Search

Bu çalışmada, Astragalus gilvus ve A. albertshoferi ile son yıllarda tanımlanan A. inaniae ve A. hamzae türlerinin taksonomik durumları morfolojik karakterlere dayanılarak tartışıldı. Astragalus albertshoferi’nin A. gilvus’un ve A. hamzae’nin ise A. inaniae’nin sinonimi olduğuna karar verildi. Ayrıca tür bazında yapılan bu tartışmaya dayanarak, Caprini, Astragalus, Myobroma ve Christiana seksiyonların bazı ayırt edici özellikleri yeniden değerlendirildi.

Bu makalede Türkiye için endemik olan Ak emcek (Onosma sieheana Hayek) türündekromozom sayısı ve karyomorfolojik özellikler ilk kez araştırılmıştır. Kök ucundan ezmeyöntemiyle Aseto-orsein kullanılarak gerçekleştirilen bu çalışmada, türün kromozom sayısı 2n 24, karyotip formülü ise 24 m olarak belirlenmiştir. Önceki çalışmalara göre Onosmacinsinin temel kromozom sayısı x6-11 arasında değişmektedir. Bu çalışmanın sonuçlarınagöre, O. sieheana türünün tetraploid bir tür olduğu düşünülmektedir (2n 4x 24). Ayrıca,bu çalışmada kullanılan farklı kromozom indekslerine göre O. sieheana'nın simetrikkromozomlara sahip olduğu belirlenmiştir., In this study, chromosome number and karyomorphologic features of Onosmasieheana Hayek (Ak emcek in Turkish) which is the endemic taxon for Turkey wereinvestigated for the first time. Performed by squashing method in the root tips with Acetoorcein,the chromosome number were counted 2n24, and karyotype formula of the taxonwere determined to be and 24 m. Basic chromosome numbers of the genus Onosma rangedfrom 6 to 11. According to this finding, it is thought that the species would be tetraploid(2n4x24). Besides with, it is founded that the chromosomes of O. sieheana is symmetricaccording to the used different karyotype indices in this paper.

Aethionema Aiton Brassicaceae familyasının taksonomik açıdan en zor cinslerinden biridir ve son zamanlarda yayımlanan çok sayıda yeni taksonlarla cins Türkiye’de 33’ü endemik yaklaşık 52 takson ile temsil edilmektedir. Bu çalışmada, Aethionema coridifolium tür kümesi içerisinde değerlendirilen, Ae. coridifolium, Ae. armenum ve Ae. grandiflorum türleri ile bu türlerle yakın ilişkili Ae. huber-morathii ve Ae. karamanicum türleri arasındaki filogenetik ilişkiler ITS gen bölgesi kullanılarak ortaya çıkarıldı. Küme içerisindeki taksonların akrabalık ilişkilerini belirlemek için ITS gen dizileri hizalanarak bir veri matrisi oluşturulmuş ve filogenetik bir ağaç üretilmiştir. Verilere göre Ae. coridifolium kümesi monofiletiktir (BS:%91, PP:1). Oluşturulan ağaca göre Ae. coridifolium kümesinde yer alan taksonların farklı türler olarak değerlendirilmesi kuvvetlice desteklenmektedir.

Draba (kayadolaması) cinsine ait olan dört taksonun [Draba bruniifolia Steven subsp. bruniifolia (kaya dolaması), Draba heterocoma Fenzl (tüylü dolama), Draba haradjianii Rech. f. (Hatay dolaması) ve Draba nemorosa L. (orman dolaması)] tohum morfolojileri, taramalı electron mikroskobu (SEM) ile incelenerek taksonomik karakter olarak önemleri belirlendi. Makro- ve mikromorfolojik karakterleri, tohum rengi, şekli, kanatı, ölçüsü ve tohum yüzey modeli incelendi. İki tohum yüzeyi modeli (düzensiz-retikulat, düzenli-retikulat ve çukurcuklu) gözlendi ve dört tane de tohum şekli (ovat, dar ovat, eliptik ve geniş eliptik) tespit edildi. Sonuçlar tohumların morfolojik karakterlerinin taksonların ayrımına katkı sağlayabileceğini göstermiştir.

Bu araştırma l999-2003 yılları arasında ülkemizin önemli bitki alanlarından birisi olan Sütsüz Dağı veçevresinde yayılış gösteren endemik bitkileri tespit etmek amacıyla yapılmıştır. Antalya il sınırları içerisindeyer alan araştırma alanının kuzey ucu Konya - Antalya il sınırını oluşturur. Araştırma alanı Davis’in karelemesistemine göre C4 karesinde yer almaktadır. Araştırma sonucunda bölgeden 25 familya ve 60 cinse ait 92 taksontespit edilmiştir. Çalışma alanındaki endemik taksonlar IUCN kategori 3.1 versiyonuna göre değerlendirilmiştir.Değerlendirme sonucunda 1 taksonun (% 1.09) CR (Çok tehlikede), 5 taksonun (% 5.44) EN (Tehlikede), 10taksonun (% 10.87) VU (Zarar görebilir), 23 taksonun (% 25.0) NT (Tehdit altına girebilir) ve 53 taksonun (%57.60) LC (En az endişe verici) kategorisinde yer aldığı belirlenmiştir., This study were carried out between 1999 and 2003 to determine the endemic plants of Sütsüz Mountain and itssurrounding that is one of the most important plant area in Turkey. The study area is located in northern part ofAntalya province and it forms aborder between Konya and Antalya provinces. According the Davis’s Gridsystems it placed in C4 square. According to the results of study, 25 families, 60 genera and 92 taxa wereidentified in study area. Endemic plants of study area were evaluated by IUCN Catagories Version3.1.According to results, the rates of IUCN categories as follows; CR (Critically endangered) 1 taxon (1.09 %),EN (Endangered) 5 taxa (5.44 %), VU (Vulnerable) 10 taxa (10.87 %), NT (Near threatned) 23 taxa (25.0 %)and LC (Least corcern) 53 taxa (57.60 %) repectively.

Bu çalışmada, Kitaibela vitifolia Willd. Türkiye Florası için ilk kez kaydedildi. Bu tür, EskiYugoslavya ve Arnavutluk’ta doğal, dar yayılışlı bir endemik olup, Macaristan ve Romanya’dakültür formundadır. Amanos Dağları’nda (Osmaniye) biyoçeşitlilik projesi kapsamındagerçekleştirilen arazi çalışmaları sırasında bu tür çam ormanı açıklıklarında görüldü veörnekler fotoğraflandı. Bu örnekler herbaryum materyali haline getirmek için toplandı.Türkiye Florası ve ilişkili flora eserleri kontrol edildikten sonra, bu örneklerin Avrupa'da doğalolarak yayılış gösteren Kitaibela vitifolia olduğuna karar verildi ve yeniden betimlendi. Ayrıca,türün coğrafik dağılımı haritalandı ve IUCN tehlike kategorisi tartışıldı. In this study, Kitaibela vitifolia Willd. was recorded at the first time for Flora of Turkey. This species is a natural, narrow-spread endemic in the Former Yugoslavia and Albania, and is cultural in Hungary and Romania. This species was observed in pine forest openings during the field studies carried out within the scope of the biodiversity project in the Amanos Mountains (Osmaniye) and the samples were photographed. These samples were collected to make the herbarium material. After checking Flora of Turkey and associated flora books, it was decided that these examples was Kitaibela vitifolia naturally distributed in Europe and it was described again. In addition, the geographical distribution of the species was mapped and the IUCN threat category was discussed.

Çalışma alanı İçel ili, Mut ilçesi sınırları içerisinde yer alan Büyük Eğri Dağı ve çevresi olup, Davis’in Grid kareleme sistemine göre C4 karesi içerisinde yer almaktadır. Alanda Akdeniz floristik bölgesinin etkisi görülür. Toplanan bitki örneklerinin teşhisi sonucu 21 familyaya ait 44 cins ve 56 endemik takson tespit edilmiş olup endemizm oranı %16.96’dur. Endemik bitkilerin 1’i EN, 11’i VU, 7’i NT ve 37’si LC tehlike kategorisinde yer almaktadır. En fazla endemik takson içeren familyalar 9 takson ile Compositae ve 7 takson ile Leguminosae iken en fazla endemik taksona sahip cinsler ise 4 takson ile Astragalus ve 3 takson ile Linaria cinsleridir., Research field is Büyük Eğri Mountain which located in Mut district of İçel province and it is in the C4 square according to the grid system of Davis. The research area is under the effects of Mediterranean Floristic Region. As a consequence of identification of the collected plant specimens 56 endemic taxa belonging to the 44 genera and 21 families have been determined and the endemism ratio is 16.96%. Threat categories of endemic plants; 1 EN, 11 VU, 7 NT and 37 LC. Families which have the most endemic taxa Compositae with 9 taxa and Leguminosae 7 taxa. On the other hand Astragalus (4 taxa) and Linaria (3 taxa) genera have the most endemic taxa.

Bu çalışmanın amacı İçel ili ve Mut ilçesinde yer alan Büyükeğri Dağı'nın florasını tespit etmektir. Çalışma alanı kareleme sistemine göre C4 karesinde yer almaktadır. Bölgeden 2012 ve 2013 yılllarında 531 bitki örneği toplanmış olup, 48 familya ve 194 cinse ait 330 takson tespit edilmiştir. Taksonların fitocoğrafik bölgelere göre dağılımı şöyledir: Akdeniz elementi 90 (% 27.3), İran-Turan elementi 47 (% 14.3), Avrupa-Sibirya elementi 9 (% 2.7), geniş yayılışlı 58 (% 17.5) ve fitocoğrafik bölgesi bilinmeyenler 126 (% 38.2). Endemik takson sayısı 67 (% 20.3)'dir. İhtiva ettiği takson sayısı bakımından en büyük familyalar; Compositae (Asteraceae) 52, Leguminosae 30, Cruciferae (Brassicaceae) 29, Labiatae (Lamiaceae) 23, Caryophyllaceae 18, Boraginaceae 17, Scrophulariaceae 13, Aristolochiaceae 13, Poaceae (Gramineae) 12 ve Ranunculaceae 10. En fazla taksonla temsil edilen cinsler ise şöyledir: Centaurea 9, Salvia 7, Ornithogalum 7, Dianthus 6, Astragalus 6, Alyssum 5, Veronica 5, Cirsium 5, Silene 4 ve Hypericum 4, This research was carried out to determine the flora of the Büyükeğri Mountain and its surroundings. The research area located in the C4 square according to Grid system. As a result of the evaluating of 531 plant specimens collected from the area between 2012 and 2013, 330 taxa belong to 51 families and 193 genera were determined. The phytogeographic elements are represented as follow: Mediterranean 89 (27.3 %), Irano-Turanian 48 (14.3 %), EuroSiberian 9 (2.7 %), widespread 58 (17.5 %) and undetermined 126 (38.2 %). The number of endemic taxa is 56 (16.96 %). The largest families according to the number of taxa in the research area as follow: Compositae (Asteraceae) 52, Leguminosae 30, Cruciferae (Brassicaceae) 29, Labiatae (Lamiaceae) 23, Caryophyllaceae 18, Boraginaceae 16, Scrophulariaceae 13, Aristolochiaceae 13, Poaceae (Gramineae) 12 and Ranunculaceae 10. The richest genera are as follow: Centaurea 10, Salvia 7, Ornithogalum 7, Dianthus 6, Astragalus 6, Alyssum 5, Veronica 5, Cirsium 5, Silene 4 and Hypericum 4

Bu çalışmada, Konya bölgesindeki Vicia L. (Leguminosae) türlerinin tohum depo protein profilleri SDS-PAGE yöntemi ile belirlenmiştir., In this study, seed store protein profiles of Vicia L. (Leguminosae) species were determined by SDS-PAGE method.

