Search

Bu araştırmanın amacı ortopedi alanında kullanılan dış sabitleyicilerden birisi olan yeni tasarlanmış Dairesel eksternal fiksatör (DEF) sisteminin biyomekanik optimizasyonunun gerçekleştirilmesi ve kırık hattı üzerindeki baskı miktarı değişiminin kırık iyileşmesi üzerine etkisinin incelenmesidir. Dış sabitleyiciler, hasarlı uzuvların stabilizasyonunu sağlayan vücut dışından uygulanan bir cihaz ile iskelet deformitelerinin düzeltilmesinin yanı sıra kemik ve eklem hasarlarının tedavisinde kullanılan bir yöntem olarak görülmektedir. Çalışma nümerik ve klinik olmak üzere iki aşamada gerçekleştirilmiştir. Nümerik çalışmada, DEF sistemi üzerinde belirlenen parametrelerin göz önüne alınarak değişimlerinin sistem ve kırık hattı üzerindeki etkileri sonlu elemanlar metodunu kullanan ANSYS yazılımı ile incelenmiştir. Klinik çalışmada ise yeni tasarlanan ve üretilen DEF sistemi 36 adet Yeni Zelanda cinsi Albino tavşan tibia üzerine monte edilmiş ve belirli sürelerde radyolojik ve histolojik analizler ile incelenmiştir. Bu çalışmada, nümerik analizlerin doğruluğunun tespit edilebilmesi için konvansiyonel sistemin kullanıldığı kontrol grubu ve sonlu elemanlar çözümlerinden elde edilen iki farklı deney grubu olmak üzere üç farklı DEF sistem grubu üzerinde incelemeler yapılmıştır. Geliştirilen yeni sistemin hem erken dönem hemde geç dönem kırık iyileşmesinin konvansiyonel sisteme göre daha avantajlı olduğu görülmüştür. The aim of this study is to perform biomechanical optimization of the newly designed CEF used in the field of orthopaedics. With this optimized design, the change of amount of pressure on fracture line is examined the effects on the fracture healing. External fixators provide the correction of skeletal deformities with a device applied from outside the body. Therefore they are regarded as a method used in the treatment of bone and joint damages. The study was performed in two phases: numerical and clinical. The changes of the determined parameters on the CEF system were considered and their influences on the system and fracture line were investigated using ANSYS software. In clinical study, designed and manufactured CEF system was mounted on the tibia of 36 New Zealand white rabbits and radiological and histological analysis performed at certain periods. This study has been conducted on three different designs including the control group in which the conventional system is used and two experimental groups obtained from the finite element solutions in order to determine the accuracy of the numerical analysis. Consequently, fracture healing of both early and late period of developed the new system was found to be more advantageous than the conventional system

Objectives: We evaluated the functional results of patients who were treated with closed reduction and external fixation for proximal humeral fractures. Patients and Methods: The study included16 patients (11 males, 5 females; mean age 50.3 years; range 9 to 81 years) with proximal humerus fractures. All the patients were treated with closed reduction and external fixation (9 İlizarov external fixator, 7 monolateral external fixator). After bone union was achieved, the fixators were removed and functional results were evaluated with the Constant score. The mean follow-up was 37 months (range 4 to 69 months). Results: The average union time was 14 weeks (range 8 to 22 weeks). Union did not occur in one patient. Avascular necrosis of the humeral head developed in one patient. Superficial pin tract infections were observed in three patients, all of whom were successfully treated with wound care and antibiotic therapy. The mean Constant score was 81. Conclusion: Treatment of displaced fractures of the proximal humerus with closed reduction and external fixation provides satisfactory fracture reduction and stability and functional results. Turkish Başlık: Proksimal Humerus Kırıklarının Eksternal Fiksasyonla Tedavisi Anahtar Kelimeler: Eksternal fiksatör; humerus kırığı Amaç: Bu çalışmada, kapalı redüksiyon ve eksternal fiksasyon ile tedavi edilen proksimal humerus kırıklı hastaların fonksiyonel sonuçları değerlendirildi. Hastalar ve Yöntemler: Çalışmada proksimal humerus kırıklı 16 hasta (11 erkek 5 kadın; ort. yaş 50.3; dağılım 9-81) geriye dönük olarak değerlendirildi. Tüm hastalara kapalı redüksiyon sonrasında eksternal fiksatör (9 hastaya İlizarov eksternal fiksatör, 7 hastaya monolateral eksternal fiksatör) uygulandı. Kırıklar kaynadıktan sonra eksternal fiksatörler çıkarıldı ve hastaların fonksiyonel sonuçları Constant skoru ile değerlendirildi. Ortalama takip süresi 37 ay (dağılım 4-69 ay) idi. Bulgular: Ortalama kaynama süresi 14 hafta (dağılım 8-22 hafta) idi. Bir hastada kaynama sağlanamadı. Bir hastada humerus başı avasküler nekrozu gelişti. Üç hastada görülen yüzeyel çivi dibi enfeksiyonu pansuman ve medikal tedavi ile iyileşti. Ortalama Constant skoru 81 puan bulundu. Sonuç: Deplase proksimal humerus kırıklarının tedavisinde kapalı redüksiyon ve eksternal fiksasyon uygulaması tatmin edici kırık redüksiyonu ve stabilitesi ve fonksiyonel sonuç sağlar., Amaç: Bu çalışmada, kapalı redüksiyon ve eksternal fiksasyon ile tedavi edilen proksimal humerus kırıklı hastaların fonksiyonel sonuçları değerlendirildi. Hastalar ve Yöntemler: Çalışmada proksimal humerus kırıklı 16 hasta (11 erkek 5 kadın; ort. yaş 50.3; dağılım 9-81) geriye dönük olarak değerlendirildi. Tüm hastalara kapalı redüksiyon sonrasında eksternal fiksatör (9 hastaya İlizarov eksternal fiksatör, 7 hastaya monolateral eksternal fiksatör) uygulandı. Kırıklar kaynadıktan sonra eksternal fiksatörler çıkarıldı ve hastaların fonksiyonel sonuçları Constant skoru ile değerlendirildi. Ortalama takip süresi 37 ay (dağılım 4-69 ay) idi. Bulgular: Ortalama kaynama süresi 14 hafta (dağılım 8-22 hafta) idi. Bir hastada kaynama sağlanamadı. Bir hastada humerus başı avaskü- ler nekrozu gelişti. Üç hastada görülen yüzeyel çivi dibi enfeksiyonu pansuman ve medikal tedavi ile iyileşti. Ortalama Constant skoru 81 puan bulundu. Sonuç: Deplase proksimal humerus kırıklarının tedavisinde kapalı redüksiyon ve eksternal fiksasyon uygulaması tatmin edici kırık redüksiyonu ve stabilitesi ve fonksiyonel sonuç sağlar

Kemik kırıkları, yaygın bir yaralanma neticesidir ve bu kırıklar yaşlı bireyler hariç kolayca iyileşebilmektedir. Bununla beraber kol ve bacaklardaki uzun kemiklerde (Humerus, Radius, Femur, Tibia) meydana gelen kırıkların harici (external) fiksatör ile tedavisinde, kemiklerin uygun pozisyona getirilmesi (redüksiyon) önem arz etmekte olup süreç uzun sürebilmekte ve dolayısıyla bu işlem sırasında hem sağlık personeli hem de hasta oldukça fazla radyasyona maruz kalabilmektedir. Ayrıca, yaşlı hastalarda kemiklerin uygun pozisyonlamanın sağlanamadığı durumların düzeltilmesi için ikinci bir operasyona ihtiyaç duyulmakta; bu durum ise yaşlı hastaların ölümüne dahi sebep olabilmektedir. Bu çalışmada, bahsedilen bu olumsuzluklardan kurtulmak ve daha kaliteli bir redüksiyon için yardımcı bir robot tasarlanmış ve hizalama işlemi hasta manken üzerinde gerçekleştirilmiştir. Bone fractures are very common injuries and they normally heal in most people without problems except for elderly ones. However, bringing the fractured bones in the appropriate position (reduction) during treatment is rather difficult and demanding work because bone fractures are almost always a result of a severe injury. Accordingly, both the personnel and also patients will be exposed to radiation. If a fracture does not heal in a normal alignment then it can be needed a second operation which sometimes can cause death for elderly people. In this work, an assistant robot has been designed and used to get rid of the afore-mentioned negative effects in medical operations of fractured bones. 78

Günümüzde ekstremite kırıklarında, eklem, tendo, kas problemlerinin sağaltımında eksternal fiksatörler kullanılmaktadır. Bu çalışmada mevcut fiksatörlere göre daha fazla yapısal avantajları, uygulama kolaylığı bulunan ve veteriner kliniklerinde başarıyla kullanılacağı düşünülen modifiye, çok amaçlı bir eksternal fiksatör, diğer yöntemlerle tedavisi zor olan kırık, eklem, tendo ve kas problemlerinin sağaltım amacıyla kullanıldı. İstanbul Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi Anabilim Dalı küçük hayvan ameliyathanelerinde 17 kedi ve 17 köpekte, modifiye çok amaçlı eksternal fiksatörle, toplam 34 hastada uygulama yapıldı. Bunların postoperatif radyografik ve klinik durumları değerlendirildi. Fiksatörün uygun tekniklerle çok kolay bir şekilde istenilen bölgeye adapte edilebildiği görüldü. Titanyumdan üretilmiş bu fiksatörün büyük ırk köpeklerde de sağlam bir fiksasyona olanak sağladığı belirlendi. Tedavisi zor parçalı, açık ve enfekte kırıklarda, eklem stabilizasyonunda, düzeltme osteotomisinde başarıyla stabilizasyonun ve kaynamanın şekillendiği tesbit edildi. Kırık pozisyonu ve kırığın uygun olduğu bazı olgularda kapalı redüksiyon ile biyolojik fiksasyon yapıldı ve kaynama oluştu. Modifiye çok amaçlı eksternal fiksatörün titanyum parçalarının dayanıklılığının daha fazla olması, istenilen kalınlıkta Steinmann pinlerin uygulamasına olanak sağlaması, yivli pinlerin istenen açılarda kemik fragmentine uygulanabilmesi, önceden uygulanmış iki pin arasından bağlantı kolonuna kelepçe eklenmesine olanak sağlayarak ilave pin uygulaması yapılabilmesi, dişli çift yapılı kelepçelerinin kaymaması gibi özellikleri, geleneksel eksternal fiksatörlere göre daha üstün bir fiksatör olduğunu göstermiştir.Anahtar Kelimeler : Osteosentez, kemik kırıkları, eksternal fiksasyon, enfeksiyon, kedi ve köpek External fixators are being used in fractures of different extremites and in treatment of joint, tendon and muscle problems contemporarly. In this study a modified versatile external fixator which has more constructive advantages, application conveniences and thought to be used successfully at veterinary clinics, was used in treatment of difficult fractures and joint, tendon and muscle problems which are difficult to treat with other methods. In small animal operation rooms of the Surgery Department of Veterinary Faculty of Istanbul University, a total number of 34 applications were made on 17 cats and 17 dogs. Their postoperative radiological and clinic conditions were evaluated. It was determined that the fixator was applied quiet easily to the desired areas. It was also detected that this fixator which is produced by titanium enabled a strong fixation in large dog races. It was stated that in splintery, open and infected fractures which are difficult to treat, in joint stabilization and in adjustment osteotomies a successful fusion and stabilization has occured. In some suitable positioned fracture cases, fracture fixation was made without opening the tissues by closed reduction and fusion had occured. When compared to traditional external fixators, the modified versatile external fixator is a better fixator on account of its durable titanium parts, enabling the usage of desired thickness of Steinmann pins, application of positive profile pins with desired angles to the fracture fragments, enabling adding more pins to the colon in between two old applied pins by special clemps and preventing sliping of geared double layered clemps.Key Words: Ostheosynthesis, bone fracture, external fixation, infection, cat and dog 118

