Search

Din, bir toplumu oluşturan en temel olgulardan biridir. En temelde insanın varoluşamacını anlamlandıran din; ahlâkî, siyasî, edebî, iktisadî ve sosyokültürel alanlarda toplumuetkilemiştir. Gerek sözlü gerekse yazılı olsun toplumu etkileyen inançlar ve ilk dini metinleredebî bir karakter taşımaktadır. Bu açıdan din, edebî metinlerin ortaya çıkmasını doğrudanetkilemiş, edebiyatın ifade gücü vasıtasıyla işlevselliğini artırmış buna karşılık da edebiyatdinden beslenerek kendi ifade zenginliğini artırmıştır. Çünkü ikisinin de hakikatleri açıklamadakullandıkları ortak ifade aracı dildir. İnsanlık tarihi kadar eski olan din ve edebiyat birlikteliğiberaberinde birbirinden etkilenmeyi ve beslenmeyi getirmiştir. Bu etkileşimi irdeleyeneserler tarihin her döneminde ortaya çıkmıştır. İşte araştırmanın konusunu oluşturan İskenderPala’nın Şah ve Sultan romanından hareketle inanç faktörünün toplumsal yaşamı nasıletkilediği, romanda Kızılbaşlık ve Sünnilik olgularının nasıl betimlendiği bu açıdan elealınmıştır. Çalışmada, yazarın Kızılbaşlık ve Sünnilik kavramlarına nasıl bir anlam yüklediğisorgulanmıştır. Araştırmada Kızılbaşlık ve Sünnilik kavramları merkeze alınarak edebiyatsosyolojisinin imkân ve yeterliliklerinden yararlanılmıştır. Edebiyat sosyolojisi, toplumsalyaşamı ve toplumsal kurumları, normlar ve değerlerini kendine özgü teknikleriyle inceleyen birdisiplindir. Sadece yazarın ifade ve duygularını yansıtmaktan öte edebi eserin kaleme alındığıtoplumun inanç, gelenek, görenek, yaşam tarzı ve düşünce biçimini ortaya koyan edebiyatsosyolojisi, toplum ve edebiyat kurumları etkileşiminin bir ürünüdür. Din ve toplum ilişkisininizdüşümlerini yansıtan romanda Kızılbaş Aleviliğine dair görgü cemi, kırklar cemi, muhabbetcemi, semah, talip, musahip, tevella ve teberra ilkesi gibi Kızılbaş Alevilik inancına ilişkinzengin değerler paylaşılmıştır. Folklorik unsurlara da yer verilen romanın, Kızılbaş Alevilikkültürü ve inanç pratikleri bağlamında Türk halk kültürüne zengin bir içerik ve katkı sağladığıdeğerlendirilmiştir..

This study is related to the study of graduate theses on the subject of Tahtacı communities in Turkey in a descriptive context. Tahtacılar is a community that has made a rich contribution to Turkish folk culture in terms of lifestyle, beliefs, traditions and values. Tahtacılar, which is the working theme of many disciplines such as Folklore, Anthropology, Sociology, Turkish language and literature and history, offers a rich content to Turkish folk culture with its unique cultural characteristics and identities. The data collection tool of the study is the document review method. In this study, the graduate theses produced by the Higher Education Institution (HEI) thesis center related to Woodworkers were examined and analyzed with a scanning model, and thirty-two graduate theses, including five doctoral and twenty-seven master’s theses, were examined in total. The keywords in the theses examined in the study, the methods of examination of woodworkers, the departments and the universities where the theses were written were analyzed. According to the research findings; It has been determined that the subject of Tahtacılar is mostly studied in disciplines such as Turkish music, Turkish language and literature, history and sociology. Cities such as Antalya, Muğla, Aydın, Izmir, Çanakkale, Manisa, Adana, Mersin have been preferred as examples in the graduate theses produced on the subject of Tahtacılar. On the other hand, settlements such as Elmalı, Bergama, Silifke, Anamur, Middle Taurus, Kazdağları, Narlıdere, Manavgat, Kemalpaşa were included in the sub-themes. The theses produced on the subject of Tahtacılar have mostly been produced in places where the Tahtacı population lives.

Within the positive psychology and growth mindset framework, this quantitative study showcases the impact of growth language mindsets (GLM) on feedbackseeking behavior (FSB), emphasizing the mediating role of second/foreign language (L2) grit. With a cross-sectional design, an L2 grit scale, GLM inventory and FSB scale were used to collect data from EFL students in Turkish state universities. SPSS, AMOS v.23, and PROCESS Macro were used for analyses. The results reveal that the variables were positively and significantly related. The participants had high levels of growth mindset, feedback-seeking behavior, and L2 grit. Moreover, L2 grit mediated the relationship between GLM and FSB. These results are consistent with similar studies and theoretical accounts in the literature, and can be used for inventing teaching strategies and materials to help students develop growth mindsets and grit, such as self-monitoring and peer tutoring.

First-grade students, their parents, and teachers met distance education (DE) and remote literacy instruction (RLI) as a result of the quarantine measures and rigorous regulations implemented to stop the spread of COVID-19. The aim of this study was to investigate first-grade teachers’ experiences and opinions on RLI in DE during the COVID-19 pandemic. Qualitative research paradigm and case study design were used to gather the data. Focus group interviews using a semi-structured interview form were carried out as a data collection method. The study group included 15 first-grade teachers working in public primary schools in Istanbul. Data were collected online, and content analysis was applied. The findings revealed that the teachers perceived DE as a crisis because they were more fatigued mentally. They could not communicate with their parents properly. They could not teach values. They could not manage the classroom. DE was also an opportunity because the teachers were less fatigued physically. They could develop professionally. While teaching online, teachers used various materials. They could apply different activities and instructional methods. They achieved student-student interaction as well as student-teacher interaction. Teachers could assess both reading comprehension and writing not only during the course but also after the course. They had some expectations and plans about school life after DE although they predicted to have some problems. They thought they could teach literacy online if they had to. The results highlighted the need for a sense of belonging, collaboration, and positive relationship among teachers, students and parents in RLI.

