Search

Η παρούσα πτυχιακή εργασία εκπονήθηκε στα πλαίσια του προπτυχιακού προγράμματος σπουδών του τμήματος Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Κύριο αντικείμενο ανάλυσης είναι τα σεισμικά φαινόμενα που εκδηλώθηκαν στην περιοχή της νήσου Κρήτης, κάνοντας εκτενέστερη ανάλυση των σημαντικότερων σεισμικών γεγονότων. Αρχικά στα πρώτα κεφάλαια δίνονται οι σημαντικότερες γεωλογικές και σεισμικές έννοιες περιγραφής των σεισμών και έπειτα γίνεται εκτενής αναφορά της γεωλογίας και της Νεοτεκτονικής της περιοχής μελέτης. Έπειτα ταξινομούνται χρονικά τα σεισμικά γεγονότα, με μεγαλύτερη ανάλυση σε αυτά που προκάλεσαν τα σημαντικότερα συνοδά φαινόμενα. Τέλος προτείνονται μέτρα για τον περιορισμό των καταστροφικών επιπτώσεων που μπορεί να προκληθούν κατά την διάρκεια ενός σεισμού και καθ’ όλης της μετασεισμικής ακολουθίας. This thesis was prepared as part of the undergraduate study program of the Department of Geology and Geoenvironment of the National and Kapodistrian University of Athens. The main object of analysis is the seismic phenomena that occurred in the area of the island of Crete, making a more extensive analysis of the most important seismic events. Initially, in the first chapters, the most important geological and seismic concepts for the description of earthquakes are given, and then an extensive reference is made to the geology and Neotectonics of the study area. Seismic events are then classified chronologically, with a greater analysis of those that caused the most important accompanying phenomena. Finally, measures are proposed to limit the catastrophic effects that can be caused during an earthquake and throughout the post-earthquake sequence.

Ν/Α

Εισαγωγή: H πυομήτρα μπορεί να οδηγήσει σε σήψη και στο λεγόμενο Σύνδρομο Πολυοργανικής Δυσλειτουργίας (Multiple Organ Dysfunction Syndrome, MODS). Οι ανάλογοι των Toll υποδοχείς ή Toll-like υποδοχείς (Toll-Like Receptors, TLRs) μπορούν να αναγνωρίσουν συγκεκριμένες δομές ορισμένων παθογόνων που προκαλούν πυομήτρα. Σκοπός της παρούσας διδακτορικής διατριβής είναι να διερευνήσει τον ρόλο των TLR7 και TLR9 υποδοχέων στην μήτρα και τους πνεύμονες σε σηπτικά μοντέλα πυομήτρας μυών, μέσω του NF-kB και του MYD88-εξαρτώμενου σηματοδοτικού μονοπατιού στις ομάδες ελέγχου και στις ομάδες αφαίρεσης της μήτρας μετά την πρόκληση πυομήτρας. Μεθοδολογία: Στην κύρια φάση της παρούσας πειραματικής μελέτης χρησιμοποιήθηκαν 200 θήλεις μύες γενετικού υποστρώματος C57BL/6J, που τυχαιοποιήθηκαν σε ομάδες ανάλογα με την μέρα της ευθανασίας μετά την πρόκληση πυομήτρας (N=10/υποομάδα; SH1, SH2, SH3, SH7; P1, P2, P3, P7; 1RP1,1RP2, 1RP3, 1RP7; 2RP1, 2RP2, 2RP3, 2RP7; 3RP1, 3RP2, 3RP3, 3RP7). Η ανάπτυξη του σηπτικού μοντέλου πυομήτρας πραγματοποιήθηκε μέσω της χορήγησης παθογόνων μικροοργανισμών στις ομάδες πυομήτρας (P) και στις ομάδες αφαίρεσης μήτρας μετά την πρόκληση πυομήτρας (RP) των ζωικών προτύπων. Αποτελέσματα: Κατά την διάρκεια της μελέτης παρατηρήθηκαν αρκετές στατιστικά σημαντικές διαφορές στους αιματολογικούς βιοδείκτες, στην ιστολογική ανάλυση στην μήτρα και τους πνεύμονες των ζωικών προτύπων σύσταση και διαφορές στην έκφραση του mRNA στις ομάδες πυομήτρας (P) και στις ομάδες αφαίρεσης της μήτρας μετά την πρόκληση πυομήτρας (RP). Επιπλέον, παρατηρήθηκαν σημαντικές συσχετίσεις μεταξύ των MyD88, NF-κB και TLR9 στους πνεύμονες των ομάδων πυομήτρας (P) και των ομάδων αφαίρεσης μήτρας μετά την πρόκληση πυομήτρας (RP) των ζωικών προτύπων, καθώς και στην μήτρα των ομάδων αφαίρεσης μήτρας μετά την πρόκληση πυομήτρας (RP), γεγονός που δείχνει ότι η ανοσολογική απόκριση επιτυγχάνεται μέσω του μονοπατιού TLR9-MyD88. Συμπέρασμα: Η παρούσα έρευνα αποτελεί την πρώτη πειραματική μελέτη της έκφρασης mRNA των TLR7, TLR9, MyD88 και NF-κΒ σε μύες που πάσχουν από πυομήτρα και κατέδειξε ότι η έκφραση των συγκεκριμένων μορίων στην μήτρα μοντέλων πυομήτρας μυών πορεί να οδηγήσει σε βλάβη των πνευμόνων των ζωικών προτύπων. Background: Pyometra leads to sepsis and multiple organ dysfunction syndrome (MODS). Toll like receptors (TLRs) recognize pathogens which can cause pyometra. The aim of this study was to investigate TLR-7 and -9 via the MYD88 pathway and the NFκB response in the uterus of a pyometra mice model before and after ovariohysterectomy as well as potential lung injury. Materials and Methods: 200 female C57BL / 6J mice were randomly divided in groups (N=10/subgroup; SH1, SH2, SH3, SH7; P1, P2, P3, P7; 1RP1,1RP2, 1RP3, 1RP7; 2RP1, 2RP2, 2RP3, 2RP7; 3RP1, 3RP2, 3RP3, 3RP7) according to the day of euthanasia. Pathogens were administrated in the groups P and RP in order to induce pyometra. Results: Alterations in blood, histopathology and qRT-PCT analysis before (P) and after ovariohysterectomy (RP) were observed. Significant correlations were also found between MYD88, NFκB and TLR-9 in P and RP groups in the lungs and in RP groups in the uterus, suggesting that the immune system responded via the TLR-9-MYD88 pathway. Conclusions: This is the first report of immunohistochemical TLR-7 and -9 localization, and of TLR-7, -9, MYD88, and NFκB mRNA expression in the uterus causing lung injury in a pyometra mice model.

