Search

In this study, it was aimed to examine the relationship between arm and leg volume and sprint swimming performance in 10-12 year old swimmers. A total of 20 swimmers, 10 female and 10 male, who are licensed swimming, participated in the study by filling out the "Parent Information/Permission Form". Arm volume, leg volume and 50 m swimming performance measurements in all styles were applied to the swimmers. Datas were analyzed in the statistical package program descriptive statistics and non-parametric correlation analysis since they did not show normal distribution. When the relationship between the total arm volume of the swimmers and their swimming performance is examined, the relationship in the butterfly style is insignificant; A significant positive correlation was found in other styles. The relationship between total leg volume values and swimming performances was also found to be positively significant in all styles. As a result, we can say that the dominance of the anaerobic energy system, muscle volume and mass are directly proportional in the sprint swimming characteristic. In addition, we think that land and water trainings aimed at improving strength, even at a young age, contribute to hypertrophy in muscle mass and anaerobic contribution to the energy mechanism of the muscle. Considering the important factors affecting the state of physical and physiological responses in swimming, we think that the results of our study will add reference value to swimming coaches and swimmers in terms of performance monitoring., Bu çalışmada kol ve bacak hacminin 10-12 yaş yüzücülerde sprint yüzme performansları ile ilişkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmaya lisanslı olarak yüzme sporu yapan 10 kız ve 10 erkek toplam 20 yüzücü “Veli Bilgilendirme/İzin Formu” doldurtularak katıldı. Yüzücülere kol hacmi, bacak hacmi ve tüm stillerde 50 m yüzme performans ölçümleri uygulandı. Veriler istatistik paket programında tanımlayıcı istatistik ve normal dağılım göstermedikleri için non-parametrik korelasyon analizi ile incelendi. Yüzücülerin toplam kol hacmi ve yüzme performansları arasındaki ilişki incelendiğinde kelebek stilinde ilişki anlamsızken; diğer stillerde pozitif yönde anlamlı ilişki tespit edildi. Toplam bacak hacmi değerleri ve yüzme performansları arasındaki ilişki de ise tüm stillerde pozitif yönde anlamlı ilişkiye rastlandı. Sonuç olarak, sprint yüzme karakteristiğinde anaerobik enerji sisteminin baskınlığı ve paralel olarak ilgili enerji sistemine kas hacmi ve kütlesinin doğru orantılı olduğunu söyleyebiliriz. Ek olarak, küçük yaş dahi olsa kuvveti geliştirmeye yönelik yapılan kara ve su antrenmanlarının kas kütlesinde hipertrofi, kasın enerji mekanizmasında ise anaerobik katkıları olduğunu düşünmekteyiz. Yüzme branşında fiziksel ve fizyolojik tepkilerin durumu etkileyen önemli faktörler göz önüne alındığında, performans takibi açısından çalışmamız sonuçlarının yüzme antrenörlerine ve yüzücülere referans değer katacağını düşünüyoruz.

Bu araştırmanın amacı, farklı yorgunluk modellerinin erkek voleybolcularda dinamik denge üzerine etkisinin incelenmesidir. Araştırmaya Süleyman Demirel Üniversitesi Voleybol takımında oynayan 13 erkek sporcu katıldı. Sporcuların yaş ortalamaları 21,69±2,13 yıl, boy ortalamaları 182,84±5,98 cm, vücut ağırlık ortalamaları 76,92±9,36 kg, spor yaşları 8,76±4,34 yıl ve beden kitle indeksleri 23,21±3,38 kg/m2 olarak tespit edildi. Denge ölçümleri iki farklı yorgunluk modeli uygulanarak alınmıştır. İlk olarak teknik taktik yoğunluklu antrenman öncesi ve sonrası alınmıştır. İkinci olarak Wingate yorgunluğudur sporcular bisiklet ergonometrisi öncesi ve sonrasında denge testine girmişlerdir. Sporculara her iki denge testinden önce kullanılan denge aleti ve denge protokolü hakkında sözel ve görsel bilgilendirme yapılmıştır. Verilerin istatistiksel analizi için istatistik programı kullanıldı. Verilerin normal dağılım gösterip göstermediği "Shapiro–Wilk Testi"; normal dağılım gösteren verilerin ön ve son test karşılaştırılması "Eşleştirilmiş