Search

The area between Ospeldijk and the Groote Peel is a microcosm of the rural developments in the rural areas of the Netherlands and can therefore serve as a pilot area for the transition of transitional areas around Natura 2000. At the national level, intensification of agriculture in transitional areas, through the use of heavy machinery, fertilizers, herbicides, pesticides, lowering of the water table, and groundwater extractions, has had negative effects on nature, water, climate adaptation, and livability. Therefore, various policy changes are coming to the Dutch countryside, including the Nitrogen Reduction and Nature Improvement Program, the National Rural Area Program (NPLG), and the Environmental Law. Since land in the countryside is mainly owned by farmers, it is vital for the transition that they are motivated to involve nature more in their operations. In the current study, an attempt was made to answer the following questions: what are the (policy) challenges in the area, how do current landowners view the (future) use of the area, and what follow-up steps could be taken to achieve a more nature-inclusive layout of the area? To this end, the challenges in the area were first identified based on policy documents and vision documents from various levels of government. Then the visions of the landowners were mapped out by conducting interviews. Possible solutions to the challenges were then proposed. A concept design was made, taking into account the challenges from policy and environmental visions, but not the landowners’ visions. More discussions are needed for this. The challenges that emerge from the policy documents and visions of the government focus on the central themes of nature and biodiversity, climate adaptation, sustainable agriculture and economic vitality, sustainable energy, water quality, and livability, public health, recreation, and tourism. The visions of the various levels of government, including the NPLG, emphasize the importance of creating coupling opportunities, where developments in the countryside contribute to more than one of the challenges. Most landowners have a vision of agriculture focused on delivering quality products and high yields. Respondents see the area as an agricultural landscape, but they also see strong signals that nature is being integrated into the area. Farmers who practice agricultural nature management have positive experiences with their collaboration partners, but are annoyed by the messy appearance of the nature-inclusive plots. Changes are welcome, provided that the usefulness is clear and the earning capacity is not endangered. The continuously changing policy without clear perspective is a source of annoyance. They are open to exchanging or renting land, but prefer not to sell. To achieve a more nature-inclusive design of the project area, it is important to start from the motivation of farmers and landowners. Farmers have a strong passion for their profession and their production, so it is important to make their performance in terms of biodiversity and sustainability visible, so that they can communicate their craftsmanship to each other. The grasslands in the project area are already used in a relatively extensive way. A low-threshold way to extensify is therefore to see if these livestock farms would like to expand their practice. To continue arable farming in the area, practices will have to be adapted. Think of alternative crops that are resistant to drought, the application of flower-rich field margins or the principles of Farmers for Nature. In the elaboration of the conceptual design, it has been chosen to maintain groundbased agriculture, especially grassland for dairy farming, as the main function. In addition, space is provided for innovative concepts such as agroforestry, nature-inclusive solar parks and nature-inclusive housing, efforts are being made to introduce landscape elements and there is room for new nature. The recommendations for the planning area focus on improving the dialogue between landowners and government agencies, making performance visible, and starting a pilot program with Farmers for Nature in the area. If farmers do not see the benefit of involving more nature in their practice, exchange, lease or sale of plots to farmers who do want to involve nature should be facilitated. The conceptual design plan needs to be further developed to take into account the visions and ideas of the landowners and the support from the community for the various components of the plans. In het huidige onderzoek is geprobeerd een antwoord te vinden op de volgende vragen: wat zijn de (beleids-) opgaven in het gebied, hoe kijken de huidige grondeigenaren naar het (toekomstige) gebruik van het gebied en welke vervolgstappen zouden genomen kunnen worden om tot een meer natuurinclusieve inrichting van het gebied te komen? Hiertoe zijn eerst de opgaven in het gebied geïnventariseerd aan de hand van beleidsdocumenten en visiedocumenten van verschillende bestuurslagen. Daarna zijn de visies van de grondeigenaren in kaart gebracht door interviews af te nemen. Vervolgens zijn er mogelijke oplossingen voor de opgaven aangedragen. Er is een conceptinrichting gemaakt waarbij rekening is gehouden met de opgaven uit het beleid en de omgevingsvisies, maar niet met de visies van grondeigenaren. Hiervoor zijn meer gesprekken nodig. De opgaven die naar voren komen uit de beleidsdocumenten en visies van de bestuurslagen concentreren zich rond de centrale thema’s van natuur en biodiversiteit, klimaatadaptatie, duurzame landbouw en economische vitaliteit, duurzame energie, waterkwaliteit, en leefbaarheid, volksgezondheid, recreatie en toerisme. De visies van de verschillende bestuurslagen, inclusief het NPLG, benadrukken het belang van het creëren van meekoppelkansen, waarbij ontwikkelingen in het buitengebied bijdragen aan meer dan een van de opgaven. De meeste grondeigenaren hebben een visie op landbouw gericht op het leveren van kwaliteitsproducten en een hoge opbrengst. Respondenten zien het gebied als agrarisch landschap, maar zij zien ook sterke signalen dat er geprobeerd wordt natuur in het gebied te integreren. Boeren die aan agrarisch natuurbeheer doen hebben positieve ervaringen met hun samenwerkingspartners, maar ergeren zich wel aan het rommelige aangezicht van de natuurinclusieve percelen. Veranderingen zijn welkom, mits het nut duidelijk is en het verdienvermogen niet in gevaar komt. Het continu veranderende beleid zonder duidelijk perspectief is een bron van ergernis. Er wordt open gestaan om grond te ruilen of te verpachten, maar verkopen doen ze liever niet. Om tot een meer natuurinclusieve inrichting van het projectgebied te komen is het van belang uit te gaan van de motivatie van boeren en grondeigenaren. Boeren hebben een sterke passie voor hun vak en hun productie, daarom is het belangrijk hun prestaties op het gebied van biodiversiteit en duurzaamheid zichtbaar te maken, zodat zij hun vakmanschap ook aan elkaar kunnen communiceren. De graslanden in het projectgebied worden reeds op een vrij extensieve manier gebruikt. Een laagdrempelige manier om te extensiveren is daarom om te kijken of deze veehouderijen hun praktijk zouden willen uitbreiden. Om te kunnen blijven akkerbouwen in het gebied zullen praktijken moeten worden aangepast. Denk hierbij aan alternatieve teelten die bestand zijn tegen droogte, het aanbrengen van bloemrijke akkerranden of het toepassen van de principes van Boeren voor Natuur. In de uitwerking van de conceptinrichting is gekozen om grondgebonden landbouw, met name grasland voor de beweiding van melkvee, als hoofdfunctie te behouden. Daarnaast is gekozen ruimte te bieden aan de innovatieve concepten agroforestry, natuurinclusieve zonneparken en natuurinclusief wonen, wordt er ingezet op de aanbreng van landschapselementen en is er ruimte voor nieuwe natuur. De aanbevelingen voor het plangebied zijn gericht op het verbeteren van de dialoog tussen grondeigenaren en overheidsinstanties, het inzichtelijk maken van de prestaties en het starten van een pilotprogramma met Boeren voor Natuur in het gebied en—wanneer boeren niets zien in het meer betrekken van natuur bij hun praktijk—ruil, pacht of verkoop van kavels aan agrariërs die dit wel willen te faciliteren. Het conceptinrichtingsplan dient verder uitgewerkt te worden om rekening te houden met de visies en ideeën van de grondeigenaren en het draagvlak vanuit de omgeving voor de verschillende onderdelen van de plannen.