Περίληψη: Το αντικείμενο της παρούσας διπλωματικής εργασίας, είναι η μοντελοποίηση της πειραματικής διαδικασίας σεισμικής ανάκλασης στο προγραμματιστικό περιβάλλον της Matlab σε περιοχή που εξελίχθηκε η κατολίσθηση του Vajont. Στα πρώτα κεφάλαια περιγράφεται η περιοχή μελέτης και καλύπτεται το απαραίτητο θεωρητικό υπόβαθρο. Στη συνέχεια ακολουθείται η περιγραφή της μοντελοποίησης με τη βοήθεια του προγράμματος Autocad. Από εργασίες ερευνητών της περιοχής συλλέχθηκαν οι συντεταγμένες και τα υπόλοιπα απαραίτητα στοιχεία για την διαδικασία αυτή. Αφότου δημιουργήθηκε το μοντέλο της περιοχής μελέτης εισάχθηκε στο προγραμματιστικό περιβάλλον της Matlab και εκτελέστηκε το πείραμα της σεισμικής ανάκλασης. Συλλέχθηκαν τα απαραίτητα δεδομένα από τη Matlab. Δηλαδή οι χρόνοι των ανακλώμενων κυμάτων μέσω των συνθετικών δεδομένων για τις εκάστοτε σεισμικές γραμμές μελέτης. Εν ακολουθία τα δεδομένα επεξεργάστηκαν. Έγινε εκτίμηση των μέσων τετραγωνικών ταχυτήτων VRMS με τις οποίες δημιουργήθηκε δρομοχρονικό διάγραμμα. Με τη βοήθεια του διαγράμματος αναγνωρίστηκαν τα απευθείας κύματα του πρώτου στρώματος τα οποία αποκόπηκαν για τη μείωση θορύβου στα δεδομένα. Το επόμενο στάδιο ηταν η δημιουργία μοντέλου μέσης τετραγωνικής ταχύτητας (VRMS) ώστε να εκτελεστεί χωροθέτηση κατά Kirchhoff δεδομένων κοινής πηγής. Έτσι εξασφαλίζεται η ανακατασκευή των ανακλαστήρων και η σωστή τοποθέτησή τους. Στο πρώτο μέρος της διεργασίας εκτελούνταν χωροθέτηση των δεδομένων κοινής πηγής σε κάθε μία πηγή ξεχωριστά και στην συνέχεια υπερθέτονταν τα δεδομένα από όλες τις πηγές, με αποτέλεσμα την διαμόρφωση της χωροθετημένης σεισμικής τομής. Για την εκτέλεση της παραπάνω διαδικασίας αναπτύχθηκε αλγόριθμος στο περιβάλλον της Matlab. Ακολούθησαν αρκετές δοκιμές αλλάζοντας το εύρος των καταγραφών και επηρεάζοντας τον παράγοντα της ταχύτητας, ετσι αποκτήθηκε πλήθος σεισμικών καταγραφών. Οι καταγραφές υπερτέθηκαν με το μοντέλο ταχυτήτων ως προς τον χρόνο που δημιουργήθηκε ετσι ώστε να αξιολογηθούν τα αποτελέσματα.