t Testi"; yorgunluk modellerinin karşılaştırılmasında da Bağımsız Gruplarda t testi kullanıldı. Sonuçlar "p0,05). Voleybolcularda Wingate yorgunluk modelinin ön ve son test karşılaştırılması sonucunda fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p>0,05). Voleybolcuların antrenman ve Wingate yorgunluk modellerinin birbiri ile karşılaştırılması sonucunda fark istatistiksel olarak anlamsız bulundu (p>0,05). Sonuç olarak, karşılıklı mücadelenin oyun esnasında yoğun yaşandığı voleybol müsabakalarında sporcuların dinamik denge özelliğini iyi kullanmaları gerekmektedir. Çalışmamız kondisyonel ve koordinatif özelliklerde mükemmelliğin takım sporuyla birleştiği bir branş olan voleybolda tüm hareketlerde dinamik denge özelliğinin önemli bir beceri olduğunu ortaya koymaktadır. Müsabaka esnasında yaşanılan yorgunluk bulgularımızda da görüldüğü üzere yüksek şiddette yüklenmelerde dinamik dengeyi etkilemektedir. Bu yüzden Voleybol sporunda spor bilimci ve antrenörlerin uygulayacakları antrenman programlarında yorgunluk indeksi ile ilişkili dinamik denge çalışmaları önem arz etmektedir. Araştırmamız bu sebeplerden ötürü antrenman planlaması ve programlamasında spor bilimci ve antrenörler açısından önem taşıyabilir. Ayrıca çalışmamızın bu konu ile ilgili yapılacak diğer çalışmaları destekleyebileceğini, voleybolda sportif performansın geliştirilmesinde yeni ve farklı bakış açıları geliştirebileceğini düşünmekteyiz. Anahtar Kelimeler: Voleybol, Yorgunluk, Dinamik Denge., The purpose of this study is to investigate the effect of different fatigue models on dynamic balance in male volleyball players. 13 male athletes who played in Süleyman Demirel University Volleyball team participated in the study Average age of athletes is 21.69 ± 2.13 years, average height is 182.84 ± 5.98 cm, body weight averages are 76.92 ± 9.36 kg, sports ages are 8.76 ± 4.34 years and body mass indices are 23 Was determined as 21 ± 3,38 kg / m2 Balance measurements were taken by applying two different fatigue models. First, technical tactical intensity was taken before and after training. Secondly, Wingate is fatigue athletes entered the balance test before and after bicycle ergonometrics. Verbal and visual information was given to the athletes about the balance instrument and balance model used before both balance tests. A statistical program was used for the statistical analysis of the data. "Shapiro - Wilk Test" whether the data shows normal distribution or not; comparison of normally distributed data before and after test "Paired t Test"; T-test was used in Independent Groups in comparison of fatigue models. The results were evaluated according to the significance level of "p 0.05). As a result of the comparison of Wingate fatigue model pre and post test in volleyball players, the difference was statistically significant (p> 0.05). The difference between the volleyball players' training and Wingate fatigue models was statistically insignificant (p> 0.05). As a result, athletes should use the dynamic balance feature well in volleyball competitions where mutual struggle is intense during the game. Our study reveals that dynamic balance feature is an important skill in all movements in volleyball, which is a branch of perfection in conditional and coordinative features with team sports. As seen in our fatigue findings during the competition, it affects dynamic balance in high intensity loads. Therefore, dynamic balance studies related to fatigue index are important in the training programs to be implemented by sports scientists and coaches in Volleyball sport. Our research may be important for sports scientists and coaches in training planning and programming for these reasons. We also think that our study can support other studies on this subject, and can develop new and different perspectives in the development of sports performance in volleyball. Keywords: Volleyball, Fatigue, Dynamic Balance., Tez (Yüksek Lisans) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Spor Bilimleri Anabilim Dalı, 2020., Kaynakça var.

