Search

Aim: The objectives of this study were to compare interleukin-6 (IL-6) and nitric oxide (NO) levels in newborns with culture-proven sepsis with levels in age- and gestational age (GA)-matched controls, and to investigate the correlation between mediator levels and circulatory functions in the septic group. Materials and Methods: Samples for IL-6 and NO levels were obtained from newborns with blood culture-proven sepsis before the beginning of antibiotic therapy and on the 3rd day of treatment. Heart rate, blood pressure and other treatment modalities including inotropic support were also recorded. Age- and GA-matched newborns without infection were included as controls. Minitab 13.0 was used for statistical analysis. Results: Eighteen septic and 23 control patients were included in the study. IL-6 and NO levels were significantly higher in septic patients, and low blood pressure as a sign of the circulatory effects of sepsis was found to be negatively correlated with IL-6 levels on the 3rd day of treatment in newborns with septic shock. No correlation was found between clinical findings and NO levels. Conclusions: IL-6 and NO levels were high in septic newborns as expected; however, circulatory findings were only correlated with IL-6 levels on the 3rd day of treatment in the septic shock group, suggesting that systemic inflammatory response syndrome (SIRS) is an ongoing process during infection in this subgroup. NO probably plays its major role much earlier as a defense mechanism in the complex chain of events during SIRS.

Prematürelerin maruz kaldıkları etkenlerin ve aldıkları beslenmenin ileriki yaşantılarındaki sağlık durumlarına ve nörogelişimsel prognozlarına etkili olduğu bilinmektedir. İdeal kabul edilen postnatal büyümenin aynı postkonsepsiyonel yaştaki normal fetüsün intrauterin büyümesine benzer olmasıdır. Ancak bunu sağlamak için uygulanan beslenme protokolleriyle prematürelerde yağlanmanın arttığı düşünülmektedir. Çalışmamızda deri kıvrım kalınlığı (DKK) ölçümü yardımıyla prematürelerin sahip oldukları ciltaltı yağ dokusunun terme yakın doğmuş olan eş cinsiyetteki bebeklerle benzer olup olmadığı, yağ dokusu artış hızının cinsiyet ve kalori-protein alımından etkilenip etkilenmediği, DKK dahil tüm antropometrik ölçümlerin kalori-protein ilişkisi araştırılmıştır. Proteinden zengin içerikte prematüre tarzı beslenen gestasyon yaşı (GY)  32 hafta olan 37 hasta, haftalık olarak DKK dahil antropometrik ölçümler alınarak izlenmiş ve 34, 35, 36. haftalık olduktan itibaren prematüre tarzı beslenmeyen eş GY ve eş cinsiyetteki 94 sağlıklı bebekle alınan ölçümler yönünden karşılaştırılmıştır. Sonuçlar, ağırlık, boy, baş çevresi arasında belirgin farklılık olmaksızın periferik, santral, total ciltaltı yağlanmasının prematürelerde kontrol grubundan yüksek olduğunu gösterirken merkezcil yağlanmada farklılık görülmemiştir. Kız ve erkek prematürelerde vücut bölgelerinin tümünde ciltaltı yağlanması kontrol grubundan yüksek seyretmiş, ancak kendi aralarında yağlanma ve DKK dahil antropometrik ölçümlerin artış hızları açısından fark bulunmamıştır. Yağlanma dışındaki antropometrik ölçümlerin erkek prematürelerde yüksek olduğu görülmüştür. Prematüre kızlardaki yağlanmanınsa literatürdeki kadar belirgin olmadığı izlenmiştir. Prematürelerde antropometrik ölçümlerin artış hızlarıyla kalori ve protein arasında birkaç ölçüm dışında belirgin ilişki bulunmamıştır. Prematüre erkeklerde verilen kalori miktarı arttıkça periferik ve total yağlanmaya yatkınlık görülürken, prematüre kızlarda artan kalori ve protein miktarıyla tüm bölgelerde ciltaltı yağlanmanın arttığı gözlenmiştir. Sonuçlar prematürelerde gözlenen ciltaltı yağlanma fazlalığının verilen kalori ve proteinle ilişkili olabileceğini düşündürmektedir. Ancak prematürelerin beslenmesinde kullanılan nutrientlerin miktar ve içeriğinin değerlendirilmesi açısından yeni çalışmalara ihtiyaç bulunmaktadır. Early nutrition and care in the neonatal intensive care have significant impact on both physical and neurological development of preterm newborns. Ideally preterms should achieve a growth rate similar to intrauterine growth rate, and the nutrition should be organized to reach this goal. However there is increasing body of evidence showing that the preterm nutrition leads to excess fat deposition. In this study skinfold thickness (SFT) of preterm newborns born at  32 weeks gestation was measured to assess subcutaneous fat deposition, together with other anthropomoteric measurements and the values