1. Türkçe ve Hintçe-Urducada ortak kelimeler
- Author
-
Khan, Gous Mashkoor, Gözütok, Avni, and Türk Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı
- Subjects
Urdu language ,Indian-European language ,Türk Dili ve Edebiyatı ,Turkish ,Turkish Language and Literature ,Hindology ,Words ,Hindi - Abstract
Güney Asya, zaman ve mekân açısından çok sayıda dil ve alfabenin çıkışlarını görmüştür. Urduca bugün ortaçağ tarihi geçmişin ürünüdür ve Genç Hindistan ve Pakistan hem de resmi statüsüne sahiptir. Dilin tarihsel yolculuğuna göz attığında, 11inci yüzyıldan veya muhtemelen daha önceden bölünmemiş Kuzey Hindistan'ın hem Müslüman hem de Hindi nüfusu tarafından kullanılmaya başladığı ve Türk dilinde ordu anlamındaki `Ordu` olarak ima edildiği görülmektedir. Urdu dili ve edebiyatı üzerine yapılan tarihyazımsal çalışmalar; bu dilin büyük ölçüde ordu ve askeri kamplarda konuşulduğunu ve Türkçe, Moğolca, Sanskritçe, Hintçe, Farsça ve Arapça dillerden kelimelere sahip olduğunu göstermektedir. Bu dil, Delhi Sultanlığı (1206-1526) ve Babür İmparatorluğu (1526-1858) dönemlerinde daha katı surette gelişti. Dil büyümesinde büyük bir değişikliğin; Delhi Sultanlığının Deccan Yaylasının güneyine doğru genişleme sırasındaki edebi dilin güneyde konuşulan diller, Pencap ve Haryanvi, ve Sufi ile mahkeme kullanımı tarafından etkilenmesiyle ortaya geldiği görülebilir. Dil, değişik olarak Hintçe, Hindavi ve Dehlavi şeklinde biliniyordu. En eski şiirler 15. yüzyıla kadar uzanır ve Urdu Dilindeki şiirin altın dönemi 18. ve 19. yüzyıllar arasında idi. Urdu Dilindeki dinsel nesrin ortaya çıkışı birkaç yüzyıla kadar uzanırken seküler yazımın ise 19. yüzyıldan itibaren geliştiği anlaşılmaktadır. Sonuç olarak, Türk dilinden birçok kelime Urdu diline geçmiştir.`Türkçe ve Hintçe-Urduca arasındaki ortak kelimeler` başlıklı bu tez çalışması; Hindistan'da yer alan yirmi iki kütüphane ile Türkiye'deki dokuz kütüphanede birincil ve ikincil kaynakları bulma amacıyla yapılan bir yıllık bir araştırma ve inceleme sonucudur. Bu kaynakça sayesinde Türkçe ve Urduca dilleri arasındaki paralellikler ve ilişkiler tespit edilmiştir. Bu bulgular ışığı altında Giriş, Türkçe'den Hintçe-Urducaya Hintçe-Urducadan Türkçeye Geçmiş Kelimeler,Türkçe ve Hintçe-Urducada Ortak Arapça Kelimeler, Türkçe ve Hintçe-Urducada Ortak Farsça Kelimeler, Türkçe ve Hintçe-Urducada Ortak Avrupa Dilleri Kelimeleri olmak üzere 4 bölümden oluşan bu eser oluşturulmuştur. Çalışmanın giriş bölümü, Dil ve Kültür, Tarihi Türk-Hint, Türkçe Hintçe ilişkileri, Türk dili ve kültürünün Hindistan uygarlığına etkisi; birinci bölümü, Türkçe'den Hintçe-Urducaya, Hintçe-Urducadan Türkçeye geçmiş kelimeler; ikinci bölümü, Türkçe ve Hintçe-Urducada ortakFarsça kelimeler; üçüncü bölümü, Türkçe ve Hintçe-Urducada ortak Arapça kelimeler; dördüncü bölümü, Türkçe ve Hintçe-Urducada ortak Avrupa dilleri kelimeleri ile ilgili bilgileri içermektedir.Bu çalışmanın hazırlanmasında her konuda yardımlarını esirgemeyen, tecrübelerinden ve özel kütüphanesinden faydalandığım ve olumlu eleştirilerde bulunan danışman hocam Prof. Dr. Avni GÖZÜTOK'a özveri ve sabırlarından dolayı teşekkürlerimi sunmayı borç bilirim.Aileme, kız ve erkek kardeşlerime, Jawaharlal Nehru Üniversitesi'deki öğretmenlere ve meslektaşlarıma ve bütün dünya üzerindeki bilgin arkadaşlarıma içten teşekkürlerimi sunarım.Anahtar Kelimeler: Türkçe, Hintçe, Urduca, Ortak Kelimeler. South Asia has seen emergence of numerous languages and scripts in time and space. Urdu today is the progeny of medieval historical past and enjoys the official status both in Young India and Pakistan. A peep into its journey suggests that since inception i.e.11th century or probably earlier it was brought to use by both Muslim and Hindu population of undivided north India and was referred as `Ordu` meaning army in Turkish language. Historigraphical studies on Urdu language and literature suggests that it was largely spoken by the army and in the military camps and has words from Turkish, Mongolian, Sanskrit, Hindi, Persian and Arabic. It developed more decisively during the Delhi Sultanate (1206–1526) and the Mughal Empire (1526–1858) periods. A sea change in the growth of language is visible when Delhi Sultanate expanded south to the Deccan Plateau, the literary language was influenced by the languages spoken in the south, by Punjabi and Haryanvi, and by Sufi and court usage. The language was variously known as Hindi, Hindavi and Dehlavi. The earliest verse dates to the 15th century, and the golden period of Urdu poetry could be understood between the 18th–19th centuries. Urdu religious prose goes back several centuries, while secular writing flourished from the 19th century onward. As a result, lots of words from Turkish language passed to Urdu language. The present thesis entitled `The common words between Turkish and Hindi-Urdu Languages` is an outcome of one-year research and investigation has been from twenty-two libraries in India and nine in Turkey for hunt of relevant primary and secondary sources. My working bibliography helped me to identify the parallels and relationship between Turkish and Urdu. These findings are now translated into the present monograph which consists of four sections: Introduction, Words journey from Turkish into Hindi-Urdu and from Hindi-Urdu into Turkish; Common Arabic Words in Turkish and Hindi-Urdu; Common Persian Words in Turkish and Hindi-Urdu; Common European Languages Words in Turkish and Hindi-Urdu. These main chapters comprises of sub-chapters related to `Language and Culture`, `Historical Turk-Indian and Turkish-Hindi-Urdu languages relationships` and `The effect of Turkish language and culture on Indian civilization` in the Introduction chapter, `Words journey from Turkish into Hindi-Urdu` and `Words journey from Hindi-Urdu into Turkish` subchapters in the first chapter, `Common Persian Words in Turkish and Hindi-Urdu` subchapter in the second chapter, `Common Arabic Words in Turkish and Hindi-Urdu` subchapter in the third chapter and Common European Languages Words in Turkish and Hindi-Urdu`. Followed by my inferences It is my moral responsibility to appreciate and show gratitude to my Dissertation Advisor Prof. Dr. Avni GÖZÜTOK, who had been on my side throughout my research journey, provided critical comments and shared personal library. My sincere thanks are to my parents, sisters and brothers; to my teachers and colleagues in Jawaharlal Nehru University and scholar friends all over.Key Words: Turkish, Indian, Urdu Languages, Common Words 91
- Published
- 2014