Εισαγωγή: Η ικανότητα του οργανισμού να διατηρεί σταθερές τις συνθήκες του εσωτερικού του περιβάλλοντος, παρά τις εξωτερικές μεταβολές οι οποίες τείνουν να τις διαταράξουν, καλείται ομοιόσταση και είναι απαραίτητη για την επιβίωση κάθε μορφής ζωής στον πλανήτη. Από τελεολογικής άποψης, η αντίδραση του οργανισμού στο stress είναι ίσως η κορυφαία έκφραση της ικανότητας διατήρησης της ομοιοστατικής ισορροπίας και αποτελεί συνθήκη αναγκαία και ικανή για την εξασφάλιση της επιβίωσης του ανθρώπινου είδους. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός πως ο οργανισμός, ανεξάρτητα από το ερέθισμα που προκαλεί το stress, αντιδρά κάθε φορά με έναν κοινό και ιδιαίτερα πολύπλοκο μηχανισμό, προκειμένου να εξαλείψει την επίδραση του ερεθίσματος αυτού, ο οποίος είναι γνωστός ως Γενικό Σύνδρομο Προσαρμογής (General Adaptation Syndrome-GAS). Αυτή η πολύπλοκη απάντηση στο stress πυροδοτείται όταν μέσω ενός αχανούς συστήματος νευροενδοκρινικών οδών ενεργοποιείται τόσο το σύστημα του άξονα Υποθάλαμος- Υπόφυση-Επινεφρίδια (Υ-Υ-Ε), όσο και το Αυτόνομο Νευρικό Σύστημα (ΑΝΣ), με τελικό αποτέλεσμα την εκδήλωση προσαρμογών που διαμεσολαβούνται κυρίως από την έκκριση της κορτιζόλης από τα επινεφρίδια και την κινητοποίηση του μεταβολισμού. Η απάντηση αυτή περιγράφεται ως ‘’Fight or Flight response’’ και ουσιαστικά εκφράζει την προσαρμογή του οργανισμού να αμυνθεί ή να απομακρυνθεί από τον παράγοντα που απειλεί την ομοιοστατική του ισορροπία. Είναι γνωστό πως ο φυσιολογικός τοκετός αποτελεί έντονο στρεσογόνο ερέθισμα τόσο για την μητέρα όσο και για το έμβρυο και μάλιστα φαίνεται πως το ενδομήτριο stress που βιώνει το έμβρυο αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες που πυροδοτούν την έναρξη του τοκετού. Επιπρόσθετα, μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί τόσο σε ανθρώπους, όσο και σε πειραματόζωα καταδεικνύουν πως το stress που βιώνουν τα νεογνά κατά τη διάρκεια του τοκετού σχετίζεται άμεσα με την μακροπρόθεσμη ωρίμανση του νεογνικού άξονα Υποθάλαμος-Υπόφυση-Επινεφρίδια (Υ-Υ-Ε). Παρά το γεγονός πως τα αποτελέσματα πολυάριθμων μελετών έχουν οδηγήσει στην κατανόηση μεγάλου μέρους της φυσιολογίας του stress κατά την διάρκεια του φυσιολογικού τοκετού, φαίνεται πως υπάρχει ένα σημαντικό κενό στην βιβλιογραφία όσον αφορά τις αντίστοιχες προσαρμογές που λαμβάνουν χώρα κατά την διάρκεια του τοκετού μέσω καισαρικής τομής, αν και εφαρμόζεται ευρέως στην καθ’ ημέρα κλινική πράξη ανά τον κόσμο. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας προοπτικής μελέτης παρατήρησης είναι να παρέχει μία εκτενή διερεύνηση της ορμονικής απόκρισης που σχετίζεται με το stress του τοκετού σε γυναίκες που υποβάλλονται σε επιλεκτική καισαρική τομή (elective caesarean section) σε σύγκριση με αυτές που υποβάλλονται σε κολπικό φυσιολογικό τοκετό (vaginal delivery), μέσω του προσδιορισμού των επιπέδων της Κορτιζόλης, της Ιντερλευκίνης 6 (Interleukin 6-IL-6), της Αυξητικής Ορμόνης (Growth Hormone-GH) και του Αυξητικού Ινσουλινομιμητικού Παράγοντα 1 (Insulin-like Growth Factor 1- IGF-1). Υλικά και Μέθοδοι: Η παρούσα προοπτική μελέτη παρατήρησης (prospective observational study) διεξήχθη μεταξύ 1ης Μαΐου του 2016 και 31ης Σεπτεμβρίου του 2018, στο τμήμα Μαιευτικής και Γυναικολογίας του ‘’Ιπποκράτειου’’ Γενικού Νοσοκομείου της Κω, σε συνεργασία με το Εργαστήριο Φυσιολογίας ‘’Φυσιολογείον’’, της Ιατρικής Σχολής, του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν 50 εγκυμονούσες εκ των οποίων οι 24 υποβλήθηκαν σε επιλεκτική καισαρική τομή (elective caesarean section) (Ομάδα ΚΤ) και οι 26 ολοκλήρωσαν την εγκυμοσύνη τους με φυσιολογικό κολπικό τοκετό (Ομάδα ΦΤ). Τα κριτήρια ένταξης στη μελέτη ήταν τα εξής: υγιείς γυναίκες με ελεύθερο ιατρικό ιστορικό, ηλικίας 20-43 ετών, με μονήρεις κυήσεις στις οποίες δεν παρουσιάστηκε καμία επιπλοκή, όπου ολοκληρώθηκαν με φυσιολογικό τοκετό ή επιλεκτική καισαρική τομή στις 37-40 εβδομάδες κύησης (τελειόμηνες κυήσεις). Στην Ομάδα ΚΤ συμπεριλήφθηκαν μόνο γυναίκες για τις οποίες οι μοναδικές ενδείξεις για την διεξαγωγή τοκετού μέσω επιλεκτικής καισαρικής τομής ήταν η επιθυμία τους να αποφύγουν τον φυσιολογικό κολπικό τοκετό ή υπό το πλαίσιο μαιευτικού ιστορικού προηγούμενης καισαρικής τομής. Και στις δύο ομάδες πραγματοποιήθηκε προσδιορισμός των επιπέδων της κορτιζόλης, της IL-6, της GH και του IGF-1 τόσο στο περιφερικό αίμα της επιτόκου, όσο και στο ομφάλιο αίμα. Η λήψη περιφερικού αίματος πραγματοποίηθηκε σε τρεις φάσεις ως εξής: πριν την έναρξη της επέμβασης στην Ομάδα ΚΤ και κατά