Search

De evaluatie van de Wet Fusietoets die in opdracht van OCW is uitgevoerd, eindigt met het advies om de fusietoets fundamenteel te heroverwegen. Afschaffen is ook een optie.

In 2009 startte het RIZIV een programma « zorgtrajecten » voor bepaalde groepen diabetes type 2 (DM2) of chronische nierinsufficiëntie (CNI) patiënten. De eerste doelstelling van het ACHIL project (Ambulatory Care Health Information Laboratory) bestaat in een evaluatie van de doeltreffendheid van de zorgtrajecten om de kwaliteit van zorgen op het terrein te verbeteren. Kwaliteit van zorgen betekent hier de overeenstemming met aanbevelingen. Andere dimensies van kwaliteit van zorgen, zoals de efficiëntie of de tevredenheid van patiënten, maken niet het onderwerp uit van deze studie. Er werd gebruik gemaakt van 4 verschillende bronnen om deze studie te realiseren, de vier “pijlers” van ACHIL : een “centrale pijler”, het Intermutualistisch Agentschap (IMA), het referentienetwerk Intego en het referentienetwerk Huisartsenpeilpraktijken (PP). Voor de centrale pijler werden gegevens verzameld via extractie uit de elektronische patiëntendossiers van huisartsen of via manuele inbreng van gegevens in een web applicatie. Zo werden er bijvoorbeeld via de centrale pijler gegevens verzameld over 18250 DM2 zorgtrajectpatiënten en over 12889 CNI zorgtrajectpatiënten (gegevens 2011). Onze resultaten zijn erg bemoedigend en tonen, op basis van resultaten uit de 4 pijlers die in dezelfde richting gaan dat het zorgtrajectprogramma doeltreffend was in de periode 2009-2011 om patiënten die het nodig hadden op te nemen in een zorgtraject en om de opvolging van deze patiënten te verbeteren (verbeteren van de kwaliteit van zorgen in termen van proces, bijvoorbeeld de frequentie van opvolging van HbA1c, eGFR, parathormoon of proteïnurie of de frequentie van inname van statines). De gegevens laten echter niet toe ons uit te spreken over een manifeste verbetering van de gezondheidstoestand van deze patiënten die zou kunnen toegeschreven worden aan de zorgtrajecten (verbetering van kwaliteit van zorgen in termen van klinische resultaten, zoals de HbA1c waarden, de bloeddruk of de snelheid van vermindering van glomerulaire filtratie). Het programma “zorgtrajecten” is een complexe interventie bestaande uit verschillende elementen, zoals de handtekening van een contract, de maatregelen van gezondheidseducatie, de terugbetaling van diverse consultaties en materiaal, het oprichten van lokale multidisciplinaire structuren. Het is niet mogelijk om aan te duiden aan welke onderdelen van deze complexe interventie de waargenomen verbeteringen van het zorgproces kunnen worden toegeschreven. Deze studie is een observationele studie (een retrospectieve cohortstudie) en geen gerandomiseerde en gecontroleerde studie, en bovendien is de observatieperiode erg kort. Ten slotte willen we ook geen globaal oordeel vellen over de kwaliteit van zorgen voor diabetes of chronische nierinsufficiëntie patiënten, noch een absolute vergelijking maken over het niveau van kwaliteit van zorg tussen verschillende groepen patiënten. Al deze bemerkingen zijn belangrijk bij het lezen van dit rapport. We bevelen momenteel, op basis van onze resultaten en rekening houdend met de hierboven geformuleerde opmerkingen, aan om onze resultaten te bevestigen en verder uit te diepen en de gevonden verbeteringen van kwaliteit van zorgen te behouden en te versterken. Om dit te realiseren zou het nuttig zijn om meer gegevens over een langere periode te verzamelen, om de extractie van gegevens uit de elektronische patiëntendossiers van huisartsen in een beveiligde en aanvaarde omgeving te veralgemenen, om deze gegevens te koppelen met deze van het IMA, om kwaliteitscirkels in te stellen op basis van feedback aan de zorgverleners en de lokale multidisciplinaire netwerken. We zijn de mening toegedaan dat de multi-pijler en multidisciplinaire dimensie van ACHIL een belangrijk pluspunt is voor de komende jaren. Het huidige rapport handelt over de globale resultaten van de evaluatie van de kwaliteit van zorgen. De aspecten van feedback aan de zorgverleners en de evaluatie van de kwaliteit van het systeem van gegevensinzameling worden in afzonderlijke documenten en publicaties behandeld.