Bu çalışmada farklı bölgelerden toplanan iki Centaurea L.taksonunun morfolojik özellikleri ve kromozom sayıları incelendi., In this study, morphological features and chromosome number of two Centaurea L. taxa collected from different regions, were investigated.

Bu araştırma 1998-1999 yılları arasında Kuşak Dağı (Hadim-Konya) ve çevresinin florasını tespit etmek amacıyla yapılmıştır. Araştırma alanının tamamı Konya il sınırları içinde yer alır ve güneyi Antalya il sınırında son bulur. Davis’in kareleme sistemine göre C4 karesinde yer almaktadır. Araştırma alanından 51 familya ve 195 cinse ait 326 takson tespit edilmiştir. Taksonların fitocoğrafik bölgelere göre dağılımı şöyledir: Iran-Turan (78) % 23.9, Akdeniz (55) %16.9, Avrupa-Sibirya (14) % 4.2’dir. Geniş yayılışlı ve yayılış alanı bilinmeyenlerin oranı (179) % 54.9’dur. Endemik taksonların sayısı 70 olup oranı % 21.5’ tür. Araştırma bölgesinde en çok türe sahip üç familya; Compositae (45) % 13.8, Labiatae (35) % 10.7 ve Leguminosae (29) % 8.9, en büyük cinsler ise, Astragalus 9 (% 2.7), Silene 8 (% 2.4), Centaurea 7 (% 2.1) dir., This research was carried out between 1998-1999 in order to determine the flora of Kuşak Dağı. The research area is located between Konya and Antalya districts, and it falls within C4 square of the grid system adopted by Davis. 326 taxa belonging to 51 families and 195 genera were determined in the research area. The phytogeographic elements are as follow: Irano-Turanian (78) 23.9 %, Mediterranien (55) 16.9 %, Euro-Siberian (14) 4.2 %. Widespread and undetermined (179) 54.9%. The rate of endemics are (70) 21.5 %. The largest three families are Compositae (45)13.8 %, Labiatae (35) 10.7 %, Leguminosae (29) 8.9 %, and the largest three genera Astragalus 9 (2.7 %), Silene 8 (2.4 %), Centaurea 7 (2.1 %).

Bu çalışmada İsparta ili Gelendost, Eğirdir ve Şarkikaraağaç ilçeleri arasında yer alan Yandağ'ın florası araştırılmıştır. Araştırma alanından 1991-1992 yıllarında 1000'den fazla bitki örneği toplanmış ve değerlendirmeler neticesinde 81 familya ve 355 cinse ait 694 tür, 20 alttür ve 15 varyete tesbit edilmiştir. Araştırma alanındaki en büyük familyalar Fabaceae, Asteraceae ve Poaceae'dir. Türlerin fitocoğrafik bölgelere göre dağılımı şöyledir: İran-Turan elementleri %16.3, Akdeniz elementleri %19.8, Avrupa-Sibirya elementleri % 3.8, floristik bölgesi bilinmeyenler ise % 60.1' dir. Araştırma alanındaki endemizm oranı % 13.8' dir., In this study, the flora of Yandağ located between Gelendost, Eğirdir and Şarkikaraağaç in İsparta was investigated. Over thousand plant specimens were collected from research area between 1991 and 1992 years and at results of this study 694 species, 20 subspecies and 15 varieties belonging to 355 genera and 81 families were determined. The largest families in research area are Fabaceae , Asteraceae and Poaceae. The distribution of phytogeographical elements is Irano-Turanien 16.3 %, Mediterranean 19.8 %, Euro-Siberian 3.8 %, and unknown 60,1 %. The rate of endemizm in the area is 13.8 %.

Bu çalışma Derebucak (Konya), Ibradı-Cevizli (Antalya) arasında kalan bölgenin florasını tespit için yapılmıştır. Araştırma alanından geofit bitkilere ait 10 familya, 31 cins ve 90 takson tespit edilmiştir. Araştırma alanı kareleme sistemine göre sistemine göre C3 karelerine girmektedir. Monocotyledonae sınıfına ait familyalar: Araceae (1 cins), Liliaceae (4 cins), Amaryllidaceae (4 cins), Iridaceae (5 cins), Orchidaceae (6 cins), Xanthorrhoaceae (2 cins), Asparacaceae (5 cins), Colchicaceae (1 cins), Primulaceae (1 cins). Dicotyledonae sınıfına ait familya sadece Ranunculaceae (2 cins) ile temsil edilmektedir. Belirlenen tüm familyalara ait taksonlar ise sırasıyla; Amaryllidaceae 16 takson, Araceae 2 takson, Asparacaceae 20 takson , Colchicaceae 5 takson, Iridaceae 15 takson, Liliaceae 12 takson, Primulaceae 1 takson, Ranunculaceae 3 takson, Orchidaceae 13 takson, Xanthorrhoaceae 3 takson, tespit edilmiştir., This research was carried out to determine the geophytes of the region among Derebucak (Konya) - Ibradı and Cevizli (Antalya). From the study area, 10 families, 32 genera and 90 taxa belong to geophyta plants were determined. The research area is in the C3 square according to Grid system. The families belong to Monocotyledones: Araceae (1 genus), Liliaceae (4 genera), Amaryllidaceae (4 genera), Iridaceae (5 genera), Orchidaceae (6 genera), Xanthorrhoaceae (2 genera), Asparacaceae (5 genera), Colchicaceae (1 genus), Primulaceae (1 genus). The families belong to Dicotyledones are only represented by Ranunculaceae (2 genera). The determined taxa belonging to all families respectively; Amaryllidaceae 16 taxa, Araceae 2 taxa, Asparacaceae 20 taxa, Colchicaceae 5 taxa, Iridaceae 15 taxa, Liliaceae 12 taxa, Primulaceae 1 taxa, Ranunculaceae 3 taxa, Orchidaceae 13 taxa, Xanthorrhoaceae 3 taxa was determineted.

öz Bu çalışma İç Anadolu Bölgesinde yayılış gösteren Aethionema R. Br. türlerinin morfolojik özelliklerine dayalı taksonomilerini ihtiva etmektedir. Aethionema taksonomik bakımdan Türkiye'deki Cruciferae familyasının en zor cinslerinden birisidir. Türlerin büyük çoğunluğunda, teşhis için meyveli ve çiçekli materyal gerekli olduğu için, çoğu herbaryura materyali teşhis edilememiştir. Bölgeden toplanan 11 tür ve bir alttürün ayrıntılı tanımları, ve yayılış alanları verilmiş, ayrıca incelenen türler için tayin anahtarı hazırlanmıştır. Ae. çordaturn' a ait örneklerin incelenmesi neticesinde bu tür içerisinde iki alt grubun var olduğu anlaşılmıştır. Bir birinden kesin olarak ayrılan bu iki grubun iki ayrı takson olarak tanımlanması daha doğru olacaktır. Ayrıca üç farklı populasyondan alınan örneklerin morfolojik özelliklerinin mevcut türlerinkinden farklı olduğu belirlenmiştir. Bunların yeni tat- sonlar olma ihtimali oldukça yüksektir. Çalışma neticesinde, türlerin araştırma bölgesindeki yayılış alanları genişletilmiştir. Çoğu nadir olarak bulunan bu bitkilerin değerli bir kolleksiyonu herbaryumumuza kazandırılmıştır. ABSTRACT This study contains the taxonomical descriptions ba sed on morphological characteristics of Aethionema R. Br. spe cies distributed in Central' Anatolia. Taxonomically, it is one of the most diffucult Turkish genera in the Crucif erae. As it is essential in the majority of species to have both flowering and fruting material for identification, much herbarium materi- um material can not be identified. Disribution ranges and taxonomical descriptions of 11 species and one subspecies collected from this region have been given, and an identification key has been supplied for examined species. Besides, the mean, standard error, maximum and minimum values of the measured morfological characteristics of each species has been given. As a result of examination the specimens belong to Ae. cordatum, it has been established that two subgroups existed in this species. It will be right to differ these two groups as two different taxa. In addition, it has been determined that the specimens belong to three populations, collected from research area, were different from taxonomical descriptions of present species before. They will be probably new taxa. In the result of this study, the distribution ranges of species has been expanded. A valuable collection of these species that especially were rare, has been added our herbari um, 42

The first specimens of Astragalus vestitus Boiss. & Heldr. were collected by Heldreich during an expedition to the area around Karadağ Karaman , Central Anatolia and these specimens were described as new species by Boissier and Heldreich in 1849. In this study, the species, which is a local endemic taxon and known from type specimen, was rediscovered during the fieldwork in Karadağ. The characters, which are insufficient, in the original description, related to the flower, legume, seed and etc. are updated according to the current knowledge. It is proposed as ‘Criticaly Endangered’ CR category according to the IUCN criteria while this species was classified as ‘Data Deficient DD according to the Red Data Book of Turkish Plants, Kılbasan geveni Astragalus vestitus Boiss. & Heldr. ilk olarak Orta Anadolu’da, Karadağ Karaman civarından yaptığı bir gezi sırasında Heldreich tarafından toplanmış ve Boissier ve Heldreich tarafından 1849 yılında bilim dünyasına tanıtılmıştır. Bu çalı şmada, Karadağ için lokal endemik olan ve tip örneğinden bilinen tür, Karadağ’da yapılan arazi çalışmaları sırasında yeniden toplanmıştır. Türün orijinal betiminde yetersiz olan çiçek, meyve, tohum gibi yapılara ait özellikler toplanan örneklerin incelenmesiyle yeniden değerlendirilmiş ve yeni bulgular ışığında türün betimi yeniden yapılmıştır. Türkiye Bitkileri Kırmızı Kitabı’na göre ‘Veri yetersiz’ DD kategorisinde olan bu tür için IUCN’e göre ‘Çok Tehlikede’ CR kategorisi önerilmiştir.

Ethnobotanicalstudieswhichaimtoshedlightonlocalhuman-plantinteractionsintheBaşarakavak Konya ,continued with the support of the Turkish Academy of Sciences TÜBA between 2004-2006years. Plants used for food, medicine, animal food, heating, and similar purposes by the residents in the Başarakavak Konya alongwith the accumulated knowl­edge of the residents, are documented. Twenty one field trips were carried out between 2004-2006years, and a total of thirty six-days in the field were devoted to the study by a team of six researchers alternately. During this time period inter­views were made with about 30 informants within Başarakavak surrounding, and 240plant samples with related infor­mation were collected. Among the sampled plants 106 food, 75 fodder, 17 medicinal, 13 handicraft, 8 fuel plants, and about 78 plants with various uses were recorded. Several plants have more than one use, and especially food and fodder plant uses are overlapping. 297recipes related to various wild and cultivated plant uses were recorded, and some activi­ties related to plants were also recorded with photographs. 107-126 OSMAN TUGAY:TUBAKED8/2010 10/20/11 12:52 AM Page Y M, Başarakavak'ta Konya halkın değişik alanlardaki bitki bilgisini saptamaya yönelik etnobotanikçalışmalan2004 ila 2006 yıllan arasında Türkiye Bilimler Akademisi'nin TÜBA desteğiyle sürdürülmüştür. Başarakavak Kasabasıda halkın gıda, ilaç, yem, yakacak ve diğer amaçlarla yararlandığı ve geçmişte kullandığı bitkilere ilişkin geleneksel bilgiler ortaya konmuştur. 2004 ve 2006yıllan arasında toplam yirmi bir kez Başarakavak'a giderek altı kişilik bir ekiple dönüşümlü olarak toplam 36 gün alanda çalışılmıştır. Bu süre içinde Başarakavak'ta 30 kişiyle görüşülmüş, 240 bitki örneği ve bunlara ait yerel bil­giler toplanmıştır. Bazı örtüşen kullanımlar da olmakla birlikte 106 gıda, 75 yem, 17 ilaç, 13 el sanatları ve 8 yakacak kul­lanımın yanı sıra 78 bitki türünün farklı alanlarda yararlı oldukları saptanmıştır. Özellikle gıda ve yem bitkileri kullanımları arasında belidi bir örtüşme olduğu gözlenmiştir. Farklı bitki kullanımlarına ilişkin 297kullanım reçetesi derlenmiş; doğal/yabani bitkilere ve yerel tarım bitkilerine ait örnekler alınmış; bitki kullanımları fotoğraf ile de belgelenmiştir.

