Search

Introduction: In this study, we aimed to determine the values of anthropometric measurements and rates used in the evaluation of obstructive sleep apnea syndrome (OSAS) in our country. Materials and Methods: Twenty accredited sleep centers in thirteen provinces participated in this multicenter prospective study. OSAS symptoms and polysomnographic examination and apnea-hypopnea index (AHI) ≥ 5 cases OSAS study group; patients with AHI < 5 and STOP-Bang < 2 were included as control group. Demographic characteristics (age, sex, body mass index-BMI) and anthropometric measurements (neck, waist and hip circumference, waist/hip ratio) of the subjects were recorded. Results: The study included 2684 patients (81.3% OSAS) with a mean age of 50.50 ± 0.21 years from 20 centers. The cases were taken from six geographical regions of the country (Mediterranean, Eastern Anatolia, Aegean, Central Anatolia, Black Sea and Marmara Region). Demographic characteristics and anthropometric measurements; age, neck, waist, hip circumference and waist/ hip ratios and BMI characteristics when compared with the control group; when compared according to regions, age, neck, waist, hip circumference and waist/hip ratios were found to be statistically different (p< 0.001, p< 0.001, p< 0.05, respectively). When compared by sex, age, neck and hip circumference, waist/hip ratio, height, weight and BMI characteristics were statistically different (p< 0.001, respectively). Neck circumference and waist/hip ratio were respectively 42.58 ± 0.10 cm, 0.99 ± 0.002, 39.24 ± 0.16 cm, 0.93 ± 0.004 were found in women. Conclusion: The neck circumference was lower than the standard value in men, but higher in women. The waist/hip ratio was above the ideal measurements in both men and women. In this context, the determination of the country values will allow the identification of patients with the possibility of OSAS and referral to sleep centers for polysomnography. © Telif Hakkı 2019 Tüberküloz ve Toraks.

Giriş: Obstrüktif uyku apne sendromu (OUAS), kardiyovasküler ve serebrovasküler komplikasyonların yanı sıra nöropsikiyatrik bozukluklara da neden olabilir. Hastaların günlük yaşamları etkilenir ve yaşam kaliteleri düşer. Bu çalışmada OUAS\'lı hastaların anksiyete ve depresyon durumlarını belirlemeyi, stresle başa çıkma yetilerini değerlendirmeyi amaçladık. Materyal ve Metod: Uyku laboratuvarımıza OUAS şüphesiyle başvuran ve polisomnografileri (PSG) yapılan olgular apne-hipopne indeksi (AHİ) değerine göre; basit horlama, hafif, orta ve ağır OUAS olarak sınıflandırıldı. Çalışmaya katılmayı kabul edenlere, hastane anksiyete ve depresyon (HAD), stresle başa çıkma ve yeti yitimi değerlendirme ölçekleri uygulandı. Bulgular: Çalışmaya 54 hasta katıldı, 41 (%75.9) hastanın OUAS\'ı, 13 (%24.1) (kontrol grubu) hastanın da sadece basit horlaması vardı. OUAS\'lıların yaş ortalaması 52.3 ± 9.2 yıl, kontrol grubunun yaş ortalaması 50.5 ± 9.9 yıl idi. Her iki grubun tüm hastalarında horlama yakınması mevcuttu. OUAS\'lı hastaların 31 (%79.5)\'i tanıklı apne, 23 (%60.5)\'ü gündüz aşırı uyku halinden (GAUH) yakınıyordu. İki grup arasında yaş, beden kitle indeksi, uyku etkinliği, HAD anksiyete ve depresyon, yeti yitimi değerleri açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı. Stresle başa çıkma değerlendirmesinde içe kapanmanın OUAS\'lılarda daha fazla olduğu görüldü (p= 0.031). Ayrıca, orta ve ağır OUAS\'lılarda sosyal destek arama ihtiyacının artmış olduğu saptandı. Sonuç: Stresle başa çıkmada içe kapanma ve sosyal destek arama ihtiyacının daha fazla olması nedeniyle, özellikle orta ve ağır OUAS\'lı hastalarımızda psikiyatrik bozuklukların daha fazla olduğunu bulduk.