Mezar yapımı insanlık tarihi kadar eskidir. İlk insandan beri var olan bu yapı, her toplumun kendi gelenek ve inançları doğrultusunda farklı şekillerde tezâhür etmiştir. Bu çalışma Türklerin tarih boyunca insana vermiş oldukları değerin bir göstergesi olarak mezar taşı kültürünün son dönem uygulamaları hakkında bilgi vermeyi amaçlamaktadır. Dolayısıyla 19. yüzyıl ve sonrası Osmanlılarda mezar taşlarının almış olduğu şekilsel değişimler ve hüsn-i hattın uygulama biçimleri örnekler üzerinden verilmiştir. Ayrıca araştırmaya konu olan yüzyılı temsilen iki mezar taşı yazısı detaylı bir incelemeye tâbi tutulmuştur. Çalışmanın amacı öncelikle mezar taşlarında yazının ne zamandan beri kullanılmaya başlandığını ve geçirmiş olduğu aşamalar neticesinde istifli yazıların nasıl ortaya çıktığını tespit etmektir. Daha sonra hangi hat çeşidinin mezar taşı yazılarında kullanılmaya daha elverişli olduğunu ve bu yazıların hangi metotlarla mezar taşına tatbik edildiğini incelemektir. Bir diğer amaç ise istifli yazıların mezar taşlarında neden kullanıldığını, bununla birlikte kullanılan bu yazıların mezarın hangi kısmında yoğunlaştığını ve bu uygulamaların zirve dönemlerini tespit etmektir. Bu bağlamda araştırmamızda mezar taşlarında yazının hangi dönemde kullanılmaya başlandığı ve özellikle Anadolu coğrafyasındaki uygulamaları hakkında bilgi verilmiştir. Yazının mezar taşına tatbîkînin arka planı ifade edildikten sonra hüsn-i hattın mezar taşına geçirilmesi ile ilgili usuller aktarılmıştır. Daha sonra mezar taşlarına istifli yazıların yoğun olarak kullanıldığı yerler önemli ve çarpıcı bazı örnekler üzerinden gösterilmiştir. Örnek görsellerin altına okunuşları, yazıldıkları tarih ve yazı çeşidi de yazılmıştır. Bu örnekler üzerinden mezar taşı kitâbetine müsâit olan yazılar verilmek sûretiyle mezar taşında kullanılan yazı çeşitleri de ifade edilmiş olmaktadır. Çalışmamızda nitel araştırma yöntemlerinden kaynak tarama, örnekleme, karşılaştırma, kaynak göstermeye başvurulmuştur. Bu çerçevede dönemin sanat anlayışını ifade edecek düzeydeki örnek mezar taşları, kaynak taraması neticesinde elde edilmiş ve kullanılmıştır. Çalışma, yazının mezar taşına iptidâî şekildeki ilk uygulamalarından başlayarak sanat değeri yüksek estetik yazıların elde edilmesine kadar geçen aşamaları göstermesi açısından önemlidir. Çalışmayı önemli kılan bir diğer husus da hat sanatının en güzel uygulama alanlarından biri olan mezar taşı kitâbetindeki yerinin görülmesidir. Bununla birlikte verilen örnekler neticesinde hat sanatının zirve dönemini, mezar taşına hâkk edilen hüsn-i hat yazılarının güzelliğinden anlamak mümkündür. Türkler İslâmiyet’i seçmelerinden sonra kadim kültürlerini İslâm ile yoğurdukları pek çok uygulama alanı bulmuşlardır. Türklerin İslâm’ın ruhuna uygun olarak devam ettirdikleri bu uygulamalardan biri de mezar taşlarıdır. Çalışma Türklerin bu alana yapmış oldukları katkıları göstermesi açısından önemlidir. Zira Türklerin bu konudaki gayreti olmasaydı bugün herhangi bir mezar taşı kültüründen bahsetmemiz mümkün olmayacaktı.

This study includes the relations and common characteristics of Hacı Bektaş Velî and Sarı Saltık Gazi. Hacı Bektaş Velî and Sarı Saltık Gazi were raised with the teachings of Ahmed Yesevî and they were the defender and teacher of this teaching throughout their lives. Ahmed Yesevî was a scholar who lived in Turkistan and the northern Khwarezm region. According to rumors, he had tens of thousands of students. It is likely that Hacı Bektaş Velî and Sarı Saltık Gazi were educated in the same discipline under his different caliphs. Hacı Bektaş Velî is considered a spiritual leader and architect of belief in Anatolia, while Sarı Saltık Gazi is known as a leader and spiritual figure in the Balkans and Eastern Europe. Therefore, they are two important leaders that Turkish people have known closely for centuries. The lives, personalities, and activities of Hacı Bektaş Velî and Sarı Saltık Gazi are described in many sources. When the narratives are taken into consideration, it is seen that these two important personalities have many common features and close ties with each other. However, the fact the narratives mostly based on rumors cast doubt on the accuracy of their relationships between them. Nevertheless, from the available information, it is understood that both lived in the same years, continued the path of Ahmed Yesevî, knew each other, met, and acted together. The positive effects of Hacı Bektaş Velî and Sarı Saltık Gazi, who were based on goodness, righteousness, rationality, beauty and peace and who set an example to the world with these aspects, started from the 13th century and continued until today. All available sources on both personalities and their close relations have been scanned by us. All sources have been evaluated and accurate information has been tried to be presented.

Wendy syndrome is a very common situation in the society. Wendy syndrome describes women who acted as mother to their husbands or people close to them. In order to develop the Wendy Syndrome Scale, data were collected from 666 women older than 18 years of age (Mage = 31.67, SDage = 10.8). Three factors obtained as a result of EFA explain 49.56% of the variance relating to Wendy syndrome. Factor load values of the items are between .40 and .82. Three factors were called “self-sacrifice, dependency, gender role.” Model fit values obtained as a result of CFA were p = .00, χ2/SD = 2.2, RMSEA = .06, GFI = .92, AGFI = .90, and CFI = .91 and the fit values of the model were found to be acceptable. According to second order CFA results, it was confirmed that a total score can be calculated from the scale. Item–total test correlations of the items in the scale were found to be between .33 and .70. Cronbach’s alpha coefficient was found as .82. It can be said that Wendy Syndrome Scale is a measurement instrument that has valid and reliable psychometric features in determining the level of symptoms that women present within the context of this syndrome.

This study is about Ahmet Taşğın’s doctoral thesis, published in Turkmen Alevis in Diyarbakır. The study was conducted on Alevi villages located in Diyarbakır center, Bismil and Çınar districts. Their numbers in Diyarbakır and its surroundings, where Turkmen Alevis have existed for a long time, have decreased almost to zero. Relatives of Diyarbakır Turkmen Alevis are settled in Mosul and surrounding villages. Their contact with their relatives in Mosul and its surroundings has also been cut off.

