Search

Strateška savremena orijentacija naše privrede koja predviđa razvoj malih i srednjih preduzeća ističe potrebu novog prilaza unapređenju regionalnog privređivanja. Stvaranje osnove za projektovanje novog rešenja logističkog koncepta u osnovi se poklapa i vezuje za proces razvoja logističkih centara koji bi bili opremljeni savremenim transportno- skladišnim sistemima uz maksimalno učešće mehanizacije i automatizacije. Savremeni uslovi poslovanja nameću takvim sistemima potrebu za kontinualnim, efikasnim i kvalitetnim odlučivanjem. Zbog osobenosti i prirode samog procesa odlučivanja u domenu logistike i logističkih sistema, očekuje se da je moguće razviti univerzalni v išekriterijumski pristup za izbor optimalne lokacije regionalnog distributivnog centra, kao i transportnih sistema u okviru istog, a nakon toga izvršiti upravljanje istog savremenim informacionim tehnologijama, što b i n a k raju dalo ključan doprinos unapređenju privrede i poslovanja. Kompleksnost i učestalost realnih višekriterijumskih problema nameće potrebu za korišćenjem grupe metoda višekriterijumske analize. U ovakvim slučajevima postoji veliki broj tehnički ostvarivih alternativa i zadatak projektanta je da iz skupa mogućih rešenja izabere ono koje najbolje ispunjava tehničke i ekonomske uslove definisane projektnim zadatkom. U samom istraživanju, kombinovanjem metoda za određivanje relativne važnosti kriterijuma i odifikovanih metoda rangiranja alternativa donosi se optimalna odluka o izvesnom problemu bez obzira na prirodu parametara koji ga opisuju. Specifičnosti navedenog pristupa ogledaju se u funkciji preferentnosti, promeni postojećih i uvođenju novih generalizovanih kriterijuma, automatizaciji postupka izbora generalizovanih kriterijuma i analizi uticaja promene težinskih koeficijenata na konačan redosled alternativa, a u cilju identifikacije najkritičnijih i najjačih kriterijuma u procesu odlučivanja. Takođe, pristup karakteriše mogućnost uzimanja u obzir lingvističkih izraza o važnosti kriterijuma i vrednosti alternativa po istim, smanjen je broja kriterijuma uz neophodnu verifikaciju i uporednu analizu tako dobijenih rezulatata sa ostalim pristupima višekriterijumske analize. The strategic modern orientation of our economy that foresees development of small and medium-sized enterprises highlights the need for new approaches to the improvement of regional economy. Creation of the basis for design of a new solutionof the logistics concept essentially coincides and is connected with the process of development of logistics centers which would be equipped with modern transport and storage systems with the maximum participation of mechanization and automation. Modern business conditions impose on such systems the need for continuous, efficient and quality decision-making. Due to the characteristics and nature of the decision-making process in the domain of logistics and logistics systems, it is expected that it is possible to develop a universal multicriteria approach for the selection of the optimal location of a regional distribution center and transportation systems within it, and then control it by modern information management technologies, which would ultimately provide a key contribution to the improvement of economy and business. The complexity and frequency of real multicriteria problems impose the need to use a group of methods of multicriteria analysis. In these cases, there is a large number of technically feasible alternatives and the task of the designer is to choose, from a set of possible solutions, the solution that best meets the technical and economic requirements defined by the project task. In this research, the combination of methods for determining the relative importance of criteria and modified methods of ranking alternatives results in the optimal decision on a certain problem regardless of the nature of parameters that describe it. The specific characteristics of this approach are reflected in the preference function, the change of the existing generalized criteria and introduction of new ones, the automation of the procedure for selection of generalized criteria and the analysis of the impact of changes in weights on the final order of alternatives for the purpose of identification of the most critical and most powerful criteria in the decision-making process. Also, the approach is characterized by the possibility of taking into account the linguistic expressions of the importance of criteria and values of alternatives , the reduction of the number of criteria with the necessary verification and the comparative analysis of thus obtained results with other multicriteria analysis approaches.

The main goal of intelligent transportation systems (ITS) is to improve the traffic safety as well as traffic efficiency. Telecommunication systems represent one of the crucial part of the ITS. Future ITS development will be based on the combination of various wireless communication technologies and systems. In this paper, we give a comprehensive overview and classification of different wireless communication systems for future ITS applications in road traffic.

Nova generacija optičkog umrežavanja javila se kao rezultat povećanih korisničkih zahteva i potrebe za efikasnim i ekonomičnim korišćenjem spektra i raspoloživog propusnog opsega. Eksponencijalno povećanje obima saobraćaja u optičkim transportnim mrežama neminovno dovodi do dostizanja granice fizičkog kapaciteta optičkog vlakna, tako da će u bliskoj budućnosti zahtev za racionalnim korišćenjem ovog resursa predstavljati imperativ. Izvesno je da trenutno zastupljena tehnologija multipleksiranja po talasnim dužinama neće biti u mogućnosti da podrži buduće saobraćajne zahteve. Fiksni razmak između kanala za posledicu ima veliki deo spektra koji nije iskorišćen, a posebno kod prenosa velikim brzinama. S tim u vezi, aktuelna su rešavanja određenih pitanja koja se odnose na problematiku rutiranja i racionalnog korišćenja optičkih resursa, jer se time može omogućiti dodatni protok na postojećoj infrastrukturi. Optički link prate i visoke cene pa je cilj operatora da sve resurse u mreži implementira i iskoristi na što racionalniji način što je osnovni motiv za istraživanja sprovedena u okviru doktorske disertacije. Istraživanja su usmerena na odgovarajuće tehnike saobraćajnog inženjeringa kojima se postiže preraspodela saobraćajnih tokova u mreži i racionalna upotreba resursa. Time se stvaraju uslovi za opsluživanje dodatnih saobraćajnih zahteva. U istraživanju su ispitani efekti primene konverzije talasnih dužina i parametri koji najviše utiču na performanse mreže. Lokacije i broj konvertora su istražene za različite topologije i stepen povezanosti mreža, intenzitet saobraćaja i maksimalan broj talasnih dužina. Agregacija saobraćaja, koja podrazumeva izvorno grupisanje konekcija, posebno je istražena