Search

Tüberküloz (TB), Mycobacterium tuberculosis'in (Mtb) neden olduğu bulaşıcı bir hastalıktır ve dünyadaki önde gelen ölüm nedenlerinden biri olmaya devam etmektedir. TB için en büyük sorun, aktif hastalığın teşhisi için kan-temelli güçlü biyobelirteçlerin bulunmamasıdır. Biyobelirteçler, normal veya patojenik süreçleri gösteren spesifik moleküllerdir. Lipitler enerji metabolizmasında, membran yapısında ve sinyal iletiminde önemli roller oynamaktadır. Lipidomik, hücresel lipidleri büyük ölçekte inceleyen yeni bir alandır ve biyomedikal bilimlerde yeni lipidomik uygulamalar ortaya çıkmaktadır. Farklı hastalıkların patogenezinde rol oynadığı bilinen lipit türleri kullanılarak yeni tedavi stratejileri geliştirilmektedir. TB hastalığında lipit metabolizmasının daha iyi anlaşılması, TB hastalığı için yeni ve daha iyi tedavilerin geliştirilmesine katkıda bulunabilecektir. Bu çalışmanın amacı, TB tanısı için potansiyel kan-temelli lipit biyobelirteçlerini tanımlamaktır. TB hastaları ile kontrollerin lipid profilleri hedeflenmemiş lipidomik yöntemle karşılaştırılmıştır. Çok değişkenli kısmi en küçük kareler ayırıcı analiz modelleri, TB ve kontroller arasında farklı lipid profillerin varlığını göstermiştir. Yağ asidi (FA), gliserofosfolipid (PG), gliserolipid (GL), sfingolipid (SP), sterol lipit (ST) ve prenol lipit (PR) dahil olmak üzere otuz dört lipit türünün TB'de farklı şekilde düzenlendiği bulunmuş ve bu lipit türleri TB için olası biyobelirteçler olabilecekleri önerilmiştir. Ayrıca, tedavi edilen TB hastalarının lipit profillerinde kontrollere göre anlamlı farklılıklar bulunmuştur. Tuberculosis (TB) is an infectious disease caused by Mycobacterium tuberculosis (Mtb) and remains one of the leading causes of mortality in the world. The biggest problem for TB is the absence of strong blood-based biomarkers for the diagnosis of active disease. Biomarkers are specific molecules that indicate a normal or pathogenic processes. Lipids are playing major roles in energy metabolism, membrane structure, and signal transduction. Lipidomic is a new field that examines cellular lipids on a large scale and novel applications of lipidomics in the biomedical sciences have emerged. New treatment strategies are developing by using known lipid species to play a role in the pathogenesis of different diseases. A better understanding of lipid metabolism in TB disease can contribute to the development of new and better treatments for TB disease. The objective of this study is to identify potential blood-based lipid biomarkers for the diagnosis of TB. Lipid profiles of TB patients and controls were compared with an untargeted-lipidomic method Multivariate partial least squares differential analysis models showed the presence of different lipid profiles between TB and controls. Thirty-four lipid species, including fatty acid (FA), glycerophospholipid (PG), glycerolipid (GL), sphingolipid (SP), sterol lipid (ST) and prenol lipid (PR), have been found to be regulated differentially in TB and these lipid types have been suggested to be possible biomarkers for TB. In addition, significant differences were found in lipid profiles of treated TB patients compared to controls. 110

Amaç: Valerianaceae familyasına ait olan Centranthus longiflorus (CL), Türkiye'de kırmızı kediotu olarak bilinir. β-Sitosterol (BS), kolesterole benzer kimyasal yapıya sahip başlıca bitkisel steroldür. Bu çalışmanın amacı, yetişkin Wistar ratlarında, CL ve BS'nin Triton WR-1339 kaynaklı akut hiperlipidemi üzerinde hipolipidemik etkilerinin olup olmadığını araştırmaktı. Materyal ve Metot: Bu çalışmada önce CL bitkisinden CL özütü elde edildi. Daha sonra 48 tane Wistar ratları kullanılarak sekiz gruba ayrıldı: Grup A-kontrol; fizyolojik su. Grup B; fizyolojik su + CL. Grup C; fizyolojik su + BS. Grup D; fizyolojik su + anacetrapib. Grup E; fizyolojik su + Triton WR-1339. Grup F; Triton WR-1339 + CL. Grup G; Triton WR-1339 + BS. Grup H; Triton WR-1339 + anacetrapib. Triton WR-1339 enjeksiyonundan 24 saat sonra, toplam kolesterol (TK), düşük yoğunluklu lipoprotein-kolesterol (LDL-K), yüksek yoğunluklu lipoprotein-kolesterol (HDL-K), trigliseritler (TG), kolesteril ester transfer proteini (CETP) ve oksidatif DNA hasarını ölçmek için kan örnekleri alındı. Kalp ve karaciğer dokularında malondialdehit (MDA), protein karbonil (PKI), total oksidan durumu (TOD) ve total antioksidan kapasite (TAK) seviyeleri belirlendi.Bulgular: CL ve BS uygulaması, TK seviyelerini önemli ölçüde azalttı. Buna ilaveten, CL ve BS hiperlipidemik sıçanların plazmasındaki LDL-K ve TG seviyelerini kısmen düşürdü. Ek olarak, Triton WR-1339 uygulaması, MDA, PKI ve TOD seviyelerini arttırırken, CL ve BS tedavisi bu parametreleri Wistar ratlarda önemli ölçüde azalttı. Ayrıca CL ve BS, TAK seviyesini yükseltti ve güçlü bir CETP inhibitör etki gösterdi. Sonuç: Bu bulgular, CL ve BS'nin plazma lipit konsantrasyonunu azalttığını ve antioksidan ve anti-CETP özellikleri nedeniyle hipolipidemik etkiye sahip olabileceklerini gösterdi.Anahtar Kelimeler: Centranthus longiflorus, Hiperlipidemi, Oksidatif stres, Triton WR-1339, β-Sitosterol Objective: Centranthus longiflorus (CL), which belongs to the family Valerianaceae, is known as red valerian in Turkey. β-Sitosterol (BS) is the major plant sterol with a similar chemical structure to cholesterol. The aim of this study was to investigate the presence of hypolipidemic effects of CL and BS on Triton WR-1339-induced acute hyperlipidemia in adult Wistar rats. Material and Method: In this study, CL extract was obtained from Centranthus longiflorus plant. Then forty-eight rats were divided into eight groups: Group A-control; physiological water. Group B; physiological water + CL. Group C; physiological water + BS. Group D; physiological water + anacetrapib. Group E; Physiological water + Triton WR-1339. Group F; CL + Triton WR-1339. Group G; BS + Triton WR-1339. Group H; Anacetrapib + Triton WR-1339. At 24 hours after injection of Triton WR-1339, blood samples were collected to measure plasma lipid levels total cholesterol (TC), low-density lipoprotein-cholesterol (LDL-C), high density lipoprotein-cholesterol (HDL-C), triglycerides (TG), cholesteryl ester transfer protein (CETP) and oxidative DNA damage. Malondialdehyde (MDA), protein carbonyl content (PCC), total oxidant status (TOS) and total antioxidant capacity (TAC) levels were determined in heart and liver tissues. Results: CL and BS administration significantly reduced TC levels. In addition, CL and BS partially reduced LDL-C and TG levels in plasma of hyperlipidemic rats. Additionally, Triton WR-1339 administration increased MDA, PCC and TOS levels, whereas CL and BS treatment significantly reduced these parameters in Wistar rats. In addition, CL and BS increased TAC levels and showed a strong CETP inhibitory effect. Conclusion: These findings showed that CL and BS reduce plasma lipid concentration and may have hypolipidemic effect due to their antioxidant and anti-CETP properties.Keywords: Centranthus longiflorus, Hyperlipidemia, Oxidative stress, Triton WR-1339, β-Sitosterol 111

Bu çalışma Sağlık Bilimleri Üniversitesi Ümraniye Eğitim ve Araştırma Hastanesi Diyabet polikliniğine başvuran 45-65 yaş arası tip2 diabetes mellitus tanılı hastalarda probiyotik kullanımının glikoz, HbA1c ve lipid profili üzerine olan etkisinin değerlendirilmesi amacıyla yapılmıştır. Çalışma 01 Mart -Aralık 2018 tarihleri arasında yapılmıştır. Çalışma 13'ü (%38,2) erkek ve 21'i (%61,8) kadın olma üzere toplam 34 hasta ile yapılmıştır. Hastaların çalışma başlangıcında boy(seca)ve kilosu (tanıta )marka tartı aleti ile ölçülerek, BKİ hesaplandı. Hastaların Harris Benedict formülü kullanılarak beslenme düzeni planlanmıştır ve hastalara yaşam tarzı değişikliği önerisinde bulunulmamıştır. Çalışmada hastaların diyabetik beslenme programlarına kuşluk ve gece ki ara öğünlerine 100ml kefir eklenmiştir. Bireylerin beslenme durumlarını takip etmek için çalışma başında ve sonunda hafta içi 24 saatlik besin tüketim kayıtları, vücut analizleri ile antropometrik ölçümleri alınmıştır. Çalışmaya katılan hastaların yaş ortalaması 52.44±6.0, hastalık sürelerinin ortalaması 102,79±72,76 ay, boy ortalaması 162,35±10,28 cm olarak saptanmıştır. Başlangıç ağırlık ortalamaları 87,76±18,47, 3. ayda ağırlık ortalamaları 86,47±19,33'dir. Hastaların başlangıç BKİ ölçümleri 23 ile 50 kg/m² arasında değişmekte olup, ortalama 33,11±6 kg/m² iken 3. ayda BKİ ölçümleri 22,5 ile 48 kg/m² arasında değişmekte ortalama 32,63±6,21 kg/m² dir. Hastaların başlangıç enerji alımları ortalama 1.099,kcal, protein 50,2 gr, karbonhidrat 110 gr, yağ 47 gr, kolesterol 173gr lif 20 gr iken probiyotik kullandıktan sonraki 3. ayda enerji alımı ortalaması 1.189 kcal, protein 58 gr, karbonhidrat 119 gr, yağ 50 gr, kolesterol 187 gr, lif değeri ise değişmemiştir. Çalışmaya katılan hastaların başlangıç ağırlık ortalama standart sapması 87,76±18,47 mg/dl iken 3. ayda hastaların ağırlık ortalama standart sapması 86,47±19,33 mg/dl'dir. Başlangıç ve 3. Aydaki ağırlıkları kıyaslandığında aralarındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur(p

Bu çalışma kadınlarda fruktoz tüketim durumunun kandaki lipit profili ve glisemik kontrol parametreleri üzerine etkisini incelemek amacıyla yapılmıştır. Elazığ Merkez Toplum Sağlığı Merkezi ve Şehit Murat Harmanşa Sağlıklı Hayat Merkezi diyet polikliniğine Aralık 2018- Nisan 2019 tarihleri arasında başvuran 18-64 yaş aralığında rastgele seçilen 170 sağlıklı kadın birey ile yürütülmüştür. Çalışmaya katılan bireylerin yaş ortalaması 37,00±9,77 yıldır. Bireylerin günlük enerji, protein ve yağ alım miktarları gereksinimlerinden fazlayken alınan toplam karbonhidrat miktarı ise yetersiz düzeydedir. Bireylerin ortalama fruktoz tüketim miktarları 23,26±14,96 g'dır. Fruktoz tüketimleri önerilen düzeylerde ve tükettikleri fruktoz kaynakları genellikle doğaldır. Bireylerin fruktoz tüketim düzeyleri ile medeni durumları arasındaki ilişki istatistiksel açıdan anlamlı bulunurken (p0,05). Bireylerin %12,35'inin günlük fruktoz tüketim miktarı 50 g'ın üstündedir. Katılımcıların fruktoz tüketim düzeylerine göre antropometrik ölçüm ve biyokimyasal parametreleri incelenmiştir. Bireylerin fruktoz tüketim düzeylerine göre vücut ağırlığı, vücut su oranları, vücut yağ yüzdeleri, trigliserit, total kolesterol, LDL kolesterol, HDL kolesterol, insülin ve insülin direnci düzeylerinde anlamlı farklılıklar bulunmuştur (p 0,05). The 12.35% of individuals' daily fructose consumption is above 50 g. Anthropometric measurements and biochemical parameters of the participants were examined according to fructose consumption levels. Significant differences were found in body weight, body water ratio, body fat percentage, triglyceride, total cholesterol, LDL cholesterol, HDL cholesterol, insulin and insulin resistance levels according to fructose consumption levels of individuals (p