were compared with those of near terms of the same gender. The correlation of the measurements and the rate of increase in anthropometric parameters with gender and nutrition was also assessed. Thirty seven preterm newborns  32 weeks gestation were fed preterm style including enriched protein and adequate calories, had weekly measurements and when reached 34, 35, 36 weeks postconception the values were compared with those who were born near term at 34, 35 or 36 weeks (94 newborns) who received regular feeding. SFT reflecting fat deposition at 34, 35, 36 weeks corrected age was higher in preterms compared to near terms born at 34, 35, 36 weeks despite weight, length and head circumference were similar between groups. With regards to gender the anthropometric measurements except SFT were found to be greater in preterm boys compared to preterm girls. Fat deposition in preterm girls was not as strikingly high as reported in the literature. The rate of increase in the measurements were not significantly correlated with caloric and protein intake except for a few parameters. In preterm boys significant correlation was found between anthropometric measurements and caloric intake, whereas in girls both caloric and protein intake had significant impact on measurements. These results suggest that for optimal feeding regimen in preterms to achieve the intrauterine growth rate but at the same time avoid excessive fat deposition more studies including larger number of patients are required. The quality of the nutrients and the quantity of the calory and protein supplied to this vulnerable population should be investigated.

ROP tüm tarama programlarına ve tedavi alanındaki gelismelere ragmen prematüre bebeklerin önemli bir körlük sorunu olarak yerini korumaktadır. Gelisimi multifaktöriel olan ROP için ilk tanımlandıgı 1942 yılından günümüze kadar birçok neden suçlanmıstır. Bunlardan bir tanesi de eritrosit transfüzyonu olup ROP olusumundaki etkisi tam olarak aydınlatılabilmis degildir. Eritrosit transfüzyonunun ROP gelisimine etkisinin oksidatif stres ve her eritrosit transfüzyonu ile bebeklerde artan demir yüküne baglı serbest radikaller yolu ile oldugu iddia edilmis ancak tam olarak aydınlatılamamıstır. Diger taraftan simdiye kadar ROP üzerine etkili oldugu bilinen ve sentez asamaları kan oksijen düzeyinden etkilenen mediatörler olan NO, VEGF, IGF–1, IGFBP–3’ ün eritrosit transfüzyonu ile düzeylerinin degisimi ve bu yolla ROP üzerine etkileri simdiye kadar arastırılmamıstır. Bu çalısmada mediatörlerin eritrosit transfüzyonu ile düzeylerinin degisimi ve ROP üzerine etkileri arastırılmıstır. Çalısmada mediatör düzeylerinin eritrosit transfüzyonu ile degismedigini, ancak eritrosit transfüzyonunun ROP sıklıgını artırdıgı gösterilmistir. Bu durumda eritrosit transfüzyonu ile ROP iliskisini arastırmak için yeni çalısmalara ihtiyaç oldugu sonucuna varılmıstır. Öte yandan ileri evre ROP gelismis olan bebeklerde erken dönemde ortalama IGF–1 düzeyi 30 ng/ml olan kritik düzeyin altında bulunmus ve erken dönemde beslenmenin önemi bir kez daha vurgulanmıstır. Despite all scanning programs and developments in treatment, retinopathy of prematurity (ROP) is still the major cause of visual loss in premature infants. Several factors have been claimed to be cause of multifactorial ROP since 1942 when first recognised. One the them is erythrocyte transfusion that its role in establishment of ROP has not yet been fully understood. Erythrocyte transfusion effect has been thought to depend on oxidative stress and free radicalls of increased iron load in erythrocyte transfused infants. Bu it has not been completely highlighted. On the other hand, NO, VEGF, IGF–1, IGFBP–3 level alteration that has been proven to be effective on ROP and affected from blood oxygen by erythrocyte transfusion and consequently their role on ROP establishment has not been investigated so far. n this study, we have analyzed the mediators variation through erythrocyte transfusion and their impact on ROP. n our investigation, we have realised that there is no mediator variation through erythrocyte transfusion, however, it augments the frequency of ROP incidence. So, we have recommended fresh works for better understanding of relationship between erythrocyte transfusion and ROP incidences. At the same time, in advanced phase infant ROP incidence subjects with early stage IGF–1 30 ng/ml has been found to be under critical level and stressed once again on the importance of early stage nutrition.