Amaç: Bu çalışmanın amacı farklı pliometrik antrenmanların erkek futbolcularda çabukluk ve sürat performansına etkisinin incelenmesidir.Yöntem: Çalışmamıza, Isparta Amatör Liginde mücadele eden DSİ Spor Kulübü futbol takımı (n=22) gönüllü olarak katıldı. Futbolcular rasgele yöntemle squat sıçrama tekniği (n=11) ve çoklu sıçrama tekniği olarak (n=11) iki gruba ayrıldı. Grupların yaş ortalaması squat sıçrama 24,07±4,63, çoklu sıçrama 23,8±3,67 yıl; boy ortalaması squat sıçrama 1,78±,60, çoklu sıçrama 1,81±1,01 m; vücut ağırlığı ortalaması squat sıçrama 73,07±8,45, çoklu sıçrama 72,52±6,67 kg; beden kütle indeksi ortalaması squat sıçrama 23,06±2,42, çoklu sıçrama 22,13±2,17 kg/m2 olarak hesaplandı. Gruplara 8 hafta, haftada 2 gün, günde en az 30 dk squat ve çoklu sıçrama antrenmanları uygulandı. Antrenman sürecinin başında ve sonunda gruplara dikey sıçrama, durarak uzun atlama ve 5, 10, 20, 30 m sprint testleri uygulandı. Verilerin analizi istatistik paket programında yapıldı. Grupların ön test ve son test değerlerini karşılaştırmak için “Eşleştirilmiş t Testi”, gruplar arası farkların karşılaştırılmasında ise “Bağımsız Gruplarda t Testi” kullanıldı. Sonuçlar “p

Amaç: Buçalışmanın amacı futsalcılarda görülen spor sakatlıklarının yaralanma bölgelerive türlerine göre değerlendirilmesini araştırmaktır. Materyal-metot: Çalışmaya100’ü kadın 95’i erkek olmak üzere toplam 195 sporcu “Veli Bilgilendirme Formu”alınarak katıldı. Sporcuların yaş ortalaması erkek 16,40±1,08, kadın 16,39±1,06yıl; boy ortalaması erkek 172,24±6,71, kadın 162,75±5,1 cm; vücut ağırlığıortalaması erkek 61,14±8,75, 54,52±7,58 kg olarak hesaplandı. Sporcularınsakatlıklarını değerlendirmede İskandinav Kas-İskelet Sistemi Anketi (TheNordic Musculoskeletal Questionnaire-NMQ) kullanılmıştır. Ankette vücut boyun,omuz, dirsek, el bileği, sırt, bel, kalça-uyluk, diz, ayak-ayak bileği olmaküzere dokuz bölüme ayrılmıştır. Anket son bir yıldaki sakatlıkların prevalansıve sonucu ile ilgili güvenilir bilgi sağlamaktadır. Anket uygulanırken kişiselgörüşme tekniği ile yüz yüze sorular sorulmuş ve anketör tarafından verilerforma aktarılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde istatistik paket programıkullanılmıştır. Sonuçlar frekans, yüzde dağılımı ve ki-kare testleri iledeğerlendirilmiştir. Anlamlılık düzeyi “0,05” olarak kabul edilmiştir. Bulgular: Futsalcıların enfazla yaralanma sıklıklarının 54’ü (%27,7) ayak-ayak bileği bölgesinde, 38’i(%19,8) diz bölgesinde ve 35’i (%17,9) sırt bölgesinde olduğu; en fazlayaralanma sıklığının diz bölgesinde 28’i (%14,4) ve omuz bölgesinde 22’si(%11,3) meydana geldiği ve bu yaralanma türlerinde en büyük oranın ezik-bereolduğu; sağlık kuruluşuna başvurularındiz, el-el bileği ve ayak-ayak bileği bölgelerindeki meydana gelenyaralanmalarda en fazla olduğu; yaralanmaların meydana gelme zamanı incelendiğindeise büyük oranın antrenman esnasında meydana geldiği, en fazla yaralanmalarınel-el bileği, ayak-ayak bileği ve diz bölgelerinde olduğu tespit edildi.Sonuç: Sonuç olarak, futsalcıların en fazla ayak-ayak bileği, diz ve el-elbileği bölgelerinden sakatlandığı ve bu konulardan sağlık kuruluşlarınabaşvurdukları tespit edildi. Bu sakatlıkların nedeni olarak sporcularınantrenman öncesi ısınma egzersizlerini tam olarak yapmaması ve salon zemininsertliği, topa müdahale ve rakip oyuncularının teması olarak söyleyebiliriz. Buduruma önlemek için sporcuların antrenman veya maç öncesinde yeterli ısınma veaçma-germe hareketlerine dikkat etmeleri önerilmektedir.