Amaç: Serum adiponektin düzeylerinin obezite, hipertansiyon ve koroner arter hastalığı olan hastalarda daha düşük olduğu saptanmıştır. Çalışmamızda tıkayıcı uyku apnesi sendromunda (TUAS) serum adiponektin düzeyleri ve hastalığın şiddeti ile bu düzeylerin ilişkisi değerlendirildi. Çalışma planı: P olisomnografik yöntemle tanı konan TUASlı 62 hasta (39 erkek, 23 kadın) ve 32 olguluk kontrol (23 erkek, 9 kadın) grubunda serum adiponektin düzeyleri ELISA yöntemi ile ölçüldü. Hastalar apne hipopne indeksine (AHİ) göre hafif (AHİ: 5-14), orta (AHİ: 15-29) ve ağır (AHİ ≥30) TUAS olarak sınıflandırıldı. Kontrol grubu AHİ 0.05). Hasta ve kontrol grupları arasında hipertansiyonu ve diyabeti olanlar ile sigara içenlerin sayısı açısından da anlamlı bir fark saptanmadı. Serum TK, TG ve HDL kolesterol düzeyleri, hasta ve kontrol grubu arasında anlamlı bir fark oluşturmazken; serum adiponektin düzeyleri, hasta grubunda (3.0±3.4 μg/dl), kontrol grubuna (5.2±5.2 μg/dl) göre anlamlı olarak daha düşüktü (p=0.01). Serum adiponektin düzeyleri, AHİ ile anlamlı negatif korelasyon, (r= 0.221, p=0.03); minimum ve ortalama oksijen satürasyonları ile anlamlı olarak pozitif korelasyon gösterdi (r=0.213, p=0.04 ve r=0.205, p=0.05). Sonuç: TUASlı hastalarda, özellikle ağır TUAS grubunda, serum adiponektin düzeyleri anlamlı olarak azalmaktadır. Serum adiponektin düzeyleri, TUAS şiddeti ve arteriyel oksijen satürasyonları ile ilişkili bulunmuştur.

Lenfanjioleimyomatozis (LAM) çoğunlukla genç kadınları etkileyen, genellikle solunum yetmezliği ve ölüme ilerleyebilen bir tablodur. 33 yaşında postpartum periyodda kadın hasta ilerleyici nefes darlığı ve yüksek CA-125 seviyeleri ile başvurdu. Hastada bilateral şilopnömotoraks, şilöz asit mevcut idi ve açık akciğer biyopsisi ile LAM tanısı aldı. Hastanın takibi oldukça karmaşıktı ve şilöz asit ve plevral efüzyonlar tedaviye çok dirençliydi. Betadin plörodezisi şilotoraksların tedavisinde oldukça başarılı oldu. Literatürde yüksek CA-125 seviyeleri ile başvuran LAM vakası sunulmamıştır. Takipte CA-125 seviyelerinin yararlı bir parametre olabileceğini düşünmekteyiz. (Tur Toraks Der 2011; 12: 127-30)

Organize pnömoni, birçok klinik ve radyolojik durumla ilişkili inflamatuar bir akciğer hastalığıdır. Hiçbir solunumsal sıkıntısı olmayan 57 yaşındaki kadın hastanın yaklaşık 1 aydır devam eden uyku hali, halsizlik, yorgunluk, terleme, baş dönmesi yakınmaları mevcuttu. Akciğer grafisinde, bilateral yama tarzı infiltrasyonları olması nedeniyle ileri tetkiki yapıldı. Transtorasik tru-cut biyopsi sonucunda organize pnömoni (OP) tanısı kondu. Başlangıçta hiçbir etiyolojik faktör saptanamamışken, BAL sıvısında Streptococcus pneumoniae üremesi üzerine organize pnömoninin, mikrobiyolojik bir nedene ikincil OP olabileceği düşünüldü. Hastaya 1 mg/kg/gün prednizolon tedavisi başlandı ve 6 ay süreyle, azaltılan dozlarda verildi. Tedavi sonu kontrolünde, hastanın en belirgin yakınması olan uyku halinin tamamen geçtiği, olgunun klinik olarak iyileştiği ve radyolojik olarak lezyonların tama yakın gerilediği görüldü.