Amaç: Yaptığımız literatür taramasında Somatostatin (SST) ve Vitamin C'nin (Vit C) meme kanserinde membran lipid profili üzerindeki etkisi ile alakalı bilgi bulamadık. Gaz-likid kromatografisi, yağ asitlerinin tayini için uzun zamandır kullanılan son derece gelişmiş bir tekniktir. Çalışmamızda meme kanseri hücre soylarına ait MCF-7 ve MDA-MB231 hücrelerinin membran lipid profilini bu teknik ile belirlemeyi amaçladık. Yöntemler: SST ve Vit C'nin inkübasyonlarda kullanılacak dozları, MTT testi ile belirlendi. Yağ asidi analizi için 24 saat SST, Vit C veya SST+Vit C ile inkübe edilmiş iki meme kanser hücrelerinde membran lipid izolasyonu, ekstraksiyon, metil esterlerine türevlendirme ve gaz kromatografi aracılığı ile karakterizasyon basamakları sırası ile uygulandı. Ayrıca bu hücrelerin, hücre sinyal iletiminde önemli rol oynayan MAPK ve EGFR üzerindeki etkileri araştırıldı.Bulgular: MCF-7 meme kanser hücrelerinde; Somatostatin ve Vitamin C kombini omega-3, dekosapentaenoik asit, araşidonik asit mono-trans ve MUFA seviyelerini arttırırken, omega-6 linoleik asit seviyesinin azalmasına neden oldu. MDA-MB231 meme kanser hücrelerinde; Vit C, membranın yeniden şekillenmesinde önemli olan stearik asit ve trans-linoleik asit seviyelerinin artmasına; araşidonik asit, DPA, dokosahekzaenoik asid ve omega-6 linoleik asit seviyelerinin azalmasına yol açtı. MCF-7 meme kanser hücrelerinde; SST, Vit C ve SST+Vit C MAPK ve EGFR düzeylerini azalttı. MDA-MB231 meme kanser hücrelerinde ise p-P44/42 MAPK düzeyinde azalış, EGFR düzeyinde artış bulundu. Sonuç: Bulgularımıza dayanarak meme kanser hücrelerinde lipid izomerizasyonu ve sinyal yolaklarına sitostatik ve antioksidanın birlikte etki ettiği gösterilmektedir. Lipidom analizi sonuçları SST+Vit C'nin indüklediği yağ asidi yeniden düzenlenmesinin rolünü ve membranın önemini ortaya koyarken hücre cevabının ve meme hücre tümörleri gibi hastalıkların etkilenmesine yönelik lipid-tabanlı stratejilerin potansiyelini göstermektedir. Objective: There is no information about the effect of Somatostatin (SST) and Vitamin C (Vit C) on the membrane lipid profile in breast cancer. Gas-liquid chromatography is a highly developed technique for the determination of fatty acids. In our study, we aimed to determine the membrane lipid profile of MCF-7 and MDA-MB231 cells from breast cancer cell lines by this method. Methods: The doses of SST and Vit C to be used in incubations were determined by MTT test. For fatty acid analysis, membrane lipid isolation, extraction, derivatization to methyl esters and characterization steps in two breast cancer cells incubated with SST, Vit C or SST+Vit C for 24 hours were used respectively. In addition, their effects on MAPK and EGFR which play an important role in cell signal transduction were investigated.Results: MCF-7 breast cancer cells: SST and Vit C combination increased omega-3, decosapentaenoic acid, arachidonic acid mono-trans and MUFA levels, while decreased omega-6 linoleic acid levels. MDA-MB231 breast cancer cells: Vitamin C increased the levels of stearic acid and trans-linoleic acid, which are important in reshaping the membrane; in contrast, arachidonic acid, decosapentaenoic acid, docosahexaenoic acid and omega-6 linoleic acid levels decreased. We investigated the effect of these compounds on two different signalling pathways in these cell lines. In MCF-7 breast cancer cells; SST, Vit C and SST + Vit C reduced MAPK and EGFR levels. In MDA-MB231 breast cancer cells; SST+Vit C decreased p-P44/42 MAPK and increased EGFR levels.Conclusion: Based on our findings, lipid isomerization and signaling pathways in breast cancer cells have been shown to change in response to somatostatin, Vit C and their combinations. The results of lipidome analysis highlighted the role of the SST+Vit C induced fatty acid membrane remodeling, and suggest the potential of lipid-based strategies for influencing cell response in breast cancer cells. 80

Balıklar dünya genelinde ucuz ve önemli bir protein kaynağı olarak kabul edilmektedir. Ayrıca, balıklar iz elementler, yağda eriyen vitaminler ve yağ asitleri gibi insan sağlığı açısından önemli besin maddelerini de içermektedir. Yağlar insan vücudunda önemli işlevlere sahip biyoloji moleküller olup, enerji ve yağda eriyen vitaminleri depolamada önemli rol oynarlar. Üstelik, yağların, biyolojik zarların temel bileşeni olarak hizmet ettiği ve hücre içi ve hücre dışı haberci moleküller olarak işlev gördüğü bilinmektedir. Dolayısıyla, yağlar, özellikle de doymamış yağ asitleri, insan sağlığı için gereklidir. Melen nehri Türkiye'de batı Karadeniz bölgesinde yer almaktadır. Bu çalışmada, Melen Nehri Havzası'ndan mevsimsel olarak avlanan Squlius pursakensis etinde toplam yağ ve yağ asidi bileşimi incelenmiştir. S. pursakensis Sakarya Havzası'nda yayılış gösteren endemik bir tür olup, Melen Havzası'nda da yoğun popülasyonlar oluşturduğu bilinmektedir. Her ne kadar, bu tür yöre halkı tarafından gıda olarak tercih edilse de, besin değeri hakkında sınırlı veri vardır. Bu çalışmanın amacı, Melen Nehri havzasında yaşayan S. pursakensis'in toplam lipit miktarını ve yağ asidi bileşimini belirlemektir.Toplam yağ seviyesi kışın %1,80, baharda %2,56 ve yazın %5,17 bulunmuştur. Yağ asidi bileşimi, toplam çoklu doymamış yağ asitlerinin (%32,05-38,90) en yüksek düzeyde olduğunu, bunu tekli doymamış yağ asitleri (%29,85-35,40) ve doymuş yağ asitleri (%27,10-31,23)'nin izlediğini göstermiştir. Çoklu doymamış yağ asitleri (PUFAs)'nin içeriğinde n- 3 yağ asitleri olan eicosapentaenoic asit (EPA C20:5n3) and docosahexaenoic asit (DHA C22:6n3), sırasıyla %6,70 ve %16,33 oranları ile en yüksek seviyede bulunmuştur (p

Bir ergonejik destek olarak görülen p-Synephrine'nin; yağ metabolizması üzerine olumlu etkilerinin birtakım araştırmacılar tarafından belirlenmesi, günümüzde p-Synephrine'nin sporcular tarafından kullanımını oldukça artırmıştır. Tüm bu nedenlerden dolayı, p-Synephrine takviyesinin, iki hafta gibi kısa süre içerisinde sporcuların vücut yağ oranlarında ve kan lipit değerleri üzerinde oluşturabileceği değişimlerin belirlenmesi çalışmanın amacını oluşturmaktadır. Çalışmaya Türkiye taekwondo milli takım kampında yer alan 8 erkek elit taekwondocu gönüllü olarak katılmıştır. Denekler 4 haftalık milli kamp süresi içerisinde, 2 hafta boyunca her gün 1 adet (10gr/kapsül) p-Synephrine takviyesi, 3 günlük dinlenmenin ardından 2 hafta süresince de Plasebo (10gr/rengi ve tadı aynı olan kapsül) takviyesi almışlardır. Tüm destek ürünleri rastgele sıra ve çift kör protokolü uygulanarak yapılmıştır. Tüm ölçümler p-synephirine ve plasebo takviyesi öncesi, p-synephirine takviye sonrası ve plasebo takviye sonrası olmak üzere, 3 kez vücut ağırlığı, deri kıvrım kalınlığı, kan ve idrar ölçümleri yapılmıştır. Çalışma bulgularında, p-Synephrine desteğinin vücut ağırlığı, vücut yağ oranını, kan lipid değerlerinin parametreleri olan, kan Trigliserid, HDL, LDL, TBARS, MDA değerlerini ve İdrar TBARS, MDA değerleri üzerinde p-Synephrine desteğinin anlamlı etkisinin olmadığı bulunmuştur (p>0.05). Bu çalışmanın sonucunda, elit taekwondocularda p-Synephrine desteğinin vücut yağ oranının azalmasında ve kan lipid değerlerinin değişiminde etkisinin olmadığı ayrıca kısa süre içerisinde kilo düşmeye yardımcı olmadığınıda belirlenmiştir. Anahtar Kelimeler: p-Synephrine, suplement, ergojenik, taekwondo The positive effects of P-Synephrine, seen as an ergonegic support, on fat metabolism, which has been proved by a number of studies, has increased the use of p-Synephrine by athletes. For all these reasons, the aim of the reserach is to study the changes that p-Synephrine supplementation may have on body fat ratios and blood lipid values within a short period of two weeks. The participants of the study are eight male volunteer taekwondo players in Turkish National Taekwondo team camp. The participants intake 1 (10g / capsule) p-Synephrine supplement each day for 2 weeks in the 4-week camp period, and placebo (10gr / the same capsule with the same color and taste) for 2 weeks following a 3-day rest period.All supplementary products are given in a random and a double blind procedure.All measurements which are body weight, skinfold thickness, blood and urine were made 3 times before p-synephirine and placebo supplementation, after p-synephirine supplementation and after placebo supplementation.It was observed that p-Synephrine support did not have a significant effect on body weight, body fat percentage, body fat percentage, blood triglyceride, HDL, LDL, TBARS, MDA, urine TBARS and MDA values (p> 0.05).As a result of this study, it was examined that p-Synephrine supplementation in elite taekwondo players did not have any effect on lowering the body fat ratio and changes in blood lipid levels and also did not help to decrease weight in a short time.Anahtar Kelimeler: p-Synephrine, supplement, ergogenic, taekwondo 42

Bu çalışma, keçilerde anaplasmosisin eritrosit membranı malondialdehit (MDA), ileri oksidasyon protein ürünleri (AOPP), Na+/K+ATPaz, hematolojik ve biyokimyasal parametreler üzerindeki etkisini değerlendirmek için yapıldı. Antikoagülantlı kan örneklerinde hematolojik parametreler kansayım cihazında ve serum örneklerinde biyokimyasal parametreler modüler oto analizör cihazında ticari kit kullanılarak ölçüldü. Eritrosit membranında MDA ve AOPP düzeyleri spektrofotometrik metotlar ile spektrofotometre cihazında, Na+ /K+ATPaz aktivitesi ise ticari kiti kullanılarak ELISA cihazında ölçüldü. Hematolojik analiz sonuçları, anaplasmosis ile enfekte keçilerde RBC, Hb, Hct, MCV, MCH ve MCHC değerlerinde belirgin bir azalma, WBC degerinde ise artış olduğu ortaya koydu. Biyokimyasal analiz sonuçları, anaplasmosis ile enfekte keçilerde, AST, ALT, GGT aktivitelerinin ve globulin, totalbilirubin, direkt bilirubin, trigliserit ve demir seviyelerinde belirgin bir artış olduğunu, total protein, albumin, total kolesterol ve TDBK seviyelerinde ise önemli bir azalma olduğunu ortaya koydu. Anaplasmosisli keçilerde eritrosit membranı MDA ve AOPP seviyelerinin önem gösterecek şekilde artarken, Na+/K+ATPaz aktivesinin azaldığı belirlendi. Elde edilen sonuçlar, hematolojik ve biyokimyasal parametrelerde önemli değişiklikler olduğunu, aneminin ve oksidatif stresin ruminantlarda anaplasmosisin ortak bir komplikasyonu olduğunu, ayrıca MDA, AOPP düzeylerinin ve Na+/K+ATPaz aktivitesinin belirlenmesinin hastalığın prognozunun takip edilmesinde faydalı olabileceğini göstermektedir.Anahtar Kelimeler: Anaplasmosis, AOPP, keçi, MDA, Na+ This study was carried out to evaluate the effect of anaplasmosis on erythrocyte membrane malondialdehyde (MDA), advanced oxidation protein products (AOPP), Na+/K+ATPase, hematological and biochemical parameters in goats. Hematological parameters in anticoagulant blood samples on blood cell counter and biochemical parameters in serum on modular auto analyzer were measured using commercial kit. In addition, MDA and AOPP levels were determined in spectrophotometre by spectrophotometric methods and Na+/K+ATPase activity was determined in ELISA by using commercial ELISA kit in erythrocyte membrane. Results of hematological analysis revealed that anaplasmosis-infected goats, RBC, Hb, Hct, MCV, MCH and MCHC values were decreased significantly, but WBC value was increased significantly. Results of biochemical analysis revealed that anaplasmosis-infected goats, AST, ALT, GGT activities and globulin, total lbilirubin, direct bilirubin, triglyceride and iron levels increased significantly, total protein, albumin and total cholesterol and TIBC levels decreased significantly. It was found that erythrocyte membrane MDA and AOPP levels increased significantly, while Na+/K+ATPase activity decreased in goats with anaplasmosis. The results show that there are significant changes in hematological and biochemical parameters, anemia and oxidative stres are common complication of anaplasmosis in ruminants, as well as determination of MDA, AOPP levels and Na+/K+ATPase activity may be useful in monitoring the prognosis of the disease.Keywords: Anaplasmosis, AOPP, goat, MDA, Na+ /K+ATPase 55

Amaç: Bu çalışmada, zayıflama diyetine eklenen türk kahvesinin antropometrik ölçümler ve lipit profilleri üzerine etkisini incelemek amaçlanmıştır.Materyal Metot: Çalışmanın materyalini 18-65 yaş arası, BKİ 25 kg/m2 den büyük olan Endokrinoloji Poliklikliniğinden zayıflama amaçlı Diyet Polikliniğine yönlendirilen 176 katılımcı oluşturdu. 176 katılımcı kontrol ve deneme grubu olarak iki gruba ayrıldı. Her bir grup 44 erkek 44 kadın olmak üzere 88 katılımcıdan oluştu. Deney grubu katılımcılara planlanan diyet programlarına ek olarak her gün bir fincan türk kahvesi içilmesi önerildi. Kontrol grubu katılımcılara önerilen diyet programının dışında ek türk kahvesi verilmedi. Kontrol grubundan sadece zayıflama diyetini uygulamaları istendi. Bulgular: Deney ve kontrol gruplarında anlamlı bir kilo kaybı gözlendi. Deney ve kontrol gruplarının kontrol ve antropometrik ölçümlerinde (BKİ) ön test ile son test arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark vardı (p

Lokal anestezik sistemik toksisitesi (LAST) ise, lokal anesteziklerin kullanımı sırasında nadir görülen ancak hayatı tehdit edebilen bir komplikasyondur. Anesteziyologlar lokal anestezikleri (LA) en sık kullanan hekim gruplarından biridir. Özellikle nöroaksiyel anestezide ve periferik bloklarda yüksek doz ve volümlerde kullanım LAST ile karşılaşma olasılığını artırmaktadır. Bu nedenle LAST tanı ve tedavisi konusunda bilgili olunması, gerekli hazırlıkların yapılmış olması gereklidir. Bizde çalışmamızda Türkiye' de çalışan anestezi hekimlerinin LAST konusundaki bilgi ve hazırlık düzeylerini bir anket çalışması ile araştırmayı amaçladık. Ankete 167 anestezi hekimi katıldı. Katılımcıların büyük çoğunluğunun (%81.4) her gün LA uyguladıkları ve en sık nöroaksiyel blok (%91.02) ve periferik sinir bloğu (%88.62) amacıyla bu ajanları uyguladıkları görüldü. Katılımcılar arasında LAST ile karşılaşma oranının % 43.71 olduğu ve periferik sinir blokları arasında en sık aksiller blok (%47.76) sonrası LAST ile karşılaşıldığı belirlendi. 15-20 yıl arasında deneyimi olan uzmanların diğer gruplara göre daha yüksek oranda LAST ile karşılaştığı saptandı. Katılımcıların erken ve geç dönem LAST bulguları hakkında bilgi düzeylerinin yüksek olduğu gözlendi. Fakat LAST gelişen hastada güncel tedavide önerilen intavenöz lipit uygulamasının % 41.9 oranında kullanıldığı belirlendi. Yine kliniklerin sadece %42.51' inde LAST tanı ve tedavisine yönelik hazırlanmış yazılı protokol bulunmaktaydı. LA' ları en sık kullanan hekimler olarak anestezi hekimlerinin özellikle güncel tedavi, protokollerin hazırlanması ve hizmet içi eğitim ile ilgili bilgi ve farkındalıklarının artırılmasına yönelik çalışmaların LAST'a bağlı mortalite ve morbiditenin azaltılmasına katkıda bulunacağını düşünmekteyiz. Local anesthetic systemic toxicity (LAST) is a rare but life threatening complication which can occur during the administration of local anesthetics (LA). LA are very often used among anesthetists compared to other professions. Especially high dose and volume requirements of LA for neuraxial and peripheric nerve blocks increase the risk of LAST. For this, it is important to be aware and knowledgeable about the symptoms and treatment modalities of LAST and the preparation of necessary equipment and medications is important. In our study, we aimed to evaluate the level of knowledge and preparation among anesthetist in Turkey via a survey. 167 Anesthetist answered the survey. The majority of the participants used LA on a daily basis (%81.4) mostly for neuraxial block (%91.02) and peripheric nerve blocks (%88.62). The rate of participants who had experienced LAST was % 43.71 and the most frequent block after which LAST occurred was axillary nerve block (%47.76). Anesthesia Specialist with professional experience between 15-20 years were the highest group of doctors who had experienced LAST in their patients. The level of knowledge about the early and late symptoms of LAST among anesthetist was high. Only %41.9 of the participants used the recommended novel ILE treatment but the use of intravenous lipid emulsions (ILE) was lower. The rate of Clinics with established written protocols for LAST was %42.51. We believe that efforts to improve the knowledge on novel treatments, establishing protocols, raising awareness and ongoing training will help to reduce the mortality and morbidity of LAST. 69

