Search

Bu çalışmada Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Gastroenteroloji Polikliniğine gelen, farklı ön tanılarla endoskopi ve/veya kolonoskopi yapılan hastalardan alınan yıkama örneklerinde ve dışkıda Entamoeba histolytica, Giardia intestinalis ve Cryptosporidium spp. nin varlığının ELISA yöntemi ile araştırılması amaçlanmıştır. Ocak ve Mart 2018 arasında Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Gastroentoloji polikliniğinde endoskopi yapılan 49, kolonoskopi yapılan 39 hasta olmak üzere toplam 88 hastadan yıkama materyali, aynı hastalardan ayrıca dışkı örnekleri alınmıştır. Endoskopi işlemi sırasında aspiratör devre dışı bırakılıp 10cc steril serum fizyolojik cihazın işlem kanalından gönderilmiştir. Serum fizyolojik ile beraber duodenal sıvı aspire edilmiştir, ardından sitolojik fırça ile duodenum ikinci kıtadan sürüntü örnekleri alınmıştır. Kolonoskopi işlemi sırasında aspiratör devre dışı bırakılmış, rektum lümenine 10 cc steril serum fizyolojik gönderilmiş, ardından verilen serum fizyolojik ile beraber rektal mukoza lümen sıvısı aspire edilmiştir. Ayrıca sitoloji fırçası ile de rektum mukozasından sürüntü örnekleri alınmıştır. Alınan tüm örnekler Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi Parazitoloji Anabilim Dalına aynı gün getirilerek 1,5ml eppendorf tüplerine konularak ELISA yapılacak güne kadar -20oC de saklanmıştır. ELISA testi uygulanırken mevcut ticari kitin prosedürü uygulanmıştır.Çalışmaya alınan 88 hastanın dışkı örnekleri alındığı gün Parazitoloji laboratuvara getirildi direct inceleme yöntemi uygulandıktan sonra Eppendorf tüplere alınarak -20oC'de ELISA yöntemi uygulayıncaya kadar saklanmıştır. Endoskopi yapılan hastalardan alınan sürüntü örneklerinde ELISA yöntemi ile her hangi bir parazit saptanmamıştır. Bu hastaların dışkılarının 2'sinde (% 2,3) Entamoeba histolytica, 4'ünde (%4,5) Giardia intestinalis saptanmıştır. Kolonoskopi yapılan hastaların sürüntü örneklerinin 6'sında (%6,8) Giardia intestinalis, 1'inde (%1,1) Cryptosporidium spp. pozitif olarak saptanmıştır. Kolonoskopi yapılan hastaların dışkı örneklerinin hiçbirinde ELISA yöntemi ile parazit saptanmamıştır.Endoskopi ve kolonoskopi yapılan hastaların sürüntü örneklerinde Giardia intestinalis görülme durumu istatistiksel olarak karşılaştırıldığında aradaki fark önemli bulunmuştur (p

Entamoeba histolytica'nın neden olduğu amibiyaz tüm dünyada paraziter enfeksiyona bağlı üçüncü ölüm nedenidir. İnvaziv amibiyaz tanısında yaygın kullanılan tanı yöntemi direkt ve boyalı mikroskobik bakıdır. E.histolytica'ya benzer morfolojide olup, patojen olmayan Entamoeba türlerinin varlığı anlaşılınca, dışkıda E. histolytica'ya özgü antijen varlığını araştıran ELISA ve PZR gibi yöntemler tanıda kullanılmaya başlanmıştır. Bu çalışma ile, ishal şikayeti ile başvuran ve intestinal amibiyaz ön/ayırıcı tanısı için E. histolytica araştırılması istenen hastaların dışkı örneklerinde, direkt ve boyalı mikroskobik inceleme, dışkıda E. histolytica'ya özgü adezin antijeni saptanmasına yönelik ELISA testi ve PZR testinin çalışılması ve bu testlerin tanı değerlerinin araştırılması amaçlanmıştır. Toplam 546 dışkı örneği çalışmaya alınmıştır. Direkt mikroskobik inceleme ile örneklerin %36,3'ünde şüpheli E. histolytica/dispar/moshkovskii kist ve/veya trofozoiti görülmüştür. Bu örneklere trikrom boyama yapılmış ve 49 örnek E. histolytica/dispar/moshkovskii kist ve/veya trofozoiti varlığı açısından şüpheli bulunmuştur. Trikrom boyama ile şüpheli bulunan örneklerde PZR ve ELISA testleri çalışılmıştır. ELISA yöntemi ile örneklerin hiçbirinde pozitiflik saptanmamıştır. PZR yöntemiyle 49 örnekten 44'ü negatif bulunmuş, beş örnekte geçersiz test sonucu elde edilmiştir. Sonuç olarak amibiyaz tanısında E. histolytica'ya özgü antijen aranması veya PZR gibi daha özgül bir yöntem kullanılmalıdır. Sadece mikroskobik inceleme ile sonuç verilmesi, hatalı tanıya ve gereksiz tedaviye neden olacaktır. Amebiasis caused by Entamoeba histolytica is the third most common cause of death from parasitic infections worldwide. Direct and stained microscopic examination is widely used in the diagnosis of invasive amebiasis. But then, it is realised that there are nonpatogen Entamoeba species in a similar morphological structure with E. histolytica. Therefore stool spesific antigen detection based ELISA and PCR methods have been used to introduce. We aimed to study direct and stained microscopic examination, stool spesific antigen detection based ELISA and PCR test in patients' stool samples who applied with the clinical signs of amebiasis and compare the diagnostic values of the tests. A total of 546 stool samples were included in the study. %36,3 of stool samples were suspected the presence of E. histolytica/dispar/moshkovskii cysts and/or trophozoites by direct microscopic examination. These samples were stained with trichrome and 49 stool samples were suspected the presence of E. histolytica/dispar/moshkovskii cysts and/or trophozoites. These samples were tested for pathogenic strain by ELISA and PCR. None of these samples were positive by ELISA. Fortyfour samples were negatif by PCR. Invalid test results were obtained in five samples. As a result, a more specific method such as specific E. histolytica antigen detection test or PCR should be used in the diagnosis of amebiasis. Just be with microscopic examination results, it will lead to misdiagnosis and unnecessary treatment. 56

