Search

Bazı bitkilere zararlı olarak kabul edilen böcekler, bitki koruma amaçlı toplandıktan sonra biyo-atık olarak kabul edilmektedir. Bu biyo-atıkları yakmak yerine teknolojik malzemelere dönüştürmek endüstriyel açıdan çok önemlidir. Caligula japonica, ceviz, kestane, elma gibi birçok bitkiye zarar vererek meyve verimini düşürmekte hatta ağacın ölmesine neden olmaktadır. Bu çalışmada, doğadan bol miktarda toplanan C. japonica pupa kafa yapısından üç boyutlu doğal kitin filmi üretilmiştir. FTIR analizi sonucu, üretilen filmlerin alfa kitin formunda olduğu ve SEM analizine göre de çok net bir şekilde gözlenebilen nanofiberlerden oluştuğu ortaya konmuştur. Elde edilen kitin filmin maksimum bozulma sıcaklığının 367,8°C olduğu ölçülmüştür. XRD analizi sonucu kitin için karakteristik olan 9,42° ve 19,52° de iki keskin pik kaydedilmiştir. L929 fare fibroblast hücre hattında gerçekleştirilen sitotoksisite analizine göre, kitin filmin 24, 48 ve 72 saatlerde herhangi bir sitotoksik etkisinin olmadığı belirlenmiştir. Sonuç olarak, bu tez çalışması kapsamında ileriki biyomedikal uygulamalarda kullanılmak üzere, doğal, üç boyutlu, nanoliflerden oluşan ve biyouyumlu özelliklere sahip bir film üretimi gerçekleştirilmiştir., Insects considered harmful to some plants become bio-waste after they are collected for plant protection purposes. It is very important industrially to transform these bio-wastes into technological materials rather than incineration. Caligula japonica damages many plants such as walnut, chestnut, apple, reduces fruit yield and even causes the tree to die. In this study, a three-dimensional natural chitin film was produced from the head of the C. japonica pupa, which is collected in large quantities from nature. As a result of the FTIR analysis, it was revealed that the produced films were in the form of alpha chitin and consisted of nanofibers that could be observed very clearly according to SEM analysis. The maximum degradation temperature of the resulting chitin film was measured to be 367,8°C. As a result of XRD analysis, two sharp peaks were recorded in 9,42° and 19,52° which are characteristic for chitin. The cytotoxicity analysis performed on the L929 mouse fibroblast cell line revealed that the chitin film did not have any cytotoxic effect at 24, 48 and 72 hours. As a result, a natural, three-dimensional, nanofiber film with biocompatible properties was produced to be used in future biomedical applications.

Tam Metin / Tez Biyomalzemeler temel olarak tıbbi uygulamalarda tercih edilse de biyoteknoloji alanında da oldukça kullanılmaktadır. Bu tez çalıĢmasında biyouyumlu, biyobozunur, ıslak yüzeylerde yapıĢkan özellik gösteren polimer kompozit filmlerin sentezi ve sentezlenen filmlere doğal iyileĢtirici ajanlar katkılanarak filmlerin kullanım çeĢitliliğini artırmak amaçlanmıĢtır. Katkılanan doğal iyileĢtirici ajanlar; Thymus vulgaris (kekik yağı), Hypericum perforatum (Sarı kantaron yağı), Lavandula officinalis (Lavanta yağı), Borago officinalis (Hodan yağı), Morus alba (Karadut özü), Clove (Syzygium aromaticum ((Karanfil yağı)), Propolis, Kenevir Tohumu Yağı, Hyaluronik asit‘ dir. Biyouyumlu ve biyobozunur yapıların doğada kendiliğinden parçalanabilme, tıbbı uygulamalarda kullanıma uygun olma, çevresel olarak iyi huylu olma özellikleri sebebiyle kullanımı ön plana çıkmaktadır. Bu amaç doğrultusunda temel yapıda HPMC (hidroksipropil metil selüloz) ile birlikte niĢasta kullanılarak filmler sentezlenmiĢ ve karakterizasyon çalıĢmaları yapılmıĢtır. Karakterizasyon iĢlemleri için SEM (Taramalı elektron mikroskobu), Tekstür, FT-IR (Fourier DönüĢümlü Kızılötesi Spektroskopisi) analizleri ve ĢiĢme kinetiği çalıĢmaları yapılmıĢtır. Elde edilen analiz sonuçları incelendiğinde HPMC ve niĢasta ile biyouyumlu biyobozunur polimer kompozit filmlerin sentezinin ve iyileĢtirici ajanların immobilizasyonunun sağlanabildiği tespit edilmiĢtir. Sentezlenen filmlerin ĢiĢme kinetiği incelendiğinde Ks (ĢiĢme hız sabiti) değerlerinin 0.33 g/dk. ile 1.5 g/dk. aralığında olduğu, parçalanma sürelerinin ise 2 dk. ile 14 dk. aralığında olduğu tespit edilmiĢtir. Ayrıca tekstür analizi sonucunda filmlerin uzama miktarının 1.65 mm ve 9.95 mm aralığında olduğu belirlenmiĢtir. Yapılan analiz sonuçları değerlendirildiğinde esnek, biyouyumlu, biyobozunur, doğal bileĢen katkılı polimer kompozit filmlerin sentezlenebildiği ve kullanım alanlarının çeĢitlendirilebileceği tespit edilmiĢtir. Biomaterials are mainly used in medicine, also they are widely applied in biotechnology, too. In this work, we aim to increase the diversity of the use of the films by adding natural remedies to the synthesized films and synthesizing biocompatible, biodegradable polymer composite films that can adhere to wet surfaces. The added natural remedies are Thymus vulgaris, Hypericum perforatum, Lavandula officinalis, Borago officinalis L, Morus alba, clove (Syzygium aromaticum), propolis, hemp oil, hyaluronic acid. The use of biocompatible and biodegradable structures is gaining importance as they are self-degrading in nature, suitable for medical applications and do not pollute the environment. To this end, films were synthesized and characterization studies were performed using HPMC (hydroxypropylmethylcellulose) along with starch in the basic structure. For characterization, SEM (scanning electron microscopy), texture and FT-IR (Fourier transform infrared spectroscopy) analyzes and swelling kinetics studies were performed. The study of the obtained analytical results showed that the synthesis of biodegradable polymer composite films biocompatible with HPMC and starch and the immobilization of curative agents are possible. After the investigation of the swelling kinetics of the synthesized films, it was found that the Ks values (swelling rate constant) were 0.33 g/min with a range of 1.5 g/min and the disintegration time was 2 min with a range of 14 min. In addition, the texture analysis showed that the elongation values of the films ranged from 1.65 mm to 9.95 mm. The evaluation of the analytical results showed that flexible, biocompatible, biodegradable polymer composite films blended with natural ingredients can be synthesized and their applications are diverse.

Bu tez çalışması Batman Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri (BTÜBAP) Koordinatörlüğü tarafından BTÜBAP-2018-FED-3 nolu projenin bir kısmını oluşturmaktadır., Jeller, apolar (organojeller) veya polar (hidrojeller) olmak üzere ağ yapısı içerisinde bulunan, immobilize olmuş dış bir solvente sahip, yarı-katı formülasyona sahip yapılardır. Jellerin kullanım alanları gıda, tıp, biyomateryal, kozmetik ve diğer teknolojilerin geniş bir yelpazesinde uygulamaya sahiptir. Günlük yaşamda kontak lenslerin yanı sıra kozmetik endüstrisinde, saç jölelerinde, diş macunlarında, şampuan ve sabunlarda, kontrollü ilaç salınımında, sensörlerde, yiyecek üretiminde, fotoğrafçılıkta, boya giderimde ve doku mühendisliğindeki potansiyel uygulamalarıyla en yararlı sistemler arasındadır. Çalışmamızda, L-izolösinden iki yeni düşük mol kütleli C2-simetrik kiral tetraamit bileşiği sentezlenmiş olup, organojelatör olarak kullanılmıştır. Bu organojelatörlerin etil laurat, etil miristat, etil palmitat, izopropil laurat, izopropil miristat, izopropil palmitat gibi farklı zincir uzunluklarına sahip yağ asidi etil esterleri ile anisol, ksilen, likit parafin, toluen, dietilen glikol, 1-dekanol, n-dodekan ve kloroform gibi organik çözücülerle jelleşme özelliği araştırılmıştır. Seçilen bu jelleştirme sıvıları, ilaç ve kozmetik endüstrisinde yaygın olarak kullanılan organik çözücülerdir. Hem biyouyumlu olmaları hem de deri yoluyla ilaç verilmesinde, deriden geçişi arttırıcı özelliklerinin olması nedeniyle jelleştirme sıvıları olarak seçilmiştir. Oranojelatörlerin belirtilen sıvılar içerisindeki minimum jel konsantrasyonları (MJK) belirlenerek, jellerin erime sıcaklıkları olan Tg değerleri tespit edilmiş ve ΔHg jelleşme entalpisi değerleri Van’t Hoff denkleminden bulunmuştur. Bu şekilde sentezlenen organojelatörlerin, jelleşme yetenekleri ve jelleşme kapasiteleri yanında, termal kararlılıkları tespit edilmiştir., Gels are non-polar (organogels) or polar (hydrogels) structures in a network of semi-solid formulations with an immobilized external solvent. Gels have different applications in a wide range of fields such as food, medicine, biomaterial, cosmetics and other technologies. In addition to contact lenses in daily life, it is among the most useful systems with its potential applications in the cosmetic industry, hair gels, toothpastes, shampoos and soaps, controlled drug release, sensors, food production, photography, paint removal and tissue engineering. In our study, two new low molecular mass C2-symmetric chiral tetraamide compounds were synthesized from L-isoleucine and used as an organogelator. Gelation properties of these organogelators were investigated with fatty acid ethyl esters having different chain lengths such as ethyl laurate, ethyl myristate, ethyl palmitate, isopropyl laurate, isopropyl myristate, isopropyl palmitate, and with organic solvents such as anisol, xylene, liquid paraffin, toluene, diethylene glycol, 1-decanol, n-dodecane and chloroform. These selected gelation fluids are organic solvents commonly used in the pharmaceutical and cosmetic industries. They have been chosen as gelation fluids because of their biocompatibility and their ability to increase the penetration through the skin in drug administration. By determining the minimum gel concentrations (MGC) of the organogelators in the specified liquids, the Tg values, which are the melting temperatures of the gels, were determined and the gelation enthalpy values of ΔHg were found from the Van't Hoff equation. The thermal stability of organogelators synthesized in this way, as well as their gelation abilities and gelation capacities, were determined.

Silicon nitride (Si3N4) is a superior non-oxide ceramic material generally preferred for high temperature and structural applications. Besides being a very hard material, it is also possible to achieve relatively high toughness values among the ceramic materials by the formation of elongated beta () grains. In addition to these properties, by the understanding of its biocompatibility, the studies to increase the application potential of these materials as bio ceramics is also increased in the last decade. In this study, production of porous Si3N4 ceramics which is advantageous by means of the integration of these materials with the surrounding biological tissue was aimed using reaction bonding technique. The effect of CaO, Y2O3 ve CeO2 sintering additives on the physical and microstructural properties and as a result of these two facts, the antibacterial behavior was investigated. Obtained results revealed that CeO2 is a disadvantageous and Y2O3 is an advantageous sintering additive for both the E. coli and S. aureus bacteria. CaO system is resulted in decreased bacterial poliferation for E. coli and increased poliferation for S. aureus., Silisyum Nitrür (Si3N4) genellikle yüksek sıcaklık ve yapısal uygulamalarda tercih edilen, üstün özellikli bir oksit dışı seramiktir. Çok sert bir malzeme olmasının yanı sıra, çubuksu beta () tanelerin gelişimi ile seramik malzemeler içinde yüksek kabul edilebilecek tokluk değerleri elde etmek mümkün olabilmektedir. Bu özelliklerine ilave olarak biyo uyumluluğunun da anlaşılması ile birlikte özellikle, bu malzemenin biyoseramik olarak kullanım potansiyelini arttırmak amacıyla son on yılda yapılan çalışmaların sayısı da artmıştır. Bu çalışmada da reaksiyon bağlama tekniği ile, çevre biyolojik dokularla entegrasyon açısından avantajlı olan gözenekli Si3N4 seramiklerinin üretilmesi amaçlanmıştır. Sinterleme ilavesi olarak sisteme yapılan CaO, Y2O3 ve CeO2 katkılarının, elde edilen Si3N4 seramiklerin fiziksel ve mikroyapısal özelliklerine ve bunların sonucu olarak antibakteriyel davranışlarına etkileri incelenmiştir. Elde edilen sonuçlar CeO2’in hem E. coli hem de S. aureus açısından dezavantajlı bir sinterleme ilavesi olduğunu, Y2O3’in ise en avantajlı ilave olduğunu görülmüştür. CaO ilavesi yapılan sistem ise E. coli için düşük, S. aureus için yüksek oranda bakteri üremesi ile sonuçlanmıştır.

Büyük kemik defektleri kendiliğinden iyileşmesi mümkün olmayıp greftlenmesi gerekir. Bu çalışmada tarafımızdan üretilen hidroksiapatit (HAp) esaslı biyoseramik malzemelerin in vitro ve in vivo biyouyumlulukların belirlenmesi amaçlandı.İn vivo deneyleri için her grupta 7 hayvan olacak şekilde 3 gruba ayrılan 42 adet Spraque Dawley ratları kullanıldı. Ratların genel anestezi altında proksimal tibianın medial bölgesinde ikişer adet 2 mm.'lik drille kemik defekti oluşturuldu. Oluşturulan defektlere 1. gruptaki olgulara kontrol grubu, 2. gruptaki olgulara ise tarafımızca üretilen alternatif HAp kemik greftleri ile dolduruldu. Üçüncü gruptaki olgulara da ticari hidroksapatit greftleri dolduruldu. Daha sonra operasyon bölgesi rutin cerrahi kurallara uygun olarak kapatıldı. Bütün ratlar postoperatif 14. ve 28. günlerde sakrifiye edildi. Histopatolojik değerlendirmelerde üretilen HAp impalantın kemikleşme sürecinde olduğu gözlendi.Sonuç olarak, üretilen HAp kemik grefti olarak kullanılabilirliği uzun süreli ve detaylı araştırmalar ile ortaya konulması yararlı olacağı kanısına varıldı.Anahtar Kelimeler: Hidroksiapatit, kemik defekti, rat The reconstruction of large bone defects needs to bone grafts without self-repair. It was aimed at investigating in vitro and in vivo biocompabilities of bioceramic materials based hydroxyapatite (Hap) that we produced.In this study, 42 Spraq dawley rats were used for in vivo. Rats divided into 3 groups equally. After general anesthesia, rats were drilled 2 defect of 2 mm on the upper poximal metaphysis of tibia. In the first group bone defect were left to heal by themselves without using any material. Bone defect were reconstruted with HAp material in the second group. Thirty group were filled with commercial HAp. Operation wounds were closed routine surgery. All rats were sacrified at the postoperative of 14th and 28 th days. Histopathologicaly, It was observed in the ossicification process of HAp produced.As a result, we need long term and more detailed examinations for evaluation of bioceramic materials based hydroxyapatite. 50