İmplant uygulaması sonrası, implant yüzeyi ile ilk temas eden yapı, kandır. Kan, bu bölgeye yeni kemik yapımını uyarıcı çeşitli sitokin ve büyüme faktörlerini taşır, pıhtılaşmayı başlatır ve bunlar osseointegrasyonun ilk basamağını oluşturur. Kanın, implant yüzeyini iyi ıslatamaması, iyileşmenin ideal olmamasına neden olabilir. Bu yüzden kan-implant yüzeyi ıslanılabilirlik ilişkisi önemlidir.Islanılabilirliği hem yüzey hem de sıvının özellikleri etkiler. Kan lipit düzeyi, kanın viskozitesini değiştirebilen etkenlerden biridir. Hiperlipidemiye bağlı olarak görülebilecek kan viskozitesindeki artış, ıslanılabilirliği olumsuz yönde etkileyebilir. Çalışmanın amacı, hiperlipideminin ve statinin çeşitli implant yüzeylerindeki ıslanılabilirliğinin değerlendirilmesidir.Çalışmada, Grade 4 titanyum Machined yüzey, Grade 4 titanyum SLA yüzey, Grade 4 titanyum SLActive yüzey, Roxolid SLA yüzey ve Roxolid SLActive yüzey olmak üzere toplam 5 grup oluşturulmuş ve sağlıklı, hiperlipidemik ve tedavi dönemlerinde alınan kanlar ile yüzeylerin temas açıları ölçülmüştür. Çalışma verileri değerlendirilirken normal dağılım göstermeyen parametrelerin karşılaştırılmasında Kruskal Wallis testi, ikili değerlendirmelerde Mann-Whitney U testi kullanılmıştır.Çalışmada, hiperlipidemik dönemde hem Machined yüzey ve SLActive yüzeyler hem de SLA yüzeyler ve SLActive yüzeyler, tedavi döneminde ise yalnızca Roxolid SLA yüzey ve SLActive yüzeyler arasında anlamlı fark bulunmuştur. Zamana göre değerlendirildiğinde yalnızca Grade 4 Machined ve Grade 4 SLA yüzeylerde anlamlı olarak fark bulunmuştur.Anahtar Kelimeler: hiperlipidemi, implant yüzeyi, temas açısı, ıslanılabilirlik, hayvanmodeli Blood and implant surface are the first structures those come into contact after implantation. Blood; carries various cytokine and growth factors that stimulate the formation of new bone, initiates coagulation and this constitutes the first step of osseointegration. If the blood does not wet the implant surface well, the wound healing may not be ideal. Therefore, the blood-implant surface wettability relationship is important.The wettability is influenced by the properties of the surface and the liquid. Blood lipid level is one of the factors that can change the viscosity of blood. An increase in blood viscosity due to hyperlipidemia may adversely affect wettability. The aim of the study was to evaluate the wettability of hyperlipidemia and statin on implant surfaces.In this study, five surface groups were formed including Grade 4 titanium Machined, Grade 4 titanium SLA, Grade 4 titanium SLActive, Roxolid SLA and Roxolid SLActive. Blood-surface contact angles were measured by dropping blood to the surfaces in three phases which healthy, hyperlipidemic and treated. Kruskal Wallis test was used to compare the parameters not having normal distribution, and Mann-Whitney U test was used for bilateral evaluations.There were significant differences between SLA and SLActive surfaces in healthy phase, Machined and SLActive surfaces in hyperlipidemic phase and only Roxolid SLA and SLActive surfaces in treatment phase. When evaluated by time, Grade 4 Machined and Grade 4 SLA surfaces were significantly different in terms of wettability.Key Words: hyperlipidemia, implant surface, contact angle, wettability, animal model 118

Bu araştırma, Tip 2 diyabetli ve prediyabetli bireylerde diyetle fruktoz alımının metabolik kontrol ve biyokimyasal parametreler ile ilişkisini değerlendirmek amacıyla yapılmıştır. Araştırmaya, Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Endokrinoloji Polikliniği'nde takip edilen 20-64 yaş aralığındaki Tip 2 diyabetli, prediyabetli ve kontrol grubundan oluşan toplam 120 birey katılmıştır. Araştırmada bireylere ait genel bilgiler, beslenme alışkanlıkları, fruktoz içeren besinleri tüketim sıklıkları, üç günlük besin tüketim kayıtları, antropometrik ölçümleri, biyokimyasal parametreleri, kan basınçlarına ait veriler yüz yüze uygulanan anket formu aracılığı ile elde edilmiştir. Verilerin istatistiksel analizleri SPSS paket programı ile yapılmış ve p0,05). Fruktoz tüketim sıklığı formuna göre Tip 2 diyabetli bireylerin günlük ortalama fruktoz alım miktarları prediyabetli ve kontrol grubundaki bireylere kıyasla yüksek bulunmuştur (p0,05). According to the frequency of fructose consumption, daily average fructose intake of individuals with Type 2 diabetes was found to be higher than those of prediabetes and control group (p

Amaç: Romatoid Artrit (RA) otoimmun, kronik ve sistemik bir hastalık olup birçok organı etkilemektedir. Sinovyal inflamasyon sonucu oluşan kıkırdak ve eklem hasarı hastalığın temelini oluşturmaktadır. Prevalansı yaklaşık %1-2 olan RA'nın insidansı da yaş ve kadın cinsiyet ile birlikte artmaktadır. Etiyolojisinde pek çok faktörün rol oynadığı RA'nın patogenezisinin her geçen gün daha da aydınlanmasıyla birlikte tedavisine de yeni ajanlar eklenmektedir. Yeni bir ilaç olan Tofasitinib, janus tirozin kinaz inhibitörü olup RA tedavisinde yerini almıştır. Bu çalışmanın amacı RA tanılı hastalarda Tofasitinib'in etkinliğini ve laboratuvar değerleri üzerindeki etkisini belirlemek ve Tofasitinib'e bağlı gelişebilecek yan etkileri göstermektir. Materyal ve Yöntem: Bu çalışmada Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Tıp Fakültesi- Ankara Şehir Hastanesi Romatoloji Polikliniği'nde takipli, 18 yaşından büyük, 2010 ACR klasifikasyon kriterlerine uygun Romatoid Artrit tanısı olan ve RA tanısı sebebiyle en az üç ay Tofasitinib kullanan toplam 66 hasta; hastanenin bilgi işlem biriminden destek alınarak retrospektif olarak değerlendirildi. Hastane bilgi işlem birimi aracılığıyla romatoloji poliklinik epikrizleri, yeniden değerlendirme notları, laboratuvar tetkikleri incelendi ve hastalar ile görüşülerek edinilen anamnez ve muayene bilgileri ile veriler oluşturuldu. Hastaların yaş, cinsiyet, RA tanı yılı, RA tanı yaşı, hastalık tanısı konulduğu dönemdeki otoantikor varlığı ve eşlik eden ko-morbiditeleri kaydedildi. Tofasitinib tedavisi öncesi ile tedavi sonrası üçüncü ve altıncı ay tam kan sayımı, lipit profili, karaciğer transaminaz düzeyleri, eritrosit sedimentasyon hızı ve CRP düzeyleri tespit edildi. Ayrıca Tofasitinib tedavisi öncesi ve sonrası; sabah tutukluluğu süresi, DAS 28-ESH, VAS skoru belirlendi. Elde edilen veriler SPSS veri tabanına yüklendi ve istatistiksel olarak analiz edildi. Bulgular: Çalışmamızda 2010 ACR klasifikasyon kriterlerine uygun Romatoid Artrit tanısı olan ve RA tanısı sebebiyle en az üç ay Tofasitinib kullanan toplam 66 hasta yer almaktaydı. Çalışmamızda yer alan hastaların yaş ortalaması 54.7±12.0 yıl olup %84.8'i kadındı. Hastaların Tofasitinib kullanma ortalama süresi 19.0±13.5 aydı. Hastaların %19.7'si Tofasitinib'i monoterapi olarak alırken %80.3'i en az bir ksDMARD ile kombine olarak alıyordu. Hastaların Tofasitinib tedavisi sonrası sabah tutukluğu süresi ile DAS-28(ESH) ve VAS(Hasta) puanları öncesine göre anlamlı olarak azalmıştı(p0.05). Hastaların %33.3'ünde Tofasitinib'e bağlı yan etki gelişmişti. En sık gelişen yan etkiler döküntü, öksürük ve bulantıydı. Hastaların %13.6'sında Tofasitinib ilişkili Herpes Zoster enfeksiyonu gelişmişti. İncelenen hastaların %48.5'inde ilaç etkinsizliği, hastalık aktivasyonu ve yan etkiler sebebiyle Tofasitinib tedavisi kesilmişti.Sonuç: Romatoid Artrit tedavi kılavuzlarında ksDMARD'lara yanıtsız hastalarda hedefe yönelik sentetik, biyolojik veya biyobenzer ajanlar önerilmektedir. Tofasitinib'in oral formunun olması diğer ilaçlara göre kullanım kolaylığı sağlamaktadır fakat etkinliği ve güvenilirliği ile ilgili daha geniş kapsamlı çalışmalara ihtiyaç vardır. Aim: Rheumatoid arthritis (RA) is an autoimmune, chronic and systemic disease that affects many organs. Cartilage and joint damage caused by synovial inflammation is the basis of the disease. The incidence of RA increases with age and female gender, with a prevalence of approximately 1-2%. As the pathogenesis of RA, which is influenced by many factors in its etiology, is further elucidated each passing day, new agents are added to the treatment. Tofacitinib, a novel drug, is a Janus tyrosine kinase inhibitor and it has taken place in the treatment of RA. The aim of this study was to determine the efficacy of Tofacitinib and its effects on laboratory parameters of RA patients and to show the possible side effects of Tofacitinib. Materials and Methods: In this study, total of 66 patients older than 18 years of age who were diagnosed with rheumatoid arthritis according to 2010 American College of Rheumatology (ACR) classification criteria and followed at the Yildirim Beyazit University Medical Faculty-Ankara City Hospital Rheumatology Outpatient Clinic and who were using Tofacitinib for at least three months were evaluated retrospectively with the support of the IT unit of the hospital. The rheumatology polyclinic epicrisis, re-evaluation notes, laboratory tests were examined through the hospital IT unit and data were collected through anamnesis and examination information obtained by interviewing the patients. Age, sex, year of RA diagnosis, age of RA diagnosis, presence of autoantibody at the time of diagnosis and co-morbidities were recorded. Complete blood count, lipid profile, liver transaminase levels, erythrocyte sedimentation rate and CRP levels were determined before tofacitinib treatment and at third and sixth month after the treatment. In addition, before and after tofasitinib treatment; the duration of morning stiffness time, DAS 28-ESR, VAS score were determined. The obtained data were uploaded to the SPSS database and analyzed statistically.Results: A total of 66 patients with rheumatoid arthritis according to the 2010 ACR classification criteria, who were taking Tofacitinib for at least three months, were included in our study. The mean age of the patients in our study was 54.7 ± 12.0 years and 84.8% were female. The mean duration of Tofacitinib use was 19.0 ± 13.5 months. While 19.7% of the patients received Tofacitinib as monotherapy, 80.3% received it in combination with at least a csDMARD. The duration of morning stiffness time , DAS-28 (ESR) and VAS (Patient) scores were significantly decreased after Tofacitinib treatment (p 0.05). Tofacitinib related side effects developed in 33.3% of the patients. The most common side effects were rash, cough, and nausea. Tofacitinib related Herpes zoster infection developed in 13.6% of the patients. In 48.5% of the patients, Tofacitinib was discontinued due to drug ineffectiveness, disease activation, and side effects.Conclusion: In the treatment guidelines for rheumatoid arthritis, targeted synthetic, biological or biosimilar agents are recommended in patients unresponsive to csDMARDs. The oral form of Tofacitinib provides easy of use compared to other drugs, but more extensive studies are needed on it's on effectiveness and safety. 114

Bu çalışma ile direnç egzersizi ve cinsiyetin çeşitli fizyolojik mekanizmalarda rol oynadığı bilinen irisin ve uncoupling protein 1 (UCP1) düzeyleri ile lipit parametreleri üzerine olan etkilerinin belirlenmesi amaçlandı. Çalışmada 16 erkek 16 dişi olmak üzere toplam 32 adet rat, her grupta 8 hayvan olacak şekilde 4 gruba ayrıldı. Ratlar ilk önce cinsiyete göre iki gruba ayrıldı, daha sonra sedanter ve egzersiz grubu olarak kendi içlerinde alt gruplara ayrıldı, toplam dört grup oluşturuldu. Sedanter kontrol dişi (SK-D) ve sedanter kontrol erkek (SK-E) grupları herhangi bir uygulamaya tabi tutulmadan ad-libitum olarak beslendi. Egzersiz dişi (EG-D) ve egzersiz erkek (EG-E) gruplarına ise 4 hafta boyunca günde bir saat egzersiz yaptırıldı (egzersizler 10 dakikalık periyotlarla gerçekleştirildi) ve bu gruplarda ad-libitum olarak beslendi. Haftalık olarak hayvanların vücut ağırlıkları (VA) ölçüldü ve beden kitle indeksleri (BKİ) hesaplandı. Çalışma sonunda elde edilen serum numunelerinde trigliserit (TG), total kolestrol (TK), düşük yoğunluklu lipoprotein (LDL), yüksek yoğunluklu lipoprotein (HDL), çok düşük yoğunluklu lipoprotein (VLDL) düzeyleri, iskelet kası doku homojenizatlarında ise irisin ve UCP1 düzeyleri belirlendi. İskelet kası UCP1 düzeylerinin EG-D ve EG-E gruplarında sedanter kontrol gruplarına göre önemli düzeyde arttığı, egzersiz yaptırılan gruplar kendi içinde değerlendirildiğinde ise EG-E grubunda anlamlı olarak daha yüksek olduğu belirlendi (p