Amaç: Bu çalışmanın amacı, tibia diafiz kırıklarında uyguladığımız farklı cerrahi tedavi yöntemlerinin bacaktaki anterior, lateral ve derin posteriordan oluşan üç kompartmandaki basınç değerlerinin değişimini araştırmaktı.Hastalar ve Yöntem: Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Araştırma ve Uygulama Hastanesi Ortopedi ve Travmatoloji servisine Temmuz 2010 ? Eylül 2012 tarihleri arasında başvuran 18 ? 66 yaş arasındaki tibia diafiz kırığı olan toplam 34 hasta çalışmaya alındı. İki hastada iki taraflı tibia kırığı bulunmaktaydı. Hastalar iki gruba ayrıldı. Grup 1 hastalara İlizarov eksternal fiksatör ameliyatı, Grup 2 hastalara ise intramedüller çivi ameliyatı yapıldı. Grup 1'de 15 (ortalama yaş 30,06) ve Grup 2'de 21 (ortalama yaş 35,95) tibia diafiz kırığı değerlendirildi. Tibia diafiz kırığı olan hastalara İlizarov eksternal fiksatör ve intramedüller çivi ameliyatı yapılıp bacağın anterior, lateral ve derin posterior kompartmanlarından ameliyat öncesinde, ameliyattan hemen sonra, ameliyat sonrası 8., 16., 24., 32., 40. ve 48. saatlerinde kompartman basınç ölçer cihazı ile ölçümler yapılıp değerlendirildi.Bulgular: Hiçbir hastamızda kompartman sendromu gelişmedi. Her iki grupta, grup içi karşılaştırmalarda; anterior, lateral ve derin posterior kompartmandaki basınç ölçümlerinde, ameliyat öncesindeki değerlere göre, ameliyat sonrasındaki bazı saatlerdeki ölçümlerde basınç değerleri anlamlı olarak düşük bulunmuştur (p0.05).Sonuç: Her iki tedavi grubunda ameliyat sonrasındaki kompartman basınç değerleri ameliyat öncesi değerlere göre düşerken, İMN yapılan gruptaki ölçümler İlizarov grubuna göre anterior ve lateral kompartmanda daha yüksek gözlenmiştir. Sonuç olarak, tibia diafiz kırıklarının cerrahi tedavisinde; İlizarov eksternal fiksatörün kompartman basıncını daha fazla düşürdüğü saptandı.Anahtar Kelimeler: Tibia diafiz kırığı, Fasyal kompartmanlar, İlizarov eksternal fiksatör, Kompartman basınç ölçer cihazı, İntramedüller çivi. Objective: The aim of this study was to evaluate the changings of intracompartmental pressures of anterior, lateral and deep posterior tibial compartments of patients who underwent different surgical treatment methods in tibia fractures.Patients and Methods: Between the dates July 2010 ? September 2012, 34 patients (18 ? 66 years old) who have diaphyseal tibia fractures were examined in Harran University Medical Faculty, Department of Orthopaedics and Traumatology. Two patients had bilateral tibia fractures. They were seperated into two groups: First group was patients who underwent Ilizarov external fixator operation and second group was patients who underwent intramedullary nail operation. In group 1, 15 patients (mean age 30,06) and in group 2, 21 patients (mean age 35,95). Intracompartmental pressures of anterior, lateral and deep posterior tibial compartments were measured before and after operations and every 8., 16., 24., 32., 40. and 48. hours for both groups 1 and 2.Results: Compartment syndrome didn't occur in any patients. In two groups when we compared the compartment pressure, in anterior, lateral and deep posterior compartments, was lower after the operation than pre-operation levels (p

Buzağılarda sıklıkla rastlanan uzun kemik kırıklarının pin ve plaka ile tedavisindeyaygın olarak fragmentlerin uygulamaya yetecek büyüklükte olmaması ve bölgesel maddikayıplı açık enfekte yaralar gibi kısıtlayıcı faktörler veya parçalı kırıklarda da bandajla tamolarak redüksiyonun sağlanamaması, hatta sonrasında kırık parçasının deriyi delerek açıkenfekte kırık oluşturması gibi komplikasyonlarla karşılaşılabilmektedir. Bu kısıtlayıcıfaktörlere rağmen uygulanabilen İlizarov eksternal fiksatörü; tüm ekstremite içindeğerlendirilebilen, eklem hareketlerinin erken başlamasını sağlayan, enfekte kırıklardayumuşak dokunun ve kemiğin birlikte tedavisine izin veren bir yöntemdir. Bu çalışmada,buzağılarda uzun kemik kırıklarının tedavisinde fiksatörünün avantaj ve dezavantajlarınıaraştırmak amacıyla metacarpus (n:12), metatarsus (n:5) ve antebrachium (n:9) kırığı olandeğişik ırk, yaş ve cinsiyette 26 adet buzağıya uygulanmıştır.Postoperatif dönemde bir tanesi ikinci gün olmak üzere diğer tüm buzağılar ilk günayaklarına ağırlık vermeye başlamışlardır. Buzağıların 24 tanesinde ilk iki haftadakonsolidasyon başlamış ve olguda 55 güne kadar tamamlanmıştır. İki olguda ise üçüncühafta başlayıp birinde 71. gün diğerinde ise 90. gün tamamlanmıştır.Tüm buzağıların yumuşak doku yaraları tamamen iyileşmiş ve herhangi birkomplikasyon yaşanmamıştır. Beş buzağıda pin dibi enfeksiyonu şekillenmiş ve bu durumçok kısa sürede kontrol artına alınmış, hastaların klinik görünümlerinde değişiklikyaratmamıştır. Kırık iyileşmesi tamamlanıp, fiksatör çıkartıldıktan sonra tüm hastalar hiçtopallamaksızın ekstremitelerini kullanabilmişlerdir.Sonuç olarak çalışmamızda sistemin endikasyonları dahilinde olan; fragmentlerinpin ve plaka uygulamaya yetecek büyüklükte olmadığı, bölgesel maddi kayıplı açık enfekteyaraların bulunduğu, hatalı bandaj uygulamaları veya ampirik tedavi denemelerindensonra açık ve enfekte hale gelen buzağı kırıkları İlizarov eksternal fiksatörü ile tedaviedilmiş ve tüm buzağılar komplikasyonsuz olarak tamamen iyileşmiştir. Bu sonuçlar tedaviedilemeyeceği ihtimaliyle amputasyon seçeneği düşünülen birçok buzağı kırığının İlizarovsisteminin kullanılmasıyla birlikte tedavi edilebileceğini göstermektedir. In treatment of long bone fractures, which are seen very frequently, the restrictingfactors such as fragments is not large enough to implement and regional open infectedwounds with plate and pins can be seen. Also, complications such as lack of reduction withbandage and then forming an open infected fracture by broken part of the bone can beencountered. In this study, Ilizarov external fixator system which can apply although theserestrictive factors; as a method that can be evaluated for all extremities, provides the earlyonset of joint movements, allows treatment of soft tissue and bone together in infectedfractures, was applied total 26 calves of different breed, aged and gender with themetacarpus (n = 12), metatarsus (n = 5) and antebrachium (n = 9) fractures in order toinvestigate the advantages and disadvantages of the fixator in the treatment of long bonefractures in calves.All calves began to weight-bearing postoperatively 1st day, with one exceptionwith 2nd day. Consolidation started within 2 weeks and completed within maximum 55days in 24 of calves, but for two other calves it is started within 2 to 3 weeks andcompleted at day 71 and 91.All wounds of calves were completely healed without any complication. Pin tractinfection occurred in five calves and it was immediately brought under control, and alsothere was no variance at clinical presentation of these 5 patients. After removal of fixatorfollowing completely fracture healing, all patients were able to use their extremitieswithout lameness.As a result, in our study; calves fractures that fragments was too small for pin orplate application, open infected wounds were present, those became open-infected afterincorrect bandage applications or empirical treatment trials, in other words all of whichwere within the system?s indications, healed completely. These results indicate that manycalves? fractures, which considered amputation option because of it may not recover, canbe treated with the use of the Ilizarov system. 103