Continuity in patient care is crucial but is not a 'given' in complex circumstances when several health care professionals are involved in a clinical trajectory. Discontinuity may make it difficult to follow a patient's clinical course, which can be instructive and providing useful feedback on professional performance. Hence, it is a good clinical habit to check on patients after the care has been taken over by others. However, too strict interpretation of privacy laws and regulation may hamper this valuable practice. Obviously, protection of medical information and patients' privacy is vital, however, this should not apply to health care professionals that were involved in earlier phases of a patient's care as they should be considered having a continuing care relationship with the patient. Interestingly, a vast majority of patients themselves have no concern at all when professionals that were involved in earlier phases of their care access their information.

Continuity in patient care is crucial but is not a 'given' in complex circumstances when several health care professionals are involved in a clinical trajectory. Discontinuity may make it difficult to follow a patient's clinical course, which can be instructive and providing useful feedback on professional performance. Hence, it is a good clinical habit to check on patients after the care has been taken over by others. However, too strict interpretation of privacy laws and regulation may hamper this valuable practice. Obviously, protection of medical information and patients' privacy is vital, however, this should not apply to health care professionals that were involved in earlier phases of a patient's care as they should be considered having a continuing care relationship with the patient. Interestingly, a vast majority of patients themselves have no concern at all when professionals that were involved in earlier phases of their care access their information.