Bu çalışma Tip 2 diyabetli (Tip 2 DM) yetişkinlerin beslenme durumları ile antropometrik ölçümleri, glisemi ve lipid düzeylerinin değerlendirilmesi amacıyla yapılmıştır. 01.02.2017- 31.5.2017 tarihleri arasında Mehmet Akif Ersoy Göğüs Kalp Damar Cerrahisi Eğitim ve Araştırma Hastanesi Diyet Polikliniği'ne başvuran yetişkin bireyler arasından çalışma kriterlerini sağlayan, çalışmaya katılmayı gönüllü olarak kabul eden, tip 2 diyabetli üzerinde anket uygulanarak yapılmıştır. Çalışma, 30'u (%37,5) kadın, 50'si (%62,5) erkek toplam 80 yetişkin diyabetli ile yapılmıştır. Katılımcılar Beden Kütle İndeks (BKİ)'lerine göre normal vücut ağırlığı, fazla kilolu ve obez olmak üzere 3 grupta incelenmiştir. Elde edilen veriler SPSS 22,0 programıyla değerlendirilmiştir. Çalışma sonucu; BKİ ile Kolesterol, Trigliserit, HDL, LDL, açlık kan glukozu ve HbA1c düzeyleri arasında anlamlı bir fark bulunmamıştır (p>0,05). Bununla birlikte, obezlerin toplam kolesterol düzeylerinin ve trigliserit düzeylerinin diğer gruplardan daha yüksek olduğu saptanmış, LDL kolesterol düzeylerinde ise her üç grupta önemli bir fark olmadığı, HDL kolesterol düzeylerinin ise ilginç bir şekilde obezlerde az da olsa yüksek olduğu bulunmuştur. Açlık kan glukozu değerlerine bakıldığında fazla kilolu grubun daha yüksek bulunmuştur. HbA1c düzeyleri BKİ'si normal vücut ağırlığına sahip olan bireylerin daha yüksek ve obezlerin ise daha düşük çıktığı belirlenmiştir. Grupların günlük tükettikleri besinlerin enerji ve besin öğelerinin karşılaştırılmasında protein, B1 vitamini, fosfor, çinko ve niasinde istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur (p 0.05). However, total cholesterol and triglyceride levels of obese group was higher than the other groups. There was no significant difference in LDL cholesterol levels in all three groups and HDL cholesterol levels were found to be slightly higher in obese people. Fasting blood glucose values were found to be higher in the overweight group, HbA1c levels were found to be higher in patients with normal body weight BMI and lower in obese patients. There was a statistically significant difference in the energy, nutrients, protein, vitamin B1, phosphorus, zinc and niacin of the groups (p

Sıklıkla kadınlarda östrojen etkisine bağlı yağ dağılımının belirgin olduğu pelvik bölge, alt ekstremiteler ve abdominal bölgede gözlenen ve tipik portakal kabuğu görünümüne yol açan selülit bir hastalık olmamakla beraber estetik bir problemdir. Selülitin kozmetik bakımında özellikle metil ksantin içeren ürünler cilt altına aşırı yağ birikimini önlemesi ve lenfatik drenajı arttırması nedeniyle tercih edilmektedir. Metil ksantinler içinde de en çok kullanılan kafein, çalışmada aktif bileşen olarak seçilmiştir. Nano yapılı lipid taşıyıcılar topikal ilaç ve kozmetiklerde son yıllarda üzerinde pek çok çalışma yapılan sistemlerdir. Bu sistemler yeni nesil kozmetik ürünlerde oklüzif etkisiyle deriyi nemlendirmesi, stratum corneum tabakasından etkin madde penetrasyonunu arttırması ve epidermis veya dermisin belli bölgelerine hedeflendirme yapabilmesi gibi avantajlarından dolayı tercih edilmektedir. Bu sistemler içerisinde yer alan yarı katı lipid nanopartiküllerin en önemli avantajı ise yeniden formüle edilmelerine gerek kalmadan kullanılabilmeleri yani bitmiş ürün olarak değerlendirilmeleridir. Bu çalışmada kafein içeren yarı katı lipid nanopartiküller ICH Q8 klavuzunda yer alan tasarımla kalite yaklaşımı benimsenerek geliştirilmiştir. Hedef ürün kalite profili belirlenerek, buna ulaşabilmek için gerekli kritik kalite özellikleri; partikül büyüklüğü, PDI ve oklüzyon faktörü olarak tayin edilmiştir. QbD kapsamında veri analizi ve formülasyon optimizasyonu yapay zeka araçları yardımıyla yapılmıştır. Formülasyon çalışmaları sonuçlarına göre geliştirilen yapay sinir ağı modeli yardımıyla elde edilen optimum formülasyon hedef ürün kalite profiline ulaşabilmek için gerekli kalite özelliklerine sahip olduğu bulunmuş ve selülitin kozmetik olarak bakımı için nanoteknoloji, tasarımla kalite ve yapay zekanın bir arada kullanılmasıyla elde edilen bir final ürün elde edilmiştir. Cellulite is frequently observed in the pelvic region, lower extremities and abdominal region where fat distribution is significant due to estrogen effect in women. Cellulite that leads to a typical orange peel syndrome is not an illness but an aesthetic problem. Frequently methyl xantine containing products are preferred in topical treatment of cellulite. Because they prevent excessive fat accumulation under the skin and increase lymphatic drainage. Caffeine which is the most widely used methyl xantine, was selected as an active ingredient for our study. Nowadays, lipid based nanocarriers have been the subject of many studies on topical drug delivery and also cosmetics. These systems are preferred in new generation cosmetic products because of their advantages such as enhancing the hydration of the skin with occlusive effect, improving the penetration of active substance from the stratum corneum layer and targeting the active substance to the epidermis or dermis. The most important advantage of the semi solid lipid nanolparticles in these systems is that they can be used without having to be reformulated, due to that they are considered as final products. In this study, semi solid lipid nanoparticles containing caffeine were developed by adopting quality approach with the design in ICH Q8 manual. The critical quality properties required to achieve the target product quality profile were determined as particle size, PDI and occlusion factor. According to the results of the formulation studies, it has been found that the optimum formulation obtained with the help of artificial neural network model has the required quality characteristics in order to reach the target product quality profile and for the cosmetic care of cellulite, a final product was obtained by combining nanotechnology, quality by design and artificial intelligence. 135

Bu çalışma menopoz öncesi ve sonrası dönemde olan kadınların beslenme durumlarının, serum lipid (TK, TG, HDL, LDL) ve diyet poliamin (putresin, spermidin, spermin) düzeyleri arasındaki ilişkiyi saptamak amacıyla yapılmıştır. 10/08/2017 tarihinde etik kurulu onayı almıştır. Çalışma Kasım 2017 ile Ekim 2018 tarihleri arasında Kadıköy Koşuyolu Özel Medipol Hastanesi Kadın Doğum Polikliniği'nde izlenen 50 premenopoz ve 50 postmenopoz kronik hastalığı olmayan, 100 gönüllü kadına ait veriler, ilgili literatür doğrultusunda hazırlanmış anket formu ile sorgulanmıştır. Kadınların atropometrik ölçümleri alınmış, serum kan lipid ve açlık kan şekeri parametreleri analiz edilmiştir. Premenopoz kadınların BKİ ortalaması 25,7 ± 5,03 kg/m2 iken postmenopoz kadınların BKİ ortalaması 28,7 ± 3,6 kg/m2 olarak bulunmuştur (p0,05). Premenopoz kadınların AKŞ, TK, TG ve HDL ortalaması daha düşük, LDL'nin ise daha yüksek olduğu saptanmıştır (p0,05). Diyetle alınan spermidin ve HDL arasında zayıf ve negatif bir korelasyon, diyetle alınan putresin ve LDL arasında zayıf ve pozitif bir korelasyon saptanmıştır (p 0.05). Premenopausal women had lower mean values of FBS, TC, TG and HDL and higher LDL levels (p 0.05). There was a weak and negative correlation between dietary spermidine and HDL and a weak and positive correlation between dietary intake of putresin and LDL (p

Yardımcı M, Ratlarda Etanol İle Oluşturulmuş Karaciğer Fibrozisinde Isırgan Otu Tohumunun (Urtica dioica Seed) Tedavi Edici Etkisinin Histopatolojik ve İmmunohistokimyasal Olarak Araştırılması, Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Patoloji Ana Bilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Van, 2019. Planlanan bu çalışmada, etil alkol ile deneysel olarak 8 haftalık süre içinde karaciğerde fibrozis oluşturulduktan sonraki 2 aylık tedavi sürecinde, ısırgan otu tohumu ekstrakt'ı kullanılarak fibrozisin geri dönüşümünün mümkün olup olmadığı histopatolojik ve immünohistokimyasal olarak araştırıldı. Çalışmada toplam 24 adet rat kullanıldı ve ratlar her grupta 8'er adet olmak üzere üç gruba ayrıldı. Deneme süresi toplam 4 ay olarak belirlendi. Birinci grup (Kontrol); Standart rat pelet yemiyle beslendi. Alkol grubu ve alkol+ısırgan tohumu esktrat grubunda ise denemenin ilk 2 ayında günde bir defa orogastrık gavajla 4 mL/kg %30'luk etil alkol verilerek hepatik fibrozis oluşturuldu. Daha sonraki 3. ve 4. aylarda 2. gruba yine sadece alkol verilirken, 3. grup ratlara alkol alımıyla beraber ısırgan otu tohumu ekstrakt'ı (30mg/kg)'da verilerek oluşturulan fibrozisin geri dönüşümü uygulama sonunda izlendi. Deneme sonunda nekropsi yapılan ratların karaciğerlerinden alınan doku örnekleri histopatolojik ve immünohistokimyasal olarak incelendi. Sonuçta, histopatolojik ve immünohistokimyasal bulgular doğrultusunda; ısırgan tohumu ekstrakt'ının kaydedilen birçok terapötik özelliklerinin etkisiyle ve karaciğerin de rejeneratif kapasitesi sayesinde karaciğerdeki dejeneratif-nekrotik değişikliklerin ve fibrozisin önemli düzeylerde geri dönüşümünün gerçekleştiği gözlenmiştir. Biyokimyasal analizler Alkol grubunda ALT, AST, LDL, GGT ve HDL düzeyleri kontrol grubuna göre azalmıştı. Ancak, Glukoz, LDL, Total Kolesterol ve Trigliserid seviyeleri kontrol grubuna göre artmıştı. Alkol+Isırgan grubunda ise kontrol grubuna göre ALT, AST, LDH, Glukoz, LDL ve Trigliserid düzeyleri azalmıştı. Ancak AlkPaz, GGT, HDL ve Total Kolesterol seviyeleri kontrol grubuna göre artmıştı. Çalışmanın sonuçları, alkolik hepatik fibrozisli olgularda, ısırgan otu tohumu ekstrakt'ının fibrozisli karaciğer tedavisinde kullanılabileceğini gösterdi. Yardımcı M, Histopathologic and Immunohistochemical Investigation of the Therapeutic Effect of Stinging Nettle Seed (Urtica dioica Seed) in Ethanol-Induced Liver Fibrosis in Rats, University of Van Yuzuncu Yil, Institute of Health Sciences, Department of Pathology, M.Sc. Thesis, Van, 2019. In this study, it was investigated histopathologically and immunohistochemically whether it is possible to reverse fibrosis by using nettle seed extract in the 2-month treatment period after the liver fibrosis was formed experimentally for 8 weeks with ethyl alcohol. A total of 24 rats were used in the study and rats were divided into three groups as 8 in each. The trial period was determined as 4 months. The first group (Control) was fed by standard rat pellet feed. In the second group (alcohol group) and the third group (alcohol + nettle seed group), hepatic fibrosis was formed in the first 2 months of the study by giving 4 mL/kg of 30% ethyl alcohol once a day by means of orogastric gavage. In the next third and fourth months, while only alcohol was given to the second group, the third group was applied nettle extract (30mg/kg/rat) together with alcohol. At the end of the experiment, tissue samples taken from the liver of rats through necropsy were examined histopathologically and immunohistochemically. In conclusion, in accordance with histopathological and immunohistochemical findings; it has been observed that degenerative-necrotic changes and significant recoveries of fibrosis in the liver have occurred due to the effect of many therapeutic properties of nettle seed extract and regenerative capacity of the liver. As a result of biochemical analysis, ALT, AST, LDL, GGT and HDL levels decreased in the alcohol group compared to the control group. However, glucose, LDL, total cholesterol and triglyceride levels increased compared to the control group. In the alcohol + Nettle seed group, ALT, AST, LDH, glucose, LDL and triglyceride levels declined compared to the control group whereas alkPase, GGT, HDL and total cholesterol levels increased compared to the control group. The results of the study showed that nettle seed extract could be used in the treatment of fibrosis in patients with alcoholic hepatic fibrosis. 48

