Search

Een grensmassastroom is een maat die aangeeft welke hoeveelheid van een stof een bedrijf maximaal per uur mag uitstoten. Ze worden gebruikt bij de vergunningverlening voor emissies van stoffen. Het RIVM heeft onderzocht of de grensmassastromen bij de toelating van stoffen in de lucht voldoende beschermen tegen de risico's van zeer zorgwekkende stoffen. Het blijkt dat voor meer dan 99 procent van deze stoffen de bestaande grensmassastromen voldoende beschermen tegen schadelijke effecten. Bij de overige stoffen blijft de maximale overschrijding beperkt (minder dan een factor 10). Zeer zorgwekkende stoffen zijn onder andere kankerverwekkende stoffen en stoffen die slecht afbreken, ophopen in organismen en giftig zijn (persistent, bioaccumulerend en toxisch, oftewel PBT-stoffen). Voorbeelden van zeer zorgwekkende stoffen zijn het oplosmiddel benzeen of gebromeerde brandvertragers. Grensmassastromen worden gebruikt bij een eerste, eenvoudige beoordelingsstap voor de vergunningverlening van luchtemissies door bedrijven. Als de emissie van een bedrijf de grensmassastroom niet overschrijdt, is voor de vergunningverlening geen uitgebreide risicobeoordeling van deze emissie nodig. De bestaande grensmassastromen zijn tot nu toe vooral gebaseerd op de mate waarin zuiveringstechnieken in staat zijn een stof te verwijderen. Om te toetsen of de huidige grensmassastromen inzetbaar blijven onder de nieuwe Omgevingswet, is vanuit toxicologisch oogpunt onderzocht in hoeverre ze veilig kunnen worden gebruikt. Hiervoor is de toxiciteit van zeer zorgwekkende stoffen vergeleken met de maximaal denkbare luchtconcentratie in de leefomgeving op basis van de bestaande grenswaarden. Omdat de gebruikte schattingen vanuit worst-case-situaties zijn berekend, worden negatieve effecten niet waarschijnlijk geacht.

De gemeente Amsterdam heeft de ambitie om het gebruik van restwarmte voor de verwarming van woningen en kantoren in de stad te vergroten van 62.000 nu naar 230.000 in 20140. De gemeente heeft aan het Centrum voor Energievraagstukken UvA gevraagd te onderzoeken welke rechten en plichten eindgebruikers hebben om aangesloten te worden op het warmtenet en welke bevoegdheden de gemeente daarbij heeft. Daaraan verbonden is de vraag welke mogelijkheden zijn er om het gasnet uit te faseren. Deze verkenning geeft zicht op de juridische mogelijkheden en onmogelijkheden daarbij. Het huidige juridische kader, Gaswet, Warmtewet en omgevingswetgeving, is het uitgangspunt van deze verkenning. Ook is het afgestemde wetsvoorstel STROOM in het onderzoek betrokken, omdat de inhoudelijke aspecten van dit voorstel wel in nieuwe wetsvoorstellen kunnen terugkomen.

Het omgevingsrecht is vaak aan (grote) veranderingen onderhevig. In dit redactioneel bespreekt de auteur of de Omgevingswet hier verandering in zal brengen.

Het omgevingsrecht is vaak aan (grote) veranderingen onderhevig. In dit redactioneel bespreekt de auteur of de Omgevingswet hier verandering in zal brengen.

Het omgevingsrecht is vaak aan (grote) veranderingen onderhevig. In dit redactioneel bespreekt de auteur of de Omgevingswet hier verandering in zal brengen.