Search

Metformine is een van de meest gebruikte orale antidiabetische middelen. Naast zijn antidiabetische werking heeft het als voordelen dat het in tegenstelling tot de andere orale producten gewichtsneutraal is, een verbetering geeft van de cardiovasculaire mortaliteit en een verwaarloosbaar risico inhoudt op het ontwikkelen van hypoglykemie. Het gebruik van metformine wordt echter overschaduwd door een zeer zeldzame, maar levensgevaarlijke bijwerking: het ontwikkelen van lactaatacidose. Dit risico heeft ertoe geleid dat men alle situaties die voorbeschikken tot het ontwikkelen van lactaatacidose beschouwt als een tegenaanwijzing voor metformine. Hiertoe behoren hartfalen, leverfalen en chronisch obstructief longlijden (COPD), maar ook chronische nierinsufficiëntie aangezien metformine uitsluitend renaal geklaard wordt. Wanneer al deze tegenaanwijzingen strikt worden nageleefd, zouden heel veel patiënten met diabetes mellitus (DM) niet meer in aanmerking komen voor het gebruik van metformine en de vele voordelen niet meer kunnen genieten. Meer en meer worden sommige van deze tegenaanwijzingen voor metformine in vraag gesteld. De laatste jaren werd er dan ook veel onderzoek verricht naar het gebruik van metformine bij patiënten met de klassieke tegenaanwijzingen, zoals hartfalen en chronische nierinsufficiëntie. Dit artikel geeft een overzicht van deze recente inzichten en beschrijft specifiek het gebruik van metformine bij patiënten met DM met hartfalen en chronische nierinsufficiëntie.