5-AIQ together provides an increase in protection against IR injury especially by reducing the myocardial infarct size.Key words: Ischemia-Reperfusion Injury, Langendorff, Zoniporide, 5-Aminoisoquinolinone,Rat Heart 58

Bu çalışmada kuvvetli PARP inhibitörü 3-aminobenzamid ile enerji kaynaklarının tüketimi engellenerek ve güçlü stimulus baskılanarak siklosporin A ile kombinasyonunun miyokardiyal reperfüzyon hasarının tek başına PARP inhibisyonunun ya da tek başına MPTP baskılanmasının sağladığı korumayı potansiyelize edip etmeyeceğinin araştırılması amaçlandı. Bu amaçla kalpte İR ile indükte oksidatif kardiyak hasar üzerine PARP inhibitörü 3-aminobenzamid(3-AB) + Siklosporin A’(CsA)nın etkilerinin araştırılması planlandı. Çalışmada 350–400 g ağırlığında 40 adet erkek Wistar-albino sıçan kullanıldı. Langendorff sisteminin kullanıldığı çalışmamızda kalpler 18 ml/dk hızla %95 CO2+%5 O2 karışımı ile havalandırılan 37 C sıcaklıktaki modifiye Tyrode solüsyonu ile perfüze edildi. İlaç uygulaması Tyrode solüsyonu içerisine litrede 3 mM 3-Aminobenzamid ve/veya 0,2 M Siklosporin A katılarak yapıldı. Deney gruplarında 10 dakikalık stabilizasyon periyodunun ardından 30 dakika iskemi ve 60 dakika reperfüzyon uygulandı. Gruplar şu şekilde oluşturuldu (n=8); Grup 1: Sham opere grubu, Grup 2: Kontrol grubu, Grup 3: 3-AB grubu, Grup 4: CsA grubu, Grup 5: 3-AB+CsA grup. Tüm gruplarda hemodinamik parametreler [kalp hızı, koroner perfüzyon basıncı, sol ventrikül geliştirilen basıncı (LVDP), maksimum kasılma (dP/dtmax) ve gevşeme hızı (dP/dtmin)] kayıt altına alındı. Reperfüzyonun 0 ve 30. dakikalarında alınan örneklerde laktat dehidrojenaz (LDH) ölçümü yapıldı ve deney sonrasında kalplerde hacim ve ağırlık olarak nekroz alanı yüzdesi tayin edildi. Madde uygulanan gruplarda (Grup 3, 4 ve 5) ölçülen parametreler açısından kontrol grubuna göre anlamlı bir değişiklikler saptanmıştır (p>0.05). 3-AB+CsA gruptan elde edilen hemodinamik parametreler ve LDH değerleri ve ağırlık ve hacim metoduyla ölçülen nekroz alanı değerleri açısından grup 3 ve 4’ten elde edilen değerlerle karılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık saptanmamıştır (p>0.05). Bu verilerden yola çıkarak her iki mekanizmanın eş zamanlı olarak inhibisyonunun hem hemodinamik parametreler açısından hemde nekroz alanı azaltmada anlamlı bir fark yaratmadığını düşünmekteyiz. Anahtar Kelimeler: Langendorff, İskemi Reperfüzyon Hasarı, Siklosporin A,3-Aminobenzamid, Poli(ADP-Riboz) Polimeraz enzimi In this study we tried to determine that if we inhibit strong stimulus and decrease the depletion of energetic pools by potent PARP inhibitor 3-aminobenzamide (3-AB) will the combination of 3-Aminobenzamid (3-AB) and Cyclosporin A (CsA) be more efficient in the protection of myocardial reperfusion damage than their individual usage. With this aim we planned to search the possible protective effects of PARP inhibitor 3-aminobenzamide + Cyclosporin A combination on the IR induced oxidative cardiac damage. Fourty male wistar albino rats weighing 350-400g were used in the study. Rats were divided into five groups (n=8); Group 1: Sham-opereted, Group 2: IR, Group 3: 3-AB, Group 4: CsA and Group 5: 3-AB + CsA. Isolated rat hearts were exposed to 30 minutes of global ischemia followed by 60 minutes of reperfusion using Langendorff’s apparatus. In groups 3, 4 and 5, 3-Aminobenzamid (0,3 nM/L) and Siklosporin A (0,2 M/L) were added into Tyrode Solution after stabilization period. In all groups hemodynamic parameters (heart rate, coronary perfusion pressure, left ventricular developed pressure (LVDP), LV(dP/dt)max and LV(dP/dt)min were recorded. Myocardial injury was assessed in the terms of infarct size and release of lactate dehydrogenase (LDH) enzyme. Except heart rate all parameters were found significantly different in groups 3, 4 and 5 versus IR group (p0.05). When compared to CsA and 3-AB groups, in 3-AB+CsA group there was no significant difference determined in LDH and hemodynamic parameters and myocardial infarct size estimated by volume and weight method .These results show that use of CsA and 3-AB together provides no significant difference in protection against IR injury Key words: Ischemia-Reperfusion Injury ,Langendorff , Cyclosporin A ,3-Aminobenzamide,RatHeart Bu tez, Dicle Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri komisyonu tarafından 10 TF- 12 nolu Yüksek Lisans proje numarası ile desteklenmiştir.

