Search

Funkcjonując w społeczeństwie algorytmicznym, w którym coraz bardziej jesteśmy świadomi zależności od wyników sugerowanych przez algorytmy wyszukiwarek i ofert reklamowych, spersonalizowanych systemów oceniających usługi edukacyjne czy algorytmicznych operacji rynkowych wpływających na decyzje polityczne, ważnym problemem staje się udzielenie odpowiedzi na pytanie na czym polega rola algorytmów w naszym życiu – mechanizmów, działających gdzieś w tle poza zasięgiem naszego zainteresowania i wiedzy – które zamiast opisywać zastany świat, kreują nową rzeczywistość w zgodzie z wizją ludzi ich tworzących. Celem artykułu jest analiza wybranych zagadnień dotyczących technologii, jaką są algorytmy – ich realnej funkcji w przestrzeni ludzkiej, w tym możliwości ich wykorzystania w sektorze edukacji. Ponadto krótko odniesiono się do kwestii poczucia świadomości algorytmicznej wśród osób uczących się. Przytoczone wyniki badań m.in. pokazały, że ta technologia jest dla respondentów raczej zjawiskiem odległym od codziennego ich życia, choć deklarują, że wiedzą, czym ona jest. W artykule – na potrzeby realizacji założonego celu badawczego – posłużono się metodą analizy i krytyki zebranej literatury przedmiotu oraz przeprowadzono badania pilotażowe metodą sondażu z wykorzystaniem techniki ankiety.

CEL NAUKOWY: W artykule dokonano charakterystyki wybranych aspektów doskonalenia kompetencji cyfrowych w polskich klastrach w warunkach transformacji cyfrowej. PROBLEM I METODY BADAWCZE: W procesie badawczym zastosowano tradycyjną metodykę przeglądu literatury naukowej, analizę danych zastanych (desk research) i metodę studium przypadku. W trakcie badań jakościowych metoda studium przypadku pozwoliła na pogłębioną eksplorację wybranego problemu badawczego. PROCES WYWODU: Nie ulega wątpliwości, że doskonalenie kompetencji cyfrowych jest źródłem rozwoju osobistego i zawodowego, w tym zdobywania wiedzy i doświadczenia oraz kształtowania inteligencji cyfrowej. Mając świadomość wartości tej aktywności w klastrach, uznano za zasadne skoncentrowanie się na analizie wybranych dobrych praktyk klastrów w tym obszarze. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Z przeprowadzonych badań i analiz wynika, że klastry zapewniają odpowiednie warunki do rozwoju kompetencji cyfrowych, które są bardzo użyteczne w warunkach transformacji cyfrowej. Ich aktywność innowacyjna i społeczno-gospodarcza sprzyja ciągłemu i sprawnemu kształtowaniu tych kompetencji w wymiarze informatycznym, informacyjno-komunikacyjnym i funkcjonalnym. Jest to bardzo ważne, gdyż może przyczynić się do osiągnięcia przez nie dojrzałości cyfrowej. WNIOSKI, REKOMENDACJE I APLIKACYJNE ZNACZENIE WPŁYWU BADAŃ: Podjęta w artykule aktualna i naukowo interesująca tematyka badawcza wymaga dalszych, bardziej pogłębionych i interdyscyplinarnych badań i analiz. Zasadne jest uwzględnienie szerszych rozważań naukowych dotyczących postrzegania nie tylko metod, form i narzędzi rozwoju kompetencji cyfrowych, ale także przygotowania do transformacji cyfrowej i stopnia wykorzystania potencjału sztucznej inteligencji. Badania z tego obszaru mogą przyczynić się do lepszego poznania współczesnych procesów, zjawisk i trendów w gospodarce opartej na wiedzy oraz przyśpieszyć sprawną transformację cyfrową w warunkach turbulentnego otoczenia.