ÖZET : A.Ü.T.F Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı, Yeni Doğan Yoğun Bakım ünitesinde 1989 -1991 yılları arasında yatmış D. A. < 2500gr., G.Y. < 35 hafta olan 50 preterm bebek izleme alındı. Bu bebeklerin antenatal ve natal özellikleri de değerlendirildi. îleriye yönelik olarak - Fizik Catch-up - Normal psikomotor gelişim - PR - Preterm Osteopenisi - SSS patolojileri - îşitme bozuklukları - Anemi incelendi 1 yaşını tamamlamış 31 bebekte - Fizik Catch - up % 96,77 (n=31) - Normal psikomotor gelişim - PR - SSS patolojisi - Anemi - Preterm Osteopenisi ve Reşitizm : % 3,22 (n=31) - îşitme bozukluğu - * : % 3,22 (n=31) % 92,5 (n=27) % 0 (n=27) % 17,6 (n=17) % 9,6 (n=31) oranında saptandı. Erken ve küçük doğan bebeklerde, sekellerin minimale indiril mesi, doğumun ve doğum sonrası bakımın değerlendirilmesi ve prog- nostik faktörlerin belirlenmesi için sürekli olarak gelişimleri nin tüm parametrelerinin izlenmesi gereklidir. 65

Aim: Thyroid function abnormalities in pregnancy bear various risks for the mother, fetus and newborn. In this study, thyroid function tests of infants born to mothers with thyroid disease were evaluated.Material and Methods: 237 mothers with thyroid disease hospitalized for birth between 2008 and 2010 and 237 newborn were included in this study. Of these cases, medical history, clinical features and laboratory values were retrospectively recorded.Results: In the course of pregnancy, 95 mothers 40.1% received thyroid replacement therapy for hypothyroidism, 5 mothers 2.1% received anti-thyroid agents because of hyperthyroidism and 137 mothers 57.8% were euthyroid, subclinical hypothyroidism or subclinical hyperthyroidism and did not receive any treatment. These 137 mothers were diagnosed with thyroid disorder and were received therapy before pregnancy. Postnatal first thyroid function tests showed TSH>20 μIU/mL 20-30 μIU/mL in 5 cases. In 3 of these 5 cases, the thyroid function tests returned to normal values after the first week and 2 of them 0.8% were diagnosed as congenital hypothyroidism temporary or persistent and received thyroid hormone replacement therapy in the first 2 weeks. In cases of TSH levels between 5-20 μIU/mL in the first week, there was no increase in the second week and neither hyperthyroidism nor hypothyroidism was detected.Conclusion: Thyroid disease is most common in babies of mothers with thyroid disease. Examination of thyroid function in these infants in addition to the neonatal screening in the first week is important. Thus, treatment can be started earlier., Amaç: Gebelikte tiroid fonksiyon anormallikleri anne, fetüs ve yenidoğan için çeşitli riskler taşımaktadır. Bu çalışmada tiroid hastalıklı annelerin bebeklerinin tiroid fonksiyonları değerlendirildi.Gereç ve Yöntemler: İki yıllık dönemde doğum için hastaneye başvuran 237 tiroid hastalıklı anne ve onların yeni doğmuş bebekleri n: 237 çalışmaya alındı. Bu olguların tıbbi hikayeleri, klinik özellikleri ve laboratuvar değerleri geriye dönük olarak incelendi.Bulgular: Gebelik süresince 95 annenin %40.1 hipotroidi nedeniyle tiroid replasman tedavisi, 5 annenin %2.1 hipertroidi nedeniyle antitiroid tedavi aldığı, 137 annenin %57.8 ise gebelikte ötiroid, subklinik hipotiroidi veya hipertiroidi oldukları ve tedavi almadıkları tespit edildi. Bu 137 anneye gebelik öncesinde tiroid hastalığı tanısı konmuş ve tedavi verilmişti. Doğum sonrası alınan ilk tiroid fonksiyon testlerinde, 5 olguda TSH>20 μIU/mL 20-30 μIU/mL saptandı. Ancak bu 5 olgunun 3’ünün tiroid fonksiyon testleri bir hafta sonra normale dönerken, ikisine %0.8 konjenital hipotiroidi geçici veya kalıcı tanısıyla tiroid hormon replasman tedavisi başlandı. İlk hafta TSH düzeyleri 5-20 μIU/mL arasında olan hiçbir olguda ikinci hafta TSH düzeylerinde artış olmadı ve bu olgularda hipertiroidi veya hipotiroidi tespit edilmedi.Sonuç: Tiroid hastalıklı anne bebeklerinde tiroid fonksiyon bozukluğu daha yaygındır. Yenidoğan tarama programına ek olarak bu bebeklerde ilk hafta içinde tiroid fonksiyonlarının değerlendirilmesi önemlidir. Böylece tedaviye daha erken başlanabilecektir.