Amaç: İskemi ve reperfüzyon hasarını azaltmada olumlu etkileri olduğu ileri sürülen spinal ve epidural anestezinin; deneysel olarak serbest kas aktarımını ifade eden bir modelde iskemi reperfüzyon hasarı üzerine etkilerini incelemektir. Metod: Çalışmada 40 rat dört gruba ayrıldı. Birinci grup (n=10) iskemi yapılmayan grup (Sham), ikinci grup iskemi reperfüzyon grubu (İ/R, kontrol, n=10 ), üçüncü grup (n=10) epidural anestezi grubu, dördüncü grup (n=10) spinal anestezi grubuydu. Deneklerde tüm gruplarda TRAM kas-deri flebi oluşturulup sonrasında sham grubu hariç tüm gruplarda dört saatlik normotermik no-flow iskemi, iki saatlik reperfüzyon uygulandı. Cerrahi sonrasında alınan biyopsilerde hyalinizasyon, nükleer değişiklik ve enflamasyon ölçümleri ile histopatolojik ve total antioksidan statü (TAS), total oksidatif stress (TOS), malondialdehit (MDA), nitrik oksit (NO) ve PON ölçümleri ile biyokimyasal değerlendirme yapıldı. Bulgular: Biyokimyasal incelemede epidural grubunda MDA düzeylerinin İ/R grubuna göre anlamlı seviyede düşük, PON seviyesinin ise anlamlı şekilde yüksek olduğu saptanmıştır (p:0.037, p:0.028). Spinal grubunun total oksidatif stress düzeylerinin epidural grubundan anlamlı şekilde yüksek olduğu, İ/R grubunun da TOS düzeylerinin epidural grubundan anlamlı şekilde yüksek olduğu saptanmıştır (p:0,045; p:0,001). Epidural grubunun total antioksidan kapasite düzeylerinin spinal ve İ/R gruplarından anlamlı şekilde yüksek olduğu saptanmıştır (p:0,001; p:0,001). Gruplar arasında nitrik oksit seviyeleri arasında anlamlı farklılık bulunmamaktadır (p>0.05). Patolojik incelemede spinal grubunda minimal enflamasyon bulguları epidural grubuna göre daha yüksek saptandı (p:0.001). Spinal grubunda nükleer değişiklik oranı İ/R ve Epidural grubuna göre daha yüksek saptandı (p0.05). Sonuç: Çalışmadan elde edilen bulgular sonucunda, epidural anestezinin iskemi reperfüzyon hasarını azaltmada spinal anesteziden daha etkili ve yararlı bir anestezik yöntem olduğu ve klinik uygulamalarda güvenle kullanılabileceği düşünülmektedir. Anahtar kelimeler; İskemi-reperfüzyon, epidural anestezi, spinal anestezi, kas flebi, mikrocerrahi Background: In microsurgical procedures, the choice of appropriate anaesthetic technique is important for providing surgical success. The purpose of this experimental study is to compare spinal and epidural anaesthesia on the rat TRAM flap model which is denotative of experimental muscle flap transfer ischemiareperfusion injury. Method: Fourty male Sprague-Dawley rat was divided into 4 experimental groups containing 10 animal each. Animals were divided into Group I (Sham, n=10), group II (I/R, spinal anaesthesia, n=10), Group III (I/R, Epidural anaesthesia, n=10) and Group IV (I/R, control, n=10). TRAM musculocutaneous flap was occured in all groups. At the end of the surgery; hyalinization, nuclear changes and inflammation rates for histopathological evaluation and total antioksidan state (TAS), total oxidative stress (TOS), malonyldialdehyde (MDA), nitric oxide (NO), paraxonase (PON) measurements for biochemical evaluation were evaluated on tissue samples obtained from muscle tissue. Results: Biochemical investigations showed that MDA level was significantly lower in epidural group when compared with I/R group and PON level was significantly higher in epidural group when compared with I/R group (p:0.037, p:0.028). TOS level significantly increased in spinal group when compared with epidural group and in I/R group when compared with epidural group (p:0,045; p:0,001). In epidural group, TAS level was significantly higher than spinal, I/R groups (p:0,001; p:0,001). There was no significant difference between of groups in terms of NO level (p>0.05). Pathological evaluation showed that minimal inflammation findings were significantly higher in spinal group comparing with epidural group (p:0.001). Nuclear change rate was significantly higher in spinal group when compared with I/R and epidural group (p0.05). Conclusion: In the presented study, MDA level, basic derivative of lipid peroxidation; and oxidative stress significantly decreased in epidural anaesthesia. In other words, epidural anaesthesia provide more efficient free radical scavenger by increasing total antioxidant capacity. Histopathologically, nuclear migration to center, hyalinization wtih globuler changes, degeneration of fibers and inflammation is seen during I/R injury. Our findings indicate that epidural anaesthesia can be considered as a suitable choice of anaesthetic method for decreasing ischemia reperfusion injury of muscle flaps. Key words: Muscle flap, İschemia-reperfusion injury, epidural anesthesia, spinal anesthesia, microsurgery