Bir klinikopatolojik tablo olarak ele alınan Kriptojenik organize pnömoni (KOP), terminolojik eşdeğerleri ve birbirine yakın terimleri ilgilendiren farklı kliniklerdeki ayırıcı tanı özellikleri açısından zengin ve güncel bir konudur. Bu tanıyı alan iki olgumuzdan biri antibiyotik tedavisine yanıt alınamamış bir akciğer enfeksiyonu olarak ileri tetkik edilirken toraks bilgisayarlı tomografisinde bilateral konsolidasyon saptanmış ve transbronşiyal akciğer biyopsisi ile organize pnömoni tanısı almıştır. Diğeri akciğer malignitesi öntanısıyla uygulanan torakotomi sonucu organize pnömoni tanısı almış olan sol akciğer alt lob kitleli bir hastadır. Altta yatan bir neden saptanamaması üzerine her iki olgu da "Kriptojenik" organize pnömoni olarak değerlendirilmiş ve uzun dönem izlem sonuçları elde edilmiştir. Bu iki hastamızın klinik, radyolojik ve histopatolojik özellikleri eşliğinde konu hakkındaki güncel bilgileri gözden geçirmeyi amaçladık.

Pulmonary embolism (PE) could not be diagnosed correctly in 2/3 of patients saving of that pathology, and unfortunately mortality in them could be as high as 30%. In the present study, we aimed to investigate the gender differences in clinical, electrocardiography (ECG) and laboratory findings of PE patients diagnosed with contrast-enhanced helical computerized tomography of thorax. 31 patients (18 females, 58% and 13 males, 42%) were Included into the study. Symptoms, risk factors, ECG and arterial blood gases were evaluated, and then Wells, Geneva and ECG scores were obtained in each subject. Alveolo-arterial (A-a) oxygen gradient was calculated as P(A-a)O2= 150-(PCO 2/0.8)-PO2. Mean pulmonary artery pressure (PAP) was measured by echocardiography. In female and male patients, Weils score (4.8 ± 1.9 and 3.2 ± 2.2, p= 0.017); ECG score (5.9 ± 3.6 and 3.1 ± 1.8, p= 0.036) and mean PAP (33.5 ± 12.3 mmHg and 23.2 ± 10.0 mmHg, p= 0.017) were significantly different. However, between female and male patients Geneva score (4.8 ± 1.7 and 5.0 ± 1.6), A-a gradient (35.2 ± 17.3 and 42.9 ± 12.3) and PaCO2 (33.5 ± 15.1 and 29.8 ± 5.4) did not differ significantly (p> 0.05). Immobilization and surgical interventions as risk factors for PE were established significantly higher In females than males (50%-30.8%, p= 0.02 and 50%-23.1%, p= 0.01). In female patients with PE, Wells and ECG scores, Immobilization, surgical interventions and mean PAP are significantly higher than male patients. So, In the clinical practice, these parameters may help to diagnose acute PE especially in females.

Alveoler hemoraji (AH), dispne, hemoptizi, akciğer grafisinde yaygın bilateral alveoler infiltratlar ve anemi ile karakterize bir grup hastalığın neden olduğu bir durumdur. Dispne, hemoptizi, artmış alveolo-arteryel oksijen farkı, akciğerde diffüz alveoler dolum paterni gözlenmesi durumunda AH'den şüphelenilebilinir. Tedavide plasmaferez, steroidler ve siklofosfamid kullanılır. AH nadir görülen, fakat hayatı tehdit edici bir olaydır, altta yatan hastalığın ayırıcı tanısını yapıp uygun tedaviye erken başlamak hayat kurtarıcıdır. Bizde yazımızda farklı klinik tablolar ile başvuran 3 adet AH olgumuzu klinik tabloları, tedaviye yanıtları ve prognozları ile sunmayı planladık.(Akciğer Arşivi 2007;8:143-6)

