Search

Veel mensen klussen in en om het huis met behulp van producten als een ladder of een elektrische zaag. Daarbij kunnen ongelukken gebeuren. Over de oorzaak van deze ongelukken is nog weinig bekend. Er is wel informatie over wat er op het laatste moment misging. Zo reiken slachtoffers van ongelukken met een ladder nogal eens te ver van de ladder, waardoor zij hun balans verliezen. Er is echter nog niet onderzocht wat daaraan vooraf ging, waardoor het mis ging. Om daar een beter beeld van te krijgen, heeft het RIVM een overzicht gemaakt van mogelijke oorzaken van dit soort ongevallen. Het RIVM heeft daarvoor gesproken met producenten van producten en met experts op het gebied van veiligheid, risico-inschatting, psychologie en gedrag. Ook sprak het RIVM met klussers zelf. Veel factoren blijken te kunnen bijdragen aan het ontstaan van een ongeluk in en om het huis met machines of ladders/trapjes. De meeste oorzaken die door experts werden genoemd, hebben te maken met het gedrag van de klusser. Aan dat gedrag liggen bijvoorbeeld verkeerde inschattingen van de situatie en de denkwijze van de klusser zelf ten grondslag. Ook het gereedschap of de omgeving kunnen het gedrag beinvloeden. Volgens experts gaan klussers bijvoorbeeld aan het werk zonder genoeg over het product te weten. Klussers willen een taak snel en makkelijk doen. Verder schatten klussers volgens de experts de kans op een ongeluk laag in. Ze gebruiken daarnaast soms een product dat niet geschikt is voor de klus of dat is verouderd. Ook kan het ontwerp van een product bijdragen aan onveilig gebruik. Verder kan er in huis weinig ruimte zijn om te bewegen, en kunnen de mensen om de klusser heen onveilig werken stimuleren. In de gesprekken met klussers kwamen vaak dezelfde dingen terug, zoals het laag inschatten van de kans op een ongeluk, en de behoefte een klus even snel te willen afmaken. Het overzicht in dit onderzoek kan worden gebruikt voor vervolgonderzoek naar oorzaken van ongelukken in en om het huis. Het is de bedoeling dat er adviezen mee worden ontwikkeld om deze ongelukken te voorkomen.

Recent guidelines, including the ESC, have moved towards lower targets (

Annually an estimated amount of 17.500 patients are admitted at the hospital with a fractured hip in the Netherlands. This often fragile population experiences many unwanted side effects with the use of strong painkillers. Currently used locoregional anesthetic techniques do not fully block pain in most hip fractures. In 2018 a novel technique was published, based on the innervation of the anterior hip capsule: 'The PEricapsular Nerve Group (PENG) block'. Based on current evidence, the PENG block seems a promising pain reducing technique in acute pain in pericapsular hip fractures and surgery. Due to the possibility of chemical denervation of the hip capsule, current literature and our own data show that long-term pain reduction is possible as well, without motor loss. This can lead to an increase of quality of life, and reduction of morbidity and mortality in the most fragile patients, who are not eligible for surgery.

Ook ouderen kunnen baat hebben bij e-health-interventies gericht op cardiovasculaire risicofactoren. Wanneer ze daarbij digitaal worden ondersteund door een coach, kan het risicoprofiel voor hart- en vaatziekten verbeteren. Dat blijkt uit het internationale HATICE-onderzoek (Healthy Ageing Through Internet Counselling in the Elderly).

In old age, cognitive functions decline in comparison to performance earlier in life. Subjective memory complaints often cause anxiety. Patient and informant history taking, along with simple additional cognitive tests are usually sufficient to reassure patients or to initiate further diagnostic work-up. Differential diagnoses include depression, delirium, other psychiatric or neurological disorders, metabolic causes, intoxications or side effects of drugs. Physical examination and laboratory tests generally have limited added value. Main reasons for referral are a suspected treatable cause for cognitive decline (e.g. delirium), focal neurological deficit (e.g. stroke), suspected dementia under the age of 65-70 years, additional complex somatic or psychiatric disorders or further work-up in non-native speaking people.

Bestaande predictiemodellen geven een slechte voorspelling van het cardiovasculair risico bij ouderen. Een nieuw model laat zien dat op hogere leeftijd systolische bloeddruk, totaal cholesterol en HDL-cholesterol als voorspellers minder belangrijk worden, maar polyfarmacie en apathie steeds belangrijker.

