Search

The article discusses the consequences of participatory actions in a museum exemplified by the Find Art exhibition presented at the Muzeum Sztuki Lodz in 2017. It focuses on the transformative impact of participatory projects on museum culture and organizational structure. Museums have shifted from collection-driven entities to audience-oriented institutions, blurring lines between entertainment, education, and cultural heritage. The author highlights the changing paradigm of museums from old to new museology, critiquing power structures within museums. Based on the analysis of the Find Art exhibition the author argues that participatory projects reconfigure a museum institution, creating a Protean community of multi-functional collaborations that challenge conventional museum roles. He suggests a post-critical approach, defining a “distributed museum,” where networks of dependencies redefine the museum’s role beyond traditional boundaries. The author acknowledges the diverse contributions within the distributed museum, encompassing both formal and informal entities and addresses potential implications of exploitation within this dynamic community.

Artykuł, po szczegółowych analizach tekstów źródłowych, doprecyzowuje wnioski M. Simonettiego o roli biskupów i prezbiterów we wspólnotach wczesnochrześcijańskich I i II wieku. Po pierwsze, termin πρεσβύτερος i jego funkcja pojawia się we wspólnotach założonych przez św. Pawła za jego życia, który sam ustanawiał prezbiterów „starszych” w różnych Kościołach Azji Mniejszej więc nie miał oporu jak sugeruje Simonetti stosowania terminologii rozpowszechnionej w judaizmie. Po drugie, Simonetti przyjmuje, że w Listach Pasterskich obecny jest episkopat monarchiczny, co zakłada, że termin πρεσβύτερος tam obecny należy rozumieć jako drugi stopień hierarchii a nie „starszy”. Nie jest to do końca takie oczywiste. Niekiedy odnosi się wrażenie, że nadal zachowuje on znaczenie „starszy”. I po trzecie, przedstawiona rekonstrukcja ma sens pod warunkiem, że przez termin πρεσβύτεροι będziemy rozumieli „starszych”, a nie drugi stopień kapłaństwa. To zaś nie wybrzemiewa w jego opracowaniach jednoznacznie. Natomiast jeśli termin πρεσβύτεροι rozumiemy jako drugi stopień kapłaństwa, a sam proces przebiegał w ten sposób, że najpierw kierowały wspólnotami kolegia kapłanów, a potem zostali oni wyparci przez jednego biskupa albo spośród nich wyłonił się episkopat monarchiczny, zaś kapłani zostali zepchnięci do drugiegio rzędu i do roli współpracowników biskupa, to takiego procesu nie potwierdzają źródła I i II wieku.

Review of the book: A.G. Cristaudo, Giustino e la protoortodossia Giovannea. Il superamento della cristologia pneumatica e la nascita della teologia del Logos, Institutum Patristicum Augustinianum – Nerbini International, Roma 2023.

Review of the book: W. Varner, The Apostolic Fathers. An Introduction and Translation, T&T Clark, London 2023.

Opracowanie stawia sobie za cel analizę tekstów Justyna, Tacjana i Atenagorasa na temat aniołów. Czynię to w trzech punktach: stworzenie aniołów przez Boga/Logos jako istot wolnych (1); zadania aniołów (2) oraz grzech aniołów i ostateczne unicestwienie demonów/złych aniołów. Wszyscy trzej autorzy podkreślają, że Bóg stworzył aniołów i ludzi jako istoty wolne, a więc też odpowiedzialne za swoje czyny i powierzył im opiekę nad ludźmi i swoim stworzeniem. Niektóre jednak anioły dały się zwieść pierwszemu aniołowi (Tacjan) czy mocy wrogiej (Atenagoras), który dał się ponieść próżnej chwale, zerwał wszelkie więzy zależności od Niego i chciał zawłaszczyć bóstwo. Zamienił się w demona, a jego zwolennicy w zastęp demonów. Atenagoras łączy koncepcję Tacjana i Justyna stwierdzając, że moc/duch, której Bóg powierzył zarząd nad materią i jej formami, znieważyła istotę swojego bytu i powierzoną jej władzę, zaś aniołowie z pierwszego sklepienia zgrzeszyli współżyciem z kobietami z czego narodzili się giganci. Koncepcja grzechu aniołów Tacjana i Atenagrasa jest zdecydowanie mniej mityczna niż Justyna. Według Tacjana i Atenagorasa ten stan upadku aniołów jest nieodwracalny.

The research examines the challenges and effectiveness of IT tools used in the mining industry for forecasting production parameters, a crucial aspect as mining operations become increasingly complex. Accurate forecasting is essential not only for optimizing efficiency, safety, and profitability but also for managing the high risks associated with the construction and operation of mining plants, which require long-term financial security and flexible production management. The study explores various IT solutions, such as advanced data analytics, machine learning algorithms, and simulation models, employed to predict key production parameters like ore quality, equipment performance, and resource availability. However, significant challenges, such as data quality issues, the integration of diverse data sources, and the need for specialized expertise, pose obstacles to the effective use of these tools. Despite these challenges, the research finds that IT tools can lead to more accurate forecasting, improved decision-making, and enhanced operational planning, provided that technical and organizational hurdles are addressed. The paper also highlights the importance of modern IT tools in mining production scheduling, demonstrating their advantages over older tools like MS Excel. By presenting examples from coal and copper ore deposits, the study shows that these modern tools not only increase the accuracy of production forecasts but also enable the creation of multiple scenarios and the rapid modification of schedules, which are key to maintaining the competitiveness and liquidity of mining companies.

This paper explores the utilization of mine structural models in optimizing operations at the “Pniówek” coal mine, focusing specifically on monthly data regarding the proportion of barren rock extracted alongside coal and its origins. Highlighting the significance of monitoring barren rock extraction in underground mining, with “Pniówek” serving as a case study, the article delves into the adverse effects of excessive barren rock in the Coal Mechanical Processing Plant feed and its consequent impact on daily plant performance. Furthermore, it elucidates the journey of excavated material from longwall extraction through processing plant operations to the final products. Subsequently, the paper presents a detailed analysis of coal yield, its composition, and a graphical representation of gangue proportions using Gantt charts. Additionally, it provides insights into forecasting gangue proportions in extraction, along with methods for interpreting and leveraging the obtained information for further operational optimization.