Copyright of Horyzonty Wychowania is the property of Jesuit University Ignatianum in Krakow and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Przedmiotem artykułu jest analiza przepisów powszechnie obowiązujących szkoły wyższe dotyczących standardów kształcenia. Kształcenie studentów jest jednym z podstawowych zadań statutowych, jakie realizują uczelnie, i prowadzone jest na kierunkach studiów w oparciu o programy studiów. W artykule przedstawiono podejście do standardów kształcenia i zmiany w przepisach dotyczących kształcenia w szkołach wyższych w odniesieniu do standardów kształcenia. Od definicji standardu kształcenia w ustawie z 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i katalogu kierunków studiów określonego rozporządzeniem Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z 12 lipca 2007 r. w sprawie standardów kształcenia dla poszczególnych kierunków oraz poziomów kształcenia po zmiany wprowadzone w 2011 r. nadające uczelniom autonomię programową. Ustawa z 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce utrzymuje autonomię w zakresie tworzenia kierunków studiów i programów studiów dla uczelni z kategorią naukową A+, A i B+. Absolwenci szkół wyższych, niezależnie od kierunku studiów, wchodząc na rynek pracy, powinni być wyposażeni w kompetencje zawodowe, ale również w uniwersalne kompetencje cyfrowe, dotyczące cyberbezpieczeństwa, ochrony danych osobowych oraz wykorzystania nowych technologii w nauce i pracy. Kompetencje z obszaru cyfryzacji są potrzebne osobom z wykształceniem technicznym, ale i humanistom oraz przedstawicielom nauk społecznych. Studenci wszystkich kierunku studiów są grupą, w której rozwój kompetencji cyfrowych powinien być podporządkowany przyszłej specjalizacji i wybranej ścieżce kariery zawodowej. W przepisach powszechnie obowiązujących brak jest wskazania minimalnych wymagań dla kadry dydaktycznej szkół wyższych, w tym z edukacji informatycznej i posługiwania się technologią informacyjno-komunikacyjną. Analizując stan prawny, można postawić pytanie, czy obecne przepisy dotyczące prowadzenia kształcenia przez szkoły wyższe uwzględniają obowiązek rozwijania kompetencji cyfrowych w ramach proponowanych przez uczelnie programów studiów.

Copyright of Elementary Education in Theory & Practice is the property of Jesuit University Ignatianum in Krakow and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Głównym celem opracowania jest wskazanie i opisanie uwarunkowań oraz możliwości budowania cyfrowej przestrzeni przyjaznej dziecku we współczesnym świecie, zdominowanym przez nowe technologie informacyjno-komunikacyjne, w szczególności w odniesieniu do działań podejmowanych na rzecz zrównoważonego rozwoju. Przeglądu tych możliwości dokonano przede wszystkim na podstawie oficjalnych dokumentów, dostępnych raportów i opracowań publikowanych przez działające w tym obszarze instytucje międzynarodowe, państwowe i społeczne. Dzieci i młodzież stanowią mocno niespójną grupę użytkowników przestrzeni wirtualnej. Kluczowym i podstawowym elementem wpływającym na sposób korzystania i podatność na zagrożenia płynące z sieci jest wiek odbiorcy treści cyfrowych i posiadane przez niego kompetencje w tym zakresie. W artykule przybliżono cechy poszczególnych grup wiekowych młodych użytkowników Internetu i związane z tym wyzwania dla prawodawców, rodziców i wychowawców. Omówiono wybrane aspekty dotyczące funkcjonowania dzieci w przestrzeni Internetu i nowych technologii, bazując na Komentarzu ogólnym nr 25 Konwencji o prawach dziecka (2021) w sprawie praw dziecka w środowisku cyfrowym. Wskazano również, jak te prawa mogą być respektowane poprzez realizowanie określonych celów zrównoważonego rozwoju.

