Search

У беларускай тэрміналогіі лесаводства прадстаўлены розныя структурна-граматычныя тыпы спецыяльных найменняў: невытворныя і вытворныя тэрміны-словы, двух-, трох- і шматкампанентныя тэрміны. На сучасным этапе аснову лесаводчай лексікі складаюць састаўныя тэрміны. Сярод іх найбольшай прадуктыўнасцю характарызуюцца двухлексемныя словазлучэнні з назоўнікам у якасці галоўнага кампанента, бо яны найбольш поўна адпавядаюць патрабаванням аптымальнай даўжыні тэрміна і сэнсавай кампактнасці выказвання.

Лесагаспадарчая тэрміналогія ўяўляе сабой гетэрагенную сістэму, у якой сувязі і адносіны ў значнай ступені вызначаюцца экстралінгвістычнымі фактарамі: спецыялісты па лясной гаспадарцы разглядаюць лес як складаную прыродную з’яву. Лесагаспадарчую тэрміналогію, якая абслугоўвае прафесійную камунікацыю супольнасці, складаюць як міжгаліновыя, так і вузкаспецыяльныя тэрміны і номены. Сучасная тэрміналогія лясной гаспадаркі ўяўляе сабой разгалінаваную сістэму, прадстаўленую васьмю тэматычнымі макрагрупамі: лясная батаніка, анатомія раслін, дэндралогія, глебаз-наўства, лесазнаўства, лясныя культуры, лясная фітапаталогія, лясная энтамалогія.

Прадстаўлена канцэпцыя слоўніка-даведніка тэрміналогіі лясной гаспадаркі, вызначыўшы мэту яго стварэння, прынцыпы адбору матэрыялу і састаў рэестра, апісаўшы макраструктуру (тып арганізацыі корпуса лексікаграфічнага выдання), мікраструктуру (будову слоўнікавага артыкула) і мегаструктуру (структуру выдання ўцэлым).