Amaç: Cam fabrikası işçilerinde silika kristaline maruz kalma ile oluşan soiunumsai semptomların ve mesleki kronik bronşit gelişiminin prevalansını ve solunum fonksiyonlarında değişiklikleri incelemeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Cam fabrikasında çalışan 37 bayan (%23.4), 121 erkek (%76.6) toplam 158 işçi (ortalama yaş SD: 27.65±8.64 yıl) çalışmaya alındı. İşçiler solunum sistemi semptomları açısından bir anket formu doldurdular. Tüm olguların solunum fonksiyon testleri (SFT) taşınabilir spirometri ileyapıidı. Soiunumsai şikayetler ve olguların solunum fonksiyon testleri benzer yaş, cins ve sigara öyküsü olan kontrol grubu ile kıyaslandı. Bulgular: İşçilerin ortalama çalışma süresi 60.32±86.64 ay idi. Fabrikada çalışan işçilerde %19 öksürük, %23 balgam, %25 hırıltı ve %16 dispne tespit ettik. Bu semptomlardan üçü kontrol grubu ile kıyaslandığında istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek idi (sırasıyla p=0.052, p=0.002, p=0.0001, p=0.013). Kontrol grubu ile kıyaslandığında fabrikada çalışan işçilerde FEVı%, FVC%, PEF% ve FEF25-75% değerleri anlamlı düzeyde düşük saptandı (sırasıyla p=0.001, p=0.0001, p=0.0001, p=0.007). Fabrikanın farklı bölümlerinde çalışan işçiler arasında soiunumsai semptomların prevalansı ve SFT parametreleri anlamlı farklılık göstermedi. İşçilerde çalışma süreleri ile FEVı % değerleri arasında negatif bir korelasyon izlendi (r=-0.214, p=0.007). Sonuç: Cam fabrikasında çalışan işçiler artmış soiunumsai semptomlara ve düşük SFT değerlerine sahiptirler. Bu sektörde çalışan işçiler mesleki kronik bronşit riski altındadırlar. Bu iş kolunda işçi sağlığını korumak amacıyla gerekli önlemlerin alınması, çalışanlara mesleki hastalıklar konusunda eğitim verilmesi ve düzenli sağlık kontrollerinin yapılması uygun olur kanaatindeyiz.

Çalışmamızın amacı işyeri hekimlerinin mesleksel solunum hastalıklarının tanı ve tedavisine yaklaşımlarını belirlemekti. Toplam 10 023 işçiden sorumlu olan 41 işyeri hekiminin mesleksel solunumsal hastalıklarına yaklaşımını değerlendiren anket formu yüz yüze görüşerek uygulandı. Çalışmaya 31 erkek (%75), 10 bayan (%25) yaş ortalaması ± SD:39.19±5.18 yıl olan işyeri hekimleri katıldı. Doktorların işyeri hekimi olarak bulundukları fabrikada ortalama çalışma süreleri ± SD:6.3±3.4 yıl idi. Çalışmaya dahil olan hekimler tekstil, mermer, kimya ve metal endüstrisi ile ilgili fabrikalarda görev yapmaktaydılar. Bir doktorun sorumlu olduğu işçi sayısının ortalaması ± SD:244.5±190.9 (50-750 işçi) idi. Anket verilerine göre 10 023 adet işçiden yılda 143 tanesine iş yeri hekimleri tarafından meslek hastalığı tanısı konulmaktaydı. Yıllık konulan meslek hastalığı prevelansı 14/1000 bulundu. Hekimlerin sadece %29.3 ü işyeri hekimliği yaptıkları süre içinde meslek hastalıkları ile ilgili bir kursa veya eğitim programına dahil olduklarını belirtmişlerdi. Solunumsal meslek hastalıkları ile karşılaştıklarını belirten işyeri hekimlerinin yüzdeleri ve bu hastalıkların tipleri sırasıyla; KOAH (%37), Astım (%12), Akut inhalasyon hasarı (%10), hipersensitivite pnömonisi (%5), bisinozis (%2) idi. Hekimlerimizin %54 ü hiç meslek hastalığı tanısı koymamıştı. Sadece %4.9 hekim Spirometri cihazı kullanmaktaydı. Hekimlerin solunumsal meslek hastalığından şüphelendiklerinde tercih ettikleri yöntemler ; aynı fabrikada çalıştığı bölümün değiştirilmesi (%58), işi bıraktırma (%37), medikal tedavi (%12). Çalışmamızdan elde ettiğimiz veriler bize işyeri hekimlerimizin mesleksel solunum hastalıkları tanı ve tedavisi konusunda yeterli bilgiye ve donanıma sahip olmadıklarını göstermektedir. İşyeri hekimlerine düzenlenecek ek mesleksel solunum hastalıkları eğitim toplantılarının, mesleki solunumsal hastalıkların tanısında ve kontrolünde yarar sağlayacağı görüşündeyiz.