TEZ9701 Tez (Doktora) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2012. Kaynakça (s. 41-46) var. x, 47 s. : res. (bzs. rnk.), tablo ; 29 cm. Protozoon parazit Entamoeba histolytica dünyanın geniş bir kısmında endemiktir ve her yıl milyonlarca dizanteri ve karaciğer absesinin sorumlusu olarak kabul edilir. İnvaziv hastalık öncesinde Entamoeba histolytica belirtisiz enfeksiyon gibi aylarca hatta yıllarca insan bağırsağında bulunabilir. Dünya Sağlık Örgütü Entamoeba histolytica için mutlaka spesifik tanısının konulmasını ve eğer bulunursa mutlaka tedavi edilmesi gerektiğini önermektedir. Klasik mikroskobik incelemeyle patojen Entamoeba histolytica ile patojen olmayan Entamoeba dispar ve Entamoeba moshkovskii’nin ayrımı mümkün olmamaktadır. Son yıllarda Entamoeba histolytica’nın Entamoeba dispar’dan ayrımı için protein ve DNA tanı sistemleri gibi bir dizi tanı yöntemleri geliştirilmiştir. PCR ile amip DNA parçalarının amplifikasyonu insan dışkısında Entamoeba histolytica veya Entamoeba dispar’ın ayrımında duyarlı ve özgül bir yöntem olduğu kanıtlanmıştır. Son zamanlarda geliştirilen kapalı tüp ile RT-PCR metodu ile bazı sorunları aşmak mümkündür. Bu yöntem PCR esnasında bir ya da iki floresan işaretli probların bağlandığı amplikon spesifik algılamaya izin verir. Bu nedenle sonuçları almak için analizin sonuçlanması beklenmemektedir. Buna ek olarak kapalı reaksiyon tüpü çapraz kontaminasyon riskini en aza indirir ve kalitatif rakamsal sonuç ile uygun bir tanı istatistiği uygulanabilir. Bu çalışmada, Entamoeba histolytica ve Entamoeba dispar’ın ayrımı için dışkı örnekleri mikroskobi, antijen tanı testi, konvansiyonel PCR ve RT-PCR yöntemleri karşılaştırıldı. 74 dışkı örneğinin 13 tanesi E. histolytica spesifik antijen tanı testi ile pozitif bulunurken 61 tanesi negatif bulundu. Dışkıdan QIAGEN metoduyla DNA elde edildi ve PCR ile RT-PCR’da rRNA’nın küçük alt birimi amplifiye edildi. Toplam 74 dışkı örneğinin 19 tanesi RT-PCR ile E. histolytica pozitif bulunurken 16 örnek konvansiyonel PCR ile pozitif bulundu. RT-PCR ile karşılaştırıldığında antijen tanı testi %79 duyarlı ve %96 özgül bulundu. Konvansiyonel PCR ile RT-PCR karşılaştırıldığında konvansiyonel PCR’ın duyarlılığı %84,2 ve özgüllüğü %100 bulundu. Sonuç olarak, RT-PCR diğer yöntemlerden daha duyarlı ve özgül bulundu. The intestinal protozoan parasite Entamoeba histolytica is endemic in large parts of the world and is considered responsible for millions of cases of dysentery and liver abscess each year. Prior to invasive disease, E. histolytica may reside in the human gut for months or even years as symptomatic infection. The World Health Organization has recommended that Entamoeba histolytica ‘should be specifically identified and if present should be treated’’. Classic microscopic examination of the parasite E. histolytica in stool can not differentiate it from the nonpathogenic but identically appearing parasites Entamoeba dispar and Entamoeba moshkovskii. A number of assays have been developed during recent years, such as protein and DNA detection systems, which are able to distinguish E. histolytica from E. dispar. Amplification of ameba DNA fragments by PCR has been proven to constitute a sensitivite and specific method to detect E. histolytica or E. dispar from feces. Recently developed closed-tube, real-time PCR methods can circumvent these problems. These methods allow specific detection of the amplicon by binding to one or two fluorescence-labeled the time needed to obtain results. In addition, the closed reaction tube minimizes the potential for cross-contamination, and the assay output is numerical rather than qualitative, allowing appropriate diagnostic statistics to be applied. In this study, stool samples were tested by microscopy, antigen detection assay, traditional PCR and RT-PCR methods for identification of Entamoeba histolytica and Entamoeba dispar. A total of 74 stool 13 (17,6%) of which were positive by the E. Histolyticaspecific antigen detection test, while the other 61 (82,4%) stool were negative by the antigen detection test. DNA was extracted from the stool by the QIAGEN method and the smallsubunit rRNA gene of E. histolytica and then amplified by traditional and real-time PCR. A total of 74 stool, 19 were positive by real-time PCR assay and 16 were positive by the traditional PCR test. Compared to the real time PCR assay, the antigen detection test was found 79% sensitive and 96% specific. When the traditional PCR test results were compared to the realtime PCR assay, the sensitivity of traditional PCR was 84,2% and the specificity was 100%. In conclusion, real-time PCR being the more sensitive and specific the other methods. Bu çalışma Ç.Ü. Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi tarafından desteklenmiştir. Proje No: TF2009D11.

