Search

Romatoid artrit (RA), lenfosit ve makrofaj infiltrasyonu, sinovyalfibroblastlarda proliferasyon ve monosit göçünde artış sonucu gelişen sinovyaldoku hiperplazisi ve/veya sinovyal fibroblast ve makrofajlardaki hücre ölümündeazalma ile karakterize otoimmün bir hastalıktır. Yapılan çalışmalarda TRAIL'inotoimmün artritin potent bir inhibitörü olduğu gösterilmiştir. Endojen TRAILblokajı otoreaktif lenfosit veya sinovyal hücrelerin proliferasyonu ile birlikteartritik inflamasyonu şiddetlendirmektedir. Bu çalışmada romatoid artritlihastaların plazmasında sTRAIL düzeyi analiz edildi. Ayrıca plazma sTRAILdüzeyinin hastalık aktivitesi ve akut faz proteinleri ile ilişkisine bakıldı.Çalışmaya ACR 1987 tanı kriterlerine göre tanı konulan 19 RA hastası,American-European Konsensus Grup önerilerine göre tanı konulan 31 pSS hastasıve kontrol grubu olarak 24 sağlıklı gönüllü alındı. RA hastalık aktivitesi DAS28skoru hesaplanarak belirlendi. sTRAIL düzeyi periferik kan örneklerinde ELİZAyöntemi ile saptandı. RA hastalarının plazma sTRAIL düzeyleri ile pSS vesağlıklı kontrol gruplarının düzeyleri karşılaştırıldı.RA grubunun ortalama sTRAIL düzeyi (1751 635 pg/ml), hem pSS'luhasta kontrol grubu (1234 625 pg/ml) ve hem de sağlıklı kontrol grubuna (1181 304 pg/ml) göre anlamlı olarak yüksek saptandı ( p = 0.002). RA'lı hastalarınhastalık aktivite indeksleri (DAS28) ve akut faz göstergeleri (ESR ve CRP) ileplazma sTRAIL düzeyi arasında herhangi bir ilişki bulunmadı. Benzer şekildehasta ve kontrol gruplarının periferik kanlarındaki lökosit ve lenfosit sayıları ileplazma sTRAIL düzeyleri arasında da ilişki saptanmadı. Ayrıca tedavidekullanılan immünsupresif ilaçlar (kortikosteroid, hidroksiklorokin, sülfasalazin,metotreksat, leflunomid ve anti-TNF) ile sTRAIL düzeyi arasındaki ilişkiincelendi ve kullanılan ilaçların hiçbirinin sTRAIL düzeyini etkilemediğigözlendi.Sonuç olarak, RA'lı hastaların plazma sTRAIL düzeylerinin sağlıklıbireylerden ve pSS'lu hastalardan anlamlı derecede yüksek olduğunu, fakathastalık aktivitesi ve tedavide kullanılan ilaçlar ile ilişkili olmadığını saptadık.Bulgularımız, plazma sTRAIL düzeylerinin günlük pratikte hastalığın takibindekullanılamayacağını göstermektedir.Anahtar Sözcükler: Soluble TRAIL, Romatoid artrit (RA), Sjögren sendromu(pSS), hastalık aktivite indeksi Rheumatoid arthritis (RA) is an autoimmune disease that is characterizedwith infiltration of lymphocytes and macrophages into the synovium, hyperplasiaof the synovial lining through increased migration of monocytes and proliferationof synovial fibroblasts, and/or decreased cell death of synovial macrophages andfibroblasts. Recent studies have shown that TRAIL is a potent inhibitor ofautoimmune arthritis and of osteoclastic maturation. In particular, blockingendogenous TRAIL enhances proliferation of autoreactive lymphocytes orsynovial cells with exacerbation of arthritic inflammation and activation of bonereabsorption with joint tissue destruction in RA. In this study we have analysedsTRAIL levels in rheumatoid plasma. And we looked at the relationship betweensTRAIL levels and disease activity indices or acute phase reactants.19 RA patients fulfilling the ACR criteria for RA, 31 pSS patientsfulfilling classification criteria for Sjögren's syndrome proposed by EuropeanStudy Group and 24 healthy subject as a control group were includued in thisstudy. Disease activity of RA patients were calculated by DAS28 score. PlasmasTRAIL concentrations were measured by a enzyme linked immunosorbent assay(ELISA). Levels in RA patients were compared with those in patients with pSSand healthy controls.Mean plasma sTRAIL concentration in RA patients (1751 635 pg/ml)was higher than in disease control patients with pSS (1234 625 pg/ml) or inhealthy controls (1181 304 pg/ml) (p=0.002). There was no correlation betweenthe DAS28 score and, acute phase reactants such as ESR and C reactive proteinlevels. Analysing all patients, no correlation was found between plasma sTRAILconcentration and lymphocyte or leucocyte counts. Finally, we examined therelation between sTRAIL concentrations and immunosuppressive drugs(corticosteroid, hydroxychloroquine, sulfasalazine, methotrexate, leflunomide andanti-TNF). No correlation between the use of these agents and sTRAIL values wasfound.In conclusion, our study showed that plasma sTRAIL levels in RA washigher than pSS and healthy controls. There was no correlation between diseaseactivity and the immunsupresive drugs used in RA treatment. Our findings showthat measurement of sTRAIL level could not be used in daily practical follow up.Key words: Soluble TRAIL, Rheumatoid arthritis (RA), Sjögren's syndrome(pSS), Disease activity index 58