This report provides a description of the guidelines and assessment of the conservation status of the red fox (Vulpes vulpes) in the Netherlands. The conservation status is, following guidelines set by the European Committee (EC), assessed by evaluating four individual criteria, being range, population, habitat and future prospects. For this assessment Favourable Reference Values (FRV’s) have been determined. Assessment of the four criteria leads to an overall assessment. In accordance with these guidelines, the red fox is currently in a favourable conservation status. Dit rapport beschrijft de methodiek en bepaling van de staat van instandhouding van de vos (Vulpes vulpes) in Nederland. De staat van instandhouding is – conform richtlijnen vanuit de Europese Commissie (EC) – uitgewerkt in vier parameters, te weten verspreidingsgebied, populatie, leefgebied en toekomstperspectief. Hiervoor zijn gunstige referentiewaarden (Favourable Reference Values; FRV’s) bepaald. Beoordeling van de vier parameters leidt tot een eindbeoordeling. Conform deze methodiek verkeert de vos momenteel in een gunstige staat van instandhouding.

If the Netherlands were to adopt a nature-inclusive planning regime this could make a significant contribution towards resolving the current challenges facing Dutch society. This is the outcome of the analysis of the Nature- Inclusive scenario, one of the three scenarios in the National Nature Outlook 2050. In this scenario there is an increase in the provision of multiple ecosystem services that make important contributions to meeting the major challenges facing society in the areas of climate, biodiversity, water quality and the quality of the human environment. It is the first time that the effects of a nature-inclusive future have been quantified in this way for the Netherlands. But even a far-reaching nature-inclusive spatial development of the Netherlands would still leave issues to be resolved and additional measures would be needed to fully overcome these societal challenges. Moreover, nature-inclusive spatial development would involve major changes not only in spatial planning and design, but also in people’s behaviour. Met een natuurinclusieve inrichting van Nederland kan een belangrijke bijdrage worden geleverd aan het realiseren van actuele maatschappelijke opgaven. Dat blijkt uit de analyse van het scenario Natuurinclusief, één van de drie scenario’s uit de Natuurverkenning 2050. In dit scenario is er sprake van toename van het aanbod van meerdere ecosysteemdiensten. Deze diensten zijn van belang voor het realiseren van actuele maatschappelijke opgaven op het gebied van onder andere klimaat, biodiversiteit, waterkwaliteit, en de kwaliteit van de leefomgeving. Het is de eerste keer in Nederland dat de effecten van een natuurinclusief toekomstbeeld op deze manier zijn gekwantificeerd. Ook bij een verregaand natuurinclusieve inrichting van Nederland blijft er nog wel sprake van restopgaven. Naast natuurinclusieve maatregelen zijn ook aanvullende maatregelen nodig om de maatschappelijke opgaven volledig het hoofd te bieden. Ook vraagt een natuurinclusieve inrichting van Nederland om grote veranderingen, zowel ruimtelijk, als qua verdienmodellen en gedragsverandering.

Model for Nature Policy – MNP: Automation of validation, automation of carrying capacities, calculation method for the boundary conditions within MNP and sensitivity and uncertainty analysis. The Model for Nature Policy (MNP, MetaNatuurPlanner) is used by the Netherlands Environmental Assessment Agency (PBL) and others for model simulations to estimate long-term persistence of species and the conservation status of plant and animal species in the Netherlands. The calculated indicator is considered to be a proxy for the degree of achievement of the objectives of the Birds and Habitats Directives. The model is used for calculating a number of Environmental Data Compendium (CLO) indicators and is routinely used for the Assessment of the Dutch Living Environment and the National Nature Outlook. The MNP is therefore constantly being further developed to keep up with new questions from policymakers and scientific requirements. This report describes four technical developments: automation of validation, automation of carrying capacities, calculation method for the abiotic boundary conditions within the MNP and the uncertainty and sensitivity analysis. Het Model for Nature Policy (MNP, MetaNatuurPlanner) wordt door o.a. het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) gebruikt voor modelsimulaties om het duurzaam voorkomen van soorten in Nederland en de staat van instandhouding van plant- en diersoorten in Nederland te schatten. De berekende indicator wordt beschouwd als proxy voor het doelbereik van de Vogel- en Habitatrichtlijn. Het model speelt een rol bij verschillende CLO-indicatoren en wordt standaard ingezet voor de Balans van de Leefomgeving en de Natuurverkenning. Het MNP wordt daarom voortdurend verder ontwikkeld om tegemoet te kunnen komen aan nieuwe beleidsvragen en wetenschappelijke eisen. Deze rapportage beschrijft vier technische ontwikkelingen, te weten: Automatisering validatie, Automatisering berekening draagkrachten, Rekenmethoden van de abiotische randvoorwaarden binnen MNP en de Onzekerheids- en gevoeligheidsanalyse.