Prematürelerin maruz kaldıkları etkenlerin ve aldıkları beslenmenin ileriki yaşantılarındaki sağlık durumlarına ve nörogelişimsel prognozlarına etkili olduğu bilinmektedir. İdeal kabul edilen postnatal büyümenin aynı postkonsepsiyonel yaştaki normal fetüsün intrauterin büyümesine benzer olmasıdır. Ancak bunu sağlamak için uygulanan beslenme protokolleriyle prematürelerde yağlanmanın arttığı düşünülmektedir.Çalışmamızda deri kıvrım kalınlığı (DKK) ölçümü yardımıyla prematürelerin sahip oldukları ciltaltı yağ dokusunun terme yakın doğmuş olan eş cinsiyetteki bebeklerle benzer olup olmadığı, yağ dokusu artış hızının cinsiyet ve kalori-protein alımından etkilenip etkilenmediği, DKK dahil tüm antropometrik ölçümlerin kalori-protein ilişkisi araştırılmıştır.Proteinden zengin içerikte prematüre tarzı beslenen gestasyon yaşı (GY) ? 32 hafta olan 37 hasta, haftalık olarak DKK dahil antropometrik ölçümler alınarak izlenmiş ve 34, 35, 36. haftalık olduktan itibaren prematüre tarzı beslenmeyen eş GY ve eş cinsiyetteki 94 sağlıklı bebekle alınan ölçümler yönünden karşılaştırılmıştır.Sonuçlar, ağırlık, boy, baş çevresi arasında belirgin farklılık olmaksızın periferik, santral, total ciltaltı yağlanmasının prematürelerde kontrol grubundan yüksek olduğunu gösterirken merkezcil yağlanmada farklılık görülmemiştir. Kız ve erkek prematürelerde vücut bölgelerinin tümünde ciltaltı yağlanması kontrol grubundan yüksek seyretmiş, ancak kendi aralarında yağlanma ve DKK dahil antropometrik ölçümlerin artış hızları açısından fark bulunmamıştır. Yağlanma dışındaki antropometrik ölçümlerin erkek prematürelerde yüksek olduğu görülmüştür. Prematüre kızlardaki yağlanmanınsa literatürdeki kadar belirgin olmadığı izlenmiştir. Prematürelerde antropometrik ölçümlerin artış hızlarıyla kalori ve protein arasında birkaç ölçüm dışında belirgin ilişki bulunmamıştır. Prematüre erkeklerde verilen kalori miktarı arttıkça periferik ve total yağlanmaya yatkınlık görülürken, prematüre kızlarda artan kalori ve protein miktarıyla tüm bölgelerde ciltaltı yağlanmanın arttığı gözlenmiştir. Sonuçlar prematürelerde gözlenen ciltaltı yağlanma fazlalığının verilen kalori ve proteinle ilişkili olabileceğini düşündürmektedir. Ancak prematürelerin beslenmesinde kullanılan nutrientlerin miktar ve içeriğinin değerlendirilmesi açısından yeni çalışmalara ihtiyaç bulunmaktadır.Anahtar kelimeler: Prematüre, deri kıvrım kalınlığı, yağ dokusu Early nutrition and care in the neonatal intensive care have significant impact on both physical and neurological development of preterm newborns. Ideally preterms should achieve a growth rate similar to intrauterine growth rate, and the nutrition should be organized to reach this goal. However there is increasing body of evidence showing that the preterm nutrition leads to excess fat deposition.In this study skinfold thickness (SFT) of preterm newborns born at ? 32 weeks gestation was measured to assess subcutaneous fat deposition, together with other anthropomoteric measurements and the values were compared with those of near terms of the same gender. The correlation of the measurements and the rate of increase in anthropometric parameters with gender and nutrition was also assessed.Thirty seven preterm newborns ? 