Sunulan çalışmada, köpek ve kedilerde uzun kemik kırıklarının sağaltımında dinamik kompresyon plağı ve akrilik eksternal fiksatör uygulamalarının klinik ve radyografik bulgularının değerlendirilerek, iyileşme sonuçları ve karşılaşılan komplikasyonların araştırılması amaçlanmıştır.Çalışmada, JAKEM Komutanlığı hayvan hastanesine özel kliniklerden kırık şüphesiyle sevk edilen ve Erciyes Üniversitesi Veteriner Fakültesi kliniklerine kırık şüphesiyle getirilen değişik ırk, yaş ve cinsiyetteki 32 köpek ve 3 kedi olmak üzere toplam 35 hasta kullanıldı. Humerus kırığı bulunan 8 olgu ve tibia kırığı bulunan 9 olguya akrilik eksternal fiksatör, radius-ulna kırığı bulunan 9 olgu ve femur kırığı bulunan 9 olguya ise dinamik kompresyon plağı uygulandı. Olguların operasyon sonrası en az 35 gün süreyle klinik ve radyografik muayeneleri gerçekleştirilerek sağaltım sonuçları karşılaştırıldı.Akrilik eksternal fiksatör uygulanan humerus kırıklarının tümünde (olgu 3, 4, 8, 16, 22, 23, 25, 29) fonksiyonel iyileşme tespit edilirken, tibia kırıklarından 6 olguda (olgu 18, 19, 28, 30, 34, 35) fonksiyonel iyileşme, 2 olguda (olgu 1, 7) hafif topallık belirlendi. Tibia kırığı bulunan 1 olgu ise (olgu 27) takip edilemedi. Dinamik kompresyon plağı uygulanan radius-ulna kırıklarından 8 olguda (olgu 2, 5, 9, 11, 15, 20, 21, 24) fonksiyonel iyileşme ve bir olguda (olgu 31) hafif topallık tespit edilirken, femur kırıklarından 3 olguda (olgu 10, 32, 33) fonksiyonel iyileşme, 1 olguda (olgu 6) hafif topallığın devam ettiği gözlendi. Femur kırığı bulunan 3 olgu ise (olgu 12, 13, 26) takip edilemedi.Dinamik kompresyon plağı ve akrilik eksternal fiksatör uygulanan olgular 35. günde direkt ve indirekt iyileşme yönünden karşılaştırıldığında iki yöntem arasındaki fark istatistiksel olarak önemli bulundu (p0,05). Ayrıca dinamik kompresyon plağı ve akrilik eksternal fiksatör uygulanan olgular postoperatif 7, 14, 21, 28, 35. günlerde kallus, kırık çizgisi ve topallık skorlaması yönünden karşılaştırıldığında iki yöntem arasındaki fark istatistiksel olarak önemli bulunmadı (p>0,05).Sonuç olarak her iki yönteminde, uzun kemik kırıklarında uygulanabilecek etkin bir sağaltım seçeneği olduğu ancak ekonomik ve ulaşım kolaylığı açısından akrilik eksternal fiksatör uygulamalarının klinik pratikte daha yaygın olarak uygulanabileceği kanısına varıldı. Bunların yanında hayvan sahibinin ekonomik gücü göz önünde bulundurulmaksızın rijit bir fiksasyon arzu ediliyorsa, kırık onarımında dinamik kompresyon plağı uygulamalarının daha seçkin bir yöntem olduğu kanısına varıldı.Anahtar Kelimeler: Akrilik eksternal fiksatör; dinamik kompresyon plağı; kedi; kırık; köpek. The purpose of this study was to evuluate the clinical and radiographic findings of dynamic compression plate and acrylic external fixator applications for the treatment of long bone fractures in cats and dogs, and to assess treatment results and complications encountered.In this study, 32 dogs and 3 cats were used from various breeds, ages and gender referred by private clinics in suspicion of broken leg to JAKEM Commandership Animal Hospital and Erciyes University, Faculty of Veterinary Medicine. Acrylic external fixator technique was applied to 8 patients suffering from humeral fracture and 9 patients from tibial fracture. Dynamic compression plate was applied to 9 patiens with radial fracture and 9 patients with femoral fracture. Postoperative clinic and radiographic examinations for each patient were carried out for at least 35 days and treatment result compared.Acrylic external fixator technique was applied to the patients with humeral fractures (patients 3, 4, 8, 22, 16, 23, 25, 29). Functional recovery status of all animals was observed. Functional recovery was gained in 6 patients with tibial fractures (patients 18, 19, 28, 30, 34, 35). Slight lameness was observed in 2 patients (patients 1, 7). A patient with tibial fracture was not followed (patient 27). 8 dogs with radial-ulnal fractures on which dynamic compression plate applied fully recovered (Dogs 2, 5, 9, 11, 15, 20, 21, 24) except a dog slight lameness (dog 31). Three of the 9 dogs with femoral fractures were fully recovered (patients 10, 32, 33), but one of them (dog 6) had slight lameness and the other 3 dogs (dogs 12, 13, 26) were not followed postoperatively.There was a statistically difference between AEF and DCP (p 0,05). Furthermore, dogs were statistically compared for callus formation, fracture line and lameness score at the day 7th, 14th, 21st, 28th and 35th and no statistically difference found between the DCP and AEF (p>0,05).As a result, it was deduced that both methods were suitable for long bone fractures treatment but acrylic external fixator applications might be used more widely in clinical practice because of economical considerations and easy access. Besides, regardless of economic state of animal owner if a rigid fixation is desired was dynamic compression plate applications are more selective in fracture treatment.Keywords: Acrylic external fixator; dynamic compression plate; cat; fracture; dog. 128

Çalışmamızda, yüksek riskli olgulardaki intertrokanterik kırıkların tedavisinde, minimal invaziv ve biyolojik osteosentez yöntemi olan kapalı redüksiyon ve eksternal fiksatör uygulamasının sonuçları değerlendirildi. GEREÇ VE YÖNTEM İntertrokanterik kırığı olan yüksek riskli (ASA 3-4) 23 olguya (14 kadın, 9 erkek ortalama yaş: 74; dağılım: 65-88 yaş) kısa süreli anestezi altında kapalı redüksiyon ve unilateral eksternal fiksatör uygulandı. Kırıkların 14’ü stabil (%60,8), 9’u (%39,2) stabil değildi. İzlem süresi ortalama 23,8 ay (dağılım, 4-58 ay) olan olgularda; ameliyat ve hastanede yatış süreleri, kırık kaynama zamanı, mobilizasyon kapasiteleri, komplikasyonlar ve mortalite oranları değerlendirildi. BULGULAR Ameliyat süresi ortalama 25 dk (dağılım, 15-40 dk), hastanede kalış süresi ortalama 4 gün (dağılım, 2-9 gün) olup kaynama süresi ortalama 13 hafta (dağılım, 11-16 hafta) idi. Ameliyat sonrası ilk altı ayda 5 olgu (%21,7) ek sağlık sorunları nedeniyle öldü. Olguların 11’inde (%47,8) yüzeyel çivi dibi enfeksiyonu gelişti. Materyel yetersizliği hiçbir olguda gelişmedi. Son izlemde stabil kırıklarda ortalama 5º varus (dağılım, 0-8º), 1 cm kısalık (dağılım, 0-3 cm), stabil olmayan kırıklarda ise ortalama 15º varus (dağılım, 8º-20º) ve 3 cm kısalık (dağılım, 2-5 cm) tespit edildi. SONUÇ İntertrokanterik kırıkların tedavisinde çevre dokuya oldukça az hasar vererek kırık kaynamasını temin eden, uygulaması kolay, etkili ve güvenli biyolojik tespit yöntemi olan kapalı redüksiyon ve eksternal fiksatör uygulaması, özellikle yüksek riskli olgularda tercih edilebilir. We evaluated the results of intertrochanteric hip fractures treated with closed reduction and external fixation (minimally invasive and biological osteosynthesis) in patients with high surgical risk. METHODS Twenty-three patients (14 females, 9 males; mean age 74 [65-88]) with intertrochanteric hip fracture classified as group III and IV according to American Society of Anesthesiologists (ASA) criteria were treated with closed reduction and unilateral external fixation under short-term anesthesia. Fourteen fractures were stable (60.8%) and nine were unstable (39.2%). The mean follow-up was 23.8 months (4-58). We evaluated the operation time, hospitalization time, union time, mobilization capacity, complications, and mortality rates. RESULTS The mean duration of operation was 25 minutes (15-40), mean duration of hospital stay 4 days (2-9) and average union time 13 weeks. Five patients (21.7%) died due to additional health problems in the first six months after surgery. Superficial pin tract infection occurred in 11 cases (47.8%). There was no implant failure. In the last follow up, an average 5 degrees varus (range: 0-8 degrees) and 1 cm shortening (range: 0-3) in stable fractures and an average 15 degrees varus (range: 8-20 degrees) and 3 cm shortening (range: 2-5) in unstable fractures were determined. CONCLUSION The treatment of intertrochanteric hip fractures with closed reduction and external fixation is an easy, effective and safe biological fixation method with minimal damage to surrounding tissues, especially in patients with high surgical risk.

Bu çalışmada travmatik kalça çıkığı tanısı konmuş köpeklerin, dünyada ilk kez uygulanan GATA-FIX eksternal fiksatörü ile sağaltım yönteminin uygulanabilirliğinin değerlendirilmesi, preoperatif ve postoperatif dönemde gözlenen klinik ve radyolojik bulguların karşılaştırmalı olarak değerlendirilmesi, alınan sonuçların ve çalışma sırasında kazanılan deneyimlerimizin meslektaşlarımızla paylaşılması amaçlandı.Çalışmanın materyalini, Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi Anabilim Dalı, Ortopedi ve Travmatoloji Küçük Hayvan Kliniği'ne getirilen ve travmatik kalça çıkığı tanısı konulan değiş ırk, yaş ve cinsiyetteki 15 adet köpek oluşturdu.GATA-FIX eksternal fiksatörü ile sağaltılan olgular, postoperatif 7., 14., 21. ve 90. günlerde klinik ve radyolojik olarak değerlendirildi. Sonuçlar, klinik olarak Bilgili-Çakıroğlu değerlendirme skalası ile değerlendirildi.Olguların etkilenen ekstremitelerini postoperatif 72 saat içerisinde fonksiyonel olarak kullandıkları ve fonksiyonel iyileşmenin bir olgu dışında, kısa sürede ortaya çıktığı gözlendi. Uzun dönem sonuçları değerlendirildiğinde ise 15 olgunun tamamında mükemmel düzeyde iyileşme sağlandığı görüldü.GATA-FIX eksternal fiksatörü ile sağaltımın, köpeklerde coxofemoral luksasyonların sağaltımında yeni, etkin ve oldukça başarılı bir yöntem olduğu sonucuna ulaşıldı. Bu sağaltım yönteminin komplikasyonu az, uygulaması kolay ve olguların yaşamsal kalitesini çok az etkileyen bir yöntem olduğu kanısına varıldı.Anahtar kelimeler: Kalça, Çıkık, Eksternal Fiksatör, Köpek, Travma This study aims at the evaluation of the applicability of the treatment method using GATA-FIX external fixator, which is applied for the first time in the dogs diagnosed with traumatic hip dislocation; the comparative evaluation of the clinical and radiological findings observed in the preoperative and postoperative stages in addition to sharing the results and the experience gained during our work with our collegues.The material of this study consists of fifteen dogs with the diagnosis of traumatic hip dislocation from different breads, ages and sexes, which were brought to Ankara University Faculty of Veterinary Medicine Department of Surgery, Small Animals Orthopedics and Traumatology ClinicThe cases treated with GATA-FIX external fixator were evaluated clinically and radiologically on the 7th, 14th, 21st and 90th postoperative days. The results were assessed through Bilgili- Çakıroğlu evaluation scale clinically.It was observed that the patients used their affected extremities functionally within 72 hours after the operation and the functional recovery, apart from one case, took place in a short time. When the long-term results were considered, it was observed that full recovery was provided at an excellent level in all 15 patients.The treatment with GATA-FIX external fixator was brought out to be a new, effective and highly successful method in the treatment of dogs with coxofemoral luxations. This treatment method is concluded to be easy to apply; affecting the vital quality of the patients only a little and with almost no complications.Key words: Hip, Luxation, External fixator, Dog, Trauma 115