Denizli ilinde yaşayan 40 yaş üstü erişkinlerde sigara içme prevalansının ve etki eden risk faktörlerinin araştırılması. Denizli İli merkezinde yaşayan 1203 kişi çalışmaya alınmıştır. Sigara içme prevalansını belirleyen kesitsel bir araştırmadır. Yüz-yüze uygulanan anketler ile veriler toplanmıştır. Çalışmaya katılan 574 erkek (% 47.7), 629 kadın (% 52.3) toplam 1203 kişinin yaş ortalaması 52.6±10.5 idi. Erkeklerde sigara içme prevalansını %50.3, bayanlarda %12.1, toplamda %30.3 bulduk. Eğitim düzeylerine göre sigara içme karşılaştırıldığında; eğitim düzeyi arttıkça sigara içme oranının kadınlarda arttığı (p=0.0001), erkeklerde istatistiksel bir değişiklik göstermediği görüldü. İçtikleri sigaranın paket-yıl cinsinden ifadesine göre karşılaştırıldıklarında erkeklerde ortalama 32.9±23.1 paket-yıl, kadınlarda 13.1±13.8 paket-yıl idi (p=0.0001). Gelir durumlarına göre sigara içme davranışları incelendiğinde, ekonomik düzeyi iyi olan grupta sigara içme prevalansı anlamlı olarak daha yüksek idi (p=0.026). Erkeklerde 20 yaşından önce sigara içmeye başlayanların oranı %66.7, kadınlarda %37.5 idi (p=0.0001). Erkekler en çok işyerinde, kadınlar ise evde pasif sigaraya maruz kalmaktaydı. Küçükken anne ve babası sigara içenlerde; sigara içme oranının, hem erkeklerde hem de kadınlarda anlamlı derecede daha yüksek olduğu saptandı (p=0.0001). Erkeklerde saptadığımız sigara içme yüzdesi Türkiye rakamları ile uyumlu, bayanlarda saptanan sigara içme yüzdesi ise Türkiye oranlarına göre daha düşüktür, toplam çalışma populasyonunda ise sigara içme prevelansı Türkiye verilerinin biraz altındadır. Eğitim düzeyi arttıkça kadınlarda sigara içme düzeyinin arttığı, erkeklerde pek değişmediği gözlenmiştir. Erkekler daha genç yaşta sigara içmeye başlamakta ve daha çok paket sigara tüketmektedirler. Sigara içme oranının, küçükken anne ve babası sigara içenlerde daha yüksek olduğu belirlendi.

