Search

Bu çalışmanın amacı klinikte redüksiyonsuz disk deplasmanı teşhisi konulan, ağrı, ağız açıklığında kısıtlılık şikayeti olan hastalara yapılan artrosentez ve sonrasında uygulanan eklem içi botulinum toksin –A (Btx-A)'nın semptomlar üzerindeki etkisinin retrospektif olarak incelenmesidir. Eklem içi Btx-A enjeksiyonunun çeşitli ortopedi çalışmalarında güvenilir şekilde kullanılmasına rağmen temporomandibular eklem üzerinde yapılan kapsamlı bir değerlendirmeye rastlanmamıştır. Mevcut çalışma 2016-2018 yılları arasında İstanbul Medipol Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı'nda tedavi edilen hastaların kayıtları incelenerek yapılmıştır. Artrosentez endikasyonu konan hastalardan 30 hastanın 15'i artrosentez sonrası Btx-A enjeksiyonu (Grup I), 15'i ise sadece artrosentez (Grup II) yapılan hastalardan oluşmaktadır. Tedavi öncesi ve sonrası alınan kayıtlarda demografik veriler, VAS, ağız açıklığındaki değişimler karşılaştırılmıştır. İşlem öncesi ve işlemden sonra 1.hafta, 2.hafta, 3.hafta, 4.hafta, 3.ay ve 6.ayda hastalardan ağrılarını değerlendirmeleri istemiştir. Aynı zamanda ağız açıklığı değerlendirilmiş ve işlem öncesi ve 6.ayda RDC/TMD formu doldurmaları istenmiştir. Sonuç olarak; olguların 25'i kadın 5 'i erkek olup bu durum literatürle benzerlik göstermektedir. VAS değerlerinde 2.haftadan itibaren grup I'de grup II'ye göre istatistiksel olarak anlamlı derecede fark olduğu görülmüştür (p

Temporomandibular eklem (TME) bozukluklari oral saglik acisindan onemli olup, yetiskin populasyonunun yaklasik % 20 ila % 30’u arasinda temporomandibular eklem disfonksiyonu gozlenmektedir. Temporomandibular eklemin internal duzensizlikleri temporal kemikte bulunan tuberkulum artikulare ile mandibulada bulunan kondil arasinda yer alan eklem diskinin normal olmayan konumu olarak tanimlanmaktadir. Yetiskin populasyonda gorulen TME disfonksiyonlarinin onemli bolumu ise internal duzensizliklerden olusmaktadir, bunlardan bir tanesi de reduksiyonsuz disk deplansmani olgusudur. Reduksiyonsuz disk deplasmani; genellikle reduksiyonlu disk deplasmaninin tedavi edilmeyerek ilerlemesi sonucunda gorulur. Kisitli agiz acikligi ile birlikte genellikle agri vardir, ancak nadirde olsa agrisiz olabilir. Bu hastalarda ileri TME cerrahisinden once uygulanmasi gereken tedavi metodu TME artrosentezidir. Bu derlemede reduksiyonsuz disk deplasmanina sahip hastalarda bir tedavi yontemi olan artrosentez ele alinmistir. Anahtar Kelimeler: Temporomandibular Eklem, Temporomandibular Eklem Bozukluklari, Reduksiyonsuz Disk Deplasmani, Artrosentez TEMPOROMANDIBULAR JOINT DYSFUNCTION Disc Displacement Without Reduction / Arthrocentesis ABSTRACT Temporomandibular joint dysfunction is seen in approximately 20% to 30% of the adult population, and temporomandibular joint (TMJ) disorders are important for oral health. The internal derangement of the temporomandibular joint are defined as the unusual position of the disc which is between the tuberculum articulare in the temporal bone and the condyle of mandible. Significant part of TMJ dysfunctions seen in the adult population consist of internal derangement, one of which is disk displacement without reduction. Disc Displacement without Reduction (DDwoR); with limited mouth opening, usually seen in the untreated progression of the disc displacement with reduction. That is usually painfull, but rarely it can be painless. The treatment method that should be applied before advanced TMJ surgery in these patients is TMJ arthrocentesis. In this review, arthrocentesis is considered as a treatment method in patients with disc displacement without reduction. Keywords: Temporomandibular Joint, Temporomandibular Joint Disorders, Disc Displacement without Reduction, Arthrocentesis