Amaç: Bu çalışmanın amacı, statik ve dinamik germe egzersizlerinin Taekwondocularda alt ekstremite kuvvet performansına akut etkilerinin incelemesidir.Gereç ve Yöntem: Araştırmaya Isparta İl'inde lisanslı 18-22 yaş arası 14 erkek Teakwondocu `Bilgilendirilmiş Gönüllü Olur Formu` doldurarak katıldı. İzokinetik testler en az 48 saatlik dinlenme aralığı içeren toplam 6 günde uygulandı. Sporcular, konsantrik izokinetik ön test öncesi ergometrik bisiklet ile 5 dk submaksimal ısınma egzersizlerine tabi tutuldu. Sistemli olarak önceden randomize edilen sporcular, ön test sonrasında germe yapılmayan (GY), statik (SG) ve dinamik germe (DG) protokollerini uyguladıktan sonra son teste geçildi. Dominant bacak ile 60 ve 180°/sn açısal hızlarında 3 submaksimal denemeyi 3 maksimal efor takip etti. Açısal hızlar arasında 2 dk dinlenmeye izin verildi. Sporcuların tüm ön ve son test `Zirve Güç` değerleri `Newton metre (Nm)` cinsinden kaydedildi. Verilerin istatistiksel analizi SPSS 20.0 istatistik programında her bir germe protokolüne göre alınan tüm ön ve son kuvvet test değerlerinin karşılaştırılmasında `Eşleştirilmiş t Testi`; uygulanan farklı germe protokollerinin birbirleri arasında karşılaştırılmasında ise `Tekrarlı Ölçümler İçin Tek Yönlü Varyans Analizi` kullanılarak yapıldı. Veriler `0,05` anlamlılık düzeyine göre değerlendirildi.Bulgular: Taekwondoculara 60 ve 180°/sn açısal hızlarda uygulanan diz ve ayak izokinetik kuvvet ön ve son test değerlerin karşılaştırılmasında istatistiksel olarak farka rastlanmadı (p>0,05). Benzer olarak her bir açısal hızda germe protokollerinin birbirleri ile karşılaştırılması sonucunda da farka rastlanmadı (p>0,05).Sonuç: Çalışmamızdaki bulgular ve onu destekleyen diğer araştırmalara göre izokinetik kuvvet parametrelerinde değişimin görülmemesinin sebeplerinden biri literatürde önerilen ve spor aktivitelerinde kullanılan normal oranlardan daha fazla set sayısı ve germe süresi uygulanmasının statik germe egzersizlerinde nörojenik inhibasyon oluşturabileceği; dinamik germe egzersizlerinde ise yorgunluğa neden olabileceği söylenebilir. Ek olarak bu uzun süreli uygulamalarında, kuvvet performansında minimal düzeyde etki etmesine rağmen kastaki kanlanma oranını yeteri kadar artırmadığı düşünülebilir. Kuvvet ve performansta küçük pozitif artışların ve farkların müsabaka sonucunu etkilediği Taekwondo gibi spor dallarında ısınma bölümünde uygulanan germe protokollerinin, ilgili branşın gereksinimlerine göre yapılması önerilir. Araştırmamızdaki tüm parametrelerin kuvvet performansı ile ilişkili olduğu düşünüldüğünde, spor bilimcilerinin Taekwondo branşında kuvvette pozitif artış için müsabaka öncesi uygun set sayısı ve germe süreleri içeren, mekanik ve nöromüsküler faktörler göz önünde bulundurularak belirlenen germe protokollerini uygulaması önerilmektedir.Anahtar Sözcükler: Statik Germe, Dinamik Germe, Taekwondo, Kuvvet. Aim: The aim of this study is to investigate acute effects of static and dynamic stretching exercises on lower extremity strength performances in Taekwondo Athletes.Materials and Methods: 14 male licenced-Taekwondo athletes between 18-22 ages joined to the study by filling `Informed Consent Form` in Isparta. Isokinetic tests were applied totally 6 days containing at least 48 hour-rest intervals. The athletes were subjected to 5 min submaximal warm-up exercise with the ergometric bicycle before isokinetic pre-tests. Our athletes already randomed systematically, passed the final test by applying the nostretching (NS), static (SS) and dynamic stretching (DS) protocols after the pre-test. 3 submaximal trials preceded 3 maximal efforts with dominant leg in the tests of 60 and 180°/sec. 2-minute rest was allowed between each angular speed. Ahtletes' all pre and post-test `Peak Torque` values were recorded in `Newtonmeter (Nm)`. Statistical analysis of datas were done at SPSS 20.0 statistics program by using `Paired t Test` for comparison of pre and post-test values according to each stretching protocols; were done by using `Repeated-Measures ANOVA` for comparison of stretching protocols between them. Datas were evaluated according to `0,05` significance level.Findings: Comparison of isokinetic pre and post-test values for knee and ankle applied to Taekwondo athletes in velocities of 60 and 180°/sec, there was no difference statistically (p>0,05). Similarly, there was no difference in the comparison results of stretching protocols between them in each velocity (p>0,05).Results: As a result, according to findings in our study and the other supported researches, the opinion is shared as the reasons for lack of changes in isokinetic strength parameters that applying more number of sets and stretching