Koçman, NÜ. Entamoeba histolytica'nın tanısında direkt mikroskobi, kültür, ELISA ve moleküler yöntemlerin karşılaştırılması. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Mikrobiyoloji Anabilim Dalı, Tıpta Uzmanlık Tezi, Eskişehir, 2012. Amöbiyozis, Entamoeba histolytica'nın (E. histolytica) neden olduğu tüm dünyada yaygın olarak görülen bir parazit enfeksiyonudur. Gelişmekte olan ülkeler için halen önemli bir halk sağlığı sorunu olup, hastalıklı kişilerin kısa zamanda ayırıcı tanısının yapılması gerekir. Çalışmamızda Entamoeba histolytica' nın saptanmasında direkt mikroskobi, kültür, ELISA ve PCR yöntemlerinin sonuçlarının birbiriyle uyumları ve yöntemlerin performansları değerlendirildi. Bu amaçla; gastrointestinal yakınmalarla 2 farklı hastaneye başvuran hastalardan ve rastgele seçilen yedi farklı ilköğretim okulundan toplanan 977 dışkı örneği direkt mikroskobi, kültür ve trikrom boyama yöntemleri ile incelenmiştir. Bunlar arasından seçilen 351 dışkı örneğine, dışkıda antijen arayan ELISA testi ve real time multiplex PCR yöntemleri ile E. histolytica varlığı araştırılmıştır. Direkt mikroskobi yöntemi ile şüpheli amip kisti görülme oranı 83 (%23.6) olup, bunların 45 (%12.8) tanesi trikrom boyama yöntemi ile, 32 (%9.1) tanesi kültür yöntemi ile, 13 (%3.7) tanesi ELISA yöntemiyle, 4 (%1.1) tanesi moleküler yöntem ile pozitif olarak saptanmıştır. Moleküler yöntem ile 7 (%2.0) örnekte E. histolytica pozitif olarak saptanmış olup, bunlardan 4 (%1.1) tanesi direkt mikroskobi ile, 2 (%0.6) tanesi trikrom boyama yöntemi ile, 2 (%0.6) tanesi kültür yöntemi ile ve 1 (%0.3) tanesi ELISA yöntemi ile pozitif olarak saptanmıştır. Tüm yöntemlerle sadece 1 örnekte ortak pozitiflik saptanmıştır. Dışkıdaki inhibitör maddelerin varlığı, ekstraksiyondaki zorluklar ve ektrakte edilen dışkı miktarında parazitin olmaması gibi nedenler moleküler yöntemler ile daha az sayıda amip kisti saptanmasına neden olmuştur.Anahtar Kelimeler: Entamoeba histolytica tanısı, direkt mikroskopi, TYI-S 33 besiyeri, ELISA, Multipleks Tandem Real-Time PCR Koçman, NÜ. Entamoeba histolytica?nın tanısında direkt mikroskobi, kültür, ELISA ve moleküler yöntemlerin karşılaştırılması. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Mikrobiyoloji Anabilim Dalı, Tıpta Uzmanlık Tezi, Eskişehir, 2012. Amebiasis, is a common parasitic infection in all over the world, which is caused by Entamoeba histolytica (E. histolytica). In developing countries it is still an important public health problem, and the differential diagnosis of infected persons should be done as soon as possible. In our study, detection of E. histolytica with direct microscopy, culture, ELISA and PCR methods and we evaluate results and methods of corelation to each other. For this reason, we study 977 stool samples which selected patients with gastrointestinal complients admitted to two different hospital and collected from randomly selected seven different primary schools. 977 stool specimens were investigated direct microscopy, culture and trichrome staining methods. 351 stool samples selected from all samples and study ELISA method and multiplex real-time PCR method. By the method of direct microscopic examination of E. histolytica / dispar prevalence of 83 (23.6%), and 45 of them (12.8%) found positive with trichrome stain, 32 (9.1%) of them found positive with the culture method, 13 (3.7%) of them found positive with ELISA method, 4 (1.1%) of them found positive with molecular method. By molecular method 7 (2.0%) stool sample is found to be positive of E. histolytica, 4 (1.1%) of them found positive with direct microscopy, 2 (0.6%) of them found positive with trichrome stain, 2 (0.6%) of them found positive with the culture method, and 1 (0.3%) of them found positive with ELISA method. In only one sample is positive with all diagnostic methods which were we used. The presence of inhibitory substances in feces, the difficulties of stool extraction and absence of the parasite in the stool extract are the reasons of false negative results of molecular methods.Key Words: Diagnostic methods of Entamoeba histolytica, direct microscopy, TYI-S 33 medium, ELISA, Multiplex Tandem Real-Time PCR 122

WOS: 000303296300011, This study evaluates prevalence of E. histolytica/dispar and E. histolytica at stool tests of patients who were admitted to various clinics of Dumlupinar University Medical School and subsequently were required to be examined for amoebae presence in their fecal matters. Stool samples of 617 patients with diarrhea, sent to Parasitology Laboratory between the years 2007 and 2010, were first examined microscopically using native lugol, and trichrome staining when necessary; and 37 samples (5.99%) found containing E. histolytica/dispar preserved under technically-required conditions for following ELISA testing (Wampole (R) E. histolytica II Techlab (R), Inc., Blacksburg, VA) to detect E. histolytica by looking for specific antigens. Only two samples (0.32%) were found to contain E. histolytica. It may be concluded that prevalence of E. histolytica is much lower than expected and a great majority of patients (94.6%) were treated needlessly (P