Introduction: Testicular torsion is a common surgical emergency affecting newborns, children and adolescents. A possible cause of testicular injury is ischemia-reperfusion (I/R) injury. In this study we evaluated the effect of ketoprofen, a non-steroidal anti-inflammatory drug, on I/R injury due to testicular torsion-detorsion (T/D). Materials and Methods: Twenty-eight prepubertal male Wistar rats were divided into four groups each containing 7 rats: Group 1, control; Group 2, sham; Group 3, T/D; and Group 4, T/D+ketoprofen. Group 3 and 4 underwent 2 hours of left testicular torsion and 4 hours of detorsion. In Group 4, ketoprofen (5 mg/kg) was administrated intraperitoneally 60 minutes before detorsion. At the end of the study, bilateral orchiectomies were performed for measurement of MDA and NO levels and histopathologic examination. Results: Testicular torsion-detorsion significantly induced oxidative stress and tissue damage in both ipsilateral and contralateral testes. Administration of ketoprofen significantly lowered MDA level and improved histologic parameters of spermatogenesis in both testes. Conclusion: Ketoprofen has a protective effect on testicular ischemia-reperfusion injury due to testicular torsion/detorsion.

Bu çalışmada parsiyel hepatik iskemi-reperfüzyon hasarının alyuvar ve plazma elektrolit dengesi, bazı serum biyokimyasal parametreleri ve karaciğer hücre histolojisi üzerine etkisi değerlendirildi. Karaciğerin sol ve orta loplarına ait A. hepatica, V. porta damarları ile safra kanalını içeren hepatik pedikül bağlanarak 60 dakika iskemi etkisine bırakıldı. Otuz dakikalık reperfüzyon sonrası, değerlendirme için kan ve karaciğer doku örnekleri alındı. İskemireperfüzyon hasarı serum Aspartate aminotransferase (AST), Alanine aminotransferase (ALT) değerlerinde artışa (p

AMAÇ: Miyokardiyal iskemi/reperfüzyon hasarına pentoksifilin ile zenginleştirilmiş St.Thomas II solüsyonunun etkisi mongren köpeğinde araştırıldı. GEREÇ VE YÖNTEM: Denekler, her biri 10 denek içeren iki gruba ayrıldı. Çalışma grubuna, 3 mg/kg pentoksifilin, St.Thomas II kardiyoplejik solüsyonu içersine ilave edildi. Kontrol grubunda ise sadece klasik St. Thomas II solüsyonu kullanıldı. Her iki grupta LAD oklüde edildi ve 60 dakikalık iskemi periodundan sonra kardiyo-pulmoner bypass'a girildi ve kardiyopleji verilerek hipoksik arrest uygulandı. LAD'deki oklüzyon kaldırıldı. BULGULAR: Kardiyopulmoner bypasstan çıkış döneminde kardiyak indeks (CI) çalışma grubunda 3.5±0.4 kontrol grubunda 2.6+0.3 olarak bulundu. Reperfüzyon periyodunda kontrol grubunda CI 1,3,5 saatlerde 2.7±0.4, 3.4±0.5, 3.5±0.7 lt/m2 iken çalışma grubunda aynı değerler 3.1±0.4, 3.8±1.2, 3.9±1.1 lt/m2 olarak saptandı (p, AIM: The influence of pentoxifilin on ischemia/reperfusion damage was studied in the heart of Mongren dogs. MATERIALS AND METHODS: Dogs were divided into two groups and each groups were included 10 dogs. Pentoxifilin 3mg/kg was added into the cardioplejic solution. LAD was occluded by the snare in both groups and Cardiopulmonary bypass was initialed after 60 minutes ischemic period. Hearts were arrested with cardioplegia. LAD occlusion was removed and crossclamp released. RESULTS: Average cardiac index (CI) in just after cardiopulmonary bypass period were 3.5 ±0.4 lt/m2 in group I, 2.6 ±0.3 lt/m2 in group II. Average cardiac index in reperfusion period were measured in 1,3,5 hours. Average Cardiac index in group II in same intervals as follows, 2.7 ±0.4, 3.4±0.5, 3.5±0.7 lt/m2 but in Group I 3.1 ±0.4, 3.8±1.2, 3.9±1.1 (p