time than suggested in literature in sports activities create neurogenic inhibition in static stretching exercises; may cause fatigue in dynamic stretching exercises. Additionally, it can be thought that these long-term exercises do not increase enough rate in muscle blood supply, although they affect minimally the strength performance. It is suggested that stretching protocols applied in warm-up section should be done according to the requirements of the relevant branch as Teakwondo in which minor positive increases and differences in strength and performance affected the competition results. Considering that all the parameters in our study associated with strength performance, it is recommended for positive increment of strength in Taekwondo that sport scientists should performe the stretching protocols before competition which include appropriate number of sets and stretching time; take into account of mechanic and neuromuscular factors. Key Words: Static Stretching, Dynamic Stretching, Taekwondo, Strength. 73

Saldırganlık gerek fiziksel gerekse sözel olarak zarar vermeyi amaçlayan her hangi bir eylem olarak tanımlanır (Eron, 1982). Baron’a (1977) göre saldırganlık zarar verme amacı güden bir davranış iken, Lorenz’e (1970) göre sataşma ve kavga etme güdüsüdür (Akt:Tuzgöl, 2000). Çeşitli teorisyenlere göre saldırganlık hakkında değişik teoriler ortaya atılsa da saldırganlığın altında yatan temel nedenin bireyin psikolojik ve sosyolojik olgunluğu olduğu savunulur. Saldırgan bireyler psikolojik ve sosyal açıdan eksikliktirler ve bu eksikliklerini gidermek için saldırgan davranışlar sergiledikleri ifade edilmektedir., The purpose of this study is to investigate the levels of aggression according to the socio-demographic characteristics of children who do regularly sports and not to do. 125 athletes, 140 sedentary, a total of 265 students participated in the study from three primary schools in the province of Isparta. To determine the level of aggression, "Aggression Scale" was used which developed by Şahin (2005). Data analysis was made in SPSS 15 software. Evaluation of data was performed by Mann-Whitney U test, Kruskal-Wallis H test. According to the findings, regular sports, academic achievement, family income, parents' educational level was found to have no effect on the level of aggression.

The aim of this study is to examine the physical, physiological and biomotoric features of endurance, uphill and interval trainings which were put into practice upon catagories of the Cadet-A and Cadet-B cyclists. 4 male cyclists from the cycling team of Kütahya Youth Center joined the study with their parent’s approval. The detected results of the bikers who joined the study is by order, average age 14,50+0,58 years, height 170,75+2.99 cm and weight pretest 60,25+6,85 kg, final test 58,25+6,18 kg. As pre and post-tests, from the physical measurements, circumference and body fat, lactate and strength 1RM tests were carried out. Training program carried out 6 weeks. At the statistic analysis of the data that was obtained, descriptive statistics were made. Pre and post-tests of body fat, circumference, lactate and strength 1RM minimum, maximum and average rates were detected. Between their pre and post-tests, some quantitative differences can be seen, Bu çalışmada Yıldız-A ve Yıldız-B kategorisindeki dağ bisikletçilerine yarış döneminde uygulanan mukavemet, tırmanış ve interval antrenmanların fiziksel, fizyolojik ve biyomotorik özellikleri üzerine etkisi incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmaya Kütahya Gençlik Merkezi bisiklet takımında bulunan 4 erkek dağ bisikletçisi aile izinli olarak katıldı. Araştırmaya katılan bisikletçilerin sırası ile yaşları ortalaması 14,50±0,58 yıl, boyları 170,75±2,99 cm ve vücut ağırlıkları ön test 60,25±6,85 kg, son test 58,25±6,18 kg olarak tespit edildi. Bisikletçilere ön ve son test olarak fiziksel ölçümlerden çevre ve deri altı yağ, laktat ve kuvvet 1RM testleri uygulandı. Mukavemet, tırmanış ve interval antrenmanlarını içeren program 6 hafta, haftada 7 gün ve günde 1 ile 4 saat arası uygulandı. Elde edilen verilerin istatistiksel analizinde tanımlayıcı istatistikler yapıldı. Dağ bisikletçilerine ait deri altı yağ, çevre ölçümleri, laktat ve kuvvet 1RM ön ve son testlerinin minimum, maksimum ve ortalama değerleri belirlendi. Ön ve son testleri arasında sayısal olarak farklılıklar görülmektedir. Sonuç olarak, dağ bisikletçilerine uygulanan 6 haftalık antrenman programı dâhilindeki mukavemet, tırmanış ve interval antrenmanlarının, performans değerlerini olumlu yönde etkilediği ve antrenman programının bu alanda çalışma yapacak spor bilimcilere bir örnek model olacağı düşünülebilir.