Bu araştırma ile Web of Science (WoS) veri tabanında kayıtlı okul dışı eğitim ile ilgili yayımlanan eğitim araştırmalarına yönelik bibliyometrik bir değerlendirme yapılarak bu alandaki eğilimin ortaya konulması amaçlanmıştır. Araştırmada nicel yaklaşımlardan bibliyometri kullanılmıştır. Bibliyometri elde edilen istatistiki veriler eserlerin ulusal ve uluslararası alandaki kullanım durumlarının tespit edilmesine, konu alanına ilişkin bölge ve zamana dayalı çalışma yoğunluklarının ortaya konulmasına, etkin rollerdeki yazar, dergi ve kurumların belirlenmesine imkân sağlamaktadır. Araştırmada kullanılan veri seti Clarivate Analytics tarafından üretilen WoS veri tabanından alınmıştır. Veriler 1980-2021 yıllarını kapsamaktadır. WoS veri tabanında yapılan çevrimiçi tarama sonrası okul dışı eğitim ile ilgili eğitim ve eğitim araştırmaları kategorisinde toplam 3.256 kayıt olduğu görülmüştür. Bu kayıtların 2.591’i makale türünde olup analizler bu kayıtlar üzerinden gerçekleştirilmiştir. Verilerin analizinde bibliyometrik analiz teknikleri kullanılmıştır. Bibliyometrik analiz, içerik veya doküman analizinden farklı olarak bir alanın araştırma dinamiklerini, değişimlerini, yeniliklerini ve eğilimlerini ortaya koyması yönüyle işlevsel olup incelenen konunun nesnel bir şekilde ortaya konmasına imkân sağlamaktadır. Bu kapsamda okul dışı eğitimile ilgili WoS veri tabanından alınan kayıtlar içerisinde makalelerin yıllara göre sayısal dağılımları ve atıf sayıları, yayın dilleri, yayımlandıkları dergiler, en çok atıf alan makaleler, önde gelen ülkeler, araştırmacılar ve dergilere ilişkin sayısal veriler incelenmiştir. Analizler sonucunda 1980- 2021 yılları arasında en çok makalenin 2021 yılında yayımlandığı görülmüştür. Okul dışı eğitim ile ilgili makalelerin birbirinden farklı 18 dilde yayımlandığı İngilizcenin 2.343 kayıt sayısı ile diğer dillerden önde olduğu tespit edilmiştir. Bunun yanında konuya ilişkin 104 farklı ülkeden araştırmacının literatüre katkı sunduğu önde gelen ülkelerin Amerika Birleşik Devletleri, İngiltere ve Avustralya olduğu gözlenmiştir. Konu alanına ilişkin makalelerin 1.072 farklı dergide yayımlandığı ve 5.772 araştırmacının literatüre katkı sağladığı sonucuna ulaşılmıştır. Bu araştırma ile okul dışı eğitim konusuna ilişkin WoS veri tabanındaki makaleler incelenmiştir. Benzer araştırmaların farklı yayın türleri ve veri tabanlarında da gerçekleştirilmesi konu alanındaki eğilimi ortaya koyması açısından önem arz etmektedir.

Çalışmanın konusu Nobel ödüllü yazar Orhan Pamuk’un Kafamda Bir Tuhaflık isimli romanında Alevilik inancıyla ilgilidir. Nitekim edebi eserler kaleme alındıkları dönemin sosyal, kültürel ve siyasal karakteristiklerini yansıtan önemli yapıtlardır. Orhan Pamuk’un Kafamda Bir Tuhaflık isimli romanı Alevilik inancı, anlam dünyası ve pratikleri bağlamında zengin bir içeriğe sahiptir. Araştırmada doküman incelemesi yöntemi kullanılarak Alevilik inancı ve kimliğine dair veriler toplanmış akabinde doküman incelemesi yoluyla toplanmış veriler eleştirel söylem analizi tekniği ile sosyolojik olarak derinlemesine yorumlanarak özetlenmiştir. Doküman incelemesi, her türlü yazılı, görsel, işitsel hem görsel hem işitsel materyal, gazete, dergi, makale, evrak ve kayıtların belirli bir plan dâhilinde incelenerek araştırma konusuyla ilgili verilerin toplanmasını sağlayan bir veri toplama tekniğidir. Nitel özelliklere sahip bu sosyal çalışmada Alevilik olgusu araştırmanın merkezine alınmış Alevilik kültürüne dair pratikler, toplumun Alevilik inancı ve kimliğine dair bakış açısı, Aleviliğin nasıl temsil edildiği irdelenmiştir. Araştırma neticesinde Pamuk’un Alevilik inancına sahip sosyal grupları Sünni merkezli ve Ortodoks bir bakış açısıyla değerlendirdiği, 1970’li yıllarda İstanbul’da yaşayan Alevi vatandaşların toplumda öteki, istenmeyen ve hoş karşılanmayan kimseler olarak konumlandırdığı anlaşılmıştır. Aile, evlilik kurumu, din, eğitim, iş hayatı, askeriye ve toplumsal yaşam başta olmak üzere Alevi bireylerin ayrımcılığa ve dışlanmaya maruz kaldıkları tespit edilmiştir. Bu ayrımcılık ve dışlanma sebebiyle aynı inanca sahip ya da aynı etnisiteye mensup bireyler arasında organik bir dayanışma ve yardımlaşma ağının gelişmiş, mekânsal kümelenmeler ortaya çıkmıştır. 1970’li yıllarda Alevilik kavramını söylem olarak siyasallaştırılan yazar, Alevilik inancına sahip bireyleri ya da sosyal grupları “Aleviler” olarak nitelendirmiş, Aleviliği toplumda kabul görmeyen, marjinal bir yaşam tarzının ürünü olarak sunmuştur. Duttepe ve Kültepe isimli iki farklı sosyolojik mekânı kurgularken Alevilik olgusunun yaşam biçimleri üzerinden tanımlandığı görülmüştür. Ramazan ayında oruç tutanlar, namaz kılanlar, namaz kılmayanlar, kadınları başlarını örtenler ve örtmeyenler şeklinde değerlendirmiştir.

Dijital teknolojiler üretim sürecini doğrudan etkiledikleri gibi üretim sürecinin değişmesinde de oldukça fazla paya sahiptir. Teknolojik gelişmelerin odağının üretim olması çalışma hayatını pek çok yönden etkilemekte; tipik istihdam modellerinin yerini yeni istihdam modelleri ve yeni kavramlar almaktadır. Üretimde dijital çağın önemli bir kısmını “Influencer” olarak adlandırılan kimseler etkilemektedir. Çağın yeni ve gözde mesleği haline gelen influencerlık “sosyal medya aracılığıyla farklı ürün veya hizmetleri kullanarak takipçilerini etkileyen kişi” olarak tanımlanabilir. Influencerlar tarafından yerine getirilmekte olan ve “hatırlı pazarlama” olarak da adlandırılan “Influencer Marketing” kavramı da dijital çağın getirdiği ve üretim ve pazarlama süreçlerinin çok büyük bir hızla dönüşümüne neden olan bir kavram olarak karşımıza çıkmaktadır. Influencerlar ile üreticiler arasında influencer ajansları aracılığıyla yapılan influencerlık sözleşmeleri ile influencerlar ürün veya hizmet tanıtımını üstlenmektedirler. Influencerlık sözleşmeleri Türk hukukunu pek çok açıdan ilgilendiren ivazlı, herhangi bir şekil şartına bağlı olmayan ve tam iki tarafa borç yükleyen sözleşmelerdir. Niteliği itibariyle atipik sözleşmeler olan influencer sözleşmeleri içeriğinde bulunan yükümlülükler dolayısıyla birden fazla sözleşmeye temas etmektedir. Bu çalışma kapsamında influencerlık sözleşmelerinin içeriği incelenmeye çalışılacak ve bu sözleşmelerin iş görme sözleşmeleri ve ile bağlantılı olup olmadıkları açıklanmaya çalışılacaktır. Influencerlık sözleşmelerinin tarafı olan influencerların hukukî niteliği de bu kapsamda değinilmesi gereken noktalardan bir diğerini oluşturmaktadır. Influencerların, üreticilerle yaptıkları “işbirliği”nin kapsamı influencerların hukukî statülerinin belirlenmesinde etkili olacaktır. Bu kapsamda influencerlar iş sözleşmesine bağlı olarak çalışan işçi mi yoksa bağımsız çalışan kimseler midir? Bu soruların cevabı influencerların yaptıkları işbirliklerinin içerikleri doğrultusunda değişkenlik gösterebilir mi çalışma kapsamında ele alınacak konulardan bir diğerini oluşturacaktır. 2021 yılında Ticaret Bakanlığı tarafından yayımlanan kılavuz ile influencerlar tarafından yapılan işlere yönelik konulan kurallar ile hukukun iyiden iyiye parçası halini alan bu sektörün çalışma hayatına olan etkisi ve bu kapsamda karşılaşılabilecek hukukî sorunlar bu çalışmanın ana konusunu oluşturacaktır