Asparagaceae familyasına ait Bellevalia Lapeyr cinsi Türkiye'de 31 taksonla temsil edilmektedir. Bu çalışmayla Asparagaceae familyasına ait Bellevalia cinsinin Türkiye'de yetişen B. tauri Feinbrun, B. clusiana Griseb, B. mathewii Özhatay & Koçak ve B. dubia subsp. boissieri Feinbrun taksonlarının kromozom sayılarını ve morfolojilerini belirlenmiş ve cinsin temel kromozom sayısını (x) teyid edilmiştir. Çalışma materyali olarak kullanılan soğanlar 2018 yılı Nisan-Haziran ayları arasında gerçekleşen arazi çalışmaları sırasında toplanmıştır. Kromozom sayımı, suda köklendirilen soğanların kök uçlarında Aseto-Orsein boyası kullanılarak ezme yöntemiyle gerçekleştirilmiştir. Ön işlem, tespit ve boyama işlemlerden geçirilen materyaller daimi preparat haline getirilip iyi dağılım gösteren hücrelerin fotoğraf çekimleri, araştırma mikroskobunda yapılmıştır. Mikroskopta incelenen taksonların somatik kromozom sayımları ve karyotip formülleri B. tauri 2n=8 (8m), B. clusiana (4m + 4sm), B. dubia subsp. boissieri 2n=8 (4m + 4sm) ve B. mathewii 2n=8 (6m + 2st) olarak tespit edilmiştir. Cinsin temel kromozom sayısı x=4'tür. Karyotip analizlerine göre taksonlara ait kromozomlar metasentrik, submetasentrik ve subtelosentrik kromozomlardan oluşmaktadır. B. tauri, B. clusiana, B. dubia subsp. boissieri ve B. mathewii taksonlarının total haploid kromozom uzunluğu sırasıyla 20,711 µm, 19,234 µm, 26.502 µm ve 22.396 µm, asimetri indeksleri ise 0,906, 2,558, 4.644 ve 5.115'dir. Ayrıca, B.tauri, B.clusiana, B.dubia subsp. boissieri taksonlarının en büyük kromozomunda satellite tespit edilmiştir., The genus Bellevalia Lapeyr belonging to family Asparagaceae is represented by 31 taxa in Turkey. In this study , the chromosome numbers and morphology of the four Bellevalia taxa (B. tauri Feinbrun, B. clusiana Griseb, B. mathewii Özhatay & Koçak and B. dubia subsp. boissieri Feinbrun) naturally growing in Turkey were determined and the basic chromosome numbers (x) of the genus Bellevalia were confirmed. Plant bulbs were collected from the field between April and June in 2018. After getting the root tips from the bulbs in water, chromosome counts were made by squashing method with Aseto-Orcein. After pre-treatment, fixation and dyeing of the root tips, they were made as permanent preparation. The photographs of metaphasic cells in good appearance were taken by research microscope. Somatic chromosome counts and karyotype formulas of examined taxa were determined by microscope for B. tauri 2n =8 (8m), B. clusiana 2n =8 (4m + 4sm), B. dubia subsp. boissieri 2n = 8 (4m + 4sm) and B. mathewii 2n = 8 (6m + 2st) The basic chromosome number in this genus is x = 4. According to karyotype analysis, chromosomes belonging to taxa are composed of metasentric, submetacentric and subtelocentric of chromosome types. The total haploid chromosome length of B .tauri, B. clusiana B .dubia subsp. boissieri and B. mathewii taxa are respectively 20,711 µm, 19,234 µm, 26.502 µm and 22.396 µm , and the asymmetry index are 0,906, 2,558, 4.644 and 5.115. In addition, a satellite were detected in the longest chromosome of B. tauri, B. clusiana and B. dubia subsp. boissieri.

Türkiye Florası'nda seksiyon, Türkiye Bitkileri Listesi'nde cins olarak kabul edilen Cyanus, alt cins olacak şekilde yeniden düzenlenmiştir. 2014-2017 yılları arasında yapılan arazi çalışmaları sonucunda ülkemizin farklı bölgelerinden çok sayıda örnek toplanmış, yurtiçi herbaryumlarında bulunan örneklerle birlikte kapsamlı bir biçimde incelenmiştir. Cyanus alt cinsindeki taksonlar üzerinde morfolojik, karyomorfolojik ve mikromorfolojik çalışmalar yapılmıştır. Yapılan morfolojik çalışmalar neticesinde taksonların benzerlik ve farklılıkları belirlenmiştir. Tek yıllık taksonların temel kromozom sayısı x=8, 10 ve 12 olurken çok yıllık taksonların ise x=10 ve 11'dir. Çok yıllık taksonların yedisi tetraploid kromozom sayısına sahipken tek yıllıklarda tetraploid takson bulunmamaktadır. Bütün taksonların AI, A1, A2, CVCL, CVCI ve MCA indeksleri hesaplanmıştır. Asimetri indeksleri dikkate alındığında taksonların çoğunun simetrik karyotipli olduğu sonucuna varabiliriz. En sık karşılaşılan karyotip formülleri sırasıyla 40m, 20m ve 16m + 4sm'dir. Çoğu taksonun karyogramında satellit tespit edilmiştir. Aken mikromorfolojisi çalışmalarında ise aken ornamentasyonu, hilum pozisyonu ve pappus tüylerinin ayırt edici taksonomik karakterler oldukları belirlenmiştir. C. reuterana Boiss. var. reuteriana, C. woronowii Bornm., ve C. bourgaei Boiss. taksonlarının Türkiye dışından yeni kayıtlarının verilmesi nedeniyle endemiklikten düşürülmüşlerdir. Bu taksonomik revizyon çalışması ile Türkiye Bitkileri Listesi'nde 16 tür 20 taksondan oluşan Cyanus alt cinsi genişletilerek tür sayısı 18'e takson sayısı ise 21'e çıkartılmıştır. Cyanus was accepted as section in `Flora of Turkey` and as genus in `A Checklist of the Flora of Turkey`, it has been rearranged as subgenus with this study. Between the years 2014-2017 from different regions of our country as a result of land studies collected numerous examples, they were examined comprehensively with examples found in national herbaria. Morphological, karyomorphological and micromorphological studies were made on taxa belonging Cyanus subgenus. Chromosome numbers were determined as x=8, 10 and 12 for annual taxa while the perennial taxa x=10 and 11. Seven taxa of perennial have tetraploid chromosome numbers on the other hand there is no tetraploid taxa in annuals. AI, A1, A2, CVCL, CVCI and MCA indexes were calculated for all taxa. According to the asymmetry indices can conclude that most of the taxa have symmetry karyotype. The most common karyotype formulas respectively 40m, 20m and 16m + 4sm. Satellites were identified in karyograms of most of taxa. According to the studies achene micromorphology, achene ornamentation, hilum position and pappus hairs are distinctive taxonomic characters. Endemism of C. reuterana Boiss. var. reuteriana, C. woronowii Bornm., and C. bourgaei Boiss. are reduced due to the establishing in the other regions. Cyanus included 16 species and 20 taxa in `Türkiye Bitkileri Listesi` but with this study it has expanded as 18 species and 21 taxa. 218

Bu çalışmada, Centaurea cinsi Acrocentron seksiyonu içerisindeyer alan, taksonomik bakımdan problemli olan, Centaurea pseudoscabiosa Boiss. & Buhse. vealt taksonları ile morfolojik olarak bu türe yakın akraba olan C. persica Boiss. türünün taksonomik konumları ve bu taksonlar arasındaki akrabalık ilişkileri belirlenmiştir. C. pseudoscabiosa tür kompleksiülkemizde C. pseudoscabiosa subsp. pseudoscabiosa Boiss. & Buhse , C. pseudoscabiosa subsp. araratica (Azn.) Wagenitz, ve C. pseudoscabiosa subsp. glehnii (Trautv.) Wagenitz olmak üzere üç alt türle temsil edilmektedir. Çalışmada kullanılan örneklerin moleküler ve morfolojik çalışmaları yapılarak C. Pseudoscabiosa Boiss.&Buhse kompleksi ve yakın akraba türleri ile taksonomik benzerlikleri karşılaştırılmıştır. Çalışmamızı oluşturan bitki örnekleri 2015 yılında yayılış alanlarından toplanmıştır. C. persica örnekleri ise KNYA ve GAZI herbaryumlarından temin edilmiştir. Moleküler çalışmalar kapsamında, arazi ve herbaryum örneklerindeki yapraklardan DNA'lar izole edilerek, DNA'ya ait konsantrasyon ve saflık derecesi ölçümleri yapılmıştır. Daha sonra izole edilen DNA'lar uygun primerlerle ISSR-PCR (Inter-Repeat-Polymerase Chain Reaction) işlemine tabi tutulmuştur. Oluşan bantlar değerlendirilerek, örneklerin birbirlerine olan genetik uzaklıkları belirlenerek bu genetik uzaklıklara göre ağaçlar oluşturulmuştur. Ayrıca12 örnek üzerinde 58 morfolojik karakter ölçülerek morfolojik bir benzerlik ağacı oluşturulmuştur. Moleküler ve morfolojik sonuçlar; Türkiye Folarası'nda sinonim olarak kabul edilen C.pseudoscabiosa var. spikorensis taksonunun alt tür kategorisinde yeniden canlandırılmasının uygun olacağını, ayrıca Hadim-Gevne Vadisinden toplanan C.pseudoscabiosa örneklerinin C.pseudoscabiosa altında yeni bir alt tür olarak değerlendirilmesi gerektiğini desteklemektedir., In this study, it is determined that taxonomic status and the genetic relationships between the subtaxa of Centauera pseudoscabiosa Boiss. &Buhse. located in the genus Centaurea and the section Acrocentron and C. persica Boiss. closely related to these taxa. The complex of C. pseudoscabiosa is represented by three subspecies in Turkey such as C. pseudoscabiosa subsp. pseudoscabiosa, C. pseudoscabiosa subsp. araratica and C. pseudoscabiosa subsp. glehnii. The plant samples were collected from their distribution area in 2015 but, C. persica samples were supplied from KNYA and GAZI herbaria. By performing the molecular and morphological studies on plant samples, the taxonomic similarity of C. pseudoscabiosa complex was compared with the closely relatedspecies. As part of molecular examinations, After DNA were isolated from the leaves of the field and herbarium samples, degree of concentration and purity of them were measured. Then, the isolated DNAs were subjected to the operation of ISSR-PCR (Inter-Repeat-Polymerase Chain Reaction) with suitable primers. Result and bands were evaluated and so the genetic distances were determined and the dendogramwere formed according to these distances. In addition, by measuring the 58 morphologic characters on 12 samples a morphologic similarity tree is formed. Molecular and morphologic results support that it will be appropriate to reactivethe C.pseudoscabiosa var. spikorensis regarded as synonym in Turkey Flora under the category of subspecies, and additonally C. pseudoscabiosa samples collected from Gevne Valley in Hadim should be evaluated as a new subspecies under C.pseudoscabiosa., Bu tez çalışması Tufan AKYÜZ tarafından 15201051 nolu proje ile desteklenmiştir.