Fötal dönem gebeliğin son kısımlarıdır ve çoğu maddenin etkilerinin bu dönemde araştırılması doğacak yavruları nasıl etkileyeceği yönünden önemlidir Yapılan tez çalışması ile borun diyette yokluğu, düşük, marjinal ve normal miktarda bulunması ile in vivo olarak fötal gelişim sürecindeki gebe ratların lipid profili üzerine etkilerinin belirlenmesi amaçlanmaktadır. Çalışmada 2 haftalık toplam 30 adet dişi rat kullanılmıştır. Her grupta 6 rat olacak şekilde negatif kontrol, pozitif kontrol (işlem görmemiş yem), özel olarak hazırlanmış bor içermeyen yemlere ek olarak gastrik gavajla bor normal grup 2 µg B/ml, marjinal grup 0,3 µg B/ml, ve düşük grup 0,04 µg B/ml miktarlarda bor verilmek üzere ratlar 5 gruba ayrılmıştır. İki hafta boyunca bor içeren diyetler ile beslenmiş olan dişi ratlara 25-30 IU gebe kısrak serumu gonodotropin (PMSG) yapılmıştır. 24 saat sonra da insan 30 IU serum gonodotropin (HCG) hormonları yapılmış ve erkek ratlar ile çiftleştirilmek üzere bir araya bırakılmıştır. Çiftleşmeden sonra gebeliğin 14. 17. ve 20. günlerinde gebe ratların kanları serum elde edilmek üzere toplanmıştır. Elde edilen serumlardan kolesterol, yüksek dansiteli lipoprotein (HDL), düşük dansiteli lipoprotein (LDL), trigliserit ve glikoz düzeyleri ticari kitler kullanılarak spektrofotometrede ölçülmüştür. Kolesterol değerleri 14. günde kontrol negatif grubunda kontrol pozitif, düşük, marjinal ve normal grupların değerlerinden yüksek ve bu gruplarla arasındaki farklılığın önemli olduğu görülmektedir (p˂0.05). Gebeliğin 14. 17. ve 20. günlerinde glikoz değerlerinde kontrol negatif grubunda kontrol pozitif, düşük, marjinal ve normal grupların değerlerinden düşük ve bu gruplarla arasındaki farklılığın önemli olduğu görülmektedir (p˂0,05). Borun fötal dönemde kan lipidleri üzerinde sınırlı fakat plazma glikoz seviyeleri üzerinde azaltıcı yönde bir etkisinin olduğunu göstermektedir. The fetal period is the last part of the pregnancy and investigating the effects of some chemical substances in this period is very important in terms of how these substances will affect the offspring. The aim of this thesis is to determine the effect of boron (boron free, low, marginal, and normal amounts) on the lipid profile of pregnant rats during fetal development by in-vivo. In the study, totally 30 female rats, 2 weeks of age were used. Negative control, positive control (untreated feed), boron free diet plus 2 μ B / ml by gastric gavage in normal group, boron free diet plus 0,3 μg B / ml by gastric gavage in the marginal group, and boron free diet plus 0, 04 μg B / ml by gastric gavage in low group. The rats were divided into 5 equal groups. 25-30 IU pregnant mare serum gonadotropin (PMSG) was administered to female rats fed with boron-containing diets for two weeks. After 24 hours, 30 IU human serum gonadotropin (HCG) was administered the females and they were put together with male rats to mate. After mating on the 14th, 17th and 20th days of gestation, the blood of pregnant rats was collected to obtain serum. Serum cholesterol, HDL, LDL, triglyceride, and glucose levels were measured spectrophotometric ally using commercial kits. Cholesterol values were higher in control negative group at 14th day than control positive, low, marginal and normal groups and the difference between these groups was significant (p˂0.05). On the 14th, 17th, and 20th days of gestation, glucose values were lower in control negative group than control positive, low, marginal, and normal groups and the difference between these groups was significant (p˂0.05). As a result, the findings of the thesis show that the effect of boron in the fetal period is limited on blood lipids but plasma glucose levels were reduced.

Amaç: Bu çalışmamızda Ramazan ayı 30 günlük oruç sürecinin MRG kimyasal şift yöntemi kullanarak karaciğer yağlanma indeksine etkisini kantitatif olarak belirlemeyi ve aynı zamanda bu dönemin bu kişilerdeki kan-yağ profiline etkisini ortaya koymayı amaçladık.Materyal-Metod: Bu çalışma bilinen kronik karaciğer hastalığı olmayan, alkol kullanmayan, beden kitle indeksi (BMI) 25 ve üzeri olan ve Ramazan ayında oruç tutacağını beyan eden 18 yaş üstü 70 yaş altı toplam 34 birey ile yapıldı. Hastalara Ramazan orucundan bir hafta önceki ve oruç dönemi bitimi itibari ile takip eden bir hafta sonraki periyotlarda toplamda iki defa olacak şekilde üst batın MRG tetkiki (in-phase/IP ve out-phase/OP içeren) ve yapılan çekimlerle eş zamanlı olarak biyokimyasal kan tetkikleri yapıldı. Ramazandan önce ve sonra elde edilen görüntülerden uygun yazılım programları kullanılarak karaciğer parankimine IP ve OP görüntülerden 3 ayrı seviyeden ROI kurularak elde edilen verilerden FF = (IP - OP) / (2 × IP) formülü ile karaciğer sinyali yağ oranları ve farklı bir yazılım programı kullanılarak karaciğer volümleri hesaplandı. İstatistiksel veriler bağımlı T-Testi ve Pearson korelasyon analizi ile değerlendirildi.Bulgular: Çalışmamız 28 erkek (%82,4) ve 6 kadın (%17,6) toplam 34 birey ile yapıldı. Bireylerin yaş ortalaması 44,5 (19-68), kilo ortalaması 86,76 (63-111) ve BMI ortalaması 30,29 (25,46-38,06) idi. Ramazandan sonra istatistiksel olarak anlamlı olmayan karaciğer sinyal yağ oranında artış ve karaciğer volümünde azalma tespit edildi (p>0,05). Kan-yağ profilinde trigliserit ve HDL'de çok anlamlı azalma (p0,05) saptandı. Sonuç: Ramazan ayında tutulan oruç ile oruç sonrası iftar-sahur dönemi beslenmesinin uygun ve sıhhatli yapılmasının önemli olduğu, aksi takdirde bu dönemde uygulanan uzun gündüz açlık periyodlarının sağlık açısından sağlayacağı avantajlardan yoksun kalınacağı kanısına varılmıştır. Aim: In this study, we aimed to determine the effect of 30-day period of fasting worship in Ramadan month on the liver fat fraction with MRI chemical shift method and also to determine the effect of this period on the blood-fat profile of these individuals.Material and Methods: This study was carried out with a total of 34 individuals between the age of 18 and 70 years who declared that they would fast in Ramadan month. Individuals with no chronic liver disease, no use of alcohol and with body mass index (BMI) of 25 or more were admitted to the study. An upper abdominal MRI examination (including in-phase (IP) ve out-phase (OP) sequences) was performed as a total of two times a week before the Ramadan and one week after the end of the fasting period. Biochemical blood tests were performed simultaneously with MRI. In the images before and after the Ramadan, ROI was obtained from IP and OP images of the liver parenchyma at three different levels with using the appropriate software program. Then the liver fat fraction (FF) were calculated by the formula FF = (IP - OP) / (2 × IP). Liver volumes were also calculated using a different software program. Statistical significance was assessed by dependent T-test and Pearson's correlation analysis.Results: Our study were performed with a total of 34 individuals 28 men (%82.4) and 6 women (%17.6). The mean age of the individuals was 44.5 (19-68), the weight average was 86.76 (63-111) and the mean BMI was 30.29 (25.46-38.06). There was a statistically insignificant increase in liver fat fraction and a decrease in liver volume after the Ramadan (p>0,05). There was a significant decrease in triglyceride and HDL (p 0,05) were found in liver function tests.Conclusion: We believed that it is very important to make night and midnight (iftar-sahur) period feeding properly and healthy during Ramadan fast. Otherwise the long daytime fasting periods applied during this period would be deprived of the advantages provided by health. 83

The aim of this project was to determine the effect of n-3 LCPUFA supplementation the prevention and treatment of obesity and obesity related diseases, and to compare the effectiveness of different n-3 LCPUFA sources via biochemical and genetic mechanisms in rats. Thirty three male Wistar rats were classified into four study groups and fed for eight weeks with a standart diet, a High Fat Diet (HFD), a a High Fat Diet+%2.5 fish oil (FO-HFD) or a High Fat Diet+%2.5 krill oil (KO-HFD). At the end of eight weeks, rats were sacrified, and blood and liver tissue samples were taken. The amount of pellet food consumed, weight gain, serum glucose, insulin, ghrelin and leptin concentrations, lipid profile, liver fatty acid composition and fatty acid desaturase 1 and 2 (FADS1 and FADS2) mRNA gene expression levels of rats were measured. The amount of pellet feed consumed by each group was significantly differed with a minimum consumption in FO-HFD group (p0.05). Serum glucose, total cholesterol (TC), triglycerides (TG) and low density lipoprotein cholesterol (LDL-C) were higher in all HFD groups compared to control group (p0.05). Serum TC level of KO-HFD group was significantly lower than both HFD and BO-HFD groups (p0.05), but serum leptin levels was higher in HFD vs control (p0.05). Liver n-3 fatty acid desaturation activity was higher, and liver total lipid content was lower in KO-HFD compared to BO-HFD (p>0.05). FADS1 gene expression was higher in the HFD (p0.05). As a result, it was showed that n-3 LCPUFA supplementation from different resources regulate lipid metabolism and expression of desaturase genes differently in rats. In light of the results of this preclinical study, randomized controlled trials are needed to determine the efficacy and different types of n-3 LCPUFA in the treatment and prevention of diseases associated with obesity and obesity in human metabolism. ONAY SAYFASI iii YAYIMLAMA VE FİKRİ MÜLKİYET HAKLARI BEYANI iv ETİK BEYAN v TEŞEKKÜR vi ÖZET vii ABSTRACT viii İÇİNDEKİLER ix SİMGELER ve KISALTMALAR xii ŞEKİLLER xv TABLOLAR xvi 1. GİRİŞ 1 1.1. Kuramsal Yaklaşımlar 1 1.2. Amaç ve Hipotezler 3 2. GENEL BİLGİLER 5 2.1. Obezite Tanımı ve Epidemiyolojisi 5 2.2. Obeziteye Eşlik Eden Hastalıklar 6 2.2.1. Obezite-T2DM 7 2.2.2. Obezite-KVH 7 2.2.3. Obezite-NAYKH 7 2.3. Obezitenin Etiyolojisi 8 2.3.1. İştah Metabolizması ve Obezite 9 2.4. Obezitenin Tedavisi 14 2.4.1. Diyet Tedavisi 15 2.4.2. Egzersiz Tedavisi 16 2.4.3. İlaç Tedavisi 16 2.4.4. Cerrahi Tedavi 17 2.4.5. Davranışsal/Bilişsel Tedavi 17 2.5. Obezite ve n-3 LCPUFA 18 2.6. α- Linolenik Asit ve n-3 Uzun Zincirli Çoklu Doymamış Yağ Asitleri 20 2.6.1. n-3 LCPUFA Kaynakları 21 2.6.2. n-3 LCPUFA Sindirim ve Emilimi 23 2.6.3. n-3 LCPUFA’nın Biyoyararlılığı 28 2.6.4. n-3 LCPUFA Metabolizması ve Fonksiyonları 29 Yağ Asidi Desaturaz 1 ve Yağ Asidi Desaturaz 2 30 2.6.5. n-3 LCPUFA ve Diğer Hastalıklarla İlişkisi 31 2.6.6. n-3 LCPUFA Gereksinimi 34 3. GEREÇ ve YÖNTEM 35 3.1. Çalışma Dizaynı ve Deney Hayvanları 35 3.2. Sıçanlara Verilen Yem Özellikleri ve Grupların Oluşturulması 35 3.3. Kan ve Doku Örneklerinin Hazırlanması 36 3.4. Yem Tüketimlerinin ve Vücut Ağırlığı Değerlendirilmesi 37 3.5. Serum Örneklerinde Biyokimyasal Analizlerin Yapılması 37 3.5.1. Serum Glukoz ve Kan Lipitleri 37 3.5.2. Serum İnsülin, Leptin, Ghrelin Düzeyleri 37 3.6. Karaciğer Yağ asidi Kompozisyon Analizi 38 3.6.1. Karaciğer Örneklerinden Toplam Yağın Ekstrakte Edilmesi 38 3.6.2. Karaciğer Örneklerinde Yağ Asidi Metil Esterlerinin Tayini 39 3.6.3. Karaciğer Örneklerinde Yağ Asidi Oranlarının Belirlenmesi 39 3.7. Karaciğer FADS1 ve FADS2 Gen Ekspresyonlarının Belirlenmesi 40 3.7.1. RNA İzolasyonu 40 3.7.2. cDNA Sentezi 42 3.7.3. RT-PCR 42 3.8. İstatistiksel Analiz 43 4. BULGULAR 44 4.1. Deney Gruplarına Göre Sıçanların Besin Alımları ve Vücut Ağırlıklarına İlişkin Bulgular 44 4.2. Deney Gruplarına Göre Sıçanların Bazı Biyokimyasal Bulguları 50 4.3. Deney Gruplarına Göre Sıçanların Karaciğer Yağ Asidi Kompozisyonuna İlişkin Bulgular 57 4.4. Deney Gruplarına Göre Sıçan Karaciğer Yağ Asidi Desaturaz 1 ve Yağ Asidi Desaturaz 2 mRNA Gen Ekspresyonu Bulguları 60 5. TARTIŞMA 62 5.1. n-3 LCPUFA’nın Besin Alımı ve Vücut Ağırlığı Üzerine Etkilerinin Değerlendirilmesi 62 5.2. n-3 LCPUFA’nın Bazı Biyokimyasal Bulgular Üzerine Etkilerinin Değerlendirilmesi 64 5.3. n-3 LCPUFA’nın Karaciğer Yağ Asidi Kompozisyonu Üzerine Etkilerinin Değerlendirilmesi 68 5.4. n-3 LCPUFA’nın Karaciğer Yağ Asidi Desaturaz 1 ve Yağ Asidi Desaturaz 2 Gen Ekspresyonları Üzerine Etkilerinin Değerlendirilmesi 70 6. SONUÇ ve ÖNERİLER 74 6.1. Sonuçlar 74 6.2. Öneriler 79 7. KAYNAKLAR 81 8. EKLER EK 1: Etik Kurul İzini EK 2: Krill Yağı Analiz Raporu 9. ÖZGEÇMİŞ Bu çalışmanın amacı, sıçanlarda obezite ve obezite ile ilişkili hastalıkların tedavisinde ve önlenmesinde n-3 uzun zincirli çoklu doymamış yağ asidi (n-3 LCPUFA) desteğinin etkinliğini çeşitli biyokimyasal ve genetik mekanizmalar aracılığı ile incelemek ve n-3 LCPUFA kaynaklarının etkinliğini karşılaştırmaktır. Çalışmada 33 adet erkek Wistar sıçan dört gruba ayrılarak, sekiz hafta süre ile standart diyet, yüksek yağlı diyet (YYD), YYD+%2,5 balık yağı (BY-YYD) içeren diyet veya YYD+%2,5 krill yağı (KY-YYD) içeren diyet ile beslenmiştir. Sekiz haftanın sonunda sakrifiye edilen sıçanların kan ve doku örnekleri alınmıştır. Sıçanların yem tüketimleri, ağırlık kazanımları, serum glukoz, insülin, ghrelin, leptin düzeyleri ile lipit profilleri, karaciğer lipit kompozisyonları ile yağ asidi desaturaz 1 ve 2 (FADS1 ve FADS2) mRNA gen ekspresyonları karşılaştırılmıştır. Grupların yem tüketimleri arasındaki farkın önemli olduğu bulunmuş; en az yem tüketen grubun BY-YYD olduğu saptanmıştır (p0,05). Serum glukoz, trigliserit (TG), total kolesterol (TK) ve düşük yoğunluklu kolesterol (LDL-K) düzeylerinin YYD gruplarında kontrol grubuna göre daha yüksek olduğu saptanmıştır (p0,05); ancak lipit profilinde olumlu etkilerinin olduğu gösterilmiştir. KY-YYD grubunun YYD’ye göre TG ve TK; BY-YYD’ye göre ise TK düzeyleri daha düşük bulunmuştur (her biri için p0,05). Serum leptin düzeylerinin ise YYD grubunda kontrol grubuna göre daha yüksek olduğu saptanmıştır (p0,05). Karaciğer n-3 yağ asidi desaturaz aktivitesi KY-YYD grubunda BY-YYD’ye göre daha yüksek, toplam lipit oranı daha düşük bulunmuştur (p>0,05). FADS1 gen ekspresyonunun YYD grubunda daha yüksek olduğu (p0,05). Sonuç olarak, n-3 LCPUFA kaynaklarının lipit metabolizmasını ve desaturaz genlerinin ekspresyonlarını sıçanlarda farklı düzeyde etkilediği gösterilmiştir. Bu preklinik çalışmanın sonuçları ışığında, n-3 LCPUFA’nın ve farklı kaynaklarının obezite ve obezite ile ilişkili hastalıkların tedavisinde ve önlenmesinde insan metabolizmasındaki etkinliğinin belirlenebilmesi için randomize kontrollü çalışmalara ihtiyaç vardır.