While planning the exploitation of a deposit, the volume and quality of coal in the longwall parcels are taken into consideration, however, designers must consider many other aspects and among them, the influence of the planned mining on the ground surface. This article presents the possibility of using the Subsidence module, integrated with mining planning tools, to perform approximate analyses of the mining influence on the surface. The assumptions of the calculation model used in the module are presented, including the general characteristics of the influence function used for forecasting. The results of the prognosis for two longwalls were compared to a reference solution routinely used to perform this type of prognosis. The differences resulting from the use of a simpler calculation model and a different method of calculating horizontal displacements were characterized. The advantages of integrating spatial data about the deposit, the projected exploitation, and its effects, which allowed a much faster assessment of the scale of projected deformations and basing the calculations on detailed geological and mining data, were also presented.

Budynek archiwum państwowego to miejsce służące przede wszystkim długoterminowej ochronie materiałów archiwalnych. Musi także spełniać wymagania stawiane przyjaznej instytucji publicznej, związane z obsługą i zaspokajaniem różnorodnych potrzeb użytkowników w zakresie działalności prowadzonej przez archiwa. Pełnione przez archiwa funkcje determinują, już na etapie opracowywania koncepcji, a następnie dokumentacji projektowej, kwestie konstrukcji, wyposażenia oraz zastosowanych instalacji i technologii. Szczególne znaczenie w przypadku archiwum państwowego mają pomieszczenia magazynowe, służące przechowywaniu materiałów archiwalnych. W wypadku nowej siedziby Archiwum Narodowego w Krakowie, dla ośmiokondygnacyjnego segmentu magazynowego opracowano koncepcję z pasywną regulacją klimatu. Jest on wyodrębnioną strukturą, w której nie ma stałych stanowisk pracy, a pasywną stabilizację mikroklimatu zapewniono w znacznym stopniu przez przemyślane rozwiązania budowlane: dobrą izolację termiczną, wysoką szczelność przegród zewnętrznych oraz wykonanie powierzchni architektonicznych z porowatych materiałów o dobrej zdolność do wymiany pary wodnej. Temperatura we wnętrzu magazynu podąża za rocznym cyklem zmian temperatury na zewnątrz, a wilgotność względna utrzymuje się samoistnie na optymalnym poziomie około 50% przez znaczną część roku. W porze ciepłej powietrze jest osuszane. Suche warunki i niska w porze zimnej temperatura ograniczają szybkość degradacji materiałów archiwalnych.

Celem artykułu jest ukazanie, jaką rolę odgrywało meszne w uposażeniu plebanów kościołów parafialnych funkcjonujących na terenie diecezji krakowskiej w pierwszej połowie XVI wieku. Meszne było daniną, która na ziemiach polskich pojawiła się wraz z kolonizacją na prawie niemieckim. Najczęściej uiszczane było w dniu św. Marcina, czyli 11 listopada, w ziarnie zbóż, z reguły w równych ilościach żyta i owsa. W dotychczasowej literaturze znaczeniem tej daniny dla budżetów plebańskich zajmowano się marginalnie. Wskazywano, że mogła ona w niektórych przypadkach mieć istotny wpływ na funkcjonowanie parafii, jednak najczęściej stanowiła raczej niewielki element dochodu i z tego powodu była przez niektórych autorów bagatelizowana. Źródłem pozwalającym zorientować się w rzeczywistej rola mesznego w funkcjonowaniu parafii diecezji krakowskiej pierwszej połowy XVI wieki jest tzw. Liber retaxationum z 1529 roku. Odnotowano w niej elementy składowe uposażenia plebańskiego niemal wszystkich parafii funkcjonujących wówczas na terenie diecezji krakowskiej. Zebrane wyniki wskazują, że meszne znajdowało się w uposażeniu 45% parafii, a w przypadku aż 30% stanowiło najważniejszy składnik uposażenia. W tej sytuacji nie ulega wątpliwości, że wpływy z niego warunkowały funkcjonowanie parafii. W konsekwencji można stwierdzić, że meszne w istotnym stopniu przyczyniło się do rozwoju średniowiecznej sieci parafialnej w diecezji krakowskiej.

In the whole world, independently of the country, we observe the process of media concentration. More and more huge consortia and media groups are being created. This often causes small, individual, autonomous titles, portals, radio or television stations to be displaced. This process of media evolution also affects religious media. An example of this could be the America Media consortium, with headquarters in New York. It belongs to the Jesuits, the Catholic order, and it is administered and developed by the same order. This descriptive study presents the process of the evolutionary transformation of America weekly magazine, which is over 100-years old, into a multi-dimensional media platform with a global scope. The new and modern media consortium is developing the wonderful history of the printed Catholic magazine. It is present in all the most important media areas: magazine, radio, television and internet. According to global trends, a key factor in America Media is the social media through which they bring a large number of readers, listeners and viewers. Most popular are radio podcasts and TV interviews available via Facebook and the YouTube channel. This evolutionary process is presented in the context of variety of Catholic American media. The specific elements of the mission of the Catholic consortium, the adopted development strategy, possible perspectives of this media complex in the near future, and existing difficulties are also discussed in this paper. The study was largely based on a visit made to America Media headquarters in October 2018.