Screening of dementia in first generation migrants The number of patients with dementia is increasing over time. There is evidence that the prevalence in ethnic minority groups is even higher. Diagnosing dementia in first generation non-western migrants is often difficult due to language and cultural barriers, low education, and illiteracy. In this article we recommend the use of two validated screening tools (the RUDAS, Rowland Universal Dementia assessment scale and the IQCODE, Informant Questionnaire of Cognitive Decline in the elderly) elucidated by two case descriptions. Conflict of interest and financial support: potential conflicts of interest have been reported for this article. ICMJE forms provided by the authors are available online along with the full text of this article.

The number of patients with dementia is increasing over time. There is evidence that the prevalence in ethnic minority groups is even higher. Diagnosing dementia in first generation non-western migrants is often difficult due to language and cultural barriers, low education, and illiteracy. In this article we recommend the use of two validated screening tools (the RUDAS, Rowland Universal Dementia assessment scale and the IQCODE, Informant Questionnaire of Cognitive Decline in the elderly) elucidated by two case descriptions.

To determine variation in diagnostic strategies for diagnosing dementia between Dutch hospitals.Descriptive, retrospective research based on claim data of Dutch health insurers.Information on the use of diagnostic ancillary services carried out from 2015 to 2018 was collected via national-level insurance claims for patients who received a (new) diagnose-coding for dementia in 2018. Hospitals were included in the analysis if they diagnosed50 patients with dementia. We distinguished academic medical centres (AMC), non-academic training hospitals (TH) and general hospitals (GH).In 2018, 20.073 new cases of dementia were diagnosed in 71 hospitals. The percentages of patients undergoing MRI/CT-imaging ranged from 37 to 99% (median 76.7%), neuropsychological-assessment from 0-89% (median 31.8%), cerebrospinal fluid examination from 0-14% (median 2.4%), PET/SPECT-imaging from 0-16% (median 6.2%) and electroencephalography from 1-20% (median 5.8%). Practice variation was comparable in AMCs, THs and GHs and was evidently skewed for PET/SPECT-imaging, electroencephalography and cerebrospinal fluid examination. There were no distinct differences according to case-mix characteristics or hospital volume. The percentage of patients subjected to ancillary diagnostic investigations decreased sharply with increasing age.In the Netherlands, diagnostic ancillary methods used vary widely between hospitals both in frequency and modality. This variation may be driven by limited evidence of diagnostic accuracy and added value of different diagnostic tests, variations in doctor and patient preferences and differences in available diagnostic techniques per hospital. Further exploration of this heterogeneity may help to identify a strategy that combines the most benefit with the least burden.

In juli 2021 zijn grote delen van Limburg getroffen door hevige regenval en overstromingen. Ook delen van België en Duitsland overstroomden met zeer veel schade en verlies aan mensenlevens tot gevolg. Dit betrof een extreme en ongeëvenaarde gebeurtenis met enorme impact. Daarom is naar aanleiding van de overstromingen deze verkenning uitgevoerd om een eerste stap te maken om beschikbare informatie over deze gebeurtenis te verzamelen en analyseren. Het onderzoek is uitgevoerd door een breed consortium (TU Delft, Deltares, HKV Lijn in Water, VU Amsterdam, Universiteit Utrecht, KNMI, WUR, Erasmus MC en Universiteit Twente) in opdracht van het Expertise Netwerk Waterveiligheid (ENW). Een overstroming heeft effect op de hele maatschappij. Daarom zijn niet alleen hydrologische en civieltechnische onderwerpen beschouwd, maar ook de maatschappelijke gevolgen van overstromingen, de crisisrespons en de gezondheidseffecten.Contributors (in alphabetical order): Nathalie Asselman (Deltares), Hermjan Barneveld (HKV / Wageningen UR), Jules Beersma (KNMI), Eline Boelee (Deltares), Wouter Botzen (VU Amsterdam), Eefke Copper (TU Delft), Dim Coumou (KNMI), Karin de Bruijn (Deltares), Anniek de Jong (Deltares), Jurjen de Jong (Deltares), Hans de Moel (VU Amsterdam), Ferdinand Diermanse (Deltares), Astrid Fischer (Evides) , Gert-Jan Geerling (Deltares), Marie-Louise Geurts (WML), Rob Groenland (KNMI), Mark Hegnauer (Deltares), Bas Jonkman (TU Delft), Nicole Jungermann (KNMI), Frans Klijn (Deltares), Andre Koelewijn (Deltares), Matthijs Kok (HKV / TU Delft), Elco Koks (VU Amsterdam), Bas Kolen (HKV / TU Delft), Marion Koopmans (Erasmus MC), Laurens Leunge (Deltares), Hans Middelkoop (Utrecht University), Roelof Moll (TU Delft), Jaap Mos (Dunea), Sjoukje Philip (KNMI), Gerbert Pleijter (HKV), Joost Pol (HKV / TU Delft), Stephan Rikkert (TU Delft), Guus Rongen (TU Delft), Rinus Scheele (KNMI), Julius Schlumberger (TU Delft), Peter Siegmund (KNMI), Kymo Slager (Deltares), Frederiek Sperna Weiland (Deltares), Bart Strijker (HKV / TU Delft), Henk v.d. Brink (KNMI), Janko van Beek (Erasmus MC), Marion van den Bulk (TU Delft), Bart van den Hurk (Deltares), Tim van Emmerik (Wageningen UR), Kees van Ginkel (VU Amsterdam / Deltares), Mick van Haren (TU Delft), Margreet van Marle (Deltares), Malou van Schaijk (TU Delft), Dennis Wagenaar (Nanyang TU), Davide Wüthrich (TU Delft)

