Search

Organizmalar yaşamlarını devam ettirebilmek için abiyotik çevresel koşullara uyum sağlarlar. Özellikle ortam sıcaklığındaki değişimler; canlıların beslenme, üreme, gelişim ve morfolojileri üzerinde etkilidir. Sıra dışı sıcaklık değişimleri özellikle ektotermik hayvanlar için ölümcül olabilir. Karasal ektotermler. doğada donma noktasının altındaki sıcaklıklarda hayatta kalabilmek için davranışsal, fizyolojik ve biyokimyasal bazı özel stratejiler geliştirmişlerdir. Bazı türler göç ederek su ya da toprak altında kış uykusuna yatmak suretiyle dondurucu sıcaklıklardan kaçınırlar. Bazıları ise donma koşullarına maruz kalarak kışı geçirmek zorundadırlar. Genel olarak dondurucu soğuğa dayanıklılık donmadan kaçınma (süper soğuma) ve donma toleransı stratejilerine bağlıdır. Donmadan kaçınma durumunda vücut sıvılarının donma noktasının altındaki sıcaklıklarda sıvı formu korunurken donma toleransı stratejisini kullanan canlılarda ise vücutlarındaki toplam suyun %50’sinden fazlasının donması tolere edilebilir. Karasal hibernatör hayvanlardan bazı amfibi ve sürüngen gruplarında da tespit edilen donma toleransı stratejisi onların dondurucu kış koşullarında hayatta kalmalarını sağlamaktadır. Bu özel türler kriyoprotektif mekanizmaları ile donmanın ölümcül etkilerinden korunurlar. Donma süresince yaşamsal faaliyetleri tamamen duran bu hayvanlar çözündükten sonra kısa bir süre içerisinde de normal yaşama dönerler. Bu mucizevi mekanizmanın araştırılması yalnızca hayvanların karmaşık adaptasyonunu açıklamakla kalmaz, aynı zamanda doku ve hücre kriyoprezervasyon teknolojisine de kaynak sağlar. Bu derleme amfibilerin donma toleransı stratejilerine dair bilgiler sunarak henüz yeterince çalışılmamış bu konuda araştırma yapmak isteyenlere katkı sağlayacaktır., Organisms adapt to abiotic environmental conditions in order to survive. Especially environmental temperature changes are effective on their feeding, reproduction, development, and morphology. Extreme temperature changes can be fatal, especially for ectothermic animals. Terrestrial ectotherms have developed some special behavioral, physiological, and biochemical strategies to survive in freezing temperatures in nature. Some species avoid freezing temperatures by migrating and hibernating under water or soil. Others have to spend the winter exposed to freezing conditions. In general, cold hardiness depends on freeze avoidance (supercooling) and freeze tolerance strategies. In the case of freeze avoidance, the liquid form of body fluids is preserved at temperatures below the freezing point, while the freezing of more than 50% of the total water in their bodies can be tolerated in animals using the freeze tolerance strategy. The freeze tolerance strategy, which has also been found in some amphibian and reptile groups from terrestrial hibernator animals, enables them to survive in freezing winter conditions. These special species are protected from the deadly effects of freezing by the cryoprotective mechanisms. These animals, whose vital activities are completely stopped during freezing, return to normal life in a short time after thawing. The research of this miraculous mechanism not only explains the complex adaptation of animals but also provides resources for tissue and cell cryopreservation technology. This review will contribute to those who want to do research on this subject, which has not yet been studied enough, by providing information on the freeze tolerance strategies of amphibians.