XVIII. yüzyıl Osmanlı devlet adamlarından Silahdar İbrahim Paşa enderun yazıcılığı, hazine kethüdalığı ve silahdarlık makamlarında bulunmuş, çeşitli eyaletlerde beylerbeylik yapmıştır. II. Mustafa’nın kızı Ayşe Sultan ile 1720 yılında evlenerek damad-ı şehriyari unvanını almıştır. Osmanlı-İran savaşlarında seraskerlik görevinde bulunmuştur. 1724 yılında vazifesinden azledilmiş ve İçel sancakbeyliği ile görevlendirilmiştir. İçel sancağına hareketi esnasında vefat etmiş ve hakkında çıkan iddialardan dolayı malları devlet tarafından müsadere edilmiştir. Müsadere işlemi sırasında kâtip ve memurların dikkatli bir sayım yaptığı, her şeyi en ince ayrıntısına kadar kaydettiği görülmektedir. Bu çalışmanın amacı İbrahim Paşa’dan geriye kalanların transkriptini ve değerlendirilmesini yapmak değildir. Bu çalışmanın amacı XVIII. yüzyıl Osmanlı dünyasında taşrada görev yapan bir devlet adamının giyim-kuşam tarzının nasıl olduğu, ev dekorasyonun nasıl meydana geldiği, seferlerde veya teşrifat törenlerinde neler kullandığı sorularına cevap bulmaktır. Kaynak olarak Cumhurbaşkanlığı Osmanlı Arşivi Maliyeden Müdevver Defterler kataloğunda yer alan MAD.d 665 numaralı defter kullanılmıştır. Ayrıca diğer arşiv malzemeleri ve bu konu ile ilgili yazılan araştırma ve inceleme eserlerden istifade edilmiştir.

The ever-changing character of conflicts has blurred the line between peace and war and added hybrid dimensions to the conflicts. Hybrid threats have become a concept that deeply affects conflict and security studies, as well as pointing to the character of today’s conflicts. When the term “lawfare” is used within the scope of hybrid threats, it refers to much more than just legal claims. However, it continues to exist as a subject that is not fully conceptualized and understood as there is not enough work on this subject. This study, first, discusses the theoretical background of hybrid threats and lawfare and then introduces the typological features of lawfare, which will contribute to a better understanding and conceptualization of the subject. In this regard, 20 independent cases in which law has been used as a tool of conflict are analysed in terms of actor, law type and hybridity, and then based on the similarities and differences between hybrid threats and non-hybrid threats cases, a typology has been worked out with a view to the better conceptualization of the subject.

Bu makale, İzmirli İsmail Hakkı’nın (ö. 1946) Osmanlı Türkçesinde yazmış olduğu Taṣnīfu’l-ʿUlūm adlı risalesini inceleme konusu yaparak bilinen mevcut tek nüshadan hareketle risalenin yazım tarihi, aidiyeti, müstakil olup olmadığı ve içeriği hakkında bilgiler vermeyi amaçlamaktadır. Risalenin literatürdeki yerine işaret etmenin yanı sıra bütünlüğü sağlaması bakımından İzmirli’nin bilimler sistemine dair mülahazalarının yer aldığı Felsefe-Ḥikmet ve Fenn-i Menāhic gibi diğer çalışmalarına da kısaca değinildi. Daha sonra İzmirli’nin kendi çağında dolaşımda olan bilgiye ve bilim dallarına bakışı Taṣnīfu’l-ʿUlūm çerçevesinde ortaya konuldu. Risalede ele alınan konular ve temel problemler, İzmirli’nin içerisinde düşünce ürettiği felsefe-bilim dizgesi etrafında belirlenmeye çalışıldı. Böylelikle metnin bağlamı etrafında İzmirli’nin klasik ve modern bilim sınıflamalarına ilişkin yürüttüğü ontolojik/metafizik, epistemolojik ve metodolojik yaklaşımlar tartışıldı. Bilhassa modern dönem bilim sınıflamalarının kritik edildiği bu risalede, müellifin hangi kıstaslardan hareketle Batılı filozofların tasniflerini incelediği, makbul ve yetkin bir sınıflamanın hangi ölçütlere dayanarak tedvin edilmesi gerektiği hususuna belirginlik kazandırıldı. Bu noktadan hareketle İzmirli’nin mevcut bilim şemaları arasında hangi tasnif modelini benimsediği ortaya konuldu.

Tiberius Gracchus’un İÖ II. yüzyıldan itibaren giderek derinleşen ve Roma ordusunun bel kemiği niteliğindeki çiftçi-askerleri mülksüzleşmesiyle gün yüzüne çıkan krizi toprak reformuyla aşmayı hedefleyen programı, nobilitastan (ünlü ailelerin mensupları) terkip eden senato oligarşisi tarafından kanla bastırılmıştır. Gaius Gracchus, ağabeyi Tiberius ve takipçilerinin öldürülmesinden yaklaşık onyıl sonra tribun seçilerek halk partisinin (populares) liderliğine geçmiştir. Gaius Gracchus’un koloni kurulumu ve küçük üreticileri koruyan çeşitli yasalar üzerinden ağabeyinin reformlarını sürdürmüştür. Gaius’un stratejisini farklılaştıran Roma siyasetinde kökleri patricii-plebes mücadelesi dönemine değin uzanan populares (halkçılar) optimates (“en iyiler”- muhafazakarlar) şeklinde İÖ III. yüzyıldan itibaren tebarüz eden siyasi kutuplaşma içerisinde populares yararına toplumun farklı kesimlerinden destek sağlama çabasıdır. O, refrom programını başarılı kılmak amacıyla equites (atlılar), plebs urbana (şehirli avam) ve plebs rustica (taşralı halk) gibi Roma toplumunun farklı kesimlerine imkanlar ve imtiyazlar yaratmıştır. İtalya’daki müttefik hukuklu topluluklara oy hakkını vererek siyasi mücadelesine tüm İtalya sathına yayarak destek toplamak istemesi, senato oligarşisini meydana getiren optimatesin engellemesiyle karşılaşmıştır. Gaius Gracchus’un reform programı kapsamında izlediği strateji, Geç Cumhuriyet dönemindeki siyasi kutuplaşmada Cumhuriyeti sosyo-politik sınırlarına ulaştıracak tayfı sunmuştur.

Three decades of close relations in the Turkic world have brought about several platforms of cooperation built on a common cultural basis. As the last in the series, the Organization of Turkic States bears the hallmark of a full-fledged international organization of the whole Turkic world with a strong vision for the next two decades. This study examines the dynamics of the organization, which is expected to become a significant international actor in Eurasia, owing to the increasing synergy among the Turkic States. In this regard, the study aims to analyse the implications of the emergence of the Organization of Turkic States as an international actor for the regional balance of power in Eurasia. To this end, the SWOT analysis method is used to specify the organization’s strengths, weaknesses, opportunities, and threats, which lead to general implications. The Organization of Turkic States is sure to be a power to be reckoned with among superpowers having interests in the Eurasia region in the long term.