Two male patients, aged 75 and 47 years, suffered from dyspnoea in the terminal phase of their disease, COPD and lung cancer, respectively. Both were given palliative sedation. The palliative consultation team was consulted when problems occurred. Although the Royal Dutch Medical Association issued a guideline on palliative sedation, the practice of administering palliative sedation is still complicated. Determining whether a symptom is 'refractory' and estimating the life expectancy is especially complex. A symptom is refractory when it causes unbearable suffering and conventional modes of treatment are not effective or timely. Knowledge of this guideline, early anticipation of possible scenarios and communication with the patient and his family contribute to good care. The palliative consultation team can help physicians with these decisions, preferably by starting at an early stage.

Let \({\left(\tau_j\right)_{j\in\mathbb{N}}}\) be a sequence of strictly positive real numbers, and let A be the generator of a bounded analytic semigroup in a Banach space X. Put \({A_n=\prod_{j=1}^n\left(I+\frac{1}{2} \tau_jA\right) \left(I-\frac{1}{2} \tau_jA\right)^{-1}}\), and let \({x\in X}\). Define the sequence \({\left(x_n\right)_{n\in\mathbb{N}}\subset X}\) by the Crank–Nicolson scheme: xn = Anx. In this paper, it is proved that the Crank–Nicolson scheme is stable in the sense that \({\sup_{n\in\mathbb{N}}\left\Vert A_nx\right\Vert

Achtergrond Kunnen sterven op de plaats waarvoor de patiënt gekozen heeft, is een indicator van de kwaliteit van de zorg aan het levenseinde. Huisartsen verkeren in een gunstige positie om zicht te krijgen op de plaats waar patiënten willen overlijden en om deze wens mee mogelijk te maken. Doelstelling Voor deze studie gingen we na hoe vaak huisartsen op de hoogte zijn van waar hun patiënten wensen te overlijden, van wie ze dat vernemen en hoe vaak patiënten daadwerkelijk op deze plaats kunnen sterven. Methode De onderzoeksopzet betrof een nationaal retrospectief sterfteonderzoek in 2006 via het representatief netwerk van de Belgische huisartsenpeilpraktijken. Deelnemende artsen registreerden wekelijks alle sterfgevallen in hun praktijk. Resultaten In totaal werden 798 niet-plotse sterfgevallen gerapporteerd. I n 46% van de gevallen waren de huisartsen op de hoogte van waar de patiënt graag wilde sterven. Bij 63% van deze overlijdens hadden ze dat rechtstreeks van de patiënt zelf vernomen. Dat de huisarts dit wist, correleerde positief met het feit dat de patiënten in de laatste drie maanden van hun leven niet waren gehospitaliseerd (odds ratio [OR ] 3,9; 95% betrouwbaarheidsinterval [BI] 2,8-5,6), met de aanwezigheid van mantelzorg (OR 3,3; 95%BI 1,8-6,1), het inzetten van een multidisciplinair palliatief zorgteam (OR 2,5; 95%BI 1,8-3,5) en met het aanwezig zijn van zeven of meer contacten tussen de huisarts en de patiënt of zijn familie gedurende de laatste drie levensmaanden (OR 3,0; 95%BI 2,2-4,3). Waar de huisarts op de hoogte was, wilde meer dan de helft (58%) van de patiënten het liefst thuis sterven. Tachtig procent van de patiënten stierf ook werkelijk waar hij/zij voor had gekozen. Besluit Huisartsen blijven vaak onwetend over waar hun patiënt graag zou willen sterven. Als huisartsen dat echter wel weten, sterven deze patiënten vaak op de plaats die zij hadden verkozen. Dit artikel beschrijft verscheidene aspecten van de zorg die kunnen bijdragen om meer huisartsen geïnformeerd te krijgen over de wensen van hun patiënten.

Contacten met huisartsen omwille van ongevallen.

A 62-year-old woman presented with a feeling of pressure between her shoulder blades. Physical examination and laboratory test showed no abnormalities. Conventional X-ray of the thorax showed, by chance, a condensation of the second rib. CT scan showed a solitary lesion at the same location. Patient's history mentioned post-partum mastitis 38 years earlier, for which she was treated with X-ray therapy of about 4 to 5 Gray in 1 fraction. A partial rib resection was performed prior to diagnosis. The histopathological diagnosis was stage IA chondrosarcoma. It was excised in toto and an uneventful disease course ensued. In the past, X-ray therapy was used for many different benign diseases. Many doctors nowadays are not aware of this. This case illustrates that radiotherapy for benign disease can give rise to post irradiation sarcomas. Long-term follow-up of an irradiated region is essential for early diagnosis and may lead to higher cure rates.