An unhealthy lifestyle increases the risk of dementia. Two observational studies explored whether targeted health and lifestyle interventions could attenuate or even offset increased genetic risk. Results from these observational studies are inconclusive. However, after the age of 60, favourable lifestyle behaviours may have less impact in groups with high genetic risk. This might inspire researchers and clinicians to determine genetic risk prior to offering preventive interventions. However, this raises important ethical concerns and practical difficulties. Lifestyle interventions should take place irrespective of genetically determined risk of dementia.

Ten-year risk estimates for cardiovascular disease (CVD) in younger adults (45 years old) are generally below thresholds for drug treatment, even in the presence of multiple risk factors. For this population group, European guidelines recommend using lifetime risk (LTR), which predicts the cumulative risk of CVD over the life span. LTR may prompt interventions long before conventional treatment thresholds are reached. LTR estimates were recently adjusted to take into account the potential impacts of therapeutic effects in order to quantify the potential number of CVD-free life years gained. However, assumptions on life-long risk exposure and achievable risk reduction lack evidence beyond what is observed in clinical trials. Furthermore, LTR thresholds above which interventions in young adults are cost effective are currently not known. Therefore, although LTR can be useful for raising awareness and stimulating healthy lifestyles, further research is warranted before it can be recommended for clinical use.

Ouderen die langdurig antihypertensiva gebruiken, voelen zich weinig betrokken bij deze behandeling. Ze vinden het moeilijk om met hun huisarts te praten over behoeften en voorkeuren. Huisartsen zouden het stilzwijgen moeten doorbreken en oudere patienten moeten begeleiden in hun ambivalente gevoelens over langdurig gebruik van antihypertensiva.

Ten-year risk estimates for cardiovascular disease (CVD) in younger adults (< 45 years old) are generally below thresholds for drug treatment, even in the presence of multiple risk factors. For this population group, European guidelines recommend using lifetime risk (LTR), which predicts the cumulative risk of CVD over the life span. LTR may prompt interventions long before conventional treatment thresholds are reached. LTR estimates were recently adjusted to take into account the potential impacts of therapeutic effects in order to quantify the potential number of CVD-free life years gained. However, assumptions on life-long risk exposure and achievable risk reduction lack evidence beyond what is observed in clinical trials. Furthermore, LTR thresholds above which interventions in young adults are cost effective are currently not known. Therefore, although LTR can be useful for raising awareness and stimulating healthy lifestyles, further research is warranted before it can be recommended for clinical use.