Alevi ve Bektaşi inancına göre, manevi bir dünyada yaratanla bütünleşme hali olan ve aynı zamanda müziğin bir uygulama alanı olarak kullanıldığı cem törenleri, müziğin aktarımı ve devamlılığı bakımından önemli bir yere sahiptir. Bununla birlikte cemlerde icra edilen eserler müzikal anlamda Tasavvufi Türk Halk Müziğinin repertuvarını da oluşturmaktadır. Araştırmaya konu olan Otman Baba Süreği cemlerinde karşımıza çıkan repertuvar içerisinde de söz konusu repertuvar örneklerinden nefesler ve semahlar yer almaktadır. Ancak icra edilen semahlar üzerine yazılmış kaynakların sınırlı olduğu tespit edilmiştir. Bu çalışmada araştırmaya konu olan Otman Baba’dan kısaca bahsedilerek cemlerde bir ibadet uygulaması olan semahın, etimolojik anlamına ve konuyla ilgili çeşitli görüşlere yer verilecektir. Daha sonra çalışmanın asıl kısmını oluşturan Otman Baba Süreği cemlerinde dönülen Turnalar Semahı’nın bölümleri, icra ediliş biçimi, figüratif yapısı, kişi sayıları hakkında bilgiler verilip bu semahın yörede yaşayan dede/babalar, zâkirler ve insanlar için ne ifade ettiği aktarılacaktır. Son olarak eser müzikal yönden (ritmik, makamsal, melodik) incelenecektir. Çalışmada esas olarak, Otman Baba Süreğinde yer alan Turnalar Semahı’nın yerel müzik özelliklerinin ortaya konulması, dönülen semahın temel müzik özellikleri ile birlikte yerel özelliklerinin belirlenmesi ve daha sonra yapılacak olan benzer çalışmalara müzik analizi açısından katkı sağlayacağı düşünülmektedir. Anahtar Kelimeler: Semah, Turnalar Semahı, Otman Baba Süreği, Rumeli Yöresi.

New technologies, new forms of production, flexible working styles and deepening international competition shaped by the globalization process have more deeply affected the already fragile female employment. Along with all these changes, gender inequality, especially in the labor market, makes it difficult for women to find and hold a place in the labor market. It is possible to embody the gender inequality in the labor market through the main labour market indicators. In this study, Turkey and OECD countries (Organization for Economic Co-operation and Development) were compared using the multidimensional scaling method within the framework of basic indicators in the labor market (according to gender discrimination). Thus, Turkey's position on an international scale was determined in terms of gender inequality in the labor market. A total of 37 countries, including Turkey, are members of the OECD. Analysis was carried out based on 2019 data compiled from OECD statistical database. Colombia and Lithuania were not included in the analysis due to lack of data. As part of the analysis, women's labor force participation rates, employment rates, part time working rates, the proportion of women working as managers and unemployment rates were used as the main indicators. Accordingly, it was concluded that Turkey differs from other OECD countries in terms of female employment indicators. But when it comes to the male workforce, Turkey's position changes according to the same variables, it bears similarities with countries such as Spain, Italy, France.

The aim of this study was to determine how perceived overqualification has an effect on organizational cynicism and whether personality traits have a regulatory role in this effect. The sample of the study included 159 white-collar employees of a business operating in the manufacturing sector. Research data was obtained by convenient sampling method and electronic survey. According to the results of the research, self-righteousness dimension of perceived overqualification had a significant effect on cognitive and behavioral cynicism from the dimensions of organizational cynicism. It was concluded that the regression model, in which the regulatory role of personality traits dimensions was tested in the effect of perceived overqualification on the dimensions of organizational cynicism, was not significant. In recent years, the number of over-qualified employees shows a growing trend as a function of social and economic problems. It is important that the perception of overqualifications that employees have can be managed without causing negative organizational consequences, such as organizational cynicism. In this context, the findings of the effect of perceived overqualifications on organizational cynicism examined in the research are important for organizations. It is believed that theoretical and practical recommendations in the study will contribute to researchers and practitioners.

Cönkler yüzyıllar boyu âşık edebiyatının ve halk kültürünün en önemli kaynaklarından biri olmuştur. Biz de makalemizde ele aldığımız cönk içinde kayıtlı âşıkları ve şiirlerini gün yüzüne çıkararak bu kaynaklardan birini daha Türk kültür çalışmalarına kazandırma amacı güttük. Üzerinde çalıştığımız kaynak 1951 yılında tamamlanmış ve Milli Kütüphane'de "06 Mil Yz A 4573-1" numarası ile kayıtlı olan mecmuadır. Biz bu çalışmamızda âşıkların mahlasları ve o mahlaslara ait şiirleri alfabetik sıra ile sayfa numaraları da verilerek belirttik. Karşımıza çıkan şiirlerin çoğu Alevi-Bektaşi kültüründen izler taşımaktadır. Şiirlerin genel konusu dini-tasavvufi çerçevede olsa da din dışı şiirler de kendine yer bulmuştur. Cönkün kim tarafından yazıldığı bilinmemektedir. Çoklukla yazım hataları yapılmıştır. Hece ve kafiyenin de bazen bozulduğu görülür. Çalışmamız temelde üç bölümden oluşmaktadır. Giriş bölümünde cönklerin tarihsel değeri üzerinde durduk. Âşıkların toplum içerisinde oynadığı rollere kısaca değindik. Geçmiş ile şimdi arasında olan bağı açıklamaya çalıştık. İkinci bölümde ise şiirleri teknik yönden değerlendirip işlenen konuları belirttik. Her bir şairi teker teker değerlendirmek yerine genel yargılara varmaya çalıştık. Karşılaştığımız bazı kusurları inceleyerek bu kusurların nedenlerine odaklandık. Ölçü ve kafiye konusuna değindik. Son bölümde de alfabetik sıra içerisinde âşıkların başlıklarını açtık. Âşıkların başlıkları altında ise sayfa sırasına göre o âşıklara ait şiirlerin ayaklarına yer verdik. Hece ve aruz kullanan şiirleri ayrı ayrı belirttik. Anahtar Kelimeler: Âşık Edebiyatı, Türk Halk Kültürü, Şiir, Cönk, Ozan