32 weeks gestation were fed preterm style including enriched protein and adequate calories, had weekly measurements and when reached 34, 35, 36 weeks postconception the values were compared with those who were born near term at 34, 35 or 36 weeks (94 newborns) who received regular feeding.SFT reflecting fat deposition at 34, 35, 36 weeks corrected age was higher in preterms compared to near terms born at 34, 35, 36 weeks despite weight, length and head circumference were similar between groups. With regards to gender the anthropometric measurements except SFT were found to be greater in preterm boys compared to preterm girls. Fat deposition in preterm girls was not as strikingly high as reported in the literature. The rate of increase in the measurements were not significantly correlated with caloric and protein intake except for a few parameters. In preterm boys significant correlation was found between anthropometric measurements and caloric intake, whereas in girls both caloric and protein intake had significant impact on measurements. These results suggest that for optimal feeding regimen in preterms to achieve the intrauterine growth rate but at the same time avoid excessive fat deposition more studies including larger number of patients are required. The quality of the nutrients and the quantity of the calory and protein supplied to this vulnerable population should be investigated.Key Words: Preterm, skinfold thickness, fat tissue 129

ROP tüm tarama programlarına ve tedavi alanında gelismelere ragmenprematüre bebeklerin önemli bir körlük sorunu olarak yerini korumaktadır. Gelisimimultifaktöriel olan ROP için ilk tanımlandıgı 1942 yılından günümüze kadar birçokneden suçlanmıstır. Bunlardan bir tanesi de eritrosit transfüzyonu olup ROPolusumundaki etkisi tam olarak aydınlatılabilmis degildir.Eritrosit transfüzyonunun ROP gelisimine etkisinin oksidatif stres ve her eritrosittransfüzyonu ile bebeklerde artan demir yüküne baglı serbest radikaller yolu ileoldugu iddia edilmis ancak tam olarak aydınlatılamamıstır. Diger taraftan simdiyekadar ROP üzerine etkili oldugu bilinen ve sentez asamaları kan oksijen düzeyindenetkilenen mediatörler olan NO, VEGF, IGF?1, IGFBP?3' ün eritrosit transfüzyonu iledüzeylerinin degisimi ve bu yolla ROP üzerine etkileri simdiye kadar arastırılmamıstır.Bu çalısmada mediatörlerin eritrosit transfüzyonu ile düzeylerinin degisimi veROP üzerine etkilerini arastırdık.Çalısmada mediatör düzeylerinin eritrosit transfüzyonu ile degismedigini, ancakeritrosit transfüzyonunun ROP sıklıgını artırdıgını bulduk. Bu durumda eritrosittransfüzyonu ile ROP iliskisini arastırmak için yeni çalısmalara ihtiyaç oldugusonucuna varılmıstır. Öte yandan ileri evre ROP gelismis olan bebeklerde erkendönemde IGF?1 düzeyi 30 ng/ml olan kritik düzeyin altında bulunmus ve erkendönemde beslenmenin önemi bir kez daha vurgulanmıstır. Despite all scanning programs and developments in treatment, retinopathy ofprematurity (ROP) is still the major cause of visual loss in premature infants. Severalfactors have been claimed to be cause of multifactorial ROP since 1942 when firstrecognised. One the them is erythrocyte transfusion that its role in establishment ofROP has not yet been fully understood.Erythrocyte transfusion effect has been thought to depend on oxidative stressand free radicalls of increased iron load in erythrocyte transfused infants. Bu it hasnot been completely highlighted. On the other hand, NO, VEGF, IGF?1, IGFBP?3level alteration that has been proven to be effective on ROP and affected from bloodoxygen by erythrocyte transfusion and consequently their role on ROP establishmenthas not been investigated so far.n this study, we have analyzed the mediators variation through erythrocytetransfusion and their impact on ROP.n our investigation, we have realised that there is no mediator variationthrough erythrocyte transfusion, however, it augments the frequency of ROPincidence. So, we have recommended fresh works for better understanding ofrelationship between erythrocyte transfusion and ROP incidences.At the same time, in advanced phase infant ROP incidence subjects with earlystage IGF?1 30 ng/ml has been found to be under critical level and stressed onceagain on the importance of early stage nutrition. 70