Bu tez çalışması BAP tarafından 12201028 nolu proje ile desteklenmiştir., Bu çalışmada, Cruciferae familyasının taksonomik açıdan en zor cinslerinden biri olan Aethionema cinsi içerisinde, Ae. coridifolium tür kümesi içerisinde değerlendirilen, Ae. coridifolium, Ae. armenum, Ae. grandiflorum var. grandiflorum ve var. sintenisii taksonları ile küme içerisindeki taksonlarla yakın ilişkili olan Ae. huber-morathii ve Ae. karamanicum türleri arasındaki akrabalık ilişkileri, taksonomik, morfolojik ve moleküler yöntemlerle ortaya çıkarılmıştır. Ayrıca, bu çalışmayla çalışılan taksonların Türkiye Florasında verilen tanımlarındaki eksiklikler giderilmiştir. Küme içerisindeki taksonların akrabalık ilişkilerini belirlemek için ITS gen dizileri hizalanarak bir veri matrisi oluşturulmuş ve filogenetik bir ağaç üretilmiştir. Verilere göre Aethionema cinsi monofiletiktir. Önceleri Moriera cinsi içerisinde yer alan Ae. spinosa türünün Aethionema cinsi içerisinde değerlendirilmesi, Ae. coridifolium tür kümesi içerisinde yer alan tüm taksonların farklı birer takson olarak değerlendirilmesi kuvvetlice desteklenmektedir. Sonuçlar Ae. armenum kompleksi içerisinde değerlendirilen Kayseri-Pınarbaşı, Ankara-Yenice ve Karaman-Ermenek populasyonlarının farklı birer takson olarak tanımlanabileceğini öngörmektedir., In this study, phylogenetic relationships between the Ae. coridifolium aggregata in which involves Ae. coridifolium, Ae. armenum, Ae. grandiflorum var. grandiflorum and var. sintenisii, and their close relatives, Ae. huber-morathii and Ae. karamanicum, assigned into the Aethionema, one of the difficult genus of Cruciferae, were revealed by taxonomical, morphological and molecular methods. The deficiency of descriptions for these taxa given with the Flora of Turkey were also completed. Sequence data from the ITS region were used to determine the phylogenetic relationships of Ae. coridifolium aggregata. Data support the monophyly of the genus Aethionema. The results fully support transferring of Ae. spinosa assigned before in the genus Moriera, to the genus Aethionema and accepting as a seperate taxon of which placed in Ae. coridifolium aggregata. Data also support that Ae. armenum populations distrubuted in Kayseri-Pınarbaşı, Ankara-Yenice and Karaman-Ermenek region should be assigned into different taxa.

Bu çalışmada, Cruciferae familyasının taksonomik açıdan en zor cinslerinden biri olan Aethionema cinsi içerisinde, Ae. coridifolium tür kümesi içerisinde değerlendirilen, Ae. coridifolium, Ae. armenum, Ae. grandiflorum var. grandiflorum ve var. sintenisii taksonları ile küme içerisindeki taksonlarla yakın ilişkili olan Ae. huber-morathii ve Ae. karamanicum türleri arasındaki akrabalık ilişkileri, taksonomik, morfolojik ve moleküler yöntemlerle ortaya çıkarılmıştır. Ayrıca, bu çalışmayla çalışılan taksonların Türkiye Florasında verilen tanımlarındaki eksiklikler giderilmiştir. Küme içerisindeki taksonların akrabalık ilişkilerini belirlemek için ITS gen dizileri hizalanarak bir veri matrisi oluşturulmuş ve filogenetik bir ağaç üretilmiştir. Verilere göre Aethionema cinsi monofiletiktir. Önceleri Moriera cinsi içerisinde yer alan Ae. spinosa türünün Aethionema cinsi içerisinde değerlendirilmesi, Ae. coridifolium tür kümesi içerisinde yer alan tüm taksonların farklı birer takson olarak değerlendirilmesi kuvvetlice desteklenmektedir. Sonuçlar Ae. armenum kompleksi içerisinde değerlendirilen Kayseri-Pınarbaşı, Ankara-Yenice ve Karaman-Ermenek populasyonlarının farklı birer takson olarak tanımlanabileceğini öngörmektedir. In this study, phylogenetic relationships between the Ae. coridifolium aggregata in which involves Ae. coridifolium, Ae. armenum, Ae. grandiflorum var. grandiflorum and var. sintenisii, and their close relatives, Ae. huber-morathii and Ae. karamanicum, assigned into the Aethionema, one of the difficult genus of Cruciferae, were revealed by taxonomical, morphological and molecular methods. The deficiency of descriptions for these taxa given with the Flora of Turkey were also completed. Sequence data from the ITS region were used to determine the phylogenetic relationships of Ae. coridifolium aggregata. Data support the monophyly of the genus Aethionema. The results fully support transferring of Ae. spinosa assigned before in the genus Moriera, to the genus Aethionema and accepting as a seperate taxon of which placed in Ae. coridifolium aggregata. Data also support that Ae. armenum populations distrubuted in Kayseri-Pınarbaşı, Ankara-Yenice and Karaman-Ermenek region should be assigned into different taxa. 49

Bu çalışmanın amacı İçel ili ve Mut ilçesinde yer alan Büyükeğri Dağı'nın florasını tespit etmektir. Çalışma alanı kareleme sistemine göre C4 karesinde yer almaktadır. Bölgeden 2012 yılında 414 bitki örneği toplanmış olup 46 familya, 155 cins ve 255 takson tespit edilmiştir. Taksonların fitocoğrafik bölgelere göre dağılımı şöyledir: Akdeniz elementi 72 (% 28.2), Iran - Turan elementi 39 (% 15.4), Avrupa - Sibirya elementi 6 (% 2.3), geniş yayılışlı 40 (% 15.7) ve fitocoğrafik bölgesi bilinmeyenler 98 (% 38.4)'dir. Endemik takson sayısı 54 (% 21.1)'dir. Çalışma alanında 255 takson Spermatophyta divisiyosuna aittir. Gymnospermae alt divisiyosundan 3, Angiospermae alt divisiyosundan ise 252 takson tespit edilmiştir. Angiospermae alt divisiyosuna ait olan Dicotyledones sınıfında 223, Monocotyledones sınıfından 29 takson tespit edilmiştir. İhtiva ettiği takson sayısı bakımından en büyük familya Compositae (Asteraceae) 33, Leguminosae 26, Cruciferae (Brassicaceae) 23, Labiatae (Lamiaceae) 19, Liliaceae 18, Boraginaceae 17, Caryophyllaceae 14, Ranunculaceae 10, Scrophulariaceae 10 ve Papaveraceae 9'dur. En fazla takson içeren cinsler ise: Centaurea 7, Ornithogalum 7, Astragalus 5, Alyssum 4, Anchusa 4, Alkanna 4, Veronica 4, Papaver 3, Fumaria 3 ve Hesperis 3'dür., This research was carried out to determine the flora of the Büyükeğri Mountain and its surroundings. The research area is in the C4 square according to Grid system. As a result of the exemination of 414 plant specimens collected from the area in 2012. 255 taxa belong to 46 families and 155 genera were determined. The phytogeographic elements are represented as follow: Mediterranean 72 (28.2 %), Irano-Turanian 39 (15.4 %) and Euro-Siberian 6 (2.3 %). 40 (15.7 %) widespread taxa, 98 (3.4 %) taxa are undetermined. The number of endemic taxa is 54 (21.1 %). 255 taxa belong to Spermatophyta. Gymnospermae are represented by 3 taxa, Angiospermae are represented by 252 taxa. The largest families according to the number of taxa in the research area as follows: Compositae (Asteraceae) 33, Leguminosae 26, Cruciferae (Brassicaceae) 23, Labiatae (Lamiaceae) 19, Liliaceae 18, Boraginaceae 17, Caryophyllaceae 14, Ranunculaceae 10, Scrophulariaceae 10 and Papaveraceae 9. The richest genera are as follows: Centaurea 7, Ornithogalum 7, Astragalus 5, Alyssum 4, Anchusa 4, Alkanna 4, Veronica 4, Papaver 3, Fumaria 3 and Hesperis 3., Bu çalışması Selçuk Üniversitesi BAP Koordinatörlüğü tarafından 12101009 nolu proje ile desteklenmiştir.

Brassicaceae (Cruciferae) familyasına ait olan Aethionema R.Br. cinsi Türkiye' de 44 türle temsil edilmektedir. Bu çalışmanın temel amacı, kromozom sayı ve morfolojisiyle ilgili oldukça sınırlı sayıda çalışma yapılmış olan Aethionema cinsinin, Konya ve çevresinde yetişen taksonlarının kromozom sayılarını belirlemek ve temel kromozom sayısını saptamaktır. Aethionema R. Br. cinsine ait beş taksonun kromozom sayıları ezme preperasyon metodu ile incelenmiştir. Bu araştırmada, Aethionema arabicum, Ae. cordatum, Ae. oppositifolium, Ae. schistosum ve Ae. dumanii türlerinin kromozom sayı ve morfolojileri incelenmiştir. İncelenen taksonların somatik kromozom sayıları Aethionema arabicum türünde 2n = 22, Ae. cordatum türünde 2n = 48, Ae. oppositifolium türünde 2n = 14, Ae. schistosum türünde 2n = 24 ve Ae. dumanii türünde 2n = 36 olarak tespit edilmiştir. Hiçbir taksonda satellitli metafaz kromozomu gözlenmemiştir., The genus Aethionema R. Br. belonging to family Brassicaceae is represented by 44 species in Turkey. In this study, five taxa of the genus Aethionema R. Br. were morphologically and cytotaxonomically investigated. Root tips acquired from the seed samples by germination were prepared as squashed preparation for chromosome observation. In this study, Aethionema arabicum, Ae. cordatum, Ae. oppositifolium, Ae. schistosum, Ae. dumani were investigated in terms of chromosome morphology. The somatic chromosome numbers of Aethionema arabicum 2n = 22, Ae. cordatum 2n = 48, Ae. oppositifolium 2n = 14, Ae. schistosum 2n = 24 and Ae. dumanii 2n = 36 were determined. Satellite metaphase chromosome wasn?t observed.