This report provides a description of the guidelines and assessment of the conservation status of the European hare (Lepus europaeus) and the European rabbit (Oryctolagus cuniculus) in the Netherlands. The conservation status is, following guidelines set by the European Committee (EC), assessed by evaluating four individual criteria, being range, population, habitat and future prospects. For both species, Favourable Reference Values (FRV’s) have been determined. Assessment of the four criteria leads to an overall assessment. In accordance with these guidelines, both European hare and European rabbit are currently in an unfavorable (bad) conservation status. Dit rapport beschrijft de methodiek en bepaling van de staat van instandhouding van haas (Lepus europaeus) en konijn (Oryctolagus cuniculus) in Nederland. De staat van instandhouding is - conform richtlijnen vanuit de Europese Commissie (EC) – uitgewerkt in vier parameters, te weten verspreidingsgebied, populatie, leefgebied en toekomstperspectief. Voor beide soorten zijn hiervoor gunstige referentiewaarden (Favourable Reference Values; FRV’s) bepaald. Beoordeling van de vier parameters leidt tot een eindbeoordeling. Zowel haas als konijn verkeert momenteel conform deze methodiek in een zeer ongunstige staat van instandhouding.

Frames are an important tool for describing the meaning of language. Within the NWO-funded project "Framing Situations in the Dutch language", a team of researchers at VU University Amsterdam and the University of Groningen is currently developing a database of linguistic frames in Dutch, as well as language technology for automatically detecting frames in texts.

In deze studie werd onderzocht in hoeverre intensieve jeugdhulp kan worden voorspeld met demografische, sociaaleconomische en justitiële risicofactoren om gezinnen met een verhoogd risico vroegtijdig in beeld te krijgen. Hiertoe werden CBS-gegevens geanalyseerd van 131.532 jongeren uit Amsterdam. Een cumulatie van risicofactoren bleek sterk voorspellend voor intensieve jeugdhulp 12 maanden na assessment van risicofactoren, waarbij het risico exponentieel steeg bij toename van het aantal risicofactoren. Bij aanwezigheid van vier of meer risicofactoren was het risico 10 keer hoger en bij zes of meer risicofactoren was het risico 21 keer hoger dan wanneer geen risicofactoren aanwezig waren. De risico-indeling die middels een CHAID-analyse werd geconstrueerd liet zien dat - naast een cumulatie van risicofactoren - enkele specifieke risicofactoren tot een verhoogd risico leiden, zoals justitiecontacten van de jongere en/of de ouders. Zowel de risico-indeling als alleen de cumulatie van risicofactoren kunnen als hulpmiddel worden gebruikt voor gerichtere inzet van preventieve interventies.

Een klassieke maar nog altijd actuele controverse in de geneeskunde is ‘kunst versus kunde’. Kunst staat daarbij voor het individuele, unieke en subjectieve, terwijl kunde vooral naar het universele, algemene en objectieve verwijst. Deze controverse raakt alle drie de pijlers onder de moderne geneeskunde: het biomedische wetenschapsmodel, het geneeskundig proces en de geoliede machine. Design thinking is een alternatieve methodiek die een vorm van chaordisch organiseren aanreikt, waardoor ook voor de dokter een scala aan mogelijkheden zal ontstaan.

Wonderlijk: de ambtenaren van VWS en de managers bij de zorgverzekeraars delibereren bij voortduring over slimme aanpassingen op de deelbudgetten voor de zorg. Artsen daarentegen schuiven maar heel incidenteel aan voor overleg over wat toch hun core-business is. Dat zou wel eens een kostbare weeffout in het maatschappelijke systeem kunnen zijn. Dokters hebben misschien de reputatie dat zorgbudgetten nooit hoog genoeg kunnen zijn. En het is juist dat ze liefst het onderste uit de kan willen halen om hun patiënten te genezen. Maar het zijn ook realisten. Niet alles moet wat kan! En als ze pleiten voor verhoging van het ene deelbudget dan komen ze als zorgexperts beslist ook met een reële verlaging van een andere kostenpost. In dit boek 28 auteurs * met onbetwistbare geneeskundige en evenzeer (bedrijfs)economische expertise, * met concrete voorstellen tot verschuivingen in zorgbudgetten, * met alternatieven die per saldo geen extra geld kosten. Het debat hierover wordt vergemakkelijkt doordat elk hoofdstuk opent met een duidelijke stelling.

