Search

Catálogo da Exposición Éxodo celebrada na NORMAL: Espazo de Intervención Cultural da UDC (A Coruña, 2018). Preséntase dentro da colección "Publicacións Institucionais", nº20, do Servizo de Publicacións da Universidade da Coruña. [Resumo] As guerras e os conflitos armados constitúen unha fonte moi importante de migracións forzadas e destrución, que deron lugar a crises humanitarias de inmensa magnitude. Os conflitos armados caracterízanse, tal e como especifican as Nacións Unidas, polos ataques deliberados contra civís, a transgresión xeneralizada dos dereitos humanos, as violacións e outros delitos sexuais, utilizados como arma de guerra contra mulleres e nenos, así como o desprazamento forzado de centos de miles de persoas.A resposta dos países de acollida foi moi diferente e diversa. En particular, a da Unión Europea, potenciada pola Declaración UE-Turquía do 18 de marzo do 2016, levou aos solicitantes de asilo a arriscar as súas vidas e chegar por medios irregulares en busca dun futuro. A omisión de responsabilidades e a indiferenza provocou que, desde o primeiro momento, a sociedade civil sexa a promotora dunha resposta necesaria por parte da cidadanía para paliar as deplorables condicións que soportan os desprazados. Con todo, tras varios anos de mobilización social, incidencia política e o traballo de miles de persoas e asociacións, aínda hoxe existen miles de familias retidas en campos de refuxiados e pasos fronteirizos en condicións máis que precarias. A estas alturas, é innegable a centralidade dás políticas europeas ao redor dá cuestión de seguridade co obxectivo de conter a ameaza de invasión en lugar de garantir ou benestar dous solicitantes de asilo, en cumprimento coa lexislación internacional. Esta lóxica provocou a aparición de condutas racistas e xenófobas contra a poboación migrante e solicitantes de asilo, concretamente unha crecente islamofobia. O labor de sensibilización e visibilización é, se cabe, máis necesaria agora que este feito perdeu presenza nos medios de comunicación, os cales apenas se fan eco das terribles condicións que aínda soportan todas as persoas atrapadas. Máis que nunca cremos necesario incidir na visibilización e concienciación desta realidade oculta e a historia silenciada de todas as súas vítimas. Neste senso, EXODO pretende poñer o foco de atención neste movemento migratorio, na intervención e respostas por parte dos diferentes países e as súas consecuencias e, sobre todo, nas vivencias e perspectivas dos afectados.

Titulación: Grao en Nutrición Humana e Dietética -- Materia: Garantía de Calidade Segundo a Conferencia do Perfil Profesional do Diplomado en Nutrición Humana e Dietética a titulación persegue como obxectivo xeral a formación de "un profesional da saúde,con titulación universitaria, recoñecido como un experto en alimentación, nutrición e dietética, con capacidade para intervir na alimentación dunha persoa ou grupo, desde os seguintes ámbitos de actuación: a nutrición na saúde e na enfermidade, o consello dietético, a investigación e a docencia, a saúde pública desde os organismos gobernamentais, as empresas do sector da alimentación, a restauración colectiva e social". A materia Garantía de Calidade serve para adquirir os coñecementos necesarios relativos á xestión da calidade en todos aqueles procesos nos que o dietista-nutricionista estea implicado, desde os diferentes campos nos que pode actuar.Esta materia é de vital importancia para a posterior implementación dalgúns dos obxectivos profesionais do Dietista- Nutricionista, que se relacionan a continuación:-asesorar no desenvolvemento, comercialización, etiquetaxe, comunicación e mercadotecnia dos produtos alimenticios de acordo ás necesidades sociais, os coñecementos científicos e a lexislación vixente;-interpretar os informes e expedientes administrativos en relación a un produto alimentario e ingredientes;-participar na xestión, organización e desenvolvemento dos servizos de alimentación;-intervir na calidade e seguridade alimentaria dos produtos, instalacións e procesos.Esta unidade didáctica encádrase na materia Garantía de Calidade correspondente ao terceiro curso do grao de Nutrición Humana e Dietética, que os alumnos teñen no segundo cuadrimestre. No mesmo curso, no primeiro cuadrimestre os alumnos cursan a materia Hixiene, Lexislación e Seguridade Alimentaria I, onde se lles explica que é a Seguridade Alimentaria, fálaselles do Codex Alimentarius, dos sistemas de aseguramento da calidade e das alertas alimentarias. Por tanto, cando chegan a Garantía de Calidade fixéronse conscientes xa da importancia dunha boa xestión da calidade nos diferentes aspectos e das bases nas que se fundamenta esta unidade didáctica. Comézase así encadrando a temática dentro do terreo da seguridade alimentaria, da problemática actual mundial na alimentación, de como se xestionan as crises alimentarias, para pasar a explicar cales son os protocolos nos que se basean as institucións e empresas alimentarias, que son a base desta unidade didáctica: a Xestión da Seguridade Alimentaria. Universidade de Santiago de Compostela. Servizo de Normalización Lingüística