Bu çalışmada, Türkiye'de yayılış gösteren bazı Vicia türleri arasındaki akrabalık ilişkileri ISSR- PCR yöntemiyle araştırılmıştır. Araştırma konusu olan türler Vicia sativa, V. cracca, V. hybrida ve V. palaestina'dır. V. sativa ve V. cracca oldukça kompleks türlerdir ve çok sayıda alt tür ve varyete içerirler. Bu türlerin tür altı kategorideki taksonları arasındaki ilişkiler araştırmamızın ana konusu olmuştur. Çalışmada analizler için V. hybrida ve V. palaestina türleri dış grup olarak seçilmiştir. Bu çalışmanın sonucunda toplam 31 primer denenmiştir. 9 primer tüm taksonlara cevap vermiştir. Taksonlar arasındaki ilişkileri gösteren dendrogramlar BİO-PROFİL BİO1-D++ programı aracılığı ile elde edilmiştir. Finalde kombine edilen verilere göre türler arasındaki Jaccard benzerlik indeksinin 0.61-0.84 arasında değiştiği saptanmıştır. Sonuç olarak, tüm türler dendrograma göre anlamlı bir biçimde birbirinden ayrılmış ve aralarındaki genetik ilişkiler ortaya çıkarılmıştır., In this study, the relationship of naturally growing some Vicia species in Turkey was researched by ISSR-PCR methods. The species researched are V. sativa, Vicia cracca, V. hybrida ve V. palaestina. V. sativa and V. cracca are very complex species and they including too many subspecies and varieties in level of sub special category. The main aim of our study has been to detect the relationship and interactions of the studied species. In this study, Vicia hybrida and V. palaestina have been selected as outer group for analyses. In result of this study, totally 31 primer have been tested but 9 primers have only answered to all studied taxa. The dendograms which display the relationship between the studied taxa have been obtained via BIO -PROFIL BIO1-D++ programme. Finally, Jaccard similarity index among studied species has been detected at interval of 0.61 and 0.84. As a result, all species studied have been separated meaningfully according to final dendogram and genetically relationships among them have been carried out.

Ülkemizde Centaurea cinsi içinde oldukça fazla sayıda lokal yayılış gösteren ve nesli tehdit altında endemik tür olmasına rağmen bu türlerin gen havuzlarının ne derecede genetik çeşitliliğe sahip olduğu hakkında hiçbir bilgi yoktur. Çalışmanın temel amacı, ilk olarak 1845 yılında Konya civarından keşfedilen ve şu anda tehlike altında olan C. lycaonica Boiss. & Heldr. türünün populasyon içi genetik çeşitliliğini moleküler yöntemlerle belirlemektir. Bu çalışmada, Konya çevresinde yayılış gösteren lokal endemik türlerden birisi olan C. lycaonica' nın doğal populasyonundaki bireyler arasındaki genetik farklılık düzeyini belirlemek ve populasyon içerisindeki polimorfizmi tespit etmek amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda, genetik çeşitliliğin belirlenmesinde tek bir populasyondan rasgele örneklenen 30 birey üzerinde 6 RAPD markörü kullanılarak, toplam 84 adet bant elde edilmiştir. Bunlardan 61 tanesi polimorfik (% 73) ve 23 tanesi monomorfik (% 27) olarak tespit edilmiştir. Polimorfizm oranı OPG2 ve OPB19 primerleri ile % 85, OPB17 ve OPB8 primerleri ile % 75 oranında tespit edilmiştir. En düşük polimorfizme sahip olan OPB7 primerinde bu oran % 46'dır. Buna göre populasyon içindeki bireyler arasında toplam % 73 oranında polimorfizm tespit edilmiştir. Sonuç olarak, bireyler arasında genetik çeşitliliğin oldukça yüksek olması onların doğal seleksiyona karşı gelecekte ciddi manada bir direnç sergileyeceğini gösterse de yakın gelecekte bu türlerin in vivo ve in vitro şartlar altında korunmaları gerekmektedir., Although the genus Centaurea has numerous local and threatened endemic species in our country, we have not any information on gene repository and the level of genetic diversity of these species. The aim of this study is to define the genetic diversity in the population of threatened C. lycaonica species, firstly discovered in 1845 in Konya region. In this research, It was purposed to detect the level of genetic differences among individuals and to determine the polymorphism in natural population of C. lycaonica. For this goal, a total of 84 tracks were obtained using six RAPD markers on the randomly sampling of 30 individuals of the population. 61 tracks were polymorphic (73 %) and 23 tracks were monomorphic (27 %). The most polymorphic ratio is 85 % in OPG2 and OPB19, the following primers are OPG17 and OPB8 (75 %). The lowest polymorphic ratio is 46 % in OPB7. As a result, it was found out that the polymorphism ratio of individuals in this population was 73 %. Although this result showed that this population have well enough genetic resistance to survive in his area, it was necessary that these population should be preserved by in vivo and in vitro methods in future.

Mastitis, sütçülük işletmelerinde giderlerin artması ve süt veriminin azalması gibi sonuçlara yol açarak önemli ekonomik kayıplara sebep olan yangısal bir bozukluktur. Staphylococcus aureus, mastitis`e sebep olan etken organizmalar arasında ilk sıralarda yer alır. Bu çalışmada, Konya Bölgesi'ndeki mastitisli ineklerden izole edilen 44 S. aureus ve yedi S. intermedius suşunun akrabalık derecelerinin REP-PCR yöntemi ile belirlenmesi amaçlanmıştır. REP-PCR sonucunda 500-3000 bp büyüklüklerinde ve 2-6 arasında değişen sayılarda bantlar gözlemlenmiştir. Bu REP profillerine göre çıkarılan dendrogramda S. aureus ve S. intermedius suşları arasındaki genetik akrabalık %9-82 oranında bulunmuştur., Mastitis is an inflammatory anomaly which results economic losses by factors like increase in prices at small dairies and decrease in milk production. Staphylococcus aureus is one the most effective factors which cause mastitis disease. The aim of this study was to determine of the relationship degree by REP-PCR between 44 S. aureus and seven S. intermedius strains isolated from bovines mastitis from Konya region. As a result, 500-3000 bp sized, 2-6 REP-PCR bands were observed. After obtaining a dendrogram from these REP profiles, it is determined that the relationship between S. aures and S. intermedius was 9-82.

Bu çalışma Derebucak (Konya)-İbradı, Cevizli (Antalya) arasında kalan bölgenin florasını tespit etmek amacıyla yapılmıştır. Çalışma alanı kareleme sistemine göre C3 karesinde yer almaktadır. Bölgeden 2001-2005 yılları arasında 2081 bitki örneği toplanmış olup 96 familya ve 441 cinse ait 957 takson tespit edilmiştir. Taksonların Fitocoğrafik bölgelere göre dağılımı ise şöyledir: Akdeniz elementi 239 (% 25.0), Iran-Turan elementi 114 (% 12.0), Avrupa-Sibirya elementi 54 (% 5.6), geniş yayılışlı 117 (% 12.2) ve fitocoğrafik bölgesi bilinmeyenler 433 (% 45.2)'dir. Endemik takson sayısı 164 (% 17.1)'dir. Çalışma alanında 8 takson Pteridophyta, 949 takson Spermatophyta divisiyosuna aittir. Gymnospermae alt divisiyosundan 9, Angiospermae alt divisiyosundan ise 940 takson tespit edilmiştir.Angiospermae alt divisiyosuna ait olan Dicotyledones sınıfında 358 cinse ait 784,Monocotyledones sınıfından 70 cinse ait 156 takson tespit edilmiştir. İhtiva ettiği takson sayısı bakımından en büyük familyalar: Compositae (Asteraceae) 105, Leguminosae (Fabaceae) 86, Labiatae (Lamiaceae) 84, Caryophyllaceae 63, (Brassicaceae) 61, (Poaceae) 55, 55,Cruciferae Gramineae Liliaceae Scrophulariaceae 38, Boraginaceae 34 ve Rosaceae 28'dir. En fazla takson içeren cinsler ise: Silene 23, Astragalus 16, Centaurea 12, Allium 12, Trifolium 12, Salvia 12, Anthemis 12, Ranunculus 9, Veronica 9 ve Hypericum 9'dur., This research was carried out to determine the flora of the region between Derebucak (Konya)- İbradı and Cevizli (Antalya). The research area is in the C3 square according to Grid system. As a result of the examination of 2081 plant specimens collected from the area, between 2001- 2005, 957 taxa belong to 96 families and 441 genera was determined. The phytogeographic elements are represented as follow: Mediterranean 239 (25.0 %), Irano-Turanian 114 (12.0 %) and Euro-Siberian 54 (5.6 %). 117 (12.2 %) widespread taxa, 433 (45.2 %) taxa are undeterminated. The number of endemic taxa is 164 (17.1 %). Eight taxa belong to Pteridophyta 949 taxa belong to Spermatophyta. Gymnospermae are represented by 9 taxa, Angiospermae are represented by 940 taxa. In Angiospermae subdivision 784 taxa into 358 genera, belong to Dicotyledonae and 156 taxa into 70 genera Monocotyledonae. The largest families according to the number of taxa that in the research area are as follows: Compositae (Asteraceae) 105, Leguminosae (Fabaceae) 86, Labiatae (Lamiaceae) 84, Caryophyllaceae 63, Cruciferae (Brassicaceae) 61, Gramineae (Poaceae) 55, Liliaceae 55, Scrophulariaceae 38, Boraginaceae 34 ve Rosaceae 28. The richest genera are as follows: Silene 23, Astragalus 16, Centaurea 12, Allium 12, Trifolium 12, Salvia 12, Anthemis 12, Ranunculus 9, Veronica 9 ve Hypericum 9.

