Search

Epitheloid hemangioendothelioma (EHE) is a rare vascular tumor with malignant biological behavior. It arises from vascular endothelial cells, usually within soft tissues, and can occur in almost all locations, but tumor can be found in liver, lungs, bone and skin. It is considered to be a low or borderline malignant tumor with, usually, slow progression, but aggressive forms have been described. We present a 24 year-old female case of multifocal epitheloid hemangioendothelioma of the soft tissue with its clinical, radiological and histopathological findings [Cukurova Med J 2014; 39(2.000): 383-386]

Follicular dendritic cell sarcoma is a spindle cell neoplasm, originating from follicular dendritic cells. It frequently presents in lymph nodes. Occasionally, it occurs in extranodal regions like head and neck, mediastinum, gastrointestinal system. We present a 50 years old woman with mediastinal and metastatic follicular dendritic cell sarcoma with clinical and pathological findings. Follicular dendritic cell sarcoma is usually under-recognized because of the misleading histomorphology and the rarity of this tumor. Hence, this tumor has specific immunohistochemical markers, it is important to keep in mind this tumor in differential diagnosis of spindle cell tumors. [Cukurova Med J 2014; 39(2.000): 377-382]

Purpose: Assessment of HER-2 has become of great importance following the advent of HER-2 antibody treatment. Use of trastuzumab therapy depends on the assessment of HER-2 via standard immunohistochemistry (IHC) assays for protein overexpression or via fluorescence in situ hybridization (FISH) for gene amplification. The aim of this study was to determine the rate of discordance between FISH and IHC in our hospital. The rate of discordance varies from hospital to hospital, and due to certain staff, technical, and biological reasons, IHC and FISH may not be concordant in every patient. It is important to determine the rate of discordance between these 2 methods and attempt to lower it. In addition to the rate of discordance, we also investigated the reasons for the discordance and what affect it has on the progression of the disease and treatment. Material and Methods: A total of 79 patients with breast cancer were assessed for HER-2 protein expression via IHC and HER-2 gene amplification via FISH. Results: Among these 79 patients, 47 (59.5%) were FISH (–) and 32 (40.5%) were FISH (+), whereas FISH was negative in 8 (10.4%) patients that were HER-2 (3+) and FISH was positive in 9 (11.4%) patients that were HER-2 (1+). The discordance rate was 21.5%. Conclusion: The clinical implication of this discordance rate and it\'s affect on the choice of appropriate therapy are of critical importance. As such, it would be beneficial for each hospital to determine its own discordance rate.

Amaç: Nörofibrom ve schwannom tanısı alan olgularımızı histopatolojik ve immünohistokimyasal olarak hibrid periferik sinir kılıfı tümörü (PSKT) açısından değerlendirmektir.Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif çalışmada, daha önce nörofibrom ve schwannom tanısı almış 115 olgu histopatolojik bulguları ile tekrar değerlendirildi ve mikst morfolojiye sahip, hibrid PSKT şüphelenilen 32 hasta çalışmaya dahil edildi. Hibrid PNST şüphesi olan bu olgulara immünohistokimyasal olarak S100, CD34, EMA ve ki67 uygulandı.Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 115 hastanın histopatolojik olarak tekrar değerlendirmesinde; hibrid PSKT olduğu düşünülen 32(%27.8) hastanın 22 (%19.1)’si immünohistokimyasal veriler ile birlikte; 18 (%81.8)’i Schwannom-nörofibrom, 4’ü (%18.2) schwannom-perinörom olmak üzere “hibrit PSKT” tanısı aldı.Sonuç: Hibrid PSKT' leri genellikle iyi huylu olup farklı histopatolojik ve immünhistokimyasal bulgulara sahiplerdir. Literatürde, hibrid PSKT' lerinin lokal rekürrens ve malign transformasyonu nadir olgu sunumları şeklinde bildirilmiştir. Bu tümörlerin patogenetik ve prognostik önemini göstermek için daha ileri çalışmalara ihtiyaç vardır. Bu tümörler, düşük de olsa rekürrens riski ve malignite potansiyelleri taşımaları nedeniyle periferik sinir kılıfı tümörü tanısı verirken mutlaka akılda tutulmalıdır.