Amaç: Ocak 2005-Aralık 2009 yılları arasında, Dokuz Eylül Üniversitesi Hastanesi Merkez Laboratuvarı Parazitoloji Birimi’nin çeşitli gastrointestinal şikayetlerle başvuran 17756 olguda Blastocystis hominis (B. hominis) görülme sıklığının araştırılmasıdır. Yöntemler: Tüm olgulara ait dışkı örnekleri nativ-lugol inceleme yöntemi sonrası parakon dışkı konsantrasyon tüpü ile çöktürme yöntemi ile, şüpheli olgular trikrom ve Kinyoun acid-fast boyama yöntemleri ile incelenmiştir.Bulgular: Başvuran olguların 1510’unda (%8.50) bir veya birden fazla parazit saptanmıştır. Bu oranın bağırsak parazitlerine göre dağılımı şöyledir: B. hominis 778 (%4.38), apatojen amipler 343 (%1.93), Giardia intestinalis (G. intestinalis) 205 (%1.15), Enterobius vermicularis (E. vermicularis) 46 (%0.25), Entamoeba histolytica/Entamoeba dispar (E. histolytica/E. dispar) 34 (%0.19) ve nadir görülen diğer parazitler 104 (%0.58)’tür. Çalışmamızda gastrointestinal sistem yakınmaları olan hastalardan elde edilen dışkı örneği incelemelerinde en sık B. hominis’e rastlanmıştır. B. hominis saptanan toplam 778 hasta parazitin formlarına göre değerlendirildiğinde 525’inin (%67.49) vakuoler, 115’ini (%14.78) granüler, 138’inin (%17.73) hem vakuoler hem granüler formda olduğu belirlenmiştir.Sonuç: Semptomu olan bu olgularda B. hominis’in tek başına ve yüksek oranda saptanması nedeniyle parazitin patojen olduğu ve rutin dışkı incelemelerinde akıldan çıkarılmaması gerektiği düşünülmektedir. Objective: An investigation of Blastocystis hominis (B. hominis) prevalance in 17756 patients with gastrointestinal system complaints who presented at the parasitology laboratory of the Dokuz Eylul University Medical Faculty Hospital between January 2005 and December 2009 was carried out.Methods: Fecal samples of all patients were examined using the native-Lugol and trichrome and Kinyoun acid-fast staining method after sedimentation in fecal concentration tubes.Results: One or more parasites were detected in 1510 (8.50%) of the patients. The distribution of the intestinal parasites was as follows: B. hominis 778 (4.38%), nonpathogenic amoebas 343 (1.93%), Giardia intestinalis (G. intestinalis) 205 (1,15%), Enterobius vermicularis (E. vermicularis) 46 (0.25%), Entamoeba histolytica/Entamoeba dispar (E. histolytica/E. dispar) 34 (0.19%), and other rare parasites 104 (0.58%). The most frequently seen parasite was B. hominis in fecal samples of patients with gastrointestinal complaints in our study. Distribution of 778 patients with B. hominis due to parasite forms was determined as: vacuolar in 525 (67.49%), granular in 115 (14.78%), both vacuolar and granular in 138 (17.73%) cases.Conclusion: As B. hominis was the most frequently seen parasite in patients with gastrointestinal complaints, we suggest that the parasite should be considered as pathogenic and sufficient attention must be paid in routine stool examinations.

Amobiyoz, gelişmekte olan ülkelerde önemli bir halk sağlığı sorunudur. İnsanlar Entamoeba'nın morfolojik olarak benzer iki türü ile enfekte olmaktadır. Entamoeba histolytica (E.histolytica), amibik kolit ve karaciğer absesine neden olurken, Entamoeba dispar (E.dispar) hastalık oluşturmamaktadır. Giardia lamblia (G.lamblia) dünyada her yaş grubunda yaygın bir şekilde görülür. Giyardiyoz özellikle sanitasyon şartlarının bozuk olduğu ve temiz su kaynaklarının bulunmadığı ülkelerde ortaya çıkan çocukluk çağı ishal olgularından sorumludur. Hücre içi bir parazit olan Cryptosporidium sp. bağışıklık sistemi bozuk olan bireylerde ölümcül ishale neden olmaktadır.Bağırsak protozoonları tanısı genellikle mikroskobiye dayanmaktadır. Mikroskobik tanı ucuz olmasına karşın yoğun iş gücü ve uzmanlık gerektirmektedir. Serolojik testlerden antijen tanı yöntemleri hızlıdır. Ayrıca deneyimli ve usta mikroskopistlere ihtiyaç duyulmaz. Bu çalışmada E. histolytica/ E. dispar, G. lamblia ve Cryptosporidium sp. tanısında mikroskobi ve antijen tanı kitleri karşılaştırıldı.Çalışmada, Mayıs 2010 ve Nisan 2011 tarihleri arasında Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Parazitoloji Anabilim Dalı laboratuvarına gelen ve ishal öyküsü bulunan toplam 94 şüpheli dışkı örneklerinde E. histolytica/ E. dispar, G. lamblia ve Cryptosporodium sp. direkt mikroskobi, ELISA ve Triage yöntemleri ile araştırıldı.Mikroskobide E. histolytica/ E. dispar için 4 (%4.3), G. lamblia için 12 (%12.8), Cryptosporodium sp. için 5 pozitiflik (%5.3) saptanırken, ELISA ile E. histolytica için 5 (%5.3), G. lamblia için 13 (%13.8), Cryptosporodium sp. için 10 (%10.6) pozitiflik saptanmıştır. Ayrıca, Triage parazit panel testi ile G. lamblia için 10 (%10.6)pozitiflik saptanmıştır.Sonuç olarak, dışkıda özgül antijen arayan ELISA'nın maliyeti yüksek olmasına rağmen etkensel tanı yöntemlerindeki zorluklara yardımcı olduğu görülmektedir.Anahtar sözcükler: Cryptosporodium sp. direkt mikroskobi, ELISA, Entamoeba histolytica/ Entamoeba dispar, Giardia lamblia. Amebiasis is a significant health problem in developing countries. Human beings are infected by two morphologically identical species of Entamoeba. Entamoeba histoloytica causes amebic colitis and liver abscess, and Entamoeba dispar is nonpathogen. Giardia lamblia infection is seen worldwide and in all age groups. But giardiasis is especially prevalent in countries with poor sanitation and unsafe water, where it's responsible for most cases of childhood diarrhea. Cryptosporidium sp. , a protozoon, is an obligate intracellular parasite which can cause fatal diarrheal disease in immunocompromised individuals.Generally, the diagnosis of human intestinal protozoa depends on microscopic detection. Microscopic detection is inexpensive, but it is very labor-intensive and requires a skilled microscopist. Antigen detection methods can be performed quickly and do not require an experienced and skilled microscopist. In this study, we aimed to comparison of