Tytuł jednego z najsłynniejszych manifestów rosyjskiej awangardy — Policzek gustom publiczności — odzwierciedla twórczą postawę jej autorów: znaczenia artystyczne budowane są w nim poprzez zderzenie postulatów estetycznych i estetycznej tożsamości uczestników rosyjskiej kultury literackiej, wywołując efekt profanacji, kulturowego szoku. Mimo, że efekt ten w literaturze krytycznej i analitycznej jest często opisywany przy użyciu terminu "artystyczny nihilizm", artykuł kwestionuje zasadność użycia tego pojęcia w odniesieniu do futuryzmu. Wśród argumentów wskazywany jest m. in. fakt, że stopień zaangażowania futurystów w proces przewartościowania roli artysty i roli sztuki, a także radykalne wypowiedzi i postulaty dotyczące tych ról świadczą nie tyle o "artystycznym nihilizmie" kierunku, lecz wręcz przeciwnie: o zdecydowanym pragnieniu zapewnienia sztuce odpowiedniego dla niej miejsca (choć w zupełnie inny sposób definiowanego) w nowej epoce, w życiu nowego społeczeństwa. Futurystyczny sposób redefinicji pojęć "artysta" i "sztuka" analizowany jest w kontekście rozwoju kultury i technologii XIX — początku XX wieku, przede wszystkim w kontekście rozwoju fotografii, kinematografii i sztuki modernistycznej. The title of one of the most famous manifestoes of the Russian avant-garde — A Slap in the Face of Public Taste — reflects the creative attitude of its authors. It creates artistic meaning by juxtaposing aesthetic postulates and aesthetical identity of the participants of the Russian literary culture, and gauges the effect of profanation and cultural shock. Despite the fact that in critical and analytical literature this effect is often referred to as the “artistic nihilism,” the chapter challenges this term being used in relation to Futurism. The author argues that the extent to which the Futurists were involved in the process of rethinking the role of the artist and the art as well as their radical postulates regarding those roles, do not point to “artistic nihilism.” On the contrary, they express a desire to ascribe to art a proper place (although different from its traditional position) in the new era, in the life of the new society. The Futurist way of rethinking the concepts of “artist” and “art” is analysed in the context of the development of culture and technology, especially photography, cinematography and modernist art of 19th and early 20th centuries. Заглавие одного из самых известных манифестов русского авангарда — Пощечина общественному вкусу — отражает творческую установку его авторов: художественные смыслы выстраиваются в нем благодаря коллизии эстетических постулатов и эстетической идентичности участников русской литературной культуры, создавая эффект профанации, культурного шока. Несмотря на факт, что этот эффект в критической и аналитической литературе зачастую описывается с помощью термина «художественный нигилизм», в статье оспаривается правомерность использования этого понятия по отношению к футуризму. Среди аргументов указывается факт, что степень вовлеченности футуристов в процесс переосмысления роли художника и роли искусства, резкие и пылкие выступления и постулаты относительно этих ролей свидетельствует вовсе не о «художественном нигилизме» направления, а, скорее, об обратном: о решительном стремлении обеспечить искусству подобающее ему (хоть и совершенно по-иному определяемое) место в новую эпоху, в жизни нового общества. Футуристический же способ переосмысления понятий «худоржник» и «искусство» анализируются в контексте развития культуры и техники XIX – начала XX столетиq, в первую очередь — в контексте развития фотографии, кинематографа и искусства модернистского направления.