Search

Background Fixed-duration 12 cycles of venetoclax plus obinutuzumab is established as first-line treatment for patients with chronic lymphocytic leukaemia. We aimed to determine the activity and safety of 12 cycles of venetoclax consolidation after fixed-duration venetoclax plus obinutuzumab for previously untreated patients with chronic lymphocytic leukaemia who were unfit for fludarabine-based treatment, and whether this could be guided by minimal residual disease status.Methods We conducted an open-label, randomised, parallel-group, phase 2 trial (HOVON 139/GiVe) at 25 hospitals in the Netherlands. Eligible patients were aged 18 years or older with previously untreated chronic lymphocytic leukaemia, had an ECOG performance status of 0-2, and were unfit for fludarabine-based treatment. All patients received two debulking cycles of intravenous obinutuzumab (100 mg on day 1, 900 mg on day 2, and 1000 mg on days 8, 15, and day 1 of cycle two), followed by fixed-duration venetoclax plus obinutuzumab for 12 cycles (six cycles of intravenous obinutuzumab 1000 mg on day 1 and 12 during 28-day cycles of oral venetoclax, starting with a 5-week ramp-up and then 400 mg once daily until completion of cycle 12). Patients were then randomly assigned (1:1) by minimal residual disease status in peripheral blood, to receive either 12 cycles of venetoclax consolidation irrespective of minimal residual disease or venetoclax consolidation only if minimal residual disease was detected at randomisation. The primary endpoint was undetectable minimal residual disease in bone marrow and no progressive disease 3 months after end of consolidation treatment (or corresponding timepoint) by intention-to-treat. Safety was assessed in all patients who received at least one dose of any study drug. This is the primary endpoint analysis of this trial, which is ongoing and is registered with EudraCT (2015-004985-27).Findings Between Oct 28, 2016, and May 31, 2018, 70 patients were enrolled, of whom 67 (47 [70%] men and 20 [30%] women) received fixed-duration treatment and 62 were randomly assigned to receive 12 cycles of venetoclax consolidation (n=32) or minimal residual disease-guided venetoclax consolidation (n=30; one of whom was minimal residual disease positive at randomisation). Median follow-up was 35.2 months (IQR 31.5-41.3). 16 (50% [95% CI 32-68]) of 32 patients in the consolidation group and 16 (53% [34-72]) of 30 in the minimal residual disease-guided consolidation group met the primary endpoint of undetectable minimal residual disease in bone marrow and no progressive disease. 22 (69%) of 32 patients in the venetoclax consolidation group and 11 (37%) of 30 in the minimal residual disease-guided consolidation group had any adverse event (grade 2-4; mainly infections). The most common grade 3 or worse adverse events were infection (two [6%] of 32 patients in the consolidation group and one [3%] of 30 in the minimal residual disease-guided consolidation group) and neutropenia (two [6%] and two [7%]). There were no treatment-related deaths.Interpretation Consolidation with venetoclax 12-cycle treatment increases the duration of known side-effects and does not prevent the loss of minimal residual disease response and subsequent risk of disease relapse. Copyright (C) 2022 Elsevier Ltd. All rights reserved.