Amaç: Cerrahi yapıştırıcı olarak bir çok doku üzerine N- Butil 2 Siyanoakrilat yaygın olarak kullanılmaktadır. Biyouyumluluk üzerine bu ajanın çeşitli raporları olmakla birlikte, multisistemik etkileri ve dokulara histopatolojik etkisini ortaya koyarak karşılaştıran sınırlı sayıda veri yayınlanmıştır. Bu çalışmada N-Butil 2 siyanoakrilatın cilt altı, kas içi ve damar içi uygulamalarında irritasyon, sensitizasyon ve sitotoksik etkilerinin araştırılmayı amaçladık. Gereç Yöntem: Wistar Albino cinsi, sağlıklı 16 erkek (250 ± 5 gram) yetişkin rat kontrol ve çalışma gruplarına bölündü. Kontrol grubundan normal histolojik yapının belirlenmesi ve rutin fizyolojik izlem amaçlandı. Çalışma gruplarında 0.3 ml N-Butil 2 siyanoakrilat enjeksiyonu, bel ve sırt traş edilen grupta irritasyon ve sensitizasyon değerlendirmesi için subkutan yoldan, sağ femur bölgesi traş edilen grubunda sitotoksisite değerlendirmesi için intramüsküler yoldan ve vasküler uygulama grubunda sistemik toksisite değerlendirmesi için kuyruk ven enjeksiyonu yoluyla uygulandı. Yetmiş iki saatlik gözlem süresinden sonra ratlar sakrifiye edilerek, venöz endotel, kas, dermal ve epidermal dokular histopatolojik olarak incelendi. Bulgular: Sadece intravenöz uygulamada belirgin endotel harabiyeti izlendi. Sensitizasyon, irritasyon, sitotoksisite gibi testlerde aşırı reaksiyon ve belirgin histopatolojik değişiklik izlenmedi. Sonuç: Cerrahi bir yapıştırıcı olarak sadece N-Butil 2 siyanoakrilatın intravasküler olarak uygulanması, lokal ve sistemik etkiler açısından ileri düzeyde doku hasarına yol açtı. Ancak, bu deneysel model klinik kapsamlı çalışmalarla desteklenmelidir. Aim: N-Butyl 2 cyanoacrylate is using for various type of tissues as a surgical adhesive. Despite this agent has reports in regards of biocompatibility, there is limited data published about it's multisystemic and hystopathological effects on tissues. In this study we aimed to investigate irritation, sensitization and cytotoxic effects of N-Butyl 2 cyanoacrylate with subcutaneous, intramuscular and intravascular administration. Material and Methods: Wistar Albino genus 16 healthy adult male (250 ± 5 gram) rats were divided into control and study groups. Determination of normal histological structure and routine physiologic observation was aimed in control group. In the study groups, 0.3 ml N-Butyl 2 cyanoacrylate injection were applied, via subcutaneous route for irritation and sensitization evaluation in the waist and back shaved group, via intramuscular route for cytotoxicity evaluation in the right femoral shaved group, and via tail vein injection for systemic toxicity evaluation in vascular administration group. Rats were sacrificed after 72. hours observation period and venous endothelium, muscular, dermal and epidermal tissues were examined histopathologically. Findings: Marked endothelial injury were detected in only intravenous administration. Extreme reaction and marked histopatholgical changes were not observed in regards of irritation, sensitization and cytotoxicity groups . Conclusion: Only intravascular administration of N-Butyl 2 cyanoacrylate, as a surgical adhesive usage, was lead advanced tissue injury in regards of local and systemic effects. However, this experimental model should be supported with clinical comprehensive studies.

Son yıllarda, yapılan çalışmalarda biyomalzeme/doku etkileşimi üzerinde insan yaşamını etkileyen önemli çalışmalar yapılmıştır. Geçmiş yıllarda insan dokusu zarar gördüğünde veya işlevini yitirdiğinde çözüm bu dokunun vücuttan uzaklaştırılmasıydı. Ancak biyomalzeme biliminin gelişmesiyle hasarlı dokunun yerine implatasyon yöntemiyle yeni dokunun yerleştirilmesi sayesinde hasarlı dokunun insan doksundan uzaklaştırılması ortadan kalkmıştır. Bu çalışmada insan vücudunda doğal dokuların yerine kullanılmak üzere biyouyumlu ( insan vücudunda temas ettiği doku ile uyumlu) malzemelerin geliştirilmesine olanak sağladı.Bu çalışmada biyouyumluluk özelliği yüksek olan kemik dokusunda oluşan çatlaklarda, kırıklarda, dental olarak kullanılan implantlarda ve ikinci bir operasyona gerek duyulması gibi durumları ortadan kaldıracak biyouyumlu malzemeler sentezlenmiştir. Bu amaçla biyouyumlu özelliği bulunan yaş çöktürme yöntemi ile hidroksiapatit (HAP) partikülleri ile elde edilecek biyomalzemelerin yüzey dayanımlarını arttırmak için 3 farklı silan bileşiği AMMO (3 aminopropil trimetoksisilan), GLYMO (3-Glisidiloksipropil trimetoksisilan) ve MTMS (metiltrimetoksisilan) ve bunlara alkali silikatlar olan Sodyum Silikat (Na2SiO3), Potasyum Silikat (K2SiO3) , Lityum Silikat ( Li2SiO3) ve bunların karışımı katkılandı.Sentezlenen biyomalzemelerin yapılarını aydınlatmak için taramalı elektron mikroskopu (SEM), gravimetrik analiz – diferensiyel termal analiz (Tg-DTA), diferansiyel taramalı kalorimetre ( DSC), Fourier Dönüşümlü Infrared Spektrofotometre (FTIR) ve Atomik Absorpsiyon Spektrofotometresinde kalsiyum salınımı analizi yapıldı. In recent years, important studies have been conducted on biomaterial / tissue interaction in human life. In the past years, when the human tissue was damaged or lost its function, it was the removal of this tissue from the body. However, with the development of biomaterial science, the removal of the damaged tissue from the human tissue has been eliminated by the replacement of the damaged tissue with the implantation method. As a result of these studies, it allowed the development of biocompatible materials (compatible with the tissue in contact with the human body) to replace the natural tissues in the human body.In this study, biocompatible materials were synthesized in fractures of bone tissue with high biocompatibility, fractures, dental implants and need for a second operation. For this purpose, 3 different silane compounds AMMO (3 aminopropyl trimethoxysilane), GLYMO (3-glycidyloxypropyl trimethoxysilane) and MTMS (methyltrimethoxysilane) and alkaline silicates to increase the surface strength of biomaterials with hydroxyapatite (HAP) particles with biocompatible age precipitation method. Sodium Silicate (Na2SiO3), Potassium Silicate (K2SiO3), Lithium Silicate (Li2SiO3) and their mixture are doped.The scanning electron microscope (SEM), gravimetric analysis - differential thermal analysis (Tg-DTA), differential scanning calorimeter (DSC), Fourier Transform Infrared Spectrophotometer (FTIR) and Atomic Absorption Spectrophotometry were used to elucidate the structures of synthesized biomaterials. 91

Titanyum (Ti) ve alaşımları, yüksek mukavemet, yüksek biyouyumluluk, mükemmel korozyon direnci ve hafiflik özellikleriyle diş hekimliğinde giderek daha fazla kullanılmaktadır. Dental implantlarda vida başarısı ve osteointegrasyonun yanı sıra abutment seçimi ve peri-implantitisin önlenmesi de tedavinin genel başarısını etkileyen önemli faktörlerdendir. Bu çalışmada, diş implant tedavisinde genellikle gözden kaçan gingival doku adaptasyonu ve titanyum abutment yüzey modifikasyonlarına odaklanılmıştır. Titanyum alaşımlı diskler (Ti6Al4V) üzerinde asitle aşındırma ve mikroark oksidasyon ile yüzey modifikasyonu gerçekleştirilmiş ve yüzeyler antimikrobiyal özellik kazandırılması amacıyla çinko asetat (ZnC2H3O2) ile kaplanmıştır. Yüzey pürüzlülüğü profilometre ile belirlenmiş, çinko asetat kaplama X-ışını kristalografisi (XRD) ile incelenmiş, yüzey morfolojisi taramalı elektron mikroskobu (SEM) ile ve yüzey ıslanabilirliği temas açısı ölçümü ile analiz edilmiştir. In vitro hücre kültür analizleri, insan gingival fibroblast (HGF) ve periodontal ligament fibroblast (PDLF) hücre hatları ile gerçekleştirilmiştir. Hücre canlılığı, 4, 7 ve 14. günlerde MTT canlılık analizi ve SEM görüntüleme ile analiz edilmiştir. İki farklı bakteriyel suş ile antimikrobiyal özelliklerin belirlenmesi için disk difüzyon testleri yapılmıştır. Elde edilen yüzeylerdeki en yüksek pürüzlülük mikro-ark oksidasyon işleminde başarılmıştır. Hücre kültürü çalışmalarında mikro ark ile işlem görmüş yüzeylerde hücre tutunmasının fazla olduğu, çinko asetat kaplı titanyum disklerde de antimikrobiyal etki görülmüştür., Titanium (Ti) and its alloys have been increasingly used in dentistry, due to their high strength, low density, excellent corrosion resistance and lightweight. In dental implants, besides screw success and osteointegration, abutment selection and prevention of peri-implantisis are also important factors that influence the overall success of the treatment. This study is focused on gingival tissue adaptation and titanium abutment surface modifications that are usually overlooked in dental implantation. Surface modification of the titanium alloy discs (Ti6Al4V) was carried out by acid etching and microarc oxidation, and the surfaces were coated by zinc acetate (ZnC2H3O2) to implement antimicrobial properties. Surface roughness was determined by profilometer; zinc acetate coating was analyzed by X-Ray crystallography (XRD); surface morphology was analyzed by scanning electron microscopy (SEM); and surface wettability was measured by contact angle measurement. In vitro cell culture analyses were carried out with human gingival fibroblast (HGF) and periodontal ligament fibroblast (PDLF) cell lines. Cell viability was analysed by MTT and SEM imaging after days 4, 7 and 14. Disk diffusion tests for determination of antimicrobial properties were performed with two different bacterial strains. The maximum surface roughness of the obtained structures was achieved in the micro-arc oxidation process. In cell culture studies, cell adhesion was higher on micro arc-treated surfaces and antimicrobial effect was observed on zinc acetate coated titanium discs.

Kalça veya diz protezi gibi yük taşıma uygulamalarında kullanılacak malzemelerin, uygun mekanik özelliklere (kemiğe en yakın) ve yüksek biyokorozyon direncine sahip olması beklenir. Ayrıca, implantın vücuttan reddedilmesinin önlenmesi ve uzun ömürlü kullanım için biyomalzemenin, insan vücudunda herhangi bir alerjik veya iltihabik reaksiyona neden olmaması gerekir, ilave olarak, osseointegrasyon için implantın bitişik kemik ile entegre edilmesi istenir. Bu özellikleri sağlayan en uygun metalik implant malzemeleri Ti ve alaşımlarıdır. Kalsiyum fosfat bazlı biyoseramikler, özellikle HA, restoratif diş ve ortopedik implantlarda, benzersiz kimyasal kompozisyonları ve insan iskelet apatit sistemine benzer kristal yapıları nedeniyle, kemik replasman materyali olarak yaygın şekilde kullanılmaktadır. Ek olarak, HA benzersiz biyoaktif ve osseokondüktif özelliklere sahiptir. Ancak kırılganlığının ve zayıf mekanik özelliklerinin yük taşıma uygulamaları için engellerden biri olduğu iyi bilinmektedir. Buna karşılık, bazı metalik malzemenin, özellikle de titanyumun iyi mekanik özellikleri, yük taşıma uygulamalarına dayanabilmektedir. Öte yandan, biyouyumluluk kalsiyum fosfat esaslı biyoseramiklerle karşılaştırıldığında daha kötüdür. Ek olarak düşük yapışma kuvveti nedeniyle metal implantlar gevşeyebilir veya çevresindeki dokudan ayrılabilir. Biyoaktivite ve uygun mekanik özelliklerin iyi bir kombinasyonu yük taşıma uygulamaları için iyi tıbbi implantların üretilmesinde ümit verici bir yaklaşım olarak görülmektedir. Ti ve HA'nın yüksek mukavemet ve biyoaktif özellikler sağladığı Ti-HA biyokompoziti iyi bir örnektir. Bu çalışmada Ti'a %5-10-15 oranlarında HA ilave ederek toz metalurjisi yöntemiyle kompozit üretilmesi amaçlanmıştır.Anahtar kelimeler: Titanyum, Hidroksiapatit, Biyokompozit, Biyoseramik, Biyouyumluluk, Toz Metalurjisi. Materials to be used in load bearing applications, such as hip or knee prostheses, are expected to have appropriate mechanical properties (closest to the bone) and high biocorrosion resistance. Furthermore, for prevention of rejection of the implant from the body and for prolonged use, the biomaterial should not cause any allergic or inflammatory reaction in the human body. In addition, it is desirable that the implant be integrated with the adjacent bone for osseointegration. The most suitable metallic implant materials providing these properties are Ti and its alloys.Calcium phosphate based bioceramics, especially HA, have been widely used as bone replacement material in restorative dental and orthopedic implants, due to their unique chemical composition and crystal structure that is similar to the human skeletal apatite system. In addition, HA possesses unique bioactive and osseoconductive properties. However, it is well known that its brittleness and weak mechanical properties is one of the obstacles for load-bearing applications. On the other hand, its biocompatibility is worse when compared to that of calcium phosphate based bioceramics. İn addition, metal implants may become loose or even separated from the surrounding tissue due to its low bonding strength.A good combination of the bioactivity and favorable mechanical properties are considered as a promising approach to fabricating good medical implants for load-bearing applications. A good example is the titanium-hydroxyapatite (Ti-HA) biocomposite, where Ti and HA provide the high strength and bioactive properties. In this study, it is aimed to produce composites using powder metallurgy method by adding hydroxyapatite to titanium.Keywords: Titanium, Hydroxyapatite, Biocomposite, Bioceramic, Biocompatibility, Powder Metallurgy. 56

