Search

The recurrent wars of 1795-1815 coincided with numerous regime changes. Like many other port cities, Antwerp and Rotterdam faced unrest and economic insecurity, not least caused by Napoleon’s Continental Blockade in 1806. Historical accounts tend to stress the deteriorating conditions for the business world resulting from the restrictions in maritime trade. This article will focus on how sugar traders and sugar refiners faced difficulties, which strategies they applied to overcome crises, and whether they were successful in their attempts or not. The highly remunerative strategies of redirection, diversification and specialisation were sustained by networks; networks that provided the necessary information, furthered the spreading of risk and enabled merchants to profit from new solutions or opportunities. Resilience was boosted further by the growing domestic market that was willing to pay high prices for a luxury item such as sugar. Above all, the affluent businessmen and larger firms managed to weather the times of crises particularly well. De revolutionaire oorlogsperiode 1795-1815 bracht vergaande politieke verschuivingen. Net als veel andere havensteden kregen Antwerpen en Rotterdam te maken met grote economische onzekerheid, vooral ook door de Continentale Blokkade van Napoleon in 1806. Historici hebben vooral de verslechterende omstandigheden voor het bedrijfsleven benadrukt, als gevolg van de toenemende beperkingen in de maritieme handel. In dit artikel gaan wij na hoe suikerhandelaren en suikerraffinadeurs met de problemen omgingen, welke strategieën ze toepasten om de crisis te overwinnen en of ze al dan niet daarin succesvol waren. Netwerken bleken onmisbaar voor het vinden van nieuwe markten, voor diversificatie en specialisatie. De juiste connecties zorgden voor de nodige informatie, bevorderden het spreiden van risico’s en stelden de ondernemers in staat te profiteren van denieuwe kansen die de nieuwe politieke structuren boden. Een groeiende binnenlandse markt die bereid was hoge prijzen te betalen voor een luxeartikel als suiker versterkte de veerkracht. Vooral de rijkere ondernemers en de grotere bedrijven wisten de tijden van crises vrij goed te doorstaan.

The book Nederland en het poldermodel [The Netherlands and the Polder Model] is a commendable effort to present a new, theory-informed interpretation of the economic and social history of the Netherlands of the last thousand years. However, this review questions the supposed causal relationship between civil society (‘polder model’) and economic growth. The authors assume that economic growth emanates from a vibrant civil society and that likewise economic decline coincides with a weakening of civil society. Upon closer inspection however, their concepts seem to be imperfectly related to the theories they claim to use as inspiration. Thesupposed waning of civil society after 1670 and after 1815 is not substantiated by historical facts either. Their thesis would have benefited greatly from a comparative analysis, both spatially and in time. The rather haphazard use of the term ‘civil society’ precludes convincing conclusions over time, while an international perspective is lacking altogether – a sadly missed opportunity. This review is part of the discussion forum 'Nederland en het poldermodel' (Maarten Prak and Jan Luiten van Zanden).Is het poldermodel goed voor de economie? Een nieuwe interpretatie van de Nederlandse economische en sociale geschiedenisHet boek Nederland en het poldermodel is een lovenswaardige poging om een nieuwe, op theoretische basis geschoeide interpretatie van de sociale en economische geschiedenis van Nederland van de laatste duizend jaar te presenteren. Deze bijdrage stelt echter vragen bij het veronderstelde causale verband tussen ‘civil society’ (het poldermodel) en economische groei. De auteurs nemen aan dat economische groei optreedt als een civil society sterk is en dat omgekeerd economisch verval zich voordoet als een civil society verzwakt. Bij nader inzien blijken hun concepten niet goed te sporen met de theorieën die hen tot inspiratie dienen. De veronderstelde kwijnende civil society na 1670 en na 1815 is ook niet op historische feiten gebaseerd. Hun stelling zou aan kracht hebben gewonnen indien zij een vergelijkende analyse hadden toegepast, zowel ruimtelijk als in de tijd. Het nogal arbitraire gebruik van de term civil society maakt het moeilijk overtuigende conclusies in de loop van de tijd te trekken, terwijl een internationaal perspectief geheel ontbreekt: een gemiste kans. Deze recensie maakt deel uit van het discussiedossier 'Nederland en het poldermodel' (Maarten Prak and Jan Luiten van Zanden).

David Henley and Henk Schulte Nordholt (eds.), Environment, Trade and Society in Southeast Asia: A Longe Durée Perspective (Leiden: Brill, 2015, 262 pp., ISBN 978900428841).

J. Glete, War and the state in early modern Europe. Spain, the Dutch Republic and Sweden as fiscal-military states, 1500-1660 L. Greenfeld, The spirit of capitalism. Nationalism and economic growth Ph.S. Gorski, The disciplinary revolution. Calvinism and the rise of the state in early modern Europe J. Adams, The familial state. Ruling families and merchant capitalism in early modern Europe. Marjolein ’t Hart, Ruthless capitalists, skilful fiscalists, strategic fathers or disciplinedCalvinists? The Dutch Republic as a case studyThis article discusses four recent works by historical sociologists that use the Dutch Republic as a case-study in their comparative work. In studying large-scale processes such as state formation, economic growth and military development they highlight the importance of the interaction between central and local levels of government. The ‘bottom-up’ approach adopted by Adams (familial networks), Gorski (church disciplining), Greenfeld (orientation of entrepreneurs) and Glete (interests of local elites and organizations) is once again placed high of the research agenda. The Dutch Republic serves quite well as an interesting case from a comparative perspective.

In the New Testament any follower of the Way could preach, de­clare good news. Luke reports that Jesus said to someone, “Follow me.” But the man wanted first to bury his father. Then Jesus said, “Leave the dead to bury their own dead; but as for you, go and pro­claim the kingdom of God” (Luke 9:59, 60). Jesus sent the disciples out on a preaching and healing mission (Matthew 10:5; Mark 6:7) and also the seventy. The Gadarene demoniac is told, “Go home to your friends, and tell them how much the Lord has done for you, and how he has had mercy on you” (Mark 5:19). The disciples are charged with preaching the Gospel to the whole world (Matthew 16:19; Mark 16:15; Luke 24:47, 48; John 20:21; Acts 1:8). Per­secuted believers are scattered “and went around preaching the word” (Acts 8:4; cf. 15:35). In order that the Apostels can devote themselves “to prayer and to the ministry of the word” seven men are chosen to administer the daily distribution of food (Acts 6:1—6). But at least two of these men turn out to be preachers also (Acts 7 and 8:5). The Thessalonian believers “sounded forth” the word of the Lord everywhere (Thessalonians 1:8). All this is summarized in the familiar words of 1 Peter 1:9, “But you are a chosen race, a royal priesthood, a holy nation, God’s own people, that you may de­clare the wonderful deeds of him who called you out of darkness into his marvellous light.”