Search

Giriş ve Amaç: Alt solunum yolu enfeksiyonları, çocuklarda morbidite ve mortaliteden önemli ölçüde sorumludur. Etken patojen klinik seyirde önemlidir ancak, çoğu zaman etken bilinmeden ampirik tedavi gerekmektedir. Etken gösterilmesi her zaman mümkün olmamakla birlikte, Multiplex-PCR solunum epitelinde yerleşmiş mikroorganizmanın tespitinde kullanılan yeni tetkiklerdendir. Bu çalışmanın amacı; akut alt solunum yolu enfeksiyonu tanısında kullanılan Multiplex-PCR ile saptanan etkenler ve bu etkenlerin klinik, radyolojik ve laboratuar bulguları üzerine olan etkisinin açıklanmasıdır.Gereç ve Yöntemler: Çalışmamızdaki olgulara; İzmir Dr. Behçet Uz Çocuk Hastalıkları ve Cerrahisi Eğitim Araştırma Hastanesi, dahiliye kliniklerinde Nisan 2015 – Nisan 2017 tarihleri arasındaki hasta dosya ve hastane bilgisayar kayıtlarının incelenmesi sonucu ulaşılmıştır. Bu çalışmada klinik ve laboratuar belirteçlerin etken patojenin türü (virüs ya da bakteri) üzerine olan ilişkisi ile mevsim ve aylara göre etken patojenin dağılımı incelenmiştir.Bulgular: Çalışmaya dahil edilen toplam hasta sayısı 152 idi. Hastaların 83’ü (%54,6) erkek, 69’u (%45,4) kız olup; yaş ortalaması 4,91±3,76 olarak saptandı. Multiplex-PCR’ın en sık pozitif saptandığı yaş aralığı 3 ay-5 yaştır. Mevsimlere göre yapılan değerlendirmede, sonbahar ve kış mevsimlerinde M-PCR (+) saptanma oranı %70 iken, ilkbahar yaz aylarında bu oranın %54 olduğu saptandı (p: 0.01) . Multiplex-PCR pozitif olgularda en fazla saptanan etken % 62,13 ile viral etkenler olup, en fazla saptanan virüs % 32 ile Rhinovirüs olmuştur. Bakteriler ise %37,9 oranında saptanırken en fazla saptanan bakteri %22,3 ile S.pneumoniae olmuştur. Multiplex-PCR’da; H. Parechovirus ve H. İnfluenzae’nın hiç saptanmaması dikkat çekiciydi.Sonuç: Çalışmamızda alt solunum yolu enfeksiyonlarında etken göstermede Multiplex-PCR’ın yüksek oranda (%67) pozitif olduğu gösterildi. Bu tetkik, viral etkenlerin rol oynadığı alt solunum yolu enfeksiyonlarında; gereksiz antibiyotik kullanımını ve hastanın izlemi sırasında istenen laboratuvar tetkiklerini azaltılmasında önemli rol oynayabilir.

Amaç: Hepatoblastomlar, seyrek görülen karaciğer malin tümörüdür. Histopatolojik olarak saf fetal olanlar çok iyi gidişli, küçük hücreli andiferansiye histolojide olanlar kötü klinik gidişlidir. Bu çalışmada, hepatoblastomda miRNA ekspresyon paternini göstermek, farklı histopatolojik tiplerde öne çıkan miRNA'yı saptamaya çalışmak ve bunun prognostik bir belirteç olup olmayacağını saptamak amaçlanmıştır.Gereç-Yöntem: Yirmi iki adet parafin gömülü arşiv hepatoblastom doku örnekleri elde edildi. Bunlardan elde edilen RNA'lar, cDNA'sına çevrildi. Literatürde tümör patogenezinde adı geçen miR17, miR146a, miR302d ve miR19b kantitatif gerçek zamanlı PCR ile çalışıldı. Elde edilen sonuçlardan relatif kantitasyon yapılabilmek için ∆/∆ Ct metodu kullanıldı. Bu metod ile miRNA ct değerleri Snord48 house keeping geni ile normalize edildi. Eşik değeri geçen sikluslara ait kat değişimleri için de karşılaştırmalı 2-ΔΔCt metodu kullanıldı. Bulgular: Hastaların tanı yaşı ortalama 38,14 ay (3-204 ay), %54,5'u (n=10) kız, %54,5'u (n=12) erkek idi. Olgularda tümör dokusunda normal dokuya göre sadece miRNA-17 azalmış olarak belirlendi (p=0,028). Tanı koyma açısından miR-17 ekspresyonu istatistiksel olarak anlamlı idi (AUC=0,875, p=0.044). Ekspresyonlar histopatolojik alt tiplere göre değerlendirildiğinde miRNA19b embriyonel alt tipte anlamlı olarak yüksek saptandı ( p=0.008). Sağkalım oranları irdelendiğinde olaysız ve genel sağkalım oranları ile miR-17 arasında ilişkili saptanmadı (p>0,05) Epitelyal komponenti, embriyonel ve fetal olarak karşılaştırıldığında her iki tip arasında olaysız ve genel sağ kalım arasında fark