Search

Pisarka opowiada dzieje bohaterki zwanej Pokotynką, która z pogardzanej prostytutki staje się kobietą godną zaufania, także społecznego. Ten proces ma bardzo nieoczekiwany przebieg, bo towarzyszy mu niezwykły pojedynek chwil buntu i radości z depresją i konformizmem. Ewolucja głównej bohaterki związana jest z przemianami innych postaci - jej ojca i kochanka, który również ma za sobą ponurą przeszłość. Warto podkreślić znaczenie przyrody w tekście Rodziewiczównej, jej podejście do natury jest zdumiewająco empatyczne i bliskie nam.

Celem niniejszego artykułu jest ukazanie ludzkiej seksualności w świetle posoborowego nauczania Kościoła katolickiego. Najpierw autor dokonuje wyjaśnienia najważniejszych terminów, a potem ukazuje drogę do pozytywnego i całościowego ujęcia ludzkiej seksualności w nauczaniu Kościoła. Następnie ukazuje osobowy sens ludzkiej płciowości oraz naturalną celowość w niej zawartą. W ramach metody dedukcyjnej wykorzystano metody szczegółowe: analizy tekstów źródłowych, interpretacji, porównawczą, syntezy, wnioskowania. Głównym konkluzją z podjętych badań jest to, że przez szereg wieków Kościół katolicki bardzo powoli odczytywał prawdę o ludzkiej seksualności, podkreślając cel prokreacyjny. Najpełniej i w sposób pozytywny została ona ujęta dopiero w posoborowym nauczaniu Kościoła, a zwłaszcza papieży Jana Pawła II, Benedykta XVI oraz Franciszka.

Jedną z najważniejszych kwestii współczesnej teologii jest zagadnienie seksualności i płci kulturowej. Według dokumentu Gaudium et spes Kościół rzymskokatolicki powinien prowadzić dialog ze światem, którego jest częścią. W związku z tym nie może być pasywnym świadkiem zachodzących przemian, np. w zakresie interpretacji seksualności i teologicznych ich implikacji. Zatem w niniejszym artykule udzielono odpowiedzi na dwa pytania: 1) o czym Paweł VI i Jan Paweł II nauczał w ramach swojej myśli na temat seksualności?; 2) jaka jest recepcja i dyskusja dotycząca tego nauczania? Dodatkowym celem jest także ukazanie dwóch kluczowo odmiennych stron dialogu: wskazanych papieży i autorów niekanonicznych metodologicznych propozycji dotyczących queerowania teologii. Zakłada się bowiem, że ukazanie ich stanowisk może pomóc zrozumieć, w jakim zakresie kreatywne porozumienie pomiędzy dwoma wskazanymi powyżej stronami jest możliwe.

W przeważającej większości społeczeństw seks to praktyka przypisywana osobom dorosłym, jednak za stały obiekt społecznego niepokoju uznaje się płciowość dzieci. Analizy odnoszące się do dziecięcej seksualności wymagają czegoś więcej niż stwierdzenia obecności zróżnicowanych sposobów rozumienia tego, co służy najlepiej pojętemu interesowi dzieci. Przyjęłam za M. Stainton Rogers, że niezbędne jest tu eksplorowanie dyskursu, które pozwoli dociec, skąd się wzięły wartości fundujące konstrukcje dziecięcej płciowości. Punktem odniesienia dla tych eksploracji stał się kształtujący zachodnią politykę i praktykę społeczną dyskurs potrzeb. W jego ramach pojawiają się dążenia do identyfikacji podstawowych „potrzeb” dzieci i odnalezienia rozwiązań „problemów” wiążących się z realizacją tych „potrzeb”. W niniejszym tekście dyskurs potrzeb służy jako punkt wyjścia dla interpretacji historycznych oraz współczesnych sposobów „tworzenia” dziecięcej płciowości. W swoich rozważaniach zidentyfikowałam elementy dyskursu „potrzeb” i „problemów” dzieci wiążących się z płciowością. Nie pominęłam dyskursu nowych zagrożeń generowanych szczególnie w przestrzeni publicznej, w której funkcjonują dzieci. Następnie przyjrzałam się działaniom łączącym się z rozwiązaniem „problemów” dziecięcej seksualności (w tym praktykom ich normalizacji). Rozważaniom tym towarzyszyła analiza konstrukcji dzieci i ich seksualności, które znajdują się w centrum konkretnych „zagrożeń”. Odnosząc się do „potrzeb” i „problemów” dziecięcej płciowości, znaczenie nadałam również generowanym w odniesieniu do nich napięciom.