No ADN das entidades que constitúen a Economía Social (ES) figuran varías características que permiten configurar un status distinto das empresas tradicionais. Entre elas destacan as seguintes: non se procura o lucro, se repercute os beneficios entre os partícipes, existe un control democrático, as aportacións se remuneran limitadamente e o reparto de bene-ficios basease na proporcionalidade. En consecuencia, as empresas que participan na ES son netamente distintas daquelas que operan dende a perspectiva mercantil. Nos últimos anos, e sobre todo nos momentos posteriores á situación de crise económica como a que estamos a vivir, comprobase un maior interese en potenciar as actividades da ES no sector primario. O anterior persigue varios obxectivos, entre os que destacan dous: a revitalización do eido rural, o que sen dubida favorecera a repoboación para combater o problema da “España vaciada” (Vaquero e Losa, 2020) e por outra banda, acadar un procedemento de explotación responsable, seguindo as directrices marcadas polos Obxectivos de Desenvolvemento Sostible (ODS) das Nacións Unidas, dentro dunha contorna que garanta un maior aproveitamento dos recursos locais tan presentes nas actividades agrícolas, gandeiras e forestais. Un exemplo deste tipo de actuacións son as Sociedades Agrarias de Transformación (SAT), que aglutinan nunha soa entidade todas as características previamente descritas. O anterior presenta unha maior importancia cando o peso económico e social do sector primario é elevado, como ocorre en Galicia, basta re-cordar que na nosa CA, o peso do sector agrario no Valor Engadido Bruto (VAB) e no em-prego representa o 3,4 % e o 3,8 % respectivamente (López-Iglesias, 2019). Esta porcentaxe sería do 6,9 % se consideramos o sector agroalimentario. Asemade, o sector primario re-sulta vital para mitigar o proceso de despoboamento da Galicia interior e frear a polarización económica cara a Galicia do litoral, ao anterior hai que engadir do papel que pode exercer para a conservación do medio natural (Informe Ardán, 2020). En consecuencia, compre abordar o papel das SAT en Galicia. Para iso, o esquema que seguirá será o seguinte. Tras esta introdución, o segundo apartado aborda o concepto e características destas entidades. A continuación, realizase a través dunha análise comparada, o estudo das SAT en Galicia. Posteriormente se prantexan unha serie de recomendacións que posibilitan valoran a importancia das SAT sobre o sector primario. Finaliza este estudo cunha serie de conclusións.