A recent survey shows a steady growth in the number of memory clinics in the Netherlands over the last two decades. It appears there is considerable variation in both the organization of care and the type of diagnostic work-up that is provided. Over time, the memory clinic population has also changed; 22% of patients present with subjective memory complaints, a three-fold increase. Although the current dementia guidelines leave much room for individualized diagnostic trajectories, the results suggest a lack of consensus on the indication for the different diagnostic tests. More insight is needed in the causes of variation, before discussing to what extent this variation is acceptable or perhaps even desirable considering the widely differing patient populations. In the meantime, patients and carers deserve a more prominent role in the diagnostic process, to ensure that the quest for a timely diagnosis will go hand in hand with appropriate use of memory clinics.

Inleiding De vaak gebruikte Mini-Mental State Examination (MMSE) is weinig sensitief voor het herkennen van vroege symptomen van dementie. Mogelijk kan het toevoegen van de korte Visual Association Test (VAT) de voorspellende waarde van de MMSE voor dementie verbeteren. Methode De onderzoekers analyseerden gegevens van 2690 deelnemers (70 tot 78 jaar) uit het preDIVA-onderzoek. Ze keken hoe MMSE-scores na twee jaar waren veranderd en wat de aanvullende waarde is van de VAT (zes associatieplaatjes), gescoord als perfect of imperfect. Met logistische regressie analyseerden ze de voorspellende waarde van deze tests voor de diagnose dementie in de daaropvolgende vier tot zes jaar. Resultaten Deelnemers met een daling van 2 MMSE-punten of meer hadden een oddsratio (OR) van 3,6 (95%-BI 2,5 tot 5,0) voor het ontwikkelen van dementie. Bij deelnemers die ook een imperfecte VAT hadden, steeg de OR naar 9,6 (95%-BI 5,9 tot 15,4). Bij de combinatie van een daling van 2 tot 3 punten op de MMSE en een perfecte VAT was het risico op dementie niet verhoogd. Conclusie De VAT geeft een substantiele verbetering van de voorspellende waarde van een kleine daling op de MMSE voor dementie. Deze eenvoudige test kan de huisarts helpen om onderscheid te maken tussen ouderen van wie de cognitieve vermogens extra aandacht behoeven en degenen bij wie geruststelling voldoet.

Deze studie was een eerste stap in de ontwikkeling van een betrouwbare en valide itemlijst die religie en spiritualiteit (R/S) meet langs meerdere dimensies en afgenomen kan worden om zicht te krijgen op de relatie tussen R/S en (herstel van) psychiatrische klachten, al dan niet in het kader van Routine Outcome Monitoring (ROM). Uitgaande van een multidimensionele operationalisering van R/S werden 70 items geselecteerd uit bestaande R/S vragenlijsten. Deze werden ingevuld door 366 klinische en non-klinische patiënten. Op basis van de resultaten van principale componentenanalyse, hiërarchische clusteranalyse, betrouwbaarheidsanalyses en analyses om verandergevoeligheid te meten werden de meest bruikbare R/S items geselecteerd. De uiteindelijke lijst omvat 14 items die verdeeld worden over drie schalen: geïnternaliseerde, positief gewaardeerde R/S, negatief ervaren R/S, en zoeken naar zin in het leven. Verdere validatie van deze lijst is noodzakelijk. Voor wetenschappelijk onderzoek kan een lijst met 20 items gebruikt worden. De relatie tussen de drie gevonden schalen en behandelresultaat is onderzocht, waarbij negatief ervaren R/S samenhing met een slechter behandelresultaat en sociale integratie een belangrijke mediator bleek in de relatie tussen R/S en behandelresultaat.

Deze studie was een eerste stap in de ontwikkeling van een betrouwbare en valide itemlijst die religie en spiritualiteit (R/S) meet langs meerdere dimensies en afgenomen kan worden om zicht te krijgen op de relatie tussen R/S en (herstel van) psychiatrische klachten, al dan niet in het kader van Routine Outcome Monitoring (ROM). Uitgaande van een multidimensionele operationalisering van R/S werden 70 items geselecteerd uit bestaande R/S vragenlijsten. Deze werden ingevuld door 366 klinische en non-klinische patiënten. Op basis van de resultaten van principale componentenanalyse, hiërarchische clusteranalyse, betrouwbaarheidsanalyses en analyses om verandergevoeligheid te meten werden de meest bruikbare R/S items geselecteerd. De uiteindelijke lijst omvat 14 items die verdeeld worden over drie schalen: geïnternaliseerde, positief gewaardeerde R/S, negatief ervaren R/S, en zoeken naar zin in het leven. Verdere validatie van deze lijst is noodzakelijk. Voor wetenschappelijk onderzoek kan een lijst met 20 items gebruikt worden. De relatie tussen de drie gevonden schalen en behandelresultaat is onderzocht, waarbij negatief ervaren R/S samenhing met een slechter behandelresultaat en sociale integratie een belangrijke mediator bleek in de relatie tussen R/S en behandelresultaat.