Araştırma materyalini 2002-2005 yılları arasında ülkemizin farklı bölgelerinden toplanan örnekler ve çalışılan taksonlara ait tip örnekleri oluşturmuştur. Cheirolepis L. seksiyonunda yer alan taksonların örnekleri üzerinde morfolojik, karyolojik (kromozom sayımları) ve moleküler (DNA dizi analizleri) çalışmalar yapılmıştır. Morfolojik çalışmalar sonucunda taksonların benzerlik ve farklılıkları ortaya çıkarılmıştır. Kromozom sayımları sonucunda seksiyonun temel kromozom sayısı x=9 olarak belirlenmiştir. Çalışılan taksonlardan Centaurea drabifolia Sm. subsp. drabifolia, C. drabifolia subsp. austro-occidentalis Wagenitz, C. drabifolia subsp. cappadocica (DC.) Wagenitz, C. isaurica Hub.-Mor., C. derderiifolia Wagenitz, C. nivea Wagenitz, C. paphlagonica (Bornm.) Wagenitz, C. cankiriense A.Duran & H. Duman, C. odyssei Wagenitz türlerinin kromozom sayıları 2n=18 olarak tespit edilmiştir. C. drabifolia subsp. detonsa Wagenitz, C. drabifolia subsp. glabrousa Uysal & Ertuğrul, C. kotschyi (Boiss. & Heldr.) Hayek var. kotschyi, C. kotschyi var. persica (Boiss.) Wagenitz, C. decumbens (Wagenitz) Uysal & Ertuğrul, C. sericea Wagenitz türlerinin kromozom sayısı 2n=36 olarak tespit edilmiştir. Sadece C. deflexa Wagenitz türünün kromozom sayısı 2n=54 olarak tespit IV edilmiştir. Kromozomal sonuçlarımız Cheirolepis seksiyonunda poliploidi olduğunu göstermektedir. Dizi analizleri sonucunda Cheirolepis ve yakın ilişkili seksiyonların birlikte (Pteracantha Wagenitz, Plumosipappus (Czerep.) Wagenitz) monofiletik bir grup olduğu tespit edilmiştir ve bu monofiletik gruba ait genetik kod ortaya çıkarılmıştır. Gerçekleştirilen bu araştırmalar sonucunda yakın seksiyonlardan Pteracantha Wagenitz ve Plumosipappus (Czerep.) Wagenitz seksiyonları sinonim yapılmıştır ve Cheirolepis seksiyonunun sınırları genişletilmiştir. Her taksonun geçerli adı, ilk yayınlandığı literatür, tip örnekleri, önceki revizyonları, geniş betimleri, yetişme ortamı ve yüksekliği, Türkiye ve varsa komşu ülkelerdeki yayılışı, ve tehlike kategorileri verilmiştir. Araştırma sonucunda büyük çoğunluğu endemik olan bu seksiyon hakkında elde edilen veriler doğrultusunda bazı taksonların sistematik durumları yeniden belirlenmiş, bilim dünyasına C. drabifolia Sm. subsp. glabrousa Uysal & Ertuğrul sp. nova, C. paphlagonica (Bornm.) Wagenitz subsp. turkeliensis Uysal & Ertuğrul sp. nova, C. decumbens (Wagenitz) Uysal & Ertuğrul stat. nova sunulmuştur. Yapılan morfolojik ayrımlar aynı zamanda kromozom sayı ve DNA sekans çalışmalarıyla desteklenmiştir., The research material was composed between years of 2002-2005 with specimens collected from different regions of Turkey and type specimens belong to the studied taxa. The morphological, caryological (counts of chromosome) and molecular (analysis of DNA sequence) studies were made on specimens concerning with taxa of the section Cheirolepis L. It was occured that the similarity and dissimilarity of taxa by the result of morphological studies. At the result of the chromosome counts, the chromosome number of section was determined as x=9. The chromosome numbers of C. drabifolia Sm. subsp. drabifolia, C. drabifolia subsp. austro-occidentalis Wagenitz, C. drabifolia subsp. cappadocica (DC.) Wagenitz, C. isaurica Hub.-Mor., C. derderiifolia Wagenitz, C. nivea Wagenitz, C. paphlagonica (Bornm.) Wagenitz, C. cankiriense A. Duran & H. Duman, Centaurea odyssei Wagenitz were determined as 2n=18. The chromosome number of these species, C. drabifolia subsp. detonsa Wagenitz, C. drabifolia subsp. glabrousa Uysal & Ertuğrul, C. kotschyi (Boiss. & Heldr.) Hayek var. kotschyi, C. kotschyi var. persica (Boiss.) Wagenitz, C. decumbens (Wagenitz) Uysal & Ertuğrul, C. sericea Wagenitz were determined as 2n=36. Only, the chromosome number of Centaurea deflexa VI Wagenitz species was determined as 2n=54. Our chromosomal results showed the occurance of poliploidy at Cheirolepis section. At the result of the sequence analysis, Cheirolepis and together with close relation of sections were determined as a monophyletic group and genetic code of this monophyletic group was occured. As a result, the sections of Pterecantha Wagenitz and Plumosipappus (Czerep.) Wagenitz which are close sections were made synonym and borders of Cheirolepis section was made larger. The valid name of every taxon, the first published literature name, type samples, previous revisions, large description, the growing habitat and altitute, distribution in Turkey and neighbour countries if there are and danger catagories were given. At the result of the research, the systematic position of some taxons were determined again with obtained datasets pertaining to the sections included most of endemic species. C. drabifolia subsp. glabrousa Uysal & Ertuğrul sp. nova, C. paphlagonica subsp. turkeliensis Uysal & Ertuğrul sp. nova, C. decumbens (Wagenitz) Uysal & Ertuğrul stat. nova were presented to the science. At the same time, morphological distinctions which were made, were supported by chromosome number and DNA sequence studies.

ÖZET Yüksek Lisans Tezi TÜRKİYE'NİN BAZI CONSOLIDA (DC.) S.F.GRAY (RANUNCULACEAE) TAKSONLARININ POLEN MORFOLOJİSİ Şule DOĞANAY Selçuk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Biyoloji Ana Bilim Dalı Danışman: Prof.Dr. Kuddisi ERTUĞRUL Yrd.Doç.Dr. Cahit DOĞAN 2005, VI + 81 Sayfa Jüri: Doç.Dr. Hüseyin DURAL Bu çalışma da, Türkiye'nin bazı Consolida (D.C) S.F Gray. (Ranunculaceae) taksonlarının polen morfolojisi açıklanmaktadır. Palinolojik incelemeler 31 taksonda yapılmıştır. Polenler trikolpat, nadiren sinkolpat ve tetrakolpat, prolat sferoid, subprolat ya da prolat'tır. Nekzin, sekzine eşit kalınlıktadır ve mikroekinattrr. Her taksona ait polen tanımları yapılmış ve polen morfolojisine dayalı teşhis anahtarı verilmiştir. Taksonlara ait polenlerin ölçüm sonuçlan SPSS yöntemi ile değerlendirilmeye alınmıştır. Polenlerin polar eksen, ekvatoral eksen ve AMB çap uzunluk değerlerine ait dal yaprak grafikleri çizilmiştir. Amacımız; bitki sistematiğine, apikültüre, aeropalinolojik, melissopalinolojik ve adli palinolojik çalışmalara yardımcı olmaktır. Anahtar Kelimeler: Consolida (D.C) S.FGray, Ranunculaceae, Polen, Polen morfolojisi ABSTRACT MS Thesis POLLEN MORPHOLOGY OF SOME CONSOLIDA (DC.) S.F.GRAY (RANUNCULACEAE) TAXA IN TURKEY ŞuleDO?ANAY Selçuk University Graduate Scholl of Natural and Applied Sciences Deparment of Biology Supervisor: Prof.Dr. Kuddisi ERTU?RUL Assist.Prof.Dr.Cahit DO?AN 2005, VI + 81 Page Jury.Assoc. Prof. Dr. Hüseyin DURAL In this study, seeks to explain the pollen morphology of some Consolida S.F Gray. (Ranunculaceae) taxa in Turkey. Palynological observations have covered 31 taxa. Pollen grains tricolpate, rarely syncolpate, tetracolpate, prolate sphaeroidal, subprolate, prolate. Nekzin equal to sekzin, and microecinatae. Pollen descriptions pertaining to each taxa have been made separately, and similarly, a key of identification based on the pollen morphology have been supplied with each species. The results of measure pertaining to each taxa have been utilised by SPSS method. The graphics pollen diameter of polar axis, equatorial axis, AMB have been drawn. The aim of our research is to help in the study of plant taxonomy, apiculture, aeropalynological, melissopalynological and forensic palynological research. Key Words: Consolida (D.C) S.F Gray., Ranunculaceae, Pollen, Pollen morphology 88

ÖZET Yüksek Lisans Tezi BOZYAZI (İÇEL) VE ÇEVRESİNİN FLORASI ADİL TOPRAK Selçuk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Biyoloji Ana Bilim Dalı Danışman: Prof. Dr. Kuddisi ERTUĞRUL 2005, V+69 Sayfa Jüri: Prof. Dr. Mustafa KÜÇÜKÖDÜK Jüri: Doç. Dr. Hüseyin DURAL Bu araştırma 2002-2005 yıllan arasında İçel ili Bozyazı ilçesi ve çevresinin florasını tespit etmek üzere yapılmıştır. Araştırma alam İçel ili sınırları içerisinde olup Grid Sistemine göre C4 karesindedir. Araştırma bölgesinde 60 familya ve 196 cinse ait 302 takson tesbit edilmiştir. Bitkilerin fitocoğrafik bölgelere göre dağılımı şöyledir: % 9.8'i Iran-Turan elementi, % 32.2'si Akdeniz Elementi, % 3.7'si Avrupa- Sibirya elementi, % 15.3'ü geniş yayılışlı, % 38'i ise floristik bölgesi bilinmeyen türlerdir. Alandaki toplam endemik takson sayısı 39 olup endemizm oram % 12.9 dur. Araştırma bölgesinde en çok taksona sahip olan familyalar şunlardır: Compositae (39) % 12.9, Leguminosae (38) % 12.6, Labiatae (24)% 7.9, Liliaceae (18) % 6.0, Boraginaceae (16) %5.3, Caryophyüaceae (16) % 5.3, Cruciferae (14) % 4.6, Scrophulariaceae (12) % 4.0, Rosaceae (9) % 3.0, Ranunculaceae (9) % 3.0. Araştırma bölgesinde en çok türe sahip olan cinslerin sıralanışı ise şöyledir; Trifolium (7) % 2.4, Medicago (5) % 1.7, Silene, (5) % 1.7 Dianthus (5) % 1.7, Hypericum (5) % 1.7, Veronica (5) % 1.7, Sideritis (5) % 1.7, Galium (5) % 1.7, Astragalus (4) % 1.4, Onosma (4) % 1.4 ve Centaurea (4) % 1.4. Anahtar Kelimeler: Türkiye, Biyoçeşitlilik ABSTRACT Master Thesis THE FLORA OF BOZYAZI (İÇEL) AND ITS ENVIRONS ADİL TOPRAK Selçuk University Graduate School of Natural and Applied Scientist Department of Biology Supervisor: Prof. Dr. Kuddisi ERTU?RUL 2005, V+69 Page Jury: Prof. Dr. Mustafa KÜÇÜKÖDÜK Jury: Assoc. Prof. Dr. Hüseyin DURAL This research was carried out for determining of the flora of Bozyazi and its environment between 2002-2005. The study area is located in İçel province. According the Grid systems it falls within C4 square. Sixty families, 196 genera and 302 taxa were identified in study area. The phytogeographic elements are represented as follows: Irano-Turanian 9.8 %, Mediterranean 32.2 %, and Euro-Siberian 3.7 %, multi-regional. 15.3 %, and undetermined 38 %. The number of endemic taxa is 39 (12.9 %). The richest families in the field are as follow: Compositae (39) 12.9 %, Leguminosae (38) 12.6 %, Labiatae (24) 7.9 %, Liliaceae (18) 6.0 %, Boraginaceae (16) 5.3 %, Caryophyllaceae (16) 5.3 %, Cruciferae (14) 4.6 %, Scrophulariaceae (12) 4.0 %, Rosaceae (9) 3.0 %, Ranunculaceae (9) 3.0 %. The richest genera in the field are as follow: Trifolium (7) 2.4 %, Medicago (5) 1.7 %, Silene, (5) 1.7 % Dianthus (5) 1.7 %, Hypericum (5) 1.7 %, Veronica (5) 1.7 %, Sideritis (5) 1.7 %, Galium (5) 1.7 %, Astragalus (4) 1.4 %, Onosma (4) 1.4 % and Centaurea (4) 1.4 %. Key Words: Turkey, Biodiversity. 72