The Netherlands has a demand-driven health care system based on market mechanisms. However, the system is a hybrid between two potential situations: one in which healthcare insurance companies have a leading role, with consumers and patients choosing for the company that most suits them, and one in which patients have a leading role and select their favourite caregiver, whereby the insurance company has to follow. Current research concludes that the vast majority of patients are not able or even willing to choose, but instead place their trust in referring physicians and local hospitals. Additionally, many patients feel that they are not capable of making informed choices. If patients cannot or do not want to choose their healthcare providers, then one of the mainstays of a market-based health care system should perhaps be seriously re-evaluated

Most of the biomedical research is performed in University Medical Centers (UMC's). Increasingly, however, biomedical research is also done in non-academic large teaching hospitals, united in the Organization for Topclinical Hospitals (STZ) in the Netherlands. The objective of this study was to compare citation scores of biomedical publications from UMC's and STZ hospitals.Bibliometric analysis.The Center for Science and Technology Studies of the University of Leiden, the Netherlands, annually analyzes the volume and quality (reflected by normalized citation scores) of the publications of all UMC's in the Netherland. Recently, also for STZ hospitals a similar analysis has been performed.Research publications from UMC's in the Netherland have normalized mean citation scores that are far above the mean world average. The normalized mean citation score of publications from STZ hospitals is lower when research is done independent of a UMC, whereas research that is a combined effort of UMC's and STZ hospitals has a very high mean normalized citation score.The Netherlands produces a relatively large volume of biomedical research and publications. Based on citation analysis research done in collaboration between UMC's and STZ hospitals has a very high quality. As most STZ hospitals mostly collaborate with a neighbouring UMC, the formation of research networks that overlap with existing teaching and training networks, could provided the necessary infrastructure for further stimulating this collaborative research.

Most of the biomedical research is performed in University Medical Centers (UMC's). Increasingly, however, biomedical research is also done in non-academic large teaching hospitals, united in the Organization for Topclinical Hospitals (STZ) in the Netherlands. The objective of this study was to compare citation scores of biomedical publications from UMC's and STZ hospitals. Bibliometric analysis. The Center for Science and Technology Studies of the University of Leiden, the Netherlands, annually analyzes the volume and quality (reflected by normalized citation scores) of the publications of all UMC's in the Netherland. Recently, also for STZ hospitals a similar analysis has been performed. Research publications from UMC's in the Netherland have normalized mean citation scores that are far above the mean world average. The normalized mean citation score of publications from STZ hospitals is lower when research is done independent of a UMC, whereas research that is a combined effort of UMC's and STZ hospitals has a very high mean normalized citation score. The Netherlands produces a relatively large volume of biomedical research and publications. Based on citation analysis research done in collaboration between UMC's and STZ hospitals has a very high quality. As most STZ hospitals mostly collaborate with a neighbouring UMC, the formation of research networks that overlap with existing teaching and training networks, could provided the necessary infrastructure for further stimulating this collaborative research

The 'multimorbidity generalist' is the future. Such doctors will prove to be key to sustainable healthcare systems in the 21st century. The multimorbidity generalist combines preventive, generalist (i.e. system-based), and coaching competencies to treat the increasingly multimorbid patient populations in a patient-centred, effective and efficient way. The medical profession must now dare to take the lead and employ self-regulating policies that will legitimise and strengthen the role of the multimorbidity generalist within in the Dutch healthcare system.