Amaç: Çalışmanın amacı elit pentatlon sporcularında yükselti antrenmanın oksidatif stres ve antioksidan savunma sistemi belirteçleri üzerine etkilerini incelemekti. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 24-40 yaşları arasında, düzenli antrenman yapan on iki elit erkek pentatlon sporcusu katıldı. Sporcuların deniz seviyesindeki son antrenmanlarından 24 saat sonra istirahat kanları alındı. Daha sonra sporculara 2500 metre yükseklikte 4 hafta süreyle yükselti antrenmanı yaptırıldı ve antrenman sonrasında son antrenmandan 24 saat sonra sporculardan tekrar açlık kan örnekleri alındı. Kan örneklerinde malondialdehit (MDA), glutatyon (GSH) seviyeleri ve süperoksit dismutaz (SOD) aktivitesi analiz edildi. Bulgular: Sporcularda yüksek irtifa antrenmanından sonra antrenman öncesine göre MDA ve GSH seviyeleri artmıştı (P < 0,05), fakat SOD aktivitesinde herhangi bir değişiklik yoktu (P > 0,05). Sonuç: Bu çalışmadan elde ettiğimiz bulgulara göre yükselti antrenmanı elit pentatlon sporcularda oksidatif stresi artırıp enzimatik olmayan antioksidan sistemini güçlendirirken enzimatik antioksidan sistemini etkilemez., Objective: The aim of this study was to investigate the effects of altitude training on oxidative stress and antioxidant system defense markers in elite pentathletes. Materials and Methods: Twelve elite male regularly trained pentathletes aged 24-40 years were participated in the study. Fasting blood samples were taken from the athletes 24 hours after the last training session at sea level. After that, athletes were performed altitude training at 2500 meters for 4 weeks and 24 hours after the last training session fasting blood samples were taken again. In the blood samples malondialdehyde (MDA), glutathione (GSH) levels and superoxide dismutase (SOD) activity were analyzed. Results: In the athletes, after the altitude training MDA and GSH were levels increased (P < 0.05), but SOD activity were not changed (P > 0.05) compared to the pre-training. Conclusion: According to the results obtained from this study, altitude training increased oxidative stress and improved non-enzymatic antioxidant system but does not affects enzymatic antioxidant system in the elite pentathletes.

TEZ13099 Tez (Doktora) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2017. Kaynakça (s. 133-163) var. XXV, 165 s. :_res. (bzs. rnk.), tablo ;_29 cm. Galleria mellonella L., pyriproxyfen ve Bacillus thuringiensis’ nin LD50 değerlerinin tek başına ve karışım halinde 24,48 ve 72 saatlik etkileri sonucunda, 5. evre larvaların hemolenf, orta barsak ve yağ dokusunda malondialdehid (MDA) miktarı, katalaz (CAT), superoksit dismutaz (SOD), glutatyon peroksidaz (GPx), glutatyon-s-transferaz (GST), asetilkolinesteraz (AChE), sitokrom P450 (Cyt P450) aktiviteleri ile, total ve diferansiyel hemosit sayıları üzerine etkileri incelenmiştir. Pyriproxyfen ve B. thuringiensis’in etkisinde, larvaların hemolenf, orta barsak ve yağ dokusunda antioksidan ve detoksifikasyon enzim aktiviteleri ile MDA seviyesinde uygulama süresine ve doku farklılıklarına bağlı olarak değişimler belirlenmiştir. Pyriproxyfen ve B. thuringiensis’ in uygulanması sonucunda total hemosit sayısında, uygulamadan 24 saat sonra azalma, 48 ve 72 saat sonra ise artış meydana gelmiştir. Diferansiyel hemosit sayısı üzerine etkilerinde ise, prohemosit, plazmatosit, granülosit, sferülosit ve önositoid sayılarında pyriproxyfen ve B. thuringiensis uygulamasına ve uygulama zamanına bağlı olarak değişiklikler meydana geldiği belirlenmiştir. Bu çalışma ile, pyriproxyfen ve B. thuringiensis uygulamaları sonucu, G. mellonella larvalarında biyokimyasal ve fizyolojik tepkilere yol açtığı ortaya konmuştur. Ayrıca, larvanın hemosit sayılarında da meydana gelen değişimler sonucunda bu insektisitlerin immun savunma üzerinde de etkili olabileceği belirlenmiştir. Effects of LD50 values of pyriproxyfen and Bacillus thuringiensis applied singly and in mixture on malondialdehyde (MDA) levels, catalase (CAT), superoxide dismutase (SOD), glutathione peroxidase (GPx), glutathione-stransferase (GST), acetylcholinesterase (AChE), cytochrome P450 (Cyt P450) enzyme activities in hemolymph, midgut and fat body and total and differential hemocyte counts of fifth instar larvae of Galleria mellonella at 24, 48 and 72 hours were investigated. Effects of these insecticides on antioxidant and detoxification enzyme activities were changed depends on exposure time and differences of tissues. Exposure to pyriproxyfen and B. thuringiensis decreased total hemocyte counts at 24 hours whereas increased at 48 and 72 hours. Differential hemocyte counts which are prohemocytes, plasmotocytes, granulocytes, spherulocytes, eunocytoids were changed depends on exposure time and exposed to pyriproxyfen and B. thuringiensis. The results of present study revealed that pyriproxyfen and B. thuringiensis can result reactions of biochemical and physiological of G. mellonella. Also, it was determined that pyriproxyfen and B. thuringiensis effected immune defense system of larvae by the alterations in hemocyte numbers. Bu Çalışma Ç.Ü. Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi Tarafından Desteklenmiştir. (Proje no: FEF2011D27) ve Teknolojik Araştırma Kurumu (TÜBİTAK) (Proje No: 114Z023) tarafından desteklenmiştir.