Demir eksikliği ve guatr gelişmekte olan ülkelerde olduğu gibi ülkemizde de enönemli nutrisyonel sorunlardandır. Tüm dünyada yaklaşık 2 milyardan daha fazla kişidedemir eksikliği anemisi ve 200 milyon kişide guatr bulunmaktadırHayvanlarda ve insanlarda yapılan bazı çalışmalarda, demir eksikliğinin tiroidmetabolizmasını etkilediği gösterilmiştir. Ciddi demir eksikliğinin, yapısında hem grubuiçeren ve tiroid hormon sentezinin başlangıç basamaklarını katalize eden tiroid peroksidazenzimini etkileyerek tiroid metabolizmasına etki ettiği düşünülmektedir. Ancak demireksikliği ve guatr arasındaki ilişkiye yönelik yapılan çalışmalar sınırlıdır.Bu çalışma, demir eksikliği anemisi tanısı almış ve ortalama yaşı 35,2 ± 11,4 olan34 hasta üzerinde yapıldı. Yaş uyumlu 16 sağlıklı birey kontrol grubu olarak kullanıldı.Tüm bireylerin tiroid hormon düzeyleri ölçülerek, tiroid hacimleri hesaplandı. Her ikigrubun tiroid hormon düzeyleri ve hacimleri karşılaştırıldığında istatiksel olarak anlamlıbir farklılık saptanmadı. Bu durum, demir eksikliğinin tiroid hormon düzeylerine vehacmine önemli bir etkisinin olmadığını düşündürmektedir. 30

Objective: The clinical phenotype and course of Takayasu's arteritis TA may be affected by factors such as ethnicity and gender. The aim of this study was to evaluate the vascular involvement patterns, clinical course, treatment approaches and outcomes of adult TA patients.Material and Methods: The clinical, laboratory and radiological imaging results, and the treatments of 40 TA patients were reviewed retrospectively.Results: The mean age at the time of the diagnosis was 42.5±12.9 years, and 31 77.5% patients were females. The most common symptoms and signs were fatigue 65% , claudication 52.5% , blood pressure differences 50% and murmur on the vessel 60% . According to the new angiographic classification, type V 47.5% was the most frequent type of involvement. Intimal thickening was most common in the carotid arteries, while stenosis-occlusion and aneurysms were more common in the subclavian arteries. All patients received corticosteroid therapy. Methotrexate and azathioprine were the most preferred immunosuppressive agents. Biological agents were used in 21 patients 52.5% . Remission was achieved in 80% of the patients. Conclusion: In our cohort, TA was higher in the male gender than reported in the literature, and the vascular involvement patterns were similar to the Asian and African populations, who are different from the Northern European population as regards abdominal aortic involvement frequency. Remission was achieved in the majority of patients using combination treatment with corticosteroids and immunosuppressive and/or biological agents, Amaç: Takayasu arteriti TA ’in klinik fenotipi ve seyri, etnisite ve cinsiyet gibi faktörlerden etkilenebilmektedir. Çalışmada erişkin TA hastalarının damar tutulum paternleri, klinik seyri, tedavi yaklaşımları ve sonuçları değerlendirilmiştir.Gereç ve Yöntemler: Kırk TA hastasının klinik, laboratuvar ve radyolojik görüntüleme sonuçları, ve uygulanan tedaviler retrospektif olarak tarandı. Bulgular: Tanı sırasındaki ortalama yaş 42,5±12,9 yıldı ve 31 hasta %77,5 kadındı. En sık görülen semptom ve bulgular halsizlik %65 , kladikasyo %52,5 , kan basıncı farklılığı %50 ve damarda üfürümdü %60 . Yeni anjiyografik sınıflamaya göre en sık tutulum şekli TipV %47,5 idi. İntimal kalınlaşma en sık karotislerde iken, stenoz-oklüzyon ve anevrizmalar subklavian arterlerde görülmekteydi. Hastaların tümü kortikosteroid tedavisi almıştı. Metotreksat ve azatiopürin en çok tercih edilen immünosupresif ajanlardı. Biyolojik ajanlar 21 hastada %52,5 kullanılmıştı. Hastaların %80’inde remisyon sağlanmıştı. Sonuç: Bizim kohortumuzda, TA erkek cinsiyette literatürde bildirilenden daha yüksektir ve vasküler tutulum paternleri abdominal aort tutulum sıklığı ile kuzey Avrupa popülasyonundan farklı olan Asya ve Afrika popülasyonlarına benzerdir. Hastaların çoğunda kortikosteroid, immünosupresif ve/veya biyolojik ajanlarla yapılan kombinasyon tedavileri ile remisyona ulaşılmıştır