Bu araştırmanın amacı öz düzenlemeli öğrenme yaklaşımının görsel sanatlar öğretmeni adaylarının sanat eleştirisi dersine yönelik akademik başarılarına ve kalıcılığa etkisini incelemektir. Nicel araştırma yöntemlerinden deneysel yöntemin ön test son test kontrol gruplu yarı deneysel modeli ile gerçekleştirilen araştırmanın çalışma grubunu, 2014-2015 Güz Döneminde, Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Resim İş Eğitimi Ana Bilim Dalı’nda öğrenim gören 38 öğretmen adayı oluşturmaktadır. Araştırmada öz düzenlemeli öğrenmenin görsel sanatlar öğretmeni adaylarının akademik başarılarına etkisini kontrol etmek için akademik başarı testi kullanılmıştır. Dersler deney grubunda öz düzenlemeli öğrenme yaklaşımına uygun olarak, kontrol grubuna ise sunuş yoluyla öğrenme yaklaşımına dayalı olarak işlenmiştir. Verilerin analizinde SPSS 19 Paket Programı kullanılmıştır. Non-parametrik verilerin toplanması için "İlişkisiz Ölçümler İçin Mann Whitney U-Testi", öntest-sontest, son test- kalıcılık puanlarını karşılaştırmak için non-parametrik istatistik tekniklerinden "İlişkili Ölçümler İçin Wilcoxon İşaretli Sıralar Testi" kullanılmıştır. Araştırma bulgularına göre; deney ve kontrol gruplarının son test puanlarına bakıldığında her iki öğrenme ortamında da akademik başarıda belli bir artış gözlenmiştir. Deney grubu ile kontrol grubu son test puanları karşılaştırıldığında; deney grubundakilerin akademik başarılarının kontrol grubundakilere göre daha yüksek olduğu görülmektedir. Bu bulgu; öz düzenlemeye dayalı öğretimin daha etkili bir öğrenme ortamı sağladığını ve öğrencilerin akademik başarılarını arttırmada daha etkili olduğunu göstermektedir. Ayrıca; deney ve kontrol gruplarının kalıcılık puanlarına bakıldığında her iki öğrenme ortamında da yapılan öğretimin kalıcılığını sürdürdüğü görülmüştür. Deney grubu ile kontrol grubu kalıcılık puanları karşılaştırıldığında; deney grubunun kalıcılık puanları kontrol grubuna göre daha yüksektir. Araştırma sonuçlarına dayanarak; öz düzenlemeli öğrenme yaklaşımının öğretmen adaylarının akademik başarılarına ve sanat eleştirisi dersi tutumlarına olumlu yönde etki ettiği söylenebilir.

Bu araştırmanın amacı; bir devlet ile bir vakıf üniversitesinde, meslek yüksekokulunda öğrenim gören öğrencilerin çevrimiçi öğrenmeye hazırbulunuşluk düzeylerinin incelenmesidir. Tarama modelinde desenlenen araştırmanın örneklemini 2020-2021 eğitim-öğretim yılı güz döneminde İngilizce I dersini alan birinci sınıf ön lisans öğrencileri (n=1392) oluşturmuştur. Araştırmanın verileri kişisel bilgi formu ile Demir (2015) tarafından geliştirilen ve altı boyuttan oluşan ‘Üniversite Öğrencilerinin E-öğrenmeye Hazırbulunuşluk Ölçeği’ ile toplanmıştır. Verilerin analizinde frekans, yüzde, aritmetik ortalama ve standart sapma gibi betimsel analizler ile bağımsız gruplar t-testi, Scheffe ve Games-Howell testi hesaplamalarından oluşan tek yönlü varyans analizi kullanılmıştır. Araştırmada öğrencilerin çevrimiçi öğrenmeye ilişkin genel hazırbulunuşluk düzeylerinin yüksek olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Ölçeğin alt boyutlarına göre incelendiğinde öğrencilerin “internet öz-yeterliği” boyutunda çok yüksek, “çevrimiçi iletişim öz-yeterliği”, bilgisayar öz-yeterliği”, “kendi kendine öğrenme” ve “öğrenen kontrolü” boyutlarında yüksek, “e-öğrenmeye yönelik motivasyon” boyutunda ise düşük düzeyde hazırbulunuşluğa sahip oldukları belirlenmiştir. Çevrimiçi öğrenmeye hazırbulunuşluk, ölçeğin genelinde cinsiyete göre farklılık göstermezken, “bilgisayar öz-yeterliği”, “internet öz-yeterliği” ve “çevrimiçi iletişim öz-yeterliği” boyutlarında erkekler; “kendi kendine öğrenme” alt boyutunda ise kadınlar lehine anlamlı bir fark göstermektedir. Yaşa göre, ölçeğin genelinde ve “e-öğrenmeye yönelik motivasyon” alt boyutunda yaşı büyük öğrencilerin lehine anlamlı farklılık bulunmaktadır. İnternete erişim olanağına göre, ölçeğin genelinde ve tüm alt boyutlarda internet erişim imkânı daha çok olan öğrencilerin lehine anlamlı farklılık bulunmaktadır. Son olarak, çevrimiçi ortamda ders alma deneyimine göre, ölçeğin genelinde ve “e-öğrenmeye yönelik motivasyon” boyutu hariç diğer alt boyutlarda çevrimiçi ders alma deneyimine sahip olan öğrencilerin lehine anlamlı bir farklılık bulunmaktadır.

We investigated the change in the epidemiology of nosocomial bloodstream infections (BSIs) caused by multidrug-resistant bacteria during Coronavirus Disease (COVID-19) and antibiotic consumption rates at a pandemic hospital and at the Oncology Hospital which operated as COVID-19-free on the same university campus. Significant increases in the infection density rate (IDRs) of BSIs caused by carbapenem-resistant (CRAB) and ampicillin-resistant (ARE) were detected at the pandemic hospital, whereas carbapenem-resistant BSIs were increased at the non-pandemic Oncology Hospital. Pulsed field gel electrophoresis showed a polyclonal outbreak of CRAB in COVID-19 intensive care units. Antibiotic consumption rates were increased for almost all antibiotics, and was most significant for meropenem at both of the hospitals. Increased IDRs of CRAB and ARE BSIs as well as an increased consumption rate of broad-spectrum antibiotics emphasize the importance of a multimodal infection prevention strategy combined with an active antibiotic stewardship program.

Araştırmanın kavramsal çerçevesi özne, iktidar, direniş kavramlarına yönelik tanımlamalar ve açımlayıcı bilgilere yer verilerek kurulmuştur. Millî Eğitim Bakanlığına (MEB) bağlı eğitim kurumlarında öğretmenlerin tahakküm ilişkilerine ve özne olarak karşılaştıkları durumlara yönelik geliştirdikleri direniş stratejilerinin, Foucault ve Scott’un paradigmalarından yararlanılarak saptanmasıdır. Bu amaç çerçevesinde araştırma soruları şu şekilde belirlenmiştir: Öğretmenlerin direniş stratejisi olarak: 1. “İhlale” ilişkin görüşleri nelerdir? 2. Yeni nesil teknolojilere ve uygulamalara direniş, kaçma ve oyun performansına ilişkin görüşleri nelerdir? 3. Sahte uygunluk/sahte uyum gösterme ile ilgili görüşleri nelerdir?4. “Gizli senaryolara ilişkin görüşleri nelerdir? Çalışma nitel araştırma yöntemlerinden olgu bilim deseniyle gerçekleşmiştir. Araştırmada çalışma grubunu amaçlı örneklem ile belirlenen; Eskişehir il merkezindeki devlet okullarında ortaokul ve lise düzeyinde görev yapmakta olan, amaçlı örneklem ile seçilen 21 öğretmen oluşturmaktadır. Araştırmanın verileri, nitel araştırma tekniklerinden, araştırmacılar tarafından geliştirilen ve uzman görüşleri ile son hali verilen yarı yapılandırılmış görüşme formu ile toplanmıştır. Araştırma sonuçları genel olarak değerlendirildiğinde; öğretmenlerin ihlal başta olmak üzere, sahte uyum, rol yapma, öz denetim, gizli senaryoları bireysel direniş stratejileri olarak kullandıkları görülmektedir.