Sağlıksız yaşam tarzının insanları aynı ölçüde etkilemediği bilinmektedir. Nutigenetik yaklaşımlar, bireylerin genetik yatkınlıklarını ve beslenme tercihlerini belirlemede yardımcı olmaktadır. Bu araştırmanın amacı bireylerin diyette tükettikleri yağ çeşitleri ve Apoliporotein E (ApoE) geni varyantlarının kan lipitleri ile ilişkisini değerlendirmektir.Araştırma, özel bir sağlık kurumuna başvurup genetik testlerini yaptırmış, hiperlipidemi için ilaç kullanmayan 303 yetişkin birey üzerinde yürütülmüştür. Araştırma verileri, hasta dosyaları için önceden diyetisyen tarafından doldurulmuş olan bilgi formundan 'Bilgi formu ve Besin Tüketim Sıklığı Anketi'ne aktarılmıştır. Bireyler ApoE geninde ε4 varyantı olup olmamasına göre iki gruba ayrılmıştır. ε4 varyantı görülen bireyler vaka grubunu, görülmeyenler ise kontrol grubunu oluşturmuştur. Bu grupların beslenmelerinden gelen toplam yağ, doymuş, tekli doymamış, çoklu doymamış yağlar, kolesterol ile kan değerlerindeki toplam kolesterol, HDL, LDL, toplam kolesterol/HDL ve trigliserit arasındaki ilişki incelenmiştir. Araştırmaya alınan bireylerin %53,5'i kadın, %46,5'i erkektir. Bireylerin ApoE geni polimorfizm dağılımı %0,7'sinde ε2ε2, %9,6'inde ε2ε3, %71,4'ünde ε3ε3, %1,0'ında ε2ε4, %15,7'sinde ε3ε4 ve %1,6'sında ε4ε4 olarak tespit edilmiştir. Vaka grubunda alkol kullanan bireylerin toplam kolesterol/HDL oranı kontrol grubuna göre anlamlı şekilde yüksek bulunmuştur (p

Kistik fibrozis (KF); beyaz ırkın en sık rastlanan otozomal resesif geçişli genetik hastalığıdır. KF'de multisistemik bir tutulum olmasına rağmen, akciğerlerde mukus viskozitesinin artması, mukosiliyer klirensin bozulması ve buna bağlı meydana gelen kronik akciğer infeksiyonları mortalitenin en sık sebebidir. KF akciğer hastalığı patogenezi hakkında birçok hipotez vardır. Lipitlerle olan ilişkisi ise anlaşılamamıştır. Sfingolipit metabolitlerinden olan sfingomyelin (SM) ve seramid (SER)'ler birçok hücresel olayda rol oynar. Lipit metabolizmasındaki bozukluklar birçok hastalığın patogeneziyle ilişkilendirilmiş ancak, SER ve SM'lerin hangi patofizyolojik süreçlerde ve nasıl rol aldıkları aydınlatılamamıştır. YKL-40, makrofajlardan salgılanan kitinaz benzeri bir glikoproteindir. Fizyolojik rolü tam bilinmemektedir. Kronik inflamasyonda rol aldığı düşünülmektedir. Kitotriozidaz da aktif makrofajlardan salgılandığı için inflamatuvar bir protein olarak değerlendirilebilir. KF tanısı almış hastalardan, pulmoner alevlenmeyle servise yatışı yapılan hastaların alevlenme, antibiyotik tedavisi sonrası taburculuk dönemi ile taburcu olduktan sonra ilk 3 ay içindeki kontrole geldiklerinde alınan tam kan örneklerinden elde edilen plazmalarda, hastalık seyri boyunca sfingolipit metabolitleri ile inflamasyon düzeyini değerlendirmek amacıyla YKL-40 ve kitotriozidaz aktiviteleri ölçüldü. Sonuçlar benzer yaş aralığındaki sağlıklı bireylerle kıyaslandı. Erişkin KF hastalarının alevlenme ve taburculuk dönemi tüm SM ve SER düzeyleri ile kontrol dönemi 16 SM hariç tüm SM ve SER düzeyleri sağlıklı kontrole göre anlamlı düşük bulundu ( p

Amaç: Demir eksikliği anemisi (IDA) en yaygın anemi tiplerinden biridir. Benzer şekilde, dislipidemiler, dünya çapında yaygın olarak görülen metabolik bozukluklardır. Bu çalışma ile premenopozal kadınlarda demir eksikliği anemisi ile serum lipit profili arasındaki ilişkiyi değerlendirmeyi amaçladık.Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya dahil edilen 30 hasta ve 30 sağlıklı kontrol bireyin dosya kayıtları incelendi. Gruplar arasında, hematolojik parametreler olan HGB, PLT, MCV, MCH, MCHC, RDW-CV, RBC ve retikülosit sayısını içeren tam kan sayımı (CBC)'nın parametreleri, demir indeksleri ve lipit paneli parametreleri karşılaştırıldı.Bulgular: Total kolesterol (TC), yüksek dansiteli lipoprotein kolesterol (HDL-C), düşük dansiteli lipoprotein kolesterol (LDL-C) ve trigliseritler (TG) olmak üzere lipit profili açısından gruplar arasında fark yoktu.Sonuç: Menopoz öncesi kadınlarda IDA'nın serum lipit profilini etkilemediği görülmektedir. Bununla birlikte, IDA ve serum lipit seviyeleri arasındaki ilişkiyi aydınlatmak için daha ileri çalışmalar gereklidir. Objective: Iron deficiency anaemia (IDA) is one of the most common types of anaemia. Likewise, dyslipidemias are metabolic disorders that are commonly seen worldwide. We aimed to evaluate the relationship between iron deficiency anemia and serum lipid profile in premenopausal women.Material and Methods: We reviewed the file records of 30 patients and 30 healthy control individuals that were included to this study. Iron indices, lipid panel, and complete blood count (CBC) parameters, including HGB, PLT, MCV, MCH, MCHC, RDW-CV, RBC, and reticulocyte count that are hematological parameters were compared in two groups.Results: There was no difference between groups with regard to lipid profile, including total cholesterol (TC), high-density lipoprotein cholesterol (HDL-C), low-density lipoprotein cholesterol (LDL-C), and triglycerides (TG).Conclusions: It is seen that IDA does not affect serum lipid profile in premenopausal women. However, further studies are necessary in order to illuminate association between IDA and serum lipid levels. 57

Bu araştırma Ortadoğu Körfez ülkelerinde yaşayan bireylerin BKİ ile insülin direnci, kan lipidleri ve glikoz toleransı arasındaki ilişkiyi incelemek amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın evrenini, Aralık 2017- Mayıs 2018 tarihleri arasında Doku Tıp Merkezi, Beslenme ve Diyet Polikliniğine başvurmuş olan 30- 55 Yaş arasında çalışmaya katılmaya gönüllü 40 yetişkin katılımcı ile gerçekleştirilmiştir. Kesitsel bir çalışmadır. Araştırmanın verileri araştırmacı tarafından hazırlanan anket formu (Ek-4) ve laboratuvar bilgileri formu (Ek-3) kullanılarak toplanmıştır. Sonuçlar %95'lik güven aralığında anlamlılık p

Sunulan çalışmada, mısır şurubu ve trans yağların gıdalarla beraber alınmasıyla organizmada oluşturduğu bazı biyokimyasal değerlerdeki değişimlerin gözlemlenmesi amaçlandı.Çalışmada, toplam 24 adet Wistar Albino erkek rat kullanıldı. Araştırma SÜDAM ünitesinde yürütüldü. Ratlar 4 eşit gruba ayrıldı. 1. grup kontrol, 2. 3. ve 4. gruplar ise çalışma grubu olarak oluşturuldu. 1. gruba standart rat yemi ve su, 2. gruba pamuk yağı ilave edilmiş yem ve su, 3. gruba trans yağ ilave edilmiş yem ve su, 4. grup ise trans yağ ilave edilmiş yem ile mısır şurubu eklenmiş su verilerek ad libitum beslenme gerçekleştirildi. Çalışma gruplarından anestezi altında 0. günde supraorbital yöntemle ve 60. günde intrakardiyak yöntemle kan alımı gerçekleştirildi. Ratlardan alınan kan örneklerinden glikoz, HbA1c, trigliserit, kolesterol, HDL, LDL, AST, ALT, ALP, SOD ve GGTanalizleri yapıldı. İstatistiksel analizler için SPSS programı kullanıldı. Sunulan çalışmada trans yağların, trigliserit konsantrasyonunu arttırdığı, HDL konsantrasyonunu azalttığı, bazı karaciğer enzim değerlerinde değişmelere neden olduğu görülmüştür. Trigliserit ve HDL analizlerinde istatistiksel açıdan anlamlı sonuçlar elde edilmiştir (p˂0.05). LDL, AST ve HbA1c analizlerinde ise istatistiksel açıdan anlamlı sonuçlar elde edilememiştir (p˃0.05).Bu çalışma S.Ü BAP Koordinatörlüğü tarafından desteklenmiştir (Proje No: 17202047). Anahtar Kelimeler: Trans yağ, mısır şurubu, lipit profili, HbA1c In the present study, ıt was aimed to observe the changes in some biochemical values in the organism by taking together with food of corn syrup and trans fat.A total of 24 Wistar Albino male rats were used. Rats were divided into 4 equal groups. The research was conducted in the SUDAM unit. Rats were formed as control of 1st group; 2nd, 3rd and 4th study groups. 1st group was fed with standard rat diet and water, 2nd group was added cotton oil to the diet and water, 3rd group forage was added oil trans fat and standart water, 4rd group forage was added trans fat and corn syrup was added in water. Ad libitum feeding was performed. Blood was taken by supraorbital method at 0th day and by intracardiac method at 60th day under anesthesia. It was performed analyzes of glucose, HbA1c, triglyceride, cholesterol, HDL, LDL, AST, ALT, ALP, SOD and GGT. The SPSS program was used for the statistical analyzes. In the present study, trans fats increased triglyceride concentration, decreased HDL concentration and caused changes in some liver enzyme values. Triglyceride and HDL analysis showed statistically significant results (p˂0.05). The results of LDL, AST and HbA1c analysis revealed no statistically significant results (p˃0.05).This study was supported by S.U BAP Coordinator (Project Number: 17202047).Keywords: Trans fat, corn syrub, lipit profile, HbA1c 76

İrisin, beyaz yağ dokusunun kahverengi yağ dokusuna dönüşümünü, termojenezin artmasını ve enerji harcanmasını sağlayan bir miyokindir. Bu çalışmanın amacı obez çocuklarda serum irisin düzeylerinin, non-alkolik yağlı karaciğer hastalığı (NAFLD), fiziksel aktivite düzeyi, glukoz ve lipid metabolizması parametreleri ile ilişkisi saptamaktır. Yaşları 11-18 yıl olan ve pubertesi başlamış toplam 60 obez çocuk (31 kız, 29 erkek) çalışmaya dahil edildi. Bu hastaların 30'unda NAFLD vardı. Kontrol grubunu yaş ve cinsiyet açısından benzer 28 sağlıklı çocuk (14 kız, 14 erkek) oluşturdu. Median irisin düzeyi tüm obez grupta (5,26(4,2-6,1) µg/ml) olup, kontrol grubundan (7,5(6,46-9,1) µg/ml) düşüktü (p0,05). Serum irisin düzeyleri ile VKİ, bel çevresi, kalça çevresi, bel/kalça oranı, kol çevresi, deri kıvrım kalınlıkları (triseps ve biseps), AST ve ALT düzeyleri arasında negatif, HDL-K ile pozitif korelasyon saptandı. Sonuç olarak; obez çocuklarda serum irisin düzeyleri düşüktür. NAFLD'si olan ve olmayan hastalar arasında serum irisin düzeyleri farklı değildir. İrisin düzeyleri, yağ dokusu parametreleri ve ALT-AST düzeyleri ile negatif ilişkili idi. Obezlerde saptanan düşük serum irisin düzeyleri, bu hastalarda kas kitlesinin ve/veya kahverengi yağ dokusunun azalmış olması ve karaciğer hasarının olması ile ilişkili olabilir. The irisin is a myokine that converts white fat tissue to brown fat tissue, thereby increasing thermogenesis and providing energy expenditure. The aim of this study is to determine the relation of serum ırisin levels, non-alcoholic fatty liver disease (NAFLD), physical activity level, glucose and lipid metabolism parameters in obese children. A total of 60 pubertal obese children (31 girls, 29 boys) aged between 11 and 18 years were included in this study. There were NAFLD in 30 of these patients. The control group consisted of 28 healthy children (14 girls, 14 boys) who were similar in age and sex to the obese group. The median irisin level was lower in the obese group (5,26 (4,2-6,1) μg/ml) than in the control group (7,5 (6,46-9,1) μg/ml) (p0.05). In the all groups, there was a negative correlation between serum irisin levels and BMI, waist circumference, hip circumference, waist/hip ratio, arm circumference, skinfold thickness (triceps and biceps) and AST, ALT levels, a positive correlation with HDL-C. Consequently, low serum irisin levels are found in obese children. It is not different between patients with and without NAFLD. Irisin levels are correlated negatively with fat tissue parameters and ALT-AST levels. Low irisin levels may be related to the presence of decreased muscle mass and/or decreased brown adipose tissue and hepatic injury in obesity. 72