Bu araştırmanın amacı, üniversite kategorisi yüzücülerde hazırlık sezonu interval ve kombine antrenmanların vital kapasite, vücut ısısı, kalp atım sayısı ve yüzme performansı üzerine etkilerinin araştırılmasıdır. Araştırmaya Süleyman Demirel Üniversitesi yüzme takımında yer alan 16 yüzücü(10 erkek, 6 bayan) gönüllü olarak katılmıştır. Sporcuların yaşları ortalaması 22.06±1.87 yıl, boyları ortalaması 173.62±9.64 cm. ve vücut ağırlıkları ön test 71.64±15.17 kg.; son test 72.01±14.9 kg. olarak tespit edildi. İnterval ve kombine yüklenmeler içeren yüzme antrenmanları 12 hafta, haftada 5 gün ve günde 120 dk. olarak yapıldı. Sporculara hazırlık sezonu öncesi ve sonrası vital kapasite, vücut ısısı, kalp atım sayısı ve yüzme performans testleri uygulandı. Elde edilen verilerin istatistiksel analizinde SPSS programında ?Paired t testi? kullanıldı. Hazırlık sezonu öncesi ve sonrası test değerlerinin karşılaştırılmasında vital kapasite, kalp atım sayısı ve yüzme performans değerlerinde önemli derecede fark bulunurken (p0.05). Sonuç olarak, hazırlık sezonunda uygulanan interval ve kombine yüzme antrenmanlarının sporcuların performans değerlerini olumlu yönde etkilediği bulundu. Anahtar Kelimeler: Yüzme, İnterval, Kombine, Fizyoloji, Performans. The aim of this study is to investigate interval and combine trainings? effects on vital capacity, body temperature, heart rate and swimming performance in preparation season at university category swimmers.To the study, 16 swimmers (10 male, 6 female) were joined voluntarily who are all at Süleyman Demirel University swimming team, Athletes? mean of ages was identified 22.06±1.87 year, mean of lenghts was 173.62±9.64 cm. and mean of body weight pre-test 71.64±15.17 kg.; final test 72.01±14.9 kg.. Swimming trainings contained interval and combine loadings were made as 12 weeks, 5 days a week and 120 minutes a day. Vital capacity, body temperature, heart rate and swimming performance tests were applied to the athletes before and after preparation season. Analyzing handled datas statistically, ?Paired t Test? was used at SPSS programme. Comparing values of before and after preparation season, there were statistically found to be different in vital capacity, heart rate and swimming performance test values (p0.05).As a conclusion, this was found that interval and combine trainings applied in preparation season effects athletes? performance positively.Key Words: Swimming, Interval, Combine, Physiology, Performance. 61

Bu araştırmanın amacı, üniversite kategorisi yüzücülerde hazırlık sezonu interval ve kombine antrenmanların vital kapasite, vücut ısısı, kalp atım sayısı ve yüzme performansı üzerine etkilerinin araştırılmasıdır.Araştırmaya Süleyman Demirel Üniversitesi yüzme takımında yer alan 16 yüzücü(10 erkek, 6 bayan) gönüllü olarak katılmıştır. Sporcuların yaşları ortalaması 22.06±1.87 yıl, boyları ortalaması 173.62±9.64 cm. ve vücut ağırlıkları ön test 71.64±15.17 kg.; son test 72.01±14.9 kg. olarak tespit edildi. İnterval ve kombine yüklenmeler içeren yüzme antrenmanları 12 hafta, haftada 5 gün ve günde 120 dk. olarak yapıldı. Sporculara hazırlık sezonu öncesi ve sonrası vital kapasite, vücut ısısı, kalp atım sayısı ve yüzme performans testleri uygulandı. Elde edilen verilerin istatistiksel analizinde SPSS programında “Paired t testi“ kullanıldı.Hazırlık sezonu öncesi ve sonrası test değerlerinin karşılaştırılmasında vital kapasite, kalp atım sayısı ve yüzme performans değerlerinde önemli derecede fark bulunurken (p0.05).Sonuç olarak, hazırlık sezonunda uygulanan interval ve kombine yüzme antrenmanlarının sporcuların performans değerlerini olumlu yönde etkilediği bulundu. Anahtar Kelimeler: Yüzme, İnterval, Kombine, Fizyoloji, Performans., The aim of this study is to investigate interval and combine trainings’ effects on vital capacity, body temperature, heart rate and swimming performance in preparation season at university category swimmers.To the study, 16 swimmers (10 male, 6 female) were joined voluntarily who are all at Süleyman Demirel University swimming team, Athletes’ mean of ages was identified 22.06±1.87 year, mean of lenghts was 173.62±9.64 cm. and mean of body weight pre-test 71.64±15.17 kg.; final test 72.01±14.9 kg.. Swimming trainings contained interval and combine loadings were made as 12 weeks, 5 days a week and 120 minutes a day. Vital capacity, body temperature, heart rate and swimming performance tests were applied to the athletes before and after preparation season. Analyzing handled datas statistically, 'Paired t Test' was used at SPSS programme.Comparing values of before and after preparation season, there were statistically found to be different in vital capacity, heart rate and swimming performance test values (p0.05).As a conclusion, this was found that interval and combine trainings applied in preparation season effects athletes’ performance positively. Keywords: Swimming, Interval, Combine, Physiology, Performance., Tez (Yüksek Lisans)- Süleyman Demirel Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Spor Bilimleri Anabilim Dalı, 2013., Kaynakça var.