την πρώτη φάση του τοκετού για την Ομάδα ΦΤ (Φ1), 120 λεπτά μετά τον τοκετό (Φ2) και 48 ώρες μετά τον τοκετό (Φ3). Η λήψη αίματος ομφαλίου λώρου (ΑΟΛ) πραγματοποιήθηκε αμέσως μετά τον τοκετό. Ο προσδιορισμός της συγκέντρωσης των ανωτέρω ορμονών πραγματοποιήθηκε μέσω ανοσοπροσδιορισμού με την εφαρμογή της μεθόδου ELISA (Enzyme-linked Immunosorbent Assay). Ακολούθησε στατιστική ανάλυση και σύγκριση μεταξύ των δύο ομάδων της μελέτης σε σχέση με τα επίπεδα των ανωτέρω ορμονών που προσδιορίστηκαν στο περιφερικό αίμα των επιτόκων στις τρεις χρονικές φάσεις και στο ομφάλιο αίμα. Η στατιστική ανάλυση πραγματοποιήθηκε με την χρήση της γλώσσας προγραμματισμού ‘’R Programming Language for Statistical Purposes’’. Σύγκριση μεταξύ των δύο ομάδων πραγματοποιήθηκε και όσον αφορά την ηλικία και τον Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) της μητέρας, την διάρκεια της εγκυμοσύνης σε εβδομάδες κύησης, το βάρος των νεογνών, το Apgar score (5 λεπτών) και τον λόγο θηλέων προς αρρένων νεογνών σε κάθε ομάδα. Αποτελέσματα: Οι δύο ομάδες δεν διέφεραν στατιστικώς σημαντικά όσον αφορά την ηλικία της μητέρας, τον ΔΜΣ της μητέρας, το βάρος των νεογνών, το Apgar score και τον λόγο θηλέων προς αρρένων νεογνών. Η διάρκεια της κύησης ήταν στατιστικώς σημαντικά μικρότερη στην Ομάδα ΚΤ σε σχέση με την Ομάδα ΦΤ (37.46±1.08 vs 38.54±0.93, P-value =0.06). Στη Φ1 δεν παρατηρήθηκε στατιστικώς σημαντική διαφορά στα επίπεδα των υπό εξέταση ορμονών μεταξύ των δύο ομάδων της μελέτης, καταδεικνύοντας ότι ο πληθυσμός της μελέτης παρουσίαζε ομοιογένεια και ήταν καλά ελεγχόμενος. Στατιστικά σημαντικά υψηλότερη παρουσιάστηκε η κορτιζόλη στην ομάδα ΦΤ σε σχέση με την Ομάδα ΚΤ στη Φ2 (299.58±74 vs 129.93±63.10 ng/ml, P- value

Η συστηματική και επιμελημένη σωματική δραστηριότητα μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη ή και την αντιμετώπιση πολλών χρόνιων προβλημάτων σε διάφορα συστήματα του οργανισμού, κυρίως δε του μυοσκελετικού που εμφανίζονται κατά την τρίτη ηλικία. Η συστηματική και τεκμηριωμένη επιστημονικά άσκηση αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία των ανθρώπων 3ης ηλικίας προς την διατήρηση της σωματικής και της ψυχικής υγείας και της ποιότητας ζωής τους γενικότερα. Είναι λοιπόν επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι η σωματική δραστηριότητα βοηθάει στη μείωση του κινδύνου της παχυσαρκίας και ότι προκύπτει από αυτό, της υψηλής αρτηριακής πίεσης, του διαβήτη, της οστεοπόρωσης, της εγκεφαλικής αιμορραγίας, της κατάθλιψης και εν τέλει πιθανόν του πρόωρου θανάτου. Φτάνοντας στην τρίτη ηλικία και έχοντας υποστεί διάφορες κακουχίες ή ακόμη και έχοντας αμελήσει έναν ποιοτικό τρόπο ζωής, το ανθρώπινο σώμα δεν είναι σε θέση να ανταπεξέλθει ακόμη και στις απλές φυσικές του λειτουργίες. Οι ηλικιωμένοι συχνά παρουσιάζουν εκφυλιστικές, καρδιαγγειακές, αναπνευστικές, νοητικές και πολλές ακόμη δυσλειτουργίες που μειώνουν αισθητά την ποιότητα της ζωής τους. Οι φαρμακευτικές παρεμβάσεις δεν αποτελούν θεραπεία για αρκετά προβλήματα υγείας και συχνά τα αποτελέσματα τους είναι βραχυπρόθεσμα ή και επιβαρυντικά για τους ήδη ευπαθείς και επιβαρυμένους οργανισμούς και όργανα των ανθρώπων 3ης ηλικίας. Σήμερα ο παγκόσμιος πληθυσμός αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς ενώ ταυτόχρονα το προσδόκιμο ζωής αγγίζει τις υψηλότερες του τιμές. Ένα μεγάλο τμήμα των ανθρώπων ανήκει στην τρίτη ηλικία και οι αρμόδιοι φορείς υγείας παγκοσμίως έρχονται αντιμέτωποι με έναν μεγάλο αριθμών ασθενών που πάσχει από ποικίλες ευπάθειες και ασθένειες. Οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο γνωρίζοντας τα καθημερινά προβλήματα που έρχεται αντιμέτωπη η πλειοψηφία του πληθυσμού των ηλικιωμένων, συνεργάζονται με τους επαγγελματίες της υγείας και εκδίδουν κατευθυντήριες αποφάσεις για την ενημέρωση του ιατρικού και παραϊατρικού δυναμικού της εκάστοτε χώρας. Με την σειρά του το προσωπικό αυτό συστήνει τρόπους θεραπείας και αντιμετώπισης προσαρμοσμένους κατά περίπτωση στους πάσχοντες για την καλύτερη αντιμετώπιση οποιασδήποτε πάθησης. Στην σύγχρονη εποχή, έχοντας πλέον δομημένες γνώσεις περίθαλψης και ίασης οι ειδικοί της υγείας στοχεύουν συχνά σε μη φαρμακευτικές θεραπείες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την μείωση του κόστους στην υγεία για τους δημόσιους αλλά και ιδιωτικούς φορείς, και επιπλέον την φυσική αντιμετώπιση πολλών κλινικών συμπτωμάτων, αλλά και την προτροπή των ηλικιωμένων σε έναν ποιοτικό-δραστήριο τρόπο ζωής. Αυτό που θα πρέπει να τονιστεί είναι η ήπια προσαρμογή καθώς οι τραυματισμοί από ακατάλληλο σχεδιασμό ή υλικοτεχνική υποδομή δηλαδή έλλειψη προθέρμανσης, κακής επιλογής ενδυμάτων, υποδημάτων και χώρου όπως και η λήψη φαρμάκων μπορούν να προκαλέσουν μεγαλύτερα προβλήματα από αυτά που καλείται να επιλύσει η άσκηση. Άλλωστε, όπως φαίνεται από όλο και περισσότερες επιστημονικές έρευνες, τα οφέλη από ήπιας μορφής, συστηματική άσκηση μπορούν να είναι μεγαλύτερα από εκείνα της έντονης άσκησης στην τρίτη ηλικία. NO