saptanmadı (p>0.05).Sonuç: Ekspresyonu azalmış olarak bulunan miRNA'ların, farklı klinik davranış gösteren hepatoblastomlarda, klinik gidişi öngörmede önemli veriler sağlayabileceğini düşünmekteyiz.Anahtar Kelimeler: Hepatoblastom, miRNA, prognoz Introduction: Hepatoblastoma (HB) is the most common primary liver malignancy in children, usually occurring in the first 3 years of life. The pure fetal–type hepatoblastoma has the best prognosis, whereas the small cell histology has been associated with unfavorable outcome. In the present study, we aimed to characterize the expression level of selected miRNAs in HB subtypes, and to consider the association with the prognosis. Materials and Methods: A total of 22 Formalin fixed paraffin embedded (FFPE) HB tumor samples were evaluated in this study. Total RNA was isolated from frozen tissue sections and areas of tumor. Expressions of miR-17, miR-146a, miR-302d, and miR-19b were analyzed in 22 HB cases by RT-PCR. To make the relative quantitation of the results, Δ / Δ Ct method was used. miRNA Ct values were normalized by Snord 48 housekeeping gene with this method. Comparative 2-ΔΔCt methods were used for the cycles above threshold values. Results: The patient group included 22 children (mean age months, 38,14 range 3-204) diagnosed with HB. Lower miRNA-17 expression levels were detected in tumor samples in comparison with normal tissue samples (p=0,028). Lower miRNA-17 expression was significant for distinguish HB tissue from surrounding liver tissue (AUC=0,875, p=0.044). A higher-level ofmiR19b was found in embryonal samples (p=0.008). Overall and event free survival were not found correlated with miRNA's expressions (p>0,05). Mixed subtypes showed better survival than pure epithelial subtypes. Both epithelial and fetal subtype was not found correlated with better event-free and overall survival (p>0.05). Conclusion: In conclusion, lower expression of miRNA's in hepatoblastoma, can provide important data for predicting clinical outcome in HB.Key Words: Hepatoblastoma, miRNA, prognosis 92

Giriş: Progresif hepatolentiküler dejenerasyon olarak da bilinen Wilson Hastalığı(WH), otozomal resesif geçişli bir bozukluk olup bakırın biriktiği dokulardaki toksiketkisi sonucunda oluşan sistemik bir hastalıktır. Bulgular değişkendir ve bakırınspesifik organda birikimi ile ilişkilidir. Çocukluk yaş grubunda en sık karaciğerhastalığı görülmekle birlikte zamanla vücuttaki bakır yükü arttıkça diğer organlardabirikerek değişik klinik tablolara sebep olabilir. Başta karaciğer hastalığı şeklindeolan klinik tabloya zamanla nörolojik bulgular eklenebilir.Amaç: Bu çalışmanın amacı, WH olarak izlediğimiz ve ön planda karaciğer tutulumuolan olgularda, subklinik nörolojik tutulumun olup olmadığının multimodal uyarılmışpotansiyel ölçümleri ile değerlendirilmesi ve bu verilerin karaciğer hasarının derecesiile ilişkisinin olup olmadığının belirlenmeye çalışılmasıdır.Yöntem ve Gereçler: Çalışma grubunu Ege Üniversitesi Çocuk Gastroenteroloji,Hepatoloji ve Beslenme Ünitesi' nde Temmuz 2010 ? Aralık 2010 tarihleri arasındakontrol muayeneleri yapılan ve düzenli izlemi olan 5-18 yaş arasındaki 28 WH tanılıolgu ve aynı yaş grubunda olan fonksiyonel karın ağrısı nedeni ile izlenen 24 olguoluşturdu. Tüm hastaların ve kontrol grubunun multimodal uyarılmış potansiyeltetkikleri olan SEP, VEP ve BAEP incelemeleri Ege Üniversitesi Nöroloji AnabilimDalı Elektrofizyoloji Laboratuvarında gerçekleştirildi.Bulgular:. Hasta grubunun %53,5' unda en az bir anormal uyarılmış potansiyel (UP)değeri elde edildi. En az bir tarafta VEP P100'de hastaların %25' inde, BAEP'de%28,5' unda ve SEP'de %11'inde anormal değerler bulundu. Interpik latans (IPL)değerleri kontrol grubu ile karşılaştırıldığında