A recent survey shows a steady growth in the number of memory clinics in the Netherlands over the last two decades. It appears there is considerable variation in both the organization of care and the type of diagnostic work-up that is provided. Over time, the memory clinic population has also changed; 22% of patients present with subjective memory complaints, a three-fold increase. Although the current dementia guidelines leave much room for individualized diagnostic trajectories, the results suggest a lack of consensus on the indication for the different diagnostic tests. More insight is needed in the causes of variation, before discussing to what extent this variation is acceptable or perhaps even desirable considering the widely differing patient populations. In the meantime, patients and carers deserve a more prominent role in the diagnostic process, to ensure that the quest for a timely diagnosis will go hand in hand with appropriate use of memory clinics.

Inleiding Urineweginfecties (UWI’s) komen vaak voor in de huisartsenpraktijk. De onderzoekers bekeken de kosteneffectiviteit van verschillende strategieen om de diagnose urineweginfectie te stellen. Methoden De onderzoekers ontwikkelden beslisbomen voor zestien diagnostische strategieen, waarbij ze gegevens gebruikten van 196 vrouwen die een anamnese, onderzoek met een urinestick, sediment en dipslide ondergingen, en bij wie een urinekweek (de gouden standaard) werd afgenomen. Ze maakten een schatting van het percentage correcte diagnoses, de kosten per strategie en de kosteneffectiviteit bij verschillende drempelwaarden (het maximale bedrag dat de maatschappij bereid is te betalen per correcte diagnose) per strategie. Resultaten Voor drempelwaarden tot € 10 per correcte diagnose had een urinestick bij een positieve anamnese (pijnscore ≥ 3 op een vierpuntsschaal) de grootste kosteneffectiviteit; tussen € 10 en € 17 was dit gelijktijdige uitvoering van anamnese en urinestick; tussen € 17 en € 118 verrichting van het sediment wanneer anamnese en urinestick opeenvolgend negatief zijn; en voor drempelwaarden hoger dan - € 118 een urinestick volgend op een negatieve anamnese, gevolgd door een dipslide als de urinestick negatief was. Conclusie Bij drempelwaarden hoger dan € 17 per correcte diagnose is de meest bruikbare strategie om de diagnose UWI te stellen verrichting van het sediment wanneer anamnese en urinestick opeenvolgend negatief waren. Deze strategie komt overeen met de voorkeursstrategie uit de NHG-Standaard. Wanneer huisartsen het sediment niet onder optimale omstandigheden kunnen uitvoeren, moeten ze kiezen voor de dipslide.

Inleiding Het kan voor huisartsen lastig zijn om bij patienten met cognitieve klachten vast te stellen of er sprake is van milde cognitieve stoornissen of dementie. Wij stelden een diagnostisch algoritme op dat hierbij behulpzaam kan zijn, met als belangrijkste uitgangspunt dat de voorafkans op een cognitieve stoornis – ingeschat op basis van de (hetero) anamnese – bepaalt welke aanvullende test het meeste nut heeft. Methode De voorafkans is als volgt ingedeeld: niet waarschijnlijk, mogelijk en waarschijnlijk. Voor elk van deze situaties hebben we op basis van literatuuronderzoek en vooraf opgestelde criteria over de gewenste testkarakteristieken de meest geschikte test gekozen. Resultaten Is een cognitieve stoornis niet waarschijnlijk, dan kan een foutloze kloktekentest helpen om de patient gerust te stellen. Is er mogelijk sprake van een cognitieve stoornis, dan lijkt de Montreal Cognitive Assessment het meest geschikt om deze uit te sluiten of juist waarschijnlijker te maken. Is het waarschijnlijk dat de patient een cognitieve stoornis heeft, dan kan de Mini-Mental State Examination een stoornis nog waarschijnlijker maken. Conclusie Wij hopen dat huisartsen met dit algoritme zo optimaal mogelijk gebruik kunnen maken van cognitieve tests.