Tibia açık kırıkları çok eski çaglardan beri ortopedi ve travmotolojinin enönemli sorunlarından biridir. Açık tibia kırıklarında sonucu belirleyen en önemlifaktörün yumusak doku oldugu konusunda herhangi bir tartısma yok ikentespitin en iyi metodu konusunda tartısmalar mevcuttur.Teknoloji ile birlikte stabilitesi arttırılan eksternal fiksatörler daha kolayuygulanabilir ve daha az invazivdir. Parçalı ya da kemik kayıplı, kontamineyaralanmalarda endosteal ve periosteal dolasımı koruyarak iyi bir tedaviseçenegi sunmaktadır.Bu çalısma kapsamına Aralık 1999 ile Ekim 2008 tarihleri arasında açıktibia kırıgı nedeniyle Turgut Özal Tıp Merkezi ortopedi ve travmatoloji acilpoliklinigine basvuran eksternal fiksatörle tedavi edilen 73 hastadan yeterli takibiyapılabilen, 47 hastanın 48 açık tibia kırıgı çalısmaya dahil edildi. Hastalarınortalama takip süresi 58,3 aydı (dagılım 13?112 ay). Hastanede kalıs süresiortalama 23,3 gündü (dagılım 6?90 gün). Hastaların 11'i (%23,6) bayan, 36'sı(%76,4) erkekti. Açık tibia kırıklı hastalarımız Gustilo-Anderson (26)sınıflamasına göre sınıflandırıldı. Buna göre 4 kırık (% 8,3) Tip I, 18 kırık (%37,5) Tip II, 11 kırık (% 22,9) Tip III A, 8 kırık (% 16,7) Tip III B, 7 kırık (% 14,6)Tip III C idi.Eksternal fiksatörün hastalardan çıkarılma süresi ortalama 24,06±12,44hafta (dagılım 12?54 hafta) saptandı. Tüm hastalarımızda kaynama saglandı.Kaynama süresi ortalama 27,27±13,19 hafta (dagılım 12?56) saptandı.En sık karsılasılan problem çivi dibi enfeksiyonu idi. 12 (%25,53) hastadagörüldü. 5 (% 10,63) hastamızda kırık bölgesinde derin doku enfeksiyonugelisti. Bunların 4'ünde (% 8,3) osteomyelit gelisti.Son kontrolleri yapılan hastaların fonksiyonel sonuçları Karlstrom-Olerudfonksiyonel degerlendirme ölçütlerine göre yapıldı. Bunun sonucunda 6 (%12,5) hasta mükemmel, 16 (% 33,3) hasta iyi, 8 (% 16,7) hasta tatmin edici, 10(% 20,8) hasta orta ve 8 (% 16,7) hasta kötü olarak degerlendirildi.Sonuç olarak açık kırık tipleri arasında kaynama süreleri açısındanistatiksel olarak (p=0,001) anlamlı fark oldugu görüldü. Fonksiyonel skorları TipI ve Tip II açık kırıklarda, Tip III açık kırıklara göre daha yüksek tespit edildi.Açık kırık tipleri arasındaki fonksiyonel skorları açısından istatiksel olarak (p=0,0001) anlamlı fark vardı.Eksternal tespit yöntemleri düsük enfeksiyon, yüksek kaynama ve düsükyanlıs kaynama oranı nedeniyle açık tibia kırıkların acil ve kalıcı tedavisindeuygulanabilecek güvenilir bir yöntemdir.Kırık tespitinde hangi tespit yöntemini kullanacagımıza karar vermek içinaçık kırık tipi ve kırık parçalanma miktarına göre standart gruplar olusturulmasıgerekir. Bu olusturulan standart gruplara uygulanacak farklı tedavi yöntemleriarasında karsılastırma yapacak çalısmalara ihtiyaç vardır. From ancient times, tibia open fractures are one of the most importantproblems of orthopaedics and traumatology. There is no discussion about thefactor of soft tissue on the other hand there are some avaliable discusionsabout the best fixation?s method.Increasing stabilization with technology external fixations one moreusefull and less invazive. Pieced or loss bone in contamine wounded defendingendosteal and periosteal circulation performed a good option of treatment.Range of this study date between 1999 December and 2008 October,visited Turgut Özal Medical Center because of open tibia fracture who treat 73patient with external fixation. This study included adaquate following fourtyseven patient?s 48 open tibia fracture. Avarage following duration was 58,3month (distrubition 13?112 month). Avarage duration of patient?s stayinghospital was 23,3 days (distrubition 6?90 days). Eleven (% 23,6) patients werewomen, thirty six (% 76,4) patients were men. Our open fractured patients areclassified according to Gustilo Anderson (26). According to this 4 fractures weretype I (% 8,3), 18 fractures type II (% 37,5), 11 fractures type III A (% 22,9), 8fractures type III B (% 16,7) , 7 fractures type III C (% 14,6).Avarage duration of external fixation take off from patients aredetermined about 24,06±12,44 weeks (distrubition 12?54 weeks). Union is9 8obtained all our patients. Determined the union avarage duration is 27,27±13,19weeks (distrubition 12?56 weeks).Pin tract infection was most comman problem. Pin tract infectionrecognised 12 (% 25,53 ) patients. Deep skin infection was developed our 5 (%10,63) patient?s fracture area. Osteomyelit was developed in 4 (% 8,3) patients.Functional results are made according to Karlstrom-Olerud functionalevaluation criterion. Result of this 6 (% 12,5) patient is exellent, 16 (% 33,3)patient is good, 8 (% 16,7) patient is satisfied, 10 (20,8) patient is medium and 8(% 16,7) patient is evaluated as bad.As a conclusion, it seemed meaningful difference between open tibiafracture types of union duration as statistic (p=0,001). Functional scores foundmore higher in open tibia fracture type I and type II, than type III. There wasmeaningful differences between open tibia fracture types point of viewfunctional scores as statistic (p=0,0001).External fixing methods are reliable method for using emergency andpermanent treatments in open tibia fractures because of low infection, range ofhigh union, low malunion.Instead of determined which fixation method we use in fracture fixation, itrequires standart groups according to amount pieced fractured and type offractures. We need studies of making compare between different treatmentmethods for apply this constitute groups. 114

WOS: 000258834800004, PubMed: 18552528, Objectives: We evaluated the results of arthrodesis using a monolateral external fixator for the treatment of septic sequelae of the knee joint. Methods: Eleven patients (4 males, 7 females; mean age 60 years range 29 to 75 years) underwent arthrodesis using a monolateral external fixator. Indications for arthrodesis were infected total knee prosthesis (n=6), septic arthritis sequelae (n=4,), and infected distal femoral tumor prosthesis (n=1). Eight patients had active infection, of these, seven patients initially underwent complete clinical and laboratory eradication of infection with debridement, application of antibiotic-impregnated cement spacer (n=6), and parenteral antibiotics. Resection guides of total knee arthroplasty were used to create wide bleeding femoral and tibial bone surfaces. Biplanar or uniplanar monolateral external fixation was applied for a mean of eight months (range 5 to 12 months). The mean follow-up was 28 months (range 7 to 69 months). Complications were evaluated according to the Paley's classification. Results: Fusion was achieved in all the patients. There were no recurrent infections. No remarkable shortening developed following the procedure. All the patients could walk without walking aids, except for one patient who further required lengthening for marked shortening due to previous wide tumor resection. Shortening was 3 cm in one patient with infected total knee prosthesis, while it ranged from 1 cm to 2 cm (mean 1.4 cm) in the remaining patients. Pin tract infections were seen in five patients, all of which were successfully treated with oral antibiotics and local wound care. Conclusion: Knee arthrodesis using a monolateral external fixator is associated with a high fusion rate and a low complication rate, and provides a more comfortable treatment option compared to a circular external fixator.

96 ÖZET Radius distal uç kırıkları travmatolojide en sık karşılaşılan kırıktır. İnsan vücudunun en hareketli eklemi olan el bileğine, komşuluğu veya çoğunlukla eklemi direkt ilgilendiren kırıkları sonucu oldukça önem arz etmektedir. Geçmiş yıllarda teknolojik yetersizlik nedeniyle tedavisinde konservatif yaklaşılmış ve oluşan sakatlıkta bir yazgı gibi değerlendirilmiştir. Günümüzde bilim ve teknolojinin gelişmesine bağlı olarak yeni tedavi yöntemleri geliştirilmiştir. Özellikle ekleme nafiz, kompleks kırıklar ve açık tipteki kırıklar oldukça önem arz eder. İyi tedavi edilmediği taktirde el bileğinde artroz ve buna bağlı kronik ağrı meydana gelir. Bu da özellikle el bileğini daha fazla kullanan üretken insanlarda el becerilerini ve yaşam konforunu oldukça etkiler. Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalına Aralık 1995-Nisan 1999 tarihlerinde 21'i erkek, 13'ü bayan toplam 34 hasta başvurmuştur. Başvuran toplam 34 hastanın 36 radius distal uç kırığı çalışma gurubuna alınmıştır. Yaş ortalaması 41 idi. 22 dominant el 12 resisif el ve 2 si bilateraldi. A.O. sınıflamasına göre: 4 ü Tip A, 8 i TipB ve 22 si Tip C; Frykman sınıflamasına göre li Tipi, 2 si Tip2, 1 i Tip3, 14 ü Tip7 ve 14 ü Tip8 idi. Eksternal fiksatör tek başına veya K teli ile kombine olarak kullanılmıştır. Vakalar ortalama 14,3 ay takip edilmiştir. Bu süre sonunda Demerit puanlama sistemine göre % 78 mükemmel-iyi, %14 orta, %8 kötü ve Sarmiento skorlama sistemine göre %66 mükemmel-iyi, %17 orta ve % 17 kötü sonuçla karşılaştık. Literatörlere göre kırıklarımız oldukça kötü guruptadır ancak yine, litaratörlere göre sonuçlarımız tatminkardır. Bu da kompleks kırıklarda eksternal fiksatörün iyi bir endikasyon olduğunu gösterir. Ayrıca ameliyat süresini kısaltması, kozmetik olarak diğer cerrahi yöntemlere göre en az problem çıkarması,fiksatörü çıkarmak için ikinci bir anestezi gerektirmemesi ve istenildiğinde erken rehabilitasyon yapılabilmesi diğer avantajlarıdır. ABSTRACT Radios distal end fractures are the most common fractures seen in traumatology. Such fractures are very important since they are neighboring to the wrist which is the most active joint of the human body and are directly related with the joint In the past years, such fractures have been treated conservatively because of technological incapabilities and the disability developing as a result of this conservative treatment had been considered fate. Presently, new treatment modalities have been developed in line with the advances in science and technology. Particularly, the fractures penetrating the joint, complex fractures and open fractures are important In case the fractures are not treated well, arthrosis on the wrist and chronic pain develop. This negatively affects the life style and hand skills of productive people who use their wrists more. 21 male, 13 female, totally 34 patients have referred to Dicle university School of Medicine Department of Orthopedics and Traumatology between December 1993-April 1999. 36 radius distal end fractures of 34 patients have been included in the work group. The mean age was 41. There were 22 dominant hands, 12 recessive hands and 2 bilateral hands. According to A.O. Classification: 4 were Type A, 8 were Type B and 22 were Type C; according to Frykman Classification: 1 was Type 1, 2 were Type 2, 1 was Type 3, 14 were Type 7 and 14 were Type 8. External fixator has been used alone or combined with K wire. The mean follow-up was 14,3 months. At the end of this period, we have seen 78% excellent- good, 14% medium, 8% bad results according to Demerit scoring system and according to Sarmiento scoring system, we have observed 66% excellent-good, 17% medium and 17% bad results. Our fractures are in a quite bad group according to authors but agsin according to authors, our results are satisfactory. Then, this indicates that external fixator is a good indication for complex fractures. Other advantages are; shorter operation period, less cosmetic problems when compared to other surgical methods, eariy rehabilitation when desired and no second anesthesia for removing the fixator. 79