hasta grubunun sağ VEP P100, sağBAEP I-III IPL'ı ile sol BAEP I. dalga latanslarında istatistiksel olarak anlamlı uzamasaptandı.Sonuç: Sonuç olarak, uyarılmış potansiyel incelemelerinin WH' da subklinik beyinhasarını göstergesi olarak kullanılabilecek bir tetkik olarak saptadık. Özellikle tanıanında ve tedavi altında yıllık izlemlerle elde edilecek uyarılmış potansiyelölçümlerindeki değişikliklerin, hastalığa bağlı subklinik etkilenimi ortaya çıkarmadadaha yararlı olacağını düşünmekteyiz.Anahtar kelimeler: Wilson hastalığı, multimodal uyarılmış potansiyeller. Introduction: Wilson?s disease (WD) which is also known as progressivehepatolenticular degeneration inherits autosomal recessively causing copperaccumulation in the tissue to be damaged. The findings vary depending on the organspecific damage due to copper deposits. Liver involvement is seen most frequently inchildhood increases with time in the body burden of copper accumulate in otherorgans can cause different clinical pictures. The clinical picture, particularly in theform of liver disease, neurological signs can be added over time.Objective: The purpose of this study is to asses the subclinical neurologicalinvolvement by using multimodality evoked potentials measurements and explorethe impact of liver damage on these particular subject in liver involved WD patients.Materials and Methods: The 28 patients between 5-18 year of age diagnosed asWD and had regular follow up at Ege University Pediatric Gastroenterology,Hepatology and Nutrition Department between July 2010 - December 2010constitude the study group. The age matched 24 children with functional abdominalpain constitues the control group. Multimodality evoked potential tests of all patientsand the control group were performed in Ege University, Department of NeurologyElectrophysiology Laboratory.Results: At least one abnormal evoked potential (EP) value was obtained in the53.5% of the patient group. At least at one side, there were abnormal values for VEPP100, BAEP and SEP, the ratios were as 25%, 28.5% and 11% respectively.Interpeak latency (IPL) values compared with control group of patients with right-VEPP100, right BAEP I-III, and left BAEP I were significantly prolonged.Conclusion: The evoked potential examinations can be an indicator of subclinicalbrain damage in WD. Detecting the EP changes periodically especially at the time ofdiagnosis and during the treatment follow-up, could be worthwhile for revealingsubclinical impairment.Key Words: Wilson?s disease, multimodality evoked potentials. 91

Mantar zehirlenmeleri tüm dünyada sıkça görülen önemli bir sorundur. Eriskinlerde mantar zehirlenmeleri tüm akut zehirlenme vakalarının yaklasık %7'sini olusturmaktadır. Klinik, mantarın cinsine göre hafif bir bulantı kusmadan, karaciger yetmezligine kadar degismektedir. Bu çalısmada, Ocak-Aralık 2002 tarihleri arasında Dr. Behçet Uz Çocuk Hastanesi Acil Servisi'ne mantar zehirlenmesi nedeni ile basvuran 21 olgu retrospektif olarak degerlendirildi. Olguların 11'i (%52) kız, 10'u (%48) erkekti. 21 olgunun 9'unun (%43) 10 yas ve üzerinde oldugu ve 17'sinin (%81) sonbahar aylarında basvurdugu belirlendi. En sık gelis sikayeti; 17 olguda (%81) bulantı ve kusma, 5 olguda (%24) buna ek olarak ishal idi. 7 olguda (%33) kolinerjik semptomlar, 3 olguda karaciger yetmezlik bulguları ve 6 olguda (%28) nörolojik bulgular vardı. Ölüm 3 olguda (%14) karaciger yetmezligi nedeni ile olurken 18 olgu (%85) sekelsiz iyilesti. Sonuç olarak, Izmir ili ve çevresindeki mantar zehirlenmelerinin genellikle 10 yasın üzerinde ve sonbahar aylarında gerçeklestigi ve karaciger yetmezligi gelisenlerin dısında çogunlukla sekelsiz iyilestigi saptanmıstır. Mushroom toxicity is a worldwide concern. In the adult population, mushroom toxicity constitutes seven percent of all acute intoxications. The clinical feature may vary from mild nausea and vomiting to hepatic insufficiency according to the type of mushroom. In this study, we analyzed 21 patients who were seen at the Emercency Department of Dr. Behçet Uz Chıldren's Hospıtal from January 2002 to December 2002. 