The morbidity and mortality of obstructive sleep apnea (OSA) are related principally to its cardiovascular complications. Metabolic syndrome (MBS) is recognized as raising the risk of cardiovascular disease. In this study, we analysied the diagnostic value of MBS to predict the diagnosis of severe OSA. Eight-seven subjects (54 males and 33 females) without any cardiac or pulmonary disease referred for evaluation of OSA, had overnight polysomnography. MBS were diagnosed according to NCEP criteria. According to apnea-hypopnea index (AHI), subjects were divided into two groups: severe OSA (AHI ≥ 30, 26 males, 15 females) and non-severe OSA (AHI < 30, 28 males, 18 females). Ages were similar in both OSA groups for both genders. In the severe OSA group, number of patients with MBS was especially higher (in females n= 13, 86.6%; in males n= 19, 73%) than non-severe OSA (in females 6, 33%, in males 9, 32%). The mean values of the five diagnostic criteria of MBS were significantly higher in severe OSA than non-severe groups in both genders. Analysis of diagnostic value (criteria ≥ 3) of MBS for predicting the diagnosis of severe OSA in males and females revealed the sensitivity 73% and 86.6%, the specificity 67.8% and 94.4%, positive predictive value 67.9% and 86.7%, negative predictive value 73% and 85.7% respectively. Especially in female patients referred to the sleep clinics, evaluation of MBS criteria may play an important role in predicting severe OSA with high sensitivity and negative predictivity. Furthermore, the presence of MBS in OSA patients might increase cardiovascular complications.

Objectives: We investigated the effect of nasal continuous positive airway pressure (CPAP) on blood pressure (BP) and left ventricular structure in male patients with severe obstructive sleep apnea (OSA). Study design: Thirty-three male patients with severe OSA underwent CPAP treatment for six months. Compliance was defined as the use of CPAP for at least 3.5 hours per night during treatment; thus, 25 patients (mean age 47.9±8.2 years) were compliant with a mean of 5.3±1.9 hours, and eight patients (mean age 48.6±8.4 years) were noncompliant with a mean of 1.0±0.8 hours. Before and after CPAP, echocardiographic assessments were made to determine left ventricular structure (interventricular septum thickness, left ventricular posterior wall thickness, left ventricular mass, and left ventricular mass index) and function (E/A ratio, isovolumic relaxation time, mitral deceleration time, and velocity of mitral flow propagation), and systolic and diastolic blood pressures were measured. In the compliant group, 20 patients had hypertension, 22 patients had diastolic dysfunction, and 16 patients had left ventricular hypertrophy (LVH). All noncompliant patients were hypertensive, four had diastolic dysfunction, and four had LVH. Results: Systolic and diastolic BPs significantly decreased after CPAP treatment, the decreases being more pronounced in the compliant group (p

Astım dünyada en sık görülen kronik hastalıklardan biridir. Prevalansı, morbidite ve mortalitesi giderek artmaktadır. Denizli'de 20-49 yaş grubu erişkinlerde astım ile ilişkili semptomların yaygınlığını ve astım gelişimini etkileyen risk faktörlerini belirlemeyi amaçladık. Denizli il merkezinde ECRHS anketi (European Community Respiratory Health Survey) ve tarafımızdan hazırlanan ek form 2516 kişiye uygulandı. En sık görülen semptom uykudan uyandıran öksürük (%17.4) ve hırıltılı solunumdu (%16.8). Astım atak oranı %1.5, astım tanısı nedeniyle ilaç kullanma oranı %2.3 olarak bulundu. Astım benzeri semptomların yaş ilerledikçe arttışı ve kadın cinsiyette daha fazla olduğu görüldü. Hırıltılı solunum için kadın olma (OR (%95 CI):1.61 (1.24-2.09) p