Traballo Fin de Grao en Medicina. Curso 2020-2021 Introdución: O tratamento da obesidade implica necesariamente conseguir un balance calórico negativo, para o cal é necesario realizar modificacións dietéticas que leven a que a inxesta calórica sexa inferior ao gasto enerxético. Nos últimos anos, foi adquirindo auxe, para o tratamento do exceso de peso, un tipo de restrición calórica denominada globalmente "xaxún intermitente", ou "restrición calórica intermitente". Calquera procedemento de perda de peso implica necesariamente unha modificación da composición corporal. É importante atopar o método que induza unha perda significativa de masa graxa e que, ao mesmo tempo, minimice a perda de masa magra. Obxectivos: O obxectivo do noso traballo é facer unha revisión sistemática dos posíbeis ensaios clínicos nos que se analizase o efecto do xaxún intermitente, non só sobre a perda de peso, senón tamén sobre os cambios na composición corporal, co obxecto de poder establecer se a perda de peso do xaxún intermitente é saudábel ou non. Metodoloxía: Realizouse unha busca bibliográfica sistemática na base de datos PubMed. Resultados: Incluíronse 16 artigos na revisión. Os réximes de xaxún intermitente diferiron dun estudo a outro (xaxún días alternos, xaxún dous días á semana consecutivos...), así como a duración dos estudos, que tamén presentou unha ampla variedade. Os resultados mostran que o xaxún intermitente produce unha perda de peso significativa e mellora de parámetros cardiometabólicos e na composición corporal, aínda que as diferenzas coa restrición continua non sempre resultaron significativas, é máis, a maior parte dos estudos establecen comparacións similares. Conclusións: O xaxún intermitente é unha opción eficaz e segura para o tratamento da obesidade, mais non superior á restrición enerxética continua, pois produce melloras similares na perda de peso, variábeis cardiometabólicas e na composición corporal. Así mesmo, son necesarios máis estudos para avaliar a adherencia e seguridade do xaxún intermitente e establecer posibles diferenzas coa restrición diaria que puideron quedar enmascaradas polas limitacións presentes dos estudos, como o escaso número de participantes ou a falta de representatividade de poboacións como as de idade avanzada ou cun IMC dentro da normalidade Introducción: El tratamiento de la obesidad implica necesariamente conseguir un balance calórico negativo, para el cual es necesario realizar modificaciones dietéticas que lleven a que la ingesta calórica sea inferior al gasto energético. En los últimos años, fue adquiriendo auge, para el tratamiento del exceso de peso, un tipo de restricción calórica denominada globalmente "ayuno intermitente", o "restricción calórica intermitente". Cualquier procedimiento de pérdida de peso implica necesariamente una modificación de la composición corporal. Es importante encontrar el método que induzca una pérdida significativa de masa grasa y que, al mismo tiempo, minimice la pérdida de masa magra. Objetivos: El objetivo de nuestro trabajo es hacer una revisión sistemática de los posibles ensayos clínicos en los que se hubiese analizado el efecto del ayuno intermitente, no solo sobre la pérdida de peso, sino también sobre los cambios en la composición corporal, con objeto de poder establecer si la pérdida de peso del ayuno intermitente es saludable o no. Metodología: Se ha realizado una búsqueda bibliográfica sistemática en la base de datos PubMed. Resultados: Se han incluido 16 artículos en la revisión. Los regímenes de ayuno intermitente difirieron de un estudio a outro (ayuno días alternos, ayuno dos días a la semana consecutivos...), así como la duración de los estudios, que tamén presentó una amplia variedad. Los resultados muestran que el ayuno intermitente produce una pérdida de peso significativa y mejora de parámetros cardiometabólicos y en la composición corporal, aunque las diferencias con la restricción continua no siempre resultaron significativas, es más, la mayor parte de los estudios establecen comparaciones similares. Conclusiones: El ayuno intermitente es una opción eficaz y segura para el tratamiento de la obesidad, mas no superior a la restricción energética continua, pues produce mejoras similares en la pérdida de peso, variables cardiometabólicas y en la composición corporal. Asimismo, son necesarios más estudios para evaluar la adherencia y seguridad del ayuno intermitente y establecer posibles diferencias con la restricción diaria que pudieron quedaron enmascaradas por las limitaciones presentes de los estudios, como el escaso número de participantes o la falta de representatividad de algunas poblaciones como las de edad avanzada o con un IMC dentro de la normalidad Introduction: The treatment of obesity necessarily involves achieving a negative caloric balance, for which it is necessary to make dietary modifications that lead to caloric intake being lower than energy expenditure. In recent years, a type of caloric restriction globally known as "intermittent fasting" or "intermittent caloric restriction" has been gaining popularity for the treatment of excess weight. Any weight loss procedure necessarily involves a modification of body composition. It is important to find the method that induces a significant loss of fat mass while minimizing the loss of lean mass. Objectives: The aim of our study is to make a systematic review of possible clinical trials in which the effect of intermittent fasting has been analyzed, not only on weight loss, but also on changes in body composition, in order to be able to establish whether intermittent fasting weight loss is healthy or not. Methodology: A systematic literature search was carried out in the PubMed database. Results: 16 articles were included in this review. Intermittent fasting regimens differed between studies (alternate-day fasting, fasting two consecutive days a week...), as well as the duration of the studies, which also presented a wide variety. The results show that intermittent fasting produces significant weight loss and improvement in cardiometabolic parameters and in body composition, although the differences with continuous restriction were not always significant, what is more, most of the studies establish similar comparisons. Conclusions: Intermittent fasting is an effective and safe option for the treatment of obesity, but not superior to continuous energy restriction, since it produces similar improvements in weight loss, cardiometabolic variables and body composition. Further studies are needed to evaluate the adherence and safety of intermittent fasting and to establish possible differences with daily restriction that may have been masked by the present limitations of the studies, such as the small number of participants or the lack of representativeness of some populations such as those of advanced age or with a BMI within the normal range

Introdución: A Lei 5/2011, do 29 de marzo, de economía social, permitiu establecer a nivel estatal os principios orientadores deste eido da economía, contribuíndo á súa visibilidade e recoñecemento. Posteriormente, algunhas Comunidades Autónomas (CC. AA.) foron aprobando a súa propia normativa. Este foi o caso de Galicia, que coa Lei 6/2016, do 4 de maio, de economía social, adapta a norma estatal á nosa realidade autonómica (Bastida et al., 2019; Vaquero e Bastida, 2021). En concreto, no seu segundo capítulo permite identificar as entidades que conforman a Economía Social (ES) e no artigo 6 incorpora as comunidades e mancomunidades de montes veciñais en man común. Ao anterior compre engadir a normativa específica en esta materia, tanto a nivel estatal coma para Galicia: a Lei 55/1980, de 11 de novembro, de montes veciñais en man común e a Lei 13/1989 de 10 de outubro, de montes veciñais en man común, respectivamente (Bastida e Vaquero, 2019; 2020; 2021; Vaquero e Bastida, 2021). No presente capítulo tratárase de describir a situación en Galicia das comunidades e mancomunidades de montes veciñais en man común como parte do tecido da ES. A continuación, analizase a situación dos montes veciñais de man común (MVMC), para posteriormente afondar no estudo das comunidades de montes veciñais de man común (CMVMC). O cuarto apartado sitúa a análise nas mancomunidades de montes veciñais de man común (MMVMC). O capítulo remata cunha serie de recomendacións e conclusións.