Search

Przewlekłe zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV) jest problemem zdrowotnym o zasięgu globalnym, dotyczy bowiem 80−160 mln ludzi na świecie i jest wiodącą przyczyną przewlekłych chorób wątroby. W Polsce częstość występowania przeciwciał anty-HCV w populacji ogólnej szacuje się na 1,9%, a w populacji osób powyżej 65. roku życia na 2,9%. Celem leczenia przeciwwirusowego jest osiągnięcie trwałej odpowiedzi wirusologicznej, odpowiadającej eradykacji wirusa z organizmu. W ostatnich latach dokonały się rewolucyjne zmiany w metodach leczenia zakażenia HCV. Nowe leki o bezpośrednim działaniu na wirusa są stosowane drogą doustną, wykazują przeciwwirusowe działanie wobec wszystkich genotypów HCV i osiągają ponad 90-procentową skuteczność w eradykacji wirusa. Ponadto nowe terapie są stosowane krócej (8−12 tygodni) i powodują znacznie mniej działań niepożądanych w porównaniu z terapiami opartymi na interferonie. Jedyną wadą nowych leków jest ich wysoka cena, co determinuje potrzebę selekcjonowania chorych i ustalania priorytetów leczenia według strategii określonych przez różne instytucje państwowe i mających wsparcie w zaleceniach towarzystw naukowych. Najpilniejsze jest leczenie pacjentów z zaawansowanym włóknieniem i marskością wątroby z powodu dużego ryzyka wystąpienia u tych chorych dekompensacji funkcji wątroby i raka wątrobowokomórkowego. Na uwagę zasługują także mniej restrykcyjne strategie leczenia, które mogłyby zmniejszyć śmiertelność, chorobowość wątrobową oraz konsekwencje pozawątrobowe zakażenia HCV, a także związane z nimi obciążenia ekonomiczne. W szerszej perspektywie populacyjna eradykacja zakażeń HCV będzie wymagała inwestycji ze strony państwa z przeznaczeniem środków na badania przesiewowe za pomocą prostych testów diagnostycznych, działania prewencyjne oraz nowe nieinterferonowe terapie. Chronic hepatitis C virus (HCV) infection is global public health issue as it affects 80−160 million people worldwide being one of the leading causes of chronic liver disease. In Poland anti-HCV antibodies show the prevalence of 1.9% in general population, and 2.9% in persons aged over 65 years. The goal of antiviral treatment is to achieve a sustained virologic response that is tantamount to eradication of HCV. Treatment of HCV has undergone a revolutionary change in recent years. The new direct-acting antiviral agents can be administered orally, show pan-genomic efficacy, and they result in cure rates higher than 90%. Moreover, therapies are of shorter duration (8−12 weeks) and are associated with significantly fewer adverse events than the previous interferon-containing regimens. These medicines, however, are very expensive that necessitates selection and prioritization of candidate patients via strategies established by various national organisations, in accordance with the recommendations of scientific societies. Treatment of chronic hepatitis C infection is most urgent in patients with severe liver fibrosis and cirrhosis because of the high risk of decompensation and hepatocellular carcinoma develpment. Less restrictive treatment strategies that target HCV eradication have the potential to abate the burdens of mortality, liver morbidity and extrahepatic manifestations, and the associated healthcare costs. In wider perspective, eradication of HCV in whole population will require significant governmental financial investment for screening, prevention, and use of new non-interferon therapies.