microscopy and antigen detection methods in the diagnosis of Entamoeba histoloytica/ Entamoeba dispar, Giardia lamblia and Cryptosporidium sp.In this study, 94 suspected stool specimens taken from patients to Department of Parasitology, Balcali Hospital of Cukurova University in Adana were investigated for E.histolytica/ E. dispar, G.lamblia and Cryptosporodium sp. by direct microscopy, ELISA and Triage, between May 2010 and April 2011.In conclusion, the number of positive specimens by direct microscopy and by ELISA results were as follows: for E.histolytica/ E.dispar 4 (4.3%) and 5 (5.3%), for G. lamblia 12 (12.8%) and 13 (13.8%), for Cryptosporodium sp. 5 (5.3%) and 10 (10.6%). Also, ten specimens (10.6%) were found to be positive by Triage parasite panel for Giardia lamblia.In conclusion, although ELISA which investigates specific antigen in stool samples is a costly method, it has been seen that it helps to methods for diagnosis of agents.Key words: Cryptosporodium sp., direct microscopy, ELISA, Entamoeba histolytica/Entamoeba dispar, Giardia lamblia. 71

Bu çalışmada; Aralık 2007- Kasım 2008 arasında, Sivas'da yaşayan ilköğretim çağındaki çocuklar arasında dışkıda antijen aranması yöntemiyle E.histolytica'nın apatojen E. dispar'dan ayırt edilerek gerçek prevelansının belirlenmesi ve parazitin kültür koşullarının optimize edilerek çoğaltılması amaçlanmıştır.Bu amaçla toplanan 1449 dışkı örneğinin, direkt inceleme ve Trikrome boyanması sonucu 22'sinde (%1,5) E. histolytica/dispar kistine rastlanmıştır. Ayrıca protozoon kisti saptanan dışkı örneklerinin (E. histolytica/dispar, E. coli, B. hominis, G. intestinalis, I. butschlii) 86'sında E. histolytica ELISA ile spesifik olarak patojen tür araştırılmış ve örneklerin hiç birinde E. histolytica'ya spesifik yüzey adezinlerine rastlanmamıştırE. histolytica/dispar kisti saptanan 20 örnek LE besiyerine alındığında birinde (%5) amip trofozoitine rastlanmış ancak alt kültürleri devam ettirilememiştir. Diğer taraftan patojen olduğu bilinen bir E. histolytica suşunun Robinson besiyerinde alt kültürleri yapılarak günümüze kadar başarıyla sürdürülmüştür. Bu suş ile yapılan kültür optimizasyonu çalışmalarında, standart bakteriyolojik etüvde 35,5 ºC'de 4 günde bir yapılan pasajlara paralel olarak parazitin %5 CO2'li etüvde, 37,5 ºC'de ve pH'sı 6.5, ve 7.5 olan besiyerlerindeki çoğalma durumu araştırılmıştır. pH belirtilen değerlere değiştirildiğinde pasajın 4. gününde besiyerinde canlı parazit kalmamıştır. %5 CO2'li etüv ile standart etüv arasında trofozoitlerin çoğalması açısından bir fark bulunmamıştır. Bunun yanısıra, 37.5 ºC'de trofozotilerin canlılığını koruduğu ancak üremesinin azaldığı gözlenmiştir.Anahtar kelimeler: Entamoeba histolytica, ELISA, Robinson besiyeri The aim of this study is to estimate the true prevalence of E.histolytica by stool antigen detection method that distinguish E. histolytica from nonpathogenic E.dispar among primary school children living in Sivas between December 2007 and November 2008. Additionally, optimisation of culture conditions for parasite reproduction is the following aim.E. histolytica/dispar cyst form is detected 22 (1.5%) of 1449 collected stool samples by nativ-lugol examiantion and trichrom staining. Furthermore, 86 stool samples that contain protozoa cysts (E. histolytica/dispar, E. coli, B. hominis, G. intestinalis, I. butschlii) were tested for pathogenic strain by ELISA. All stool samples gave negative reaction reaction for E. histolytica surface adhesinsTwenty stool samples (containing E. histolytica/dispar) were inoculated in LE medium and E.histolytica trophozoites were detected in one (%5) culture but in subcultures we could not see trophozoites. On the other hand, a pathogenic E. histolytica strain was cultured in Robinson medium. The subcultures have been carried on succesfully until now. The passages of parasite were performed on fourth day in standart bacteriologic incubator at 35.5ºC. Parallel to these passages, E. histolytica was cultured at 37.5ºC, in %5 CO2 incubator at 35.5ºC , and in media which have a pH value 6.5 and 7.5. No living trophozoites was detected in pH changed media on fourth day after passage. %5 CO2 incubator and standart bacteriological incubator did not yield difference in terms of parasite reproduction. However, it is observed that at 37.5ºC trophozoites were able to survive but reproduction rate was decrased.Key words: Entamoeba histolytica, ELISA, Robinson medium 92

06.03.2018 tarihli ve 30352 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan “Yükseköğretim Kanunu İle Bazı Kanun Ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun” ile 18.06.2018 tarihli “Lisansüstü Tezlerin Elektronik Ortamda Toplanması, Düzenlenmesi ve Erişime Açılmasına İlişkin Yönerge” gereğince tam metin erişime açılmıştır. Bu çalışmada, 2006 Aralık- 2008 Ağustos tarihleri arasında Sakarya Yenikent Devlet Hastanesi'ne başvuran 4882 kişinin dışkı materyali bağırsak parazitleri bakımından test edilmiştir. Tespit edilen bağırsak parazitlerinin sıklığı yaşa, cinsiyete, aylara ve mevsimlere göre görülme sıklıklarına göre değerlendirilmiştir. 