u elastičnim optičkim mrežama koje se mogu posmatrati kao tip WDM (Wavelength Division Multiplexing) mreža u kojima se kao jedinični resurs posmatra frekvencijski slot umesto talasne dužine. Takve mreže omogućavaju fleksibilno podržavanje različitih binarnih protoka prema specifičnim zahtevima korisnika. Optički predajnik generiše izvorno grupisane konekcije čime je moguće smanjiti broj zaštitnih opsega i ostvariti uštede optičkog spektra a istovremeno smanjiti potreban broj optičkih predajnika. Nekoliko grupisanih konekcija naziva se optički tunel. Za rešavanje navedenog složenog optimizacionog problema predložen je algoritam zasnovan na metaheuristici Optimizacija kolonijom pčela. Rezultati pokazuju da se primenom predloženog algoritma mogu postići značajne uštede optičkih resursa, a time i unapređenje performansi mreže. S obzirom da su istraživani statički saobraćajni scenariji, predloženi algoritam i tehnike saobraćajnog inženjeringa mogu se efikasno primenjivati prilikom planiranja i dizajniranja optičkih mreža. The new generation of optical networking raised as a result of increasing users' traffic demands and the need for efficient and cost-effective spectrum and bandwidth usage in. Exponential growth of traffic volume in optical transport networks inevitably results in reaching the physical fiber limit capacity and hence, its rationale usage will be an imperative in the near future. It is certain that currently deployed wavelength division multiplexing technology will not be able to cope with the future traffic demands. Fixed channel spacing results in a large spectrum wastage, especially for high speed transmissions. Therefore, the issues related to the routing problem and rationale spectrum usage are of the interest because the additional capacity can be provided at the existing infrastructure. The optical link is followed by high prices and the operator’s goal is to implement and use all the network resources in the most rational manner possible, what is the main motivation for the research conducted within this dissertation. The research is focused on appropriate traffic engineering techniques that achieve the traffic flow redistribution in the network and rational use of resources. That makes conditions for serving additional traffic demands. The effects of applying wavelength conversion and parameters which most influence the network performances are investigated. Locations and the number of converters are investigated under different network topologies and connectivities, traffic load and maximum number of available wavelengths. Traffic grooming, that means source connections grooming has been particularly investigated in elastic optical networks, which represent a form of WDM (Wavelength Division Multiplexing) networks where a frequency slot is treated as a unit resource instead of wavelength. Such networks have the ability to adjust data rates to fit specific user demands. Groomed connections are generated in optical transmitter, thus making it possible to eliminate the necessary guard bands and in such way to save optical spectrum, while reducing the required number of transmitters. Such group of groomed connections is called an optical tunnel. To solve this complex optimization problem, a new algorithm based on the Bee colony optimization metaheuristic has been proposed in this thesis. The obtained results show that its implementation leads to significant optical resource savings and consequently better network performances. Since static traffic scenario has been considered, the proposed algorithm and traffic engineering techniques can be efficiently used for planning and designing of optical networks.

Višegodišnjim istraživačkim radom kandidata u oblasti geometrijske identifikacije elemenata noseće strukture pretovarnih mosnih dizalica, potvrđenim saopštenjima i publikovanim radovima na domaćim i međunarodnim naučnim konferencijama i naučnim časopisima stvorena je naučno-stručna osnova za specijalizovana istraživanja koja su prezentovana u ovoj disertaciji. Teorijskom analizom uticajnih geometrijskih parametara nosača nosećih struktura, potvrđene eksperimentalnim istraživanjima na laboratorijskim modelima, formirani su teorijski odnosi geometrijskih veličina nosača. Sadržaj disertacije je tako koncipiran da između istraženih cjelina postoji funkcionalna povezanost. U toku samog istraživačkog poduhvata, posebna pažnja je posvećena analizi uticajnih parametara geometrijskih veličina nosača sandučastog tipa na odnos savojne i torzione krutosti. Rezultati sprovedenih eksperimentalnih istraživanja na laboratorijskom modelu pokazali su visoku podudarnost sa teorijskim. Time su potvrđene polazne osnove geometrijske identifikacije noseće strukture utovarno-istovarnih kolica i mosta pretovarnih dizalica. To se najbolje potvrđuje rezultatima mjerenja i rezultatima teorijskih istraživanja odnosa krutosti nosećih ramova utovarno-istovarnih kolica cki/ckj=(kj/ki) 3/2, kao i odnosa krutosti noseće konstrukcije pretovarnih dizalica čija je oslona baza (m⋅ n), ci/cj=(mj/mi)(nj/ni) 2 , što je od posebnog značaja za nastavak istraživanja usmjerenih na dinamičku analizu nosećih struktura pretovarnih mosnih dizalica. After many years of the candidate’s research work in the field of geometric identification of the support structure elements of the cranes, confirmed by numerous papers published at the national and international scientific conferences and journals, a scientific and professional basis was created for the specialized research which has been presented in the doctoral thesis. Based on the theoretical analysis of the influential geometric parameters of the supports of the support structures, verified by experimental research on laboratory models, theoretical relations of the geometrical sizes of the supports have been formed. The content of the dissertation has such a concept that there is a functional connection between the investigated units. In the research work special attention was paid to the analysis of the parameters of geometrical sizes of the box type supports which have influence on the ratio of bending and torsional stiffness. The results of the experimental studies conducted on the laboratory model had a high compatibility with the theoretical results. Thus, the foundation of the geometric identification of the support structure of the loading-unloading trolley and the crane’s bridge was verified. This is best confirmed by the measurement results and the results of theoretical investigations of the stiffness ratio for support frames of the loading-unloading trolley cki/ckj=(kj/ki) 3/2, as well as the stiffness ratio for the support structure of the crane whose support base is (m⋅ n), ci/cj=(mj/mi)(nj/ni) 2 , which is significant for the continuation of research aimed at dynamic analysis of the support structures of the cranes.

