Search

Doel is inzicht te krijgen in de mate en mogelijk daarmee samenhangende factoren van systematische verschillen tussen beoordelingen door verzekeringsartsen in de praktijk. Variabelen conform het ‘Attitude - Sociale Norm - Eigen Effectiviteit’- model uit een vragenlijstonderzoek onder verzekeringsartsen, zijn gekoppeld aan uitkomsten van hun beoordelingen van cliënten. Multilevelanalyses zijn uitgevoerd op 196 verzekeringsartsen en 83.755 beoordelingen voor WAO, Herbo of WIA in de periode 2003-2008. ‘Intraclass’-correlatiecoëfficiënten zijn berekend. Kenmerken, meningen en zelfgerapporteerd beoordelingsgedrag van verzekeringsartsen hangen in zeer geringe mate samen met de uitkomst van de arbeidsongeschiktheidsbeoordeling. Er blijken wel kleine tot matige systematische verschillen, met name voor de mate van urenbeperkingen en de ernst van beperkingen. Onze bevindingen leveren geen indicaties op van andere oorzaken voor deze verschillen. Zij kunnen te maken hebben met werkroutines of opvattingen over de ‘normale’ werklast van een werknemer. Onderzoek moet uitwijzen of protocollering deze verschillen vermindert.

Onderzocht is het beoordelingsgedrag van verzekeringsartsen. Nagegaan is hoe Attitude, Sociale Norm, Eigen Effectiviteit (ASE-model) en Intentie samenhangen met het zelfgerapporteerde gedrag van verzekeringsartsen met betrekking tot het proces (Gedrag-proces) en de inhoud van de beoordeling (Gedrag-beoordeling), rekening houdend met hun Kennis en ervaren Barrières. Het model is geschat op basis van 231 ingevulde vragenlijsten (respons 51%). Verzekeringsartsen zijn overwegend zeer gemotiveerd voor hun werk. 73% ervaart het merendeel van hun cliënten als moeilijk. Niet alle theoretisch verwachte relaties zijn significant. We vonden bijvoorbeeld geen direct effect van Attitude op Intentie. Wel vonden we een positief direct effect van Attitude op Gedrag-proces en op Gedragbeoordeling, en een negatief direct effect van Intentie op Gedrag-proces in het model met een goede fit.

De projectgroep Innovatie van Sociaal-Medische Beoordeling van Arbeidsvermogen (SMBA) beveelt haar eindverslag graag in de aandacht aan van iedere betrokkene bij dit onderwerp: De onderzoekers, gedurende het project de primaire gesprekspartners van de projectgroep, die aan geleverde ontwerpen voor innovatie verder gestalte zullen moeten geven, en hun wetenschappelijk forum; De subsidiegevers, die de benodigde research & development zullen moeten faciliteren en verder begeleiden; De beleidsmakers verantwoordelijk voor de implementatie van de uitkomsten; De direct bij de uitvoering van de SMBA betrokkenen – waaronder verzekeringsartsen, arbeidsdeskundigen en cliënten zelf, van wier inzet het welslagen van innovaties afhankelijk is; De politici en hun achterban, verantwoordelijk voor het draagvlak waarop de toekomst van de SMBA gestalte krijgt.

Sinds de WAO in 1967 werd ingevoerd, is deze wet regelmatig onderhevig geweest aan bijstellingen en ingrepen die tot doel hadden het almaar stijgende aantal WAO'ers te beperken. Ook dit jaar staat een ingrijpende verandering van de WAO voor de deur. Het zich steeds weer moeten aanpassen aan veranderingen in wet- en regelgeving stelt hoge eisen aan het adaptieve vermogen van de uitvoeringsorganisatie en niet in de laatste plaats aan verzekeringsartsen zelf. In dit artikel wordt een onderzoek beschreven naar de mening van verzekeringsartsen over de plannen voor een nieuwe WAO (nWAO) en hun verwachting of daarmee het probleem van de arbeidsongeschiktheid wordt opgelost. De belangrijkste uitkomsten van dit onderzoek zijn: (i) de meeste verzekeringsartsen vinden de nWAO overbodig en geven de voorkeur aan het scherper toepassen van de bestaande regelgeving; (ii) invoering van de nWAO leidt voor veel cliënten tot een verhoogde kans op werkhervatting. Dit gaat dan wel gepaard met meer medicalisering en meer conflicten in de spreekkamer van de verzekeringsarts; (iii) de behoefte aan communicatie tussen verzekeringsartsen en de curatieve sector zal door de nWAO toenemen.