Uzun yıllardır ilacın vücuda alınmasında kullanılan yöntemler arasında oral ve parenteral yöntem ön plana çıkmaktadır. Bu yöntemlerin dezavantajları göz önünde bulundurulduğunda farklı yöntem arayışları bir gereklilik oluşturmuştur. Deriye yapışan bir bant yardımıyla ilacın dolaşım sistemine verilmesi ise bu konuya önemli bir boyut kazandırmıştır. Transdermal yama adı verilen bu bantlar ile deri vasıtasıyla ilaç etken maddesi dolaşım sistemine verilir ve kontrollü salım için kararlı bir plazma düzeyi oluşturulur. Günümüzde transdermal yolla kontrollü ilaç salımı ilgi çekici ve üzerinde yoğun çalışmalar yürütülen bir konu olarak karşımıza çıkmaktadır.Yürütülen bu çalışmada pektin temelli filmler hazırlanmıştır. Pektin, doğal bir polisakkarit olmasından ve ilaç salımında gösterdiği üstün özelliklerden dolayı tercih edilmiştir. Hazırlanan filmlerde deriden geçişi arttırması amacıyla, her bir film için farklı oranlarda; hint yağı (HY), polietilen glikol (PEG 600) ve benzil alkol (BA) eklenmiştir. İçinde penetrasyon arttırıcı bulunmayan standart ilaç yüklü film hazırlanıp kontrol grubu olarak kullanılmıştır. Çalışmada kullanılan prokain, lokal anestezik bir ilaçtır. İlaç, penetrasyon arttırıcılarla birlikte 5 saat manyetik karıştırıcıda karışmıştır. Ardından bu karışım pektin temeli matrise karıştırma yöntemiyle 24 saatte yüklenmiştir. Karışım çapraz bağlayıcının bulunduğu petri kaplarına dökülerek orbital karıştırıcı yardımıyla oda sıcaklığında 24 saat boyunca kurumaya bırakılmıştır.Sentezlenen filmlerin yapısal karakterizasyonu için Fourier transform infrared spektroskopisi kullanılmıştır. Termal karakterizasyon için diferansiyel taramalı kalorimetre kullanılmıştır. Filmler, yapısında kullanılan farklı HY ve PEG miktarı nedeniyle, farklı hidrofilite değerlerine sahiptir. Filmlerin hidrofiliteleri temas açısı ölçerle belirlenmiştir. Şişme deneyi; oda sıcaklığında pH 7.4 tampon çözelti ortamında yapılmıştır. Ayrıca su buharı ile şişme değeri de belirlenmiştir. Franz difüzyon hücreleri kullanılarak filmlerin ilaç difüzyonu gözlenmiştir. Reseptör hacmi pH değeri 7.4 olan tampon çözelti ile doldurulmuştur. Difüzyon alanına tampon çözeltiyle ıslatılmış, selüloz nitrattan yapılmış bir membran yerleştirilmiştir. İlaç yüklü filmler bu membran üzerine yerleştirilmiş ve 37 ± 2 °C sıcaklığında 24 saat ilaç nüfuzyonu tayin edilmiştir.Çalışmada elde edilen sonuçlara göre filmlerin temas açısı değerleri HY/PEG oranı arttıkça artmıştır. Şişme davranışlarına bakıldığında HY miktarı artınca şişmenin azaldığı görülmüştür. Burada HY' nin hidrofobik karakteri rol oynamaktadır. Literatür verileri de göz önünde bulundurulduğunda PEG ile su molekülleri arasında hidrojen bağlarının oluşmasının PEG içeren filmlerin şişmesinde etkili olduğu sonucuna varılmıştır.Franz difüzyon hücrelerde yapılan difüzyon sonuçları; BA etkisi, HY etkisi, PEG etkisi ve pH etkisi olarak farklı başlıklar altında incelenip değerlendirilmiştir. HY' nin artışının difüzyonu azalttığı, BA'nın ise kontrollü salımı olumsuz yönde etkilediği sonucuna varılmıştır. Literatürdeki verilere de uygun olarak PEG' in salımı hızlandırırken kontrolü de sağladığı görülmüştür. pH değeri 6.4 olan tampon çözeltide pH 7.4' e göre ilaç difüzyonunun arttığı tespit edilmiştir. For many years, oral and parenteral methods have emerged about taking medicines to body. Along with this growth in drug delivery, however, there is increasing concern over the disadvantages of taking medicines. Therefore, the search for different methods has created a necessity. Transdermal patches make a major contribution to the field of drug delivery. By using these bands which are called transdermal patches, the drug active substance is delivered to the circulatory system through the skin and a stable plasma level is created for controlled release. Recently, researchers have shown an increased interest in transdermal drug delivery.Despite its long clinical success, TD patches have a major problem with this kind of application is the outermost barrier of skin. To better understand the mechanisms of the stratum corneum (SC) and its effects, the skin structure is analysed. The SC, the outermost barrier of the skin against foreign materials, shows an obstacle to the transdermal diffusion of drugs. Only a few small-molecule drugs with high lipophilicity can naturally permeate through the stratum corneum, a vast majority of hydrophilic drugs have been ruled out against transdermal delivery.In order to increase the permeation, there are many kinds of techniques. These techniques are called in mainly 2 different way. The first method is physical methods. It can be catagorized such as ultrasonic wave, electrical vibrations, iontophoresis and laser. On the other hand, there is chemical method to increse the penetration of drug through the skin. Prior studies that have noted the importance of chemical penetration enhancers. It is interesting to note that in a number of studies show that physical methods are able to have some negative results after application on the skin surface. These methods have a risk to cause an irritation on skin. A comparison of the two methods reveals that chemical enhancers have superior features than physical methods.The aim of the thesis is investigate the transdermal drug delivery with chemical penetration enhancers. In this thesis, films based on pectin are prepared. The purpose of preferring pectin is pectin is a natural polysaccaride and it has superior feature in drug delivery. To increase the penetration, castor oil (CO), polyethylene glycol (PEG 600) and benzyl alcohol (BA) are used at different ratios for every films. Standard drug loaded film without any penetration enhancers is prepared at the same condition and used as control group. In this study, procaine is used as a model drug. Procaine is a local anesthetic of the ester type. To eliminate the moisture, CO and PEG are kept for 24 h at 80° C under vacuum. Firstly, low methoxy pectin is dissolved with the ultra deionized water at 25° C, stirred at 100 rpm for 24 h. Drug with penetration enhancers are stirred for 5 h under magnetic stirring. For the preparation of td patches, the drug solution with penetration enhancers is added successively to mixture based on pectin. The resulting mixture is stirred overnight using a magnetic stirring. Thereafter all this process, in order to obtain crosslinked films, the resulting mixture is added to solution into a petri plate. To dry crosslinked films, orbital shaker is used at room temperature for 1 day at room temperature.To determine structural characterization of the drug loaded td films Fourier transform infrared spectroscope is used. For thermal characterization differential scaning calorimeter is used. This experiment is repeated at least 2 times for each film. Contact angle measurements are made for determining the hydrophilic/hydrophobic character on the td films. This experiment is repeated at least 3 times for each film. The average and standard deviation are calculated. Swelling experiments are carried out at room temperature as swelling experiment and at 37 °C as water vapor swelling, respectively. pH 7.4 buffer solution is used in all swelling experiments. 4 drug loaded films are used for this experiment. All performs for each film are repeated 3 times. The average and standard deviation are calculated.The transdermal films are inspected for brittleness. In addition to brittleness test, film thickness is measured at least at six randomly selected areas by means of a digital micrometer. The average and standard deviation are calculated.For permeation studies, Franz diffusion cells are used. The receptor compartment is filled with pH 7.4 buffer solution. Through the experiment, cellulose nitrate membrane which is wetted by buffer solution before drug- loaded film application is used. The drug loaded films are applied to the diffusion area on the membrane. The experiment is performed at 37 ± 2 °C. For this way, a skin epidermal surface temperature is mimicked and the situation is maintained. The permeation studies are conducted a period of 7 h which samples are collected every 60 min and the last sample is collected on 24. h. In this diffusion experiment, 8 films are used. All performs for each film are repeated 3 times. The average and standard deviation are calculated.The findings of the contact angle measurements further support the idea of increasing hydrofobic character as CO/PEG ratio increase. The formulation of C30P5-PC has the maximum amount of CO. The most suprising aspect of the data is the formulation of C10-PC has lower contact angle result than the standard film. With the decrease of hydrophilic character, it can be said that lipophilic character will increase. This is a desired result for TD studies. Lipophilic, that is, fat-soluble substances easily pass the membranes of the lipid structure; hydrophilic ones, water-soluble substances pass less than the lipid membrane.Swelling results are observed. As the amount of CO increase, swelling decreases. The mean of this result is the hydrophobic character of CO plays a significant role. This study confirms that hydrophobic character is associated with swelling. These results agree with the findings of other studies, in which has been concluded that the formation of hydrogen bonds between PEG and water molecules are effective in swelling films containing PEG.According to the result of the franz diffusion, the maximum drug release a period of 24 h is observed in the case of formulation C10P5-PC within 12.7 mg drug/g film. Following this, the drug release a period of 24 h is observed in the case of formulation C30P5-PC within 11.4 mg drug/g film. The results of franz diffusion are examined and assessed under different headings as the effect of BA, the effect of CO, the effect of PEG and the effect of pH. The results from the diffusion experiment show that there is no increase of drug diffusion in case of increasing the amount of CO. A clear benefit of BA in the experiment of drug diffusion is not be able to identified in this analysis. Interestingly, BA has a negative effect on controlled drug release. As mentioned in the literature review, there is a significant increase of drug diffusion in the case of formulations contain PEG. The results indicate that PEG has a positive effect in controlled drug release. The formulation C10P5-PC releases more than 7.8 mg drug/g film (1.6 times) than pH 7.4 at pH 6.4. It is determined that the diffusion in the buffer solution with pH value of 6.4 is more than the diffusion in the buffer solution with pH value of 7.4. 78

Bu çalışmada, magnezyumun düşük mekanik ve biyokorozyon özelliklerini, biyouyumlu ve biyobozunur takviye malzemeleri ile geliştirerek, Mg esaslı biyobozunur implant malzemesi geliştirilmesi amaçlanmıştır. Değişkenler arasındaki ilişkileri incelemek ve deney numunelerinin sayısını azaltmak için deney tasarımı olarak Taguchi tasarımı seçilmiştir. Magnezyumun biyokorozyon hızını azaltmak ve mekanik özelliklerini geliştirmek amacıyla çinko ve TiO2 tozları kullanılmıştır. Belirlenen numune karışımları farklı sürelerde mekanik alaşımlama işlemine tabi tutulmuş ve sonrasında soğuk pres ile şekillendirilmiştir. Preslenen numuneler argon gazı ortamında sinterlenmiştir. Elde edilen numunelerin mekanik özelliklerini belirlemek için yoğunluk, mikrosertlik ve basma dayanımı testleri uygulanmıştır. Biyokorozyon direnci için yapay vücut sıvısı (SBF) içerisinde daldırma testi uygulanmıştır. Numunelerin mikroyapı ve gözeneklilikleri SEM incelemesiyle değerlendirilmiştir., In this study, it is aimed to develop Mg based biodegradable implant material by improving the low mechanical and biocorrosion properties of magnesium with biocompatible and biodegradable reinforcement materials like itself. Taguchi design was chosen in order to reduce the number of samples and to examine the relationships between the variables. Zinc and TiO2 powders have been used to increase the mechanical properties of magnesium and reduce the rate of biocorrosion. The determined sample mixtures were subjected to mechanical milling at different times and then formed by cold press. Pressed samples were sintered in argon gas medium. In order to determine the mechanical properties of the prepared samples, they were subjected to density, microhardness and compressive strength tests respectively. Immersion test was applied in SBF for biocorrosion resistance. Microstructure and porosity were evaluated by SEM.

Bu tez çalışmasında, biyomedikal uygulamalarda kullanılabilecek, Mg alaşımının üretimi ve karakterizasyonu gerçekleştirilmiştir. Çalışmada, toz metalurjisi (T/M) tekniği olan sıcak presleme yöntemi kullanılarak, Mg5Sn-xZn (ağırlıkça %x=0, 1, 2, 3, 4, 5) numunelerinin üretimi yapılmıştır. Her bir alaşıma ait mikroyapı incelemeleri gerçekleştirilerek, mekanik ve korozyon özellikleri tespit edilmiştir. Bununla birlikte insan nöron hücrelerine karşı toksisite etkisini belirlemek için hücre canlılık analizi uygulanmıştır. Korozyon, biyouyumluluk ve mekanik testler sonucu, optimum özelliklere sahip olan alaşım numunesinin mikro işlenebilirlik parametrelerinin tayin edilebilmesi için, mikro frezeleme deneyleri gerçekleştirilmiştir.Elde edilen sonuçlar göstermiştir ki, sıcak presleme metoduyla Mg5Sn-xZn alaşımının üretimi mümkündür. Numune yüzeylerinden alınan SEM/EDS incelemeleri neticesinde; homojen bir mikroyapı elde edilebildiği, oluşan ikincil fazların tane sınırlarında homojen bir şekilde dağıldığı gözlenmiştir. Artan Zn oranıyla birlikte genel olarak korozyon direncinde artış tespit edilmiştir. Korozyon testi sonrası numune yüzeylerinde koruyucu film şeklinde apatit yapılarının oluştuğu belirlenmiştir. En yüksek korozyon direnci, apatit yapılarının da yoğun bir şekilde oluştuğu TZ54 numunesinden elde edilmiştir. Bununla birlikte, Zn miktarındaki artışın mekanik özellikleri de iyileştirdiği tespit edilmiştir. En yüksek mekanik özellikler TZ55 numunesinden elde edilmiştir. Alaşımlara Zn ilavesi biyouyumluluk açısından SH-SY5Y hücrelerine herhangi bir toksik etki oluşturmamıştır. Korozyon ve biyouyumluluk özellikleri bakımından optimum özellikleri TZ54 numunesi sağlamıştır. Bu amaçla farklı kesme parametreleri dikkate alınarak TZ54 alaşımının mikro frezeleme deneyleri gerçekleştirilmiştir. Uygun kesme parametrelerine karar verebilmek için kesme kuvvetleri, işlenen yüzey kalitesi ve çapak genişliğinin değişimi araştırılmıştır. TZ54 alaşımının mikro frezelenmesinde elde edilen kesme kuvvetleri, diğer biyomedikal malzemelere nazaran oldukça küçüktür. Hem kesme kuvvetleri hem de yüzey pürüzlülüğü açısından, minimum talaş kalınlığının, takım kenar radyüsünün yaklaşık %7'si olduğu sonucuna varılmıştır. Bununla birlikte Ti6Al4V ve AZ31 gibi alaşımlarla kıyaslandığında, çapak oluşumu daha küçük düzeydedir. Minimum talaş kalınlığından daha düşük ilerleme hızlarında çapak genişliği artmaktadır. Kesici takımda baskın olan hasar tipi abrasiv aşınmadır. Kısmen talaş yapışmasının da meydana geldiği gözlemlenmiştir. Takım ömrü, yüzey pürüzlülüğü ve çapak oluşumu dikkate alındığında, TZ54 alaşımının kolay işlenebilen, alternatif bir biyomedikal malzeme olabileceği öngörülmektedir. In this thesis study, production and characterization of Mg alloy which can be used in biomedical applications has been realized. In study, Mg5Sn-xZn (x = 0, 1, 2, 3, 4 and 5 wt%) samples were produced by using the hot pressing method which is a powder metallurgy (P/M) technique. Microstructure investigations of each alloy were carried out and mechanical and corrosion properties were determined. However, cell viability analysis was performed to determine the effect of toxicity against human neuron cells. As a result of corrosion, biocompatibility and mechanical tests, micro-milling tests were carried out to determine the micro-machinability parameters of the alloy sample with optimum properties.The results showed that it is possible to produce Mg5Sn-xZn alloy by hot pressing method. From the SEM/EDS results of the specimen surfaces, it was observed that a homogeneous microstructure could be obtained, and the formed secondary phases were uniformly distributed at the grain boundaries. It was determined that the corrosion resistance increased with increasing Zn ratios. After the corrosion tests, it was determined that apatite structures were formed in the form of protective films on the specimen surface. The highest corrosion resistance was obtained from TZ54 alloy, in which the apatite structures formed intensively; however, an increase in the amount of Zn was found to enhance the mechanical properties with the highest mechanical properties being obtained from TZ55 alloy. The addition of Zn to the alloys had no toxic effects on SH-SY5Y cells in terms of biocompatibility but was effective for cell growth. For the properties of corrosion and biocompatibility, the TZ54 sample provided optimum properties. For this purpose, micro milling experiments were carried out, considering different cutting parameters. In order to determine the appropriate cutting parameters, the cutting forces, surface quality and variation of burr width were investigated. The cutting forces obtained in micro milling of the TZ54 alloy are relatively small compared to other biomedical materials. In terms of both cutting forces and surface roughness, minimum chip thickness was determined to be approximately 7% of the tool edge radius. However, compared to alloys such as Ti6Al4V and AZ31, the formation of burrs is smaller. The burr width increases at feed rates lower than the minimum chip thickness. The predominant type of damage in the cutting tool is abrasive wear. Partial chip adhesion has also been observed. In view of tool life, surface roughness and burr formation, it is envisaged that the TZ54 alloy can be an easily machinable, alternative biomedical material.