The author draws attention to the consideration of the complexity of civil participation in deliberative democracy, indicating that the legislator assumed that dialogue is to be a way of existence, and thus the basis of any social situation in the state. State authorities appointed to serve the people and the common good have to ask citizens about their position in the case, not in order to obtain the desired response, thus emphasizing the departure from the monologue culture in favor of dialogue and communication with the public. The author claims that the normative foundations of the community state are linked by the conviction that public values and purposes are established in the communication process. In this approach, it is important to achieve public purposes and the quality of their achievement, its constructive features are: network, multi-level management, conciliation, participation. The basic mechanisms of action of this type of state are: deliberation, compromise and arrangements are made in the social networks – the dominant type of management of public affairs in this model is co-management. Solicitude of the state as a common good obliges not only a citizen, but means that a citizen has the right to expect that public authority will act so that the Republic of Poland can be considered a common good by citizens. Referring to literature, the author notes that deliberative democracy and its concept put more emphasis on the importance of conversation, discussion and debate on democratic practice than on the importance of voting. Its supporters argue that the debate improves the quality of collective decisions and increases the chances of their acceptance. Varieties of deliberative democracy range from accentuating local representation to reinforcing the debate within representative legislative bodies. The article points out the differences between discourse and deliberation. Moreover, the forms of civic participation and civic participation techniques used in Poland are presented. We have come to live in times when communication, both traditional and with the help of modern media, plays a significant role in shaping societies. It is important to understand the basic laws guiding communication, the ability to properly form interpersonal relationships, cognize the factors affecting the quality of messages transmitted, the technique of freedom of expression, the skill of persuasion and argumentation. The correct perception of the essence of dialogue in a deliberative democracy is its foundation, especially when it concerns institutions aimed at turning natural and legal persons to public decision-making process. Considering the literature, it was found that new participative solutions, primarily the ability to dialogue, could prevent a democratic deficit and also indicated that that civic participation impacts on the creation of deliberative democracy.

Celem artykułu jest charakterystyka, pochodzącego z roku 1724, utworu Dialogus pro Magna Feria Sexta, który ogłosił, poprzedzając go słowem wstępnym, Wiktor Gomulicki w roku 1901 na łamach Wędrowca, w numerach 13–18. Powstały najprawdopodobniej w środowisku jezuickim, w czasie, który badacze nazywają okresem późnego baroku dialog, stanowi alegoryczną, dydaktyczno – moralizatorską prezentację pasyjnych wydarzeń oraz sposobów ich oddziaływania na odbiorców. Omówienie dialogu, jego przeznaczenia oraz funkcjonowania, dokonane zostało z uwzględnieniem tradycji literackiej oraz uwypukleniem jego związku z ówczesną konwencją literacką i teatralną, ze specyfiką wyodrębnianych przez badaczy modeli religijnych widowisk tego czasu. Akt drugi sztuki, będący moralitetem, zawiera charakterystyczny dla literatury średniowiecznej, następnie podejmowany i wielorako powtarzany w wiekach XVI i XVII, motyw trzech nieprzyjaciół człowieka: szatana, świata i ciała. Akt trzeci, będący lamentem i opłakiwaniem Męki i Śmierci Chrystusa, stanowi skierowane do grzesznika wezwanie do wewnętrznego rozmyślania nad dokonanym dziełem odkupienia oraz do podjęcia pokuty za swoje grzechy. Prezentowany utwór, poddany kryteriom klasyfikacyjnym oraz zabiegom analityczno-interpretacyjnym, wpisuje się stylistycznie i ideowo w alegoryczne widowiska, jest przykładem wyraźnie wyodrębnionego przez Juliana Lewańskiego dialogu dewocyjnego, który w sposób zdecydowany ciąży ku liturgiczno-kontemplacyjnemu charakterowi.

Przedmiotem artykułu jest ogólna relacja między różnymi modelami ludzkiej natury a możliwymi różnymi sensami kreatywności. Gówna teza stwierdza, że ze względu na różne możliwe znaczenia nowości oraz związanej z nią kreatywności nie istnieje taki model, który by wykluczał możliwość zachowań kreatywnych. Jednakże najbardziej skrajny sens kreatywności zawierają tylko te modele, które negują materialną naturę człowieka określonej materialnie. W celu uzasadnienia takiego ujęcia odwołuję się szczególnie do koncepcji J. Ortegi oraz J.-P. Sartre’a.

Only five presidential messages led to formally declared wars in the history of the USA. While attempting to shed some light on the role of discourse in the origins of armed conflicts, the contribution explores a selection of textual aspects of war discourse on the basis of President Woodrow Wilson’s Address to Congress Requesting a Declaration of War Against Germany. The address is analysed in the context of the remaining four presidential messages delivered before the formally declared wars by J. Madison, J. Polk, W. McKinley and F. D. Roosevelt. The first section of the paper gives a short description of the relevant theoretical foundations of the analysis. In the second section the methodological underpinnings of the analysis are established (Fairclough, 1992; Chruszczewski, 2002). The problematic of readability of texts is introduced and it is followed by the introduction of the typology of arguments devised by Chruszczewski (2003). In the third section the analysis of the presidential speech is preceded by a brief overview of Wilson’s presidency. Following the presentation of the results of the readability test, the structure of a general model of argument development is presented and the results of the analysis are discussed with focus on the semantic content of Wilson’s Address as well as on the reasons for the continual increase in the readability of the five consecutive presidential war messages.

Artykuł dotyczy związków dostrzegalnych pomiędzy lokacją wsi Skrzyszów, a fundacją parafii w tej miejscowości. Skrzyszów w początkach XIV w. należał do Leonarda s. Dzierżysława, h. Rawa. Przed 17 lipca 1331 r. przeszedł na własność Spycimira h. Leliwa, ówczesnego kasztelana wiślic­kiego. Niedługo później nowy właściciel postanowił powiększyć wieś. W tym celu 4 maja 1333 r. wystawił dokument, mocą którego Konrad, wójt Lipnika miał osadzić kmieci na gruntach leśnych przylegających do Skrzyszowa. Była to zatem lokacja na tzw. surowym korzeniu. W odnośnym dokumencie zna­lazło się także nadanie na rzecz kościoła. Świątynia skrzyszowska powstała już przed 1331 r., a w 1333 r. posłużyła Spycimirowi jako punkt orientacyj­ny dla planowania dalszej rozbudowy wsi. Świątynia ta została wzniesiona na skraju starszej części wsi, za którą w 1333 r. osiedlono nowych osadni­ków. Analiza wiadomości płynących głównie ze źródeł kościelnych pozwala formułować teorie na temat etapów rozwoju Skrzyszowa w średniowieczu. W świetle zgromadzonego materiału wydaje się, że w najwcześniejszym okre­sie wieś rozlokowana była wzdłuż koryta rzeki Wątok, zwanej wówczas Tru­siną i obejmowała tereny sąsiadujące z od północnego-zachodu z przedmie­ściami lokowanego w 1330 r. miasta Tarnów. Po 1333 r. do istniejącej części Skrzyszowa dołączono tereny rozciągające się w górę biegu Wątoka. W ten sposób wieś uzyskała kształt, jaki w ogólnym zarysie zachowała do dzisiaj. Ambitny plan Spycimira lokowania wsi na 100 łanach został zrealizowany jedynie w części. W XVI w. starsza i nowsza część Skrzyszowa obejmowała jedynie około ⅓ tego areału.