Amaç: Ağrılı temporomandibular eklem hastalarında stabilizasyon splinti, stabilizasyon splintiyle birlikte ultrason rehberliğinde artrosentez ve stabilizasyon splintiyle birlikte düşük enerjili lazer tedavisinin klinik etkinliklerini değerlendirmektir.Gereç ve yöntem: Ağrılı ve ağız açma güçlüğü şikayeti olan tek taraflı disk deplasmanı bulunan 45 hasta rastgele üç gruba (grup 1= splint, grup 2= splint+ultrason rehberliğinde artrosentez, grup 3= splint+düşük enerjili lazer tedavisi) ayrıldı. Gruplar 1. 2. 3. 4. 5. ve 6. aylarda klinik olarak kontrol edildi. Ağız açma miktarları, mandibular lateral hareket miktarları, ağız dışı ve ağız içi kas ve eklem palpasyon değerleri ölçüldü ve hastaların sübjektif ağrı şikayetleri skorlandırıldı. Çalışma verileri değerlendirilirken Kruskal Wallis testi, Mann Whitney U testi, Friedman testi, Wilcoxon testi kullanıldı.Bulgular: Tüm gruplarda tedavi sonunda başlangıca göre ağız açma ve lateral hareket miktarlarının anlamlı olarak arttığı, VAS, çiğneme kasları ve eklem palpasyon değerlerinin anlamlı olarak azaldığı tespit edilmiştir. Gruplar birbirleriyle karşılaştırıldığında ise stabilizasyon splintiyle beraber ultrason rehberliğinde artrosentez uygulanan grupta ağız açma değerleri açısından 1. ayın sonunda hızlı bir iyileşme görüldüğü ve 6. ayın sonunda ağrısız ağız açıklığı değerlerinin tüm gruplarda 35 milimetreden fazla olduğu görülmüştür.Sonuçlar: Ağrılı TMR' nin tedavisinde splintle birlikte artrosentez tedavisi daha hızlı bir etki göstermiştir. Uzun dönemde tüm yöntemler başarılı sonuçlar vermiştir. Purpose: The purpose of this study is to evaluate the clinical efficiency of stabilization splint, stabilization splint with ultrasound guided arthrocentesis and stabilization splint with low level laser treatment.Material and methods: Forty-five patients with unilateral disc displacement who has limited mouth opening and pain were randomly divided into three groups (Group1= stabilization splint, Group 2= stabilization splint+ultrasound guided arthrocentesis, Group 3= stabilization splint+low level laser treatment). The groups were controlled clinically at 1., 2., 3., 4., 5. and 6. months. Vertical and lateral range of motion of mandible, pressure pain values of intraoral and extraoral muscles and temporomandibular joint and patients' subjective pain scores were recorded. Kruskal Wallis test, Mann Whitney U test, Friedman test, Wilcoxon test were used for the evaluation of the study data.Result: At the end of treatment, vertical and lateral range of motion of mandible were significantly increased while, VAS, masticatory muscles and joint palpation values were significantly decreased in all groups. When the groups were compared, Group 2 had a quicker improvement in terms of mouth opening scores at the end of the first month and unassisted mandibular opening without pain scores were found to be more than 35 millimeters in all groups at the end of 6th month.Conclusion: Stabilization splint tratment with ultrasound guided arthrocentesis showed quicker improvement in the treatment of painful temporomandibular disorders. All treatment methods have shown successful results in the long term. 152

Temporomandibular eklem hastalıkları toplumda yaygın olarak görülen ve yaşam kalitesini önemli derecede etkileyen çene hareketlerinde kısıtlılık, ağrı ve eklem sesi gibi semptomlarla karakterizedir. Tedavisinde etkinliği kanıtlanmış güvenilir bir yöntem olan artrosentez uygulanır. Artrosentez tek başına temporomandibular eklemin mikroyapısını rehabilite etmez, artrosenteze ek yarar sağlayabileceği düşünülen trombositten zengin plazmanın (PRP) intraartiküler enjeksiyonu içerdiği yüksek oranda büyüme faktörlerinden dolayı doku iyileşmesini hızlandırma ve rejenerasyonu arttırma potansiyeline sahiptir. Bu çalışmanın amacı temporomandibular eklem internal düzensizliği teşhisi konulmuş konservatif tedavilere cevap vermeyen hastalarda PRP'nin intraartiküler enjeksiyonunun temporomandibular eklem düzensizliği tedavisindeki etkisinin değerlendirilmesidir.Klinik muayene ve manyetik rezonans görüntüleme ile temporomandibular eklem internal düzensizlik teşhisi konulmuş ve TME bölgesinde ağrı, ağız açmada kısıtlılık ve eklem sesi şikayetiyle başvuran 44 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastalar randomize olarak iki gruba