11 of the 21 patients (52%) were female and 10 of them (48%) were male. 9 of the 21 patients (43%) were older than 10 years and 17 of the 21 patients (81%) were hospitalized in spring. The most common symptoms were vomiting in 17 patients (81%) and diarrhea in 5 patients (24%).We observed cholinergic symptoms in 7 patients (33%), hepatic insufficiency in 3 patients (14%) and neurologic symptoms in 6 patients (28%). Death occured in 3 patients as a result of hepatic insufficiency and the rest of the patients recovered without any sequelae. Mushroom intoxications in Izmir and envira were mostly diagnosed in children older than 10 years and in spring. Most of the patients recovered without any problems, except patients who developed hepatic insufficiency.

Bireylerin sağlıkları ile ilgili çeşitli bilgileri yaşamları boyunca sağlık kurumlarınca toplanmakta ve kaydedilmektedir. Bunlar arasında ölüm istatistikleri ülkedeki sağlık hizmetlerinin dağılımı ve kalitesi hakkında bilgi verir. Bu çalışmada Dr. Behçet Uz Çocuk hastalıkları ve Cerrahisi Eğitim ve Araştırma Hastanesinde 2001 Ocak ve 2002 Aralık tarihleri arasında ölen olguların ölüm nedenlerinin belirlenmesi amaçlandı. Ölüm nedenleri, yaş ve cinsiyetlerine göre dağılımları, ölüm saat ve mevsimlerine göre dağılımları incelendi. Ölümlerin % 63’ ü 748 olgu yenidoğan dönemi ve %31.4’ ü 372 olgu 1 ay-5 yaş arası dönemde görüldü. Tüm ölümlerin %86.7’ sini 1 yaş altı ölümlerin oluşturduğu saptandı. Tüm çocuk ölümlerine baktığımızda % 45.1 oranı ile perinatal nedenler ilk sırayı alırken akut solunum yolu enfeksiyonları %8.1 oranı ile 4. sırada ve akut gastroenteritler %5.1 ile 6. sırada yer almakta idi. Sonuç olarak, neonatal ölümler ve akut solunum yolu enfeksiyonlarına bağlı ölümler hastanemiz ve bölgemiz için önemli sağlık problemlerini oluşturmaktadır. Bu nedenle, antenatal ve postnatal izlem programlarının yaygınlaştırılması ve akut solunum yolu hastalıklarının erken tanı ve tedavisi ile ilgili çalışmalara ağırlık verilmesi gerektiğini düşünmekteyiz, Several health information of people are being collected and recorded by health institutions during their lives. Among these informations called death statistics give information about the quality and distribution of health services in a country. In this study we aimed to establish death causes in children hospitalized at Dr. Behçet Uz Children’s Hospital from January 2001 to December 2002. We searched death causes, distribution of age and sex and distribution of death hour and season. 63% 748 patients of deaths were occured in neonatal period and 31.4% 372 patients of them were occured between the ages 1 mounth and 5 year. 86.7% of all deaths were occured before 1 years of age. If we considered the whole pediatric mortality, perinatal reasons with a ratio of 45.1% took the first line. Acute respiratory infections with a ratio of 8.1% was in the foutrh line and acute gastroenteritis with a ratio of 5.1% was in the 6. line. As a result, neonatal deaths and acute respiratory infections still continue to be the very important health problems in our hospital and in our region. So, we suggest that antenatal and postneonatal follow up programmes must be spreaded and the studies must be intensified on the early diagnosis and treatment of acute respiratory infections