News-commenting in social media is a platform that offers an opportunity for online deliberation through argumentative discussion. Yet aggressive exchanges between commenters with clashing ideologies have become a prominent feature of online news-commenting. One example of the aggressive exchanges is the use of direct personal attacks among news-commenters, namely abusive ad hominem. In this paper, I aim to reveal the patterns of responses given to abusive ad hominem attacks by studying the comments to news items in Facebook. The reason is to shed light on how the discussion evolves after the ad hominem attack. The patterns that this paper illustrates are a summary of studying the responses to 20 ad hominem attacks that figure in the comments to news items topicalizing various social problems in Turkey. The examples were drawn from those that topicalise ‘violence against women in Turkey’. Three patterns were identified: (1) abusive ad hominem as a response to an abusive ad hominem attack; (2) refusing to carry on the discussion; and (3) critically evaluating the abusive ad hominem attack. These patterns show that the pragma-dialectical definition of the ad hominem fallacy proves to be functional in understanding its role in blocking the way to the resolution.

Sinema tarihi boyunca biçimci ve gerçekçi gelenekler sinemanın neyi anlattığını tanımlamak üzere çeşitli varsayımlar geliştirmiştir. Kameranın gerçeği anlatamayacağını savunan biçimciler, görüntünün manipülasyonu ile sanatsal etki yaratmayı amaçlamıştır. Bazin’in önderliğini yaptığı gerçekçiler ise kameranın gerçeği kaydetmenin eşsiz bir aracı olduğunu savunmuşlardır. Sinema kuramcıları gerçekçi ve biçimci gelenekler arasındaki tercihin nedenlerine yönelik eserler ortaya koymuşlardır. Anlatı sineması ve Hollywood özelinde düşünüldüğünde ise özellikle küreselleşen sinema sistemi içerisinde filmlerde gerçekçi ve biçimci öğelerin birlikte kullanılabildiğini söylemek mümkündür. Alfonso Cuaron Orozco, 1990’lı yılların sonunda dünya çapında yükselişe geçen Meksika sinemasında ve Hollywood’da ticari ve sanatsal alanda başarı kazanmış filmlere imza atmıştır. Bu çalışmada, çağdaş anlatı sinemasında biçimci ve gerçekçi yaklaşımların birlikte kullanılabileceği varsayımından hareketle, Cuaron’un Roma (2018) filmi mizansen öğeleri bağlamında yorumlayıcı ve betimleyici yöntemle çözümlenmiştir. Biçimci ve gerçekçi yaklaşımların Cuaron’un biçemine teknik ve estetik düzeydeki etkilerinin tespit edilmesi amaçlanmıştır. Çalışma sonucunda, Roma (2018) filmi ışığında yapılan değerlendirmede; yönetmenin gerçekçi ve biçimci öğeleri birlikte kullanarak özgün bir biçem oluşturduğu sonucuna varılmıştır.

21. yüzyılın başat edebiyat eğilimlerinden/tarzlarından biri olan Yeraltı edebiyatı özü itibariyle her türlü illegal ve gayriahlaki davranışın ve edimin kendine yer bulduğu, cinselliğin, şiddetin, müptezelliğin, anarşist ve köktenci bir yaklaşımla kotarıldığı; üslup bakımından ise argonun, küfrün, jargonun egemen olduğu bir edebiyattır. Tüm dünyada olduğu gibi Almanya’da da Yeraltı edebiyatı, özellikle Türkiyeli göçmen yazarların katkılarıyla son dönemlerde yaygınlık kazanmıştır. Almanya’da Yeraltı edebiyatı, esas olarak Nazi dönemindeki uygulamaların neticesinde gelişir. Dönemin koşulları; muhalif yazarlar açsından yeraltına çekilmek, hem içerik hem üslup hem de yayımlanma teknikleri bakımından “illegalleşmek” gibi Yeraltı edebiyatının temel kriterlerini kullanmayı zorunlu kılar. Her ne kadar Nazi rejiminin 1945’te yıkılmasıyla fiili anlamda gerekliliği ortadan kalksa da Yeraltı edebiyatı, bir tür ve eğilim olarak varlığını sürdürür. İşte Almanya’daki Yeraltı edebiyatı, yansımaları günümüze kadar süren bu ana izlek etrafında çeşitlenir ve genişler. Bu bağlamda yazarların odaklandığı bazı konular dikkat çekmektedir. Bunlar; 1960’lı yılların devrimci romantik ikliminden doğan Beat kuşağının öncülüğünü yaptığı anarşist tavrın edebiyata yansımaları, 1990’da iki Almanya’nın birleşmesiyle ortaya çıkan problemler ile işsizlik, ötekileştirme, ayrımcılık, ırkçı saldırıların yarattığı sorunlardır. Bu bağlamda Yeraltı edebiyatı tarzında eser veren Türk yazarların sayısının azımsanmayacak bir yekûna tekabül ettiğini söylemek gerekir. Çünkü üçüncü hatta dördüncü kuşağını oluşturan yaklaşık 10 milyonluk bir nüfusa sahip Türkiyelilerin hâlâ muhatap olmaktan kurtulamadıkları önyargılar, şiddete varan ırkçı saldırılar, ekonomik ve sosyopsikolojik sorunlar devam etmektedir. Nihayetinde bu makûs talihi tersine çevirmek için edebiyata sarılan yazarların; müesses nizamı sarsması, günlük dili yapısöküme uğratması, argoyu, küfrü ve cinselliği sansürsüzce kullanması, rap kültürden beslenmesi, edebi türleri amorflaştıran deneyselliklere meyletmesi kaçınılmazdır. Aşağılayıcı bir sıfat olarak kullanılan Kanak terimini itirazın ve isyanın alfabesi olarak yeniden üreten ve pejoratif anlamından uzaklaştırarak olumlu bir kimlik tanımına dönüştüren yazarların yolu Yeraltı edebiyatının paftalarıyla çakışmak zorundadır. Bu bağlamda Feridun Zaimoğlu’nun açtığı kanaldan gelerek sadece Türkiyelilerin değil; tüm göçmenlerin, ötekileştirilenlerin, kaybedenlerin, müptezellerin, iflah olmaz muhaliflerin çığlığına dönüşen Yeraltı edebiyatı; Deniz Utlu, Mutlu Ergün, Selim Özdoğan, Dilek Güngör ve Lütfiye Güzel gibi yazarların eserlerinde varlığını sürdürmeye devam etmektedir.

In Yevgeny Zamyatin’s We, the protagonist resists the regime in which he lives by engaging in writing/composition. D-503, the main protagonist, begins a journal that records his rebellious activity and movement towards individuality. The protagonist not only records rebellion, but the act of writing/composition is inextricably tied into the resistance it accompanies. In this paper, I will focus specifically on the protagonist of the novel by discussing the role of writing and language in the rebellion of the protagonist. I will also discuss the metafictional aspects of the novel and the effect of first-person narration on the production of this text.