ayrıldı. Çalışma grubundaki hastalara artrosentez uygulamasını takiben 1 hafta sonra intraartiküler tek doz 1 ml PRP enjeksiyonu yapıldı. Kontrol grubundaki hastalara ise sadece artrosentez uygulandı. Değerlendirmeler işlem öncesi, işlemden 1 hafta, 2 hafta, 4 hafta ve 12 hafta sonra yapıldı. Hastaların ağrı şiddeti Vizüel Analog Skala (VAS) ile, maksimum ağız açıklığı, ipsilateral/kontralateral ve protrüzyon hareketlerinin ölçümü elektronik kumpas ile, eklem seslerinin değerlendirilmesi ise elektronik steteskop yardımıyla yapıldı. Çalışma grubunun kontrol grubuna göre maksimum ağız açıklığını, kontralateral hareket ve ipsilateral hareket miktarının arttırma yönünde daha etkili olduğu bulunmuştur. Hem çalışma hem de kontrol grubunda hastalarda mevcut ağrı şiddetinde istatistiksel olarak anlamlı azalma görülürken (p0,05). Her iki gruptaki hastalarda eklem seslerinde bir miktar azalma görülürken bu azalma hem grup içi hem de gruplar arası karşılaştırmada istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır (p>0,05).Bu çalışma ile temporomandibular eklem internal düzensizliği tedavisinde minimal invaziv bir yöntem olarak uzun yıllardır güvenli bir şekilde kullanılan artrosentez uygulamasına ek olarak PRP'nin intraartiküler enjeksiyonunun hastaların semptomlarını azaltma konusunda tedavi başarısını olumlu yönde etkileyeceği sonucuna varılmıştır.Anahtar Sözcükler: Artrosentez, Temporomandibular eklem, Trombositten zengin plazma. Temporomandibular joint diseases are characterized by symptoms such as limitation in jaw movements, pain and joint noise, which are common in society and affect the quality of life significantly. Arthrocentesis, which is a reliable method with proven efficacy in the treatment, is applied. Arthrocentesis alone does not rehabilitate the microstructure of the temporomandibular joint, the intraarticular injection of platelet rich plasma (PRP), which is thought to provide additional benefit to arthrocentesis, has the potential to increase tissue healing and regeneration due to the high rate of growth factors. The purpose of this study was to evaluate the effect of intraarticular injection of PRP in the treatment of temporomandibular joint disorder in patients who did not respond to conservative treatments with the diagnosis of temporomandibular joint internal derangement. Forty-four patients who presented with temporomandibular joint internal derangement with clinical examination and Magnetic Resonance Imaging, and had pain, limitation of mouth opening and joint noise in the TME region were included in the study. The patients were randomly divided into two groups. Patients in the study group were injected intra-articularly 1 ml PRP in first week after arthrocentesis. In the control group, only arthrocentesis was applied. The assessments were made before the procedure, 1 week, 2 weeks, 4 weeks and 12 weeks after the procedure. Pain severity was assessed with Visual Analog Scale (VAS), maximum mouth opening, ipsilateral/contralateral and protrusion movements were measured with electronic calipers, and joint sounds of patients were assessed with an electronic stethoscope. It was found that the study group was more effective than control group, in terms of increasing the maximum oral opening, contralateral movement and ipsilateral movement. While there was a statistically significant decrease in the severity of pain present in the patients in both study and control groups (p 0,05). There was a slight decrease in joint sounds in both groups, but this decrease was not statistically significant both within the group and between the groups (p> 0.05).This study concluded that intraarticular injection of PRP in addition to arthrocentesis which has been used safely for many years as a minimally invasive method in the treatment of temporomandibular joint internal derangement would positively affect the success of treatment in reducing symptoms of patients.Keywords: Arthrocentesis, Platelet rich plasma, Temporomandibular joint. 142

