Search

The overarching question presented in this dissertation focuses on the way Dutch military personnel dealt with work-related discontent during a turbulent period of austerity in the early 2010s. This question is interesting for two main reasons. First, just like military personnel in many other Western countries in the post-Cold War period, Dutch military personnel face a changing organization. Arguably, this means increased organizational and socio-economic pressures and a prolonged period of turmoil. Second, military personnel operate within a specific context, marked by a unique military culture and specific legal rules. By leaning on Hirschman (1970) and of those who applied his work, I looked at various possible reactions to discontent – voice, defined in terms of participation in collective protest, exit, defined as an attempt to leave the organization, silence, deliberately deciding not to protest, and neglect, engaging in anti-organizational behaviour. The results show that most Dutch military personnel still appreciate their jobs. At the same time, many are worried about detrimental developments which threaten both their position as well as the Dutch military organization in general. Personnel react to these developments in various ways. In spite of turmoil, most opt to do nothing – hence engage in behaviour defined as silence. Exit is also reported widely, while only a small minority engage in voice or neglect. Panel data analysis produced limited evidence of a causal relationship between increased socio-economic and organizational pressures and protesting and exit among military personnel. At the same time, there is evidence that personnel reporting lower levels of loyalty and those with permanent contracts engage in more protest and exit once confronted with socio-economic and organizational pressures or when they perceived an improved labour market situation.

This chapter explores the roles of the armed forces in the twenty-five Dutch Safety Regions. After distinguishing four types of Safety Regions based on the risks that they report, the rationale for the Safety Region is provided based on organization theory. Next, civil-military collaboration in Dutch emergency management is embedded within literature on interorganizational collaboration and expeditionary civil-military cooperation. Qualitative interviews with military liaisons suggest that the type of Safety Region influences the role that the liaisons play, the perceived dependency on the military as an emergency partner and the cooperation dynamics between the military and civilian response organizations in terms of the relative importance of trust and control measures. Avenues for further research, especially regarding the role of power in domestic civil-military interactions, are outlined.

Tegelijk met enkele westerse landen, wilde ook de Russische Federatie in de negentiger jaren af van de dienstplicht en starten met een professioneel leger. Dit beroepsleger is echter nooit goed van de grond gekomen. Traditioneel wordt een gebrek aan financiële middelen gezien als de oorzaak. Volgens promovendus Joris Van Bladel zijn politiekinstitutionele en culturele factoren minstens zo belangrijk. Volgens Van Bladel verliep het professionaliseringsproces bij de Russen niet alleen chaotisch, het leger stond zelfs op de rand van de afgrond. De oorlog in Tsjetsjenië en niet aflatende gruwelverhalen van soldaten over het leven in Russische kazernes zijn hiervan getuige. ‘De Russen hebben een heel andere mensvisie dan de westerse landen. Als hier één of twee mensen sneuvelen, dan is dat een groot politiek probleem. In Rusland worden soldaten gewoon betaald en dat er dan af en toe een groepje sneuvelt is normaal.’ Twee extra argumenten Met de twee extra argumenten die Van Bladel geeft voor de chaotische en mislukte reorganisatie van het Russische leger valt zijn proefschrift ook in twee delen uiteen. Ten eerste een literatuurstudie naar de politieke omstandigheden waarin de professionalisering plaatshad. Onder Jeltsin was men in Rusland niet gewend politieke beslissingen te implementeren. Bureaucratische tegenwerking en de persoonlijke grillen van ‘tsaar Boris’ zorgden ervoor dat veel plannen bij plannen bleven. Dat heeft zijn doorwerking tot vandaag de dag. Onrealistisch ‘Eigenlijk is het hele idee van een Russisch beroepsleger volstrekt onrealistisch. Het is niet meer dan een imitatie van wat westerse landen doen’. Politieke stabiliteit is een must voor diepgaande hervormingen en die stabiliteit kent Rusland niet. Op termijn zou een professioneel leger kunnen bestaan, maar niet in de westerse zin van het woord: een leger met zelfdenkende militairen die gericht vredesoperaties uitvoeren. De Russische variant van een beroepsleger houdt een sterke horizontale opbouw en blijft dus vooral hiërarchisch van aard. Gruwelen Het tweede deel van het proefschrift beschrijft de culturele component, die geschetst wordt met behulp van interviews met honderd Russische oud-soldaten. Veel ervan zijn deserteurs en spreken openlijk over de gruwelen die ze hebben meegemaakt in hun legertijd. Van Bladel: ‘Er heerst een negentiende-eeuwse mentaliteit. Eén van bevel is bevel, niemand stelt vragen. Heel patriarchaal en fysiek heel hard. Over menselijk leed maakt niemand zich zorgen, soldaten zijn in principe niet meer dan kadavers.’ Total institution Het leger is een zogenaamde ‘total institution’; allesoverheersend en dus allesbepalend. De organisatie domineert het leven van de soldaten van minuut tot minuut. ‘Daarmee kweek je gruwelijk gedrag van soldaten onder elkaar. Je ziet dat de huidige manier van omgang tussen soldaten zich laat vergelijken met de Goelag, het kampensysteem tijdens de repressie van Stalin. Hoe de gevangenen toen met elkaar omgingen vertoont veel overeenkomsten met hoe soldaten elkaar nu behandelen: slecht.’ Jaarlijks sterven vijfduizend mensen door de slechte omstandigheden in het Russische leger. De promovendus was dan ook niet verbaasd dat de statistieken aangeven dat negentig procent van de Russische jongens niet staat te springen om hun dienstplicht te vervullen. Geen tussenweg Eén van de doelen die Van Bladel met zijn proefschrift voor ogen had, was het stereotype denken over Rusland te doorbreken. In veel gevallen werkt het land volgens hem de polarisatie van meningen in de hand; je bent ergens voor of tegen en een tussenweg bestaat niet. ‘Ik heb geprobeerd met een open geest een flinke dosis zelfkritiek Rusland tegemoet te treden. Als je je echt verdiept in de cultuur, dan blijkt dat je ook veel van de Russen kunt leren en dat je op sommige fronten misschien zelfs samenwerking moet zoeken.’ Bron: RUG nieuws 25/05/04

Tegelijk met enkele westerse landen, wilde ook de Russische Federatie in de negentiger jaren af van de dienstplicht en starten met een professioneel leger. Dit beroepsleger is echter nooit goed van de grond gekomen. Traditioneel wordt een gebrek aan financiële middelen gezien als de oorzaak. Volgens promovendus Joris Van Bladel zijn politiekinstitutionele en culturele factoren minstens zo belangrijk. Volgens Van Bladel verliep het professionaliseringsproces bij de Russen niet alleen chaotisch, het leger stond zelfs op de rand van de afgrond. De oorlog in Tsjetsjenië en niet aflatende gruwelverhalen van soldaten over het leven in Russische kazernes zijn hiervan getuige. ‘De Russen hebben een heel andere mensvisie dan de westerse landen. Als hier één of twee mensen sneuvelen, dan is dat een groot politiek probleem. In Rusland worden soldaten gewoon betaald en dat er dan af en toe een groepje sneuvelt is normaal.’ Twee extra argumenten Met de twee extra argumenten die Van Bladel geeft voor de chaotische en mislukte reorganisatie van het Russische leger valt zijn proefschrift ook in twee delen uiteen. Ten eerste een literatuurstudie naar de politieke omstandigheden waarin de professionalisering plaatshad. Onder Jeltsin was men in Rusland niet gewend politieke beslissingen te implementeren. Bureaucratische tegenwerking en de persoonlijke grillen van ‘tsaar Boris’ zorgden ervoor dat veel plannen bij plannen bleven. Dat heeft zijn doorwerking tot vandaag de dag. Onrealistisch ‘Eigenlijk is het hele idee van een Russisch beroepsleger volstrekt onrealistisch. Het is niet meer dan een imitatie van wat westerse landen doen’. Politieke stabiliteit is een must voor diepgaande hervormingen en die stabiliteit kent Rusland niet. Op termijn zou een professioneel leger kunnen bestaan, maar niet in de westerse zin van het woord: een leger met zelfdenkende militairen die gericht vredesoperaties uitvoeren. De Russische variant van een beroepsleger houdt een sterke horizontale opbouw en blijft dus vooral hiërarchisch van aard. Gruwelen Het tweede deel van het proefschrift beschrijft de culturele component, die geschetst wordt met behulp van interviews met honderd Russische oud-soldaten. Veel ervan zijn deserteurs en spreken openlijk over de gruwelen die ze hebben meegemaakt in hun legertijd. Van Bladel: ‘Er heerst een negentiende-eeuwse mentaliteit. Eén van bevel is bevel, niemand stelt vragen. Heel patriarchaal en fysiek heel hard. Over menselijk leed maakt niemand zich zorgen, soldaten zijn in principe niet meer dan kadavers.’ Total institution Het leger is een zogenaamde ‘total institution’; allesoverheersend en dus allesbepalend. De organisatie domineert het leven van de soldaten van minuut tot minuut. ‘Daarmee kweek je gruwelijk gedrag van soldaten onder elkaar. Je ziet dat de huidige manier van omgang tussen soldaten zich laat vergelijken met de Goelag, het kampensysteem tijdens de repressie van Stalin. Hoe de gevangenen toen met elkaar omgingen vertoont veel overeenkomsten met hoe soldaten elkaar nu behandelen: slecht.’ Jaarlijks sterven vijfduizend mensen door de slechte omstandigheden in het Russische leger. De promovendus was dan ook niet verbaasd dat de statistieken aangeven dat negentig procent van de Russische jongens niet staat te springen om hun dienstplicht te vervullen. Geen tussenweg Eén van de doelen die Van Bladel met zijn proefschrift voor ogen had, was het stereotype denken over Rusland te doorbreken. In veel gevallen werkt het land volgens hem de polarisatie van meningen in de hand; je bent ergens voor of tegen en een tussenweg bestaat niet. ‘Ik heb geprobeerd met een open geest een flinke dosis zelfkritiek Rusland tegemoet te treden. Als je je echt verdiept in de cultuur, dan blijkt dat je ook veel van de Russen kunt leren en dat je op sommige fronten misschien zelfs samenwerking moet zoeken.’ Bron: RUG nieuws 25/05/04

Tegelijk met enkele westerse landen, wilde ook de Russische Federatie in de negentiger jaren af van de dienstplicht en starten met een professioneel leger. Dit beroepsleger is echter nooit goed van de grond gekomen. Traditioneel wordt een gebrek aan financiële middelen gezien als de oorzaak. Volgens promovendus Joris Van Bladel zijn politiekinstitutionele en culturele factoren minstens zo belangrijk. Volgens Van Bladel verliep het professionaliseringsproces bij de Russen niet alleen chaotisch, het leger stond zelfs op de rand van de afgrond. De oorlog in Tsjetsjenië en niet aflatende gruwelverhalen van soldaten over het leven in Russische kazernes zijn hiervan getuige. ‘De Russen hebben een heel andere mensvisie dan de westerse landen. Als hier één of twee mensen sneuvelen, dan is dat een groot politiek probleem. In Rusland worden soldaten gewoon betaald en dat er dan af en toe een groepje sneuvelt is normaal.’ Twee extra argumenten Met de twee extra argumenten die Van Bladel geeft voor de chaotische en mislukte reorganisatie van het Russische leger valt zijn proefschrift ook in twee delen uiteen. Ten eerste een literatuurstudie naar de politieke omstandigheden waarin de professionalisering plaatshad. Onder Jeltsin was men in Rusland niet gewend politieke beslissingen te implementeren. Bureaucratische tegenwerking en de persoonlijke grillen van ‘tsaar Boris’ zorgden ervoor dat veel plannen bij plannen bleven. Dat heeft zijn doorwerking tot vandaag de dag. Onrealistisch ‘Eigenlijk is het hele idee van een Russisch beroepsleger volstrekt onrealistisch. Het is niet meer dan een imitatie van wat westerse landen doen’. Politieke stabiliteit is een must voor diepgaande hervormingen en die stabiliteit kent Rusland niet. Op termijn zou een professioneel leger kunnen bestaan, maar niet in de westerse zin van het woord: een leger met zelfdenkende militairen die gericht vredesoperaties uitvoeren. De Russische variant van een beroepsleger houdt een sterke horizontale opbouw en blijft dus vooral hiërarchisch van aard. Gruwelen Het tweede deel van het proefschrift beschrijft de culturele component, die geschetst wordt met behulp van interviews met honderd Russische oud-soldaten. Veel ervan zijn deserteurs en spreken openlijk over de gruwelen die ze hebben meegemaakt in hun legertijd. Van Bladel: ‘Er heerst een negentiende-eeuwse mentaliteit. Eén van bevel is bevel, niemand stelt vragen. Heel patriarchaal en fysiek heel hard. Over menselijk leed maakt niemand zich zorgen, soldaten zijn in principe niet meer dan kadavers.’ Total institution Het leger is een zogenaamde ‘total institution’; allesoverheersend en dus allesbepalend. De organisatie domineert het leven van de soldaten van minuut tot minuut. ‘Daarmee kweek je gruwelijk gedrag van soldaten onder elkaar. Je ziet dat de huidige manier van omgang tussen soldaten zich laat vergelijken met de Goelag, het kampensysteem tijdens de repressie van Stalin. Hoe de gevangenen toen met elkaar omgingen vertoont veel overeenkomsten met hoe soldaten elkaar nu behandelen: slecht.’ Jaarlijks sterven vijfduizend mensen door de slechte omstandigheden in het Russische leger. De promovendus was dan ook niet verbaasd dat de statistieken aangeven dat negentig procent van de Russische jongens niet staat te springen om hun dienstplicht te vervullen. Geen tussenweg Eén van de doelen die Van Bladel met zijn proefschrift voor ogen had, was het stereotype denken over Rusland te doorbreken. In veel gevallen werkt het land volgens hem de polarisatie van meningen in de hand; je bent ergens voor of tegen en een tussenweg bestaat niet. ‘Ik heb geprobeerd met een open geest een flinke dosis zelfkritiek Rusland tegemoet te treden. Als je je echt verdiept in de cultuur, dan blijkt dat je ook veel van de Russen kunt leren en dat je op sommige fronten misschien zelfs samenwerking moet zoeken.’ Bron: RUG nieuws 25/05/04

Two experiments are reported that investigated the performance of operators in a fault diagnosis task. Naval engineers working in the Ship's Control Centre (SCC) on board of frigates of the Royal Netherlands Navy were asked to solve a number of unfamiliar fault problems. In the first experiment, it was shown that there was a high correlation (0.85) between the number of problems correctly solved and the availability of system knowledge. In addition there was an effect of the level of formal education. In a second experiment it was shown that the provision of a simple help facility that compensates for a lack of system knowledge leads to a substantial increase in the number of problems that were correctly solved. The percentage of correct solutions increased from 62 to 89%. This increase was the same for operators with either an electrical engineering or a mechanical engineering background although the former group performed slightly better than the latter. These results show that the conclusion of Morris and Rouse (1985a) that instruction in the theoretical principles on which a system is based is less effective than the training of diagnostic procedures, underestimates the importance of system knowl-edge for the solution of fault diagnosis problems.