W artykule podjęto rozważania nad kompetencjami studentów Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Łódzkiego w zakresie bezpiecznego korzystania z Internetu. Celem badań było poznanie i ocena wiedzy, umiejętności i postaw studentów w obrębie niezagrożonej konsumpcji treści zamieszczanych i spotykanych w sieci każdego dnia, a także innych aspektów związanych z wyzwaniami cyberprzestrzeni. Zwrócono również uwagę na potencjał kompetencji informacyjnych i cyfrowych, których nie powinno brakować szczególnie (choć nie tylko) osobom studiującym. Kluczowe znaczenie mają zatem: ustawiczny rozwój tych umiejętności, pozyskiwanie wiedzy i świadomość potencjalnych zagrożeń. Realizacji wyznaczonych celów posłużyły następujące metody badań: metoda krytycznej analizy literatury przedmiotu, metoda bibliograficzna oraz metoda sondażu diagnostycznego. Niezbędne dla zrozumienia istoty problemu i zagłębienia się w tematykę bezpieczeństwa w sieci było przywołanie definicji „cyberprzestrzeni”, „cyberbezpieczeństwa”, „kompetencji cyfrowych” i „kompetencji informacyjnych” oraz scharakteryzowanie wybranych zagrożeń bezpieczeństwa w sieci, czego dokonano dzięki przeglądowi literatury. W części o charakterze metodologicznym wskazano przedmiot badań, cele i problemy badawcze, określono zasady doboru próby oraz opisano metody, techniki i narzędzia badawcze. Część badawcza stanowi analizę wyników badania ankietowego przeprowadzonego na studentach Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Łódzkiego. Badanie przeprowadzone na reprezentatywnej grupie studentów pozwoliło ustalić, jakich trudności związanych z korzystaniem z Internetu studenci Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Łódzkiego najczęściej doświadczają, jakich zagrożeń w sieci obawiają się najbardziej, w jaki sposób studenci chronią swoje zasoby, prywatność i wizerunek w Internecie, z jakich źródeł czerpią wiedzę o cyberbezpieczeństwie i jak oceniają swoje kompetencje w tym zakresie. Z analizy można odczytać, że większość badanych ma podstawową wiedzę niezbędną do odpowiedzialnego korzystania z zasobów Internetu oraz umiejętności korzystania z narzędzi umożliwiających lepszą ochronę w cyfrowej przestrzeni. Zaleca się jednak prowadzenie dalszych badań w tym kierunku.

Copyright of International Journal of Research in E-Learning is the property of Wydawnictwo Uniwersytetu Slaskiego and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Digital competences are considered a particularly important component of key competences of modern people. The documents of the European Parliament and the respective Polish Teacher Training Standards indicate the need for educators to acquire computer and information technology competences that can be used in their work, professional development, and personal development. The importance of those competences in everyday life has increased dramatically due to the current pandemic of COVID-19, with distance learning becoming the only form of education available. The need to acquire or improve digital skills has also increased. This paper discusses the European Framework for the Digital Competence of Educators (DigCompEdu) and a self-assessment tool designed based on this framework. With the universality and practical applicability of the tool, it can become an inspiration for lifelong improvement of digital competences both in organized forms and as self-learning activities.

Copyright of Business Informatics / Informatyka Ekonomiczna is the property of Uniwersytet Ekonomiczny we Wroclawiu and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of Zeszyty Naukowe KUL is the property of John Paul II Catholic University of Lublin, Wydawnictwo KUL and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of International Journal of Research in E-Learning is the property of Wydawnictwo Uniwersytetu Slaskiego and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of Labor et Educatio is the property of Jagiellonian University Press and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

The coronavirus pandemic of 2020 has shown that existing socio-economic and political patterns will not work in the new reality. It affects both the public and private sectors. In an era of constraints caused by a pandemic, it is essential to ensure that public administrations respond quickly and adequately to citizens’ needs. In addition, employers are looking for employees who have basic digital competences in addition to specific professional qualifications. Can e-government, understood as the process of using modern information and communication technologies in the functioning of public administration, be an answer to these problems? In this article I propose a thesis that the pandemic-forced development of e-government implies having basic digital competences, which public institutions and private sector companies with administrative employees in Central Pomerania as employers will require from their employees now and in the future.