Poznavanje ishrane riba je neophodno za utvrđivanje trofičkog statusa ekosistema i ekološke niše riba unutar tog ekosistema i korisno je za razumevanje ekologije vrsta u cilju održivog upravljanja i razvoja mera očuvanja i zaštite određenih vrsta. Analiza ishrane riba zasnovana na analizi sadržaja digestivnog trakta predstavlja standardnu praksu. Detaljna analiza ishrane riba doprinosi razumevanju trofičkih interakcija u vodenim ekosistemima i lancima ishrane vodenih organizama. Takođe, ishrana riba predstavlja integraciju veoma važnih ekoloških komponenti koje uključuju ponašanje, kondiciju, osobine staništa, potrošnju energije, interspecijske i intraspecijske odnose. Predatorstvo je jedan od glavnih međusobnih uticaja u životinjskim populacijama. U slučaju da se javi u vodenim ekosistemima, među ribljim populacijama, utiče na funkcionalnost celog ekosistema. Predatorstvo od strane grabljivih riba može drastično da redukuje gustinu i biomasu planktivornih riba, naročito juvenilnih primeraka, kao i odraslih primeraka koji su manjih dimenzija. Grabljive ribe se nalaze na kraju lanca ishrane i imaju ključnu ulogu u strukturiranju populacija vrsta na nižim trofičkim nivoima. Prekomeran razvoj fitoplanktona je jako nepoželjan simptom eutrofizacije, stoga ekolozi tvrde da grabljive ribe, svojim životnim procesima, mogu da smanje efekat planktivornih riba na zooplankton i time ublaže neke od simptoma eutrofizacije. Istraživanje za potrebe izrade ove doktorske disertacije je sprovedeno tokom 2011. i 2012. godine, a deo uzoraka je prikupljen i tokom terenskog rada u 2017. godini. Analizirana je ishrana adultnih jedinki četiri grabljive vrste riba i to smuđa, grgeča, štuke i soma, kao i juvenilnih jedinki grgeča, bodorke i uklije, prikupljenih sa šest akumulacionih jezera u Srbiji: Bovan, Gruža, Šumarice, Vrutci, Vlasina i Gazivode. Za analizu ishrane riba korišćene su tehnike kvalitativne i kvantitativne metode i izračunati su indeksi ishrane: Indeks relativne važnosti, Indeks značajnosti i Indeks preklapanja hranidbenih navika. Ciljevi postavljeni tokom ovog istraživanja bili su: istraživanje ishrane četiri vrste grabljivih riba (smuđ, grgeč, štuka i som) koje koegzistiraju uistraživanim akumulacijama; istraživanje ishrane juvenilnih riba (piscivornih i planktivornih), kao značajnih karika u lancu ishrane proučavanih ekosistema; istraživanje interspecijske i intraspecijske kompeticije u ishrani istraživanih vrsta, odnosno odrediđivanje stepena preklapanja prehrambenih navika (preklapanje trofičkih niša); procena uticaja predatorskih vrsta riba na riblju mlađ; određivanje procentualnog odnosa grabljive - ostale ribe u ihtiocenozama u istraživanim akumulacijama; sprovesti novo istraživanje sa ciljem utvrđivanja koje grabljive ribe svojim životnim procesima utiču na ekološku stabilnost akumulacija (koncept trofičke kaskade). Primarni plen juvenilnim jedinkama je zooplankton, s tim što je uklija obligatni planktivor, bodorka i planktivor i bentivor, dok je juvenilni grgeč planktivor, bentivor i piscivor. Najdominantnija hrana jedinkama juvenilnog grgeča su kopepode i kladocere, ali u različitim proporcijama. Zabeleženo je i da se grgeč pri starosti 0+ hrani ribom. Juvenilni primerci bodorke su bili prisutni u mrežama tokom izlova na svih šest akumulacija obuhvaćenih ovom studijom. Plen koji je najčešće bio prisutan u digestivnom traktu ovih jedinki su kladocere (Daphnia sp. i Bosmina sp), dok su na akumulaciji Bovan uz njih još prisutne i kopepode. Izuzetak su jedinke uzorkovane sa akumulacija Šumarice i Gazivode kojima su najfrekventniji plen končaste alge. Uklija najčešće kao plen bira kladocere, Daphnia sp. i Bosmina sp., ali u različitoj meri. Smuđ, kao najbrojnija grabljivica u istraživanju, skoro isključivo u ishrani koristi ribu. Uklija je plen koji se izdvaja kao najdominantniji, a uz nju, smuđ se najčešće hrani još i bodorkom, grgečom. Grgeč na svim akumulacijama u ishrani koristi ukliju, a uz nju, hrani se često i bodorkom i jedinkama svoje vrste. Grgeč je jedina vrsta u istraživanju u čijim populacijama je konstatovana pojava kanibalizma. Štuka je najmanje brojna vrsta u ovom istraživanju prisutna na dve akumulacije, Bovan i Šumarice. Ishrana ove grabljivice je najmanje raznovrsna i čine je isključivo ribe, bodorku i grgeča najčešće. Som je bio prisutan na svim istraživanim akumulacijama, osim na Šumaričkoj i Gazivodskoj akumulaciji. Jedino je na akumulaciji Vrutci ubedljivo najdominantniji plen bila babuška, dok je svim ostalim to grgeč. Grgeč je bio prisutan u svakom analiziranom uzorku crevnog trakta soma na akumulacijama Bovan, Gruža i Vlasina. The knowledge of fish diet is necessary to determine the trophic status of the ecosystem and the ecological niche of fish within that ecosystem and is useful for understanding ecology of species in order to sustainably manage and develop measures for the preservation and protection of certain species. The analysis of fish diet based on analysis of digestive tract content is a standard practice. A detailed analysis of fish diet contributes to the understanding of trophic interactions in aquatic ecosystems and food chains of aquatic organisms. Also, fish diet is the integration of very important ecological components that include behavior, fitness, habitat characteristics, energy consumption, interspecies and intraspecies relationships. Predation is one of the major interactions in animal populations. In case it occurs in aquatic ecosystems, among the fish populations, it affects the functionality of the whole ecosystem. Predation by piscivorous fish can drastically reduce the density and biomass of planktivorous fish, especially juvenile specimens, as well as adult specimens that are smaller in size. Predatory fish are at the end of the food chain and play a key role in the structure of populations of species at lower trophic levels. Excessive development of phytoplankton is a highly undesirable symptom of eutrophication, therefore, ecologists maintain that predatory fish, by their life processes, can reduce the effect of planktivorous fish on zooplankton and thus reduce some of the symptoms of eutrophication. The research for the needs of this doctoral dissertation was conducted during years 2011. and 2012., and a part of the samples was collected during fieldworks in 2017. The feeding of adult specimens of four species of predatory fish was analyzed, including the pikeperch, Eurasian perch, pike and European catfish, as well as the juvenile specimens of the Eurasian perch, roach and bleak, collected from six reservoirs in Serbia: Bovan, Gruža, Šumarice, Vrutci, Vlasina and Gazivode. For the analysis of fish diet, techniques of qualitative and quantitative methods were used, and food indices were computed: The Index of Relative Importance, Prominence Value and Schoener’s diet overlap index. The aims of this study were: Researching the diet of four species of predatory fish (pikeperch, Eurasian perch, pike and European catfish) that coexist in the investigated reservoirs; Researching the diet of juvenile fish (piscivorous and planktivorous), assignificant links in the food chain of the studied ecosystems; Researching of interspecies and intraspecies competition in the nutrition of investigated species, i.e. determining the degree of overlapping of feeding habits (overlapping of trophic niches); Assessment of the impact of predatory fish species on young-of-the-year fish; Determining the percentage ratio of the predatory - other