III ÖZET Yüksek Lisans Tezi KONYA İLİNDEKİ BAZI SİLENE L. (CARYOPHYLLACEAE) TAKSONLARI ÜZERİNE KARYOLO JİK BİR ARAŞTIRMA Esin TUGAY Selçuk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Biyoloji Ana Bilim Dalı Danışman: Prof. Dr. Kuddisi ERTUĞRUL 2005, VIII + 38 Sayfa Jüri: Prof. Dr. Mustafa KÜÇÜKÖDÜK Jüri: Doç. Dr. Hüseyin DURAL Bu çalışmada Konya çevresinden toplanan 10 Silene L. taksonunun [S. caramanica Boiss. & Heldr. var. Harsların Aytaç & Dural, S. laxa Boiss. & Kotschy, S, chlorifolia Sm., S. lycaonica Chowdh., S. spergulifolia (Desf.) Bieb., S. salsugînea Hub.-Mor., S. pharnaceifolia Fenzl, S. odontopetala Fenzl, S. vulgaris (Moench) Garcke var. vulgaris, S. alba (Mili.) Krause subsp. eriocalycina (Boiss.) Walters] kromozom sayıları incelenmiştir. Bu taksonların üçü Türkiye için endemiktir (S. caramanica var. ilarslanii, S. lycaonica, S. salsuginea). Araştırılan taksonlara ait tohumlar araziden toplandıktan sonra çimlendirilerek kök uçlarında ezme metoduyla kromozomlar gözlenmiştir. İncelenen Silene taksonlarında kromozom sayısının değişmediği (2n=24), fakat kromozomların şekil ve büyüdüklerinin farklı olduğu belirlenmiştir. Anahtar Kelimeler: Silene L., Karyoloji, Konya, Türkiye. IV ABSTRACT MS Thesis A KARYOLOGICAL STUDY ON THE SOME SİLENE L. (CARYOPHYLLACEAE) TAXA IN KONYA Esin TUGAY Selçuk University Graduate Scholl of Natural and Applied Sciences Deparment of Biology Supervisor: Prof. Dr. Kuddisi ERTU?RUL 2005, VHI + 38 Page Jury: Prof. Dr. Mustafa KÜÇÜKÖDÜK Jury: Assoc. Prof. Dr. Hüseyin DURAL In this study, the chromozom number of 10 Silene L. taxa [S. caramanica Boiss. & Heldr. var. ilarslanii Aytaç & Dural, S. laxa Boiss. & Kotschy, S. chlorifolia Sm., S. lycaonica Chowdh., S. spergulifolia (Desf.) Bieb., S. salsuginea Hub.-Mor., S. pharnaceifolia Fenzl, S. odontopetala Fenzl, S. vulgaris (Moench) Garcke var. vulgaris, S. alba (Mill.) Krause subsp. eriocalycina (Boiss.) Walters] collected from Konya region, were investigated. Three of species are endemic for Turkey (S. caramanica var. ilarslanii, S. lycaonica, S. salsuginea). After the seeds belong the taxa had been collected from field, they were germinated and chromosomes were obserwed at the root-tips by squashing. It was determined that the number of the chromosomes of Silene taxa which were investigated, were stable (2n=24), but their size and shapes were different. Key Words: Silene L., Karyology, Konya, Turkey. 46

Ill ÖZET Doktora Tezi BOZKIR-ÇUMRA APA BARAJI VE HADİM (C4 KONYA) ARASINDA KALAN BÖLGENİN FLORASI Osman TUGAY Selçuk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Biyoloji AnabiIim.Dalı Danışman: Doç.Dr. Kuddisi ERTUĞRUL 2003, 442 Sayfa Jüri: Prof.Dr. Hayri DUMAN Jüri: Prof.Dr. Baki EYCE Jüri: Prof.Dr. Musa DOĞAN Jüri: Yrd.Doç.Dr. Hüseyin DURAL Bu çalışma Bozkır-Çumra Apa Barajı ve Hadim (Konya) arasında kalan bölgenin florasını tespit etmek amacıyla yapılmıştır. Çalışma alanı kareleme sistemine göre C4 karesi içerisindedir. Çalışma alanından 2001-2003 yıllan arasında toplanan 2385 bitki örneğinin değerlendirilmesi sonucu 107 familya ve 487 cinse ait 1173 takson (810 tür, 238 alttür, 125 varyete) tespit edilmiştir. Bilim dünyası için yeni olduğunu düşündüğümüz ' iki takson ile tartışmalı taksonlar toplam takson sayısına dahil edilmemiştir. Alanımızdaki endemik takson sayısı 217 (% 18.5)'dir. Toplam taksonun 108'i C4 karesi için yeni kayıttır. Alandaki kültür bitkisi sayısı 69'dur. Taksonların fitocoğrafik bölgelere göre dağılımları şöyledir: Akdeniz elementleri 236 (% 20.1), İran-Turan elementleri 230 (% 1.9.6), Avrupa-Sibirya elementleri ise 41 (% 3.5). Geriye kalan 666 (% 56.8) taksonun 195'i (% 16.6) geniş yayılışlı iken 471 'i (% 40.2) fitocoğrafik bölgesi bilinmeyendir. Çalışma alanındaki 6IV takson Pteridophyta divizyosundan olup, 1 167 takson ise Spermatophyta divizyosuna aittir. Gymnospermae alt divizyosu 1 1 taksona, Angiospermae alt divizyosu ise 1 156 taksona sahiptir. Angiospermae alt divizyosundan 1003 takson Dicotyledones sınıfına, 153 takson ise Monocotyledones sınıfına aittir. İçerdikleri takson sayısına göre büyük familyalar sırayla Compositae (Asteraceae) 167, Leguminosae (Fabaceae) 107, Labiatae (Lamiaceae) 81, Cruciferae (Brassicaceae) 75, Gramineae (Poaceae) 63, Caryophyllaceae 59, Liliaceae 55, Umbelliferae (Apiaceae) 52, Boraginaceae 47, Scrophulariaceae 46 'dır. Takson sayısına göre en büyük cinsler ise Astragalus 32, Centaurea 20, Allium 19, Anthemis 16, Silene 15, Alyssum 15, Verbascum 13, Trifolium 13, Salvia 13 ve Veronica 13'tür. Anahtar kelimeler: Flora, Bozkır, Çumra, Apa Barajı, Hadim, Konya, Türkiye. ABSTRACT PhD Thesis THE FLORA OF THE REGION AMONG BOZKIR - ÇUMRA APA DAM AND HADİM (C4 KONYA) Osman TUGAY Selçuk University Graduate Scholl of Natural and Applied Sciences Deparment of Biology Supervisor: Assoc.Prof.Dr. Kuddisi ERTU?RUL 2003, 442 Page Jury: Prof.Dr. Hayri DUMAN Jury: Prof.Dr. Baki EYCE Jury: Prof.Dr. Musa DO?AN Jury: Asist.Prof.Dr. Hüseyin DURAL This research has been made to determine The Flora of the region among Bozkır-Çumra Apa Dam and Hadim (Konya). The research area is in the C4 square according to the Grid system. As a result of the examination of 2385 plants specimens which were collected from the research area between 2001-2003, 1173 taxa (810 species, 238 subspecies and 125 varietes) that belong to 107 families and 487 genera have been determined. Disputed taxa and two taxa which we consider to be new to science haven't been included to the total taxa number. In our area the number of endemic taxa is 217 (% 18.5). 108 of the total taxa are new records for the square C4. The number of cultivars in the area is 69. According to theVI phytogeographical regions the figures of the taxa are as follows: Mediterranean are 236 (20.1 %), Irano-Turanian are 230 (19.6 %) and Euro-Siberian are 41 (3.5 %). While 195 (16.6 %) taxa out of the remaining 666 (56.8 %) taxa are widespread, 471 (40.2 %) taxa are unknown. 6 Taxa belong to Pteridophyta where as 1167 taxa belong to Spermatophyta. Gyrhnospermae is represent 1 1 taxa and Angiospermae have 1156 taxa. Dicotyledones and Monocotyledones have 1003 and 153 taxa respectively in the Angiospermae. The largest families according to the number of taxa that in the research area are as follows: 'Çompositae (Asteraceae) 167, Leguminosae (Fabaceae) 107, Labiatae (Lamiaceae) 81, Cruciferae (Brassicaceae) 75, Gramineae (Poaceae) 63, Caryophyllaceae 59, Liliaceae 55, Umbelliferae (Apiaceae) 52, Boraginaceae Al, Scrophulariaceae 46. The largest genera are Astragalus 32, Centaurea 20, Allium 19, Anthemis 16, Silene 15, Alyssum 15, Verbascum 13, Trifolium 13, Salvia 13 ve Veronica 13. Key Words: Flora, Bozkır, Çumra, Apa Dam, Hadim, Konya, Türkiye. 442

Bu çalışmanın amacı, lise biyoloji derslerindeki canlıların çeşitliliği ve sınıflandırılması konusundaki lise 1. sınıf öğrencilerinin sahip oldukları kavram yanılgılarını tanımlamak ve bu konudaki kavram yanılgılarının giderilmesinde geleneksel biyoloji öğretimi metodu ile kavramsal değişim metinleri ile birlikte verilen kavram haritalarının etkisini karşılaştırmak ve kavram haritası kullandırılan grubun kavram haritalarına yönelik tutumlarını incelemektir.Bu çalışma bahar 2001 döneminde bir genel lisenin iki lise 1. sınıfından biyoloji dersi alan 92 öğrenci ile gerçekleştirilmiştir.Kavram haritaları ve geleneksel biyoloji öğretim metotları deney ve kontrol gruplarına uygulanmıştır.Bu çalışma yaklaşık altı hafta sürmüş ve konuyla ilgili başarı testi grupların basan durumlarını karşılaştırmak amacıyla başlangıçta her iki gruba verilmiştir.Buna ilaveten kavram haritaları tutum ölçeği sadece ön ve son test olarak deney grubuna verilmiştir. Araştırmanın hipotezleri t-testi ve varyans analizi kullanılarak test edilmiştir. Verilerin analiz edilmesiyle,lise öğrencilerinin canlıların çeşitliliği ve sınıflandırılması konusu ile ilgili kavram yanılgılarının olduğu tespit edilmiştir. Kavram haritalarıyla canlıların çeşitliliği ve sınıflandırılmasını öğrenen öğrencilerin aynı konuyu geleneksel metotla öğrenen öğrencilere göre basan düzeyleri istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde fazla çıkmıştır.Bunlara ilaveten biyoloji derslerinde bir öğretim aracı olarak kavram haritalarının kullanımı, deney grubu öğrencilerinin istatistiksel olarak pozitif tutum kazanmalarını sağlamıştır (P< 0,05)., The purpose of this study was to define the misconceptions related to the diversity of living things and classifications held by high school 9th grade students,to compare the effects of concept maps and conceptual changing texts and traditional biolgy teaching method on the diversity of living things and classification,and to examine the attitudes of students used concept maps and conceptual changing texts toward, concept maps and conceptual changing texts. This study was carried out on the two different 9th grade 92 students from a general high school taking biology course. Concept maps and traditional biology teaching method were applied to the experimental and control groups.The duration of this study was around six weeks and the achievement test was used at the beginning of study on the both groups and the attitudinal scale of concept maps were only given to the experimental group at the beginning and end of the study.Research hypotheses were tested with t-test and analysis of variance. With the analysis of data, it was found that high school students held misconceptions related to the diversity and classifications of living things.The achievement level of experimental group learned the classification and diversity of living things with the concept maps and conceptual changing text was statistically higher than that of control group learned the same subject with the traditional method.Students using concept maps gained statistically higher positive attitudes (PO.05).

