Search

This study investigates the complex geometry of the pattern of circles in the Magdouh Mosaic, which dates to between the ffth and sixth centuries, found in Antioch-on-the-Orontes (modern Antakya, Turkey). The mosaic has a complex pattern that is composed of tangent, overlapping and intersecting circles suggesting that it was worthwhile analyzing in 3D. Through such an analysis, it was observed that the extension of the pattern of circles into a third dimension looks like spheres packed together that intersect in three directions at right angles. This can also be demonstrated by packing octahemioctahedra, which are a cluster of eight regular packed tetrahedra contained within the spheres. In addition, the packing of octahemioctahedra in this way also suggests the packing of stella octangula contained within hemispheres that intersect each other. Furthermore, tracing the line segments that are emphasized in each circle in the Magdouh Mosaic in such a 3D structure turns them into space-flling rhombohedra that can be dissected into two tetrahedra and an octahedron. Thus, the result of this study shows that the Magdouh Mosaic in Antioch is the top view of a square-based pyramidal cluster of intersecting hemispheres that hold space-flling rhombohedra inside them. Bu çalışma, Antakya’da bulunan, beşinci ve altıncı yüzyıllara ait Magdouh Mozaiğinin karmaşık geometrik düzeninin üç boyutlu içeriğini araştırmaktadır. Bunun nedeni, mozaik kompozisyonunu oluşturan geometrik düzenin yüzeyde oldukça güçlü bir derinlik etkisi oluşturmasıdır. Bu amaçla çalışma kapsamında bu mozaiğin geometrik dokusunu oluşturan elemanlar ile bunların arasındaki ilişkilerin üçüncü boyuttaki geometrik karşılıkları belirlenmeye çalışılmıştır. Bu kapsamda öncelikle mozaik bütününe bakıldığında görsel kompozisyon düzlemsel olarak dört katmandan oluşan daire kümelerinden oluşan kare tabanlı tepeler olarak görülmektedir. Bu tepelerde simetrik olarak dört farklı doğrultuda birbirine teğet olan, birbirleri üstüne binen ve birbirleri ile kesişen daireler bir arada görülmektedir. Üçüncü boyuta taşındığında da bu kümelerin dokusunu oluşturan dairelerin, dik koordinat sisteminde birbirleriyle kesişen kürelere karşılık geldiği belirlenmiştir. Kürelerin dik koordinat sisteminde bu oranda kesişmesi ile oluşan üç boyutlu ağ içerisinde her bir küre, bir küp sekizyüzlünün kenarlarını oluşturacak şekilde paketlenen sekiz adet düzgün dörtyüzlü bir küme içerirken, kesişen herhangi iki kürenin kesişen yarıları ise yıldızlaşmış bir düzgün sekizyüzlü içermektedir. Her bir yıldızlaşmış sekizyüzlü ise birbirleriyle kesişen dört adet rombik altı yüzlü birime ayrıştırılabilmektedir. Bu gometrik içerik bir bütün olarak değerlendirildiğinde, Magdouh Mozaik yüzeyi üçüncü boyutta uzayı boşluksuz doldurabilen eş altı yüzlü birimlerin paketlenmesi olarak karşılık bulmaktadır.

This book is the outcome of one of the Forum Series on Architectural Education, organized by the Architectural Education Association of Turkey (MIMED) on the theme of Flexibility in Architecture. At Forum IV, the architectural education platform was cross-examined, new ideas and experiences were shared, and the potentials of regeneration were discovered. The notion of flexibility in architectural education is the subject of fresh and vital debate which is based on whether it is achieved by the inner dynamics of architecture, or the external dynamics. However, this debate seems null and void since the dynamics of both sides seem to necessitate flexibility in architectural education at almost the same level. Hence the attitude that the prerequisite for creating flexibility according to the inner dynamics of architecture depends on the protection of architectural education from the coercive effects of external dynamics is no longer a relevant issue. Furthermore, architectural education as a role model in such a debate becomes more important, not only in a monotyping global context, but also in the local social context as well. Herein lies a fundamental dichotomy arising from the fact that because of globalization curricula may face the risk of becoming uniform. Any effort to overcome this dichotomy in such a debate seems vital. Then, the question arises whether such a dichotomy, which turns architectural education from an autonomous discipline into a quasi-autonomous one, transforms architectural education into a rather political issue. If the autonomous nature of architectural education resists globalization, the question of the manner in which this resistance occurs and what impact it will have on architectural education seems of the utmost importance.