Οι τέχνες κατά καιρούς χρησιμοποιούνται ως εργαλεία κοινωνικών ρευμάτων, κινημάτων και δραστηριοτήτων. Οι συναισθηματικές αντιδράσεις του ανθρώπου στις τέχνες είναι καταγεγραμμένες στη διεθνή βιβλιογραφία και αποτελούν μία κοινή εμπειρία. Οι μουσικές δραστηριότητες έχουν αρχίσει να ασκούν ιδιαίτερη γοητεία σε διάφορες κοινωνικές ομάδες σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς μέσω της μουσικής λύνονται αβίαστα πολλά προβλήματα κοινωνικού διαχωρισμού. Γι’ αυτό το λόγο πολλά μουσικά προγράμματα τα τελευταία χρόνια στοχεύουν σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες που αποτελούν αυτόνομες κοινότητες. Τα προγράμματα αυτά είναι γνωστά ως «Μουσική στην Κοινότητα» ή «Κοινοτική μουσική». Σκοπός της έρευνας αυτής είναι να αναδείξει τους τρόπους με τους οποίους η κοινοτική μουσική, όπως αυτή εφαρμόστηκε στο πλαίσιο των προγραμμάτων του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγιεινής (ΕΠΙΨΥ), επιδρά στα άτομα που πάσχουν από τη νόσο της σχιζοφρένιας. Οι Συνεδρίες υπήρξαν ομαδικές και περιλάμβαναν εκτέλεση τραγουδιών, μουσικό αυτοσχεδιασμό και δημιουργία χορωδίας στο τέλος των οποίων διεξήχθη ομαδικά εστιασμένη συνέντευξη. Η Μεθοδολογία έρευνας που χρησιμοποιήθηκε ήταν η ποιοτική προσέγγιση που ενδείκνυται για τέτοιου είδους περιπτωσιολογικές μελέτες λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις παραμέτρους του πληθυσμού –δείγματος, των διαφόρων εξαρτημένων και ανεξάρτητων μεταβλητών, του χρόνου που διατέθηκε για τη διεξαγωγή της έρευνας καθώς και των ερευνητικών ή εναλλακτικών υποθέσεων. Στα Αποτελέσματα, επιβεβαιώνεται η ευεργετική επίδραση της μουσικής στους ασθενείς, έπειτα από ανάλυση της συνέντευξης των ατόμων που αποτελούν τον πληθυσμό της μελέτης, αλλά και των ειδικών (ιατρών και νοσηλευτών) που συμμετείχαν στην έρευνα αυτή. Συμπερασματικά, η κοινοτική μουσική επιδρά θετικά στους συμμετέχοντες καθώς ασκεί επιρροή στην προσωπικότητα των ασθενών, σε συναισθηματικό και γνωστικό επίπεδο, δημιουργεί κίνητρο για συνέχιση θεραπείας και συμμετοχής σε θεραπευτικά προγράμματα, βοηθά στην κοινωνικοποίηση και τη σύσφιξη διαπροσωπικών σχέσεων, ενισχύει την αυτό-έκφραση και τη δημιουργικότητα και λειτουργεί ως μέσο ψυχικής ανάτασης, με στόχο την κοινωνική επανένταξη των ασθενών. Arts are occasionally used as tools for social movements and activities. Human emotional reactions in the arts are documented in the international bibliography and they are considered to be a common experience. A lot of social groups are interested in music activities, worldwide, as they accept that music solves a variety of social problems. That is why nowadays many musical programs have been targeted by vulnerable social groups that are thought to be autonomous communities. These programs are known as "Community Music". The purpose of this research is to highlight the ways in which "Community Music", as a program of the "Research University Institute for Mental Health", affects people that suffer from schizophrenia. The sessions were grouped and included song -playing, musical improvisation and chorus creation. At the end of these activities, a focus group interview was held. The methodology that was used in this research was the qualitative approach, which is appropriate for such case studies. This methodology takes into account the parameters of the sample population, the various dependent and independent variables and the time that was allocated for conducting the research. The results confirm the beneficial effect of music on the patients, according to the analysis of patients’, doctors’ and nurses’ interviews. In conclusion, "Community Music" has a positive impact on the participants, as it influences the personality of the patients at the emotional and cognitive level, creates motivation for continued treatment and participation in therapeutic programs, helps socializing and tightening interpersonal relationships, strengthens self-expression and creativity and acts as a mean of mental uplift, aiming at social reintegration of patients.

