Search

Gerek tarihi süreçte gerekse içerisinde bulunduğumuz şu günlerde İslam aleminde meydana gelen hadiseler, mezhep olgusunun önemini ortaya koymaktadır. Mezheplerin tamamı Hz. Peygamberin vefatından sonra ortaya çıkmış beşeri oluşumlardır. Mezheplerin varlığını inkar etmek veya hiç yokmuş gibi davranmak gerçeklerden kaçınmak olacağı gibi, onları din ile bütünleştirmek de büyük bir yanılgı olacaktır. Günümüz dünyasında din alanında yaşanan problemleri anlama ve bu meselelere çözüm üretebilmenin en önemli yollarından biri mezhep gerçeğini doğru anlamaktan geçmektedir. Bunun için Mezheplerin tarihi süreçte ortaya çıkan beşeri oluşumlar olduğunun farkına varmak, Kur’an’ın ortaya koyduğu kurucu ilkeler çerçevesinde konuyu anlamlandırmak gerekmektedir.

Müslümanlar İslam ortak paydasını kaybetmişlerdir. Kur'an'ın 14 asır önceki uyarısına rağmen, her grup kendi sahip olduğu ile övünmekte; İslam'ı kendi görüşünden ibaret zannetmekte, kendisi gibi olmayanları kolayca ötekileştirebilmektedir. Din, birleştirmek yerine ayrıştırmakta; ayrılıkçı duruşlar dini kullanarak meşruiyet kazanmaya çalışmaktadır. Dinin insan hayatına anlam kazandıran boyutu etkisiz hale gelmiştir. Müslümanlar, Allah'ın insana bahşettiği aklı etkin kullanmaktan kaçınmakta, bilgiyi itibarsızlaştırmakta, bilgi ve değer üreterek özne olmayı başaramamaktadır. Bütün dünyayı etkileyen, küresel boyut kazanan başta şiddet-terör, kimlik krizi ve anlam arayışı olmak üzere bütün sorunları en derin yaşayanlar Müslümanlardır. Temel hak ve özgürlüklerin en çok ihlal edildiği, yüksek güven kültürünün yaratılmadığı yerlerde Müslümanlar yaşamaktadır. Hayatın kuralu çok basittir. Yaratıcı yetilerini etkin kullanmayı beceremeyenler, yıkarak, yakarak, yok ederek, öldürerek yaratma sürecine katılmaya çalışırlar. İslam dünyasında yaşanan olumsuzlukları meşrulaştırabilmenin, Müslümanlar arasındaki güç ve iktidar mücadelesini, bunun sonucu olan çatışma ve ölümleri akla uygun hale getirebilmenin en kolay yolu, toplumsal bellekte diri olan anlam çerçevelerini kullanmak ve düşman algısı yaratmaktır. İşte esası iktidar ve güç kavgası olan çatışmalar, tarihteki adıyla Şii-Sünni, günümüzdeki tezahürleri ile Şii-Selefi kutuplaşması olarak karşımızda durmaktadır. İran, dünyanın her yerindeki Şiileri, kendi egemenliği için her zaman harekete geçirebileceği bir güç olarak görmekte; tarihten yararlanarak "düşman" algısını diri tutmakta, büyük Şii kimliği inşa etmeye çalışmaktadır. Geniş Sünni kitleyi karşısına almak yerine, daha belirsiz, ancak içinin istenildiği şekilde doldurulması mümkün ve kolay olan "Selefilik" üzerinden güç ve egemenlik arayışını sürdürmektedir. Suudi Arabistan ise, çekiciliğini kaybetmiş Vehhabilik yerine, "Selefilik" gibi, geçmişe yönelik özlemleri çağrıştıran bir kavramla hem Şii olmayanların sempatisini kazanmaya, hem iktidarına yönelik eleştirileri hafifletmeye, hem de en büyük tehdit olarak gördüğü İran'a karşı destek ve meşruiyet kazanmaya çalışmaktadır. Selefilik, her ne kadar günümüzde mezhep gibi görünse de, bir mezhep değil, bir zihniyetti. Geçmişte selefiyye adıyla bir mezhep, tespi edebildiğimix kadarıyla hiç olmamıştır. Selef ise her zaman mevcuttur. Her nesil için bir önceki nesil seleftir. Selefi-Şii kutuplaşması, iktidar kavgasının ve güç mücadelesinin din sayesinde meşruşlaştırılması ile ilgili arayışların bir tezahürü olarak anlaşılabilir.

Humankind has two major conceptions in his world: good and evil, right and wrong, righteousness and sinfulness. This dichotomy is the result of man's freedom; for, if he lacked freedom, he would not have one of these dichotomies and become content only with the other. Sin, being the common name for violating religious commands and prohibitions, and disobeying the will of the Creator, is one of these opposite binaries. Man is sent to this world for being tested. Sin is required in this test in order the expected result to emerge. The absence of sins is the absence of the possibility/right that man might/could lose the test.

Bu makalede düşünce tarihinin iki önemli düşünürü Aristoteles ve İbn Sînâ’nın reenkarnasyon/tenasüh hakkındaki görüşlerini inceledik. Her iki düşünürde reenkar-nasyonu reddetmektedir. Konuyu ele almadan önce kaynak olmaları bakımından Aristoteles ve İbn Sînâ’dan önceki bazı filozofların ruh ve reenkarnasyon hakkındaki görüşlerini araştırdık. Daha sonra da her iki filozofun ruh tanımlarım belirledikten sonra reenkarnasyone niçin reddettiklerini ortaya koymaya çalıştık. Nihayetinde görüşlerinde ki benzer ve farklı noktaları tespit için bir karşılaştırma yaptık

Recently; a campaign towards the fact that violence and terror are connected with religion in general and with Islam in particular, and that Islamic culture has produced violence and terror has been intensively carried out. Although, the assuming of violence and terror a global dimension is directly related to “existential emptiness” which hopeless people fell down as a result of loss of sense, this loss of sense has been tried to be rooted and spread by means of identification of these two terms with Islam. In the world, none of religion does support directly the violence and terror, the most clear sign of senselessness. Violence and terror can be found in Islamic culture as much as everywhere mankind lives. Islamic culture in itself neither is a culture producing violence and terror, nor Muslims are terrorists. In this case, the main point to be questioned is not whether Islamic culture is inclined to produce violence and terror or not, rather is the fact that how the dominant values of Western civilisation such as democracy supremacy of law, human rights, which make this civilisation center of attraction, have been devastated by those claiming that they are representatives of this civilisation. In this article, it has been delt with that the fundamental paradigm bringing Western civilisation into existence should be inquired, starting from the fact that violence and, terror, gaining a global currency, threaten the future of mankind, and in this process Western dominant values are ruined by Westerners themselves

In the context of expansion searches we will put forth that should not be separated from historical context and handle in the framework of scientific knowledge of the solutions being proposed Alevi- Bektashi and identity discussions. However, it will be focus on their demands for recognition of Alevi-Bektashi, such as Cem Houses,, discussions about The Prisidency of Religious Affairs and connecting salary to Dedes