In dit hoofdstuk worden enkele veelvoorkomende klinische problemen besproken vanuit kinderneurologisch perspectief, zoals afwijkende ontwikkeling, hoofdpijn en afwijkende vorm en grootte van het hoofd. Daarnaast komt een aantal aandoeningen van het zenuwstelsel aan de orde waar de kinderarts regelmatig mee te maken krijgt, zoals koortsconvulsies, epilepsie, neurocutane aandoeningen en schedel-hersenletsel. Daarbij wordt geprobeerd de kinderarts handvatten te bieden om met behulp van anamnese en onderzoek tot een juiste differentiaaldiagnose te komen en daaruit voortvloeiend verantwoorde beslissingen te nemen ten aanzien van zinvol en noodzakelijk aanvullend onderzoek.

With the advancement of diagnostic tests, the call for an ever-earlier diagnosis of people with memory problems is becoming louder. Diagnostic tests for people with mild cognitive impairment are in fact prognostic tests, complicating the application and interpretation of test results. There is currently insufficient evidence on the incremental diagnostic (or prognostic) value of specific diagnostic tests including MRI, CSF and PET scanning in representative memory clinic populations. Labelling large groups of people who may never develop dementia as having prodromal Alzheimer's disease may be more harmful than a postponed nosological diagnosis in those with mild cognitive impairment. The current Dutch practice guideline on dementia, with a reticent attitude towards the use of diagnostic tests in patients with cognitive impairment, is appropriate and scientifically sound.

To assess whether intensive vascular care in GP practices can prevent dementia in a population of community-dwelling older people.This pragmatic cluster-randomised open-label study (ISRCTN29711771) was conducted in persons aged 70-78 years who were registered with Dutch GP practices. The only exclusion criteria were a diagnosis of dementia and limited life expectancy. Practices were randomly assigned to an intervention arm or a control arm. Participants in the interventional arm underwent a cardiovascular check-up every 4 months for six years by a practice nurse. Primary outcomes were cumulative incidence of dementia and functional limitations. Main secondary outcomes were the incidence of cardiovascular disease and mortality.Between June 2006 and March 2009, 116 GP practices (3526 participants) were recruited and randomly assigned: 63 (1890 participants) to the intervention group and 53 (1636 participants) to the control group. Primary outcome data were obtained for 3454 (98%) participants; median follow-up was 6.7 years. In this period, dementia was diagnosed in 121/1853 (6.5%) participants in the intervention group and in 112/1601 (7.0%) participants in the control group. This difference was not significant (hazard ratio 0.92, 95% CI 0.71-1.19). No differences were found with regard to functional decline, incident cardiovascular disease and mortality.Long-term intensive vascular care for community-dwelling elderly patients, provided in a primary care setting, does not result in a reduced incidence of dementia, functional limitations or mortality. There is, however, possibly an effect in elderly patients with untreated or sub-optimally treated hypertension; this warrants further research.

Every child with a life-limiting or threatening illness, and his or her family, has a right to palliative care. Palliative care is not limited to end-of-life care, but starts from the moment of diagnosis and is independent of whether there are curative options. To optimise quality of life of both the child and the family, the emphasis of care should be on both somatic and psychosocial and spiritual aspects from the very start, and goals should be set together with the child and the family. A multidisciplinary and pro-active approach is essential if this is to be achieved. It is, therefore, strongly recommended that at least every academic hospital should have a multidisciplinary paediatric palliative care team.