ÖZET YÜKSEK LİSANS TEZİ KONYA CİVARINDAKİ HYPERICUM HETEROPHYLLUM Vent. (GUTTIFERAE) BİTKİSİNDE HPLC YÖNTEMİ İle HİPERİSİN DÜZEYİNİN TESPİTİ Hanife DUMAN Selçuk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Biyoloji Anabilim Dalı Danışman: Doç. Dr. Kuddisi ERTUĞRUL 2002, vi+35 Sayfa Jüri: Doç. Dr. Kuddisi ERTUĞRUL Doç.Dr. A.Levent BAŞ Yrd.Doç.Dr. Hüseyin KARA Diantrokinon yapıda doğal bir polisiklik aromatik ürün olan Hiperisin, uzun zaman yatıştırıcı olarak kullanılmış, son yıllarda bu ürünün antiviral özelliği de ortaya konmuştur.Bu çalışmada Guttiferae familyasından Hypericum heterophyllum. Vent'un toprak üstü organlarındaki hiperisin bileşeni, HPLC metodu ile izokratik yöntem kullanılarak tespit edildi. Bitki numunesinden ekstraksiyon metanol ve aseton ile yapıldı. Bitkideki hiperisin bileşeni, Zorbax CN (4,6 mm X 250 mm) kolon ve Diod-array dedektör kullanılarak 6 dakikalık Astonitril- Metanol-Kloroform (12:5:3) (v/v) izokratik akışı ile ayrıldı. Analiz neticesinde H. heterophyllum bitkisinde 0,004 ppm oranında hiperisin belirlendi. Araştırmada kullanılan analiz metodunun, Hypericum ürünlerinin standardizasyonu ve değerlendirilmesi için güvenilir bir yöntem olabileceği tespit edildi. Anahtar Kelimeler: Hypericum heterophyllum, hiperisin, Yüksek Basınçlı Sıvı Kromatografısi, HPLC, Nafrodiantron ıı ABSTRACT MASTER THESIS HYPERICIN CONTENT DETERMINATION OF HYPERICUM HETEROPHYLLUM Vent. (GUTTIFERAE) BY HPLC Hanife DUMAN SELÇUK UNIVERSITY GRADUATE SCHOOL OF NATURAL APPLIED SCIENCES DEPARTMENT OF BIOLOGY Supervisor 38

Doğal boyamacılık sanatının en önemli bitkilerinden biri olan, Rubia tinctorum bitkisinden en iyi şekilde istifade etmek ve boyamada standardı yakalamak amacı ile bu formun değişik coğrafyalardaki - iklimlerdeki (Karaman, İnebolu, Beypazarı, Erzurum ) bireylerinin kantitatif olarak ihtiva ettikleri önemli boyarmaddeler YBSK (HPLC) ile incelenmiştir. Daha önce toplanıp yabancı maddelerden arındırıldıktan sonra, uygun şekilde kurutulup öğütülen kök numuneleri, bir yaşında ve çok yaşlı-yıllık (iki ve daha fazla) oluşlarına göre ayrıldıktan sonra incelenmeye alınmıştır. İncelemelerde antrakinonların ekstraksiyonu için beş değişik metod uygulanmış ve en uygunu seçilerek denemelere geçilmiştir. Buna göre en fazla alizarin Karaman (%1.23), purpurin Erzurum (%0.81), toplam antrakinona Karaman (%2.03)' dan alınan kök numunelerinde rastlanmıştır. En az alizarin Beypazarı (%0. 16), purpurin yine Beypazarı (%0.26) örneklerinde tesbit edilmiştir. Değişik ekolojik şartlarda yetişen bitkilerin farklı oranlarda boyarmadde ihtiva ettiği sonucu ortaya çıkmıştır. Ayrıca aynı yörenin farklı yaşlardaki bitkilerinde de boyarmadde - antrakinon (alizarin, purpurin) oranlarında büyük farklılığın olduğu görülmektedir. Dolayısı ile aynı türün değişik ekolojik şartlarda yetişen formlarının ihtiva ettiği kimyasal bileşenlerde farklılıkların olması mümkün olabilmektedir. Boyalı ve boyanmadan kullanılan kök numunelerinden ekstrakte edilerek analizleri yapılan materyallerden aynı yöreden toplananlar arasında farklılıklara rastlanmıştır. Bu durum boyama metodu ve bazı antrakinonlann (pseudopurpurin gibi) dekarboksilasyonundan kaynaklanmaktadır. İleride yapılacak çalışmalarla uygun metodlar kullanmak suretiyle tekstil elyafa istenilen boyarmaddenin bağlanmasını sağlayarak, haslık derecesi yüksek ürünlerin ortaya çıkması söz konusu olacaktır., Before the advent of synthetic dyestuffs, natural sources such as plant and insects have been used for coloring textiles. Madder [Rubia tinctorum L., (Rubiaceaea)] was formerly of great commercial importance as a dyestuff until the middle of 19 th century. Rubia tinctorum L. was formerly one of the most important natural dyestuffs had been used since ancient times. The roots of R tinctorum contain antraquinone derivatives, main coloring substances being alizarin and purpurin. In this study, the contents of alizarin and purpurin in R tinctorum roots collected from various regions in Anatolia were quantitatively deteminatid by reversed phase HPLC method. m In the present study, several extraction techniques were tested and the hydrolyses were performed in acidic medium. Highest yields values for alizarin and purpurin were obtained by the method which involve acid hydrolysis procedure. Highest amount of antraquinones (alizarin +purpurin) was in thy R. tinctorum sample obtanied from Karaman region (2.03%). Alizarin and purpurin contents were quite different in annual and perennial.

ÖZETBu araştırma 1998-1999 yılları arasında Kuşak Dağı (Hadim-Konya) ve Çevresinin florasını tespit etmek üzere yapılmıştır. Konya'nın Hadim ilçesiyle, Antalya'nın Alanya ilçesi arasında sınır oluşturan araştırma alanı C4 karesinde yer almaktadır.Araştırma alanından 51 familya ve 193 cinse ait 323 taksan tespit edilmiştir. Toplanan bitkilerin fitocoğrafik bölgelere göre dağılımı şöyledir: Iran-Turan elementleri 77 (% 23.8), Akdeniz elementleri 57 (% 17.6), Avrupa-Sibirya elementleri 15 (% 4.6), fitocoğrafik bölgesi bilinmeyenler 174 (%53.8) 'dir. Bitkilerin 66 (% 20.4)'sı Türkiye için endemiktir.Araştırma bölgesinde en çok türe sahip olan familyalar sırasıyla şunlardır; Asteraceae 42 (% 13.0), Lamiaceae 35 (% 10.8), Fabaceae 28 (% 8.6), Brassicaceae 25, (% 7.7), Poaceae 24 (% 7.4), Caryophyllaceae 18 (% 5.5), Liliaceae 16 (% 4.9).Tür sayısı bakımından en büyük cinsler: Astragalus 8 (% 2.4 ), Centaurea 7 (% 2.1), Silene 6 (% 1.8), Allium 6 (% 1.8), Aethionema 5 (% 1.5), Trifoliun 5 (% 1.5), Campanula 5 (% 1.5), Sedum 5 (% 1.5) şeklindedir.Araştırma bölgesinde yayılış gösteren bitkilerin hayat formlarına göre dağılımları da; Hemikriptofitler 133 (% 41.1), Kamefitler 100 (% 30.9), Terofitler 44 (% 13.6), Fanerofitler 25 (% 7.5), Geofitler 21 (% 6.5) oranındadır.Anahtar kelimeler; Flora, Kuşak Dağı, Hadim, Konya, Türkiye. ABSRACTThis research was carried out between 1998 and 1999 in order to determine the flora of Kuşak Mountain and its surroundings. Research area is situated between Hadim (Konya) and Alanya (Antalya) districts, and located in C4 square of the grid system.323 taxa belonging to 51 family and 193 genera were determined in the investigation area. The distribution of the collected material according to the phytogeographic regions as follows: Irano-Turanian 77 (23.8 %), Mediterranean 57 (17.6 %), Euro-Siberian 15 (4.6 %), and undetermined 174 (53.8 %), 66 (20. 4%) of specimens collected were found to be endemic for Turkey.The most common families in research area as follows: Asteraceae 42 (13.0 %), Lamiaceae 35 (10.8 %), Fabaceae 28 (8.6 %), Brassicaceae 25, (7.7 %), Poaceae 24 (7.4 %), Caryophyllaceae 18 (5.5 %), Liliaceae 16 (4.9 %).The largest genera according to their species number in the area are as follows: Astragalus 8 (2.4 %), Centaurea 7 (2.1 %), Silene 6 (1.8 %), Allium 6 (1.8 %), Aethionema 5 (1.5 %), Trifolium 5 (1.5 %), Campanula 5 (1.5 %), Sedum 5 (1.5 %).Spreading out of the plants in accordance of their life forms are as follows: Hemicrytophytes 133 ( 41.1 % ), Chamaephytes 100 (30.9 % ), Terophytes 44 ( 13.6 %), Phanerophytes 25 (7.5 %), Geophytes 25 (6.5 %).Key Words: Flora, Kuşak Mountain, Hadim, Konya, Turkey. 76

Bu araştırma 1997- 1998 yılları arasında Tapor Dağı ve Çevresinin Florasını tesbit etmek için yapılmıştır. Araştırma alanı Niğde vilayeti sınırları içerisinde olup, Davis'in Türkiye Florasında kullandığı Grid sistemine göre C5 karesine dahildir. Araştırma alanından 60 familya ve 256 cinse ait 515 takson tesbit edilmiştir. Toplanan örneklerden 85 tanesi (%17) Türkiye için endemiktir. Belirlenen taksonlann fitocoğrafik bölgelere göre dağılımı; %30.6 İran- Turan, %10.91 Akdeniz, %4.87 Avrupa-Sibirya ve floristik bölgesi bilinmeyenler %53.6 dır. Araştırma alanındaki en fazla taksona sahip familyalar: Asteraceae (Compositae) (66), Fabaceae (Leguminosae) (58), Lamiaceae (Labiatae) (47), Brassicaceae (Cruciferae) (44), Caryophyllaceae (32), Boraginaceae (30), Poaceae (Gramineae) (2&)JRosaceae (18), Apiaceae (16), Scrophıulariaceae (12) şeklinde sıralanır. Araştırma alanındaki en fazla türe sahip cinsler; Astragalus (14), Centaur ea (10), Salvia (10), Silene (9) Alyssum (8), Onosma (7),Aetlıionema (7), Trifolium (6) Anthemis (6), Veronica (6) şeklinde sıralanır. Hayat formlarına göre; Hemikriptofitler %53 oranıyla ilk sırada gelir. Daha sonra %26'i oranıyla Terofitler, %9 oranıyla Geofitler, %5 oranıyla Kamefitler, %3.9 oranıyla Fanerofitler ve %1 oranıyla Vasküler parazitler gelir., This investigation was carried out between 1997 and 1998 in order to determine the Flora of Tapor Mountain and its surroundings. Research area is situated in province of Niğde and within C5 of grid system. 515 taxa belonging to 60 families and 256 genera were determined in the investigation area. Of all the collected specimens, 85 (%17) taxa are endemic for Turkey. The distribution of the species according to the floristic regions, Irano-Turanian elements the rate of %30.6, Mediterranean elements with rate of %10.91, Euro- Siberian elements with the rate of %4.87 has been found. The families which have the most taxa in research area are; Asteraceae (66), Fabaceae (58), Lamiaceae (47), Brassicaceae (44) Caryophyllaceae (32), Boraginaceae ( 30), Poaceae a(28), Rosaceae(18),Apiaceae (16), Scrophulariaceae (12). Concerning the number of species the major genera in this region are as follows; Astragalus (14), Centaurea (10), Salvia (10), Silene (9), Alyssum (8), Onosma (7), Aethionema (7), Trifolium (6), Anthemis (6), Veronica (6). According to the life forms; Hemicryptophytes come first with the rate of %53 in the distribution of the plants spread in the region. Then in turn Therophytes %26, Geophytes %9, Chamaephytes %5, Phanerophytes %3.9, and Vascular Parasites are %l.