ÖZET Değişik etyolojik nedenlere bağlı gelişen kemik defektlerinin tedavisi, çözümü zor olan ortopedik problemlerin başında gelmektedir, özellikle travma nedeniyle gelişen kemik defektlerinin tedavisi ise, yüksek enfeksiyon riski ve kontaminasyonun mevcudiyeti nedeniyle çözümü daha da zor olan bir problemdir. Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Kliniğinde Ocak 1995- Şubat 2000 tarihleri arasında değişik etyolojilere bağlı travma neticesi gelişmiş segmental kemik defekti mevcut olan 29 hasta, unilateral ve sirküler tipte eksternal fiksatörler kullanılarak distraksiyon osteogenezis yöntemi ile tedavi edildiler. Hastaların 24'ü erkek, 5'i ise kadın olup, hastaların yaş ortalaması 18.6(3-41) idi. Etyolojik neden hastaların 13'ünde (%45) ateşli silah yaralanması, 6 hastada (%21) trafik kazası, 1 hastada (%3) travma sonrası gelişen enfeksiyon ve 9 hastada kemik tümörü idi. Etyolojik nedenin travma olduğu hastaların tümünde Gustilo tip III açık kırık mevcut olup, kırıkların tamamı alt ekstremite kırıkları idi. Kırıkların 13'ü tibiada, 7'si ise femurdaydı. Kemik transportu için, 13 tibia kırığının 10' unda sirküler tipte, 3 hastada ise unilateral eksternal fiksatör kullanıldı. 7 femur kırığının ise 2 tanesi sirküler eksternal fiksatör, 5 tanesi unilateral eksternal fiksatör kullanılarak tedavi edildi. Kemik tümörü olan olguların tümünde lokalizasyon femurda idi. Bu olguların ise 6' sı unilateral, 3'ü sirküler tipte eksternal fiksatör kullanılarak tedavi edildi. Toplam 15 olguda (%52) sirküler fiksatör, 14 olguda (%48) unilateral fiksatör kullanılarak tedavi gerçekleştirildi. Hastaların 25'ine bifokal, 3 'üne ise trifokal yöntem uygulandı. Bir olgu ise kısaltma sonrası kallus distraksiyonu yapılarak, ekstremite uzatması yöntemi ile tedavi edildi. Hastaların ortalama defekt miktarı 8.5 cm olup, distraksiyon indeksi 13.56 gün/cm, eksternal fiksasyon indeksi 36.3 gün/cm olarak gerçekleşti. Hastaların ortalama takip süreleri 23.6 ay oldu. Sonuç alınan olgularımızda ortalama distraksiyon indeksi 12.25 gün/cm, eksternal fiksasyon indeksi 37.6 gün/ cm idi. 100Olgulara transport tamamlandıktan sonra, kaynamayı hızlandırmak için otojen kansellöz greft uygulandı. Olguların 3'ünde ciddi tel dibi enfeksiyonu, 2 olguda derin enfeksiyon, 2 olguda premature konsolidasyon, 5 olguda nonunion, 2 olguda cilt kıvrılması komplikasyonu görüldü. Kemik defektlerinin kallus distraksiyonu- distraksiyon osteogenezi yöntemi ile tedavisi, tedavi süreci uzun olan, hem hastanın hem de hekimin çok iyi adaptasyonunu gerektiren ve komplikasyonları sık olan bir yöntemdir. Ancak yöntemin biyolojik bir yöntem olması, çok büyük defektlerin kapatılabilmesi, geniş greft kullanımına ihtiyaç göstermemesi gibi önemli üstünlükleri mevcuttur. 101 ABSTRACT The treatment of bone defects developing from various etiologic reasons is one of the main orthopedic problems which are difficult to resolve. Particularly, the treatment of bone defects developing due to a trauma is a problem which is more difficult because of high infection risk and the presence of contamination. 29 patients with segmental bone defects which have developed as a result of different etiologies have been treated in Dicle University School of Medicine Orthopaedics and Traumatology Clinic between January 1995-February 2000 by means of distraction osteogenesis method using external fixators of unilateral and circular type. The patients consisted of 24 males, 5 females and the mean age of the patients was 18.60 (3-41). The etiologic reason was the gun shot injury for 13 patients (45%) and traffic accident for 6 patients (21%) and posttraumatic infection for 1 patient (3%) and bone tumor for 9 patients (31%). 13 of the fractures were located on the tibia, 7 on the femur. For bone transport, circular type external fixator has been used for 10 out of 13 tibia fractures and unilateral external fixator for 3 patients. 2 out of 7 femur fractures have been treated using circular external fixator and the other 5 have been treated with unilateral external fixator. All of the bone tumor were located on the femur. For bone transport, circular type external fixator has been used for 3 out of 9 bone tumors and unilateral external fixator for 6 patients. The treatment has been performed using circular fixator in 15 cases in total (52%) and unilateral external fixator in 14 cases (48%). 25 patients have undergone the bifocal, 3 patients have undergone the trifocal method. One case has been treated with extremity lengthening method applying callus distraction after shortening. The mean defect amount of the patients was 8.5 cm, distraction index was 13.56 day/cm and external fixation index was 36.3 day/cm. The mean follow-up was 23.6 months. After the transport has been completed, autogen cansellous graft has been used to accelerate the union. Severe wire bottom infection has been identified in 3 cases, deep infection in 2 cases, premature consolidation in 2 cases, non-union in 5 cases and in skin folding in 2 cases. 102The treatment of bone defects with callus distraction-distraction osteogenesis is a method with long treatment process, requiring the adaptation of both the patient and the physician and which has frequent complications. However, the method is a biological method which enables the treatment of big defects and which does not require large grafts and thus, has important advantages. 103 111

IX-SUMMARY Fractures of the distal radius are extremely common, and a large majority are well treated nonoperatively. However, recent critical evaluation of fracture patterns and results of treatment have demonstrated the need for surgical intervention in fractures demonstrating instability with or without articular incongruity. Recognition of those patterns that are interently unstable and therefore necessitate additional forms of fixation to searne and maintain reduction and prevent late collapse is the key to successful management of the more complex fractures of the distal radius. External fixation has been shown to be effective in the surgical management of unstable intra-articular fractures of the distal radius. At the ministry of health Ankara Education and Research Hospital, 1st Orthopedic and Travmatology Clinic 25 distal radius fracture have been treated with external fixsator between Agust 1998 and Agust 2000. The average age of patients were 40.8 (18-63), whom 15 (60 %) were female, 10 (40 %) were male. Average follow up is 12.1 months (3-23). All fractures were classified according to the Fernandez and Jupiter classification system. 20 fracture (80 %) were classified as Tip V unstabil communicate and 5 fracture (20 %) were classified as Tip I Bending fractures. The evaluation of the results (excellent, good, fair and poor) was based on the Gartland and Werley demerit point system, as modified by Sarmiento et al. The result were excellent in 10 (40 %) of cases, good in 9 (36 %), fair in 6 (24 %). Superficial pin tract enfection was present in 2 (8 %), parestesi was present in 3 (12 %), finger stiffness was present in 4 (16 %), reflex sympattatic dystrophy was present in 5 (20 %). 89Distal radius fractures especially the intraarticular ones are very demanding fractures which should not be underestimated and cannot all be treated conservatively. External fixtion is most commonly employed in unstable intra-articular fractures of the distal radius, successful use of external fixation in the management of the distal radius fractures necessitates careful assessment of the fracture pattern, appropriate patient selection, a careful and meticulous surgical approach, appropriate choise of fixation device and pins, judicious use of augmentiation with percutan, internal fixation and bone grafting, aggressive early rehabilitation and careful postoperative monitoring. 90 105

Nöral doku histolojisi üzerinde yapmış olduğumuz bu çalışmamızda mikrodalga ışıması (MWI) tekniğini kullanarak en iyi sitomorfolojik korunmayı ve boyanma kalitesini elde etmeyi amaçladık ve diğer fiksasyon teknikleri ile mikrodalga ışıması eklenmiş fiksasyon tekniklerini karşılaştırdık. Toplam 24 adet, 90 günlük wistar albino sıçan beyni bu çalışmada kullanıldı ve bu hayvanlar dört gruba ayrıldı. (1) İmmersiyon Grubu: Beyin ve beyincik örnekleri 18 saat %10'luk nötral formalin içinde, oda sıcaklığında tutuldu. (2) Perfüzyon Grubu: Serum fizyolojik (3 Dakika) - %10'luk nötral formalin (15 Dakika) - Serum fizyolojik (3 Dakika) ardından 18 saat %10'luk nötral formalin içinde, oda sıcaklığında tutuldu. (3) İmmersiyon ve Mikrodalga Grubu: 4 saat %10'luk nötral formalin içinde, oda sıcaklığında tutuldu, ardından mikrodalga ışıması 2.450 MHz olarak, 5 Dakika, %80 Kapasitede 55C° final sıcaklıkta uygulandı. (4) Perfüzyon ve Mikrodalga Grubu: Perfüzyon ve mikrodalga ışıması, ikinci ve üçüncü grupta anlatılan şekilde yapıldı. Koronal olarak kesilen 3mm kalınlığındaki beyin dilimleri ve fraksiyonlanan beyincik örnekleri parafine gömüldü. Parafine gömülmüş örneklerden 5um'lik kesitler alındı ve bu kesitlere Hematoksilen-Eozin boyası, Nissl boyası, Klüver- Barrera boyası, Bielschowsky gümüşlemesi yapıldı. Stereolojik inceleme fraksiyonlama(fractionator) yöntemi ile beyincik korteksi üzerinde nükleolusu gözlenen Purkinje hücreleri sayılarak gerçekleştirildi. Eğer nükleoluslan gözlenmiyorsa o Purkinje hücreleri sayılmadı. Mikrodalga ışıması yapılan grupların histoloji boyamalarında mikrodalganın kötü bir etkisi gözlenmedi, bu gruplann(3., 4.) kesitlerinde immersiyon(L) ve perfüzyon(2) grubundakilerle kıyaslandığında daha az büzülme vardı ve boyanma kalitesi biraz daha iyiydi. Histolojik olarak gruplar arasında önemli bir fark yoktu ancak sitomorfolojik korunma en iyi perfüzyon gruplarında gözlenirken boyanma kalitesi en iyi mikrodalga guplarmda gözlendi.. Bu bulgulara ek olarak,gruplar arasında yapılan fraksiyonlama yönteminde ortalama Purkinje hücreleri sayısı 166.480-181.120 arasında bulundu. İstatistiksel olarak immersiyon grupları ile perfüzyon gruplarıarasında önemli düzeyde fark gözlenirken(p0.05). Perfüzyonlu gruplarda daha çok Purkinje hücresi sayıldı.ve istatistiksel olarak incelenmesinde anlamlı düzeyde fark bulundu(p0.05). We found increased purkinje cells number in perfusion fixation groups than immersion fixation groups. Our commended that, this situation resulting from high cytomorphology quality in perfusion fixation groups.Key Words: Microwave irradiation(MWI), Neural histology, Immersion fixation, Perfusion fixation, Stereology, Fractionator. 111