Psychological distress among lymphoma survivors – from inventory to intervention Dit proefschrift beschrijft het proces van het inventariseren van factoren die samenhangen met psychologische stress bij (ex-)patiënten met lymfeklierkanker tot de ontwikkeling en evaluatie van een interventie die gericht is op het vergroten van de zelfmanagementvaardigheden, tevredenheid van informatievoorziening, en het verminderen van psychische stress. Het eerste deel van dit proefschrift bestaat uit een inventarisatie van factoren die samenhangen met psychologische stress bij (ex-)patiënten met lymfeklierkanker. Een jongere leeftijd en de aanwezigheid van comorbiditeit(en), zoals diabetes en cardiovasculaire ziekten, hangen samen met meer psychische stress. Ook persoonlijkheid en omgangsstijlen zijn gerelateerd aan psychologische stress. Zo ervaren mensen die hoog scoren op neuroticisme meer psychische stress, maar ook mensen die hoog scoren op specifieke omgangsstijlen, zoals hulpeloosheid en angstige preoccupatie. Tevens werd gevonden dat (ex-)patiënten met lymfeklierkanker vaker naar de huisarts en/of medisch specialist gaan in vergelijking met personen uit een normatieve populatie zonder kanker. Bezoeken aan de medisch specialist kunnen voortduren tot meer dan tien jaar na diagnose. Ook werden verschillen gevonden tussen (ex-)patiënten met en zonder psychische stress. Patiënten met psychische stress maakten niet alleen meer gebruik van medische zorg, maar ontvingen ook meer psychosociale zorg. Meer dan de helft van de patiënten met psychische stress kreeg géén psychosociale zorg. Vooral onder oudere (ex-)patiënten is de psychosociale zorg niet optimaal. In het tweede deel van het proefschrift wordt de ontwikkeling en evaluatie van een online interventie – Lymphoma InterVEntion [LIVE] – beschreven, gericht op het bevorderen van zelfmanagementvaardigheden en tevredenheid met de informatievoorziening en het verminderen van psychologische stress. LIVE bestaat uit twee interventies: 1) tot terugkoppeling van patiëntgerapporteerde uitkomsten en 2) een online zelfhulpinterventie ‘Leven met lymfeklierkanker’. De deelnemers bestonden uit patiënten met lymfeklierkanker uit verschillende ziekenhuizen in Nederland. Zij werden gerandomiseerd in een van de drie studiearmen: 1) gebruikelijke zorg, 2) gebruikelijke zorg plus toegang tot terugkoppeling van patiëntgerapporteerde uitkomsten en 3) gebruikelijke zorg plus toegang tot terugkoppeling van patiëntgerapporteerde uitkomsten én deelname aan de online interventie ‘Leven met lymfeklierkanker’. Deelnemers vulden vragenlijst in via PROFIEL, een patiëntenvolgsysteem dat IKNL in samenwerking met Tilburg University heeft ontwikkeld, waarmee patiëntgerapporteerde uitkomsten kunnen worden gekoppeld aan klinische gegevens uit de Nederlandse Kankerregistratie (NKR). Uit de resultaten van de LIVE-studie blijkt dat terugkoppeling van patiëntgerapporteerde uitkomsten geen effect heeft op psychische stress, zelfmanagementvaardigheden, tevredenheid met de informatievoorziening en zorggebruik. Ook had het terugkoppelen van patiëntgerapporteerde uitkomsten geen negatieve invloed op het welzijn van patiënten met lymfeklierkanker. De terugkoppeling van patiëntgerapporteerde uitkomsten werd door 77% van de patiënten bekeken en komt tegemoet aan de wensen van patiënten om beter inzicht te krijgen in hun eigen patiëntgerapporteerde uitkomsten. Het gebruik van de online zelfhulpinterventie ‘Leven met lymfeklierkanker’ lag veel lager. Slechts 36% van de patiënten die toegang hadden tot de interventie, meldde zich hiervoor aan en 16 patiënten hebben tenminste een onderdeel van de interventie geopend. Vanwege het geringe gebruik van de interventie kunnen nog geen sluitende conclusies worden getrokken over de effecten van ‘Leven met lymfeklierkanker’ op psychische stress, zelfmanagementvaardigheden, tevredenheid met de informatievoorziening en zorggebruik. Van het totaal aantal geselecteerde patiënten met lymfeklierkanker (1.193), kregen 892 patiënten (75%) een uitnodiging voor deelname aan de studie. Hiervan vulden 227 patiënten (25%) de vragenlijst online in en namen deel aan de gerandomiseerde studie. Deze patiënten waren jonger, vaker man en hoger opgeleid dan mensen die de vragenlijst op papier of helemaal niet invulden en dus niet deelnamen aan de gerandomiseerde studie. Ouderen, vrouwen en lager opgeleide patiënten waren onvoldoende vertegenwoordigd in de LIVE-studie, wat de generaliseerbaarheid van de resultaten beperkt. Ook is meer onderzoek nodig naar de achterliggende oorzaken waarom sommige patiënten niet worden bereikt en wat de beste manier is om het bereik van de online interventie te verbeteren. Implementatie van de online zelfhulpinterventie ‘Leven met lymfeklierkanker’ in de dagelijkse, klinische praktijk wordt daarom (nog) ontraden. Terugkoppeling van patiëntgerapporteerde uitkomsten kan wél worden geïmplementeerd in de klinische praktijk, omdat deze duidelijk tegemoet komt aan de wensen van patiënten zonder dat het de zorgen en angsten over de ziekte lijkt te vergroten.