Bu çalışma diyabetik wistar albino ratlarına uygulanan iki farklı test diyeti olan yüksek ve tekli doymamış yağ asitleriyle zenginleştirilmiş çok yüksek yağlı diyet ile kontrol diyetlerinin glisemik kontrol ve lipid profili üzerine etkilerini incelemek üzere yürütülmüştür. Trakya Üniversitesi Deney Hayvanları Birimi'nde yürütülen bu çalışmaya 36 adet wistar albino erkek rat dahil edilmiştir. Bir grubu kontrol grubu (KG) olarak belirlenmiş ve diğer 3 gruba streptozotosin (35 mg/kg) ile diyabet oluşturulmuştur. Araştırmanın hazırlık aşaması, başlangıç ve sonunda ratlardan kan numuneleri alınmış ve vücut ağırlığı takibi yapılmıştır. Dört haftalık deney sonunda tekli doymamış yağ asitleriyle zenginleştirilmiş çok yüksek yağlı diyabet (ÇYYDG) grubunun diğer gruplara göre açlık plazma glukoz (APG) düzeyi ve vücut ağırlığında (VA) önemli derecede azalma saptanmıştır (p0,05), ÇYYDG'nda azalma düzeyinin en yüksek olduğu dikkat çekicidir (p0,05). Çok yüksek yağlı diyabet grubunda APG ve VA (r=0,787, p=0,012) arasında güçlü, pozitif yönde anlamlı ilişki bulunmuştur. Yüksek yağlı diyet ile beslenen diyabetik ratlarda APG ve TG düzeyleri (r=0,889, p=0,019), APG ve VLDL-K (r=0,889, p=0,019) düzeyleri arasında pozitif yönde ve anlamlı çok güçlü bir ilişki bulunmuştur. Sonuç olarak, diyabetin tıbbi beslenme tedavisinde diyette tekli doymamış yağ asitlerinin ve posa düzeyinin arttırılması glisemik kontrol ve lipid profilinin iyileştirilmesinde olumlu etkiye sahiptir; ancak etkilerinin değerlendirilmesi için daha büyük örneklemli ve geniş kapsamlı çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır. This study was conducted to investigate the effects two different test diets (high fat and enriched with monounsaturated fatty acids high fat diet) on glycemic control and lipid profile on diabetic wistar albino rats. Thirty-six Wistar albino male rats were included in the study conducted at the Trakya University Experimental Animal Unit. Streptozotocin (35 mg / kg) used for diabetes in 3 groups and one was a control group. The blood samples were taken of rats at baseline and at the end were taken and followed body weight. At the end of the experiment (4 weeks), fasting plasma glucose (FPG) level and body weight (BW) of enriched with monounsaturated fatty acids high fat diet diabetic group (MUFAHFDG) were significantly decreased compared to the other groups (p 0,05), but the decrease level was the highest in MUFAHFDG (p 0,05). There was a significant positive correlation between FPG and BW (r=0,787, p=0,012) in MUFAHFDG. There was a significant positive correlation between FPG and TG (r=0,889, p=0,019), FPG and VLDL-C (r=0,889, p=0,019) in high fat fed diabetic rats group. As a result, diet enriched with monounsaturated fatty acids and increased fibre may be usefull to medical nutrition therapy on improving glycemic control and lipid profile in diabetes, but there is a need for larger sample and extensive studies for further evaluation of its effects. 113

Sunulan çalışmada, trans ve pamuk yağlarının organizmada meydana getirdiği biyokimyasal değişikliklerin belirlenmesi amaçlandı.Çalışmada 18 adet 12 haftalık Wistar cinsi erkek rat kullanıldı. Ratlar 1. Grup kontrol, diğer 2 grup çalışma grubu olarak toplam 3 gruba ayrıldı. 1. Grup standart rat yemi ve su, 2. Grup pamuk yağlı yem ve su, 3. Grup trans yağlı yem ve su ile 8 hafta süresince ad libitum olarak sağlandı. Çalışma gruplarından 0. günde supraorbital ve 60. günde ise intrakardiyak yöntemle anestezi altında kan alımı gerçekleştirildi. Ratlardan alınan kan örneklerinden glikoz, HbA1c, trigliserit, kolesterol, HDL, LDL, AST, ALT, ALP, SOD ve GGT analizleri yapıldı. Analizler için SPSS programı kullanıldı. Sunulan çalışmada trans yağların, LDL ve trigliserit konsantrasyonunu arttırdığı, HDL konsantrasyonunu azalttığı, bazı karaciğer enzim değerlerinde değişmelere neden olduğu görülmüştür. Trigliserit, LDL, ALP analizlerinde istatistiksel açıdan anlamlı sonuçlar elde edilmiştir (p0.05).Bu çalışma S.Ü. BAP Koordinatörlüğü tarafından desteklenmiştir (Proje No: 17202049).Anahtar Kelimeler: Trans yağ, lipit profili, kolesterol, trigliserit In this study, it was aimed to determine the biochemical changes caused by trans and cotton oils in the organism.A total of 18 Wistar Albino male rats were used. The research was executed in SUDAM unit. Rats were divided into 3 equal groups. Rats were formed as control of 1st group; 2nd and 3rd study groups. 1st group standard rat diet and water, 2nd group was added cotton oil to the diet and water and 3rdgroup forage was added oil trans fat and standart water. Ad libitum feeding was performed. It was performed blood taken by supraorbital method at 0. day and by intracardiac method at 60th dayunder anesthesia. It was performed analyzes of glucose, HbA1c, triglyceride, cholesterol, HDL, LDL, AST, ALT, ALP, SOD and GGT. The SPSS program was used for the analyzes. In the present study, trans fats increased LDL and triglyceride concentrations, decreased HDL concentration and caused some changes in liver enzymes. Triglyceride, LDL, ALP analysis showed statistically significant results (p0.05).This study was supported by S.U. BAP. Coordinator (Project Number: 17202049).Keywords: Trans fat, lipid profile, cholesterol, triglyceride 77

ÇEŞİTLİ ENDOKRİN HASTALIKLARDA LİPİD SUBFRAKSİYONLARININTEDAVİ ÖNCESİ ve SONRASI DEĞİŞİMİÖZETAmaç: Dislipidemi kardiyolvaskuler hastalıklarda mortalitede belirgin artışa neden olduğu kesin olarak bilinen önemli bir durumdur. Birçok endokrın hastalıklarda da dislipidemi mevcuttur.Bu nedenle bu çalışmada amaç; çeşitli endokrin hastalıklarda (hipofiz yetmezliği-sheehan sendromu,akromegali, cushing sendromu, prolaktinoma gibi) başlangıçta tedavi almamişken lipid subfraksiyonlarının durumunu belirlemek ve tedavi ile dislipidemiyi düzeltmek ve ilerde tedavi planına yardımcı olacak ve mortaliteyi azaltacak ilgileri literatüre kazandırmaktır.Gereç ve Yöntem: Erciyes Üniversitesi Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları Anabilim Dalı'nda akromegali, nonfonksiyone hipofiz adenomu, hipofiz yetmezliği(sheehan sendromu dahil) tanısı konan ve sağlıklı kontrol olan 62 hasta ile çalışıldı. Hastalardan alınan kan örneklerinden total ve LDL kolesterol seviyeleri ve Lipoprint System poliakrilamid elektroforez kullanılarak LDL alt grubu profili çalışılmıştır. Bulgular: Çalışmaya alınan 62 olgunun 17'si akromegali, 13'ü nonfonksiyone hipofiz adenomu,13'ü hipofiz yetmezliği (8'i sheehan sendromu), 19'u kontrol grubu olan sağlıklı gönüllüler idi. Hastaların %54.8'i kadın, %45.2'si erkektir. Çalışmaya katılan hastalarının tedavi öncesi total kolesterol(TK1) değeri ortalaması 210.63±38.7, LDL-kol (LDL1) değeri 126.7±28.0, tedavi sonrası total kolesterol (TK2) değeri 202.7±36.5 LDL-kol (LDL2) 121.4±25.6 olarak hesaplandı. Çalışmaya katılan hasta gruplarının tedavi öncesi ve sonrası total kolesterol ve LDL-kol değerlerinin farkına bakıldığında sadece sheehan sendromu tanılı hastaların TK farkı ve LDL-kol farkı anlamlı bulunmuş , fakat diğer grupların TK farkı ve LDL-kol farkı anlamlı bulunmamıştır. LDL kolesterol alt grupları profillerine göre incelendiğinde tedavi veya takip öncesi hastaların %43.5'i fenotip A, %56.5'i fenotip B olarak tespit edilirken tedavi veya takip sonrası hastaların %56.5'i fenotip A, %43.5'i fenotip B olarak tespit edilmiştir. Akromegali tanısı alan hastalarda tedavi ile fenotip B'den fenotip A'ya dönüşüm istatistiksel açıdan anlamlı bulunmuş; diğer gruplar arasında anlamlı fark istatistiksel açıdan tespit edilememiştir. Çalışmaya katılan akromegali hastalarının insülin benzeri büyüme faktörü-1 (IGF-1) düzey değişimine bakıldığında; tedavi ile IGF-1 değişimi istatistiksel açıdan anlamlı bulunmuştur.Tartışma: Çalışmaya katılan hastaların LDL kolesterol alt grup profillerine göre incelendiğinde ameliyat sonrası fenotip B'den fenotip A'ya dönüşüm sadece akromegali hastalarında anlamlı olarak bulunmuştur. Gruplar total kolesterol ve LDL-kol değişimi açısından bakıldığında ise sadece sheehan sendromu olan grupta anlamlı fark tespit edilmiştir. Bu çalışmadan çıkarılabilecek en önemli sonuçlardan birisi kolesterollerde sayısal değişim olmadan da fenotip değişimi olabileceğidir. Günümüzde sd-LDL'nin daha aterojenik ve kardiyovasküler riski belirleyen daha potent bir marker olarak görülmesinden dolayı özellikle hipofiz adenomu olan hastalarda sayısal değere bakmaktan ziyade fenotip tayininin daha önemli olabileceği düşünüldü.Anahtar kelimeler: hipofiz hastalıkları, lipid subfraksiyon, dislipidemi ABSTRACTObjectıves: Dyslipidemia is an important condition that is known to cause a significant increase in mortality in cardiovascular diseases. Many endocrine diseases also have dyslipidemia. For this reason, in this study, to determine the status of lipid subfractions and to improve the treatment of dyslipidemia in various endocrine diseases (such as pituitary insufficiency-sheehan syndrome, acromegaly, cushing syndrome, prolactinomas, non-parenchymal pituitary adenomas) and to gain knowledge in the literature to reduce mortality.Materials and Methods: In the Department of Endocrinology and Metabolism Diseases of the Faculty of Medicine, Erciyes University, 62 patients with acromegaly, non-focal pituitary adenomas, pituitary insufficiency (including sheehan syndrome) and healthy controls were studied. Total and LDL cholesterol levels of the blood samples taken from the patients and the LDL subgroup profile were studied using the Lipoprint System polyacrylamide electrophoresis.Findings: Acromegaly of 17 cases, nonfunctioning pituitary adenoma of 13, pituitary insufficiency of 13 (8 cases of sheehan syndrome) and 19 control subjects were healthy volunteers. 54.8% of the patients were female, 45.2% were male. The mean total cholesterol (TK1) value of the study participants was 210.63 ± 38.7, the LDL-arm (LDL1) value was 126.7 ± 28.0, the total cholesterol (TK2) value was 202.7 ± 36.5 and 121.4 ± 25.6 after the treatment. When the difference in total cholesterol and LDL-C values between pre- and post-treatment groups of patients participating in the study was examined, only the TK difference and the LDL-arm difference of the patients with the sheehan syndrome were significant, but the TK difference and the LDL-arm difference of the other groups were not significant. When analyzed according to the profiles of LDL cholesterol subgroups, 43.5% of patients were identified as phenotype A, 56.5% as phenotype B, 56.5% of patients were diagnosed as phenotype A and 43.5% were phenotype B as treatment or follow-up after treatment or follow-up. The conversion from phenotype B to phenotype A was statistically significant with treatment in acromegaly patients. no statistically significant difference was found between the other groups. When the insulin-like growth factor-1 (IGF-1) level change of acromegaly patients participating in the study is examined; IGF-1 change was statistically significant with treatment.Discussion: When patients participating in the study were examined according to the LDL cholesterol subgroup profiles, conversion from phenotype B to phenotype A was only found in acromegaly patients.. When the groups were examined in terms of total cholesterol and LDL-cholesterol, only a significant difference was found in the group with sheehan syndrome. One of the most important consequences of this is that phenotypic variation may occur without numerical change in cholesterol. Since sd-LDL appears to be a more atherogenic and potentially more potent marker of cardiovascular risk nowadays, it can be thought that the phenotype determination may be more important in patients with pituitary adenomas than by numerical values.Key words: pituitary diseases, lipid subfraction, dyslipidemia 51