4882 örnekten 1170 tanesinde bağırsak parazitine rastlanmıştır. Bunların dağılımı ; Entamoeba histolytica 1044 olguda (% 89,23 ), Giardia intestinalis 106 olguda (% 9,05 ), Enterobius vermicularis 10 olguda (% 0,85 ), Ascaris lumbricoides 5 olguda (% 0,43 ), Taenia spp. 3 olguda (% 0,26), Hymenolepis nana 1 olguda (% 0,09 )ve Trichomonas hominis 1 olguda (% 0,09 ) görülmüştür.Dünyada birçok insan bağırsak parazitleri ile enfektedir. Sosyo-ekonomik koşullar , su kaynaklarının ve besin maddelerinin niteliği , iklim koşulları ve insanların eğitim standartları bağırsak parazitlerinin görülme sıklığındaki etkili faktörlerdir.Parazitik hastalıklar dünyada önemli sağlık sorunu olmaya devam etmektedir.Sakarya'daki bağırsak parazitlerinde helmintler nadir protozoonlar baskın olarak görülmektedir. Sakarya'da parazit görülme oranı aynı bölgedeki Kocaeli ve Bursa'dan daha yüksektir. Many people are infected by the intestinal parasites in the world. As a factor socioeconomic conditions, quality of water supply and food, climate conditions and education standards of people were considered prevalance of intestinal parasites. Researching prevalance of intestinal parasites is important to provide to prevent their distribution.In this study , 4882 fecal samples were collected from patients who applied Sakarya Yenikent Public Hospital during December 2006 through August 2008 were examined for the presence of intestinal parasites. The prevalence of intestinal parasites was evaluated with respect to age, gender , months and seasons in which cases were seen. 1170 (% 23,9) of the 4882 stool samples were found infected with intestinal parasites. Of these, 53 % were female and 47 % , male. The distribution of the intestinal parasites was as follows; Entamoeba histolytica in 1044 cases (89,23 %), Giardia intestinalis in 106 cases (9,05 %), Enterobius vermicularis in 10 cases (0,85 %), Ascaris lumbricoides in 5 cases (0,43 %), Taenia spp. in 3 cases (0,26 %), Hymenolepis nana in 1 case (0,09 %) and Trichomonas hominis in 1 case (0,09 %).In Sakarya intestinal parasites were dominantly protozoan where as a lower rate of helmint enfection was noticable. The rate of the presence of intestinal parasites in Sakarya is higher than Kocaeli and Bursa where they are in the same region with Sakarya. Parasitic infections continue to be an important health problem in the world.

Bu çalışma Malatya merkezindeki huzurevinde kalan yaşlılarda ve farklı sosyoekonomik seviyedeki kreş ve ilköğretim öğrencilerinde barsak parazitlerinin dağılımım ve paraziter ishallerin en sık etkenlerinden E. histolytica, G intestinalis ve C. parvum için geliştirilen ELIS A kitlerinin değerlendirilmesi amacıyla planlanmıştır. Çeşitli yaş gruplarındaki 233'ü kadın/kız 299'u erkek toplam 532 kişiden dışkı ve selofan bant örnekleri alınmıştır. Dışkı örnekleri nativ-lugol, flotasyon ve sedimantasyon yöntemleriyle incelenmiştir. Ayrıca, ishalli 126 kişiden alman serumlarda E. histolytica antikorları, 92 dışkı örneğinde G. intestinalis ve C. parvum antijenleri, spesifik ticari ELISA kitleri ile araştırılmıştır. İncelenen 532 dışkı örneğinden 287'sinde (%54) bir veya daha fazla barsak paraziti saptanmıştır. Bu örneklerde E. vermicularis %27.9, G. intestinalis %26.2, Entamoeba coli %14.1, Hymenolepis nana %13.6, Iodamoeba bütschlii %9.2, E. histolytica %4.4, Ascaris lumbricoides %1.0, Taenia saginata %1.0 ve Trichuris trichiura %0.8 oranında tespit edilmiştir. Serum alınan 126 kişiden 64'ünde (%50.8) ELISA yöntemi ile E. histolytica 'ya spesifik antikorlar, 92 kişiden alman dışkı örneklerinden 29 'unda (%31.5) G. intestinalis ve 5 'inde (%5.4) C. parvum antijenleri pozitif olarak tespit edilmiştir. Bu parazitlerin yaş, cinsiyet, aile geliri ve okuduğu okulun şehre olan uzaklığına göre dağılımları incelendiğinde: 6-10 yaş grubunda (%22.7), erkeklerde (E/K=1.22), aylık geliri daha az olan ailelerde ve kenar mahalle okulunda okuyan çocuklarda daha sık görüldüğü, ayrıca, sosyo-ekonomik düzeyi düşük okulda okuyan öğrencilerde bir veya daha fazla parazit tespit edilenlerin oranının daha fazla olduğu tespit edilmiştir. 57 The present study was designed to find out the distribution of different intestinal parasites in different social and economical groups and to evaluate the rate of seropositivity of Entamoeba histolytica in sera and positivity of coproantigens of Giardia intestinalis and Cryptosporidium parvum in different social and economical groups (in one geriatric service, in two schools, and in one day care) in Malatya. A total of 532 fecal samples and cellulose tape slides were collected from different age groups. Fecal samples examined by direct-microscopy, native-lugol, sedimentation, and flotation, and cellulose tape slides were examined by direct-microscopy for detection of intestinal parasites. In addition, seroprevalence of E. histolytica in 126 sera and coproantigen-positivity of G. intestinalis and C. parvum by enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) in 92 fecal samples were evaluated versus stool examination. Examination of stool samples revealed the existence of intestinal parasites in 287 samples with a prevalence of 54%. The frequency of the parasites encountered was as follows: E. vermicularis (27.9%), G. intestinalis (26.2%), Entamoeba coli (14.1%), Hymenolepis nana (13.6%), Iodamoeba biitschlii (9.2%), E. histolytica (4.4%), Ascaris lumbricoides (1.0%), Taenia saginata (1.0%), and Trichuris trichiura (0.8%). E. histolytica IgG antibody and coproantigens of G. intestinalis and C. parvum were found as 50.8% (64 of 126), 31.5% (29 of 92), and 5.4% (5 of 92), respectively by ELISA techniques. The prevalence of parasites was higher in group of 6-10 ages (22.7%) in males (m/f=l,22), and in the low level socio-economical families. 58 72

