Search

In deze bijdrage staat de vervreemdingsbevoegdheid van deelgenoten in een eenvoudige gemeenschap centraal. Aan de hand van een casus bespreekt de auteur bepaalde gezichtspunten die van dienst kunnen zijn om te beoordelen of een deelgenoot beschikkingsbevoegd is over zijn aandeel in een gemeenschappelijk goed. In de praktijk kan het lastig zijn om met zekerheid te bepalen of een deelgenoot bevoegd is om over zijn aandeel in een gemeenschappelijk goed te beschikken. Zonder toestemming lopen deelgenoten het risico om beschikkingsonbevoegd te zijn. Daarom is het raadzaam om steeds schriftelijke toestemming van alle deelgenoten te vragen.

Commissarissen zijn onafhankelijk. Dat is het uitgangspunt van ons vennootschapsrecht. De realiteit is echter dat commissarissen soms gelieerd zijn aan specifieke stakeholders, of zelf stakeholder zijn. Zij zijn dan nog steeds gehouden te handelen in het belang van de vennootschap en alle stakeholders, maar verkeren door hun relatie desalniettemin in een bijzondere positie. De Corporate Governance Code bepaalt dat een commissaris die een aandelenpakket van ten minste 10 procent houdt in de vennootschap dan wel vertegenwoordiger is van een rechtspersoon die dit percentage aandelen direct of indirect houdt, niet als onafhankelijk wordt beschouwd (Principe 2.1.8). In lijn met market practice is een dergelijke ‘afhankelijke’ commissaris in de raad van commissarissen geoorloofd, maar om de onafhankelijkheid van de raad van commissarissen als geheel te waarborgen is in de Corporate Governance Code als uitgangspunt opgenomen dat meer dan de helft van de commissarissen onafhankelijk moet zijn. In deze bijdrage zal worden ingegaan op het leerstuk tegenstrijdig belang en de vraag hoe aan te kijken tegen en om te gaan met mogelijke belangenconflicten van een lid van de raad van commissarissen die tevens aandeelhouder is respectievelijk die gelieerd is aan een aandeelhouder.

De jurisprudentie van het Europese Hof van Justitie EU (hierna: het Hof), over het recht op vrije vestiging voor vennootschappen in de zin van art. 54 VWEU, heeft een interessante ontwikkeling laten zien. Daarover is al het nodige geschreven, ook in het WPNR. Tot de standaardarresten behoren de arresten inzake Daily Mail (HvJ EG 27 september 1988, C-81/87, ECLI:EU:C:1988:456), Centros (HvJ EG 9 maart 1999, C-212/97, EU:C:1999:126), Überseering (HvJ EG 5 november 2002, C-208/00), Inspire Art (HvJ EG 30 september 2003, C-167/01, EU:C:2003:512), Sevic (HvJ EG 13 december 2005, zaak C-411/03) en Cartesio (HvJ EG 16 december 2008, zaak C-210/06, ECLI:EU:C:2008:723), National Grid Indus (HvJ EU 29 november 2011, zaak C-371/10, ECLI:EU:C:2011:785) en VALE (HvJ EU, 12 juli 2012, zaak C-378/10, EU:C:2012:440). Aan dit lijstje kan een nieuw arrest worden toegevoegd: het arrest van het Hof van 25 oktober 2017, inzake Polbud – Wykonawstwo sp. z o.o., hVj eu 25 oktober 2017,C-106/16 ECLI:EU:C:2017:804, in liquidatie, of korter: Polbud.