fish in ichthyocenoses in the investigated reservoirs; Conducting of new research to determine which piscivorous fish influence the ecological stability of reservoirs (the concept of trophic cascade) through their life processes. Primary prey to juvenile species is zooplankton, bleak is obligatory planktivorous, roach is planktivorous and bentivorous, while the juvenile Eurasian perch is planktivorous, bentivorous and piscivorous. The most dominant preys of the juvenile Eurasian perch are copepods and cladocera, but in different proportions. It is also noticed that the Eurasian perch at the age of 0+ feed on fish. Juvenile specimens of roach were present in the nets catchment on all six accumulations covered by this study. The prey that was most commonly present in the digestive tract of these individuals are the Cladocera (Daphnia sp. and Bosmina sp), while on the Bovan resrvoir there are also copepods. The exception are the individuals sampled from the Šumarice and Gazivode reservoir, which most frequent feed on algae. Bleak most often as a prey choose cladocera, Daphnia sp. and Bosmina sp., but to varying degrees. Pikeperch, as the most abundant predator in the research, in diet use almost exclusively fish. Bleak is the prey, which is distinguished as the most dominant, and besides it, pikeperch are most often fed by the roach and Eurasian perch. The Eurasian perch on all reservoirs in the diet use the bleak, and along with it, it is often fed on roach and the specimens of their own species. Eurasian perch is the only species in the research in whose populations is noticed the phenomenon of cannibalism. Pike is the least numerous species in this study present on two reservoirs, Bovan and Šumarice. The diet of this predator is least varied and makes it exclusively fish, most often roach and Eurasian perch. European catfish was present on all researched reservoirs, except on Šumarice and Gazivode reservoirs. Only on the Vrutci reservoir the most dominant prey was a prussian carp, while all other specimens of European catfish had Eurasian perch as dominant prey. Eurasian perch were present in every analyzed sample of the intestinal tract of the European catfish on the Bovan, Gruža and Vlasina reservoirs.

Interkonekcija, čiji primarni cilj je omogućavanje korisnicima jednog učesnika na tržištu telekomunikacija da komuniciraju sa korisnicima drugog učesnika, odnosno, obezbeđivanje pristupa servisima koje obezbeđuje drugi učesnik, javila se nakon liberalizacije tržišta telekomunikacija. Vertikalna interkonekcija predstavlja fizičko i logičko povezivanje učesnika na različitim nivoima mreže. U okruženju budućeg Interneta, sagledavanje tehničko-ekonomskih aspekata interkonekcije predstavlja pitanje od izuzetnog značaja. U opštem slučaju, učesnici u vertikalnoj interkonekciji u okruženju budućeg Interneta mogu biti provajderi sadržaja i aplikacija, provajderi Internet servisa, Content Delivery Network (CDN) provajderi i cloud provajderi. Pojava Cloud Computing-a uvela je značajne promene u Internet okruženju koje se pre svega odnose na mogućnost pristupa skalabilnim i deljivim, fizičkim ili virtuelnim resursima. Na taj način, stvara se elastična platforma koja obezbeđuje dinamičnu i jednostavnu skalabilnost, pojednostavljuje se obezbeđivanje infrastrukture i omogućava se unapređenje performansi. Razvoj servisa i aplikacija zahtevnih u pogledu propusnog opsega praćen širom implementacijom Cloud Computing-a utiče na kontinuiran rast Internet saobraćaja, što zahteva primenu tehnologija koje mogu zadovoljiti sve strože zahteve. Kao rešenje za transportni nivo mreže, razvijene su elastične optičke mreže koje mogu obezbediti dovoljne propusne opsege uz efikasno iskorišćenje spektra. Imajući u vidu promene koje prate razvoj okruženja budućeg Interneta, kao i značaj vertikalne interkonekcije, neophodno je razmotriti i jasno definisati tehničko-ekonomske relacije između učesnika u budućem Internetu, što je predmet istraživanja ove doktorske disertacije. U okviru disertacije predložen je model koji ima za cilj određivanje adekvatnog ugovora o interkonekciji između učesnika u vertikalnoj interkonekciji, i to provajdera sadržaja i aplikacija i provajdera Internet servisa u procesu obezbeđivanja sadržaja krajnjim korisnicima, uz mogućnost parcijalne migracije sadržaja na resurse cloud provajdera. Analiza obuhvata različite ugovore o interkonekciji i određuje adekvatan ugovor, u zavisnosti od ciljnih profita provajdera koji učestvuju u vertikalnoj interkonekciji i prihvatljive stope odbijenih zahteva za obezbeđivanje sadržaja krajnjim korisnicima. Data analiza je proširena istraživanjem adekvatnog mehanizma tarifiranja i alokacije resursa cloud provajdera. Predložen je nov, hibridni model pristupa resursima cloud provajdera koji obezbeđuje zadovoljavajuće rezultate u kontekstu minimizacije troškova i minimizacije stope odbijenih zahteva za pristup sadržajima... Interconnection, whose primary aim is enabling communication between end users of different undertakings, i.e. enabling access to the other undertaking's services, was introduced after the telecommunication market liberalization. Vertical interconnection represents the physical and logical linking of the undertakings on different network levels. Consideration of technical and economic aspects of the interconnection is a crucial issue in the future Internet environment. In general, undertakings in vertical interconnection in the future Internet environment include content and application providers, Internet service providers, Content Delivery Network (CDN) providers and Cloud providers. The development of Cloud Computing introduced significant changes in the Internet environment in terms of enabling access to scalable and shareable, physical or virtual resources. Therefore, the elastic platform for dynamic and simple scalability is enabled, the access to infrastructure is simplified and performances are improved. High bandwidth demanding services and applications, along with the wide adoption of Cloud Computing causes permanent growth of Internet traffic. This indicates that the introduction of new technologies, capable to satisfy high bandwidth requirements, is necessary. Elastic optical networks are proposed as a promising solution for transport networks. These networks provide enough bandwidth, along with high efficiency in spectrum utilization. Forasmuch changes in the future Internet environment and the importance of the vertical interconnection, it is mandatory to consider and properly define technical and economic relations between undertakings in the future Internet environment, which is the research subject of this doctoral dissertation. Within dissertation, a model for the determination of a proper interconnection agreement between undertakings in the vertical interconnection, content and application provider and an Internet service provider, in the content provisioning process with partial cloud migration is proposed. The analysis comprises different interconnection agreements and determines appropriate agreement, depending on the targeted providers' profits and satisfying requests' for content provisioning rejection rate. This analysis is extended to determine adequate pricing and allocation mechanism for cloud provider's resources. A new, hybrid model for enabling access to cloud resources is proposed. The model provides satisfying results in terms of the costs' minimization and the minimization of requests' rejection rate...