103 σ., Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο--Μεταπτυχιακή Εργασία. Διεπιστημονικό-Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Δ.Π.Μ.Σ.) “Δομοστατικός Σχεδιασμός και Ανάλυση των Κατασκευών”, Η ικανότητα του σκυροδέματος να παραλαμβάνει εφελκυστικές τάσεις γενικά αμελείται στις συνήθεις κατασκευές ωστόσο η εφελκυστική αντοχή του σκυροδέματος είναι ιδιαίτερα σημαντικός παράγοντας στον σχεδιασμό έργων όπως πάσης φύσεως οδοστρώματα, αεροδρομίων, λιμένων, βιομηχανικών δαπέδων κ.α. Σε τέτοιου είδους κατασκευές η πιθανότερη αιτία αστοχίας είναι κάποιου είδους εφελκυστική καταπόνηση κυρίως από κόπωση. Η μέτρηση της εφελκυστικής αντοχής του σκυροδέματος απαιτεί ειδικό εξοπλισμό και είναι πιο δυσχερής γενικά σε σχέση με τη μέτρηση της θλιπτικής αντοχής. Παρόλο που η δοκιμή του μονοαξονικού εφελκυσμού δίνει πιο ορθά αποτελέσματα, από μηχανικής άποψης, σε σχέση με τη δοκιμή σε κάμψη δεν έχει διαδοθεί ευρέως καθώς ενέχει ιδιαίτερες δυσκολίες στην διεξαγωγή της. Για αυτόν τον λόγο έχει περιορισθεί σε χρήση κυρίως σε ερευνητικό επίπεδο. Αντίθετα η δοκιμή σε κάμψη είναι σαφώς ευκολότερη στην διεξαγωγή της και έχει τυποποιηθεί σε διάφορους κανονισμούς. Επίσης προσομοιάζει καλύτερα τις πραγματικές συνθήκες καταπόνησης των κατασκευών που αναφέραμε παραπάνω. Στόχος αυτής της διπλωματικής εργασίας είναι ο πειραματικός προσδιορισμός της σχέσης μεταξύ της θλιπτικής αντοχής και της αντοχής σε κάμψη. Για τον σκοπό αυτό η εργασία χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος υπάρχει το θεωρητικό υπόβαθρο, όπου εξετάζονται οι βασικές αρχές που διέπουν το άοπλο σκυρόδεμα, οι διάφορες μέθοδοι προσδιορισμού της θλιπτικής και της εφελκυστικής αντοχής του και παρουσιάζεται ανασκόπηση δημοσιεύσεων, που εντοπίστηκαν από βιβλιογραφική έρευνα, για την συσχέτιση των αντοχών μεταξύ τους. Στο δεύτερο μέρος παρουσιάζεται η ερευνητική - πειραματική διαδικασία, η επεξεργασία των αποτελεσμάτων, η σύγκριση με τα αποτελέσματα άλλων ερευνητών και τα συμπεράσματα που προέκυψαν από αυτήν., Generally the ability of concrete to receive tensile stresses was neglected in the usual structures but the tensile strength of concrete is of utmost importance in designing all types of projects such as roadways, airports, ports, industrial floors etc. In such constructions, the most likely cause of failure is some kind of tensile stresses mainly caused by fatigue. The measurement of tensile strength of concrete requires special equipment and is more difficult than measuring the compressive strength. From engineering point of view, the uniaxial tensile test gives more accurate results, although compared with the bending test is not widely spread and poses particular difficulties in conducting it. For this reason its use has been mostly limited for research. On the other hand the bending test is clearly easier to be conducted and it has been standardized in various regulations. Moreover, it simulates in a more efficient way the actual conditions of strain constructions mentioned above. The aim of this thesis is the experimental determination of the relationship between the compressive and flexural strength. For this purpose, the study is divided into two parts. The first part explains the theoretical background, which examines the basic principles of the unreinforced concrete, various methods for determining the compressive and tensile strength. Furthermore, it presents a review of publications identified by literature search for the correlation of strength between them. The second part presents the experimental procedure, the processing of results in comparison with the results from other researchers and at the last, the conclusions drawn from it.