Amaç:Multiple myelom heterojen bir hastalık olup, en etkin tedavinin planlanlanabilmesi için kromozomal aberasyonların prognostic ve prediktif değerlerinin anlaşılması önemlidir. Bu çalışmada kurumumuzda tanı almış hastaların kromozomal aberasyonlarının sıklığını ve tedavi seçenekleri ile arasındaki ilişkiyi araştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem:Ocak 2010 ve Aralık 2015 tarihleri arasında kurumumuzda tanı almış multiple myelomlu hastalarda, interfaz-floresan in situ hibridizasyon yöntemi ile del(17p13), del(13q14), t(11;14), and t(4;14) kromozomal aberasyonlarının sıklığını araştırdık. Bu sonuçların, konvansiyonel kemoterapi alan hastalar ile bortezomib tabanlı kemoterapi alan hastalardaki yanıtlarını karşılaştırdık. Bulgular:Seksen hastada (%72.7) en az bir adet kromozomal aberasyon saptandı. En sık saptanan aberasyon del(17p13) (%48.2) idi. Bunu sırasıyla del(13q14) (%40.9), t(11;14) (%16.4), ve t(4;14) (%11.8) takip etmekteydi. Klinik bulgularına ulaşılabilen 67 hastalık grupta, Bortezomib tabanlı kemoterapi alan 36 hastanın tedaviye yanıt oranı (%55.6) konvansiyonel kemoterapi alan gruba oranla (%48.4) daha yüksek idi. Kromozomal aberasyonlar ile karşılaştırıldığında; del (17p13) saptanan hastaların Bortezomib tabanlı kemoterapiye yanıtları (%63.2), konvansiyonel kemoterapi alanlardan (%50) daha yüksek saptandı. Benzer şonuç; del (13q14) saptanan hastalarda da gözlendi (Bortezomib alanlarda %61.5, konvansiyonel kemoterapi alanlarda %50). Sonuç: Bortezomib içeren tedaviler özellikle del (17p13) ve del (13q14) aberayonu saptanan hastalarda daha iyi sonuç vermektedir.

Amaç: Bu çalışmanın amacı bölgemizdeki pediatrik lenfomaların histopatolojik alt tiplerinin oranını ve bunların Ebstein-Barr virüs enfeksiyonu ile olan ilişkisini incelemektir.Gereç ve Yöntem: Hodgkin lenfoma tanısı alan 36 olgu ve non-hodgkin lenfoma tanısı alan 51 olgu retrospektif arşiv taraması yapılarak çalışmaya dahil edildi. Olgulara immünohistokimyasal olarak Ebstein-Barr virüs latent membran proteini-1 ve in-situ hibridizasyon uygulandı.Bulgular: Hodgkin lenfoma olgularında; en sık rastlanan histopatolojik alt tipler sırası ile mikst sellüler klasik hodgkin lenfoma (%55,6) idi. Non-Hodgkin lenfoma olgularında en sık rastlanan histopatolojik alt tip Burkitt lenfoma (%51) idi. Ebstein-Barr virüs latent membran proteini-1 ile 29 hodgkin lenfoma olgusunda pozitif iken non-hodgkin lenfoma olgularında immünohistokimya ile pozitif boyanma saptanmadı. Hodgkin lenfoma olgularında in situ hibridizasyon ile boyanma oranı % 83.,3 iken non-Hodgkin lenfoma olgularında bu oran % 27.5 idi.. Her iki boyama yöntemi için gruplar arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlıydı.Sonuç: Bu çalışmada, olgularımızın histopatolojik dağılımlarının gelişmekte olan ülkelerdeki pediatrik lenfoma olguları ile benzer olduğunu göstermektedir. Aynı zamanda in situ hibridizasyon’da Ebstein-Barr virüs pozitifliği daha fazla olması nedeniyle in situ hibridizasyonun ebstein barr virüs tespitinde immünohistokimyadan daha spesifik olduğunu düşünmekteyiz.

Amaç: HER-2"nin değerlendirilmesi, HER-2 antikor tedavisinin takibinde büyük öneme sahiptir. Transtuzumab tedavisinde HER-2"nin değerlendirilmesi protein aşırı üretiminin standart immünohistokimyasal yöntemler ile veya gen amplifikasyonunun FISH yöntemi ile belirlenmesine bağlıdır. Bu çalışmanın amacı hastanemizde kullanılan bu iki yöntem arasındaki diskordans oranını incelemektir. Diskordans oranı hastaneler arasında farklılık göstermektedir, bu farklılık çalışanlara, teknik nedenlere ve biyolojik nedenlere bağlı olabilmektedir. Dolayısıyla bu iki metod arasındaki diskordans oranını belirlemek ve bu oranı minimize önemlidir. Bunlara ek olarak, diskordansın sebeplerini, hastalığın ve tedavinin progresyonu üzerine nasıl etki ettiğini araştırdık. Materyal ve Metod: Meme kanseri tanısı alan toplam 79 hastada HER-2 protein ekspresyonu immunohistokimyasal, HER-2 gen amplifikasyonu ise FISH yöntemleriyle incelendi. Bulgular: İncelenen 79 hastadan 47 sinde (%59.5) FISH (-) 32 sinde (%40.5) FISH (+), öte yandan FISH negatif olan 8 (%10.4) hasta için HER-2 (3+) ve FISH pozitif 9 hasta (%11.4) içinde HER-2 (1+) bulundu. Diskordans oranı %21.5 tir. Sonuç: Diskordans oranının klinik implikasyonu uygun tedavi prosedürünü seçmek için önemlidir, bu yaklaşım hastanelerin kendi diskordans oranlarını belirlemeleri için faydalı olabilir.