Pierwsze próby lokalizacji Strydonu Hieronima w XVII wieku oparte były na podobieństwach w brzmieniu nazw niektórych dzisiejszych miejscowości z antycznym Strydonem oraz uwarunkowane bardziej lokalnym patriotyzmem niż rygorem naukowym. W ten sposób utożsamiano Strydon ze Zdrinja/Sdringa w Istrii, z Zrin w Medumurje w Panonii albo ze Strigovo w Dalmacji. Frane Bulić opierając się na opisie Hieronima z De viris illustribus zaproponował Grahovo, ale ta hipoteza została przez większość badaczy odrzucona. Najbardziej przekonująca okazała się hipoteza Mate Suića według której Strydon leżał w Dalmacji, a konkretnie w Liburni, zaś w sensie administracji państwowej i kościelnej przynależał do miasta Tarsatica, dzisiejsza Rjeka w Chorwacji. Najnowsza hipoteza Lujo Magnetića, który proponuje postrzegać pogranicze, o którym wspomina Hieronim jako pogranicze między Dalmacją a Panonia Secunda, czyli na terenie dzisiejszej Bośni-Hercegowiny, na linii powyżej Bania-Luka – Doboj nie przekonuje.

Dwunasta księga „Etymologii” jest, jak wiemy, poświęcona opisom zwierząt (podzielonych na osiem grup). Isidor z Sewilli, opierając się na wcześniejszych relacjach, czerpał z tych źródeł najważniejsze elementy charakteryzujące poszczególne stworzenia. Dwunasta księga zbiera i niejako kumuluje starożytne i wczesnochrześcijańskie poglądy na temat naturalnych kształtów ciała, sposobów zachowania i reakcji zwierząt. Podczas prezentacji niektórych z nich biskup Sewilli wyraźnie wyakcentował te ich cechy – przedstawione w dostępnych mu źródłach – które w jego interpretacji były bądź wspólne dla ludzi i zwierząt, bądź też były podobne do cech ludzkich. Izydor pokazał w ten sposób wiele cech ze sfery psycho-mentalnej i moralnej u takich zwierząt jak: bos, canis, delfinus, elephantus, equus, formica, iricius, leo, serpens i simia. W mniejszym zaś stopniu wskazywał na podobieństwo cech somatycznych u ludzi i ptaków (coturnix, pica, psittacus) oraz na analogie w życiu „społecznym” ludzi, owadów i ptaków (apis, ciconia). Wydaje się, że zwracanie uwagi na cechy wspólne zwierząt, owadów i ludzi było ważnym elementem w Izydorowym postrzeganiu świata zwierząt. Jest to również jedna ze szczególnych cech jego szeroko rozumianej antropologii.

Artykuł przedstawia krótki opis dzieła jako zbioru tekstów biblijnych skupionych wokół tematów: Prawo Mojżeszowe (ksiega I), chrystologia (księga II) i cnoty chrześcijańskie (księga III) a także ocenę wersji tekstu biblijnego, który Cyprian cytuje. Sondażowe badanie porównawcze pokazało, że Cyprian używał innej wersji tekstu biblijnego niż ta, która później stała się częścią Wulgaty Hieronima. Po drugie, dzieło Cypriana jest samodzielnym traktatem, niezależnym od Adversus Iudaeos Tertuliana, napisanym na prośbę Kwiriniusza, który stawiał sobie za cel dostarczyć adresatowi i innym chrześcijanom kartagińskim narzędzia w postaci tekstów biblijnych użytecznych w polemice z wzrastajacym prozelityzmem żydowskim. Pismo dobrze wpisuje się w kontekst historyczny polowy III wieku, kiedy to wcześniejsze dobre relacje pomiędzy chrześcijanami a Żydami w Afryce Północnej, jak to potwierdzają groby chrześcijanskie odkryte w nekropoliach żydowskich albo inskypcje łączące krzyż i menorę, zaczynają się psuć z powodu na rosnący prozelityzm żydowski i jednocześnie wzrost wspólnoty chrześcijańskiej.