Biyomedikal uygulamalarda, vücut sıcaklığında şekil hatırlama etkisi gösteren NiTi ve NiTi bazlı şekil hatırlamalı alaşımlar tercih edilir. Bu çalışmada, belirli kimyasal oran ve elektron konsantrasyonuna sahip vücut sıcaklığında dönüşüm veren NiTi bazlı Ni-50Ti-23Nb alaşımlarının üretilmesi, çeşitli fiziksel özeliklerinin incelenmesi ve biyouyumluluğuna bakılması hedeflenmiştir. Literatüre göre vücut sıcaklığında austenit dönüşüm verdiği bilinen Ni-50Ti-23Nb alaşımı ark ergitme yöntemiyle üretilmiştir. Bu alaşımların üretiminden sonra alaşım oksitlenerek dönüşüm sıcaklıkları Diferansiyel Taramalı Kalorimetre (DSC) ile belirlenmiştir. Oksitli alaşımın vücut sıcaklığında martensit faz dönüşümü verdiği görülmüştür. Daha sonra, alaşımların mikroyapısı ve kristal yapısı SEM-EDX (Taramalı elektron mikroskobu) ile XRD (x-ışınları kırınımı) cihazı kullanılarak incelenmiştir. NiTiNb alaşımının biyouyumluluğunu geliştirmek amacıyla çeşitli sıcaklıklarda oksidasyon işlemi uygulanmıştır. Oksidasyon işleminden sonra vücut sıcaklığında martensit dönüşüm veren NiTiNb alaşımlarının biyouyumluğu ICP-MS testi ve sitotoksisite testi ile araştırılmıştır. ICP-MS testi için öncelikle SBF (Simulated Body Fluid) yapay vücut sıvısı üretilmiştir. 700˚C' de okside olmuş alaşım SBF içerisinde bir ve iki hafta vücut sıcaklığında bekletilip, SBF'ye nüfuz eden Nikel ve Titanyum konsantrasyonları ICP-MS cihazı ile ölçülmüştür. Ölçüm sonuçlarına göre oksidasyonla yüzey özellikleri geliştirilmiş olan şekil hatırlamalı alaşımın SBF'ye nüfuz eden Nikel elementi miktarının oldukça düşük olduğu tespit edilmiştir. 600˚C' de okside olmuş alaşıma ise sitotoksisite testi uygulanmış ve olumlu sonuçlar aldığı gösterilmiştir. NiTi and NiTi-based shape memory alloys which exhibit shape memory effect (SME) at body temperature find their applications in biomedical studies. In this study, it is aimed to produce NiTi based Ni-50Ti-23Nb alloys which has certain chemical ratio and electron concentration and transforms at body temperature, and then examine their various physical and biocompatibility properties. According to the literature, it is known that in the case of Ni-50Ti-23Nb alloy exhibits austenite transformation at body temperature, so that it is produced in Arc melter furnace. After the production of these alloys, the oxidation was performed and transformation temperatures of the alloys was determined by Differential Scanning Calorimetry (DSC). Oxidized alloys exhibited martensite transformation at body temperature. Then, microstructure and crystal structure of the alloys were examined by SEM-EDX (Scanning electron microscopy) and XRD (x-ray diffraction).The purpose of applying oxidation procedure to Ni-50Ti-23Nb alloy at various temperatures is to improve its biocompatibility. The biocompatibility of oxidized Ni-50Ti-23Nb alloys was investigated by ICP-MS test and cytotoxicity test. For the procedure of ICP-MS test, firstly SBF (Simulated Body Fluid) was produced. The Ni-50Ti-23Nb alloy which was oxidized at 700˚C, was kept in SBF for one and two weeks at body temperature (37 ˚C) and Nickel and Titanium concentrations permeating SBF were measured by ICP-MS. According to the experimental results, it is determined that the amount of nickel element penetrating SBF of the oxidized alloy is very low.Cytotoxicity test was applied to Ni-50Ti-23Nb alloy which was oxidized at 600˚C and it is found that there is no significant cytotoxicity for the sample. 72

Lisansüstü tezlerin elektronik ortamda toplanması, düzenlenmesi ve erişime açılması konusuna ilişkin yök'ün 18.06.2018 tarihli yönergesine istinaden artık bu tarihten sonra gizlilik şartı aranmayan bütün tezler erişime açılacaktır. Amaç: Diş hekimliğinde kullanılan materyallerin başarısı, biyolojik güvenilirlikleriyle yakın ilişkilidir. Son yıllarda, restoratif diş tedavisinde oldukça sık kullanılan self-etch adezivlerin biyouyumlulukları konusundaki endişeler artmıştır. Bu çalışmanın amacı; dört farklı tek aşamalı self-etch adeziv materyalin (Prime&bond one select, Optibond All-in-one, Clearfil universal bond, Single bond universal) biyouyumluluklarının hayvan deneyi yöntemiyle karşılaştırılması ve histopatolojik olarak değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntem: Deney materyalleri 10mm uzunluğunda, 2mm çapındaki poliüretan tüplere doldurularak polimerize edildi. Her adeziv için, 21 adet tüp kullanıldı. Tüpler, 21 adet yetişkin erkek albino ratın sırt bölgesinde dört farklı insizyonla oluşturulan subkutan ceplere yerleştirildi. Ratlar; 7, 30 ve 60. günlerde incelenmek üzere rastgele üç gruba ayrıldı. Bu süreler sonunda, tüp ve onu çevreleyen 2cm2'lik doku birlikte kesilerek çıkarıldı. Alınan kesitler, preparat haline getirildi ve Hematoksilen&Eosin ile boyandı. Oluşan inflamasyonun şiddeti, iltihabi hücre sayısı ve fibröz kapsül kalınlığı histopatolojik olarak ışık mikroskobuyla değerlendirildi. Bulgular: 7. gün örneklerinde, akut inflamasyona bağlı lezyonlara, ödeme ve PMNL infiltrasyonuna rastlandı. 30. gün örneklerinde, tüm materyallere karşı inflamasyonun azaldığı ve fibrokollajen dokuda artış olduğu gözlendi. 60. gün örneklerinde, inflamasyon şiddetinin daha da azaldığı, rejenerasyon ve reperasyon süreçlerine bağlı granülasyon ve fibröz doku artışı izlendi. 60. gün inflamatuar hücre sayısının 7. güne oranla anlamlı derecede düştüğü belirlendi. Fibröz doku formasyonu değerlendirildiğinde ise, 7. gün skorunun, 60. gün skoruna oranla anlamlı derecede düşük olduğu belirlendi. Sonuç: Tüm materyallerin başlangıçta sergiledikleri iltihabi reaksiyonun şiddeti, artık monomer salınımı ve cerrahi travma etkisiyle açıklanabilir. Aim: The success of materials used in dentistry is closely related to their biological safety. In recent years, there has been growing concern about the biocompatibility of self-etch adhesives, which are frequently used in restorative dental treatment. The aim of this study is; To compare the biocompatibility of four different single stage self-etch adhesive materials (Prime & bond one select, Optibond All-in-one, Clearfil universal bond, Single bond universal) with animal test method and evaluate them histopathologically. Materials and Methods: The experimental materials were polymerized by filling 10 mm long, 2mm diameter polyurethane tubes. For each adhesive, 21 tubes were used. The tubes were placed in the subcutaneous pockets formed by four different incisions in the back of 21 adult male albino rats. Rats; On the 7th, 30th and 60th days, they were randomly divided into three groups. At the end of these durations, the tube and the surrounding 2cm2 tissue were excised together. The sections were taken into preparation and stained with Hematoxylen&Eosin. The severity of inflammation, inflammatory cell count and fibrous capsule thickness were evaluted histopatologically by light microscopy. Results: On the 7th day samples, lesions due to acute inflammation and edema and PMNL infiltration were observed. In the 30th day samples, it was observed that inflammation decreased against all materials, and fibrocollagen tissue increased. On the 60th day, granulation and fibrous tissue increase due to regeneration and reperation processes were observed. On the 60th day, the number of inflammatory cells decreased significantly compared to the 7th day. When the fibrous tissue formation was evaluated, it was found that the 7th day score was significantly lower than the 60th day score. Conclusion: The severity of the inflammatory reaction at the beginning of all materials can be explained by the effect of residual monomer release and surgical trauma.

Bu tez çalışmasında; yerli hammadde ve üretim imkanları kullanılarak ipek ameliyat ipliği prototipinin ortaya çıkarılması ve cerrahi operasyonlarda bir ameliyat ipliği için gerekli performans ve biyouyumluluk özellikleri açısından değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Çalışma; cerrahi alanda ilk ve hala en yaygın kullanılan bir tıbbi tekstil ürününün, ithal ürünlere alternatif olarak ülkemizde geliştirilmesini konu almıştır. Tez çalışması, hem literatür hem de ticari üretim açısından bir zemin oluşturmuştur. Ülkemizde 1500 yıllık bir geçmişe sahip olan ipekböcekçiliği, zaman zaman krizli dönemler geçirmesine rağmen, vazgeçilmez bir üretim kolu olarak günümüze kadar gelmiştir. Ham ipeğin %90'ından fazlasının halı üretiminde kullanıldığı ülkemizde; önemli bir pazar payına sahip ipek ameliyat ipliklerinin üretilebilmesi, kaliteli yaş koza ile ham ipek üretimini teşvik ederek ipeğin kullanım alanlarını çeşitlendirmek, ameliyat ipliği kullanımında dışa bağımlılıktan kurtulmak açısından önem arz etmektedir. İpek, mukavemeti, inceliği, esnekliği, biyouyumluluğu, kullanım ve düğüm kolaylığı ile tercih edilen bir ameliyat ipliği malzemesidir. Ülkemizde hali hazırda vazgeçilmez bir cerrahi dikiş malzemesi olan ve yıllık 5 milyon dolar civarında bir pazar oluşturan ipek ameliyat ipliği tüketiminde, özellikle geleneksel yaş koza üretimi ve son yıllarda gerçekleştirilen girişimlerle başlatılan ham ipek üretimine rağmen, ithal ürünlerden henüz vazgeçilememiştir.Bu tez çalışması kapsamında üretilen ham ipek, bükümlü ham ipek, bükümlü pişmiş ipek, braid ipek, boyanmış ve kaplanmış braid ipek ipliklerin; elektron ve dijital mikroskop analizleri, numara, büküm, çap, kopma ve düğüm mukavemeti, düğüm performansı, creep, gerilme gevşemesi ve kapilarite ölçümleri ile yapısal, fiziksel ve performans özellikleri karakterize edilmiştir. Ayrıca prototip yerli ipek ameliyat ipliğinin; cerrahi alanda kullanılabilme potansiyelini değerlendirmek amacıyla, sitotoksisite, sensitizasyon, iritasyon, akut ve subakut sistemik toksisite, genotoksisite ve implantasyon testleri ile biyouyumluluk özellikleri belirlenmiştir. Çalışmalar sonucunda; Türkiye'de yerli ipek ameliyat ipliği üretim alt yapısı ve potansiyelinin bulunduğu, tez çalışması kapsamında üretilen yerli ipek ameliyat ipliğinin ilave iyileştirmelerle ticari ürünlere alternatif olabileceği ve böylece iç piyasadan daha ucuza temin edilebilecek bir ürünle yüksek katma değerin ülkemizde kalmasının mümkün olabileceği ortaya konulmuştur. In this study; it is aimed to determine the prototype of silk surgical thread by using domestic raw materials and production facilities and to evaluate the performance and biocompatibility properties required for a surgical thread in surgical operations. In the study; one of the first and the most widely used medical textile product in the surgical field was developed as an alternative to imported products. The output of this study has provided a basis for both literature and commercial production. Silkworm farming with a history of 1500 years in Turkey has reached to the present day as an indispensable production line, although it has occasionally suffered from a period of crisis. More than 90% of the raw material is used for carpet production at present in Turkey. The production of silk surgical threads which has a significant market share, is important in terms of promoting the production of quality wet cocoon and raw silk which then diversify the usage areas of silk and also help to reduce the dependency on imported products in the field of the surgical thread. Silk is preferred as a surgical threat due to its strength, tactility, flexibility, biocompatibility and ease of use and knot. Despite the production of traditional wet cocoon silk and raw silk production initiated in recent years, in the consumption of silk surgical yarn, which is an indispensable surgical suture material in Turkey and constitutes a market of around 5 million US dollars annually, have not yet been abandonedThe structural, physical and performance characteristics of the raw silk, twisted raw silk, twisted cooked silk, braid silk, dyed and coated braid silk yarns produced within the scope of this thesis are characterized by thickness, twist level, diameter, break and knot strength, knot performance, creep, stress relaxation and capillarity measurements. As a result of the studies; It has been demonstrated the existence of domestic silk surgical yarn production know-how and the potential of it in Turkey, and the output of the thesis with the additional improvements can be an alternative to the commercial products and thus it will be possible to have a high added value product cheaper than the ones in domestic market in Turkey. 214

Bu çalışmada, farklı konsantrasyonlarda (%1, %2.5, %5) dolgu materyali olarak Ganoderma lucidum, kalıp olarak da farklı molekül ağırlıklarında (MA: 1400, 2250, 8400 g/mol) poli(etilen glikol) (PEG) kullanılarak elde edilen kompozitlerin sentezi, karakterizasyonunu ve bazı biyolojik özellikleri araştırılmıştır. PEG/ GANODERMA kompozitleri, 25 mikrometre ölçeğinde elenmiş Ganoderma lucidum içeren, çözelti ortamında etkinleştirme metodu ile hazırlanmıştır. Kompozitlerin karakterizasyonu XRD, FTIR-ATR ve SEM ve ile yapılmıştır. Ayrıca bu çalışmada kompozitlerin sitotoksik aktiviteleri, hemouyumlulukları ve antibakteriyel aktivite özellikleri incelenmiştir. Farklı derişimlerde Ganoderma lucidum içeren PEG /GANODERMA kompozitlerinin XRD, FTIR-ATR ve SEM, sonuçlarına bakıldığında Ganoderma lucidum'un PEG polimer zincirleri ile etkileşerek hazırlanan kompozitler içerisinde homojen bir şekilde dağıldığı görülmüştür. Bu çalışmada, PEG /GANODERMA kompozitlerinin hemouyumluluklarının oldukça yüksek olduğu bulunmuştur. Ayrıca hazırlanan kompozitlerin insan lenfositlerine karşı sitotoksik etki göstermediği ve E. coli ATTC-8739 ve S. aureus ATCC-653'e karşı antibakteriyel etkilerinin olduğu belirlenmiştir. Bu sonuçlar, hazırlanan PEG /GANODERMA kompozitlerinin pek çok biyomedikal uygulamada biyomateryal olarak kullanılabileceğini göstermiştir. In this study, the synthesis and characterisation and some biological properties of biocomposites of different molecular weight of poly(ethylene glycol) (PEG) (MW: 1400, 2250, 8400 g/mol) as a matrix with Ganoderma lucidum, as a filling material at different loading (%1, %2.5, %5 wt) have been investigated. The composites have been prepared by solution intercalation method using ground and sieved Ganoderma lucidum at 25 micron scale. The characterization of composites was made by X-ray diffraction (XRD), Fourier transform infrared attenuated total reflectance (FTIR-ATR) and scanning electron microscopy (SEM) also in this study the cytotoxic, hemocompatibility and antibacterial properties of composites were investigated. When XRD and FTIR-ATR results discussed, all of the composites using the different loading amount of Ganoderma lucidum (%1, %2.5 and %5 wt) were shown a homogenous distribution in the matrix (PEG) via interact with PEG polymer chains. The SEM photos have confirmed these results. In this study, PEG /GANODERMA composites were determined that hemocompatibility of composites were high. Furthermore, it was determined that the composites did not show cytotoxic effect against human lymphocytes and composites were shown antibacterial effect against E. coli ATTC-8739 ve S. aureus ATCC-6538. These results showed that the prepared PEG/ GANODERMA composites can be used as biomaterials in many biomedical applications. 82