57 ÖZET Sepsis yenidoğan yoğun bakım ünitelerinin en önemli sorunudur. Sepsisli yenidoğanlarda görülen ödemin etyopatogenezi ise tam olarak anlaşılamamıştır. IL-6 ve NO gibi mediatörlerin sepsis patogenezinde ve hemodinamik denge üzerine önemli etkileri vardır. Erişkin sepsislerinde vasküler kaçak gelişiminde C1 inh'ün rolü olduğu düşünülmektedir. Yenidoğanlarda bu vasküler kaçağın patogenezi iyi aydınlatılamamıştır. Ayrıca yenidoğan sepsislerinde C1 inh aktivitesi ile ilgili çalışma bulunmamaktadır. Bu çalışmada; yenidoğan sepsislerinde C1 inh aktivitesi, fC1 inh düzeyinin inflamatuvar yanıtta rolü olan IL-6 ve NO ile ilişkisi, fC1 inh, IL-6 ve NO'in hemodinamik parametreler üzerine etkisi ve hastalarda gelişen ödemin etyopatogenezindeki rolü araştırıldı. Çalışma sonunda sepsisli yenidoğanlarda fC1 inh düzeyi normal, IL-6 ve NO düzeyleri ise artmış bulundu. Septik şokta IL-6 düzeyinin daha çok arttığı ve bu artışın kan basıncına negatif etkisi olduğu görüldü. Ancak fC1 inh, IL-6 ve NO düzeylerinin ödem ile ilişkisi gösterilemedi. Sadece toplam volum yüklemesi miktarı, vücut ağırlığı artışı ile ilişkili bulundu. Bu sonuçlarla, erişkin sepsislerinin aksine fC1 inh düzeyinin vasküler kaçak üzerine rolü olduğu görüşü desteklenmedi. 71

ÖZET Fototerapi, yenidoğan döneminin önemli bir sorunu olan hiperbilirubinemi tedavisinde kullanılan yan etkisi az olan bir tedavi yöntemidir. Fototerapinin yenidoğanların hemodinamisi üzerine etkileri bilinmekte ise de bu etkiyi sağlayan mediyatörler çok iyi aydınlatılamamıştır. VEGF ve NO 'in damar dengesinin sağlanmasında önemli iki faktör olduğu ve birbirini etkilediği düşünülmektedir. Fototerapi ile NO düzeylerinin arttığına dair in vitro çalışmalar mevcuttur. Ancak VEGF düzeyleri ile ilgili bilgi yoktur. Bu çalışmada, değişik gestasyon yaşlarındaki yenidoğanlara fototerapi uygulamasının bebekte serum NO ve VEGF düzeyleri üzerine olan etkisi araştırıldı ve yakın ya da uzak fototerapi uygulamasının bebeğin vücut ısısı, kalp hızı ve kan basıncı üzerinde farklı etki yapıp yapmadığı incelendi. Çalışma sonunda fototerapi ile vücut ısısının yükseldiği, kalp hızı ve kan basıncının az da olsa etkilendiği görüldü. Ancak bu değişiklikler bebekleri etkileyecek düzeye ulaşmadı. Fototerapinin gerek yakın gerekse uzak uygulaması ile vital bulgular arasında hastayı etkileyecek derecede fark gözlenmedi. In vitro olarak gösterilmiş olanın aksine fototerapi uygulamasının ya da dozunun NO düzeylerinde bir artışa neden olduğu gösterilemedi, aksine bu mediyatör düzeylerinde yakın fototerapi alan preterm bebekler hariç düşme saptandı. VEGF düzeylerinde de fototerapi ile artış gözlenmedi, term bebeklerde tedavi ile düştüğü saptandı. Bu sonuçlarla fototerapinin NO düzeylerine artırmak yoluyla aşın vazodilatasyona ya da PDA'un açılmasına yol açabileceği görüşü in vivo olarak desteklenmedi. VEGF düzeylerinin ise fototerapi ile düşme eğilimi gösterdiği saptandı. Sonuç olarak; bu çalışma fototerapinin en azından kardiyovasküler etkileri yönünden riskli pretermlerde dahi güvenle kullanılabilecek bir tedavi yöntemi olduğu kanısını pekiştirmiştir. 67