Search

Au départ d’un matériau empirique constitué notamment de focus groupes menés avec des professionnels de l’évaluation des services de prévention communaux et avec des citoyens bruxellois, cet article revient sur certains enjeux de la participation citoyenne à l’évaluation des politiques de sécurité et de prévention en Région bruxelloise. D’une part, la nature même de ces politiques soulève des questions éthiques qui appellent, des vœux des acteurs professionnels, à des garanties procédurales. D’autre part, l’absence de certains profils de la population dans les dispositifs participatifs bruxellois interroge les acteurs professionnels et aboutit à la formulation de pistes, tant par les évaluateurs que par les citoyens rencontrés, pour tendre vers des processus plus inclusifs. Enfin, la production de nouvelles connaissances par la participation des citoyens se trouve également au cœur des enjeux identifiés. Op basis van empirisch materiaal – in de eerste plaats focusgroepen bestaande uit de interne evaluatoren van de gemeentelijke preventiediensten enerzijds en Brusselse burgers anderzijds – bespreken we in dit artikel bepaalde uitdagingen op het vlak van burgerparticipatie bij de beoordeling van het veiligheids- en preventiebeleid in het Brussels Gewest. Aan de ene kant stelt de aard van dit beleid ethische vragen aan de orde die oproepen tot proceduregaranties, zoals de interne evaluatoren dat wensen. Aan de andere kant doet de afwezigheid van bepaalde bevolkingsprofielen in de Brusselse participatiesystemen vragen rijzen bij de evaluatoren. De geïnterviewde evaluatoren en burgers stellen bijgevolg mogelijke oplossingen voor om de participatieprocessen inclusiever te maken. Tot slot staat ook de productie van nieuwe kennis via burgerparticipatie centraal in de vastgestelde uitdagingen. This article is based on empirical material consisting of focus groups conducted with professionals involved in the evaluation of municipal prevention services as well as with Brussels citizens, and looks at some of the issues regarding citizen participation in the evaluation of security and prevention policies in the Brussels Region. On the one hand, the very nature of these policies raises ethical questions which call for procedural guarantees in keeping with the wishes of professional stakeholders. On the other hand, the absence of certain profiles of the population within the Brussels participatory mechanisms raises questions among professional stakeholders and leads to the formulation of ways to move towards more inclusive processes – both by the evaluators and by the citizens interviewed. Finally, the production of new knowledge through citizen participation is also at the heart of the issues identified.

De nieuwe voetgangerszone is een van de grootste stadsprojecten die de afgelopen decennia ontworpen zijn voor het Brusselse stadscentrum. In 2015 werd de Anspachlaan, een transitweg, verboden voor autoverkeer. Intussen is de vernieuwing van de openbare ruimte en van de belangrijkste metrostations bijna voltooid. De uitvoering en de uitdagingen van dit stadsproject zijn per definitie complex. Ervaringen uit binnen- en buitenland en het onderzoek van het BSI-BCO tonen dat het project een grote impact zal hebben op verschillende vlakken, waaronder de kwaliteit van de openbare ruimte, huisvesting en voorzieningen, lokale economie en werkgelegenheid, mobiliteit, bereikbaarheid en logistiek, sociale en culturele activiteiten, enz. Deze synthesenota actualiseert de eerder gepubliceerde nota (nr. 115). Het eerste deel schetst de algemene context van het project, dat niet gespaard werd door verschillende externe crisissen (lockdown na de aanslagen in Parijs, de aanslagen in Brussel, de tunnelcrisis en de coronacrisis uiteraard). Het tweede deel gaat dieper in op de uitdagingen waarmee het project nog altijd geconfronteerd wordt. In het besluit reikt de nota enkele concrete pistes aan voor de verbetering van de kwaliteit en het beheer van het project. Le nouveau piétonnier est l’un des principaux projets urbains conçus pour le centre de Bruxelles au cours des dernières décennies. C’est en 2015 que la voie de transit du Centre – le boulevard Anspach – a été interdite à la circulation automobile. Le réaménagement de l’espace public et la rénovation des principales stations de métro sont aujourd’hui en voie d’achèvement. La réalisation et les défis de ce projet urbain sont, par définition, complexes. Des expériences menées dans le pays et à l’étranger, ainsi que les données réunies par le BSI-BCO, montrent qu’il aura un impact important à différents niveaux : qualité de l’espace public, logement et équipements, économie locale et emploi, mobilité, accessibilité et logistique, activités sociales et culturelles, etc. La présente note de synthèse met à jour un travail publié précédemment (n° 115). La partie 1 expose le contexte général de ce projet qui n’a pas été épargné par plusieurs crises externes (lockdown suite aux attentats de Paris, attentats de Bruxelles, crise des tunnels et, bien entendu, crise du covid). La partie 2 développe les défis qui subsistent. En conclusion, la note propose quelques pistes concrètes d’amélioration de la qualité et de la gestion du projet. The new pedestrian area has been one of the main urban projects designed for the centre of Brussels in recent decades. In 2015, the transit route in the city centre - Boulevard Anspach - was closed to traffic. The redevelopment of public space and the renovation of the main metro stations are now nearing completion. The finalisation of this urban project and the challenges it has faced are, by definition, complex. Experiences elsewhere in the country and abroad, as well as the data collected by BSI-BCO, show that it will have a significant impact at different levels: quality of public space, housing and facilities, local economy and employment, mobility, accessibility and logistics, social and cultural activities, etc. This synopsis is an update of a previously published work (no. 115). Part 1 sets out the general context of this project which has not been spared by several external crises (lockdown following the attacks in Paris, attacks in Brussels, the tunnel crisis and, of course, the covid crisis). Part 2 develops the challenges which remain. In conclusion, this synopsis proposes some concrete ways to improve the quality and management of the project.