Nove širokopojasne tehnologije i stalno rastući obim saobraćaja imaju veliki uticaj na upravljanje infrastrukturnim kapacitetima telekomunikacione mreže. Efikasno planiranje mrežnih resursa nije moguće realizovati bez primene pouzdanih modela za prognoziranje tražnje, kao i precizno odabranih veličina za karakterizaciju saobraćaja. U tom smislu, osnovni predmet istraživanja ove doktorske disertacije su strategije proširenja mrežnih resursa, koje se oslanjaju na primenu različitih metoda planiranja telekomunikacionih mreža, sa ciljem određivanja optimalnog vremena za realizaciju proširenja. Predloženi modeli proširenja resursa mreže baziraju se na optimizaciji perioda proširenja resursa mreže uz minimizaciju troškova zagušenja i troškova neophodne opreme, pri čemu se ulazni podaci oslanjaju na prognozirane vrednosti tražnje na telekomunikacionom tržištu. Mogućnosti primene različitih metoda planiranja, u kontekstu strategije proširenja mrežnih resursa, razmatrane su na hipotetičkoj WDM mreži, sa koegzistencijom fiksnih i fleksibilnih grid tehnologija. U disertaciji su razmatrani suprotstavljeni zahtevi investicionih ulaganja u cilju brzog povraćaja uloženih sredstava i kvaliteta opsluživanja korisnika. Kompromisno rešenje predstavlja i novi pristup, predložen u disertaciji, koji se odnosi na izbor parametara za karakterizaciju mrežnog saobraćaja, sa ciljem smanjenja uticaja neizvesnosti prognoziranih podataka na odluku o proširenju kapaciteta. U tom smislu, izvršena je analiza, na osnovu koje je utvrđeno da se, poređenjem vrednosti nivoa penala funkcije troškova zagušenja, sa jedne strane i vrednosti parametra Verovatnoće blokiranja kapaciteta, sa druge, može odrediti optimalni vremenski period za sprovođenje odluke o migraciji tehnologija, u posmatranom slučaju. Među najvažnijim naučnim doprinosima disertacije, mogu se izdvojiti implementacija prognoziranih vrednosti saobraćajnih zahteva, zasnovana na primeni teorije difuzionih modela, novi optimizacioni model, kao modifikacija modela strategije serijskog proširenja kapaciteta mrežnog linka, u kojem se uvodi mogućnost prelaska na novu tehnologiju, kao i novi pristup za smanjenje uticaja neizvesnosti prognoziranih podataka na određenu odluku o proširenju kapaciteta, zasnovan na izboru parametara za karakterizaciju mrežnog saobraćaja. New broadband services and ever-increasing Internet traffic volumes have a major influence on the backbone infrastructure capacity management, raising the importance of efficient planning of network resources, based on demand forecast and the appropriate selection of traffic characterization parameters, as well. Therefore, the main subject of the research, presented in the doctoral thesis are the network resources expansion strategies, with respect of different telecommunication network planning methods. Relaying on the forecasted demand in the telecommunications market, the proposed models are used in order to determine the optimal times for network capacity expansion and the technology migration, by minimizing the equipment and congestion costs. Application of different planning methods, in the context of the network resource expansion strategies, has been considered within the hypothetical WDM network, with the coexistence of fixed and flexible grid technologies. Having in mind the contrast between network performance improvement and the investors’ interest for the longer operation of already built-in technologies, a novel approach has been proposed in order to determine the appropriate time for making the technology migration. In this sense, the traffic characterization parameters (the Penalty function and the Bandwidth Blocking Ratio) were used. The main innovative aspect of the approach proposed in the thesis considers the combination of these two metrics in order to decrease uncertainty of the forecasted demands. The other important scientific contributions of the dissertation are the traffic demand forecasting approach based on the diffusion model theory, as well as the novel multiperiod network capacity expansion model, which introduces the option of the migration to the new technology.

Prema novijim istraživanjima, kompleks Carassius auratusčini najmanje pet vrsta roda Carassius: Carassius carassius, Carassius auratus, Carassius langsdorfii, Carassius cuvieri i Carassius gibelio. Vrste ovog roda su morfološki veoma slične i nemoguće ih je razlikovati na osnovu uobičajenih morfoloških karaktera, te su ranije sve determinisane kao Carassius auratus gibelio ili Carassius gibelio. Jedina vrsta koja se značajnije razlikuje je Carassius carassius. Smara se da su vrste ovog kompleksa unesene u Evropu iz Azije u 17. veku.Najveći broj predstavnika kompleksa C. auratus je na teritoriji Evrope proteklih pedesetak godina determinisan je kao vrsta Carassius gibelio(C. auratus gibelio) (Bloch, 1783) (srebrni karaš ili babuška). S obzirom da su pripadnici ovog kompleksa registrovani u većini vodotokova Evrope, smatraju se najuspešnijom invazivnom grupom slatkovodnih riba. Zbog svojih bioloških odlika (brz rast, različiti vidovi razmnožavanja, izuzetna otpornost na nepovoljne uslove) ove vrste veoma brzo postaju kompetitivne autohtonoj ihtiofauni za hranu i stanište i neretko imaju izuzetno negativan uticaj na celokupan ekosistem koji nasele.U ovoj disertaciji prvi put je izvršena identifikacija vrsta kompleksa Carassius auratus na teritoriji Vojvodine i peripanonske oblasti primenom specifičnih genetičkih markera (dela sekvence cytb gena). Primenom linearne i geometrijske morfometrije ispitivana je morfološka varijabilnost različitih morfoloških celina (celo telo, kosti glavenog skeleta, cleithrum-a i krljušti) jedinki unutar kompleksa Carassius auratusizmeđu različitih lokaliteta sa različitim ekološkim uslovima (prisustvo predatora i protok), dok je primenom savremenih statističkih i matematičkih metoda (multi-modelne analize) analizirana dinamika rasta recentnih, kao i ranoinvazivnih populacija.Metaanalizom dostupnih podataka utvrđena je veoma široka zastupljenost populacija vrsta kompleksa C. auratus na teritoriji Srbije. Beležene populacije su uglavnom pokazivale srednju do visoku zastupljenost (20-40%) u ukupnoj ihtiofauni uz uočljivo povećanje brojnosti u funkciji vremena. Na nekim lokalitetima se u nekoliko uzastopnih studija registruju veoma brojne popu-lacije vrsta ovog kompleksa (40-100% u ukupnom ulovu).Za potrebe molekularno- taksonomskih analiza i analiza morfološke varijabilnosti recentnih populacija uzorkovano je 280 jedinki u periodu 2012 – 2014.godine sa 14 različitih lokaliteta uVojvodini i peripanonskoj oblasti. Sve jedinke u uzorku su prvo fotografisane za potrebe analiza linearne i geometrijske morfometrije, uzet je uzorak repnog peraja za dalje genetičke analize, a nakon toga su izvršena sva neophodna merenja morfometrijskih i merističkih karaktera radi ana-lize varijabilnosti među populacijama. Populaciono-genetičkim analizama sekvenci dela cytb gena utvrđeno je da su sve ispitivane jedinke pripadale vrsti Carassius gibelio I. Zbog biološkog stanja uzoraka, determinacija je bila moguća za samo 52 jedinki sa 11 lokaliteta te se ne bi smela isključiti mogućnost postojanja još nekih vrsta kompleksa C. auratus, kao što su C. auratus i C. langsdorfi koje su prema navodima drugih autora beležene na teritorijama susednih zemalja.Primenom linearne i geometrijske morfometrijske analize ustanovljena je izražena fenoti-pska varijabilnost u obliku tela i odabranih elemenata skeletnog sistema između riba sa različitih lokaliteta. Utvrđeno je odsustvo polnog