Doktora Tezi Bu çalışmada, streptozotosin ile diyabet oluşturulmuş sıçanlarda Saccharomyces cerevisiae kaynaklı ticari beta glukanın antioksidan ve immunoprotektif etkileri çeşitli parametreler kullanılarak araştırılmıştır. Oksidatif stres ve doku hasarının belirlenmesi için, karaciğer ve böbrek dokularında malondialdehid (MDA) ve miyeloperoksidaz (MPO) aktiviteleri, antioksidan etki için süperoksid dismutaz (SOD), katalaz (CAT), glutatyon peroksidaz (GPx) ve glutatyon redüktaz (GR) enzimlerinin aktiviteleri, immunoprotektif etkiler için inflamatuvar (TNF-? ve IL-6) ve antiinflamatuvar (IL-10) sitokinlerin serum düzeyleri incelendi. Çalışmada 40 adet Spraque Dawley erkek sıçan, 4 gruba ayrıldı. Grup 1 kontrol (n=10), grup 2 diyabet (n=7), grup 3 beta glukan (n=10) ve grup 4 (n=7) diyabet+beta glukan olarak belirlendi. Deneysel diyabet, grup 2 ve 4'teki sıçanlara intraperitoneal olarak 60 mg/kg STZ enjeksiyonu ile oluşturuldu. Enjeksiyondan 24 saat sonra grup 2 ve grup 4'teki sıçanlara beta glukan (50 mg/kg) 10 gün süreyle nazogastrik sonda ile oral olarak verildi. Deney başlangıcı ve sonunda vücut ağırlıkları ölçülmüş, diyabet ve diyabet+beta glukan gruplarındaki hayvanların deney sonu vücut ağırlıklarında anlamlı bir azalma görüldü (p< 0.001). Diyabet ve diyabet+beta glukan gruplarının glukoz düzeyleri deney başındaki glukoz düzeyi ile karşılaştırıldığında anlamlı bir artış tespit edilmiştir (p< 0.001). Beta glukan grubunda ise anlamlı bir değişiklik görülmemiştir. Açlık kan şekeri ise, diyabet grubunda yükselmiş, diyabet+beta glukan grubunda ise diyabet grubu ile kıyaslandığında anlamlı bir azalma tespit edilmiştir (p

Bu çalışmada, streptozotosin ile diyabet oluşturulmuş sıçanlarda Saccharomyces cerevisiae kaynaklı ticari beta glukanın antioksidan ve immunoprotektif etkileri çeşitli parametreler kullanılarak araştırılmıştır. Oksidatif stres ve doku hasarının belirlenmesi için, karaciğer ve böbrek dokularında malondialdehid (MDA) ve miyeloperoksidaz (MPO) aktiviteleri, antioksidan etki için süperoksid dismutaz (SOD), katalaz (CAT), glutatyon peroksidaz (GPx) ve glutatyon redüktaz (GR) enzimlerinin aktiviteleri, immunoprotektif etkiler için inflamatuvar (TNF-α ve IL-6) ve antiinflamatuvar (IL-10) sitokinlerin serum düzeyleri incelendi. Çalışmada 40 adet Spraque Dawley erkek sıçan, 4 gruba ayrıldı. Grup 1 kontrol (n=10), grup 2 diyabet (n=7), grup 3 beta glukan (n=10) ve grup 4 (n=7) diyabet+beta glukan olarak belirlendi. Deneysel diyabet, grup 2 ve 4'teki sıçanlara intraperitoneal olarak 60 mg/kg STZ enjeksiyonu ile oluşturuldu. Enjeksiyondan 24 saat sonra grup 2 ve grup 4'teki sıçanlara beta glukan (50 mg/kg) 10 gün süreyle nazogastrik sonda ile oral olarak verildi. Deney başlangıcı ve sonunda vücut ağırlıkları ölçülmüş, diyabet ve diyabet+beta glukan gruplarındaki hayvanların deney sonu vücut ağırlıklarında anlamlı bir azalma görüldü (p< 0.001). Diyabet ve diyabet+beta glukan gruplarının glukoz düzeyleri deney başındaki glukoz düzeyi ile karşılaştırıldığında anlamlı bir artış tespit edilmiştir (p< 0.001). Beta glukan grubunda ise anlamlı bir değişiklik görülmemiştir. Açlık kan şekeri ise, diyabet grubunda yükselmiş, diyabet+beta glukan grubunda ise diyabet grubu ile kıyaslandığında anlamlı bir azalma tespit edilmiştir (p