System szkolnictwa w Polsce przeszedł w okresie izolacji społecznej, spowodowanej pandemią COVID-19, przyspieszony proces wdrażania rozwiązań edukacyjnych na odległość, związany z zaangażowaniem wszystkich podmiotów – uczniów, nauczycieli, rodziców i władz różnych szczebli. Stosunkowo najmniej zbadane zostały opinie dyrektorów szkół na temat szans i wyzwań, które ta nadzwyczajna sytuacja postawiła przed nimi. W niniejszym tekście przedstawione zostały wyniki badania nad tą właśnie grupą podmiotów systemu edukacji (Pyżalski, 2020). Analiza wyników badania ankietowego unaoczniła fakt niewystarczającego poziomu przygotowania szkół do nauczania online. Jako pozytywny efekt edukacji zapośredniczonej dyrektorzy szkół podkreślają zaangażowanie nauczycieli i ich współpracę, stosowanie nowoczesnych metod i narzędzi edukacyjnych, próby angażowania uczniów do samokształcenia i samoedukacji, rozwijanie ich kompetencji, integrowanie szkolnego środowiska. Według respondentów zdalna edukacja ma szansę bytu w przyszłości tylko pod warunkiem rozwoju kompetencji cyfrowych nauczycieli i uczniów, poznania nowych narzędzi i rozbudowania bazy dydaktycznej. Rozwój kompetencji kreatywnych nauczycieli stanowi według dyrektorów szansę na powodzenie nauczania online w przyszłości (Madalińska-Michalak, 2020). Według badanych słabą stroną kształcenia na odległość są braki technologiczne i przeciążenie nauczycieli dodatkowymi obowiązkami. Badani dyrektorzy szkół obawiają się negatywnych skutków edukacji zdalnej w postaci osłabienia relacji społecznych, a przede wszystkim braku możliwości pełnej realizacji procesu wychowawczego. Edukacja zdalna to ogromne wyzwanie logistyczne dla dyrektorów szkół oraz codzienne mierzenie się z problemami natury technicznej, technologicznej, komunikacyjnej z nauczycielami, rodzicami i uczniami. Dla wielu z nich jest to nierówna walka, którą podejmują, ponieważ są odpowiedzialni za swoich uczniów, pracowników oraz szkołę.

Proponowany tekst jest próbą uchwycenia narracji pojmowania przez współczesnych seniorów przemian technologicznych, jakie towarzyszą cyfryzacji i usieciowieniu życia codziennego. Cytowany materiał pochodzi z autorskiego projektu badawczego realizowanego na potrzeby pracy doktorskiej dotyczącej praktyk medialnych w kontekście pojęcia wytwarzania „siebie” i cyfrowej kontroli jednostki. Badania poruszyły jednak o wiele większe spectrum zagadnień, pojawiających się w zestawieniu refleksji nad narzędziami analogowymi i ich cyfrowymi odpowiednikami. Obszary analizy – w tym analizy dyskursu medialnego – odkrywają samoocenę seniorów na temat własnych kompetencji medialnych. Rozwój wiedzy nad tym zagadnieniem może w przyszłości pomóc w edukacji medialnej czy też zmniejszaniu dystansu w tzw. generation gap nie tylko w kontekście korzystania z technologii.