dimorfizma. Najveću varijabilnost od svih morfoloških parametara pokazala je vrednost za visinu tela, i veličinu glave, dok su kod kostiju najviše varirale vrednosti za os pharyngii na kojoj su ždrelni zubi - dentes pharyngii.Prisustvo predatora i protok vode na ispitivanim lokalitetima su ispoljili uticaj na morfološku varijabilnost riba. Prisustvo predatora je uslovilo pojavu karakterističnog fenotipa riba sa visokim telom koje omogućava lakše izbegavanje predatora.Za analizu mofološke varijabilnosti ranih invazivnih populacija vrsta kompleksa C. auratus korišćeni su podaci za 524 jedinke (prilikom izlova determinisane kao C. auratus gibelio) sa tri lokaliteta u Vojvodini iz perioda 1983 – 1985. godine. Lokaliteti su izabrani prema različitom načinu invazije vrsta kompleksa C. auratus. Analizama linearne morfometije i modela rasta ut-vrđeno je da su se lokaliteti na kojima su bile zastupljene namerne antropogene introdukcije nepoznatog porekla odlikovali mnogo većom morfološkom varijabilnošću od lokaliteta u koje su jedinke dospele prirodnim putevima invazije izvećih vodotokova.Analizama životne istorije i dinamike rasta na 395 jedinki vrsta kompleksa C. auratus (pri-likom uzorkovanja determinisanih kao C. gibelio) kao invazivne grupe riba i 429 jedinki bodorke kao predstavnika autohtone ihtiofaune u periodu između 1991. i 1999. godine na akumulacijama Međuvršje i Gruža utvrđene su razlike između različitih tipova staništa. Nezavisno od vrste, utvrđeno je da jedinke koje žive u sporim i plitkim staništima su krupnije i dostižu veće asimptotske dužine od individua koje nastanjuju brže i uže vodotokove.Ovaj rad je među prvim koji primenjuje multi-modelnu analizu u modelovanju rasta slat-kovodnih riba. Rezultati su pokazali da se ova metoda može implementirati i na invazivne vrste riba kako bi se bolje procenio njihov uticaj na autohtonu faunu i eventualno razvile uspešnije strategije upravljanja i kontrole njihovih populacija., According to recent researches, Carassius auratus complex includes at least five Carassius species: Carassius carassius, Carassius auratus, Carassius langsdorfii, Carassius cuvieri and Carassius gibelio. These species are morphologically very similar and it is impossible to differentiate them on the basis of common morphological characters, so they all used to be classified as Carassius auratus gibelio or Carassius gibelio. The only species that is significantly different is Carassius carassius. It is believed that the species of this complex were brought to Europe from Asia in the 17th century.Over the last fifty years most of the members of C. auratus complex in Europe were classified as Carassius gibelio (C. auratus gibelio) (Bloch, 1783) (Silver carp or Gibel carp). Since the members of this complex have been registered in most European watercourses, they are considered to be the most successful invasive group of freshwater fish. Thanks to their biological characteristics (fast growth, different types of reproduction, remarkable resistance to unfavourable conditions) these species quickly become competitive to indigenous ichthyofauna in respect of food and habitat and they often have very negative impact on the entire ecosystem they inhabit.This dissertation identifies the species that belong to the Carassius auratus complex in /Vojvodina and peri-Pannonian region using specific genetic markers (ctyb gene sequence). Using linear and geometric morphometrics, we examined morphological variability of different morphological parts (whole body, skull bones, cleithrum and scales) of the members of Carassius auratus complex, in different localities with different ecological conditions (presence of predators and water flow). Modern statistics and mathematical methods (multi-model analysis) were used in the analysis of growth dynamics of both recent and early invasive populations.Meta-analyses of the available data have shown that there is a wide population of C. auratuscomplex species in Serbia. The examined populations showed medium to high occurrence (20- 40%) in the entire ichthyofauna, with evident growth over time. A few consecutive studies have registered very large populations of the species of this complex in several localities (40-100% of total catch).For the purpose of molecular-taxonomic analyses and the analysis of morphological variability of recent populations, we used a sample of 280 units taken in 14 different localities in Vojvodina and peri-Pannonian region in the period from 2012 to 2014. All the units in the sample were first photographed for the purpose of linear and geometric morphometrics, samples of tail fins were taken for further genetic analysis, and then all the necessary evaluations of morphometric and meristic characters were made, as well as the analysis of variability among populations.Population genetic analysis with the application of a genetic marker (cytb gene) has shownthat all the examined units belong to Carassius gibelio species. Due to the biological state of the samples, the determination was possible for only 52 units from 11 localities, so it not impossible that some other species of C. auratus complex such as C. auratus and C. langsdorficould also be found in this region as they have been registered on the territories of the neighbouring countries, as reported by some authors.Linear and geometric morphometric analysis has shown significant phenotype variability in body shape and selected elements of the skeletal system. It has also proved the absence of sexual dimorphism and showed that locality had a major impact on the variability.The largest variability was recorded in terms of body height and head size, while the most variable values with the bones were those referring to os pharyngii with pharyngeal teeth.Morphological variability of fish also depended on the presence of predators and the water flow in the examined localities. The presence of predators causes a characteristic phenotype of fish with tall body which enables them to avoid predators more easily.In the analysis of morphological variability of early invasive populations of the species of C. auratus complex we used data for 524 units (classified as C. auratusgibelio during the catch) from three localities in Vojvodina in the period from 1983 to 1985. The localities were chosen according to different ways of invasion of the species of C. auratus complex. Linear morphometrics and growth model analyses have shown that the localities with deliberate anthropogenic introduction of unknown origin were characterized with greater variability than the localities populated by natural invasion from larger watercourses.The analyses of life history and growth dynamics in 395 members of the species of C. auratuscomplex (classified as C. gibelio during the sampling) as an invasive group of fish, and 429 units of the roach as the representative of the indigenous ichthyofauna in the artificial lakes of Međuvršje and Gruža in the period from 1991 to 1999, have established differences among different types of habitats. Regardless of species, the fish that live in slow and shallow habitats are larger and they reach greater asymptotic length than those living in faster and narrower watercourses.This study is among the first ones to apply multi-model analyses in modeling freshwater fish growth. The results have shown that this method can be implemented in studying invasive fish species in order to make a better estimation of their influence on indigenous fauna and possibly develop more successful strategies of managing and controlling their populations.