Amaç: Bu çalışmada orta ve ağır düzeyde havayolu obstruksiyonu olan stabil dönemdeki kronik obstruktif akciğer hastalığı (KOAH) olgularında altı aylık ev rehabilitasyon programının, dispne, bacak yorgunluğu, egzersiz kapasitesi, anksiyete ve depresyon üzerine etkilerini araştırmak amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Orta ve ağır şiddette hastalığı olan 25 stabil KOAH olgusu çalışmaya dahil edildi. Hastalara uygulanan pulmoner rehabilitasyon programı, hasta eğitimi, kontrollü solunum teknikleri ve düşük yoğunluklu üst ve alt ekstremite egzersizlerini içermekteydi. Hastaların başlangıçta, ikinci, dördüncü ve altıncı aylarda dispne şiddeti ve bacak yorgunluğu Borg Skalası ile; fonksiyonel kapasiteleri 6 dakika yürüme testi ile, duygu durumları Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ) ve Hastane Anksiyete ve Depresyon Ölçeği (HAD) ile değerlendirildi. Bulgular: Egzersiz dispne şiddetinde altıncı ayda, istirahat dispne şiddeti, istirahat ve egzersiz bacak yorgunluğu şiddetinde ise dördüncü ve altıncı ayda başlangıç değerlerine göre istatistiksel olarak anlamlı azalma görüldü (p

46 - ÖZET Dokuz Eylül Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Göğüs Hastalıkları Anabilim Dalında ; Ocak 1991 - Mart 1992 tarihleri arasında tetkik ve tedavi edilen, değişik histolojik tipte 29 akciğer kanserli hasta çalışmaya alınmış, kemik metastazlarının erken, maliyeti düşük, invaziv olmayan bir yöntemle saptanması amacıyla kemik sintigrafileri, konvensiyonel radyografileri, kemik BT'leri ve MRG incelemeleri elde edilmiştir. Biyokimyasal yöntemlerden ise ALP, LDH, kalsiyum, fosfor ve 24 saatlik idrar hidroksipirolin düzeyleri ölçülmüştür. Histolojik tipler ile metastaz prevalansı arasında ilişki bulunamamış, metastazların tüm histolojik tiplerde birden fazla kemikte lokalize olduğu ve kolumna vertebralis, pelvis, femur ve kostalarda azalan sıklık sırasına göre yerleştiği görülmüştür. Histolojik tipler ile metastatik lezyonun türü arasında ilişki kurulamamıştır. Kemik ağrısı bulunmayan hastaların kemik metastazlarına sahip olduğu gözlenmiştir. Kemik sintigraf isinin, tüm vücut kemiklerini taramada üstün olduğu izlenmiş, BT'nin konvensiyonel radyografilerden daha sensitif olduğu görülmüştür. MRG'nin kemik iliği biyopsisi de dahil, tüm yöntemler içinde kemik iliği metastazını saptamada en sensitif inceleme olduğu gösterilmiştir. Kemik iliği biyopsilerinin 18 hastanın 17 'sinde (% 94.44) negatif, l'inde (% 5.55) pozitif olduğu gözlenmiş ve unilateral biyopsinin yanlış negatif lige yol açtığı görülmüştür. ALP, LDH, kalsiyum, fosfor serum düzeyleri ve idrarla atılan hidroksipirolinin kemik metastazını göstermede anlamlı olmadığı sonucuna varılmıştır. 51

Erişkinlerde uyku bozukluklarının sık görülmekte ve yaşam kalitesini olumsuz etkilemektedir. Erişkin yaştaki erkeklerin yaklaşık %1-5?inde, kadınların ise %1,2-2,5?inde Obstruktif Uyku Apne Sendromu görülmektedir. Uyku Apne Sendromu (UAS) ile kardiyovasküler (KV) hastalıkların birlikteliği sıktır ve bu hastalardaki apne periyotları sırasındaki hipoksi nedeniyle KV olaylar görülmekte, morbidite ve mortalite üzerine olumsuz etkiler yapmaktadır. Kalp yetmezliği (KY) ve UAS birlikteliği olan hastarda kardiyak hasarın serumdaki biyobelirteçlerinde yükselme olmaktadır. UAS'nun tedavisi olan noninvaziv mekanik ventilasyon (NIMV) tedavisinin bu hastaların medikal tedavilerine eklenmesi ile bu belirteçlerde iyileşme görülmektedir. Çalışmamızın amacı KY ve UAS olan hastaların NIMV tedavisi ile kardiyovaskuler hasar biyobelirteçlerindeki değişimini değerlendirmektir.Çalışmamızda KY (EF