103 σ., Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο--Μεταπτυχιακή Εργασία. Διεπιστημονικό-Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Δ.Π.Μ.Σ.) “Δομοστατικός Σχεδιασμός και Ανάλυση των Κατασκευών”, Η ικανότητα του σκυροδέματος να παραλαμβάνει εφελκυστικές τάσεις γενικά αμελείται στις συνήθεις κατασκευές ωστόσο η εφελκυστική αντοχή του σκυροδέματος είναι ιδιαίτερα σημαντικός παράγοντας στον σχεδιασμό έργων όπως πάσης φύσεως οδοστρώματα, αεροδρομίων, λιμένων, βιομηχανικών δαπέδων κ.α. Σε τέτοιου είδους κατασκευές η πιθανότερη αιτία αστοχίας είναι κάποιου είδους εφελκυστική καταπόνηση κυρίως από κόπωση. Η μέτρηση της εφελκυστικής αντοχής του σκυροδέματος απαιτεί ειδικό εξοπλισμό και είναι πιο δυσχερής γενικά σε σχέση με τη μέτρηση της θλιπτικής αντοχής. Παρόλο που η δοκιμή του μονοαξονικού εφελκυσμού δίνει πιο ορθά αποτελέσματα, από μηχανικής άποψης, σε σχέση με τη δοκιμή σε κάμψη δεν έχει διαδοθεί ευρέως καθώς ενέχει ιδιαίτερες δυσκολίες στην διεξαγωγή της. Για αυτόν τον λόγο έχει περιορισθεί σε χρήση κυρίως σε ερευνητικό επίπεδο. Αντίθετα η δοκιμή σε κάμψη είναι σαφώς ευκολότερη στην διεξαγωγή της και έχει τυποποιηθεί σε διάφορους κανονισμούς. Επίσης προσομοιάζει καλύτερα τις πραγματικές συνθήκες καταπόνησης των κατασκευών που αναφέραμε παραπάνω. Στόχος αυτής της διπλωματικής εργασίας είναι ο πειραματικός προσδιορισμός της σχέσης μεταξύ της θλιπτικής αντοχής και της αντοχής σε κάμψη. Για τον σκοπό αυτό η εργασία χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος υπάρχει το θεωρητικό υπόβαθρο, όπου εξετάζονται οι βασικές αρχές που διέπουν το άοπλο σκυρόδεμα, οι διάφορες μέθοδοι προσδιορισμού της θλιπτικής και της εφελκυστικής αντοχής του και παρουσιάζεται ανασκόπηση δημοσιεύσεων, που εντοπίστηκαν από βιβλιογραφική έρευνα, για την συσχέτιση των αντοχών μεταξύ τους. Στο δεύτερο μέρος παρουσιάζεται η ερευνητική - πειραματική διαδικασία, η επεξεργασία των αποτελεσμάτων, η σύγκριση με τα αποτελέσματα άλλων ερευνητών και τα συμπεράσματα που προέκυψαν από αυτήν., Generally the ability of concrete to receive tensile stresses was neglected in the usual structures but the tensile strength of concrete is of utmost importance in designing all types of projects such as roadways, airports, ports, industrial floors etc. In such constructions, the most likely cause of failure is some kind of tensile stresses mainly caused by fatigue. The measurement of tensile strength of concrete requires special equipment and is more difficult than measuring the compressive strength. From engineering point of view, the uniaxial tensile test gives more accurate results, although compared with the bending test is not widely spread and poses particular difficulties in conducting it. For this reason its use has been mostly limited for research. On the other hand the bending test is clearly easier to be conducted and it has been standardized in various regulations. Moreover, it simulates in a more efficient way the actual conditions of strain constructions mentioned above. The aim of this thesis is the experimental determination of the relationship between the compressive and flexural strength. For this purpose, the study is divided into two parts. The first part explains the theoretical background, which examines the basic principles of the unreinforced concrete, various methods for determining the compressive and tensile strength. Furthermore, it presents a review of publications identified by literature search for the correlation of strength between them. The second part presents the experimental procedure, the processing of results in comparison with the results from other researchers and at the last, the conclusions drawn from it., Βασίλειος Α. Κυριακόπουλος

Περίληψη: Στόχος της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η μελέτη σκοπιμότητας στην επέκταση της γραμμής 2 του υπάρχοντος δικτύου του Μετρό Αττικής με ένα νέο σταθμό στο Ίλιον και η βιωσιμότητα αυτού . Αρχικά γίνεται μια ιστορική αναδρομή στο υπάρχον δίκτυο του Μετρό Αττικής παρουσιάζοντας τα κυριότερα χαρακτηριστικά του, εξηγώντας παράλληλα το πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος της ποιότητας της εξυπηρέτησης του επιβατικού κοινού στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Μετά την παρουσίαση όλων όσων έχουν αναφερθεί παραπάνω, γίνεται μια ειδικότερη ανάλυση και μελέτη στο ενδεχόμενο επέκτασης του δικτύου σε ένα νέο σταθμό στον Ίλιον Αττικής. Κατά την ανάλυση αυτή παρουσιάζονται οι οικονομικές μεταβλητές που επηρεάζουν το πρόβλημα, όπως το κόστος της επένδυσης, το λειτουργικό κόστος του σταθμού αλλά και τρία πιθανά σενάρια εσόδων που θα προκύψουν από τη δημιουργία αυτού. Έπειτα, συγκρίνονται τα οικονομικά αποτελέσματα που πρόεκυψαν απότην οικονομική μέθοδο του εσωτερικού βαθμού απόδοσης (ΕΒΑ) για τα τρία σενάρια εσόδων. Κλείνοντας αναλύονται τα κοινωνικοοικονομικά οφέλη της μελέτης και εξάγονται τα απαραίτητα συμπεράσματα .