Artrosentez; TME'de ağrının, hareket kısıtlılığının ve enflamasyonungiderilmesi amacıyla üst eklem boşluğunun yıkanması işlemidir. TME'de effüzyonsonucunda eklem kapsülünün genişliği artar. Bu çalışmanın amacı literatürde dahaönce değerlendirilmemiş olan; US rehberliğinde tek girişli artrosentez işlemininetkinliğinin klinik ve US bulgularıyla değerlendirilmesidir. Başlangıç hipotezimiz`US rehberliğinde artrosentez işlemi klinik düzelmeyle birlikte kapsüler genişliğinazalmasına neden olur.` şeklindedir. Bu çalışmaya 18 yaş üstü 40 hasta (K/E:36/4)dahil edildi (ortalama yaş ± standart hata; 34.35 ± 2.34 yıl). TME'de rahatsızlıknedeniyle muayene olmak için başvurup, klinik muayene ve MRG ile değerlendirilip,artrosentez endikasyonu koyulmuş hastalar çalışma grubunu oluşturdu. Artrosentezişleminden önce mandibular hareket mesafeleri ve görsel analog skala yardımıylahastaların ağrı düzeyleri değerlendirildi. Kapsüler genişlik US ile ölçülüp kaydedildi.US rehberliğinde artrosentez işlemi uygulandı. İşlemden 1 gün, 7 gün ve 3 ay sonrakikontrollerde mandibular hareket mesafeleri ve görsel analog skala ile ağrıdeğerlendirildi. 3 ay sonraki kontrolde kapsüler genişlik US ile tekrar ölçüldü. Eldeedilen bulgular tedavi öncesi bulgularla karşılaştırılıp, istatistiksel analizlerledeğerlendirildi. Toplam 53 eklem değerlendirildi. İşlem öncesi ve işlem sonrasıortalama maksimum ağız açıklığı istatistiksel olarak anlamlı derecede arttı (p=0.001).Kontrollerde palpasyonda hassasiyet, mandibular harekette ve istirahatte ağrıdeğerlerinde anlamlı derecede azalma belirlendi (p

Temporomandibular eklem (TME) rahatsızlıkları toplumda yaygın olarak görülmektedir. Yapısal ve fonksiyonel olarak farklı TME internal düzensizlikleri bulunsa da en sık karşılan düzensizlikler disk deplasmanlarıdır. Bu disk deplasmanlarında görülen en önemli klinik bulgu TME fonksiyonları sırasında meydana gelen ağrıdır. Disk deplasmanları arasında en sık redüksiyonlu ve redüksiyonsuz disk deplasmanları ile karşılaşılır. Bu disk deplasmanlarının tedavisinde günümüze kadar birçok tedavi yöntemi tanımlanmıştır. Fizik tedavi, splint gibi konservatif tedaviler ve artrosentez, intraartiküler enjeksiyonlar gibi minimal invaziv tedaviler en sık uygulanan tedavilerdir. Bu çalışmanın amacı TME redüksiyonlu veya redüksiyonsuz disk deplasmanına sahip hastalarda artrosentez ve hyaluronik asit enjeksiyonu uygulamalarının etkinliğini değerlendirmektir. Çalışmamız redüksiyonlu veya redüksiyonsuz disk deplasmanına sahip toplam 90 hasta, 116 eklemden oluşmaktadır. Hastalar redüksiyonlu (Grup I) ve redüksiyonsuz disk deplasmanına (Grup II) göre iki gruba ayrılmıştır. Bu iki grupta uygulanan tedavi metoduna göre üç alt gruba ayrılmıştır. Grup I'deki hastalar; Grup Ia hyaluronik asit enjeksiyonu, Grup Ib artrosentez+HA uygulanan, Grup Ic'de herhangi bir tedavi uygulanmayan kontrol grubu hastalarından oluşmaktadır. Grup II'deki hastalar; Grup IIa hyaluronik asit enjeksiyonu, Grup IIb artrosentez+HA uygulanan, Grup IIc herhangi bir tedavi uygulanmayan kontrol grubu hastalarından oluşmaktadır. Hastaların yaş, cinsiyet, semptomlarının ne kadar süredir mevcut olduğu (6-12 ay, ˃12 ay), preoperatif ve postoperatif 6. ay klinik verileri kaydedilmiştir. Değerlendirilen klinik parametreler; hastaların çene fonksiyonları dışında duyduğu ağrı şiddeti, hastaların çene fonksiyonları sırasında duyduyları ağrı şiddeti, maksimum ağız açıklığı, hekim yardımıyla meydana gelen maksimum ağız açıklığı, eklem sesleri, çiğneme etkinliği, tedavi etkinliği, tedavi tölere edilebilirliği ve hastaların yaşam kalitesidir. Tüm hastalar uygulanan tedavilerin ardından altı ay takip edilmiştir. Artrosentez+HA uygulaması ve HA enjeksiyonunun ağrıyı azaltmada etkili yöntemler olduğu belirlenmiştir. Çalışma sonuçlarına göre artrosentez+HA ve HA uygulamalarının TME internal düzensizliklerinin tedavisinde etkili yöntemler olduğu belirlenmiştir. Bu tedavilerin eklem sesleri dışındaki diğer klinik parametrelerde iyileşme sağladığı görülmüştür. Artrosentez+HA uygulamasının klinik parametreler üzerinde HA