ÖZET Dünya nüfusunun ortalama %10'u E.histolytica ile enfekte olmasına rağmen enfekte bireylerin sadece %10'u semptomatiktir ve bu bireylerinde %2-20'si invaziv hastalığa sahiptir.Asemptomatik kist taşıyıcılarının çoğu morfolojik olarak patojenik suşlardan ayırt edilemeyen nonpatojenik suşlarla enfektedir. E.histolytica tanısında en yaygın kullanılan tanı yöntemi direkt mikroskobidir.Bu yöntemin avantajı ucuz ve pratik olması, ekipman gerektirmemesi ve kısa sürede sonuçlanmasıdır.Direkt mikroskobide amibin trofozoidlerinin görülmesinin tanı değeri vardır.Zaman zaman E.histolytica ile dışkıdaki yabancı objeleri birbirinden ayırt etmek uzman bir kişi için dahi problem olmaktadır.Dışkıdaki sindirilmemiş sebzeler ve özellikle lökositler hatalı (+) tanımlamalara neden olabilmektedir. Hatalı olarak (+) verilen sonuçlar hastanın gereksiz yere ilaç almasına neden olmaktadır. Çalışmaya aldığımız 302 örnekten 134'ünü E.histolytica kisti,62'sini E.histolytica trofozoidi içeren dışkılar oluşturdu.Mikroskobik inceleme SF,D'Antoni iyot ve metilen mavili preparatlarla yapıldı.LES veTYSGM-9 besiyerlerine inokule edilen dışkılar 4 gün takip edildi. LES besiyerinin sensitivitesi %38.78 ve TYSGM-9 besiyerinin sensitivitesi ise %50.00 olarak bulundu.LES besiyeri ile direkt mikroskobi arasındaki uyumluluk %58.94,TYSGM-9 besiyeri ile direkt mikroskobi arasındaki uyumluluk ise %65.89 olarak bulundu. Sonuç olarak, direkt mikroskobi ile kesin tam konulamayan, özellikle trofozoidlerin görülmediği, kistlerle yabancı obje ve lökositlerin ayırt edilemediği durumlarda, direkt mikroskobi ile klinik bulguların uyumlu olmadığı vakalarda kültür yöntemlerinin direkt mikroskobiye ilave bir yöntem olarak kullanılmasımn yararlı olabileceği düşünülmüştür. 44 48

SUMMARY THE DIAGNOSTICAL VALUE OF SEROLOGICAL TESTS IN CHILDREN WITH INTESTINAL AMOEBIASIS In this study the presence of IgG antibodies for E.histolytica was investigated by ELİSA in a total of 105 patients with acute gastroenteritis. Out of 105 people that were screened, 76 were diagnosed as acute amebic gastroenteritis by the presence of amebic cystes or trofozoites in their stools. The stool examination of the remaining 29 patients were negative for E.histolytica as well as other parasites. The presence of IgG class of antibodies for E.histolytica were also investigated in the sera of 35 healthy children whose stool examination showed E.histolytica cystes or trofozoites. The presence of anti-amebic IgM antibody was also investigated in 42 of 76 patients with gastroenteritis and in 10 of the 35 healthy children, concomitantly. Thus, the seroprevelance of the amebic gastroenteritis in children in our region and the use of the serological tests in the diagnosis of amebic gastroenteritis were investigated. Where as in 11 of the 76 (14.4%) patients with amebic gastroenteritis, anti-amebic IgG antibodies were detected with ELİSA, all of the 29 patients in the non-parasitic group were found to be seronegative. Meanwhile, among the 35 healthy children, only one (2.8%) child was seropositive for the IgG antibodies of E.histolytica. The mean levels of the IgG antibodies of patients with amebic gastroenteritis patients with gastroenteritis of non-amebic nature, and the controls were 0.490±0.23, 0.280±0.23, 0.270±0.41, respectively (p0.05). In this study, the specificities and the sensitivities of the amebic ELİSA IgG and IFA IgM tests were found to be 98.4%, 14.4%, 71.4% and 52.3% respectively. 59In conclusion, it can be drawn that the sensitive tests such as amebic IFA IgM and specificity tests such as amebic ELİSA IgG, may be useful in the diagnosis of amebic gastroenteritis next to the conventional direct microscopic examination of the stool. But it should also be added that the specifity and the sensitivity of these tests can be increased by the standartization of the test procedures and with the purification of the antigen used in the tests. Also, we believe that zymodem ascertaining, the use of PCR and monoclonal antibodies in the identification of E. histolytica will decrease the failure of morfological diagnosis and answer the unknowns in therapy. ^r SUMMARY THE DIAGNOSTICAL VALUE OF SEROLOGICAL TESTS IN CHILDREN WITH INTESTINAL AMOEBIASIS In this study the presence of IgG antibodies for E.histolytica was investigated by ELİSA in a total of 105 patients with acute gastroenteritis. Out of 105 people that were screened, 76 were diagnosed as acute amebic gastroenteritis by the presence of amebic cystes or trofozoites in their stools. The stool examination of the remaining 29 patients were negative for E.histolytica as well as other parasites. The presence of IgG class of antibodies for E.histolytica were also investigated in the sera of 35 healthy children whose stool examination showed E.histolytica cystes or trofozoites. The presence of anti-amebic IgM antibody was also investigated in 42 of 76 patients with gastroenteritis and in 10 of the 35 healthy children, concomitantly. Thus, the seroprevelance of the amebic gastroenteritis in children in our region and the use of the serological tests in the diagnosis of amebic gastroenteritis were investigated. Where as in 11 of the 76 (14.4%) patients with amebic gastroenteritis, anti-amebic IgG antibodies were detected with ELİSA, all of the 29 patients in the non-parasitic group were found to be seronegative. Meanwhile, among the 35 healthy children, only one (2.8%) child was seropositive for the IgG antibodies of E.histolytica. The mean levels of the IgG antibodies of patients with amebic gastroenteritis patients with gastroenteritis of non-amebic nature, and the controls were 0.490±0.23, 0.280±0.23, 0.270±0.41, respectively (p0.05). In this study, the specificities and the sensitivities of the amebic ELİSA IgG and IFA IgM tests were found to be 98.4%, 14.4%, 71.4% and 52.3% respectively. 