Bežične mesh mreže – WMN (Wireless Mesh Network) predstavljaju noviji trend u bežičnim komunikacijama kojim se obezbeđuje veća fleksibilnost, pouzdanost i bolje performanse nego standardnim bežičnim lokalnim mrežama. Imajući u vidu sve veće potrebe korisnika za brzim i efikasnim prenosom podataka, kao i prenosom multimedijalnih (govornih i video) sadržaja, povećanje protoka, ostvareno uvođenjem višekanalnih višeinterfejsnih – MCMI (Multi Channel Multi Interface) WMN, i vođenje računa o kvalitetu servisa, QoS (Quality of Service), predstavljaju glavne izazove u projektovanju WMN. Kako bi se ostvarile što bolje mrežne performanse neophodno je definisati protokole i metrike rutiranja kojima se određuje optimalna putanja između izvorišnog i odredišnog čvora. S obzirom da WMN karakteriše velika dinamika signala, posebno u kompleksnim okruženjima (sa stanovišta radio pokrivanja), kakva su zatvoreni objekti, u okviru doktorske disertacije definisane su metrike rutiranja koje mogu da isprate brze promene uslova propagacije koje se dešavaju na svakom pojedinačnom linku u mreži. Predložene su tri nove metrike: powerETX (Expected Transmission Count), powerWCETT (Weighted Cumulative Expected Transmission Time) i powerMIC (Metric of Interference and Channel-switching), koje u cenu linka, osim parametara definisanih u okviru postojećih metrika ETX, WCETT i MIC, respektivno, uključuju i parametar koji zavisi od nivoa snage signala na prijemu. Nove metrike obezbeđuju veće protoke korisničkih podataka i manje kašnjenje s kraja na kraj u poređenju sa postojećim, a njihova praktična realizacija moguća je bez dodatnih hardverskih ulaganja, i uz minimalne softverske izmene. Imajući u vidu da postojeći algoritmi dodele kanala ne uključuju QoS podršku u MCMI-WMN, i da se prenos multimedijalnih sadržaja obavlja uz neprihvatljiva kašnjenja, predložen je novi protokol za sloj linka, QoS-HMCP (QoS-Hybrid Multi Channel Protocol), koji uvodi podršku QoS kroz EDCA (Enhanced Distributed Channel Access) mehanizam pristupa, i koristi dobre karakteristike hibridnog algoritma dodele kanala definisane HMCP protokolom za sloj linka. Predložene su četiri varijante QoS-HMCP protokola koji u obzir uzimaju različite kriterijume za promenu kanala i... Wireless mesh networks (WMNs) are a new trend in wireless communications which provide greater flexibility, reliability and better network performances than standard wireless local area networks. Having in mind the growing demand for the fast and efficient data transfer as well as multimedia transmission (voice and video), the major challenges in designing WMN are increasing throughput (by introducing multichannel multi-interfaces (MCMI) approach into the WMN), and taking into account the quality of service (QoS). To achieve the best network performances, it is necessary to define protocols and routing metrics that determine the optimal path between the source and the destination node. Since the WMN is characterized by high dynamics of the signal, especially in complex environments (from the radio coverage point of view), such as those found indoors, routing metrics that can track fast changes in propagation conditions at each link in the network, are proposed in this dissertation. The link costs of the three new metrics, powerETX (Expected Transmission Count), powerWCETT (Weighted Cumulative Expected Transmission Time) and powerMIC (Metric of Interference and Channel-switching), besides the parameters defined in the existing ETX, WCETT and MIC metrics, respectively, include the parameter that depends on the received signal level. In comparison with existing metrics, these new metrics not only provide a greater data throughput and less average end-to-end delay, but also can be realized without any additional hardware and with minimal software changes. Keeping in mind that existing channel assignment (CA) algorithms do not include QoS support in MCMI-WMNs and that the multimedia transmission can suffer from unacceptable delays, a new protocol for link layer QoS-HMCP (QoS Hybrid Multi-Channel Protocol) which introduces QoS support through EDCA (Enhanced Distributed Channel Access) mechanism, and uses the good characteristics of the hybrid CA algorithm defined by HMCP protocol for link layer, is proposed in this dissertation. Four versions of the QoS-HMCP protocols, which take into account different criteria for channel switching and procedure for medium competition, are proposed. These versions are compared with basic HMCP protocol with regards to the throughput of user data and...

Analizi problema organizacije radio-pristupne mreže i analizi kapaciteta u slučaju velikih skupova do sada nije bila posvećivana dovoljna pažnja. Razlozi za to su višestruki, počev od neprepoznavanja značaja problema u praksi, istraživačkim i praktičnim fokusom na makro radio-pristupne mreže zbog velikog broja korisnika u njima, do nejasnih kriterijuma za kategorizaciju i opisivanje ovakvih skupova pa samim tim i odgoravarujućih radio-pristupnih mreža na ovakvim skupovima. Predmet ovog rada jeste upravo da predloži metodu i prikaže rezultate istraživanja ponašanja korisnika na velikim skupovima, kao i da ponudi odgovarajuće objektivne mere za kategorizaciju skupova, procenu potrebnih resursa uz zadržavanje određenog kvaliteta usluge i rizika da se takav kvalitet naruši... Radio access network (RAN) organisation and capacity analysis in the case of special events has not been given proper attention. The reasons for this are manifold, ranging from failure to recognize the importance of the problem in practice, research and practice focus on the macro RAN due to the large number of users in them, the vague criteria for classification and description of such events and therefore appropriate RAN description for such events. The subject of this paper is to propose a method and present the results of user behaviour in large (special) events, as well as to provide appropriate objective measure for categorizing events, assessment of resources needed while keeping certain quality of service and the risk that such a quality will be distorted.

