Search

W artykule przedstawiono serię podręczników, jaka powstała w ramach projektu wspierającego edukację rzadkich języków obcych w Korei Południowej. Jej prezentacja została poprzedzona przeglądowym omówieniem publikacji, które w XXI wieku przygotowano dla odbiorcy koreańskiego uczącego się języka polskiego jako obcego. Zwróciwszy uwagę na zainteresowanie współczesnej glottodydaktyki nauczaniem kontrastywnym, autorki przybliżyły specyfikę podręczników kierowanych do odbiorców koreańskojęzycznych, swoje rozważania sytuując w szerszym kontekście – zarówno historycznym (tj. uwzględniając kontekst powstania opisywanych publikacji), jak i glottodydaktycznym. Badaczki podjęły próbę swego rodzaju kategoryzacji podręczników, wskazując na cztery typy dominujące we współczesnych materiałach glottodydaktycznych. W artykule przybliżono model mieszany [Model 4], w obrębie którego powstałe publikacje współtworzą rodzimy użytkownik języka nauczanego oraz rodzimy użytkownik języka osób uczących się. Następnie zaprezentowano, mieszczące się w tym modelu, cztery pozycje nowej serii podręczników przeznaczonych dla poziomów: A1, A2, B1, B2, przygotowanej w latach 2019–2022 przez pracowników i współpracowników Katedry Studiów Polskich na Hankuk University of Foreign Studies w Seulu.

Artykuł wyrasta z przekonania o użyteczności kategorii dyskursu dla prezentacji przeobrażeń działań komunikacyjnych w tekstach dawnych oraz konieczności uzupełnienia lingwistycznych opisów procesu glottodydaktycznego o perspektywę diachroniczną. Opracowanie wpisuje się w polskie badania nad dyskursem o nachyleniu diachronicznym. Jego celem jest rozszerzenie siatki pojęć stosowanych do opisu procesu komunikowania się jednostek w zakresie kształtowania kompetencji w języku obcym oraz przekazywanej wiedzy na temat tego języka i jego użytkowników. Zaproponowanie innego niż glottodydaktyczny określenia do opisu praktyk komunikacyjnych w obszarze nauczania / uczenia się języków obcych wynika z przyjętej optyki diachronicznej. Obserwacja dawnych tekstów dokumentujących edukację obcojęzyczną wskazuje większy niż obecnie udział kształcenia nieformalnego. Kluczowe dla dyskursu glottodydaktycznego profesjonalizacja oraz instytucjonalizacja zaczynają dominować w XX wieku. To sprawia, że termin ten jest mniej adekwatny w odniesieniu do starszych poświadczeń opisujących przestrzeń dyskursywną kształcenia obcojęzycznego. Rozumienie wyrażenia dyskurs glottoedukacyjny zaprezentowano na tle funkcjonujących w literaturze polonistycznej taksonomii dyskursu oraz zakresów pojęciowych terminów: dydaktyka, glottodydaktyka i edukacja. Pozwoliło to ustalić, że dyskurs glottoedukacyjny mieści się w przestrzeni dyskursu edukacyjnego i jest określeniem zakresowo szerszym niż dyskurs glottodydaktyczny. Egzemplifikacją rozważań definicyjnych jest opis elementów innodyskursywnych w tekstach dyskursu glottoedukacyjnego na przykładzie źródeł ilustrujących edukację anglojęzyczną Polaków. Zaprezentowane źródła tekstowe wskazują na dużą chłonność dyskursu glottoedukacyjnego – kształtuje się on w ścisłej łączności z dyskursem instytucjonalnym i specjalistycznym, podlega wpływom ideologicznym; pełni też funkcje tożsamościowe.

brak

The article is devoted to the Upper-Silesian space understood here not as the matter’s physical attribute, but as a cultural fact which delimits the area of incidents that the local press can include. It is an attempt to identify the textual strategies employed to demarcate the local borders – shared by the sender and the receiver. The strategies acknowledged to be the most interesting were those whose teleological dimension was subordinated to the journalistic practice of creating the sense of regional affinity. The research confirmed the thesis about the stylistic and genre unification of the Upper-Silesian press in the second half of the 19th century as stemming from the sociopolitical and cultural situation of the region, i.e., predominantly from the lack of the receivers’ reading skills, using the press as a political weapon, or publishers’ concern for winning the readers over. All of the above can be, thus, easily observed in the text, where appeals, addresses and persuasive resources are used in abundance. The analyses were focused on these elements which create the community of the Upper-Silesian region in the structure of the press message in a multifaceted way: the newspaper as a whole – the press column as a text – the press text. A number of newspaper titles were studied, which showed the strongly-stressed identification of the press makers with the local space – the Upper-Silesian one. The emotional style, explicitly expressed relationship with one’s own community and the use of the primarily spoken genre of speech (e.g., legend) in the written form make the bond stronger, whereas the whereas the goal of “taming” foreign topics was realized through, among others, the textual structure of enumeration or the dialogue. goal of “taming” foreign topics was realized through, among others, the textual structure of enumeration or the dialogue.

The subject matter of the article is the conceptualization of cyberspace in the Polish parliamentary discourse. It was recognised as important to identify how representatives of legislature perceived cyberspace in 2001–2018. The source of analyses were texts excerpted from the Polish Parliamentary Corpus. In the research ethnolinguistic and cognitive linguistics approach (linguistic and discursive worldview) and diachronic linguistics approach were applied to establish fixed and variable elements of cyberspace conceptualization. The following components were identified as fixed: the perception of cyberspace in threat terms (legal and military contexts) and its definitional elusiveness. In turn, the transition from treating the studied phenomenon as a novelty to its empowerment may be seen as the main change here.