Zware vrachtstromen dienen zich over een specifiek bestemd netwerk met aangepaste maatvoering te verplaatsen. Alle Vlaamse wegen kunnen onmogelijk aan een soortgelijke maatvoering voldoen. Het Ruimtelijk Structuurplan Vlaanderen categoriseert de hoofdwegen en primaire wegen daarom als specifieke vrachtroutewegen, met een aangepaste maatvoering voor zwaar verkeer. Samen vormen de twee categorieën het raster of de ruggengraat voor goederenstromen over de weg. Echter, de attractiepolen voor regionale goederenstromen kunnen zich juist op een dergelijke locatie bevinden, dat er leemtes in het raster ontstaan. In deze situatie stroomt er op constante basis goederenvervoer over wegen met een onaangepaste maatvoering, waardoor druk op de verkeersveiligheid en leefbaarheid binnen woongemeenschappen ontstaat. Dit rapport gaat de mate na waarin een specifiek routenetwerk voor zware vrachtstromen de impact op de woongemeenschap en leefomgeving kan reduceren. Het rapport bespreekt de gevalstudie Anzegem, een gemeente in het studiegebied Vlaamse Ardennen West, waar de problematiek rond zwaar goederenvervoer in de dorpskern zich opdringt. Rond de dorpskern van Anzegem zijn verschillende omleidingswegen gepland, die ieder een impact op de duurzaamheid van de woongemeenschap uitoefenen. De verschillende scenario's worden op hun duurzaamheid beoordeeld aan de hand van een multi-actor multi-criteria analyse (Macharis et al., 2004; 2009). Deze participatieve evaluatiemethode beoordeelt de impact van de verschillende scenario's aan de hand van meerdere evaluatiecriteria. De evaluatiecriteria steunen op de preferenties van de belangengroepen. Criteria die door een specifieke belangengroep als meer relevant worden geacht, krijgen een zwaarder gewicht in de evaluatie de verschillende tracés. De resultaten van de evaluatie rangschikken de alternatieve tracés in het kader van duurzaamheid. Hieruit blijkt dat alle alternatieve tracés beter scoren dan het nulalternatief.

The 'multimorbidity generalist' is the future. Such doctors will prove to be key to sustainable healthcare systems in the 21st century. The multimorbidity generalist combines preventive, generalist (i.e. system-based), and coaching competencies to treat the increasingly multimorbid patient populations in a patient-centred, effective and efficient way. The medical profession must now dare to take the lead and employ self-regulating policies that will legitimise and strengthen the role of the multimorbidity generalist within in the Dutch healthcare system

Severe haemorrhage is a significant cause of death in trauma patients. In the case of massive blood loss a combination of coagulation defects, acidosis and hypothermia arise, which are accompanied by high morbidity and mortality rates unless properly corrected. Research in wounded military showed that a high ratio of fresh frozen plasma to packed red blood cells (FFP:PRBC) seemed to have a positive effect on survival. These studies do not provide a definition of the ideal ratio FFP:PRBC; the ratio in which a positive effect is seen varies from 1:1 to 1:3. Unnecessary FFP transfusions in trauma patients without imminent severe haemorrhage increase the risk of complications such as multi-organ failure and acute respiratory distress syndrome. Additional research is required into the accuracy of diagnosis of acute coagulation disorders.

Severe haemorrhage is a significant cause of death in trauma patients.- In the case of massive blood loss a combination of coagulation defects, acidosis and hypothermia arise, which are accompanied by high morbidity and mortality rates unless properly corrected.- Research in wounded military showed that a high ratio of fresh frozen plasma to packed red blood cells (FFP:PRBC) seemed to have a positive effect on survival.- These studies do not provide a definition of the ideal ratio FFP:PRBC; the ratio in which a positive effect is seen varies from 1:1 to 1:3.- Unnecessary FFP transfusions in trauma patients without imminent severe haemorrhage increase the risk of complications such as multi-organ failure and acute respiratory distress syndrome.- Additional research is required into the accuracy of diagnosis of acute coagulation disorders

Current guidelines for the use of statins are based on cost-efficacy analyses driven by the efficacy of statins for secondary prevention of cardiovascular disease and costs of the drug

In the Netherlands an estimated 20,000 people use anabolic androgenic steroids (AAS). The use of AAS is particularly common in regular visitors to gyms and fitness centres. AAS are usually synthetic derivatives of testosterone with both an anabolic and an androgenic effect. AAS have many side effects like liver damage (oral use) or infections (intramuscular use), which can be explained partly by the androgenic effect and partly by the manner of use. Many of these side effects are only reported in case studies and have not been systematically investigated.