Περίληψη: Η παρούσα διπλωματική εργασία έχει ως θέμα την ανάλυση θερμοανακλαστικών υλικών στο δομημένο περιβάλλον. Στα πλαίσια αυτής λοιπόν, εξετάζονται κάποια υλικά και ελέγχεται αν και κατά πόσον μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε κατασκευές ή επισκευές κτηρίων με σκοπό την εξοικονόμηση ενέργειας μέσω της ανάκλασης θερμότητας. Τα υλικά που εξετάζονται είναι δύο κατηγοριών: βαφές σε υγρή μορφή και χρωστικές σε μορφή πούδρας για σοβά ή μπετόν. Η μελέτη των υλικών περιλαμβάνει τον υπολογισμό του δείκτη ανάκλασης, τη μέτρηση επιφανειακών θερμοκρασιών κατά την έκθεση των υλικών στον ήλιο για μεγάλο χρονικό διάστημα και την προσομοίωση – μοντελοποίηση της κατάστασης ενός κτηρίου σχετικά με την κατανάλωση ενέργειας, όταν χρησιμοποιηθούν τα υλικά ως τελική επίστρωση της οροφής του. Ο υπολογισμός του δείκτη ανάκλασης γίνεται μέσω μετρήσεων ποσοστιαίας ανακλαστικότητας σε φασματοφωτόμετρο (για φάσμα που εκτείνεται από το υπεριώδες έως το εγγύς υπέρυθρο) και με χρήση κατάλληλου προτύπου. Για τη μέτρηση των επιφανειακών θερμοκρασιών των δειγμάτων χρησιμοποιούνται ένα καταγραφικό θερμοκρασιών (datalogger) με θερμοζεύγη και μια θερμική κάμερα. Η προαναφερόμενη προσομοίωση γίνεται με τη βοήθεια ηλεκτρονικού υπολογιστή και αφορά μόνο τα απαιτούμενα φορτία για τη θέρμανση και την ψύξη του εξεταζόμενου κτηρίου, που είναι το κτήριο Κ1 του Τμήματος Μηχανικών Περιβάλλοντος του Πολυτεχνείου Κρήτης. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι κάποια από τα υλικά, που εδώ να σημειώσουμε ότι, ως επί το πλείστον, περιείχαν μόνο φυσικής προέλευσης συστατικά, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως θερμοανακλαστικά, αφού η χρήση τους οδηγεί σε σημαντική μείωση των μελετώμενων ενεργειακών φορτίων, η οποία μπορεί να φτάσει συνολικά ακόμη και στο 8,5 %. Από τη συνολική μελέτη των αποτελεσμάτων, φαίνεται επίσης ότι πολύ σημαντικό ρόλο για το αν ένα υλικό μπορεί να θεωρηθεί ως θερμοανακλαστικό παίζει ο δείκτης ανάκλασης, χωρίς όμως να είναι ο μόνος, αφού πρέπει να συνεκτιμώνται και η χημική σύσταση του εκάστοτε υλικού, το χρώμα του και άλλα στοιχεία.

Στην παρούσα Διπλωματική Εργασία θα ασχοληθούμε με το πασίγνωστο πρόβλημα της Παραγοντοποίησης Ακεραίων. Η προσέγγιση μας είναι από τη μεριά της Επιστήμης των Υπολογιστών και της Υπολογιστικής Πολυπλοκότητας. Προσπαθούμε να κατανοήσουμε γιατί η Παραγοντοποίηση Ακεραίων θεωρείται ένα υπολογιστικά δύσκολο πρόβλημα και να δούμε τις πρακτικές εφαρμογές και συνέπειες αυτής της θεώρησης. In the present Diploma Thesis we are going to deal with the very well known problem of Integer-Factoring. Our approach is from the side of Computer Science and Computational Complexity. We are trying to understand why Integer-Factoring is widely considered as a hard problem to solve and see the practical applications of this consideration.

Στην παρούσα εργασία αναπτύχθηκε ένα θεωρητικό πλαίσιο, το οποίο αναλύει την ενεργειακή αποτελεσματικότητα, τους προσδιοριστικούς παράγοντες που ευθύνονται για το ενεργειακό παράδοξο και επικεντρώνεται ιδιαίτερα στον ρόλο της αβεβαιότητας και των προσδοκιών στην πραγματοποίηση επενδύσεων εξοικονόμησης ενέργειας. Επιπλέον αναπτύχθηκε ένα εμπειρικό μοντέλο που εκτιμήθηκε με τη μέθοδο OLS και το υπόδειγμα Tobit για να προσδιοριστούν οι παράγοντες που επιδρούν στις επενδύσεις εξοικονόμησης ενέργειας. Σα εμπειρικά αποτελέσματα αναδεικνύουν ότι οι επενδύσεις σε ΣΕΕ, στην περίπτωση της Ελληνικής Βιομηχανίας είναι στενά συνδεδεμένες με τον κλάδο που δραστηριοποιείται η επιχείρηση. Ο κλάδος δραστηριοποίησης επιδρά και στην επενδυτική συμπεριφορά της επιχείρησης καθορίζοντας τη στάση που κα ακολουθήσει. Ένα άλλο συμπέρασμα είναι ότι η ύπαρξη εναλλακτικού επενδυτικού σχεδίου είναι σημαντικό εμπόδιο στις επενδύσεις εξοικονόμησης ενέργειας. Από την άλλη πλευρά, η θετική στάση της επιχείρησης απέναντι στην σπουδαιότητα των επενδύσεων εξοικονόμησης ενέργειας επιδρά θετικά στην πραγματοποίηση τους. Ομοίως στην περίπτωση των ελληνικών βιομηχανιών, οι μεγάλες επιχειρήσεις και οι επιχειρήσεις που έχουν μεγάλο χρόνο ζωής προωθούν τις επενδύσεις εξοικονόμησης ενέργειας. Τέλος η αβεβαιότητα και οι προσδοκίες είναι κρίσιμοι παράγοντες για την απόφαση των επιχειρήσεων να επενδύσουν σε τεχνολογίες εξοικονόμησης ενέργειας. Για την εγχώρια βιομηχανία η προσδοκία για αύξηση του εργασιακού κόστους είναι αποτρεπτικός παράγοντας για τις επενδύσεις εξοικονόμησης ενέργειας, ενώ η αβεβαιότητα για τις επιπτώσεις στο περιβάλλον αποδεικνύεται ισχυρό κίνητρο για την πραγματοποίησή τους. Uncertainty and expectations in energy conservation investments.