Bu çalışmanın amacı, elit karatecilerde core antrenmanlarının kuvvet ve denge özelliklerine etkisinin incelenmesidir. Araştırmaya Seydişehir Belediyesi Spor Kulübü sporcusu toplam 20 karateci (12 erkek, 8 kadın) katıldı. Sporcular kontrol (KG) ve core antrenman grubu (CAG) olmak üzere rastgele yöntemle iki gruba bölündü. KG'nun yaş ortalaması 15,40±0,96 yıl, spor yaşı ortalaması 5,20±1,61 yıl, vücut ağırlığı ortalaması 66,30±12,22 kg ve boy ortalaması 170,90±9,40 cm; CAG'nun yaş ortalaması 16,00±1,24 yıl, spor yaşı ortalaması 5,40±2,63 yıl, vücut ağırlığı ortalaması 64,70±10,29 kg ve boy ortalaması 171,40±9,25 cm olarak hesaplandı. 8 haftalık antrenman programı süresince, KG'na sadece haftada 3 gün, günde en az 90 dk karate antrenmanı; CAG'na ise karate antrenmanlarına ek olarak haftada 3 gün, günde en az 30 dk core antrenmanı yaptırıldı. Sporculardan antrenman dönemi öncesi ve sonrası dikey sıçrama testi, flamingo denge testi, yıldız denge testi ve 1 RM kuvvet testi ölçümleri alındı. Grupların ön test ve son test değerleri arasında fark olup olmadığını test etmek için Eşleştirilmiş T testi (Paired Samples t Test); gruplar arası karşılaştırmalar için ise Bağımsız Örneklem T testi (Independent Samples t Test) kullanıldı. Sonuçlar `p0,05). Sonuç olarak, core antrenmanların karatecilerde kuvvet ve denge özellikleri üzerine pozitif etkileri belirlenmiştir. Araştırmamız Karate gibi Olimpiyatlara ilk kez katılacak olan bir spor için spor bilimcisi/antrenörler tarafından karatede kuvvet ve denge performanslarında ki değişiklikleri inceleyerek kontrol etmeleri ve bu bilgilerden elde edilen sonuçlar ışığında antrenman programlarını geliştirebilmeleri, kendilerine özgü teknik ve taktik stratejiler belirleyerek antrenman programlarını organize edebilmeleri açılarından da önem taşımaktadır.Anahtar Kelimeler: Karate, Core Antrenman, Kuvvet, Denge. The aim of this study is to investigate the effects of core trainings on strength and balance features in elite karate athletes. 20 karate athletes (12 male, 8 female) participated in the study from Seydişehir Municipality Sports Club. The athletes were randomly divided into two groups: control group (CG) and core training group (CTG). The mean age of the KG was 15.40±0.96 years, the mean sport age was 5.20±1.61 years, the mean weight was 66.30±12.22 kg and the mean height was 170.90±9.40 cm; the mean age of the CTG was 16.00±1.24 years, the mean sport age was 5.40±2.63 years, the mean weight was 64.70±10.29 kg and the mean height was as 171.40±9.25 cm. During the 8 week training process, karate trainings were applied as 3 days a week, 90 min a day; core trainings additition to karate trainings were applied to CTG. Vertical jump test, flamingo balance test, star balance test and 1 RM strength test were measured before and after the training period. Paired Samples t Test was used to test the difference between pre-test and post-test values of the groups; Independent Samples t Test was used for comparisons between groups. The results were evaluated according to significance level of `p0.05). As a result, the positive effects of core training on strength and balance properties of karate athletes were determined. Our research for the first time in the Olympics for a sport like Karate will be attending that sports scientist/coaches by examining the changes in strength and balance performances in karate and developing the training programs in the light of the results obtained from this information, determining their own technical and tactical strategies in terms of organizing training programs is important.Keywords: Karate, Core Training, Strength, Balance. 60