STRONSİYUM ALUMİNAT KAPLI SAF TİTANYUM MATERYALLERİN ORAL DOKULARDAKİ ETKİLERİNİN İNCELENMESİ Amaç: Tavşanlarda, stronsiyum aluminat kaplanan saf titanyum implant koruyucu kapama vidalarının, oral dokular için biyouyumluğunu ve ışık uygulaması sonrası oral mukoza altındaki görünürlüğünü incelemektir.Materyal ve Metot: 10 adet erkek Yeni Zelanda Tavşanı, deney ve kontrol grubu olmak üzere, rastgele ve eşit sayıda olacak şekilde 2 gruba ayrıldı. Deney grubunun çenelerinde bulunan, keser dişlerin arkasındaki diastema bölgelerine, sadece vidalama yapılan üst yüzeyi sol-jel yöntemi ile stronsiyum aluminat kaplanmış, günümüz implantlarında kullanılan saf titanyum koruyucu kapama vidaları yerleştirildi. Kontrol grubundaki hayvanların çenelerindeki aynı bölgelere ise, herhangi bir işlem yapılmamış saf titanyum implant koruyucu kapama vidaları yerleştirildi. Her yarım çenede bir adet olmak üzere toplam 40 adet vida kullanıldı. 6 hafta sonra hayvanlar sakrifiye edildi. Deney grubundaki hayvanların vida yerleştirilen oral mukoza bölgelerine kompozit sertleştirici ışık uygulandı ve vidaların yansıyan görünürlüğü değerlendirildi. Kaplanan vidaların biyouyumluluğunun tespiti için, vidalarla temasta olan oral mukoza bölgeleri, karaciğer ve böbrekler çıkarıldı. Histopatolojik olarak incelendi.Bulgular: Işık uygulaması sonrası deney grubunda, üst çenelere yerleştirilen tüm vidaların mukoza altında görünür hale geldiği, alt çenelere yerleştirilenlerin ise görünmediği tespit edildi. Oral mukoza, böbrek ve karaciğer dokularında yapılan histopatolojik incelemelerde ise, sol-jel yöntemi ile stronsiyum aluminat kaplanan saf titanyum implant kapama vidalarının, tavşanlar için biyouyumlu olduğu görüldü.Sonuç: Bu vidaların, tavşanlar için biyouyumlu olduğu tespit edildi. Üst çenelerde ışık uygulaması sonrası mukoza altındaki vidalar görülürken; alt çenede görülemedi. İleri çalışmalarla bu vidaların insanlarda da kullanılabileceği, böylece minimal invaziv çalışma olanağının doğabileceği düşünülmektedir.Anahtar Kelimeler: Biyouyumluluk; Dental implant; Koruyucu kapama vidası; Stronsiyum aluminat; Tavşan. INVESTIGATION OF THE EFFECTS OF STRONTIUM ALUMINATE COATED PURE TITANIUM MATERIALS IN ORAL TISSUESAim: The aim of this study is to investigate the biocompatibility for oral tissues and the appearance under the oral mucosa after light application of strontium aluminate coated pure titanium implant cover screw.Material and Methods: 10 male New Zealand Rabbits were divided into 2 groups, randomly and equally, as the experimental and control groups. The diastema regions behind the incisor teeth in the jaws of the experimental group were placed that coated with strontium aluminate by sol-gel method only on the top surface and the pure titanium cover screws used in today's implants. In the same zones in the jaws of the animals in the control group were placed that pure titanium implant cover screws without any treatment. A total of 40 screws, one for each half-jaw, were used. The animals were sacrificed. Immediately light was applied to the oral mucosa areas of the animals in the experimental group in which the screw was placed, with a dental curing light, and the visibility of the screws was evaluated. To determine the biocompatibility of the coated screws, the oral mucosa areas which contacted with the screws, liver, and kidneys were removed. They were examined histopathologically.Results: After the light application, in the experimental group, it was determined that all screws placed in the upper jaws became visible. On the other hand, screws which placed in the lower jaws were not. Histopathological examinations performed on oral mucosa, kidney and liver tissues revealed that pure titanium implant cover screws coated with strontium aluminate by sol-gel method were biocompatible for rabbits.Conclusion: These screws have been found to be biocompatible for rabbits. The screws became visible after light application in the upper jaws, but were not visible on the lower jaw. Further studies suggest that these screws can also be used in humans so that minimal invasive work will possible.Keywords: Biocompatibility; Cover screw; Dental implant; Rabbit; Strontium aluminate. 105

Kanser tüm dünyada hızla artmakta ve ölüm nedenlerinin baĢlıca sebepleri arasında yer almaktadır. Kanserin teĢhis ve tedavisinde kullanılan yöntemler arasında kemoterapi büyük bir öneme sahiptir. Ancak, kandaki değiĢken ilaç kinetiği, sistematik toksisite ve infeksiyon kemoterapi için ciddi sorunlar oluĢturmaktadır. Kanser tedavisinde yapılan bilimsel çalıĢmalar da ortaya çıkan bu sorunları önlemek amacıyla daha yeni ve etkili yöntemlerin geliĢtirilmesi üzerine yoğun çalıĢmalar yapılmaktadır. Bu nedenle, biyomateryallerin biyouyumluluk özelliklerinden faydalanarak, antikanser ilaçların polimer taĢıyıcılar yardımıyla kontrollü salımı çalıĢmaları önem kazanmıĢ bulunmaktadır. Bu tez çalıĢmasının amacı, biyomedikal alanda kontrollü salım sistemi olarak kullanılmak üzere model anti-kanser ilaç „„5-Florouracil‟‟ için biyo-uyumlu yeni bir polimerik sistem geliĢtirmektir.. Antikanser ilacın kontrollü salımı için taşıyıcı sistem olarak kullanılan poli((2-hidroksipropil) metakrilat/polietilenglikol metakrilat/hidroksipropilkitosan), poli(HPM-PEG-MA-HPC) hidrojeli, UV ışığı kullanılarak fotopolimerizasyon yöntemi ile azobisizobutironitril (AIBN) başlatıcısı varlığında farklı kompozisyonlarda sentezlendi. Hidrojellerin karakterizasyonu için FTIR, temas açısı, SEM analizleri yapılmıştır. Bunların yanında hidrojelin biyoyumluluk özellikleri de incelenmiştir. Hazırlanan polimerik taşıyıcı içerisine değişik oranlarda model antikanser ilacı 5-florourasil eklenmiş ve model ilacın poli(HPM-PEG-MA-HPC) hidrojelinden kontrollü salımı çalışılmıştır. Hazırlanan 5-florouracil yüklü polimerik hidrojelden ilacın kontrollü salımı üzerine etki eden parametreler araştırılmış ve model ilacın kontrollü salım kinetiği incelenerek sistem optimize edilmiştir. Cancer is growing rapidly all over the world and is one of the main causes of death. Among the methods used in the diagnosis and treatment of cancer, chemotherapy has a great precaution. However, variable side effects, systemic toxicity and infection are serious problems for chemotherapy. Several studies in cancer treatment have been carried out intensively on the development of new and effective methods to prevent these problems. For this reason, taking advantage of the biocompatibility of biomaterials, it has become important to study the controlled release of anticancer drugs from the polymer carriers. In this thesis, we will develop a new biocompatible polymeric system for controlled release of a model anti-cancer drug `5-Fluorouracil` for use in biomedical field. Poly((2-hydroxypropyl) methacrylate / polyethyleneglycol methacrylate / hydroxypropylchitosan), poly (HPM-PEGMA-HPC) hydrogel formulations prepared as carrier system for controlled release of the anticancer drug, it was synthesized in the presence of azobisisobutyronitrile (AIBN) initiator by photopolymerization using UV light. FTIR, contact angle, SEM analyzes were performed for the characterization of the hydrogels. Besides these properties, the hydrogel formulations were also examined. The model anticancer drug 5-fluorouracil was added at different ratios to the polymeric carrier, and the controlled release of the model drug from poly (HPM-PEGMA-HPC) hydrogel was studied in a continuous flow system. The parameters affecting the controlled release of 5-Fluorouracil-loaded from the polymer polymer formulations were investigated, and the system was optimized by examining the controlled release kinetics of the drug. 88

Derin dentin çürüklü dişlerin vitalitesinin korunması, kök gelişiminin devamı için önemlidir. Vital pulpa tedavilerinde kullanılacak materyaller; mikrosızıntıyı önlemeli, tamir fonksiyonunu uyarmalı, antibakteriyel ve biyouyumlu olmalıdır. Günümüzde, vital pulpa tedavilerinde en çok; Kalsiyum hidroksit, MTA, Biodentin ve Bioaggregate gibi materyaller kullanılmaktadır. Kalsiyum hidroksit genellikle; pulpa kaplaması, pulpotomi, periapikal lezyon, internal rezorbsiyon ve apeksifikasyon vakalarında tercih edilen bir materyaldir. Bununla birlikte, kalsiyum hidroksite bağlı kronik iltihap ve nekroz oluşumundan söz edilmektedir. MTA’nın mikrosızıntıyı önlediği, pulpa ve periradiküler dokular ile biyouyumlu olduğu ve bu dokuların rejenerasyonunu uyardığı belirtilmektedir. MTA’nın manipülasyon güçlüğü, geç sertleşmesi ve kolay renklenmesi gibi dezavantajlarını ortadan kaldırmak üzere geliştirilen Biodentin; biyouyumluluğu ve antibakteriyel özellikleriyle MTA ve diğer trikalsiyum silikat içerikli materyallerden üstün özelliklere sahiptir. Seramik nano partiküller içeren Bioaggregate’nin antibakteriyel ve antifungal etkiye sahip olduğu, biyouyumluluğunun MTA’ya benzediği iddia edilmektedir. Maintaining the vitality of teeth with deep dentin is important for the continuation of root development. Materials to be used in vital pulp treatments; it should prevent microleakage, stimulate repair function, be antibacterial and biocompatible. Today, most of the vital pulp treatments; Materials such as calcium hydroxide, MTA, Biodentin and Bioaggregate are used. Calcium hydroxide is usually; it is a preferred material in pulp capping, pulpotomy, periapical lesion, internal resorption and apexification cases. However, chronic inflammation and necrosis due to calcium hydroxide are mentioned. It is stated that MTA prevents microleakage, is biocompatible with pulp and periradicular tissues, and stimulates the regeneration of these tissues. Biodentin, which was developed to eliminate the disadvantages of MTA such as difficulty in manipulation, late hardening and easy coloring; With its biocompatibility and antibacterial properties, it has superior properties than MTA and other tricalcium silicate materials. It is claimed that Bioaggregate, which contains ceramic nanoparticles, has antibacterial and antifungal effects, and its biocompatibility is similar to MTA.

TEZ12941 Tez (Yüksek Lisans) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2017. Kaynakça (s. 79-84) var. XIX, 85 s. :_res. (bzs. rnk.), tablo ;_29 cm. Titanyum ve alaşımları, yüksek biyouyumluluk, osseoentegrasyon ve korozyon davranışı nedeniyle biyomedikal uygulamalar için yaygın şekilde kullanılmaktadır. Bu nedenle, bu malzemelerin korozyon davranışlarının araştırılması ve geliştirilmesi oldukça önemlidir. Bu çalışmada, titanyum ve alaşımının(Ti6Al4V), farklı çözeltilerde ve belirli sürede ve potansiyelde anodizing işlemine tabi tutularak yüzeylerinde korozyona karşı dirençli, oksit yapıları oluşturulmuştur. Oluşturulan bu oksit yapıları ile birlikte Ti,Ti/TiO2, Ti6Al4V elektrotlarının elektrokimyasal davranışları ; dönüşümlü voltametri tekniği ve korozyon davranışları(Akım-potansiyel ve İmpedans eğrileri vb.)zamana bağlı olarak korozyon hızları vücut sıvılarına örnek teşkil etmesi amacıyla 310 K de serum fizyolojik ve yapay ter çözeltilerinde incelenmiştir. Ayrıca belirli potansiyelde elde edilen yüzeylerin bu çözeltilerde oluşturacağı sıvı temas açısı değişimi ve yüzey morfolojisi(SEM,XRD,EDX ) belirlenmiştir. Titanium and its alloys are widely used for biomedical applications due to their high biocompatibility, osseointegration and corrosion behavior. For this reason, it is very important to investigate and develop corrosion behavior of these materials. In this study, titanium and its alloys (Ti6Al4V) were subjected to anodizing treatment in different solutions and for a certain period and potentially to produce corrosion resistant oxide structures on their surfaces. Electrochemical behavior of Ti, Ti / TiO2, Ti6Al4V electrodes with these oxide structures formed; Cycle voltammetry technique and corrosion behavior (current-potential and Impedance curves, etc.) have been investigated in saline and artificial sweat solutions at 310 K in order to set the corrosion rates as an example for body fluids depending on the time. In addition, the liquid contact angle change and surface morphology (SEM) were determined for the specimens obtained from these potential solutions. Bu Çalışma Ç.Ü. Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi Tarafından Desteklenmiştir. Proje no: FYL-2016-6459.

Dental materyallerin biyouyumluluğu; oral dokular üzerine zararlı etkilerinin en az seviyede olması şeklinde tarif edilmektedir. Bu etkinin derecesi; hastaya, materyalin fonksiyonuna, gücüne, yerleştirildiği koşullara ve zamana bağlı olarak değişir. Kullanıma sunulacak materyallerin güvenilirliğinin değerlendirilmesi önemlidir. Dental materyallerin biyouyumluluğunu değerlendirmede genellikle; in vitro testler → hayvan deneyleri → klinik kullanım testleri şeklinde, sıralı klasik bir paradigma kullanılmaktadır. Diş hekimi yeni bir materyali kullanmaya karar verirken, farklı araştırma sonuçlarını incelemeli ve hastanın taleplerinin yanı sıra, risk-yarar analizi de yapmalıdır., Biocompatibility of dental materials has been described as to be minumum harmful effects on oral tissues. The degree of this effect changes based on patient, material, function, strength, placement conditions and time. It is important to evaluate the reliability of the materials to be used. For the evaluation of dental materials’ biocompatibility; a classic paradigm in the form of in vitro tests → animal experiments → clinical usage tests is often used. While deciding to use a new material, dentist should examine different research results and make a riskbenefit analysis as well as patient's request.

