Search

Iconoclasm has a particular effect in that it creates an image that is even more powerful than the image it has destroyed. While many physical images might have disappeared due to the iconoclasm, the mental image of all who witnessed this dramatic moment in history was indelible. This article argues that artists made conscious use of the emotional and cognitive power of such mental images to give their work meaning. This article is part of the special issue 'Beeldenstorm'. De kracht van iconisch geheugen. Iconoclasme als een mentale markeringIconoclasme heeft het bijzondere effect dat het een beeld creëert dat nog sterker is dan het beeld dat het vernielt. De vele fysieke beelden mogen dan al verdwenen zijn door de Beeldenstorm, het mentale beeld werd een onuitwisbare herinnering aan een ingrijpend moment in de geschiedenis voor iedereen die er getuige van was. In dit artikel wordt beargumenteerd dat kunstenaars bewust gebruik maakten van de emotionele en cognitieve kracht van dit mentale beeld om hun werk betekenis te geven. Dit artikel maakt deel uit van het themanummer 'Beeldenstorm'.

After 450 years the Beeldenstorm of 1566 still deserves our careful historical analysis because it was unquestionably a game changer in Netherlandish politics and culture. More generally, we believe that iconoclasm breaks open cultural codes and thereby helps us to understand past societies. While we must thank the previous generations of historians for taking the iconoclasts seriously, the historians and art historians in this issue go a step further by also taking seriously the targets of iconoclasts – lay Catholic devotion and religious material culture. This theme number analyses the dialectics between iconoclasts and the material objects they targeted, between those who attacked and those who actively or passively defended the traditional community, between those who destroyed and those who restored or reinvented the religious patrimony, and in doing so reveals what was at stake in the sixteenth-century Low Countries. This article is part of the special issue 'Beeldenstorm'. Na 450 jaar verdient de Beeldenstorm van 1566 nog steeds een grondige historische analyse, aangezien er weinig twijfel kan bestaan over de enorme impact op de politiek en cultuur van de Nederlanden. Meer algemeen beschouwen wij iconoclasme als een kraker van culturele codes die ons helpt samenlevingen uit het verleden te begrijpen. Vorige generaties historici hebben zich vooral verdiept in de motieven van de iconoclasten, deze groep historici en kunsthistorici gaat verder door ook de doelwitten van de iconoclasten – de katholieke lekendevotie en de religieuze materiële cultuur – tot object van studie te maken. Dit themanummer ontrafelt de dialectiek tussen iconoclasten en de materiële cultuur die ze viseerden, tussen mannen en vrouwen die de traditionele gemeenschap aanvielen en deze die haar actief of passief verdedigden, tussen zij die het religieuze patrimonium vernielden en zij die het herstelden of herijkten. Op die manier wordt duidelijk waar het om draaide in de zestiende-eeuwse Nederlanden. Dit artikel maakt deel uit van het themanummer 'Beeldenstorm'.

‘Gand a fini par faire comme les autres.’ The rise of the café-concert and variety theatre in late nineteenth-century Ghent’s ‘society of the spectacle’ Cafés-concerts and variety theatre have generally received only a cursory mention within the vast literature on the late nineteenth-century culture of spectacle in Europe’s major cities. This article uses Ghent as a case study to demonstrate that even in provincial towns, there was an abundance of spectacle available to the public during this era. Cafés-concerts and variety theatre played a particularly significant role and were closely interwoven with the spectacular urban renewal that took place in Ghent during the late nineteenth century. In addition, these forms of entertainment carried the seeds of the type of mass spectacle that would emerge in the twentieth century. Why, then, have the café-concert and variety theatre gone unexplored by academics for so long? In an attempt to answer this question, this article offers a means for identifying these two specific forms of spectacle in major urban centres and provincial towns in Belgium and abroad, thereby enabling a more thorough exploration of the phenomenon based on a wide range of sources. This, in turn, will allow the café-concert and variety theatre to emerge from obscurity and take their rightful place in the debate on the modern ‘society of the spectacle’.

Achtergrond Galantamine, een acethylcholinesterase-remmer (AChE-remmer), is geregistreerd voor de symptomatische behandeling van lichte tot matig ernstige dementie van het Alzheimer-type. In de literatuur zijn associaties beschreven tussen het gebruik van AChE – remmers en het optreden van cardiovasculaire bijwerkingen. Het doel van deze prospectieve, observationele studie is om te onderzoeken of er een verband bestaat tussen het gebruik van galantamine en het optreden van cardiale geleidingsstoornissen. Methode In totaal werden 64 patiënten geïncludeerd, bij wie gestart werd met een behandeling met galantamine nadat de diagnose waarschijnlijk Alzheimer-dementie was gesteld. De startdosering was 8 mg/ dag, welke dosering, indien er geen bijwerkingen optraden, per vier weken opgehoogd werd met 8 mg tot een einddosering van 24 mg/ dag. Een electrocardiogram werd verricht voor aanvang en tijdens de therapie met galantamine. De waarden van de nulmeting werden vergeleken met die bij gebruik van 8, 16 en 24 mg galantamine. Resultaten Er werden geen significante veranderingen in de ecg- geleidingstijden gevonden tijdens het ophogen van galantamine tot de maximale dosering van 24 mg. Ook niet na correctie voor gebruik van negatief- chronotrope middelen en cardiale voorgeschiedenis.