Rapid technological changes, which are mainly the result of the progress in computer technology, in the last decades of the twentieth century, have touched every area of life and have enforced numerous innovations. Modern ways of communication and exchange of information, especially the development of social media, have led to a significant and complex transformation of the traditional media. Practically all media companies around the world, in order to maintain their position on the market, have had to make decisive modifications of their ways of working. On one hand they remained available to the users of traditional media, but on the other hand, they look for effective ways of reaching all those who are using only new ways. Similarly, the Vatican media could not remain indifferent to the issues mentioned above. For several years the Vatican has initiated a process of preparation for a general reform of its media institutions. However, these works have accelerated at a great rate during the pontificate of Pope Francis. The reform of the Vatican media is not an easy task. It concerns several independent institutions. Each one of them has their own history and way of announcing the Gospel. The widespread computerization, especially the development of the internet and social media, has also forced the Vatican to reflect on new ways of communicating. Among many questions, the most important were about the effectiveness of evangelization through the media, the ways of spreading the Pope’s message around the world to as many faithful as possible, and about the costs of necessary investments that would allow further, dynamic development and effective functioning of the Vatican media. After the resignation of Pope Benedict XVI, the problems of the reform of the Roman Curia and the necessary savings were raised again during the discussions of the cardinals on the congregations preceding conclave. It became clear that the structural changes in the Vatican would be one of the challenges which would face the next successor of St. Peter. As from the very start of his pontificate, Pope Francis emphasized the necessity of the deep reform of the Roman Curia. The evaluation of the entire media structure of the Vatican was one of the first reforms to be tackled. The reform of the Vatican media has already begun. In the Apostolic Letter as a Motu Proprio, published on June 27, 2015, Francis set up the new Vatican dicastery: The Secretariat for Communication. The plan of changes in the Vatican media prepares for the possibility of any difficulties and turbulences. A four­‑year restructuring process was planned. The year 2015 was dedicated to the creation, elaboration and consolidation of the new Vatican media structure. And it really happened. During the next year, 2016, a common administration for the two major institutions which depended on the new dicastery: the Vatican Radio and the Vatican Television Center, was established. During the year 2017 a similar restructuring process is expected in the next four Vatican media institutions: the Vatican Printing Press, the Photo Service, “L’Osservatore Romano” and the Vatican Publishing House. The process of restructuring of the Vatican media is expected to be completed by the end of 2018. Many details of these changes are raising many questions and concerns, especially among the employees of existing media entities. However, the real questions concern the effectiveness of the new system.

Zasadnicze pytanie brzmi: Co wynika ze związku sztuki i medycyny? Co jest przedmiotem „sztuki medycznej” i jakie posiada ona cechy? W trzech częściach artykułu zostały przybliżone aspekty: historyczno-techniczny, artystyczny i filozoficzny. Istotny jest wymiar drugi, gdyż dotyczy sztuki XX wieku, dla której związek z medycyną okazał się odsłonięciem nowego wymiaru egzystencjalnych problemów. Cielesność, choroba, cierpienie wciąż są tabu w kulturze Zachodu. Artysta jest terapeutą, odsłania i oswaja, budzi odrazę i zaciekawia. Jest też dla siebie pacjentem, cierpi i dzieli się bólem, lęka się i oswaja z nieuniknionym.

Artykuł ukazuje proces powstawania struktury eklezjalnej w Ewangelii według św. Marka, począwszy od powstania pierwszej wspólnoty domowego Kościoła w oparciu o οἰκία Szymona i Andrzeja (por. Mk 1,29) do momentu spotkania w czasie pierwszego cudu rozmnożenia chlebów i ryb (por. Mk 6,34-44), podobnych wspólnot powstałych na terenie Galilei. Inspiracją do takiej interpretacji tej części Ewangelii według św. Marka był dla nas pierwszy zachowany komentarz do tejże Ewangelii autorstwa Hieronima ze Strydonu. Autor, komentując uzdrowienie niewidomego z Betsaidy (por. Mk 8,22-26), ukazał „dom” jako symbol Kościoła i przedstawił metodę interpretacji Pisma, dzięki której można tak odczytać przesłanie Ewangelii Marka.

RESEARCH OBJECTIVE: The goal of the article is to identify the most significant factors that influence the general trends towards the new dimension of university-business partnerships. THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: The authors state that modernization processes are essential for social development based on two paradigms: the new paradigm of development policy and the knowledge-based economy paradigm. Authors based their assumptions on the rational choice theory, as well as network institutionalism. The preliminary results of the research were based on 23 individual in-depth interviews with representatives of research institutions, universities and entrepreneurs’ associations, in four cities in Poland (Cracow, Poznan, Warsaw, Wroclaw). THE PROCESS OF ARGUMENTATION: The new goal of development policy is not only the growth of GDP per capita, but also the raise of living standards. Many of the premises are planted in the modern understanding of global economy, based on knowledge-based economy paradigm, according to which the key ability is to implement research into service and production processes (Błaszczyk et al., p. 70), and university-business partnerships might be the right instrument to achieve that to a greater extent. RESEARCH RESULTS: On the basis of the preliminary research results presented in the article the authors have come to the conclusions that there are three specific levels, within which processes of social change take place, in case of university-business partnerships: 1. culture/customs, 2. legal regulations, 3. access to financial support. CONCLUSIONS, INNOVATIONS, AND RECOMMENDATIONS: The processes of social change in the context of the new paradigm of development policy have already started – there is a significant need of each of the actors to undertake cooperation, as it is a prerequisite of innovative growth. However, the conditions to start it are not yet sufficiently developed. Hence, there is a strong recommendation that the course of development policy was strongly based on the creation of improved conditions for cooperation.