TEZ12940 Tez (Yüksek Lisans) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2017. Kaynakça (s. 85-96) var. XVII, 97 s. :_res. (bzs. rnk.), tablo ;_29 cm. Titanyum ve alaşımları, yüksek biyouyumluluk, osseoentegrasyon ve korozyon davranışı nedeniyle biyomedikal uygulamalar için yaygın şekilde kullanılmaktadır. Bu nedenle, bu malzemelerin korozyon davranışlarının araştırılması ve geliştirilmesi büyük öneme sahiptir. Bu çalışmada, titanyum ve alaşımının(TiAl3)HF çözeltisinde eloksal işlemine tabi tutularak yüzeylerinde korozyona karşı dirençli oksit yapıların oluşturulması hedeflenmiştir. Eloksal işlemi 0,1 M HF çözeltisinde Ti anot ve Pt katot olarak gerçekleştirilmiştir. Sisteme 30 dk süreyle 17,5V uygulanmıştır. Oluşturulan modifiye elektrotların (Ti/TiO2) biyouyumluluğu hücre dışı koşullarda araştırılmıştır. Bu elektrotların elektrokimyasal ve korozyon davranışları, vücut sıvılarına örnek teşkil etmesi amacıyla 310 K ‘de serum fizyolojik ve yapay ter çözeltilerinde incelenmiştir. Bu amaçla akım-potansiyel eğrisi, dönüşümlü voltametri, elektrokimyasal impedans spektroskopisi (EIS) ve polarizasyon ölçüm teknikleri kullanılmıştır. Ayrıca yüzey yapıları taramalı elektron mikroskobu (SEM) ve temas açısı ölçüm cihazı ile incelenmiştir. Elde edilen sonuçlara göre; eloksal işlemi Ti’nin korozyon direncini arttırmıştır. Ti / TiO2 için polarizasyon eğrilerinde anodik akım yoğunlukları ve temas açısı daha düşük, EIS ölçümlerinde daha yüksek korozyon direnci saptanmıştır. Bu da yüzey üzerinde oluşturulan daha kararlı, homojen ve kompakt film tabakası ile ilişkilendirilmiştir. Titanium and its alloys have been widely used for biomedical applications due to high biocompatibility, osseointegration and corrosion behaviour. Therefore, investigation and enhancing the corrosion behavior of these materials have vital importance. In this study, we aimed to subject the titanium and its alloy(TiAl3) to form corrosion resistant oxide structures on their surfaces in the HF solution by anodising them. The anodizing process was carried out as Ti anode and Pt cathode in 0,1 M HF solution. 17,5 V was applied to the system for 30 minutes. The biocompatibility of the generated modified electrodes (Ti / TiO2 ) was investigated in invitro conditions. The electrochemical and corrosion behaviors of these electrodes were investigated in physiological saline and artificial perspiration solutions at 310 K to provide an example for body fluids. For this purpose, currentpotential curves, cyclic voltammetry, electrochemical impedance spectroscopy (EIS) and polarization measurement techniques were used. In addition, surface structures were examined with scanning electron microscope (SEM) and contact angle meter. According to the results obtained; anodizing increased the corrosion resistance of Ti. For Ti / TiO2, the anodic current density and contact angle were lower in the polarization curves and corrosion resistance was determined higher in the EIS measurements. This is associated with a more stable, homogeneous, compact film layer formed on the surface. Bu Çalışma Ç.Ü. Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi Tarafından Desteklenmiştir. Proje no: FYL-2016-6657.

Bu çalışmanın amacı pulpa kaplama tedavisinde kullanılan rezin içerikli TheraCal LC materyalinin subkutan dokudaki biyouyumluluğunun diğer bir pulpa kaplama materyali olan ProRoot MTA ile karşılaştırılmasıdır. Bu tez çalışmasında biyouyumluluğunun incelenmesi amacıyla ağırlığı 450-700 gr arasında değişen 4 aylık 18 adet erkek wistar rat kullanıldı. İç çapı 1.5 mm olan polietilen tüp içine materyallerin yerleştirilmesi için 10 mm uzunluğunda kesildi. Her bir deney hayvanının dorsal bölgelerine ProRoot MTA ve TheraCal LC'yi içeren ve kontrol grubu olmak üzere boş bırakılan 3 adet tüp yerleştirilmesi amaçlandı. Üretici talimatları doğrultusunda hazırlanan ProRoot MTA ağız spatülü yardımıyla polietilen tüp içinde boşluk kalmayacak şekilde yerleştirildi. TheraCal LC ise tüp içerisine kendi şırıngası ile gönderilerek ışıkla sertleştirildi ve kontrol grubu olacak tüpler de boş bırakıldı. Bu tüpler ratların dorsal bölgelerine subkutan dokuya implante edildi. Operasyondan 7 gün sonra 6 adet, 30 gün sonunda 6 adet ve 90 gün sonunda 6 adet rata dekapitasyon ile ötenazi işlemi yapıldı ve implant materyalleri bir miktar sağlıklı çevre doku ile birlikte çıkartıldı. Çıkartılan örneklerin fiksasyonu 24-48 saat süre ile %10 tamponlanmış formalin solüsyonu içerisinde bekletilerek yapıldı. Her bir polietilen tüp çevresindeki bağ dokudan örnekler alınarak, örnekler parafin bloklara gömüldü ve 5 µm kesitler alınarak hematoksilen eosin ile boyama işlemi yapıldı. Histolojik incelemeler 40'lık, 100'lük, 200'lük ve 400'lük büyütmeler altında ışık mikroskobunda (Olympus Bx50) yapılmıştır. Histolojik değerlendirmeler esnasında polietilen tüp çevresinde açık olan bölgedeki doku reaksiyonları skorlanmıştır. Yedi günlük periyot için kontrol, ProRoot MTA ve TheraCal LC grup skorlarının ortalaması sırasıyla 2.00, 2.33 ve 1.67 olarak bulundu. Yapılan istatistiksel değerlendirmeye göre bu periotta inflamatuar reaksiyon şiddetleri açısından gruplar arasında anlamlı fark yoktu (p>0.05). Otuz günlük periyot için kontrol, ProRoot MTA ve TheraCal LC grup skorlarının ortalaması sırasıyla 0.33, 1.00 ve 1.17 olarak bulundu. Yapılan istatistiksel değerlendirmeye bu periyotta gruplar arasında fark yoktu (p>0.05).Doksan günlük periyot için kontrol, ProRoot MTA ve TheraCal LC grup skorlarının ortalaması sırasıyla 0.00, 0.17 ve 0.00 olarak bulundu. Bu periyotta yapılan istatistiksel değerlendirmeye göre gruplar arasında fark yoktu (p>0.05).Her 3 grupta periyotlar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark vardı (p≤0.05). Otuzuncu günden itibaren belirlenen inflamasyon şiddeti 7. günde belirlenenden daha azdı ve 90. günde ise daha da azalmıştı. Bu çalışmanın bulgularına göre TheraCal LC ve ProRoot MTA'nın sebep olduğu inflamatuar yanıt zamanla azalma gösterdi, bu kuafaj materyallerinin biyouyumlu oldukları söylenebilir.Anahtar Sözcükler: Kuafaj, MTA, Theracal LC, Biyouyumluluk, Subkutan The purpose of this study is to compare TheraCal LC which is a resin-containing material that are used in pulp capping treatment with ProRoot MTA, another pulp capping material, in terms of their biocompatibility.In this study, 4-month old 18 male wistar rats, whose weights range between 450 gr and 700 gr, were used to examine biocompatibility. Each polyethylene tubes with 1.5 mm inner radius cut into 10mm-length pieces. 3 different tubes, ProRoot MTA, TheraCal LC and control group, were prepared to place into dorsal region of each animals. ProRoot MTA prepared with manufacturer's instructions were placed in the polyethylene tube via Ward's Carver. TheraCal LC is transferred to tubes by its own injector and hardened by light. Also, tubes of control group were left as empty. Those tubes implemented to subcutaneous tissues of dorsal regions of the rats.Six of the rats are killed by euthanasia 7 days after operation while another 6 ones killed 30 days after it. Also, the remaining 6 rats were killed similarly after 90 days of the implementation. Implemented materials were extracted with some healthy ambiance tissues. After that, fixation of extracted samples were done in 10% buffered formalin solution in 24-48 hours. Samples of connective tissues were obtained from each polyethylene and these samples were embed to paraffin blocks. Then, 5-µm sections of tissue samples were stained by haematoxylin and eosin. 40x, 100x, 200x, and 400x zooming were done by light microscope (Olympus Bx50) for histological examination. Tissue reactions around polyethylene tubes were scored in these histological examinations.In 7- days period, average scores of Control, ProRoot MTA and TheraCal LC groups were calculated as 2.00, 2.33 and 1.67, respectively. It was obtained that there was no significant difference in the amount of inflammatory reactions for this period (p>0.05).Average scores of Control, ProRoot MTA and TheraCal groups were found as 0.33, 1.00 and 1.17, respectively, for 30-days period. Also, no significant difference was noted between groups in statistical evaluation (p>0.05).For 90-days period, average scores of Control, ProRoot MTA and TheraCal LC groups were measured as 0.00, 0.17 and 0.00, respectively. No difference was found among groups in statistical evaluation.A significant statistical difference between different periods were observed for each experimental group and control group (p≤0.05). The amount of inflammation that are determined after 30th day was less than the one determined after 7th day. Also that amount decreased more on 90th day.According to the results of this study, inflammatory responses of Theracal LC and ProRoot MTA were decreased. Hence, it can be said that both of these pulp capping materials might be biocompatible. Key Words: Pulp capping, MTA, Theracal LC, Biocompatibility, Subcutaneous 81

Self adeziv simanlar, estetik, mekanik ve uygulama kolaylığı gibi bir çok olumlu özelliğinden dolayı, tam seramik sistemlerin simantasyonunda sıklıkla tercih edilen simanlardır. Biyouyumluluk, bir materyalin uygulandığı bölgede uygun biyolojik cevabı oluşturabilmesidir. Bu çalışmanın amacı, 3 farklı self adeziv rezin yapıştırma simanına (High Q Bond SE, Zirconite, Panavia SA) ait subkutanöz doku cevabının histopatolojik olarak değerlendirilmesi ve karşılaştırılmasıdır. Çalışmada 3 farklı siman grubu ve bir de kontrol grubu olmak üzere 4 grup oluşturuldu (n:7). Polietilen tüplere yerleştirilen örnekler ve boş polietilen tüpler (kontrol grubu) 21 adet Wistar Albino ratın dorsal subkutanöz dokusuna yerleştirildi. İmplantasyon işleminden 7, 30 ve 90 gün sonra örnekler çıkarılarak histopatolojik değerlendirme yapıldı. Yerleştirilen her bir örneğe bitişik dokudaki fibröz kapsül kalınlığı ve enflamatuar hücre sayıları değerlendirildi. 7. günde tüm gruplarda enflamatuar hücre sayıları ve kapsül kalınlığı yüksekti ve şiddetli enflamatuar reaksiyon saptandı. 30. günde tüm materyallerde orta şiddette enflamasyon gözlemlendi. 90. günde tüm materyallerde enflamatuar hücre sayıları ve kapsül kalınlıkları azaldı. Panavia SA siman grubunda orta şiddette enflamatuar reaksiyon gözlenirken, diğer gruplarda hafif düzeyde enflamatuar reaksiyon belirlendi. Self adhesive resin cements have been frequently preferred for the cementation of all-ceramic restorations because of their properties such as esthetics, mechanical advantage and ease of applications. Biocompatibility is the appropriate biological response where the material applicated. The purpose of the present study is to histopatologically evaluate and compare the subcutaneus tissue response of three different self adhesive resin luting cements (High Q Bond SE, Zirconite, Panavia SA Cement). In the present study, four groups were generated as three different cement and control groups (n=7). Polyethylene tubes which the specimens inserted and the empty polyethylene tubes were inserted into the dorsal subqutaneous tissues of 21 wistar albino rats. The specimens were excised from the rat connective tissue after 7, 30 and 90 days and histopathologically assessed. The presence of inflammatory cells, and the thickness of fibrous connective tissue adjacent to each inserted sample were evaluated. The number of inflammatory cells and the capsule thickness were found to be high in all groups at 7 days and severe inflammatory reaction were observed. At 30 days moderate inflammatory reaction was observed in all materials. At 90 days the number of inflammatory cells and the thickness of the capsule were decreased. Moderate inflammatory reaction was seen in Panavia SA cement while mild inflammatory reaction was observed in the other groups. 88

Balıkesir Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Kimya Ana Bilim Dalı, Gelişen teknolojiye rağmen bir türlü engellenemeyen kazaların, kalıtımsal olayların ve hastalıkların sonucu oluşan doku hasarlarının tedavisi için sentezlenen biyonanokompozit örnekler sağlık ve biyomedikal endüstri tarafından kullanılmaktadır. Ancak belirtilen amaçlarla kullanılan ürünlerin sentezinde nanotaneciklerin oldukça sınırlı olarak tercih edildiği yapılan literatür araştırmasından görülmüştür. Bu çalışmada hazırlanan biyouyumlu nanokompozitlerin mevcut kullanılan malzemelere alternatif olması beklenmektedir. Ayrıca matrikse nano hidroksiapatitin eklenmesiyle, polimer hidrojellerin jel dayanımı konusundaki eksikliğini gidermede yeni bir yaklaşım ortaya koyacaktır. Bu çalışmada; n-HAp'ın dolgu malzemesi, polivinil alkol (PVA) ve polivinil pirolidon (PVP) polimerlerinin matriks olarak kullanıldığı ve çözelti ortamında etkileştirme yöntemiyle polimer/n-HAp nanokompozitleri sentezlenmiştir. Aynı zamanda saf n-HAp örneğinin yüzey modifikasyonu çeşitli silan bileşikleri ((3-aminopropil)trietoksi-silan, 3-(kloropropil)-trimetoksisilan, N1-[3(trimetoksi)-propil]dietilen triamin) ile gerçekleştirilerek farklı nanokompozitler de hazırlanmıştır. Nanokompozitlerin yapı karakterizasyonu; X-ışını kırınımı (XRD), Fourier dönüşümlü infrared spektrofotometre (FTIR), termogravimetrik analizi (TGA), diferansiyel taramalı kalorimetre (DSC), geçirimli elektron mikroskobu (HRTEM), taramalı elektron mikroskobu (SEM), atomik kuvvet mikroskobu (AFM) ve yüzey alanı ölçümleri ile gerçekleşirilmiştir. Hazırlanan nanokompozitlerin hemouyumlulukları incelenmiş olup ayrıca hazırlanan biyomalzemelerin temas açıları da belirlenmiştir. Bu analizler ile polimer/n-HAp nanokompozitlerinin biyomalzeme olarak kullanılabileceği sonucuna varılmıştır., Examples of bio-synthesized nanocomposites for the treatment of tissue damage as a result of diseases, inherited events and despite developing a kind of technology can not prevent accidents are used by health and biomedical industries. In the research of literature showed that the nanoparticles used as very limited in the synthesis of products used for the purposes identified. In this study, prepared biocompatible nanocomposites will be an alternative to currently used materials and it will contribute to knowledge on the preparation and characterization of similar material. Moreover, this study could reveal a new approach to polymer gel strength is considered as the lack of hydrogel with the addition of the nano hydroxyapatite. In this study, polymer/n-HAp nanocomposites were synthesized via solvent blending method with n-HAp as filling material and polyvinyl alcohol and polyvinyl pyrrolidone polymers as matrix. Also surface modification of pristine n-HAp sample was made with silane compounds ((3-aminopropyl) trimethoxysilane, 3-(chloropropyl)–trimetoxysilane, N1-[3-(trimethoxy)-propyl] diethylenetriamine)) and new nanocomposites were prepared. In the structural characterization of polymer/n-HAp nanocomposites were made with X-ray diffraction (XRD), Fourier transform infrared spectrometer (FTIR), thermogravymetric analysis (TGA), differential scanning calorimetry (DSC), high-resolution transmission electron microscopy (HRTEM), scanning electron microscopy (SEM), atomic force microscopy (AFM) and surface area measurement. Hemocompatibility of nanocomposites were investigated. In addition, contact angles of biomaterials were also determined. Result of these analysis were shown that polymer/n-HAp nanocomposites are used as a biomaterials., Bu tez çalışması TÜBİTAK tarafından 2210-C Öncelikli Alanlara/Sanayiye Yönelik Yurt İçi Yüksek Lisans Programı 2014/3 ve Balıkesir Üniversitesi Rektörlüğü Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi tarafından BAP.2015.0001 nolu proje ile desteklenmiştir.