V- ÖZET S. B. Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesi 1. Ortopedi ve Travmatoloji Kliniğinde, Ağustos 1997 - Haziran 2000 tarihleri arasında 13 olgunun 14 dizi tibia plato kırığı tanısıyla, Ilizarov sistemi ile tedavi edilmiştir. En küçük olgu 17, en büyük olgu 65 yaşında ve ortalama yaş 41.5 olarak bulunmuştur. Olguların 10'u erkek (% 76), 3'ü (%24) bayan idi. Bu çalışmada özellikle olguların ekstremite ve organizmasını fizyolojik sınırlarda kullanmasını sağlamak amaçlanmıştır. Bu amaçla Ilizarov sistemi ile tedavi edilen olgular ameliyat sonrası, tolare edebildikleri en kısa sürede ekstremitelerine tam yük vererek mobilize edilmiştir. Böylece olgular immobilizasyona ait komplikasyonlardan korunmaya çalışılmıştır. Ilizarov sistemi kliniğimizce bir eksternal fıksatör olarak görülmemektedir. Bize göre Ilizarov sistemi bir yürüme cihazıdır ve Ilizarov sistemi bunu sağlamamazı sağlayan prensiplerden oluşmaktadır. Ilizarov sistemi uygulanan olgular mobilize edilerek, ekstremitelerine tam yük vermeleri sağlanmadığı taktirde, sistem ile başarılı bir tedavi sağlanamadığı gibi, ciddi klinik komplikasyonlara neden olunabilmektedir. Bunun için Ilizarov sistemi uygulanan olgunun, en kısa sürede mobilize edilerek, ekstremitesini fonksiyonel bir şekilde kullanması Ilizarov tedavi programının esasını oluşturur. Eğer olgu ekstremitesini özellikle ağrı nedeniyle tam olarak kullanamıyorsa, sistem uygulamasında yumuşak dokuya özen gösterilmemiş demektir. Yani Ilizarov sistemi sadece kemik dokuyu fikse etmez, yanısıra yumuşak doku fıksasyonuda yapar. Bunun için yumuşak doku uygunsuz bir şekilde fikse edilirse, kişi ekstremitesini ağn nedeniyle tam olarak kullanamaz ve ağırlık veremez. Tüm bunlar göz önüne alınarak Ilizarov sistemi uygulanan olgularımız, takipleri boyunca özellikle mobilizasyonlan sağlanmıştır. Ilizarov sisteminin yumuşak dokuyuda fikse etme özelliğide kullanılarak, ek yumuşak doku patolojileri için ikinci bir müdahaleye gerek görülmemiştir. Olgular kuadriceps kasını fizyolojik sınırlarda kullanmaları sağlandığı için, atrofı sorunu hiç görülmemiştir. Olguların Ilizarov sistemleri klinik ve radyolojik olarak kırık konsolidasyonunun görülmesi üzerine, poliklinik koşulları altında tahliye edilmiştir. Buda olguları ikincil bir cerrahi müdahaleden koruması bakımından bir avantajdır. Ilizarov sistem tahliye süresi ortalama 3,5 ay (2 - 4,5 ay) 'dır. Olguların ortalama takip süreleri 18 aydır. ( en az 4 ay, en fazla 38 ay) Takipler sırasında diz fonksiyonlarını belirlemek amacıyla Lysholm-II skoru kullanılmıştır. 79Buna göre; îlizarov sistemi uygulanan 14 dizin ll'i çok iyi (%78), l'i iyi(% 8), 2'si orta (%14) olarak değerlendirdik. Bilateral tibia plato kırığı bulunan olgumuzda sonuçlar, her iki diz içinde orta olarak değerlendirilmiştir. Sonuçlarımız literatürlerde bildirilen sonuçlarla doğru orntılı bulunmuştur. Çalışmamızda, Tibia plato kırıklarında îlizarov sisteminin güvenilir ve etkin bir tedavi yöntemi olduğu sonucuna varılmıştır. İlizarov sistemi uygulanan olgularımızın, takip süreleri uzadıkça fonksiyonel sonuçların daha iyi olacağı kanısındayız. Sistem uygulamasının tecrübe gerektirmesi ve özellikle yaygın olarak sadece bir eksternal fiksatör olarak görülmesi ve bu yönde uygulanması en büyük dezavantajıdır. Çünkü bu şekilde kullanıldığında komplikasyon oranının arttığı kanısındayız. 80 VI- SUMMARY Knee is one of the most important joints that provide our mobilization during daily activities. The tibia plateau which is one of the surfaces of knee joints is very important to perform its functions. Nowadays, proportional to the improvement technology, especially in our country knee joint is exposed to trauma most commonly because of increasing traffic accidents. The first purpose is is to provide the anatomical reduction of joint surfaces and the functional use of extremity. The second aim is to prevent the periarticular fibrozis in early period and osteoarthrozis in late period. There are many opinions in the therapy of tibia plateau fractures. Some authors practice cast, traction and brace as conservative methods. But the other group prefer open reduction and internal fixation. Currently, the Ilizarov system is popular in therapy of tibia plateau fractures and being used very succesfully and effectively. Tibia plateau fractures are complicated injuries with bone, connective and cartilage tissues. In this study, we aim to examine retrospectively the patients with diagnosis of tibia plateau fracture who treat by Ilizarov system in our clinic. 81 104

ÖZET S. B. Ankara Hastanesi I. Ortopedi ve Travmatoloji kliniğinde Kasım 1995- Nisan 1998 tarihleri arasında llizarov ekstemal fiksatör yöntemi ile tedavi edilen tibia kırığı olan 73 hastanın 76 ekstremitesine ait sonuçlar sunulmuştur. Bu çalışma nedeniyle llizarov ekstemal fiksasyon yönteminin tarihçesi, özellikleri, biyomekaniği, endikasyonları ve komplikasyonları ile ilgili çalışmalar gözden geçirilmiş ve elde ettiğimiz sonuçlar bu bilgiler doğrultusunda incelenmiştir. Çalışma sonunda tibiada kapalı ve açık kırıklarda llizarov ekstemal fiksasyon yönteminin güvenilir ve etkili bir tedavi yöntemi olduğu sonucuna varılmıştır. Tibia kırıklarının tedavisi zor ve komplikasyonları oldukça sıktır. Bizim, olgularımızda elde ettiğimiz kaynama oranı % 100'dür. Bu yüksek kaynama oranı literatürde bildirilen kaynama oranları ile uyumludur. llizarov ekstemal fiksatörlerinin avantajları aşağıda belirtilmiştir; 1- Minimal travma ile ekstremite üzerine yerleştirilebilmesi, 2- Cerrahi esnasında kırık hematomunun korunabilmesi, 3- Hastaların operasyondan bir gün sonra mobilize edilmesi ve tam yük verilmesi, 4- Gerek uygulamada gerekse de takip döneminde modifiye edilebilmesi. 72 SUMMARY In this retrospective study, the result of 76 tibial fractures of 73 patients who were treated with llizarov external fixators are discussed. The history, biomechanics indications and contra-indications of the llizarov external fixators were explored and our results were considered with these findings. The results revealed that llizarov external fixators are safe and effectiv method in the treatment of open and closed tibial fractures. The treatment of tibial fractures is difficult, troublied and has high rate of complications.We obtained excellent results with using llizarov external fixators in the treatment of tibial fractures. This results is corraleated with the reports of other outhors treatment results. The advantages of llizarov external fixators are; I. Minimal surgical travma II. Fracture hematoma is preserved at the surgery lll.The patient are let mobilized at the first day of the operation. IV.The llizarov fixator is to modified during either the operation and controls of the patients. 73 104

Correction of the Deformities in Long Bones of the Lower Extremity by Bizarov Technique From November 1993 to December 1997, Dizarov method was performed on 18 limbs of 16 patients in order to correct lower-extremity deformities of varying causes, in the Çukurova University Medical Faculty, department of Orthopaedics and Traumatology. There were 7 males and 9 females with a mean age was 1 8 years (range,5 to 51). 7 femorae, 16 tibiae of the patients were corrected for a mean deformity of 26° in frontal, 24° in oblique, 70° rotational axis. The mean duration of treatment from application to removal was 25 weeks (range, 15 to 48). The mean duration of follow-up was 13 months (range,4 to 37). Preoperative long-standing anteroposterior and lateral radiograms of the entire lower extremity were compared with those obtained at the most recent follow-up visit after the correction. Lower extremity alignment and joint orientation were the two parameters, used to check the correction of deformities. Alignment was determined by mechanical axis deviation (MAD). Hip,knee and ankle orientation angles were also used to determine the magnitude of deformity of each bone. The preoperative and postoperative MAD averaged 29mm and 7mm, respectively. All deformities were corrected successfully and the magnitude of residual deformities were neglectable. During the treatment 48 complications were occurred. Of these, 40 (%83)wçre problems, 5 (1 1%) obstacles, 3 (%6) true complications. As anticipated, the prevelance of true complications was highest in patients who had had- complex deformities and prolonged treatment time but the rate of problems and obstacles were relatively constant as in the other cases in which Ilizarov techniques were used. IXAt the end of the treatment, 96 % good or excellent bone results, 88 % good or excellent functional results were obtained. Also 96 % of patients improved their activity level, as compared with preoperative activity. Success of accurate correction of complex deformities of long bone and lower complication rates in these patients, make the Ilizarov technique an attractive method for correction of deformities, until the better procedures are discovered. Key words: Long bone deformities, Ilizarov technique, correction of lower extremity deformites ABSTRACT Correction of the Deformities in Long Bones of the Lower Extremity by Bizarov Technique From November 1993 to December 1997, Dizarov method was performed on 18 limbs of 16 patients in order to correct lower-extremity deformities of varying causes, in the Çukurova University Medical Faculty, department of Orthopaedics and Traumatology. There were 7 males and 9 females with a mean age was 1 8 years (range,5 to 51). 7 femorae, 16 tibiae of the patients were corrected for a mean deformity of 26° in frontal, 24° in oblique, 70° rotational axis. The mean duration of treatment from application to removal was 25 weeks (range, 15 to 48). The mean duration of follow-up was 13 months (range,4 to 37). Preoperative long-standing anteroposterior and lateral radiograms of the entire lower extremity were compared with those obtained at the most recent follow-up visit after the correction. Lower extremity alignment and joint orientation were the two parameters, used to check the correction of deformities. Alignment was determined by mechanical axis deviation (MAD). Hip,knee and ankle orientation angles were also used to determine the magnitude of deformity of each bone. The preoperative and postoperative MAD averaged 29mm and 7mm, respectively. All deformities were corrected successfully and the magnitude of residual deformities were neglectable. During the treatment 48 complications were occurred. Of these, 40 (%83)wçre problems, 5 (1 1%) obstacles, 3 (%6) true complications. As anticipated, the prevelance of true complications was highest in patients who had had- complex deformities and prolonged treatment time but the rate of problems and obstacles were relatively constant as in the other cases in which Ilizarov techniques were used. IXAt the end of the treatment, 96 % good or excellent bone results, 88 % good or excellent functional results were obtained. Also 96 % of patients improved their activity level, as compared with preoperative activity. Success of accurate correction of complex deformities of long bone and lower complication rates in these patients, make the Ilizarov technique an attractive method for correction of deformities, until the better procedures are discovered. Key words: Long bone deformities, Ilizarov technique, correction of lower extremity deformites 84