Voor u ligt een rapport waarin verslag wordt gedaan van twee studiereizen. De eerste studiereis vond plaats in juni 2000 naar het Verenigd Koninkrijk en in oktober 2000 heeft een tweede studiereis plaatsgevonden naar de Verenigde Staten. Het doel van de studiereizen was om inzicht te krijgen in de stand van zaken met betrekking tot de ontwikkelingen van afstandsonderwijs en het gebruik van ICT in het hoger (afstands)onderwijs. Tijdens de studiereizen hebben wij met een groot aantal vertegenwoordigers van verschillende hogeronderwijsinstellingen en overheidsinstellingen gesproken. Het rapport dat voor u ligt, is een gezamenlijk product van de deelnemers1 (zie bijlage 1 voor een uitgebreider overzicht van de deelnemers per studiereis) aan de studiereis en start met een samenvattende beschouwing van de twee studiereizen, waarin ook een conclusie en aanbevelingen zijn opgenomen. Daarna volgen de twee beschrijvende verslagen van de door ons gevoerde gesprekken.

Goede zorg aan het levenseinde krijgt door verschillende maatschappelijke ontwikkelingen in toenemende mate aandacht in onze samenleving. In de afgelopen jaren maar vooral ook in de volgende jaren zal onze samenleving aanzienlijk vergrijzen. Ook maken de infectieziekten plaats voor chronische ziekten, waardoor het beeld van ziekte en sterven in ons land aanzienlijk zal wijzigen, en de duur van het stervensproces toeneemt. Daarnaast komen ook steeds vaker medisch-ethische vragen rond palliatieve zorg, terminale sedatie, therapeutische hardnekkigheid en euthanasie op de voorgrond. Ondanks de groeiende aandacht voor het domein van de levenseindezorg, blijken de omstandigheden van overlijden en de kwaliteit van het levenseinde van patiënten onvoldoende in kaart gebracht. In België weten we tot nu toe bijzonder weinig over hoe goed mensen sterven en welke zorg zij aan het eind van hun leven verkrijgen. Het gebrek aan maatschappelijke gegevens over het sterfbed is verbazingwekkend en is geen goede basis om een beleid inzake levenseindezorg te ontwikkelen. Gezondheidsbeleid is gebaat bij goede wetenschappelijke doorlichting van de samenleving, zeker wat betreft het beleid inzake levenseindezorg. Ieder individu wordt er vroeg of laat mee geconfronteerd en iedereen wenst voor zichzelf en zijn naasten een goede dood. Met dit boek willen we aanknopingspunten aanreiken om de levenseindezorg in ons land te verbeteren, door zowel professionele en niet-professionele zorgverleners, beleidsmakers als de publieke opinie te informeren over hoe de huidige zorg rond het levenseinde georganiseerd is en hen te adviseren over hoe deze verbeterd kan worden. Dit boek bevat een grote hoeveelheid nieuwe en representatieve gegevens over de omstandigheden van het overlijden en de levenseindezorg in België. Het beschrijft de resultaten van de SENTI-MELC studie, een samenwerking tussen de Onderzoeksgroep Zorg rond het Levenseinde van de Vrije Universiteit Brussel, en de Huisartsenpeilpraktijken gecoördineerd vanuit het Wetenschappelijk Instituut Volksgezondheid. De studie die in dit boek wordt beschreven, is uniek in zijn opzet, niet alleen in België, maar ook in Europa. Het onderzoek brengt voor België, Vlaanderen, Wallonië en Brussel in kaart waar mensen verblijven in de laatste levensfase, hoe vaak ze tussen verschillende zorgplaatsen verhuizen, en waar ze uiteindelijk sterven. We bestuderen ook wie voor patiënten zorgt aan het levenseinde en of er gespecialiseerde palliatieve zorg wordt ingezet. We onderzoeken de symptomen die patiënten ervaren in de laatste levensfase, evenals de specifieke behandelingen en zorg die ze verkrijgen. We gaan ook in op de medische beslissingen rond het levenseinde met een zeker of mogelijk levensverkortend effect. Over de redacteurs Mevr. Lieve Van den Block is licentiaat in de psychologie en is werkzaam als wetenschappelijk medewerker aan de onderzoeksgroep Zorg rond het Levenseinde van de Vrije Universiteit Brussel. Dr. Nathalie Bossuyt is arts en is als onderzoeker werkzaam op de afdeling Epidemiologie van het Wetenschappelijk Instituut Volksgezondheid te Brussel. Dr. Viviane Van Casteren is geneesheer specialist in het beheer van gezondheidsgegevens. Ze is werkzaam als senior onderzoeker aan de Afdeling Epidemiologie van het Wetenschappelijk Instituut Volksgezondheid en is reeds 23 jaar coördinator van de Huisartsenpeilpraktijken. Prof. Dr. Luc Deliens is hoogleraar Publieke Gezondheid en Palliatieve Zorg aan de afdeling Sociale Geneeskunde en het EMGO Instituut van het VU medisch centrum Amsterdam en hoofd van de onderzoeksgroep Zorg rond het Levenseinde aan de Vrije Universiteit Brussel.