Bu çalışmanın amacı sabit ortodontik tedavilerin sık görülen yan etkisi olan beyaz nokta lezyonlarının (BNL), gümüşün antibakteriyel özelliğinden yararlanılarak önlenmesi amacıyla, nano gümüş partikülleri ile kaplanan ortodontik braketlerin antibakteriyel özelliklerinin, iyon salınımlarının ve biyouyumluluklarının in vivo ve in vitro olarak değerlendirilmesidir. Mandibular kesici dişlerine nano gümüş partikülleri ile kaplanan ortodontik braket ve konvansiyonel ortodontik braket yapıştırdığımız 12 adet Wistar Albino rat çalışma (6) ve kontrol grubu (6) olarak ayrılmıştır. 0,1, 3, 7, 14, 30, 45 ve 75. günlerde molar ve kesici dişler üzerinden dental plak, alt dudak vestibül mukoza smeari, tükürük ve kan örnekleri alınmıştır. Çürük değerlendirilmesi, 75. günün sonunda anestezi altında sakrifiye edilen ratların alt ve üst çene dişlerinin çürük boyayıcı solüsyonlar ile boyanıp, çürük alanı oranlarının hesaplanması ile yapılmıştır. Biyouyumluluk deneyi için 12 adet rat randomize olarak 2 gruba ayrılmıştır. Ratların sırt bölgelerine çalışma grubunda nano gümüş partikülleri ile kaplanan ortodontik braketler, kontrol grubunda ise konvansiyonel ortodontik braketler yerleştirilmiş ve 7, 14, 30 ve 60. günlerde çevre yumuşak dokuları ile beraber çıkarılıp histopatolojik olarak değerlendirilmiştir. Sonuçlarımıza göre çalışma grubunda özellikle 1 ay sonunda braket etrafında S. mutans sayılarının anlamlı derecede azaldığı, molar diş parlak yüzeylerinde çürük oluşumunun önemli düzeyde önlendiği saptanmıştır. Tükürük ve kan örneklerinde 7. günde gümüş konsantrasyonlarının arttığı sonraki günlerde azaldığı izlenmiştir. Biyouyumlulukları histopatolojik olarak gösterilen nano gümüş kaplanan ortodontik braketlerin klinik uygulamalarda BNL'lerin önlenmesinde olumlu sonuçlar verebileceği düşünülmektedir. The aims of this study were to evaluate the antibacterial properties, ion release, and the biocompatibility of nano silver coated orthodontic brackets, to assess the possible reduction of the areas of tooth decay and demineralization during fixed orthodontic treatment compared to conventional brackets. Nano silver coating process was applied to the standard orthodontic brackets and were placed on the mandibular incisors of Wistar Albino rats in the study group (6) and the conventional brackets in the control group (6). Dental plaque, mucosal vestibular smears, saliva and blood samples were collected from rats at 0, 1, 3, 7, 14, 30, 45, and 75th days of the study. The amount of silver ions in blood and saliva was measured and microbiological evaluation was made in the samples of smear and dental plaque for S. mutans. For testing cariogenicity, all rats were sacrified under anesthesia at the end of 75 days. First of all, the soft tissues of both jaws were removed and cleaned and all teeth were stained using a caries indicator, then the caries ratio was assessed. In the biocompatibility study, nano silver coated and standard brackets were aseptically implanted subcutaneously in the dorsal region of rats. Brackets were removed with the surrounding tissues at 7, 14, 30, and 60 days. The specimens were evaluated for inflammatory response. Results showed that nano coated orthodontic bracket favored the inhibition of S. mutans on day 30 and reduction of caries on the smooth surfaces. Silver counts of saliva and serum samples were significantly higher in study group on day 7 and reduced on following days. The biocompatibility results indicated similarities in terms of tissue reaction between the study and control groups. So we suggest that nano coated orthodontic bracket can be helpful for prevention of WSL during fixed orthodontic treatment. 180

Balıkesir Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Biyoloji Ana Bilim Dalı, Poli(metil metakrilat) (PMMA) dişçilikte ve ortopedik uygulamalarda 50 yıldan fazla süredir kullanılan ve son yıllarda doku iskelesi olarak tasarlanan biyouyumlu bir polimerdir. Nanohidroksiapatit ise çok iyi bilinen biyouyumlu inorganik bir bileşiktir ve kimyasal yapısı kemik ile çok benzerdir. Bu çalışmada, farkı moleküler ağırlıktaki PMMA (120000, 350000 ve 996000 g/mol) polimerleri ile farklı konsantrasyonlarda hidroksiapatit (%1, 2.5 ve 5) nanopartikülleri kullanılarak PMMA/Nanohidroksiapatit nanokompozit filmleri sentezlenmiştir. Nanokompozitlerin karakterizasyonu aşamasında XRD, ATR-FTIR ve SEM analizleri yapılmıştır. XRD ve SEM analizlerinde, nanopartiküllerin matriks ile etkileşim içerisinde olduğu ve homojen bir dağılım sergilediği belirlenmiştir. ATR-FTIR spektrumlarındaki değişimler nanokompozitlerin polimer ve dolgu malzemesinden farklı olduğunu göstermiştir. Saf polimer ve nanokompozitlerin biyouyumluluk ve hemouyumluluk analizleri mikroplaka okuyuculu spektrofotometre kullanılarak yapılmıştır. İnsan kanı kullanılarak yapılan hemouyumluluk testinde sentezlenen PMMA/Nanohidroksiapatit nanokompozitlerinin oldukça hemouyumlu ve biyouyumlu olduğu gözlenmiştir. Saf polimer ve nanokompozitlerin insan lenfositleri üzerindeki sitotoksik etkileri ise asit fosfataz testleri ve tripan mavisi testini gerçekleştiren canlı hücre görüntüleme sistemi (JuLI) ile belirlenmiştir. Elde edilen sonuçlara göre bu çalışmada kullanılan hiçbir nanokompozit sitotoksik etki göstermemiştir., Poly(methyl methacrylate) (PMMA) is a polymer that has been used in dentistry and orthopedic applications for more than 50 years and it has been designed as tissue scaffolds recently. On the other hand, nanohydroxyapatite is a well known biocompatible particle and its chemical nature is similar to the bone. In this study, PMMA polymers with different molecular weights (120000, 350000 and 996000 g/mol) and nanohydroxyapatite fillers with different concentrations (1, 2.5 and 5%) were used to produce PMMA/Nanohydroxyapatite nanocomposite films. XRD, ATR-FTIR and SEM analyses were performed in order to characterize the nanocomposites. XRD and SEM analyses showed that there is an interaction between the matrix and nanoparticles with a homogeneous dispersion. The changes in the spectrum of ATR-FTIR prove that the nanocomposites differ from the polymers and filler materials. Biocompatibility and hemocompatibility tests of polymers and nanocomposites were performed using microplate spectrophotometer. According to the hemocompatibility tests of human blood, it was investigated that all of the PMMA/Nanohydroxyapatite nanocomposites are highly hemocompatible and biocompatible. The cytotoxic effects of the polymers and nanocomposites on human lymphocytes have been determined by acid phosphatase assay and tryphan blue exclusion method performed by live cell imaging system (JuLI). Based on the results, none of the nanocomposites used in this study showed a cytotoxic effect., Bu tez çalışması BAP tarafından 2015/120 nolu proje ile desteklenmiştir.

Çalışmanın amacı, deneysel olarak geliştirilmiş MTA materyallerinin (DMTA-1 bizmut oksitli ve DMTA-2; kalsiyum tungstenli), piyasada satılan bir MTA (ProRoot MTA) ve ZOE içerikli bir materyal (IRM) ile karşılaştırmalı olarak sitotoksisitenin değerlendirilmesidir. Çalışmada, 3T3 fare fibroblast hücreleri kullanılmıştır. Hücreler üzerinde, doğrudan temas yöntemiyle 24, 48 ve 72 saatlerde, canlılık ve apoptoz belirtimi yapılmıştır. Hücrelerin çoğalma paterni, histokimyasal olarak belirlenmiş ve istatistiksel olarak değerlendirilmiştir (p 0.05). 48 saatte, ikili karşılaştırmalarda Kontrol grubu, DMTA-1 ve DMTA-2 arasında istatiksel olarak fark bulunmazken (p>0.05); ProRoot MTA, diğer 3 gruba kıyasla anlamlı derecede iyi sonuçlar göstermiştir (p0.05). At 48 hours, there was no statistically significant difference between DMTA-1 and DMTA-2 (p>0.05); ProRoot MTA showed significantly better results when compared with the other groups (p

Çalışmada gümüşün sahip olduğu antimikrobiyal etkiyi ve titanyum nitrürün sahip olduğu mekanik ve kimyasal özelliklerini birleştirmek adına, ortopedik implant malzemesi olan Ti6Al4V 'un yüzeyine azot plazmasında plazma daldırma iyon implantasyonu ve biriktirme (PIII&D) yöntemi ile gümüş biriktirilmiştir. Kaplamalar, negatif darbeli yüksek gerilim, magnetron sıçratma gerilimi ve uygulanan gerilimlerin darbelerinin süreleri dikkate alınarak üretilmiştir. Oluşturulan kaplamaların yüzey morfolojileri atomik kuvvet mikroskobu (AFM), kesit morfolojileri ise alan emisyonlu taramalı elektron mikroskobu (FE-SEM) ile belirlenmiştir. Kaplamaların faz ve kimyasal kompozisyonları, sırasıyla, X-ışını difraksiyonu (XRD) ve X-ışını fotoelektron spektroskopisi (XPS) ile belirlenmiştir. XPS derinlik profili analizi numunelerin yüzeyine gümüş ve azot iyonlarının nüfuziyetini belirlemek için yapılmıştır. In-vitro deneyleri ile, elde edilen kaplamaların yüzeylerine E-coli bakterilerinin tutunumları belirlenmiştir. In-vivo deneylerinde, PIII&D yöntemi ile yüzeyleri kaplanan Ti6Al4V ortopedik vidalar tavşan omurgasına cerrahi operasyon ile yerleştirilmiş ve vidaların yerleştirildiği bölgedeki dokuların patolojik muayeneleri yapılmıştır. 8 kV 'dan daha fazla negatif darbeli yüksek gerilim kullanımının yüzeyde gümüş birikimini azalttığı ve bunun yanında azot implantasyonunu belirgin şekilde arttırdığı tespit edilmiştir. Magnetron sıçratma geriliminin ve uygulanan gerilimlerin darbe sürelerinin artışı ile yüzeyde gümüş birikimi arttığı, bu artışta darbe sürelerinin magnetron sıçratma gerilimine göre daha etkili olduğu tespit edilmiştir. In-vitro deneyleri, PIII&D ile kaplanmış numunelerin yüzeylerine E-coli bakterilerinin daha az tutunduklarını göstermiştir. In-vivo deneyleri kapsamında yapılan patolojik incelemeler, elde edilen kaplamaların vücut içinde kullanılabilir olduğunu göstermektedir. In this study, for combining the antimicrobial effect of silver and mechanical and chemical properties of titanium nitrate, silver was deposited on the surface of orthopedic implant material Ti6Al4V in nitrogen plasma by using plasma immersion ion implantation and deposition (PIII&D) method. Coatings were formed by considering the values of negative pulsed high voltage, magnetron sputtering voltage and pulse length of applied voltages of PIII&D process. Surface morphologies of formed coatings were determined with atomic force microscopy (AFM), while cross-section morphologies were determined with field emission scanning electron microscopy (FE-SEM). Phase and chemical compositions of coatings were determined by using X-ray diffraction (XRD) and X-ray photoelectron spectroscopy (XPS), respectively. XPS depth profile analysis were done to reveal the penetration of silver and nitrogen ions in to the surface of specimen. Coherence of E-coli bacteria on the surface of formed coatings were determined with in-vitro experiments. In in-vivo experiments, the surface coated Ti6Al4V orthopedic screws with PIII&D method were implanted via surgical operation in rabbit spinal column and pathological examinations of tissues that were present in the field of implanted screws were done. It was determined that, using higher negative pulsed high voltages than 8 kV decreases silver deposition on the surface of sample and furthermore, increases nitrogen implantation significantly. It was determined that, silver deposition increases with the increase in magnetron sputtering voltage and pulse length of applied voltages and pulse length is more effective than magnetron sputtering voltage in this increase. In-vitro experiments shows that, E-coli bacteria hang on fewer on PIII&D coated sample surfaces. Pathological examinations that were done in in-vivo experiments shows that, obtained coatings can be used in human body. 162

Son yıllarda, ilaçların in vivo davranışının belirlenmesinde, in vivo çalışmalar yanında BCS temelli biyofarmasötik değerlendirmeler, in siliko yaklaşımlar, farmakokinetik modellemeler kullanılarak yapılan simülasyonlar ve in vitro in vivo korelasyon (IVIVC) değerlendirmeleri önem kazanmıştır. Ezetimib, düşük çözünürlük ve yüksek permeabilite özelliği gösteren BCS Sınıf 2'ye ait bir etkin maddedir. Ezetimib, ilk geçiş etkisine maruz kalan, enterohepatik sirkülasyona giren bir molekül olup metabolizma ve taşıyıcı kinetiği açısından oldukça karmaşıktır. Bu çalışmada, biyoeşdeğerliği gösterilmiş bir ürün olan Ezetimib 10 mg tablet için klasik ve biyouyumlu çözünme ortamlarından elde edilen veriler kullanılarak IVIVC değerlendirmelerinin yapılması ve farklı in vitro çözünme ortamlarının korelasyona olan etkisinin incelenmesi hedeflenmiştir. Bu kapsamda, in vitro ve in siliko çalışmalar gerçekleştirilmiştir. Ezetimib molekülü için GastroPlus™ programının birçok özelliği kullanılarak fizyolojik temelli farmakokinetik modelleme yaklaşımıyla enterohepatik sirkülasyonu içeren bir farmakokinetik model oluşturulmuştur. Oluşturulan modelde, ortalama plazma konsantrasyon eğrisi simüle edilmiştir. Ancak, ezetimibin karmaşık metabolizma kinetiği ve yüksek değişkenlik özellikleri nedeniyle, bireyler için tek tek model oluşturulması ve taşıyıcı etkisinin de simülasyona eklenmesiyle modelin geliştirilmesinden sonra IVIVC değerlendirilmelerinin yapılabileceği sonucuna varılmıştır. Nowadays, BCS based biopharmaceutical assessments, in silico approaches, pharmacokinetic modeling and in vitro in vivo correlations have become surrogates to in vivo studies in order to evaluate the in vivo behavior of drugs. Ezetimibe is a BCS Class 2 drug with low solubility and high permeability. Ezetimibe is a very complicated molecule due to gut metabolism, first pass effect, enterohepatic recirculation, metabolism and transporter kinetics. In this study, the aim was to develop an IVIVC for a bioequivalent generic product, Ezetimibe 10 mg tablets by using in vitro dissolution data from classical and biorelevant dissolution media and to evaluate the effect of different in vitro dissolution media on IVIVC. In the frame of this thesis, in vitro and in silico studies were carried out. A physiologically based pharmacokinetic model which accounts for the enterohepatic recirculation of ezetimibe was developed by using different modules of GastroPlus™ and the mean plasma concentration vs time profile was simulated. Due to complex metabolism kinetics and high variation of ezetimibe, this model should be refined by fitting individual plasma concentration profiles and considering transporter effect before an IVIVC is developed. 175