Liber beneficiorum Jana Długosza to jedno z podstawowych źródeł pozwalających poznać sytuację kościoła katolickiego w diecezji krakowskiej w drugiej połowie XV w. Zamysłem autora było stworzenie dzieła pozwalającego bronić praw różnych instytucji kościelnych do posiadanych przez nie elementów uposażenia. Z założenia zatem źródło zawiera opisy rodzaju uzyskiwanych dochodów oraz źródeł ich pochodzenia. Jedną z istotnych grup beneficjów opisywanych przez Długosza, były kościoły parafialne. Poświęcono im jedną z trzech zasdaniczych części dzieła. Uprzednio stworzony formularz opisu pozwalał zgromadzić informacje porównywalne w skali diecezji krakowskiej a dotyczące m. in. wezwań świątyń, materiału z jakiego zostały wzniesione czy własności miejscowości w jakich kościoły się znajdowały. W głównej jednak mierze Liber beneficiorum pozwala poznać źródła dochodów, takie jak dziesięciny, czynsze czy inne. Niewątpliwym walorem dzieła Jana Długosza jest precyzyjne rozróżnienie płatników poszczególnych świadczeń. Jan Długosz w wielu przypadkach nie ograniczał się do wskazania źródeł dochodów plebanów, ale podawał ich szacunkową wartość. Nie mniej ważne jest ujęcie świadczeń ludności wiejskiej uiszczanych w naturze oraz płynących z własnego gosporadstwa plebańskiego. Niejako przy okazji – nie był to bowiem główny powód stworzenia dzieła – Liber beneficiorum pozwala poznać okręgi parafialne opisywanych kościołów. Tak duża różnorodność informacji zawartych w dziele Jana Długosza stwarza olbrzymie możliwości badawcze. Niestety nie jest to źródło idealne. Głównym mankamentem Liber beneficiorum są liczne pominięcia. Dzieło w wielu przypadkach nie podaje żadnych informacji na temat licznych kościołów parafialnych. W innych przypadkach, w których opis został zamieszczony, zawiera on liczne luki. W tej sytuacji koniecznością staje się poszukiwanie możliwości uzupełnienia informacji podanych przez Jana Długosza. Wspomniane wyżej bogactwo informacji zawartych w Liber beneficiorum powoduje, że uzupełnień tych należy szukać w bardzo różnorodnym materiale źródłowym. Co więcej nie są to źródła współczesne dziełu Jana Długosza. W większości przypadków pochodzą z późniejszych czasów, głównie z XVI w. Są nim przede wszystkim wizytacje kościelne oraz źródła o charakterze fiskalnym – tak kościelne jak i świeckie. Pozwalają one niekiedy w dużym stopniu wypełnić luki dotyczące liczby parafii, ich dochodów, wielkości okręgów parfialnych itd. Niestety fakt korzystania ze źródeł dość odległych chronologicznie nie pozwala uzyskanych informacji w prosty sposób odnieść do czasów Jana Długosza. To z kolei pociąga za sobą konieczność żmudnej weryfikacji uzyskanych danych.

The article attempts to prove the validity of Origen’s thesis that two versions of the Lord’s Prayer noted by evangelists Matthew and Luke represents two dif­ferent prayers. To validate the thesis, the author interprets extracts from the New Testament by using the initiation method. Through this method he demonstrates that catechumens were probably taught the version of the Lord’s Prayer noted by Luke, while the version written by Mark could be destined for those who had been baptised.

The research presents evagrian teaching about heresy. According to monk of Pontus heresy is not basically a rational error of human mind or some kind of er­roneous reasoning but is caused by passions (gr. logismoi) with a strong emotinal component. A heretic is not a man lacking the intelligence or a proper education but a one who is still dominated by one or more passions and has not yet com­pletely purified his nous.

The article presents the initiatory nature of the eleventh chapter of the Epistle to Hebrews. The author of the Epistle, on the example of characters from the Old Testament, presents two patterns of faith development: individual and commu­nal. These patterns correspond to the process of the pre-baptism initiation carried out in the ancient Church on three stages: encouragement, precatechumenate and catechumenate. The final extracts of the analysed chapter of the Epistole, interpre­ted with the use of initiation method, present the faith development of the baptised and their preparation to the martyrdom for faith in Jesus Christ.

The article analyzes the most important aspects of the life of therapists, the Jewish precursors of Christian monasticism. The author advocates the datation of the De vita contemplativa for the years 40-41 of the first century and presents arguments for the authorship of Philo. Then he emphasizes the apologetic nature of the text and its content. The author is in favor of the hypothesis that therapists were not essenes, but a separate group of ascetics in Judaism of the 1st century AD. He is not convinced by the hypothesis that the Philo’s treaty is a literary fiction and the presentation of an ideal community. Too many details in the text contradict this opinion and even indicate that Philo himself knew the life of therapists from autopsy. Direct influence of therapists on Christian monastic life is impossible to demonstrate, while indirect influence manifests itself in the following elements poor clothing, modest meals: bread, salt and water, devoting little attention to the needs of the body - only as much as necessary for life, getting rid of ownership by giving it to the closest relatives, praying at sunrise, praying with hands raised to heaven, practicing allegorical exegesis of the Old Testament, living in continence. In the case of cenobites: common life under the direction of the superior, shared meals, common prayers, houses divided into a residential part and a monastery as a place of prayer.

At present, the complex nature of the impact on the ecosystem in regions with intensive mining creates a multidimensional information “plume” consisting of data on mineral reserves, the state of mining operations, accumulated, current and future environmental pollution. The transition to the lean use of the subsoil and the reasonable disposal of mining waste requires fundamentally new forms of environmental information accumulation and processing during designing new enterprises and regulating the activities of existing ones. The most promising form of information support for the greening of mining is a geoportal. It is a complex of software and technological support for working with spatial data. Its key task is to provide the users with tools and services for storing and cataloging, publishing and loading spatial and environmental data, searching and filtering by metadata, interactive web visualization, direct access to geodata based on map web services.

Structural shifts caused by the expansion of "green" convergent technologies significantly enhance the ecological convergence of the economies in the countries in which they determine the exit to the trajectory of sustainable development. At the same time, in an economy where the commercialization and diffusion of green technologies is constrained by structural problems, the prerequisites for environmental divergence are formed, which can finally consolidate technological lag and a long-term trend of environmental degradation. The transition from environmental divergence to convergence should be carried out in a system of convergentoriented structural policy. It presents a three-level complex: targeted changes in the reproductive structure, the proportion of production factors (the first level); impact on the sectoral, technological, market-competitive, social structures of the economy (the second level), development of research, production and financial infrastructure for the commercialization and transfer of "green" technologies (the third level).

This article describes the method of strengthening a church building in Ruda Śląska against predicted effects of mining exploitation. The building had been already exposed to effects of 22 mining incidents which significantly damaged walls and vaults. Therefore, it was decided to strengthen the building before new exploitation works. Strengthening works included longitudinal walls support with the tendon system built over the vault support. Additionally, ribs were strengthened by suspending them to new reinforced concrete ribs placed over the existing ones. And precast concrete cube elements were used in new ribs.