Bu araştırmanın amacı, teknik ve kombine antrenmanların korfbolcularda bazı fizyolojik, motorik ve denge özellikleri üzerine etkisinin incelenmesidir. Araştırmaya Süleyman Demirel Üniversitesi Korfbol Takımında oynayan 8 kadın, 11 erkek toplam 19 sporcusu katıldı. Sporcuların yaş ortalaması kadın 19,50±1,30 yıl erkek 20,45±1,96 yıl, boy ortalaması kadın 170,75±8,01 cm erkek 186,64±6,00 cm; vücut ağırlıkları ortalaması kadın 59,25±4,52 kg erkek 81±9,26 kg olarak tespit edildi. Teknik ve kombine antrenmanlar 12 hafta boyunca, haftada 3 gün, günde 120 dk uygulandı. Sporculara antrenman periyodu öncesi ve sonrası dikey sıçrama, sağ-sol el kavrama, bacak-sırt kuvveti, 1 maksimum tekrar, 5, 10 ve 20 m sürat, Shuttle Run, esneklik, Flamingo (statik) ve Y (dinamik) denge, Illionis çeviklik testleri, dinlenik ve maksimal kalp atım sayısı ölçümleri yapıldı. Ön ve son test ortalamalarını karşılaştırma da `Eşleştirilmiş t Testi (Paired t Test) kullanıldı. Sonuçlar `p0,05). Sonuç olarak, teknik ve kombine antrenmanların korfbolcularda bazı fizyolojik, motorik ve denge özellikleri üzerine pozitif etkileri belirlenmiştir. Araştırmamız Korfbol gibi gelişmekte ve yeni yaygınlaşmakta olan bir spor branşında spor bilimcisi ve antrenörler açısından motorik, fizyolojik ve teknik performanslarında ki değişiklikleri inceleyerek kontrol etmeleri, antrenman programlarını geliştirebilmeleri, kendilerine özgü teknik ve taktik stratejiler belirleyerek antrenman programlarını organize edebilmeleri için önem taşıyabilir. The aim of this study is to investigate the effect of technical and combined training on some physiological, motoric and balance properties of korfbolcular. A total of 19 athletes, 8 female and 11 male, played in Süleyman Demirel University Korfball Team participated in the study. The mean age of the players was 19.50±1.30 in females, 20.45±1.96 years in males; mean height was 170.75±8.01 in females, 186.64±6.00 cm in males; mean weight was 59.25±4.52 in females, 81.55±9.26 kg in males. Technical and combined training sessions were performed for 12 weeks, 3 days a week, 120 minutes per day. Vertical jump to the athletes before and after the training period, right-left hand grip, leg-back strength, 1 maximum repetition, 5, 10 and 20 m speed, Shuttle Run, flexibility, Flamingo (static) and Y (dynamic) balance, Illionis agility tests, resting and maximal heart rate were measured. `Paired t Test` was used to compare pre- and post-test means. The results were evaluated according to significance level of `p 0.05). As a result, the positive effects of technical and combined training on some physiological, motoric and balance properties were determined. Our research may be important for sports scientists and coaches in a developing and emerging sports branch such as Korfball to examine the changes in their motoric, physiological and technical performances, to develop training programs, to determine their own technical and tactical strategies and to organize their training programs. 78

Bu araştırmanın amacı, yoğun antrenmanların 10-12 yaş tenisçilerde antropometrik, motorik, fizyolojik ve teknik performansları üzerine etkisinin incelenmesidir.Araştırmaya Isparta İlinde tenis sporu yapan 10-12 yaş 14 erkek tenisçi velilerinden `Veli Bilgilendirme ve Olur Formu` onaylatılarak katılmıştır. Sporcuların yaşları ortalaması 10,93±0,88 yıl, boyları ortalaması ön test 1,33±0,06 cm, son test 1,34±0,06 cm, vücut ağırlıkları ön test 33,60±3,99 kg, son test 34,40±3,68 kg ve beden kitle endeksleri ön test 18,99±2,21 kg/m2, son test 19,17±2,22 kg/m2 olarak tespit edildi. Yoğun antrenmanlar 12 hafta, haftada 5 gün ve günde en az 90 dk olarak yapıldı. Sporculara yoğun antrenman periyodu öncesi ve sonrası antropometrik, motorik, fizyolojik ve teknik performans testleri uygulandı. Verilerin istatistiksel analizinde SPSS programında `Paired t testi` kullanıldı. Antropometrik, motorik, fizyolojik ve teknik performans ön ve son test değerlerinin karşılaştırılmasında istatistiksel olarak fark önemli bulundu (p