Sposobnost ispoljavanja maksimalne snage (Pmax) mišića kod ljudi predstavlja osnovu za efikasno realizovanje važnih kretnih zadataka u sportu, na poslu, i u svakodnevnim aktivnostima. Ipak, dobro je poznato da veliki broj faktora utiče ne samo na ispoljavanje, nego i na procenu Pmax mišića. Uprkos tome, evidentan je znatan broj nekonzistentnosti u dosadašnjim nalazima, ali i neispitanih uticaja za pojedine faktore. S tim u vezi, postavljeno je više ciljeva koji su se odnosili na ispoljavanje i procenu Pmax mišića vezanih za dva potencijalno važna faktora: karakteristike spoljašnjeg opterećenja i utreniranost. Konkretno, ciljevi su bili da se: (i) ispita pri kom se intenzitetu opterećenja ispoljava Pmax mišića u vertikalnim skokovima; (ii) ispita uticaj utreniranosti na ispoljavanje Pmax mišića u vertikalnim skokovima; (iii) ispita uticaj tipa opterećenja na ispoljavanje Pmax mišića u vertikalnim skokovima; (iv) ispita pri kome se intenzitetu opterećenja ispoljava Pmax mišića u zadatku maksimalnog sprinta na bicikl ergometru; (v) ispita uticaj utreniranosti na optimalno opterećenje (OOPT) pri kome se ispoljava Pmax mišića u zadatku maksimalnog sprinta na bicikl ergometru; i (vi) utvrdi i evaluira regresioni model za predikciju OOPT za ispoljavanje i procenu Pmax mišića u zadatku maksimalnog sprinta na bicikl ergometru. U eksperiment je bilo uključeno četrdeset odraslih muških ispitanika, koji su bili razvrstani u četiri grupe u odnosu na tip i nivo utreniranosti: Jaki (individualci trenirani po tipu jačine, n = 10), Brzi (individualci trenirani po tipu brzine, n = 10), Aktivni (fizički aktivni individualci nesportisti, n = 10) i Neaktivni (fizički neaktivni individualci nesportisti, n = 10). Karakteristike uzorka su ocenjene na osnovu uzrasta, visine tela, mase tela (MT), procenta masnog tkiva, i jačine mišića nogu u testu Jedan ponavljajući maksimum iz polučučnja (1PMPČ). Maksimalna snaga mišića nogu se procenjivala u sledećim testovima: Vertikalni skok (VS), Vertikalni skok iz polučučnja (VSPČ) i Vingejt anaerobni test – 6 sekundi maksimalnog sprinta (VAnT6s). Merenja koja su uključila dve varijante vertikalnog skoka sprovedena su posebno za dva tipa spoljašnjeg opterećenja. Konkretno, u prvom slučaju manipulacija spoljašnjim opterećenjem se vršila simulacijom delovanja konstantne spoljne sile, čime se kao komponenta opterećenja menjala samo težina (T), što je izvršeno uz pomoć specijalno konstruisanog sistema za opterećenje i rasterećenje. Za ovaj tip opterećenja ukupno je primenjeno sedam intenziteta opterećenja (interval od 0.7 do 1.3 T tela). U drugom ix slučaju se, uz manipulaciju sa T omogućila i promena delovanja inercije (I). Dakle, manipulacija intenzitetom se vršila preko obe komponente opterećenja, T i I (T+I), za šta je korišćen specijalni prsluk sa opterećenjem. Za ovaj tip opterećenja je primenjeno ukupno četiri inteziteta opterećenja (interval od 1.0 do 1.3 T+I tela). Merenja na bicikl ergometru u VAnT6s su obuhvatila osam intenziteta opterećenja (interval od 5 do 12% MT). Podaci dobijeni u realizovanom istraživanju obrađeni su primenom deskriptivne, komparativne i regresione statističke analize... The ability to express maximum muscle power (Pmax) in humans represents the basis for the efficient realization of the important movement tasks in sports, at work, and in everyday activities. However, it is well known that numerus factors affect not only the expression, but also an assessment of Pmax. Nevertheless, there is a substantial number of apparent inconsistencies in previous findings, as well as underexplored influences of certain factors. In this regard, there were several aims that have been related to the expression and assessment of Pmax in relation to the role of two potentially important factors: the characteristics of the external load and training history. Specifically, the objectives were to: (i) examine which the intensity of the load ensure production of Pmax in vertical jumps, (ii) examine the effect of training history on the expression of Pmax in vertical jumps; (iii) examine the effect type of load on the expression of Pmax in vertical jumps, (iv) examine which the intensity of the load allows for production of Pmax in the task of maximum sprint on a bicycle ergometer; (v) explore the effect of training history on the optimum load (LOPT) for production of the Pmax in the maximum sprint on a bicycle ergometer task, and (vi) determine and evaluate the regression model for the prediction of LOPT for expression and assessment of Pmax in the maximum sprint on a bicycle ergometer task. Forty adult male subjects participated in the experiment. They were divided into four groups based on their type and level of training history: Strength (strength-trained athletes, n = 10), Speed (speed-trained athletes, n = 10), Active (physically active non-athletes, n = 10) and Inactive (physically inactive non-athletes, n = 10). Subjects characteristics were assessed on the basis of age, body height, body weight (BW), percentage of body fat, and muscle strength in the One repetition maximum from half squat (1RMHS) test. Maximum muscle power was estimated by the following standard tests: Countermovement jump (CMJ), Squat jump (SJ), and the Wingate anaerobic test – 6 second maximal cycling sprint test (VAnT6s). The maximum vertical jumps tests (CMJ and SJ) were performed separately for the two types of external load. Specifically, in the first case, based on specially designed a pulley system for loading and unloading, the manipulation of the external load was conducted by simulating effects of constant external force, whereby only the weight (W) has been changed as a component of the load. For this type of load seven different intensities (interval from 0.7 to xii 1.3 W of body) were applied. In the second case, a special weight vest was used for the manipulation of the external load through the both components, weight and inertia (W+I). For this type four different intensities (interval from 1.0 to 1.3 W+I of body) were applied. Finally, eight load intensities (interval of 5 to 12% of BW) were included in test performed on a bicycle ergometer in VAnT6s. Data obtained in the study were analyzed using descriptive, comparative and regression statistical analysis...