80 ÖZET İlizarov fiksatör ve tekniğinin kullanılmaya başlanması ile ortopedik cerrahide yeni bir dönem başlamıştır. Konvansiyonel yöntemlerle tedavilerinde çeşitli sorunlar olan açık kırıklar, psödoartozlar, deformite düzeltmeleri ve kemik uzatmalarında başarılı sonuçlar elde edilmiştir. Ocak 1994-Şubat 1996 tarihleri arasında 45 açık tibia kınklı hasta İlizarov eksternal fiksatör ile tedavi edildi. Ortalama takip süresi 22 ay 4gün (6 ayl0gün-30ay llgün) ve fiksatörün çıkarılmasına kadar geçen süre ortalama 4ay 22gün (2ay lgün-13ay lgün gün) idi. Tüm hastalarımızda kaynama elde ettik. En sık karşılaştığımız komplikasyon(%27.1) tel dibi enfeksiyonlardı. 4 (%8.8)hastamızda refraktür meydana geldi. 3(%6.6) hastamızda ise kırık bölgesinde geç dönemde enfeksiyon gelişti. Hastalarımızın % 91 'i fonksiyonel olarak çok iyi ve iyi, kemik sonucu olarak %78.9 çok iyi-iyi sonuçlandı. Açık tibia kırıklarının tedavisinde, İlizarov eksternal fiksatörle yüksek kaynama oranı elde edilmesi, kırık iyileşmesiyle aynı zamanda deformitelerin düzeltilebilmesi ve fonksiyonel tedavi olanağına kavuşulması nedeniyle tavsiye edilebilir bir yöntem olduğunu düşünmekteyiz. 81 SUMMARY A new period have been started with the use of Ilizarov apparatus and technique in orthopaedic surgery. Very successful results have been obtained in the treatment of open fractures, pseudoarthrosis, correction of deformities and bone lengthening which some problems were observed in treatment with conventional methods. Fort y-five open tibial fracture cases had been treated by Ilizarov External Fixator between the dates January 1994 and February 1996. The mean following time was 22 months and 4 days (6 months 10 days and 30 months 1 1 days) and the time to remove the fixator was 4 months and 22 days (2 months 1 day- 13 months 1 day). We agreed union in all cases. The most frequent complication was pin-tract infections (27.1 %). Refracture occurred in 4 patients (8.8 %). Late term infection in the fracture region occurred in 3 (6.6 %) cases. In functional mean, 91 % of our cases resulted successfully and bone results were successful in 78.9 % of cases. We suggest that, Ilizarov External Fixator treatment can be advisable in open tibial fractures because of high union ratio, deformity correction during the fracture healing and functional therapy. 94

öz Çukurova Üniversitesi Tıp fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Kliniğinde 1986- 1995 yılları arasında pelvis kırığı nedeniyle 32 hastaya pelvik tip Çok Amaçlı Eksternal Fiksatör uygulandı. Yaş ortalaması 34 olan hastaların 19'u 12 ay ve üzerinde takip edilmiş olup hastalardan 13 %68)'ü erkek, 11(%32)' kadındı. Kırık tipleri Tile sınıflamasına göre yapılmış olup, bu sınıflamaya göre olguların 4'ü B grubu, 12'si C grubu, 3'ü ise izole asetebulum kırığıydı. Pelvis kırıklarının anatomik ve fonksiyonel sonuçları Majeed kriterlerine, asetabulum kırıklarının sonuçları ise Charnley kalça değerlendirme cetveline göre yapıldı. B grubundaki tüm olguların anatomik ve fonksiyonel sonuçları iyi ve mükemmeldi. C grubundaki olguların anatomik sonuçları 6 olguda iyi veya mükemmel, 5 olguda orta, bir olguda ise kötü idi. C grubundaki olguların tümünde fonksiyonel sonuçlar iyi veya mükemmeldi. Asetabulum kırıklarının sonuçlarında, bir (%17) olguda hafif kalça ağrısı, aksama ve hareket kısıtlılığı, bir (%17) olguda ise orta şiddette kalça ağrısı dışında problemle karşılaşılmadı. Eksternal fiksatör uygulaması, pelvis kırıklarının tedavisinde konservatif yöntemlere göre, gerek hemşirelik hizmetlerini son derece kolaylaştırması, gerekse uzun süre immobilizasyonun getireceği komplikasyonları önlemesi açısından avantajlıdır. Ayrıca bu kırıklarda uygulanan açık redüksiyon ve internal tespit yöntemlerine göre teknik olarak daha kolay uygulanması, ameliyat süresini kısaltması ve komplikasyonlarının daha az olmasından dolayı tercih edilir bir tedavi yöntemi olduğu kanısındayız Anahtar kelimeler: Pelvik instabilite, Pelvis kırıkları, Simfizis pubis, Sakroiliak, Eksternal fiksatör. 53 ABSTRACT Multipurpose External Fixator was applied on 32 patients who had unstable pelvic fracture in the Orthopaedics and Traumatology Clinics of University of Çukurova Medical Faculty between 1986 - 1995. Nineteen patients were followed more than 12 months. These were 13 (%68) males and 6 (%32) females with a mean age of 34 years. According to Tile's classification, 4 group B, 12 group C pelvic fractures and in 3 cases only isolated acetabular fractures were observed. The anatomical and functional results of pelvic fractures were assesed with Majeed criterias while Charnley hip assesment schedule was used for acetabular fractures. The anatomical and functional results were good and excellent for all the cases in group B. Anatomical results were good or excellent for 6 cases, fair for 5 and poor for the remaining one case although the functional results were good or excellent for all of the cases in group C. Treatment of acetabular fractures resulted without any problem except mild pain, limp and restriction of hip motion in one (%17) case and moderate pain in another (%17). Since it makes nurse care easier and prevents the complications of long term immobiliation, external fixator application is advantageous than conservative measures in pelvic fractures. Moreover, technical feasibility of the procedure than methods of open reduction and internal fixation, reduced operation time and less complication rates are all making the procedur more preferable. Keywords: Pelvic instability, Pelvic fractures, Symphysis pubis, Sacroiliac, External Fixator. 54 61

Ankara Üniversitesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalın da Ocak 1990 - Ocak 1995 tarihleri arasında 49 hastanın 50 kemiğine `Eksternal Fiksasyon` yöntemleri ile tedavi uygulanmıştır. Bu hastaların 22sine uzatma ameliyatı, 18 'ine tibia açık kırığı nedeni ile fiksasyon ve 9 'una da kemik kayıplı psödoartroz nedeni ile translokasyon yöntemi uygulanmıştır. Bu hastalar içerisinde translokasyon uygulanan 9 hasta prospektif olarak ortalama 39.7 ay takip edilerek sonuçları izlendi. Ortalama 4.9 cm kemik kaybı ve 2.2 cm kısalıkları mevcuttu. Beş hastamızda tedaviye başlandığında derin enfeksiyon ve osteomyelit vardı. Üç hastada tibia kırığı sonrasındaki cerrahi tedavi sırasında iatrojenik olarak enfeksiyon ve psödoartroz gelişmişti diğer 6 hastada ise tip II ve tip III açık kırık sonrası kemik kaybı oluşmuştu. Tüm hastalarımız tedavi öncesi ortalama 18.6 aydır psödoartroz nedeni ile takip edilmekteydi ve ortalama 2.8 kez cerrahi müdahele geçirmişlerdi. Bifokal teknikle translokasyon uygulanan hastalar ortalama 16 ayda iyileşti. Beş hastadaki osteomyelit tamamen düzeldi. Karşılaşılan en önemli komplikasyon beş hastada görülen distalde psödo hattında kaynama gecikmesi oldu. Otojen greftleme ve/veya internal fiksasyon bu hastalarda tedaviye eklendi, iki hastamızda ise nötral pozisyonda gelişen ayak bileği ankilozuna müdahele edilmedi. Bir hastamızda ise 12° prokürvasyonda57 kaynama sağlandı diğer bir hastadaki 40° dış rotasyon ve 16° varus angülasyonu korrektif osteotomi ile düzeltildi. Bu hastalarımızın fonksiyonel sonuçları göz önüne alındığında 4 hasta çok iyi, 3 hasta iyi ve 2 hasta da vasat olarak tespit edildi. Ampütasyon gereken hastamız olmadı, bütün hastalar aktif yaşamlarına geri döndüler. Çok iyi ve iyi sonuçlar değerlendirildiğinde 77.7 % başarı elde edildi. 63

59 ÖZET Bu çalışmada, anstabil pelvis kırıklarının tedavisinde kullanılmak üzere geliştirilen yeni bir pelvis eksteraal fiksatörü {Selçuk tipi Pelvis Eksternal Fiksatörü, SPEF) ile tedavi edilen 16 hastanın ve yatak istirahati, iskelet traksiyonu, hamak ve alçı uygulamasının dahil olduğu konservatif yöntemlerle tedavi edilen 76 hastanın tedavi özellikleri ile SPEF 'ünün biomekanik analizinin değerlendirilmesi yapıldı. Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Kliniğinde Ocak 1986 ve Haziran 1994 tarihleri arasında, 92 anstabil pelvis kırığı tedavi edildi. Hastaların 34 'ü kadın, 58 'i erkek ve ortalama yaşlan 28,6'dı (7-65). Kırıkların Tile sınıflamasına göre değerlendirilmesinde, 64 hastada Tip B (Bl:16, B2:18, B3:30), 28 hastada Tip C (Cl:24, C3:4) yaralanma tespit edildi. Tüm kırıklar radyolojik ve klinik olarak anstabildi ve pelvisin posterior yapılarında anstabil yaralanma vardı. Hastalardan sekizi tedavileri devam ederken değişik nedenlerle öldü (mortalite oram: %8.7). Takipleri yetersiz olan hastalar da çıkartılarak son kontrolde 48 hastanın radyografik ve klinik değerlendirmeleri yapıldı. Ortalama takip süresi 23,3 (6-77) aydı. Klinik değerlendirmede konservatif yöntemlerle tedavi edilen hastalarda %76.5, SPEF ile tedavi edilen hastalarda ise %85.7, başarılı sonuç elde edildi. Eksternal fiksatörle tedavi edilen hastalarda kullanılan anterior klemp tipi SPEF 'nün kadavra pelvisleri kullanılarak yapılan biomekanik çalışmasında, fıksatörün rotasyonel ve vertikal olarak anstabil (Tip C) pelvis yaralanmalarında biomekanik olarak yeterli stabiliteyi sağlayamadığı ancak rotasyonel anstabil vertikal stabil (açık kitap ve lateral kompresyon) yaralanmalarda yeterli stabiliteyi temin ettiği tespit edildi. Sonuç olarak; klinik ve biomekanik çalışma sonuçları değerlendirildiğinde, SPEF uygulamalarının anstabil pelvis kırıklarının önemli bir kısmının tedavisinde kolayca uygulanabilecek, ucuz, etkili ve emniyetli bir tedavi yaklaşımı olduğu anlaşılmıştır. İleri derecede anstabil kırıklar ilave olarak internal tespit araçları ile desteklenmelidir. 65

ÖZET SB. Ankara Hastanesinde 1990-Haziran 1994 arasında 73 hastaya ekstemal fiksatör uyguladık, 3 ay ve daha uzun takip yaptığımız 33 hastayı değerlendirmeye aldık. 33 hastadan 18'i erkek, 15*1 kadındır. Postoperatif radyografik takipte 5.2° varus angulasyonu açısı tespit ettik. Anatomik ve fonksiyonel olarak %80'in üstünde iyi ve mükemmel sonuç elde ettik. 81 91