Gi rifl: Çocuklarda üst gastrointestinal sistem GİS kanamaları her zaman ileri araştırmayıgerektiren önemli bir sorundur. Bu çalışmanın amacı çocukluk çağında üst GİSkanamalarının nedenlerini ortaya çıkarmak ve bunlara yönelik terapötik endoskopikyaklaşımlar ile bunların tedavi edici etkinliklerini retrospektif olarak incelemektir. Gereç ve Yöntem: Pediatrik gastroenteroloji bölümlerimizce takip edilen üst GİSkanamalı 139 K/E:63/76 hasta yaş gruplarına, etyolojiye, kanamanın varislerden ve varisdışından olmasına, ilaç alım öyküsü olup olmamasına göre sınıflandırıldı. Ayrıca peptikülseri olan hastaların kanaması Forrest sınıflandırılmasına göre değerlendirildi.Çalışmada p0,68 . Sonuç: Endoskopinin çocukluk dönemi üst GİS kanamanın etyolojisinin aydınlatılmasında vekanamanın tedavisinde son derece yararlı olduğu düşünüldü, In tro duc ti on: Upper gastrointestinal system bleeding in children is always very importantproblems requiring further investigation. The aim of the study was to investigateretrospectively the etiologies of upper gastrointestinal bleeding, the therapeuticendoscopic approach to the bleeding, and the efficacy of the endoscopy in the treatmentof pediatric age group. Materials and Methods: In this study, 139 F/M: 63/76 cases diagnosed as uppergastrointestinal bleeding and followed up by the Department of PediatricGastroenterology were classified into groups according to the age, etiology, thepresence of varicose veins, and history of drug ingestion. In addition bleedings causedby peptic ulcer disease were classified according to Forrest classification. Values ofp0.68 . Discussion: Endoscopic procedure is very useful in both the determination of etiology ofupper gastrointestinal bleeding and the treatment of upper gastrointestinal bleeding inchildhood

Introduction: Fecal calprotectin FCP can be found in high concentrations in inflammatory bowel disease due to the increase in leucocyte turnover in intestinal wall or increase of migration of neutrophils into the lumen. In this study, we aimed to determine the FCP values of the ulcerative colitis UC patients at the time of diagnosis and to investigate the applicability and effectiveness of this non-invasive method in the diagnosis of the disease, routinely. Materials and Methods: A total of 19 patients with UC 10 females, 9 males, age: 11.5±3.5 years old whoose stool samples collected during the diagnosis period and 20 healthy controls 10 female, 10 male, age: 10.3±4.5 years old were included in the study. Stool samples were collected for FCP analysis by ELISA method at the time of diagnosis and before the treatment period. Results: FCP values of the UC group were statistically higher than the control group. FCP values of the UC and control groups were 398.4 μg/gr stool 56.7-2450 and 19.4 μg/gr stool 2-81 , respectively p, Giriş: Dışkıda fekal kalprotektin FKP inflamatuvar bağırsak hastalıklarında İBH , bağırsak duvarındaki lökositlerin döngüsünün ve bağırsak lümeni içerisine nötrofillerin migrasyonunun artmasıyla yüksek konsantrasyonlarda bulunabilmektedir. Çalışmamızda ülseratif kolitli ÜK hastalarımızda tanı anında FKP değerlerini belirlemeyi ve noninvazif bir yöntem olan bu testin rutin uygulanabilirliğinin etkinliği amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmamıza tanı konulduğu sırada dışkı örnekleri alınmış olan 19 ÜK’li 10 kız, 9 erkek, yaş ort: 11,5±3,5 yıl ve 20 sağlıklı kontrol 10 kız, 10 erkek, yaş ort: 10,3±4,5 yıl dahil edildi. Hastalarımızdan tanı konulduktan hemen sonra, tedavi öncesi, dışkı örnekleri ELİSA yöntemi ile FKP çalışılması için toplandı. Bulgular: ÜK grubunun tamamında FKP değerleri kontrol grubundan anlamlı derecede yüksekti. Dışkıda saptamış olduğumuz FKP değerleri ÜK ve kontrol grubumuzda sırasıyla 398,4 56,7-2450 μg/gr dışkı ve 19,4 2-81 μg/gr dışkı olarak bulundu p