59In conclusion, it can be drawn that the sensitive tests such as amebic IFA IgM and specificity tests such as amebic ELİSA IgG, may be useful in the diagnosis of amebic gastroenteritis next to the conventional direct microscopic examination of the stool. But it should also be added that the specifity and the sensitivity of these tests can be increased by the standartization of the test procedures and with the purification of the antigen used in the tests. Also, we believe that zymodem ascertaining, the use of PCR and monoclonal antibodies in the identification of E. histolytica will decrease the failure of morfological diagnosis and answer the unknowns in therapy. ^r 66

1.ÖZET Anahtar Sözcükler:Amöbiyaz, zimodem, patojen ve patojen olmayan amipler, elektroforez Klinik Yakınmalı Olgulardan bole Edilen Entamoeba Histolytica Suşlannın Zimodem Paternleıi Dr. Sevin Kırdar Dünyanın her tarafında yaygın olarak görülen amöbiyaz hem gelişmekte olan hem de gelişmiş ülkelerde halk sağlığı sorunu olmayı sürdürmektedir. Infekte olmuş kişilerin ancak % 10'unda invaziv amöbiyaz görülürken büyük çoğunluğunda bulgusuz gidiş göstermektedir. Yapılan izoenzim çalışmaları sonucunda invaziv amöbiyazlı olgulardan elde edilen izolatların patojen zimodemli olduğu, taşıyıcıların ise büyük çoğunluğunun patojen olmayan zimodem yanısıra patojen zimodem taşıyabildikleri ortaya konmuştur. Patojen zimodem de taşıyabilen bulgusuz kişiler hem kendileri için invaziv hastalık riski taşırken hem de çevre için bulaş kaynağı olmaktadır. İzoenzim paternleri nişasta jel, poliakrilamid jel, agar jel ve selluloz asetat jel elektroforez yöntemleri ile ortaya konmaktadır. Bu çalışmada İzmir ili yöresinde klinik yakınmalı hastalardan elde edilen amip kökenlerinde bulunan ME, HK, PGM ve GPI izoenzimlerinin varlığını göstermek üzere yöntem belirlenmesi amaçlanmış, Laemmli yöntemine uygun olarak poliakrilamid jel elektroforezinin laboratuvarımız koşullarına uygun olduğu sonucuna varılmıştır. E. histolytica olduğu doğrudan bakı ve trikrom boyama ile saptanan 5 kökenin poliakrilamid jel elektroforezi ile izoenzim paternleri elde edilmiştir. Örneklerin tümünde patojen izoenzimlerin var olduğu kanısına varılmıştır. 2. SUMMARY Key Words :Amebiasis, zymodeme,pathogen and nonpathogen amebas, electrophoresis. Zymodeme Patterns of Entamoeba Histolytica Strains Isolated from Clinical Patients Sevin Kırdar, M.D. Throughout the world, amebiasis is a common medical problem both in developed and developing countries. While 10 % of infected patients suffer invasive amebiasis, the remaining asymptomatic. Isoenzyme studies of Entamoeba histolytica isolates revealed pathogen zymodeme in isolates from patients with invasive amebiasis, while those from carriers exhibited both pathogenic and non-pathogenic zymodeme patterns. The asymptomatic carriers with pathogenic zymodemes carry the risk of invasive amebiasis and may also transmit the organism to susceptible hosts. Isoenzyme patterns can be demonstrated by methods such as starch gel, polyacrylamide gel (PAGE), agar gel and cellulose acetate gel electrophoresis. In this study, we aimed to develop a method to detect the presence of ME, HK, PGM and GPI isoenzymes in clinical amoeba isolates from Izmir region. Laemmli method of polyacrylamide gel electrophoresis (PAGE) suited best to our laboratory conditions and to our needs. The isoenzyme patterns of 5 E. histolytica strains that were characterized by direct microscopic examination and by trichrome staining, were examined by PAGE. It was concluded that all 5 strains had pathogenic zymodeme patterns. 66

58 ÖZET Direkt mikroskopi ve klinik bulgularla değerlendirilen intestinal amöbiyazın varyantlarında (invazif amöbiyaz, non-invazif semptomatik amöbiyaz, asemptomatik infeksiyon) indirekt hemaglutinasyon (IHA) testin tanı değeri araştırıldı. Mikroskopisi negatif olan kişilerle non-patojen amip taşıyıcıları kontrol grubunu oluşturuyordu. invazif amöbiyazda IHA testin duyarlılığı % 57.1, özgüllüğü % 96.5 olarak saptandı. Pozitif olguların invazif. amöbiyazda f birikimi istatistiksel olarak anlamlı bulundu (X2=33.023 p < 0.000002). Ekstra-intestinal amöbiyaz şüphesi olan hastalarda IHA pozitifliği araştırılarak, tanının serolojik bir test ile desteklenmesinin yararlı olacağı sonucuna varıldı. Ayrıca hasta ve kontrol gruplarında immunoglobul inler (IgA, IgG, IgM) araştırıldı. Non-invazif semptomatik amöbiyazda immünoglobulinler, istatistiksel olarak anlamlı derecede düşük bulundu. 59 SUMMARY The diagnostic value of Indirect Hemagglutination (IHA) test in the intestinal amoebiasis variants (invasive amoebiasis, non-invasive symptomatic amoebiasis, symptomatic infection) determined by direct microscopy and clinical findings. The control group is composed of individuals with negative microscopy and nonpathogenic ameba carriers. Of IHA in invasive amoebiasis, the estimated values of sensitivity and specificity were respectively 57. 1 % and 96.5 %. The IHA positivity was investigated in the patients with the suspected extra-intestinal amoebiasis and it was concluded that it would be helpful to support the diagnosis by a serological test. In addition, the immunoglobulins values (IgA, IgG, IgM) were examined in the patients and control group statistically. Immunoglobulin values were found significantly lower at non-invasive symptomatic amoebiasis. 64