Bu çalışmada 316L paslanmaz çelik yüzeyi, Mikro ark oksidasyon (MAO) sürecini gerçekleştirebilmek için ince bir titanyum tabaka ile kaplanmıştır. İnce film titanyum kaplama işlemi Plazma Püskürtme, Sol-Jel ve Katodik Ark Fiziksel Buhar Biriktirme (CAPVD) yöntemleri kullanılarak uygulanmıştır. Bu işlem, 316L paslanmaz çelik malzemenin korozyon ve aşınma direnci ile yüzey biyouyumluluğun geliştirilmesi için amaçlanmıştır. İnce film titanyum kaplama ve MAO yöntemleri ile paslanmaz çeliklerin vücut içinde aşınma ve korozyon direncinin geliştirilmesinin yanısıra erken osseointegrasyon ile yüzeyin biyoaktivitesinin geliştirilmesi de bu çalışmanın ana amacıdır. Bu şekilde üretilen iki aşamalı kaplamanın yapısal ve morfolojik karakterizasyonu X-ışını kırınımı ve SEM çalışmaları kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Element analizi ve kaplamanın aşınma direnci EDS ve sürtünme test cihazı kullanılarak yapılmıştır. 316L paslanmaz çelik üzerinde MAO ile yüzey aktivitesini geliştirebilmek için plazma püskürtme, sol-jel veya katodik ark biriktirme metodunun uygulanabilirliği araştırılmıştır. Elde edilen sonuçlar incelendiğinde paslanmaz çelik üzerine MAO uygulama işlemi plazma püskürtme ve sol-jel ile kaplanan numuneler için olumlu sonuçlar vermemiş, katodik ark fiziksel buhar biriktirme ile kaplanan numuneler için ise umut verici olmuştur. In this study, the surface of 316L stainless steel was coated with a thin layer of titanium in order to be able to practice the process of Micro Arc Oxidation (MAO) on its surface. Coating process of thin layer of titanium was performed by using Plasma Spray, Sol-Gel and Cathodic Arc Physical Vapor Deposition (CAPVD) methods. This study was intended to enhance surface biocompatibility, corrosion and wearing resistance of 316L. The main objective of this study was to ascribe an improved bioactivity to the surface with the intension of an early osseointegration as well as to improve the corrosion and wear resistance of 316L in body environment. Structural and morphological characterization of the two-stage coating thus produced was carried out by using X-ray diffraction and SEM studies. Elemental analysis and wear resistance of the coating were conducted by using EDS and tribo-tester. It was investigated that plasma spray, sol-gel, and cathodic arc physical vapour deposition (CAPVD) method on 316L stainless steel could be used to treat its surface with MAO in order to improve surface bioactivity. According to obtaind results, MAO on stainless steel coating with plasma spray and sol-gel did not give positive results for the samples. On the contrary, MAO on cathodic arc physical vapour deposition coating method is highly promissing. 108

Bu çalışmanın amacı, doğal kemik külü içeren CaO-Al2O3-SiO2-P2O5-MgO esaslı camdan kristalleşme ısıl işlemi ile geliştirilecek cam-seramiklerin biyomalzeme olarak kullanılabilirliğinin araştırılmasıdır. Başlangıç cam kompozisyonuna çekirdekleştirici olarak ağırlıkça % 1, 3 ve 5 oranlarında ZrO2 ve ergime sıcaklığını düşürmek amacıyla da B2O3, Na2O ve Li2O eklenmiştir. CaO ve P2O5 sisteme kalsine edilmiş doğal kemik külü şeklinde katılmıştır. Bu çalışmaların sonucunda ısıl işlem süresindeki artışla birlikte yoğunlukta düşüş meydana gelmektedir. Maksimum yoğunluk değeri 2,52 gr/cm3 ile 800°C'de 30 dk ısıl işlem gören %3 ZrO2 içeren numunelerde gözlenmiştir. Elastik modülüs ve eğilme mukavemetindeki maksimum değerler yoğunluk değerlerine paralel olarak 800°C'de 30 dk ısıl işlem gören %3 ZrO2 içeren numunelerden elde edilmiştir. Mekanik özellikler; artan ZrO2 miktarı ile %3 oranına kadar yükseliş eğiliminde iken, %5 ZrO2 içeren numunelerde tüm mekanik özelliklerde hafif bir düşüş meydana gelmiştir. Mukavemet değerleri 800°C'de 30 dk ısıl işlem gören %3 ZrO2 içeren numuneler için 58 MPa iken, %5 ZrO2 içeren numuneler için 53 MPa'dır. Yapılan bu çalışmalar sonucunda, 800°C'de 30dk süresince ısıl işlem gören ağırlıkça % 3 ZrO2 içeren numuneler in-vitro olarak simüle edilmiş yapay vücut sıvısında (SBF) sırasıyla 3, 7, 14 ve 21 gün süresince bekletilmiştir. Parlatılarak hazırlanan numunelerin yüzeyi, x-ışınları ve taramalı taramalı elektron mikroskobu teknikleri ile incelenerek biyoaktif etkileşim sonucu yüzeyde bir tabaka oluşup oluşmadığı ve karakteri incelenmiştir. Diğer setteki numunelerin içinde bulunduğu yapay vücut sıvısı ise İndüktif Eşleşmiş Plazma Optik Emisyon Spektroskopisi (ICP-OES) ile incelenmiştir.In-vitro çalışmalar sonucunda, yüzeyde bir hidroksiapatit tabakası oluşturularak, kemik külü içeren camlardan geliştirilen cam-seramik malzemelerin etkili bir biçimde biyoaktif cam-seramik malzemeler geliştirilebileceği gösterilmiştir. The purpose of this study is to investigate the possibility of using as a biomaterial of a glass-ceramic which can be obtained with an heat treatment from natural bone ash containing glasses based on CaO-Al2O3-SiO2-P2O5-MgO system. ZrO2 added to glasses composition as a nucletion agent with the amounts of 1, 3, 5 % (wt) and B2O3, Li2O and Na2O were also added to the glass composition to ease the melting. CaO and P2O5 were incorporated into glass batch as calcined bone ash.As a result of this study, density was found to decrease gradually with the increase of heat treatment times. The best result is reached with glass-ceramic containing 3% ZrO2 with a heat treatment given at 800°C for 30 minutes. The maximum values of elastic modulus and bending strength obtained from glass-ceramic containing 3% ZrO2 that heat treated at 800°C for 30 minutes. The results were parallel to the results of densification results. Flexural strength values tend to rise with the amount of ZrO2, up to %3. However, they started to decrease when ZrO2 addition reached about 5%. The typical flexural strength values were 58 MPa for 3% ZrO2 and 53 MPa for 5% ZrO2 containing glass ceramics. The glass ceramic samples, containing 3% ZrO2, that were being heat threated at 800°C for 30 minutes were tested in SBF (Simulated Body Fluid) solution for 3, 7, 14, 21 days. Following in-vitro test the sample surfaces were analyzed by XRD and SEM to detect the nature of bioactivity of glass-ceramics. The other set of samples were used as sintered, and soaked in static condition in order to evaluate the concentration of the elements released by the glass-ceramics. After extraction, SBF was chemically analyzed by ICP-OES.The results of in-vitro studies demonstrated that the glass ceramics developed from natural animal bone ash containing glass can be effectively used for the development of bioactive glass ceramics. 114

ÖZETBiyomedikal uygulamalarda kullanmak amacıyla uzun yıllardır yapılan materyal araştırmaları ile metallerin ve alaşımlarının geliştirilmesi amaçlanmaktadır. Bu metallerden olan 316L ve 316L alaşımlarının gerek korozyon dayanımları gerekse mekanik özelliklerinden dolayı biyouygulamalarda yaygın kullanım alanları bulunmaktadır. 316L alaşımlarının geliştirilebilmesi için biyomalzeme araştırmaları yapılmaktadır ve bu araştırmaların en önemli noktası üretilen yeni biyomalzemelerin biyouyumluluğunun arttırılmasıdır. Biyomalzeme araştırmaları için malzeme yüzeyinin işlevselliği, malzemenin içeriği ve korozyon dayanımı oldukça önemli noktalardır. Fakat malzeme özellikleri ve uygulanacağı biyolojik sistem arasındaki korelasyon çok karmaşıktır. İşte bu amaç doğrultusunda biyomalzemelerin uyumunu belirlemek için sitotoksisite testleri yapılmaktadır. Bu çalışmada 316L ösenitik tip paslanmaz çeliğe titanyum (Ti), niyobyum (Nb) ve zirkonyum (Zr) katkıları yapılarak in vitro biyouyumlulukları değerlendirildi. Bu amaçla hazırlanan örneklerin biyouyumluluğunu değerlendirmek için Tripan Mavisi, MTT, ROS, SEM, ICP-MS ve SBF testleri yapıldı. 3T3 fibroblast hücre hattı kullanıldı ve 25T kültür kaplarına 1×105 hücre yoğunluğunda ekildi. Tripan mavisi testi sonuçları; 316L, 316L-Ti, 316L-Nb and 316L-Zr biyomalzemeleri için sırasıyla 96%, 92%, 95%, 90%, ve MTT testi için sonuçlar 100%, 108%, 103%, 107% olarak tespit edildi. ROS analizinde tüm test grupları birbirlerine çok yakın bulundu. Biyomalzemelerin yüzeyinde ki 3T3 fibroblast hücreleri SEM ile görüntülendi ve morfolojilerinin değişmediği görüldü. SBF testinde hidroksiapatit oluşumunun 316L ile benzer olduğu görüldü. Sonuç olarak yapılan katkılar 316L alaşımlarının biyouyumluluğunu arttırıcı yönde etki gösterdiği ve biyomedikal uygumalar için uygun hale getirmiştir.ABSTRACTEFFECT OF TITANIUM, NIOBIUM AND ZIRCONIUM ADDITIVES ON BIOCOMPABLITIY OF 316L STAINLESS STEEL FOR BIOMEDICAL APPLICATIONSOver the years material research for to be used in biomedical application has been aimed to develop numerous metals and alloys. From these metals, 316L and 316L alloys are being widely used for their mechanical and corrosion resistance properties in biomedical applications. Biomaterial researches are being done to develop 316L alloys, and the most striking point is to improve the biocompatibility of these new materials. For the biomaterials research the functionality of materials surface, content, and corrosion resistance are the most important issues. But the correlation between the material properties and the biological systems are quite complex. For this purpose cytotoxicity tests are being done to determine the compatibility of biomaterials. In this study the effect of titanium (Ti), niobium (Nb), and zirconium (Zr) additives on injection molded austenitic grade 316L stainless steels were determined the for their in vitro biocompatibilities. Trypan Blue, MTT, ROS, SEM, ICP-MS and SBF were performed to evaluate the potential biocompatibilities of the specimens. In the cell culture tests, the 3T3 mouse embryo fibroblast cell line was used and the cells were seeded at the density of 1×105 cell line in 25T flasks. Trypan Blue exclusion assay results were 96%, 92%, 95%, 90%, 91% and MTT results were found to be 100%, 108%, 103%, 107%, 316L, 316L-Ti, 316L-Nb and 316L-Zr, respectively. The results of ROS analysis indicated that the all test groups were nearly same as control group. SEM images demonstrated that of 3T3 cells attached on biomaterials and did not show any morphological changes. In SBF test hydroxyapatite formation were similar to 316L. As a result the additives on 316L improved the biocompatibilities of the alloys and allow them suitable for biomedical applications.

Metal seramik restorasyonlar diş hekimliğinde yaygın şekilde kullanılmaktadır. Ancak estetik beklentilerdeki artış zirkonyum dioksit gibi seramik sistemlere yönelmeye neden olmuştur.Bu çalışmanın amacı zirkonya ve metal altyapıların periodontal dokulara olan etkilerini incelemek ve karşılaştırmaktır. Posterior 3 üyeli köprü protezi ihtiyacı olan 12 hasta çalışmaya dahil edildi. Her hastada biri zirkonya biri metal alatyapılı 12 adet zirkonya, 12 adet metal seramik toplamda 24 adet restorasyon yapıldı. Simantasyondan 1 hafta ve 6 ay sonra protezler değerlendirildi. Californian Dental Association(CDA) kriterleri protetik sonuçları ölçmek için kullanıldı. Plak indeksi (PI), sondalamada kanama (SK), gingival indeks(GI), sondalanabilir cep deinliği (SCD) ve serbest dişeti kenarının konumu (SDKK) ölçüldü. DOS MMP-8 konsantrasyonu ELISA ile belirlendi. Radyografik değerlendirme yapıldı ve OHQoL-UK anketi uygulandı.Metal seramik restorasyonların sağ kalım oranı %100 iken zirkonya restorasyonlarda bu oran %91,7 olarak bulundu. 1 zirkonya restorasyonda küçük seramik kırığı ve başka bir restorasyonda altyapı kırığı oluştu. PI ve SK değeleri 1. Haftanın sonunda metal seramik restorasyonlarda istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulundu. Ancak diğer periodontal ölçümlerde, MMP-8 konsantrasyonlarında, OHQoL-UK skorlarında ve radyografik değerlendirmede iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı fark görülmedi.Periodontal dokular her iki restorasyona da iyi cevap vermiştir. Ancak zirkonya restorasyonlarda altyapı ve seramik kırığı çözülmesi gereken problemlerdir.Anahtar Kelimeler: Zirkonya, dental alaşımlar, biyouyumluluk, periodontal, protez. Metal ceramic restorations have been widely used in dentistry, but because of aesthetic demand there has been a move toward ceramic restorations such as zirconium dioxide.The purpose of this clinical study is to investigate and compare the effect of zirconia and metal alloy on periodontal tissues.12 patients who needed two posterior three unites FDPs included in study. Each patient had one zirconia and one metal ceramic restoration. 12 zirconia and 12 metal ceramic total of 24 FDPs were fabricated. One week and 6 months after cementation, FDPs were evaluated. Californian Dental Association (CDA) quality evaluation system was used to evaluate the prosthetic outcome. Periodontal parameters were assessed by determining the plaque index (PI), bleeding on probing (BOP), gingival index GI, probing pocket depht (PPD) and position of gingival margine of the abutment teeth. GCF concentration of MMP-8 determinated by ELISA. Radiographic evaluation and OHQoL questionnaire were performed.The survival rates for metal-ceramic and zirconia restorations were %100 and %91,7 respectively. Minor chipping of the veneering ceramic was observed in 1 zirconia FDPs and framework fracture in another. PI and BOP score of metal ceramic restoration were significant higher than zirconia at one week. No significant differences were observed between two groups with regard to other periodontal parameters, MMP-8 concentration, OHQoL score and radiographic evaluation.Periodontal tissues showed good response to the both type of restoration. Framework fracture and ceramic chipping at zirconia restoration shoul be reduced.Key Words: Zirconia, dental alloys, biocompatibility, periodontal, prosthesis. 121

Fabrication of nanofibrous biomaterials based on natural materials through various techniques is a popular research topic, particularly for biomedical applications. Electrospinning, a well-established technique for nanofiber production has also been extended for producing nanofibrous structures of natural materials that mimic natural extracellular matrix of mammalian tissues. Collagen nanofiber production utilizes hexafluoro propanol (HFP) as a solvent for electrospinning. A novel cost-effective electrospun nanofibrous membrane is established for wound dressing and allogeneic cultured epidermal substitute through the cultivation of human dermal keratinocytes for skin defects. Several synthetic polymers such as polycaprolactone (PCL) are generally electrospun for tissue engineering applications because of their remarkable mechanical stability and slow degradation rates. The large surface area of the polymer nanofibers with specific modifications facilitates cell adhesion and control of their cellular functions. The objectives of this study were to optimize fabrication parameters of electrospun nanofibrous membranes from biodegradable PCL and collagen-blended nanofibrous membranes to combine mechanical integrity and spinnability of PCL with high biocompatibility of collagen, and to examine keratinocyte attachment, morphology, proliferation, and cell-matrix interactions. Results prove that the porous nanofibrous PCL and modified PCL-blended collagen nanofibrous membranes are suitable for the attachment and proliferation of keratinocytes, and might have the potential to be applied as wound dressing as well as in tissue engineering as an epidermal substitute for the treatment of skin defects and burn wounds.