In this article, I presented the results of the research aimed at identifying how early school age children create their digital skills. Despite the fact that the topic of digital skills seems to be an empirically well-recognized area, there is still relatively little research on children aged 6-9 years. I presented the conducted research both from the perspective of a child and an adult: digital experts and teachers. I conducted both qualitative research (in-depth interview with thirty children and ten digital experts) and quantitative research (survey with 717 teachers). Such a confrontation of three perspectives allowed for a full view of the digital world of the child. The research showed the thinking community of children and digital experts, and the opposing (in many aspects) early childhood education teacher's way of thinking. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Stan zagrożenia epidemicznego COVID-19 spowodował ograniczenia bieżącej działalności uczelni i sprawił, że zmianie uległo prawo i jego stosowanie. Praca uczelni w czasie pandemii nie została zawieszona, stopniowo były znoszone kolejne ograniczenia i przywracano bieżącą działalność. Uczelnie zmuszone zostały do szybkiego wypracowania nowych rozwiązań, które umożliwiały prowadzenie kształcenia i bieżącą pracę uczelni w zdalnej formie przy zachowaniu wymagań wynikających z rozporządzeń MNiSW i wymagań sanitarnych. Celem opracowania jest przedstawienie wprowadzonych w roku akademickim 2019-2020 rozwiązań ustawowych i wykonawczych oraz ocena ich realizacji i skuteczności w kontekście transformacji cyfrowej. W tekście, weryfikowana jest teza, że przepisy prawne umożliwiają realizację statutowych celów uczelni, a ich ewolucja i stosowanie są adekwatne do sytuacji i zagrożeń. W artykule wykazano ponadto, że funkcjonowanie uczelni wymagało jednocześnie gruntownej zmiany w organizacji pracy, w zakresie: procesu kształcenia, weryfikacji efektów kształcenia i prowadzenia dokumentacji przebiegu studiów w postaci elektronicznej. Uczelnie musiały dokonać transformacji cyfrowej. Rozwiązania elektroniczne wymagały zabezpieczenia odpowiedniego sprzętu komputerowego oraz infrastruktury telekomunikacyjnej. Wymagało to zarówno od studentów jak i pracowników uczelni nabycia nowych kompetencji cyfrowych. Czas ten z całą pewnością nie jest stracony a część rozwiązań wprowadzonych w czasie pandemii będzie prawdopodobnie wykorzystywana również po jej ustaniu. Zmiany jakie zaistniały w czasie pandemii ukazały zapotrzebowanie na nowe kompetencje. Szansą i zadaniem dla uczelni jest bowiem rozwijanie dalszych kompetencji cyfrowych pracowników uczelni i studentów.

Funkcjonowanie człowieka w rzeczywistości medialnej jest jedną z głównych umiejętności, którą powinien dysponować w życiu dorosłym, i która powinna być kształtowana od najmłodszych lat. Istnieje wiele problemów związanych z miejscem kompetencji i umiejętności w edukacji człowieka. Począwszy od kwestii rozróżnienia kompetencji medialnych, cyfrowych, informacyjnych przez dyskusję, czy kompetencje te są zadaniem edukacji czy pedagogiki medialnej, aż do tego, kto ma realizować tę edukację i czy te osoby, grupy zawodowe są do tego przygotowane. Artykuł jest próbą przeglądu definicji dotyczących funkcjonowania człowieka w społeczeństwie informacyjnym oraz ma na celu podkreślenie konieczności współczesnej edukacji medialnej w zakresie socjalizacji jednostki, w szczególności w aspekcie wykorzystania kompetencji opartych na krytycznym myśleniu użytkowników cyberprzestrzeni.

Aim: My research aims to assess the digital competence of prospective teachers and to establish what tools they will need in their future teaching to motivate the young generations to read more. Learning by reading and then teaching based on reading and learning is gaining ground with increasing intensity in our digital world. We should also take into consideration that these activities are rapidly claiming the digital space. Taking it a little further, this paper's goal is to find answers to the following questions: What kind of sources will would-be teachers use in education? In the case of online information, will they distinguish false or unreliable information from what is true and reliable? What can be regarded as "fake news"? Do the future teachers have adequate media and information literacy to inform their students about good electronic and traditional sources, too? What digital competencies do they have, and what are the most important qualities of a good and effective teacher in their judgement? Methods: The study will be devoted to these issues, focusing on Hungarian and Carpathian-Basin teacher-training programs. Regarding methodology, an ongoing empirical survey was used, based on a questionnaire that investigated how Hungarian university students relate to the above issues. Results: As a result, the study will focus on the Hungarian National Core Curriculum 2020, which created the 'Digital Culture' subject and develops media literacy. Conclusion: I find the appearance of fake news very important in education. In my follow- ing study, I would like to deepen the understanding of different practices, get to know new ones, and assess the opinion of the teachers who are and will be working in Hungarian public education. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Artykuł zawiera omówienie książki dotyczącej infobrokerstwa, która wprowadza w tematykę radzenia sobie z treściami w kontekście organizacji oraz w proces kreowania własnych kompetencji dostosowanych zarówno do potrzeb pracodawcy, jak i do własnych możliwości. Publikacja podzielona jest na trzy części. Pierwsza omawia koncepcyjne podstawy infobrokerstwa, druga – dotyczy organizacyjno-prawnych aspektów infobrokerstwa, trzecia – odnosi się do pragmatyki infobrokerstwa.