Topics concerning women’s physiology and reproduction appear relatively rarely in the reflections of the Fathers of the Church. Most often they perpetuated the beliefs of ancient medicine, benefitting from the appropriate terminology. The originality of their reflection lies in trying to use the “scientific” facts within theo­logical considerations (eg the creation of mankind and the Incarnation of the Son of God) and moral ones (eg the value of sexuality, fertility and parenthood). The scope of this article includes analysis of selected texts of Methodius of Olympus and those of Ambrose of Milan. Both authors had a deep medical knowledge of the issues and their works contain interesting examples related to female repro­ductive physiology. They were protagonists of an ideal of virginity, but yet, they preserved a positive assessment of fertility and marriage. Worthy of particular emphasis, in the works of Methodius, is the defense of the dignity of every unborn child, whom God himself creates and animates in the womb. The basis of the con­siderations in Symposium was a passage from Genesis 2: 21-24, to which he gave allegorical meaning, defining human sexuality and procreation as the typology of the divine and ecclesiastical realities. In turn, Ambrose undertook issues such as conception, prenatal development and the birth of a child, in the context of the exceptional role of Mary in the history of salvation and in the Incarnation of the Son of God. Theological considerations were an excellent opportunity for him to express moral teaching and pastoral care, and to provide very practical and help­ful, medical and educational tips for women.

Jednym z najistotniejszych wyznaczników ludzkiej osobowości jest płeć. Rozstrzygnięcie, czy urodzi się chłopiec, czy dziewczynka, następuje w chwili zapłodnienia i w tym momencie człowiek staje się istotą seksualną. Seksualność stanowi jedną z wielu sfer funkcjonowania człowieka, niemożliwą do wyizolowania, zależną od pozostałych i z nimi związaną. Seksualność istnieje bez względu na etap życia, kolejno przechodząc przez następujące po sobie fazy życia, od chwili narodzin aż do momentu śmierci. Rozwój fizyczny dziecka w wieku wczesnoszkolnym, aż do okresu dojrzewania, jest identyczny u dziewcząt i chłopców i tylko bardzo wnikliwe obserwacje mogą dostarczać przesłanek do rozpoznawania płci. Rozwój seksualny dziecka w tej fazie życia charakteryzuje się utajeniem i wyciszeniem impulsów seksualnych. Niemniej warunki, w jakich dokonuje się rozwój psychiczny dziecka, a co za tym idzie – jego zmiany ilościowe i jakościowe, w pewien sposób określają przyszłe dorosłe życie seksualne dziecka. Pogłębia się proces identyfikacji płciowej, chociaż w dużej mierze przebiega on nieświadomie. Dziecko przyswaja sobie cechy tej samej płci, rodzica, członków rodziny i nauczyciela, który staje się również ważnym wzorcem identyfikacyjnym. Rozszerzają się kontakty społeczne, zwłaszcza z przedstawicielami tej samej płci, co umacnia poczucie przynależności do świata danej płci. Dzieci w wieku wczesnoszkolnym utożsamiają się z tymi formami zabaw, które są charakterystyczne dla ich własnej płci. Zainteresowanie seksualne dzieci w okresie wczesnoszkolnym przejawia się w zabawach i zachowaniach, takich jak masturbacja, ekshibicjonizm, zachowania interakcyjne, twórcze. Jest to okres przejściowy w życiu każdego dziecka, a wsparcie rodziców, wychowawców, zdrowy rozsądek i zrozumienie zmian psychoseksualnych dziecka w tym okresie pozwolą im bezkolizyjnie przejść w kolejny etap dorosłego już życia. Ogromny wpływ na kształt i przyszłość sfery seksualnej dziecka ma rodzina, może wspomagać i podtrzymywać te procesy bądź tłumić je i hamować, co z kolei odbije się na jakości dalszego rozwoju. Można powiedzieć, że dziecko w okresie latencji koncentruje siły przed startem w trudny okres dojrzewania – dorastania.

Sulpicius Severus (c. 360-420) was aware of the enormity of evil that people commit. He kept reminding, that the source of this situation is the sin of the first couple, Adam and Eve. A human being took side of Satan rather than God, and consequently developed all kinds of sins of disorder in a delicate field of human sexuality, various vices, murders and wars. Everyone commits sins, no matter who he is and what he does in life. Sulpicius Severus emphasized the truth that sin means disaster, loss of the most important values of freedom and happiness in God. An important feature in the teaching of Sulpicius Severus is his approach to the pagans and heretics. Both of them are treated by him as those who are under the influence of Satan; pagans – because by worshiping idols they venerate de­mons, and heretics – because by preaching false doctrines they submit to the spirit of lies, that is the spirit of Satan.