ÖZETAcık tibia kırıkları, travmatolojinin en çok uğraşılan sorunlarının başında gelmektedir. Tibia kırıklarının tedavisinde amaç en kısa sürede ekstremi tey i en yüksek fonksiyonel düzeye ulaştırmaktır. Açık ya da kapalı tüm tibia kırıklarının tedavisi için uygun cerrahi yada konservatif bir yöntem henüz bulunmamıştır. Açık tibia kırıkları, yüksek oranda iyileşme sorunları ve koffipl ikasyanları ile tedavisi oldukça güç kırıklardır. Eksternal fiksasyon yöntemi dünyada ve ülkemizde başta açık kırıklar olmak üzere tibia kırıklarının tedavisinde yaygın olarak kullanılmaktadır» Yara bakımı, enfeksiyon riskinin azlığı, erken mobi 1 izasyonu sağlama gibi nedenlerle EF çok sık uygulanan bir tedavi biçimidir. Bu çalışmada açık tibia cisim kırıklarının tedavisinde eksternal fiksasyon yöntemi klinik uygulamalar ışığı altında incelenmiştir. Çalışmanın ilk bölümlerinde tibia cisim kırıklarının sınıflandırması ve tedavi ilkelerinden söz ediimişş açık kırık tibia kırık kavramı ve açık tibia kırıklarının özellikleri irdelenmiştir. Klinik uygulamada kullanılan AOF, DAF ve H6TF ağırlıklı olmak üzere EF'lerin genel özellikleri ve uygulama ilkeleri üzerinde durulmuştur. Tibia kırıklarında sıklıkla görülen kompl ikasyonlara kısaca değinilerek, kırık tedavisinden soyut la nama yan bu kompl ikasyonların önemi vurgulanmıştır. 131Bu çalınmamızda Nisan 1991-Mayıs İ994 yılları arasında Dicle üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Kliniğinde tedavi edilen 43 'ü erkek, 6'sı kadın 49 hastanın 50 açık tibia kırığı olgusu incelendi. Olgularımız en az 3 ay en çok 29 ay izlendiler. 49 tibiaya Girgin tipi bir tibiaya Orthofix tipi external fixator uygulandı. S olguda minimal osteosentez external fixasyon ile kombine edidi. 5 olgu erken dönemde ampute edildi., 5 olgu takip dışı kaldı, 6 olgunun ise tedavisi sürüyor. 9 olguda redebridman, 5 olguda kemik greftlesıesi gerekti. Ortalama hastanede yatış süresi 42 gün oldu. Girgin tipi external fixasyon 167 gün, orthofix tipi external fixator 225 gün tutuldu. 34 olgunun tedavi ve takibinde ortalama 236 günde kaynama sağlandı. Çivi yolu infeksiyonu 16 (%35î, derin enfeksiyon 4 ( %B ), kaynama gecikmesi 15 ,psödoartroz 3

65 ÖZET Şimdiye kadar yapılan çalışmalarda genellikle deneysel karekteri ağır basan çalışmalar yapılmıştır. Ancak analitik olarak uzaysal tespit sistemlerinde çok çeşitli uzaysal yükler altında ve çok-pim sayılı çerçeveler dikkate alınmamıştır. Bu amaçla yapılan çalışmada, model olarak klinik uygulamaları olan gerçek bir fiksatör ele alındı. Fiziksel modelde, çeşitli uzaysal kuvvet ve momentler dikkate alınmıştır. Kırık hattındaki deformasyon ve dönmeleri genel bir formülle göstermek için enerji metodu kullanılarak, sonuçlar süperpoze edildi. Ayrıca, fiksatör-kemiğe ilişkin yay benzerliği kullanılarak özlü bir matematiksel model oluşturuldu. 3 Bu model üzerinde, bilgisayar kullanılarak sayısal deneyler gerçekleştirildi. Daha sonra fiziksel modelin labaratuar koşullarındaki simülasyonu yapılarak özel deney seti kuruldu. Deney seti üzerinde yapılan deneylerle elde edilen veriler, kuramsal sonuçlarla karşılaştırıldı. Sonuçta kuramla deneyin, fıksatörün mekanik davranışı bakımında, uyum içinde olduğu görüldü. 66 SUMMARY Works on external fixators have been heavily of experimental character. Thus modelling external fixators from an purely analytical point of view has usually been limited. Departing from this general observation regarding relavent previous works, an analytical model of an external fixator, which is actually used in clinical applications has been handled in this work. In obtaining the analytical model, multi-pin case with spatial configurations of the external fixator has been taken into consideration together with spatial external forces and moments acting both at the fracture site and at the end of the extremity. Resultantly, deformations as well as angular rotations of the bone ends at the fracture site have been formulated referring to energy methods. The mathematical model thus obtained has been subjected to numerical experiments on the computer. Effects of each parameter involved in the model have been investigated theoretically. Then a special set-up simulating the clinical application of the actual fixator has been constructed and experiments on it have been carried out. Upon comparing, the theoretical and experimental outcome, it has been found out that theoretical results agree with the experimental ones with regard to the mechanical behaviour of the fixator. 71

ÖZET Pelvis kırıklarının tedavisi günümüzde travmanın şiddeti ve yönü ile doğru orantılı olarak güçlük arz eder. Konservatif tedavinin komplikasyonları ve gelişen cerrahi tekniklere rağmen pelvis kırıklarının tedavisi henüz kesinlik kazanmamıştır. Pelvis eksternal f iksatörleri, kırığın erken dönemde stabilitesini sağlayarak kanselöz kemikten olan kanamayı azaltmakta ve hemorajik şoku kontrol altına alabilmektedir. Ancak bu fiksatörlerin pelvis stabilitesini uzun süreli koruyabilmesi ile ilgili görüşler tartışmaya açıktır. Tek çerçeveli Hoffmann tipi pelvis eksternal fiksatörleri veya bunların modifikasyonları ön kolonu ilgilendiren basit kırıkların tedavisinde başarı sağlamıştır. Ancak, arka kolonu ilgilendiren ve özellikle stabil olmayan kırıklarda bu tip fiksatörler yetersiz kalmaktadır. Yapılan çalışmalar, arka kolonu ilgilendiren kırıkların tedavisinde özel çerçeve modifikasyonlarının veya internal tesbit yöntemlerinin gerekli olduğunu göstermiştir. Diğer bir yöntem ise eksternal fiksatör ile internal tesbit cihazlarının birlikte kullanılması şeklindedir. Gazi Tipi Eksternal Pelvis Fiksatörünün, pelvis ile 70° açı yapan özel tutucu barları ile posterior kolonun stabilitesi arttırılmaya çalışılmış ve klinik çalışmada başarılı sonuçlar alınmıştır. Ancak, anterior tek çerçeveli bu fiksatörün posterior kolonda stabiliteyi sağlayamayacağı görüşünden yola çıkılarak fiksatör biyomekanik olarak incelenmiştir. Pelvis kırığı sebebiyle eksternal fiksatör uygulanmış hastalar üzerinde yapılan klinik çalışmalar ve kemik yapısına en yakın madde olarak bilinen epoksi reçinesinden yapılmış pelvis modeli üzerinde yapılan laboratuvar çalışmaları Gazi Tipi Pelvis Eksternal Fiksatörünün ön kolonu ilgilendiren kırıklarda ve özellikle tek taraflı iskion pubis kolları kırığının tedavisinde başarılı olduğu, ancak arka kolonu ilgilendiren ve instabil olan pelvis kırıklarında kullanımının sınırlı olduğu gösterilmiştir. 74Aynı çalışmada, pelvis halkası üzerindeki yük dağılımları incelenmiş ve pelvisteki yük dağılımının yapısı itibarı ile artan yükler altında yükü farklı noktalara aktarabildiği saptanmıştır. Ayrıca normal pelvis halkasına fiksatör uygulanmasını takiben yük dağılımının değiştiği izlenmiştir. Yapılan çalışmaların sonucunda basit tek çerçeveli pelvis eksternal fiksatörlerinin posterior kolondaki instabil kırıkların tedavisisnde kullanılamayacağı biyomekanik olarak gösterilmiştir. ön kolonu ilgilendiren basit kırıklarda mekanik stabilitenin sağlanması ve erken mobilizasyon için eksternal fiksatör kullanılması yararlı bir yöntemdir. Ancak, alınan sonuçların konservatif tedavi yöntemleri ile elde edilen sonuçlarla karşılaştırılması gerekmektedir. Yapılan bu çalışmayla pelvis eksternal fiksatörlerinin hemorajik şoku = nleme mekanizması belirlenmiştir, özellikle fiksatörün. carlarına kompresyon uygulanmasını takiben sakroiliak ekleme yakın bölgelerde kompresyon yükünün arttığı gösterilmiştir. Yakın bir gelecekte, bilgisayarlı tomografiden elde edilecek verilerin değerlendirilmesi ve üç boyutlu matematik model üzerinden yapılacak bir çalışma ile değişik pelvis kırıklarında uygulanacak en uygun tedavi yönteminin seçilmesi sağlanacaktır. Bu doğrultuda yeni bir bilgisayar programının geliştirilmesi çalışmaları devam etmektedir. 75 SUMMARY The treatment of pelvic fractures is related to the direction and vector of the force which is the cause of the trauma. External skeletal fixation is an alternative method of treatment, as it has proved its effectiveness in reducing the acute blood loss by the early stabilization of the fracture. However, the mechanical stability that will allow the early mobilization of the patient cannot be maintained through a single frame anterior fixator.Attempts to improve the mechanical stability of various types of fixators at the Department of Orthopaedic Surgery and Traumatology, Gazi university Medical School raised the necessity of a review of the present data on pelvis biomechanics, and the establishment of a phantom model. The Gazi Type Pelvis External Skeletal Fixator is a modification of a single frame anterior Hoffmann fixator with a connection clamp designed to have a 70* angulation to the horizontal plane of the pelvis. The data of the laboratory study were compared to the results obtained from the clinical study. Patient suffering of various types of pelvis fracture were treated by closed reduction, and the application of the Gazi Type Pelvis External Skeletal Fixator. A load cell was connected to the frame of the fixator to measure the load which was transferred from the trunk to the lower extremities via the fixator, Several measurements were performed while the patient was lying, standing, or standing on each extremity separately, and sitting and lying after the standing positions. The phantom model was used at the biomechanical study for the assessment of the effectiveness of the Gazi Type Pelvis External Skeletal Fixator in vitro. Strain gages were implanted along the pelvic ring to measure the strain alterations at the normal and fractured pelvis under increasing 7filoads. Symphysis Pubis separation, unilateral single and double ramus fractures, and a sacroiliac separation were created on the model while the loads on the fixator and the strain alterations at the pelvis were measured. Our clinical and laboratory data reveal that, a single anterior frame external pelvis fixator is indicated in isolated anterior column instabilities, where it is insufficient to maintain the stability of the posterior column, especially when a vertical shear fracture exists. After the application of load to the fixator an increase of compression forces were measured at the strain gages near to the sacroiliac joint, which reveals that an anterior frame fixator can reduce the blood loss from the cancellous bone. This was the provement of the hypothesis that anterior fixators can reduce the blood loss by applying force to the. cancellous bone. A computer assisted three dimensional mathematical model will be established to decide the accurate treatment of pelvis fractures in the near future. Data obtained from normal individuals undergoing computerized tomography for various reasons and patients suffering from a pelvis fracture are going to be used to establish the tree dimensional model using finite elements. The stability of the fracture and the accurate method of treatment, wether conventional, surgical or external skeletal fixation will be decided using this computer program. However, the soft tissue healing and muscle forces affecting the pelvis, and the importance of the congruency of the sacroiliac joint in pelvic stability remain to be the problems to be solved. 77 83