ÖZETAMAÇ: Bu çalışmada Polikistik Over Sendromu (PKOS) hastalarında karaciğer yağlanmasının ultrasonografi ve hepatik non-invaziv indekslerle araştırılması ve metabolik parametreler ve biyokimyasal ölçümlerle korelasyonun ortaya konulması amaçlanmıştır MATERYAL VE METOT: Çalışmaya yeni tanı konmuş 33 PKOS hastası ve 29 gönüllü katılımcı dahil edildi. Hastaların detaylı tıbbi öyküsü alınarak boy, kilo ve bel çevresinden oluşan antropometrik ölçümleri ile sistolik ve diastolik kan basıncı ölçümleri yapıldı. Katılımcıların 12 saat açlıktan sonra alınan venöz kan örneklerinde açlık kan şekeri, insülin düzeyleri, açlık kolesterol seviyeleri (total kolesterol, düşük dansiteli lipoprotein (LDL), ve yüksek dansiteli lipoprotein (HDL), trigliserid, alanin aminotransferaz (ALT), aspartate aminotransferaz (AST), gama-glutamiltransferase (GGT), folikül stimulan hormon ( FSH), lüteinizan hormon (LH), total testosteron, dehidroepiandrosteron-sülfat (DHEAS), 17-OH-progesteron ve trombosit sayısı araştırıldı. Metabolik sendrom (MetS) tanısında Ulusal Diyabet Federasyonu (IDF) tarafından belirlenen kriterlerler kullanıldı. Karaciğer yağlanması,karaciğer parankim ekojenitesini böbrek ve dalak ekojeniteleriyle karşılaştırarak, değerlendirilmiş ve evrelendirildi (1) (Scatarige at all kriterleri). Hastaların karaciğer fibrozis ve yağlanma durumunun değerlendirilmesi için üç non-invaziv karaciğer yağlanması indeksi [NAFLD karaciğer yağlanma skoru , lipid akümülasyon üretimi (LAP) ve hepatik steatoz indksi (HIS)] ile iki non-invaziv karaciğer fibrozis indeksi [ FIB-4, aspartate aminotransferase (AST)-trombosit oran indeksi (APRI) kullanıldı.BULGULAR: Çalışmamızda PKOS hastalarında karaciğer yağlanması sıklığı kontrol grubuna gore anlamlı derecede yüksek bulundu (%69.7'ye karşı %34.5 p≤0,05). Metabolik sendromu olan ve metabolik sendromu olmayan PKOS hastaları arasında karaciğer yağlanması açısından anlamlı fark saptanmadı. (%81.8'e karşı 63.6 p=0.430). PKOS olgularında karaciğer yağlanmasının non-invaziv indekslerinden LAP ve HIS Skorlarının kontrol grubuna göre anlamlı derecede yüksek olduğu belirlendi. (LAP: 40,5±35,1 ve 21,2±17,4, p =0,016;HIS skoru: 35,9±6,6 ve 31,8±5,9, p=0,017). Gruplar arasında NAFLD karaciğer6yağlanma skoru bakımından anlamlı fark saptanmadı (p>0,116). PKOS olgularında karaciğer fibrozisinin non-invaziv indekslerinden gruplar arasında FIB-4 ve APRI fibrozis skorları bakımından da anlamlı fark saptanmadı. SONUÇ:Polikistik over sendromlu hastalarda sıklığı artan karaciğer yağlanması erken dönemde tanı konulup tedavi edilmediğinde ciddi klinik sonuçlara neden olabilir. PKOS metabolik sendromdan bağımsız olarak karaciğer yağlanması için bir risk faktörüdür. Abdominal ultrasonografi ve non-invaziv karaciğer indekslerinden LAP ve HIS, PKOS hastalarındaki karaciğer yağlanmasını gösteren kullanımı kolay ve etkin tanısal yöntemlerdir.Anahtar kelimeler: Polikistik over sendromu, nonalkolik yağlı karaciğer hastalığı, LAP, HIS ABSTRACTOBJECTIVE : The aim of this study is to investigate liver fat accumulation and hepatic non-invasive indices in patients with Polycystic Ovarian Syndrome (PKOS). Patients were also evaluated for insülin resistance, metabolik syndrome, and their relationship with PKOS and liver fat deposition was aimed.MATERIAL and METHODS: 33 newly diagnosed PKOS patients and 29 volunteer participants were included in the study. Systolic and diastolic blood pressure measurements were made with anthropometric measurements of height, weight, and waist circumference taken from the patients' detailed medical history. Açlık blood glucose, insülin levels, açlık cholesterol levels (total cholesterol, low density lipoprotein (LDL) and high density lipoprotein (HDL), triglyceride, alanine aminotransferase (ALT), aspartate aminotransferase (AST ), gamma-glutamyltransferase (GGT),follicle stimulated hormone (FSH), luteinizing hormone (LH), total testosterone, dehydroepiandrosterone-sulfate (DHEAS), 17-OH-progesterone and thrombocyte levels are biochemical parameters. In the case of the metabolik syndrome (MetS), the criteria determined by the National Diabetes Federation (IDF) were used. Liver screening was assessed and staged comparing liver parenchyma echogenes with kidney and spleen echogenities (1) (Scatarige at all criteria). Since the disease can not perform liver biopsy to investigate liver steatozis alone, there are three non-invasive liver fat indekses for the evaluation of liver fibrosis and fat status [NAFLD liver fat score, lipid accumulation production (LAP) and hepatic steatosis indeks (HIS)] and two non-invasive liver fibrosis indeks [FIB-4 and aspartate aminotransferase (AST) -platelet ratio indeks (APRI)) were calculated.RESULTS: In our study, the frequency of liver steatozis in the PKOS patients was significantly higher in the control group (69.7% versus 34.5%, p 0,116).FIB-4 and APRI fibrosis scores were not significantly different between the groups.CONCLUSION : Increased liver fat accumulation in patients with polycystic ovarian syndrome can lead to serious clinical consequences if not diagnosed and treated early. PKOS is a risk factor for liver fat without metabolik syndrome. LAP, HIS scores from abdominal ultrasonografiography and non-invasive liver indices are easy and effective diagnostic methods showing liver steatozis in PKOS patients. Key words: Polycystic ovary syndrome, nonalcoholic fatty liver disease, LAP, HIS 70

Amaç:Hareketsiz yaşam ve sağlıksız beslenmeye bireylerin yaşam kalitelerinde düşme yaratmakta ve yaşam sürelerini kısaltmaktadır. Bu süreçte gerek kullanılan balıkyağı takviyelerinin gerekse yapılan egzersizin kişilere olumlu katkı sağlaması amaçlanmaktadır.Gereç ve Yöntem: Araştırmaya yaşları 50-65 yıl arasında olan LDL düzeyleri 130mg/dL üzerinde, Total kolesterol düzeyleri 200 mg/dL üzerinde olan 40 kadın denek katıldı. Denekler 10'ar kişilik (balıkyağı kullanan egzersiz yapan, balıkyağı kullanan egzersiz yapmayan, balıkyağı kullanmayan egzersiz yapmayan, balıkyağı kullanmayan egzersiz yapan) olarak 4 gruba ayrılmıştır. Çalışmada balıkyağı kullanan gruplara hergün günlük 720 mg 1 doz Marincap marka balıkyağı verilmiş ve spor yapan gruplara haftada 3 gün günlük 5 - 5,5 km/saat hızında 45 dk. Life Fitness F1 smart 2,5 Hp yürüyüş bandında yaptırılmıştır. Çalışmada gerçekleştirilen bulgu sonuçları grup içi istatistiksel olarak, SPSS 15.0 istatistik programında non-parametrik Wilcoxon testi kullanılarak, gruplar arasındaki farklılıklar Kruskal-Wallis testi kullanılarak (p0.05) anlamlı farklılık gözlemlenmemiştir. Ancak balıkyağı tüketen ve egzersiz yapan grup ile balıkyağı tüketmeyen fakat egzersiz yapan grupta serbest T4 değerlerinde p0.05) between the groups in this study. On the contrary, while there were find a meaningful (p

De Novo Lipogenezde Karbonik Anhidraz II, III, V İzoenzimleri ile Beyin Kaynaklı Nörotrofik Faktör (BDNF) Arasındaki İlişkinin İncelenmesiDe novo lipogenez (DNL), obezite başta olmak üzere metabolik sendrom, diyabet gibi birçok metabolik bozuklukla ilişkili kompleks bir metabolik yoldur. Beyin kaynaklı nörotrofik faktör (BDNF) proteini ise nöronal fonksiyonlarının yanısıra enerji homeostazı için de önemli olan bir nörotrofindir. BDNF heterozigot farelerle yapılan çalışmada bu farelerde kilo artışı, diyabet bazen de yeme davranışlarında bozukluklar görülmüştür. Karbonik anhidrazlar hem glukoneogenez, üregenez, lipogenez gibi çeşitli fizyolojik olaylarda hem de obezite, diyabet gibi patolojik olaylarda rolü olan metaloenzimlerdir. Sitozolde ve mitokondride bulunan karbonik anhidraz (CA) izoenzimlerinin, yağ asidi sentezinde asetil CoA'yı yağ asitlerinin yapı taşı olan malonil-CoA'ya dönüştürmek için gerekli bikarbonat iyonununu sağladığı ileri sürülmüştür. Tüm bu verilerden yola çıkarak, de novo lipid sentezinde BDNF ile CA II, III, VA-VB izoenzimleri arasında bir ilişki olup olmadığı araştırılmıştır. Dört aylık wild tip ve BDNF (+/-) farelerden iki grup oluşturuldu. Hayvanlardan alınan karaciğer ve yağ dokularında CA II, III, VA-VB, asetil CoA karboksilaz ve piruvat karboksilaz ekspresyonlarına ölçüldü. BDNF heterozigot farelerde hem karaciğer hem de yağ dokusunda CA II, CA VA izoenzimleri ile piruvat karboksilaz ve asetil CoA karboksilaz enzimlerinin gen ekspresyonları kontrol grubuyla karşılaştırıldığında anlamlı derecede yüksek bulundu (p

Bu çalışma; 03.04.2017-31.07.2017 tarihleri arasında Sivas Numune Hastanesi Diyet Polikliniğine başvuran beden kütle indeksi 25 ve üzerinde olan bireylerin kan lipit düzeyi ve karaciğer enzim düzeylerini araştırmak, antropometrik ölçümlerle bulguları desteklemek; bireylerin beslenme durumları ile kan lipitleri ve karaciğer enzim düzeylerinin ilişkisini değerlendirmek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Araştırma kapsamına 18 yaş ve üzeri 244 birey alınmıştır.Çalışmaya katılan bireylerin %20'sinin hafif şişman, %80'inin çeşitli seviyelerde obez; %25'inin HDL düzeyi düşük; %57'sinin LDL, %55'inin trigliserit, %54'ünün T-kolesterol, %5'inin AST, %13'ünün ise ALT düzeyi yüksek çıkmıştır. Su tüketimi fazla olan ve/veya diyet yapan (zayıflama diyeti veya az kolesterollü diyet) bireylerde HDL düzeyinin daha yüksek; LDL, trigliserit, T-kolesterol ve ALT düzeylerinin daha düşük olduğu görülmüştür (p

ÖZET Bu çalışma Şubat 2018-Mart 2018 tarihleri arasında Harran Üniversitesi Araştırma Ve Uygulama Hastanesi Dahiliye Kliniklerine başvuran, 19-65 yaş arası 54 kadın ve 36 erkeğin genel özelliklerinin saptanması, beslenme alışkanlıkları, fiziksel aktive, sigara ve alkol tüketimleri, antropometrik ölçümleri ve biyokimyasal parametreleri arasındaki olası etkileşimleri incelemek amacıyla yapıldı. Bireylerin genel özellikleri, sağlık durumları, beslenme alışkanlıkları, 3 günlük besin tüketim kaydı araştırmacı tarafından oluşturulan anket formunda sorgulandı. Bireylerin antropometrik ölçümleri alındı ve biyokimyasal analizleri kayıtlı hastane verilerinden yararlanılarak saptandı.Laboratuvar kayıtlarından bireylerin trigliserit, total kolesterol, LDL kolesterol, HDL kolesterol ve açlık kan şekeri düzeyleri elde edildi ve elde edilen bilgilerin istatistiksel analizi yapıldı. 19- 34 yaş arası grubun BKI, kolesterol, LDL kolesterol ve trigliserit ortalamaları 35- 49 ve 50-65 yaş arası gruplara göre daha düşük saptandı. AGD ve HDL ortalamaları yaş grupları arasında istatistiksel olarak farklılık göstermedi. Çalışmaya katılan erkeklerde kadınlara göre sigara içen kişi sayısı daha çok (p=0,0108) ve günlük içilen sigara miktarı erkeklerde daha fazla (p=0,0004) olarak saptandı. Alkol kullanımı ise; çok düşük olmakla beraber kadınlarda %3,7, erkeklerde ise %5,6 oranında bulundu. Düzenli fiziksel aktivite yapanların genel yüzdesi az olmakla birlikte kadınların (%9,3) yüzde dilimi erkeklere (%17,1) göre daha düşük saptandı. Çalışmaya katılan kadın olguların BKİ ortalaması 29,57±6,91, erkek katılımcıların ise 28,10±4,66 olarak bulundu.Katılımcıların hafta içi yağ alım düzeyi ortalama 63,98±25,76 gram iken; hafta sonu ortalama 59,76±27,11 gram, hafta içi çoklu doymamış yağ alım düzeyi ortalama 12,98±7,94 gram iken; hafta sonu ortalama 10,11±7,26 gram, hafta içi karbonhidrat alım düzeyi ortalama 319,73±134,38 gram iken; hafta sonu ortalama 307,10±118,80 gram olarak saptandı.Bu çalışmanın sonucunda yüksek BKİ, ilerleyen yaş, sedanter yaşam şekli ve düzensiz beslenme alışkanlıklarının kan lipidlerini etkileyen ve önlenebilir faktörler olduğu gözlemlendi. Bu faktörlerin kan lipidlerine olan etkisini önlemek amacıyla tıbbi tedavinin yanı sıra fiziksel aktivitenin arttırılması, sağlıklı beslenme alışkanlıklarının kazanılması gibi yaşam tarzı değişikliklerinin de oldukça önemli olduğu anlaşıldı. ABSTRACT This work, has been planned for the purpose of the examination of the effects of the probable interactions among the diagnosis of the general characteristics, nutrition habits, physical activities, smoking and alcohol consumption, anthropometric measurements and the biochemical parameters of 54 women and 36 men who have applied to Harran University Research and Application Hospital Clinics in Şanlıurfa Province, and of the ages between 19-65.The general features of the individuals, their healthy situation, nutrition habits, records for their nutrient consumption for 3 day, have been interrogated in the `inquiry form`, which has been formed by the researcher. The anthropometric measurements of the individuals have been carried on and their biochemical analysis have been diagnosed by making use of the Hospital Data.Triglyceride total cholesterol, LDL cholesterol, HDL cholesterol and hunger blood sugar levels were recorded and statistical analyses of these data were record. BMI, cholesterol, LDL cholesterol and triglyceride averages were lower in the 19-34 age group than in the 35-49 and 50-65 age groups. AGD and HDL averages were not statistically different between age groups. The number of smokers according to males was higher than females participating in the study (p = 0,0108) and the number of smokers per day was higher in males (p = 0,0004). The use of alcohol is; 3.7% in females and 5.6% in males, while being very low. Overall, the percentage of women with regular physical activity was lower (9.3%) than the percentage of males (%17.1). The mean BMI of women participating in the study was 29,57 ± 6,91 and male participants' 28,10 ± 4,66.The mean on weekdays intake of fat was 63.98 ± 25.76 grams; weekend average 59,76 ± 27,11 grams, on weekdays polyunsaturated fat intake average 12,98 ± 7,94 grams; weekend average 10,11 ± 7,26 grams, mean on weekdays carbohydrate intake 319,73 ± 134,38 grams; weekend average was 307,10 ± 118,80 grams.As a result of this study, it was observed that high BMI, advancing age, sedentary lifestyles and irregular diet habits affect blood lipids and are preventable factors. In order to prevent the effects of these factors on blood lipids, it was understood that lifestyle changes, such as medical treatment as well as medical treatment increasing physical activity and gaining healthy eating habits, were also very important. 78