Elshout G, Kool M, Van der Wouden JC, Moll HA, Koes BW, Berger MY. Antibiotica bij kinderen met koorts. Huisarts Wet 2013;56(2):58-61. Huisartsen schrijven vaak antibiotica voor aan kinderen met koorts. Patientkenmerken en symptomen die gerelateerd zijn aan antibioticavoorschriften geven zicht op de overwegingen van de huisarts. Wij onderzochten de hoeveelheid antibioticavoorschriften bij kinderen die de huisartsenpost bezochten met koorts en bekeken welke patientkenmerken en symptomen hieraan gerelateerd zijn. Kinderen (3 maanden tot 6 jaar) kwamen in aanmerking voor inclusie wanneer de ouders contact opnamen met de huisartsenpost met koorts als belangrijkste reden. Symptomen en antibioticavoorschriften werden op gestandaardiseerde wijze genoteerd. Van de 443 geincludeerde kinderen kregen er 121 telefonisch advies en 322 een consult op de huisartsenpost. Bij deze laatste groep schreef de huisarts 117 kinderen (36,3%) antibiotica voor; dit was 26,5% (117/443) van de totale onderzoekspopulatie. In de multivariate analyse waren de volgende kenmerken en symptomen positief gerelateerd aan een antibioticavoorschrift: ongeruste ouders (OR 2,02; 95%-BI 1,06-3,58), zieke indruk (OR 3,26; 95%-BI 1,30-8,20), oorpijn resulterend in veranderd gedrag of slaappatroon (OR 2,59; 95%-BI 1,06-6,30), tekenen van een keelontsteking (OR 2,37; 95%-BI 1,35-4,15) en verminderde urineproductie (OR 2,00; 95%-BI 1,17-3,41). Voor de leeftijd van 3 tot 6 maanden en de hoogte van de rectale temperatuur vonden we een negatieve associatie (respectievelijk OR 0,17; 95%-BI 0,03-0,74 en OR 0,52; 95%-BI 0,37-0,71). Een op de vier kinderen met koorts kreeg op de huisartsenpost antibiotica voorgeschreven. De patientkenmerken en symptomen geassocieerd met een antibioticavoorschrift verklaren slechts voor een klein deel de afwegingen van de huisarts.

To evaluate whether web-based interventions for cardiovascular risk factor management reduce the risk of cardiovascular disease in older people.Systematic review and meta-analysis.Embase, Medline, Cochrane Library and CINAHL were systematically searched from January 1995 to 3 November 2014. We included all randomised controlled trials for web-based interventions targeting cardiovascular risk factors in populations with a mean age of 50 and older. The outcome measures were cardiovascular risk factors (blood pressure, HbA1c, LDL cholesterol, weight, smoking status and physical activity) and the incidence of cardiovascular disease. We used random-effects models to pool the results of the studies.A total of 57 studies (19,862 participants) fulfilled eligibility criteria, and 47 of these were suitable for meta-analysis. We found a significant reduction in systolic blood pressure (-2.66 mmHg, 95% CI -3.81 to -1.52), diastolic blood pressure (-1.26 mmHg, 95% CI -1.92 to -0.60), HbA1c level (-0.13%, 95% CI -0.22 to -0.05), LDL cholesterol level (-0.06 mmol/l, 95% CI -0.10 to -0.01), weight (-1.34 kg, 95% CI -1.91 to -0.77), and an increase in physical activity (standardized mean difference 0.25, 95% CI 0.10-0.39) in the intervention group when compared with the control group. Treatment effects were more pronounced in studies of short duration (12 months) and when combining the web-based intervention with human support by a health care professional. No difference in the incidence of cardiovascular disease was found between groups.Web-based interventions have a beneficial effect on the cardiovascular risk profile, but this effect is modest and declines with time. Currently, there is insufficient evidence that this can prevent cardiovascular disease. A focus on long-term effects, effect-sustainability and clinical endpoints is recommended for future studies.

Different forms of case management for dementia have emerged over the past few years. In the COMPAS study (Collaborative dementia care for patients and caregivers study), two prominent Dutch case management forms were studied: the linkage and the integrated care form.Evaluation of the (cost)effectiveness of two dementia case management forms compared to usual care as well as factors that facilitated or impeded their implementation.A mixed methods design with a) a prospective, observational controlled cohort study with 2 years follow-up among 521 dyads of people with dementia and their primary informal caregiver with and without case management; b) interviews with 22 stakeholders on facilitating and impeding factors of the implementation and continuity of the two case management models. Outcome measures were severity and frequency of behavioural problems (NPI) for the person with dementia and mental health complaints (GHQ-12) for the informal caregiver, total met and unmet care needs (CANE) and quality adjusted life years (QALYs).Outcomes showed a better quality of life of informal caregivers in the integrated model compared to the linkage model. Caregivers in the control group reported more care needs than those in both case management groups. The independence of the case management provider in the integrated model facilitated the implementation, while the rivalry between multiple providers in the linkage model impeded the implementation. The costs of care were lower in the linkage model (minus 22 %) and integrated care model (minus 33 %) compared to the control group.The integrated care form was (very) cost-effective in comparison with the linkage form or no case management. The integrated care form is easy to implement.