In this paper a time series analysis for daily flow simulations according three climate change scenario for Kaczawa River a left side tributary of the Odra River in south-west Poland is presented. The flow sequences were simulated using the hydrological model MIKE SHE and the spatial SWGEN meteorological data generator. Meteorological data for the hydrological model were generated based on data from 24 meteorological stations and 35-year daily data from the Institute of Meteorology and Water Management of the National Research Institute (IMGW). Data were generated for future climate condition for 2060 according GISS Model E, HadCM3, and GFDL R15 scenarios as well for the present conditions. The year 2000 was used as a reference year. The results obtained on the basis of a simple time series analysis point to small changes in flows for current and simulated conditions for 2060 for the Kaczawa River.

The message is that physics has an „outward bound” of scientific inquiry in the field of cosmology. I present it in the historical development. Physics and astronomy, developing since the seventeenth century, inherited from the early Greek philosophers the conception that the Universe as a whole is invariable. In nineteenth century this conception in conjunction with the conception of eternity of the Universe (being a philosophical conclusion from the conservation laws of mass and energy) gave rise to contradictions with other laws of physics indicating that cosmology is not a branch of physics since the notion of the Universe is not a physical one. Cosmology returned to physics as its important branch due to the advent of general relativity theory and the discovery of the cosmic microwave background radiation. Modern cosmology generates fundamental problems creating real limits to inquiries in physics viewed as an empirical science. The very notion of the Universe shows that the scientific method reaches there limits of its applicability. Does „to exist” mean „to be observed by someone”? Should the definition of the Universe be based on a current physical theory, e.g. on Einstein’s general relativity, giving rise to a kind of mathematical instability? Is the fashionable concept of the „multiverse” a physical one or is a purely metaphysical notion in a scientific disguise? If the Universe is unique (as we believe), is it meaningful to describe it in the framework of physics, which by its method always assumes that the number of objects it describes, is unlimited? Apart from these permanent philosophical problems there are concrete urgent problems generated by cosmology: the nature of dark matter and dark energy. These two species of „substance” appear only in cosmology and do not fit the laboratory physics; contrary to the three centuries long tradition of modern science, now cosmology inspires physics in a troublesome way. A separate class of limits to physics is generated by the theorem in general relativity that the Universe emerged from an initial curvature singularity of the spacetime. At the singularity the whole scientific inquiry breaks down. Cosmology of the very early Universe suggests that in its evolution two specific epochs took place, that of quantum gravity and an inflationary epoch. The underlying them two physical theories are incomplete and seem to be inherently untestable. Furthermore, the experimentally verifiable physics cannot explain the origin of the initial conditions determining properties of the Universe which emerged from the singularity.

Most of currently exploited hard coal seams has a very high degree of methane saturation. Consequently, the mining process of such deposits generates substantial amounts of methane. This in turn increases the risk of fire and/or explosion of this gas. Methane hazard is currently one of the most dangerous threats occurring in the process of underground mining exploitation. In particular, this applies to longwall excavations where the rock mass mining process generates the highest level of this gas. Commonly used high-performance longwall complexes cause an increase in the amount of coal output, which also causes an increase in the amount of methane released. In order to prevent hazardous concentrations, appropriate ventilation systems and atmosphere monitoring in mining excavations are used. The paper discusses currently used methods designed to limit risks caused by methane such as methane drainage. The paper presents an example of the use of an innovative method of analysing methane risk status and measures aimed at minimizing it. The developed method is based on air parameters in the actual mining area which were then used to create a method of ventilation for such excavations. The method combines advanced model analysis and experience of mine employees and integrates academic and practical knowledge. The main objective of the activities presented in the article was to improve the safety of mining operation

Ventilation hazard is the most dangerous phenomena occurring in the hard coal extraction process. This particularly applies to endogenous fire hazard. In order to reduce it, it is necessary to improve the effectiveness of preventive measures. Hence this paper presents new solutions that substantially improve fire prevention effectiveness. The main idea is to develop and create an additional nitrogen cushion in the zone behind the powered roof support operating in a longwall face. The solution is based on installations for inerting of goafs and sections of the powered roof support. The nitrogen cushion restricts the access of air and oxygen to the area of goafs and limits the possibility of fire. Practical application of the developed solution allowed for effective reduction of fire hazard in conditions of a very high tendency of coal to self-ignite at short incubation period. This, in turn, enables safe exploitation and decommissioning of the longwall. Undoubtedly, the solution presented and the results obtained constitute a new approach to preventive actions in mines. It is the result of the work of theoretical and practical researchers. The solution is a combination of the potential of these two environments. The developed solution should find wide range of applications in the areas where endogenous fire and methane hazards occur.

CEL NAUKOWY: Głównym celem artykułu jest analiza znaczenia nauk społecznych w polityce gospodarczej, a w szczególności innowacyjnej kraju, rozumianej jako rodzaj polityki publicznej realizowanej poprzez krajowy strategiczny program badań. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Głównym problemem badawczym jest określenie „strategiczności” nauk społecznych wyrażone w pierwszym programie badań naukowych realizowanych na poziomie centralnym GOSPOSTRATEG. Problem ten wpisany został w relacje na linii nauka – rynek – państwo. Metodami użytymi do operacjonalizacji celu głównego i szczegółowych są: metoda systemowa średniego rzędu, metoda instytucjonalno‑prawna oraz neoinstytucjonalizm historyczny, a techniką badawczą są dane zastane i obserwacja bezpośrednia, ukryta, trwała. PROCES WYWODU: Główna teza artykułu odnosi się do braku zaufania wobec efektywności nauk społecznych wynikającego z braku rynku na podaż działań tego sektora oraz braku efektów stricte technologicznych, co w rezultacie wymusza silną rolę państwa. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: W odniesieniu do kwestii zarządzania państwem i kreowania polityk publicznych zauważalna jest niska sprawność instytucji państwowych przejawiająca się zarówno w rankingach, jak i procesach definiowanych jako cień hierarchii czy paradoks podwójnej słabości. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Opisane w artykule procesy cienia hierarchii oraz paradoksu podwójnej słabości w odniesieniu do programu GOSPOSTRATEG zauważalne są w podmiotowym zawężeniu jego realizacji do instytucji centralnych państwa, co oznacza, iż przyjęto optykę odgórnego wdrażania polityk publicznych. Sytuacja ta wynika z braku zaufania do jednostek naukowych z obszaru nauk społecznych i może prowadzić do ewolucyjnego marginalizowania tej dyscypliny naukowej oraz jej wpływu na realne procesy społeczno‑gospodarcze. Innowacyjność tematu w niniejszym artykule wiąże się z analizą relacji na linii nauki społeczne – program strategiczny – innowacyjność – wdrażalność – rozwój społeczno‑gospodarczy.

