Search

De tijd van de Grote Verhalen en de Nieuwe Ideologieën is voorbij, zegt men. Een serieus politiek manifest, dat een wereldwijde revolutionaire vernieuwing in het politieke denken aan zou kondigen, kan niet meer geschreven worden. De scepsis ten aanzien van universele waarheidsaanspraken is daarvoor tegenwoordig te groot. Bovendien zijn we uitgerust met een behoorlijke dosis wantrouwen ten aanzien van de radicaliteit van revolutionaire inzichten: ze hebben de neiging alles wat niet in hun kader past aan zich ondergeschikt te maken of te negeren. Postmoderne denkers als Foucault, Lyotard en Derrida voeden dit wantrouwen.

Volgens Geert Wilders zou het Nederlandse burgers verboden moeten worden nog een ander paspoort dan het Nederlandse op zak te hebben. Want, zo meent hij, een dubbele nationaliteit leidt automatisch tot een dubbele loyaliteit. En dubbelheid is dubieus: ze leidt tot gespletenheid en zet aan tot ontrouw. Zelfs volledig geïntegreerde immigranten als Aboutaleb, Albayrak en Arib krijgen daarbij het nadeel van het wantrouwen. Ook al zetten ze zich al jaren in voor de Nederlandse publieke zaak, toch moeten ze zich verweren tegen de verdachtmaking dat loyaliteit aan hun moederland ten koste gaat van hun loyaliteit aan Nederland.

De ontwikkelingen in de Deense melkveehouderij spreken binnen Europa tot de verbeelding. De melkveebedrijven groeien er snel. Vaak wordt onder andere vanuit Nederland aan Denemarken gerefereerd om te laten zien dat de structuurontwikkeling in Nederland achterblijft bij die van Denemarken. Aan de andere kant scoort het gemiddelde Deense melkveebedrijf economisch gezien volgens het Europese boekhoud-netwerk FADN zeker niet beter dan de gemiddelde collega uit andere EU-landen. Via het netwerk van Global Dairy Farmers is een studiereis naar Denemarken opgezet met een aantal medewerkers van de Rabobank om eens nader te kijken naar de achtergrond van deze ontwikkelingen en om te kijken welke lessen daar uit te leren zijn

Ongetwijfeld zijn er vrouwen (en mannen) die aan hun werk als pornoster of prostituee oprecht plezier beleven en het gevoel hebben daarin pas echt 'zichzelf' te kunnen zijn. Maar als dergelijke praktijken floreren op een gebrek aan zelfrespect en het onvermogen om de eigen grenzen te bepalen, is het maar zeer de vraag of 'respect voor eigen keuze' niet een eufemisme is voor onverschilligheid.

Duyvendak & Hurenkamp (auteurs van het boek Kiezen voor de kudde) interpreteren de fenomenen die zij hebben ontdekt op verrassend optimistische wijze. Nederland is weliswaar cultureel homogeen geworden, maar het is de homogeniteit van een progressieve moral majority. Het links-liberale gedachtegoed is gemeengoed geworden. En de lichte gemeenschappen vormen de ideale tussenweg tussen het schrikbeeld van een kille neoliberale samenleving van eenzame en egocentrische individuen, en het schrikbeeld van verstikkende of ‘zware’ gemeenschappen als het traditionele gezin of de gesloten geloofsgemeenschap

Samenvatting niet beschikbaar