De nieuwe voetgangerszone is één van de belangrijkste stadsprojecten in het Brusselse stadscentrum van de afgelopen decennia. In 2015 werd de centrale doorgangsweg -Anspachlaan- autovrij gemaakt. De heraanleg van de publieke ruimte en vernieuwing van de belangrijkste metrostations moet nog starten. De realisatie en uitdagingen van dit stadsproject zijn per definitie complex. Ervaringen uit binnen- en buitenland tonen dat de impact groot zal zijn op verschillende niveau’s: de kwaliteit van de publieke ruimte, huisvesting en voorzieningen, de lokale economie en tewerkstelling, mobiliteit, bereikbaarheid en logistiek, de sociale en culturele activiteiten, enz. Recente gegevens en analyses zijn echter vaak gefragmenteerd, onbestaande, of onvoldoende toegankelijk voor alle betrokken actoren. Toch slaagt een kwaliteitsvol stadsproject pas wanneer deze kennis wordt gebundeld en gedeeld, maar ook besluitvorming ondersteunt. Daarom volgt het BSI - Brussels Centre Observatory (BSI-BCO) dit project van nabij op. Deze synthesenota bouwt verder op eerder gepubliceerd werk [het Portfolio, Deze synthesenota is deels gebaseerd op het onderzoek dat gepubliceerd werd in het eerste Portfolio van het BSI - Brussels Centre Observatory (BSI-BCO), waarvan we de auteurs oprecht willen bedanken: Mathieu Berger, Kobe Boussauw, Céline Brandeleer, Jean-Michel Decroly, Bas de Geus, Jean-Philippe De Visscher, Thomas Ermans, Jean-Louis Genard, Virginie Jourdain, Imre Keseru, Bram Kin, Kevin Lebrun, Christophe Loir, Cathy Macharis, Mathieu Strale, Pierre Vanderstraeten, Linus Vanhellemont, Sara Verlinde, Benjamin Wayens en Nils Wuytens. Deze synthesenota, waarvoor de auteurs alleen verantwoordelijk zijn, is tot stand gekomen met de steun van de Stad Brussel en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest., Deze synthesenota werd vertaald vanuit het Frans, en is ook beschikbaar in het Engels in hetzelfde tijdschift., info:eu-repo/semantics/published

Doel: Deze studie tracht na te gaan hoe Active Ageing - een concept, van de WereldGezondheidsOrganisatie (WHO, 2002), dat een optimale levenskwaliteit nastreeft door zich te richten op het totale welzijn, de participatie en de bescherming van de oudere persoon - kan toegepast worden binnen de residentiële zorg. Methodologie: Een explorerend, kwalitatief onderzoek met een thematische analyse van vier semi-gestructureerde focusgroepen werd doorgevoerd. De samenstelling van deze focusgroepen bestond afzonderlijk uit rusthuisbewoners, kinderen van rusthuisbewoners, thuiswonende ouderen en gerontologen. Resultaten: De respondenten duidden op het belang van het nastreven van Active Ageing binnen de residentiële ouderenzorg. Dit kan doorgevoerd worden door zich als rusthuis te richten op negen determinanten, namelijk: cultuur, gedrag, psychologische factoren, de fysieke en sociale omgeving, economische kenmerken, residentiële zorg, animatie en participatie. De zeven eerste determinanten zijn ook door de WHO (2002) erkend als belangrijke componenten om Active Ageing na te streven, de determinanten animatie en participatie zijn daarentegen als nieuw uit dit onderzoek naar voor gekomen en blijken binnen de residentiële zorg evenzeer belangrijk te zijn om het einddoel van Active Ageing, een optimale levenskwaliteit, te kunnen verzekeren. Conclusie: Uit dit onderzoek blijkt Active Ageing binnen de residentiële zorg zinvol en belangrijk. Door zich te richten op negen verschillende determinanten kan men binnen de residentiële zorg Active Ageing nastreven. Deze set van determinanten is ruimer dan voorgelegd door de WHO (2002). Active Ageing biedt een kader om op een systematische wijze te werken aan kwaliteitszorg, waarbij een holistische benadering van de resident en de stimulatie van diens participatie centraal staan. World Health Organisation, Active Ageing: a policy framework. 2002, World Health Organisation.