Actually the problem of the mathematical nature of the world is a purely philosophical one, although it lies at the very foundations of physics and mathematics (and thus is very interesting for scientists) and as such it is extremely difficult to solve; in consequence any progress in the field is slow and for many it is unconvincing. In view of that I endeavour to give a more precise meaning to the statement that the structure of the material world is determined by an independent world, that of mathematical notions. The nature of the relationship between these two worlds is a great riddle and the core of this riddle is surrounded by a dense cloud of other philosophical riddles which are closely related to it, though (it seems at present) they are independent of it. I successively peel off these surrounding problems in order to get to the very core of „the mathematicality of the matter”. First I argue that physics cannot establish whether the matter might not be subject to mathematical laws of nature, then I discuss two conceptions of the nature of the physical law, the dualistic and monistic one. It seems that independently of which conception is true, none of these helps to solve the problem. In conjunction with the famous Wigner’s article of 1960 on unreasonable effectiveness of mathematics in natural sciences I indicate that the problem concerns solely the inanimate matter and does not apply to living or­ganisms. As a next inevitable step I discuss the view of mathematics as intellectual inquiries independent of the physical world, which nonetheless perfectly fit this world; in particular I briefly present the Einstein’s conception of forming physical laws. Finally I make comments on the problem which unavoidably appears in this context, namely of whether mathematical notions are discovered or freely created; I indicate (following A. Pelczar and others) that these two concepts do not exclude each other. After this journey through a collection of problems closely ac­companying that of „the mathematicality of the matter” it turns out that we come back to the starting point and we are helplessly fac­ing the Mystery.

This paper presents the experimental and numerical studies of last stage LP mistuned steam turbine bladed discs during run-down. The natural frequencies and mode shapes of the turbine bladed disc were calculated using an FE model. The influence of shaft was considered. The tip-timing method was used to find the mistuned bladed disc modes and frequencies. The numerical results were compared with experimental ones.

At the beginning of Book I of the Nicomachean Ethics, Aristotle says that “the good is the same for an individual as for a city”. The good in question is εὐδαιμονία – the highest good achievable for human beings. In Book X, we learn that contemplative activity (θεωρητική) meets best the requirements set for eudaimonia. Even if we agree that contemplative activity is the good for an individual, how should we understand the claim that contemplation is also the good for a city? I start by reminding readers that for Aristotle the Nicomachean Ethics is essentially a political enquiry and should be read together with his Politics. I focus on the teleological character of his political philosophy and the interlinking of the concepts of the good (τἀγαθόν), nature (φύσις), form (τὸ εἶδος, τὸ τί ἐστι, ἡ μορφή), end (τέλος, τὸ οὗ ἕνεκα) and function (ἔργον). Then, I look at Aristotle’s two closely-connected statements that polis exists by nature and that men are political animals. Having taken into account Aristotle’s opinion regarding the imperfection of this world, which is exemplified by the vulnerability of human lives to fortune, luck and accidents, I conclude that Alasdair MacIntyre’s concept of the political community as a common project explains well how contemplation could be the end of polis. Only very few individuals can achieve the highest good and they can do it only if they have the support of the political community. But all the inhabitants of a polis structured towards achieving the highest good benefit from living in a well-ordered community whose constitution reflects the objective hierarchy of goods.

The article explores the biography of Teofilia Jacuńska and her work for the common good in the four parishes in the Suwalszczyzna region. Born in the US, well-educated and multitalented, Jacuńska abandons a promising career in order to come back to Poland and to focus solely on social work for the good of people and the Church. The article discloses facts previously unknown to the public but of vital importance to our national awareness. These stories enrich our knowledge of the past generation and review unfair judgment about people devoted to Church.

The article discusses the missionary option as indicated by Pope Francis in his first apostolic exhortation. This challenging option can be lived fully only through a total commitment of all church structures. That is why it is interesting to reflect how one of the parish structures, namely the pastoral council, can contribute – according to its competences – to put into practice what has been enunciated in Evangelii gaudium . A particular contribution of the parish pastoral council consists primarily in the development of an adequate parish pastoral plan, which would have as its main goal to educate the parish as a missionary community, responsible for the transmission of the Christian faith in today’s world. The article also features some directions from the Papal document which must be taken into account and some practical suggestions which aid in reaching the delineated goals. A commitment of the parish pastoral council to fulfil this missionary choice enables this structure to see its role as oriented “to promote conformity of the life and actions of the People of God with the Gospel”.

The way the Japanese attribute the meaning to their world and how it becomes understandable to them seems particularly attractive. This attitude underlies the fundamental difference between the European and Japanese culture. A Westerner seeks to fully disclose the world, unveiling all its secrets. Accordingly, various strategies to achieve this goal have been developed in the Western culture, leading to different results. All scientific (philosophical) and non-scientific (commonsense) stands share a common conviction that truth is a Holy Grail of cognition, and that it is equally unattainable. The Japanese have been shaped by three religions: Shinto, Buddhism and Confucianism, and these regulate every aspect of their private as well as social functioning. An internal participant has no difficulties to adjust to the requirements of a particular religion. Likewise, the truth also acquires different meanings depending on the context. For an external observer, however, the overlapping of these diverse domains of life creates a problem, as it results in an original but complicated culture.

nie dotyczy

nie dotyczy