Evidence-based medicine is increasingly being viewed as a sine-qua-non for the modern and high-quality practice of medicine. 'Evidence' refers to the availability of epidemiological research. In this paper, we discuss a number of limitations of over-emphasis on epidemiological evidence. We focus on the availability, reliability and applicability of epidemiological evidence in the context of individualised medicine. We conclude that relying excessively on epidemiological evidence is a danger that we are insufficiently aware of. The implications of our conclusions for patient care and health policy are discussed. We propose that epidemiological evidence should be used for benchmarking average care provided by doctors working alone or in group practices, but not for benchmarking care provided to individual patients.

Duurzaamheidsbeoordeling is een specifieke vorm van impactanalyse, ontwikkeld om besluitvorming omtrent duurzame ontwikkeling richting te geven. In concreto toets men de sociale, economische en ecologische effecten van beleidsmaatregelen aan beoordelingscriteria, steunend op een referentiekader voor duurzame ontwikkeling. Resultaten van de beoordeling worden in een monitor geïntegreerd, gebaseerd op duurzaamheidsindicatoren, waarmee beleidsmakers hun verkeersveiligheidsmaatregelen in een duurzame richting kunnen sturen. Overdreven of onaangepaste snelheid is het centrale thema van de geëvalueerde maatregelen, gezien rond dit thema duidelijk actie te ondernemen valt binnen de drie pijlers van verkeersveiligheidgedragsbeïnvloeding (Engineering, Education, Enforcement). Deze paper werkt de 'Engineering' pijler aan de hand van het infrastructurele luik verder uit, gezien beleidsmakers meer invloed hebben op verkeersinfrastructuur dan op voertuigtechnologie. Voor de operationele beleidsmaatregel '(her)inrichtingvan verblijfsgebied tot 30 km/uur zone' geeft een literatuurstudie de sociale, economische en ecologische impact weer voor de submaatregelen snelheidsregimes, snelheidsremmende maatregelen, (her)inrichting van wegen en kruispunten en (her)inrichting van fiets- en wandelinfrastructuur. Het doel georiënteerde indicatorenraamwerk, dat specifiek ontwikkeld werd om niet-duurzame effecten van beleidsimplementaties in kaart te brengen, structureert de duurzaamheidsmonitor. De generieke thema's ultiem doel, methodes om doel te bereiken en middelen om doel te bereiken vormen de functionele relaties van het model. Ieder generiek thema bestaat uit eigen indicatoren, die onderling gerelateerd zijn in functie van de meest wenselijk situatie.

Evidence-based medicine is increasingly being viewed as a sine-qua-non for the modern and high-quality practice of medicine. 'Evidence' refers to the availability of epidemiological research. In this paper, we discuss a number of limitations of over-emphasis on epidemiological evidence. We focus on the availability, reliability and applicability of epidemiological evidence in the context of individualised medicine. We conclude that relying excessively on epidemiological evidence is a danger that we are insufficiently aware of. The implications of our conclusions for patient care and health policy are discussed. We propose that epidemiological evidence should be used for benchmarking average care provided by doctors working alone or in group practices, but not for benchmarking care provided to individual patients.

If patients being treated with anticoagulants need to undergo an operation then physicians need to consider whether to suspend the use of this medication or to allow its use to be continued. Suspending the use of anticoagulants increases the risk of thrombosis, whereas continued use may cause bleeding complications. No evidence-based scientific research has been carried out regarding best practice for the perioperative use of anticoagulants.Antithrombotic drugs are vitamin K antagonists and platelet aggregation inhibitors. For daily practice, appropriate bridging strategies can be used for perioperative anticoagulant policy for various risk groups, such as patients with venous thromboembolism, atrial fibrillations, mechanical heart valves and coronary heart diseases (including coronary stents) and patients who have experienced a cerebrovascular accident. In the vast majority of cases the treating physician must carefully consider each individual case in order to realise the best policy.

If patients being treated with anticoagulants need to undergo an operation then physicians need to consider whether to suspend the use of this medication or to allow its use to be continued. Suspending the use of anticoagulants increases the risk of thrombosis, whereas continued use may cause bleeding complications. No evidence-based scientific research has been carried out regarding best practice for the perioperative use of anticoagulants.Antithrombotic drugs are vitamin K antagonists and platelet aggregation inhibitors. For daily practice, appropriate bridging strategies can be used for perioperative anticoagulant policy for various risk groups, such as patients with venous thromboembolism, atrial fibrillations, mechanical heart valves and coronary heart diseases (including coronary stents) and patients who have experienced a cerebrovascular accident. In the vast majority of cases the treating physician must carefully consider each individual case in order to realise the best policy.