Search

Gebaseerd op het beleidsvoornemen om het Vlaams huursubsidiestelsel een grotere rol toe te kennen in het woonbeleid (Homans, 2015: 20) werd de vraag naar voorstellen over een nieuw stelsel van huursubsidies gelanceerd. In dit rapport werden de mogelijkheden voor zulk een nieuw systeem van huursubsidies verkend. Het doel van het onderzoek was om op basis van gegevens over het huidige stelsel van huursubsidies/huurpremies en de theoretische en empirische literatuur over modaliteiten en beoordelingscriteria voorstellen te formuleren voor een nieuw huursubsidiestelsel en hiervoor een sterkte-zwakte analyse uit te voeren. Het onderzoek leidde tot voorkeur voor bepaalde modaliteiten van huursubsidies. Dit had onder meer tot gevolg dat referentiehuurprijzen (en niet feitelijke huurprijzen) werden gebruikt in de formule van de berekening van het bedrag waar een huishouden recht op heeft. In de scenario’s die uitgewerkt werden, varieerde het subsidiebedrag dus volgens een referentiehuurprijs en ook volgens het inkomen. Er werden drie verschillende manieren gebruikt voor de berekening van de eigen bijdrage van de huurder. Ten eerste werd de methode van de woonquote gebruikt waar de eigen bijdrage 30 percent van het besteedbaar inkomen bedroeg, ten tweede werd, volgens de methode van het resterend inkomen, van het besteedbaar inkomen een minimum budget afgetrokken dat nodig is voor andere goederen en diensten dan huur, en ten derde werd met een forfaitaire eigen bijdrage gewerkt die wel varieert volgens inkomenscategorie. Modaliteiten waarvoor op basis van de literatuur geen duidelijke voorkeur kon worden uitgesproken, werden op veranderlijke wijze in de simulaties opgenomen. Zo werden simulaties uitgevoerd met en zonder de voorwaarde dat de subsidieontvanger moet wonen in een woning van voldoende kwaliteit. Er werden ook verschillende manieren voorgesteld om de budgettaire kost in te perken. nrpages: 147 status: published

nrpages: 83 status: published

nrpages: 96 status: published

Het onderzoek Woonfiscaliteit in Vlaanderen heeft tot doel bij te dragen tot de voorbereiding van de overdracht van de woonfiscaliteit van de federale staat naar het Vlaamse gewest. Met het federale regeerakkoord van december 2011 is in dit kader de overdracht voorzien van de bevoegdheid over de belastingverminderingen of belastingkredieten voor de eigen woning naar de gewesten. Het onderzoek wordt uitgevoerd in vier delen en wordt samengevat in Deel 5. Het onderhavige Deel 1 brengt de resultaten van een literatuurstudie over diverse aspecten rondom de huisvestingsfiscaliteit in beeld. nrpages: 226 status: published

Het onderzoek Woonfiscaliteit in Vlaanderen heeft tot doel bij te dragen tot de voorbereiding van de overdracht van de woonfiscaliteit van de federale staat naar het Vlaamse gewest. Met het federale regeerakkoord van december 2011 is in dit kader de overdracht voorzien van de bevoegdheid over de belastingverminderingen of belastingkredieten voor de eigen woning naar de gewesten. Het onderzoek wordt uitgevoerd in vier delen en wordt samengevat in Deel 5. In deel 4 worden mogelijke bouwstenen en scenario's voor hervorming beschreven en beoordeeld op hun effecten nrpages: 120 status: published

nrpages: 86 status: published

In opdracht van de Vlaamse overheid hebben het Kenniscentrum voor Duurzaam Woonbeleid (2004-2006) en het Steunpunt Ruimte en Wonen (2007-2011) een voorstel uitgewerkt voor een meet­instrument voor het Vlaamse woonbeleid. Het voorstel is beschreven in een paper die elk jaar werd aangevuld of bijgewerkt naargelang de evolutie in het beleid en de wetenschappelijke inzichten. In dit rapport wordt nagegaan welke indicatoren kunnen gedefinieerd worden voor de beleidssdoelstellingen leefbaarheid, integratie en gelijke kansen. nrpages: 33 status: published

Deze studie heeft tot doel na te gaan of het zinvol is voor het Vlaamse woonbeleid een indicator te definiëren die het effect van wonen (woonuitgaven) nagaat op de kans om in een situatie van armoederisico te geraken. Deze indicator is berekend door de groep huishoudens die vóór aftrek van de woonuitgaven (dus op basis van het besteedbaar inkomen) in een situatie van armoederisico verkeert in mindering te brengen op de groep die na aftrek van de woonuitgaven (op basis van het residuele inkomen) in een situatie van armoederisico geraakt. De gedachte die ten grondslag lag aan het gebruik van deze indicator was om de effecten bloot te leggen van het woonbeleid op de relatie tussen woonuitgaven en het verkeren of geraken in een situatie van armoederisico. Deze indicator zou een bijdrage kunnen leveren aan het monitoren van de sociale insluiting van huishoudens: hoe kan het woonbeleid bijdragen in het terugdringen van armoede en sociale uitsluiting om te komen tot meer sociale insluiting? De berekeningen voor deze oefening zijn met de EU-SILC verricht. Naast het verkennen van de mogelijkheden en beperkingen van een dergelijke indicator, was het doel ook om de mogelijkheden en beperkingen van dit databestand en het maken van een internationale vergelijking te onderzoeken. nrpages: 53 status: published

De woonuitgaven nemen maandelijks een grote hap uit het budget en bepalen dus in grote mate het inkomen dat gezinnen overhouden voor andere consumptiedoelen. Het ‘resterend inkomen’ wordt berekend door de woonuitgaven af te trekken van het beschikbare inkomen. In de huursector worden de nettowoonuitgaven berekend door van de betaalde huurprijs een eventuele huursubsidie af te trekken. In de eigendomssector worden de nettowoonuitgaven gevormd door de hypotheeklast (rentebetalingen en kapitaalaflossingen) min het fiscaal voordeel. Een gezin wordt als ‘arm’ beschouwd als het equivalent gezinsinkomen lager is dan 50% van het mediaan equivalent gezinsinkomen. Het aandeel Vlaamse huishoudens in armoede blijkt na correctie voor de nettowoonuitgaven (gegevens 2005) toe te nemen, van 5,7% naar 9,8%. De toename van het armoedecijfer is het grootst voor de eigenaars met hypotheek (van 1,4% naar 5,3%). Voor de eigenaars zonder afbetaling stellen we een daling vast (van 7,2% naar 5,6%). Ook het armoedecijfer in de sociale huursector stijgt van 10,6% naar 21,2%. In de particuliere huursector is de stijging nog groter (van 7,8% naar 21,2%). De hypotheekaftrek zorgt ervoor dat de relatieve inkomenspositie van eigenaar-bewoners met hypotheek verbetert. In de huursector dicht het woonbeleid de armoedekloof tussen de sociale en particuliere huur via objectsubsidies in de sociale huisvesting, die worden gebruikt om de huurprijzen laag te houden. De huursubsidie is te beperkt in omvang (slechts 2% van de huurders heeft er recht op) om effect te sorteren. ispartof: Armoede en sociale uitsluiting - Jaarboek 2012 pages:165-180 ispartof: pages:165-180 status: published

nrpages: 37 status: published

No issn/isbn ispartof: Wonen in Vlaanderen: op weg naar een nieuw Vlaams sociaal huurstelsel location:Brussel date:21 juni 2007 nrpages: 240 status: published