uygulamasına göre daha etkili ve başarılı olduğu belirlenmiştir. Tedavi uygulanmayan kontrol gruplarında ise klinik parametrelerde zamana bağlı olarak iyileşme gözlenmemiştir. Ek olarak semptomların süresi ve klinik parametreler arasında korelasyon olduğu ve semptomların süresinin ˃12 ay olduğunda uygulanan tedavinin başarısının azaldığı tespit edilmiştir. Sonuç olarak TME disk deplasmanlarının tedavisinde artrosentez+HA ve HA enjeksiyonu uygulamalarının başarılı tedavi yöntemleri olduğu, artrosentez+HA uygulamasının sadece HA enjeksiyonuna göre klinik parametreler üzerinde daha etkili olduğu belirlenmiştir. TME disk deplasmalarına bağlı semptomlar başladığında hastaların vakit kaybetmeden tedaviye başlamaları gerektiği tespit edilmiştir. Temporomandibular joint (TMJ) disorders are frequent in the community. Although there are different structural and functional internal derangements of the TMJ, the most frequently encountered derangements are disc displacements. The most important clinical finding in these disc displacements is pain that occurs during TMJ functions. The most commonly encountered disc displacements are disc displacements with or without reduction. Many different methods have been described in the treatment of these disc displacements until today. Conservative treatments such as physical therapy and splinting and minimally invasive surgeries such as arthrocentesis and intra-articular injection are the most commonly used treatments. The aim of this study was to assess the efficacy of arthrocentesis and hyaluronic acid injection in patients exhibiting TMJ disc displacement with or without reduction. 90 patients (116 joints) exhibiting TMJ disc displacement with or without reduction were included in the study. The patients were divided into two groups: disc displacement with reduction (Group I) and disc displacement without reduction (Group II). These two groups were divided into three subgroups according to the treatment method applied. Group I consisted of Group Ia (hyaluronic acid injection), Group Ib (arthrocentesis + HA) and Group Ic (or control group) (no medication). Group II consisted of Group IIa (hyaluronic acid injection), Group IIb (arthrocentesis + HA) and Group IIc (or control group) (no medication). The age, gender, duration of symptoms (6-12 months and ˃12 months), and preoperative and 6-month postoperative clinical data were recorded for the patients. The clinical parameters evaluated are severity of pain experienced by patients except for TMJ functions, severity of pain experienced by patients during TMJ functions, maximum mouth opening, maximum mouth opening formed with the help of a physician, joint sounds, chewing efficacy, treatment efficacy, treatment tolerability, and quality of life of patients. All the patients were followed for six months after the treatment applied. Arthrocentesis+HA application and HA injection were determined to be effective methods for reducing pain. According to the results of the study, arthrocentesis+HA application and HA injection were found to be effective methods for the treatment of internal derangements of the TMJ. It was seen that these treatments improved the other clinical parameters except for the joint sounds. It was found that arthrocentesis + HA application was more effective and successful than HA injection on clinical parameters. Clinical parameters did not improve with time in the control groups (no medication). In addition, it was detected that there was a correlation between duration of symptoms and clinical parameters and that the success of treatment was reduced if the duration of the symptoms was ˃12 months. Consequently, it was determined that arthrocentesis + HA application and HA injection were successful methods in the treatment of TMJ disc displacements and that arthrocentesis + HA application was more effective than HA injection on clinical parameters. It was found that patients should start treatment without any delay when the symptoms associated with TMJ disc displacements begin. 134