Araştırmanın amacı, okul öncesi dönem çocuklarının çevre kirliliği algılarının resimleri üzerinden incelenerek ortaya konulmasıdır. Araştırmada, nitel veri toplama yöntemlerinden biri olan sanat temelli araştırma yöntemi kullanılmıştır. Araştırmaya, bir anaokulunun 5 yaş grubundan 17 çocuk katılmıştır. Veriler, çocuklardan alınan resim ve yarı-yapılandırılmış görüşme yoluyla toplanmıştır. Verilerin analizinde göstergebilimsel yöntem kullanılarak çocukların çevre kirliliği algıları ortaya konulmaya çalışılmıştır. Araştırmacılar tarafından resimler tek tek incelenerek her bir gösterge belirlenmiş, belirlenen her göstergenin karşılığında ise gösterilenler kodlanmıştır. Araştırmanın sonucunda, çocukların çevre kirliliğine yönelik çizdikleri resimlerde nesne, insan, araç, mekan, sembol, hayvan, besin maddesi, durum göstergelerini kullandıkları görülmektedir. Bu göstergelerin gösterenleri genellikle çöp kutuları, geri dönüşüm kutuları, besin artıkları, şişeler, çocuk, insan, adam ve kadından oluşmaktadır. Mekan olarak dış mekanlar ağırlıktayken; besin maddeleri olarak da paketli yiyecekler, sebze ve meyve gösterenleri kullanılmıştır. Gösterilenler ise çevreyi kirleten, çevreyi temizleyen, çevre dostu, çevreden etkilenen, iş birliği/yardımlaşma/çevreye duyarlılık ve çevre bilinci olmayan konularından oluşmaktadır. Çocukların 1’i su kirliliğine yönelik çizimler yaparken; 15’i karadaki kirlilik üzerine çizimler yapmıştır. Bir çocuk ise resminde hem su hem de kara kirliliğini ele almıştır. Ayrıca, hava kirliliğine yönelik çizimlere rastlanılmamıştır. Çevre kirliliği çoğunlukla plastik, ambalaj paketleri, kâğıtlar, cam atıklar, metal atıklar, çöp kutuları, geri dönüşüm kutuları, besin maddeleri üzerinden göstermişlerdir. Resimlerde genel olarak temizlik mutluluk olarak ifade edilirken; kirlilik üzgünlük olarak belirtilmiştir

Bu çalışma, son yıllarda artan kimlik ve etnisite tartışmalarına, yüzyıldan fazla zaman önce Türkiye topraklarına gelen Çerkes kimliği ışığında bir değerlendirme sunmak amacıyla hayata geçirilmiştir. Çerkesler 1800’lü yıllardan bu yana Türkiye’de varlık gösteren etnik guruplardan birini meydana getirmektedirler. Literatürdeki çeşitli kaynaklarda Çerkeslere, “Türkiye’deki mevcut kültüre en fazla uyum sağlayabilmiş etnik grup” olarak yer verilmiştir. Bu veri Çerkeslerin sosyal kimlik anlayışlarını ve kimlik tanımlamalarındaki dönüşümü inceleme gerekliliğini doğurmuş, bu çalışmada da bu inceleme, Sosyal Kimlik Kuramı bağlamında gerçekleştirilmiştir. Çalışmanın alan araştırması kısmında, etkin şekilde Kocaeli Kafkas Kültür Derneği’nde varlık gösteren bireylerin, kimlik ve aidiyet tanımlamaları sorgulanarak, Sosyal Kimlik Kuramı bağlamında değerlendirilmiştir. Çalışmanın neticesinde; bir kültürü ayakta tutan ve devamını sağlayan dil gibi en temel unsurlardan birini günümüze sağlıklı bir biçimde taşıyamamış olmasına rağmen, hâlâ etkili şekilde ayakta duran ve diğer kültür unsurlarını ve pratiklerini sürekli kılmayı başarmış olan Çerkes toplumunun, bu başarıyı nasıl elde ettiğine dair verilere ulaşılmış ve bu veriler sosyal kimlik kuramı bağlamında değerlendirilmiştir.

Bağdat, mezhep kavgalarının yoğun olarak yaşandığı bir şehir olagelmiştir. 3./9. yüzyılın sonlarında ve 4./10. yüzyılın başlarında iyice belirgin hale gelen bu kavgaların bir tarafında Şīʿīler, diğer tarafında Sunnīler yer almaktadır. Kavgaların dozu zaman zaman iyice şiddetlenmiş ve dinî merkezlere yönelik fiili bir müdahaleye evrilmiştir. Şīʿī inancı ve kültüründe özel bir yeri olan Berās̱ā Mescidi bu merkezlerden biridir. Makalede, Bağdat’ta Şīʿīlerle Sunnīler arasında ciddi gerilimlere neden olan Berās̱ā Mescidi’ne ilişkin apokaliptik bir rivayet analiz edilmiştir. Bu çerçevede; Şīʿīlerle Sunnīler arasında ciddi kavgaların yaşanmasına neden olan, bu nedenle de siyasi ve askerî müdahalelere maruz kalan, bazen el değiştiren, devlet eliyle yıktırılıp yerle bir edilen ve yine devlet eliyle tekrar inşa edilen bu meşhur mescidin rivayetlere yansıyan hikayesi tarih-hadis ilişkisi çerçevesinde değerlendirilmiştir.

This paper examines the use of dramatic techniques of storytelling and self-narration on the English stage in the late 16th and early 17th centuries, with an emphasis on Christopher Marlowe’s Tamburlaine the Great and John Webster’s The Duchess of Malfi. The playwrights of the period were negotiating their way in a new world in which language was a medium which was coming more and more to be respected, and those who could command it had the potential for advancement in ways never before conceivable. In the forefront of those negotiating for such a place through their dramaturgy were Christopher Marlowe and John Webster. They may be considered the instigators in the development of the self on the English stage in the early modern period through storytelling and self-narration as representational techniques. The paper also examines some of the profound changes in dramaturgy which took place in the period in question and which culminated in the drama of Marlowe and Webster.

Copyright of Zeitschrift für Kindschaftsrecht & Jugendhilfe (ZKJ) is the property of Reguvis Fachmedien GmbH and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

This study was conducted to determine the validity and reliability of the study quality of life scale. The research data was obtained from 209 health personnel working in a public hospital in the province of Gaziantep. 58% of the participants were female and 42% were male. 47% of participants is single and 42% of them are married. 37% of health care workers are between 21-30 years of age and 45% of them have an ungraduate degree. As of working status, 46% are nurses. SPSS 21 package program and AMOS programs were used to analyze the data. The validity and reliability scale was designed by Cacioppe (1980, 1984) to measure the quality of life. In this study, the cronbach alpha of the scale was found to be 0.92. Scale items were subjected to confirmatory factor analysis. As a result of the analysis; It is seen that the reliability value related to the development dimension is 0.70 and the mean variance value is below 0.50 and there is no discrimination and convergent validity about this dimension. It is seen that the data obtained related to other dimensions have discriminant and convergent validity of the scale.As a result, it is seen that the propositions about development dimension should be reviewed.