Search

Objective: Thoracoabdominal aortic aneurysm (TAAA) surgery is accepted as a life-saving surgical repair, but its postoperative morbidity and mortality rates are high. Postoperative paraplegia and paraparesis, hospital-acquired infections, and renal insufficiency are serious complications that prolong hospital stay. Cerebrospinal fluid drainage (CSFD) has been shown to significantly reduce paraplegia and paraparesis risk, especially when used in combination with other methods. Despite its potential benefits, CSFD is not an innocent process because of possible infectious complications, such as localized infections, meningitis, intracranial hemorrhage, and neurological damage. In the present study, we aimed to appraise the postoperative outcomes and intensive care unit period of patients with TAAA surgery who underwent CSFD. Material and Methods: The records of all patients treated at the Türkiye Yüksek İhtisas Training and Research Hospital Cardiovascular Surgery Clinic between January 2014 and January 2018 for TAAA were reviewed retrospectively. Results: Although the early mortality rate was reported as 10% in the literature, in non-emergent cases, our mortality rate was higher in the present study. The probable reason for this is that we only assessed CSFD cases and total in-hospital mortality, suggesting that urgent cases constitute half of the patients. Excluding postoperative complications, the morbidity rate was 37.9% when the total number of morbidities following intensive care was included. The rate of CSFD-related complications was 10.33%. Conclusion: Previous studies have supported the use of CSFD in TAAA repair, and practical guidelines minimize the connatural risk of CSFD. Therefore, it is crucial to be aware of both the efficacy and the possible risks of CSFD. Although deficiency of the control group and being in retrospective nature prevents precise inferences in the present study, our results are consistent with the literature. We believe that this short-lived study needs to be repeated on a wider basis. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Amaç: Cerrahi ve dâhili yoğun bakımlarda sepsis ve buna neden olan enfeksiyonlar daha fazla irdelenmeye başlamıştır. Ne yazık ki tanı ve tedavideki ilerlemelere rağmen, anastamoz kaçağı (AK), kolorektal kanser cerrahisinin en yıkıcı sonuçlarından biri olmaya devam etmektedir. Son zamanlarda, pek çok araştırma bu önemli komplikasyonu öngörmek ve önlemek için risk faktörlerini ve olası belirteçleri belirlemeye çalışmıştır. Bu sorunun teşhisi klinik, biyokimyasal ve radyolojik bulguların kombinasyonuna dayanırken NLR ve CRP gibi enflamatuar belirteçlerin AK'ını öngörmedeki etkisi araştırılmıştır. Bu çalışmanın amacı AK'ını öngörmede çeşitli enflamatuar belirteçlerin gücünü belirlemek ve karşılaştırmaktır. Gereç-Yöntem: Bu gözlemsel retrospektif çalışmaya, 2015-2018 yılları arasında elektif kolorektal cerrahi uygulanan 410 hasta dahil edildi. Kapsama kriterleri, yaş>18, patoloji ile kanıtlanmış kolorektal kanser ve neoadjuvan tedaviye bakılmaksızın potansiyel olarak küratif cerrahi idi. Çalışma dışı tutulan tanılar mezenter iskemi, FAP ve inflamatuar barsak hastalıklarıydı. Preoperatif ve postoperatif olarak değerlendirilmeye alınan enflamatuar belirteçler CRP, PDW, lökosit sayısı, nötrofil sayısı, lenfosit sayısı ve NLR oranı olarak belirlendi. Bu belirteçlerin aynı zamanda postoperatif- preoperatif farkları hesaplandı. Tüm parametreler için optimal cut-off değerlerini ve AUC değerlerini tanımlamak için ROC eğrisi analizi yapıldı. İstatistiksel hesaplamalar Medcalc. yazılımı kullanılarak yapıldı ve p değerinin 0.05'ten küçük olması istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 410 hastanın %68'i erkekti ve ortalama yaş 61,1 olarak belirlendi. Toplamda 26 hastada (%6,3) AK geliştiği belirlendi ve bu hastaların sadece 12'si reopere edilmişti. AK ile morbidite ve mortalite ilişkisi istatiski olarak belirgindi (p<0.05). Demografik veriler ve tümörün tipi, yeri ve derecesi ile AK arasında belirgin ilişki saptanmadı. AK ile enflamatuar belirteçlerden CRP, NLR nötrofil sayısı farkları ilişkili iken diğer belirteçlerle ilişki gözlenmedi. Bu belirteçlerden NLR farkının en yüksek AUC değerine sahip olduğu gözlendi (0,751) ve cut-off değeri 7,62 olarak belirlendi. Bu değerdeki sensitivite 66,67 ve spesifite 78,51 idi. Sonuç: Yoğun bakım takibinde morbidite ve mortaliteyi artıran AK'ın patogenezinde lokal iskemi ve inflamasyon önemli bir rol oynadığı düşünülmektedir. AK'nın klinik sunumu sıklıkla sinsi olduğu için ciddi bir tanı gecikmesi olabilmektedir. Kesin tanı için oral ve/veya rektal kontrast madde ile çekilen BT ve endoskopik incelemeler kullanılmaktadır ancak bu hem maliyeti artırmakta hem de anastamoz ayrışmasına yol açabilmektedir. Enflamatuar belirteçlerin değerlerinde olan değişikliğin ise hem saptanması kolay hem de ekstra bir işlem gerektirmediğinden maliyeti düşüktür. Çalışmamızda NLR en yararlı belirteç olarak belirlenmiş ve postoperatifpreoperatif farkın 7,62'den büyük olması morbidite ve mortalite ile ilişkili bulunmuştur. Bu çalışmamızda gösterilmiştir ki yoğun bakım takip edilen veya servisten kabul edilen hastalarda klinik tablonun yerleşmesinden önce NLR alarm zillerini çalmaktadır. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Amaç: Santral Nörojenik Hiperventilasyon (SNH); toksik veya metabolik bir etyoloji olmaksızın, serebral bir bozukluk nedeniyle oluşan ve düşük PaCO2, yüksek arteryel pH ile seyreden hiperventilasyonla karakterize nadir görülen bir durumdur. Tedavisinde altta yatan neden belirlenip, bu nedene yönelik tedaviden sonuç alınıncaya kadar benzodiyazepin, propofol ve opioidlerle solunumu baskılamaya yönelik sedasyon yer almaktadır.Bu bildiride; yüksek doz sedasyonla düzeltilemeyen ileri respiratuar alkalozu olan entübe bir hastada, mekanik ventilasyon devresindeki ölü boşluğun arttırılmasıyla kan pH'sının normalize edilmesinden bahsedilecektir. Olgu: Hipertansiyon dışında ek hastalığı bulunmayan, 75 yaşındaki bayan hasta iki gün önce başlayan bilinç değişikliği nedeniyle başvurduğu acil serviste konfüzyon, orientasyonunun bozulması ve solunumunun kötüleşmesi nedeniyle entübe edildikten sonra ileri tetkik ve tedavi amacıyla yoğun bakımımıza kabul edildi. Lomber ponksiyonda, abdominal, torakal ve kraniyal tomografisinde patolojik bulgu saptanmayan hastanın, kraniyal manyetik rezonans incelemesinde lineer ve nodüler kontrastlanma artışı izlendi.Yapılan diğer ileri tetkiklerle enfeksiyöz nedenler, otoimmün vaskülitler ve kollajen doku hastalıkları dışlandı.Santral Sinir Sistemi Lenfoma (SSSL) öntanısına yönelik beyin biyopsisi planlandı.Bu sırada devam eden takipne (45-50/dk) ve ileri respiratuar alkalozu (pH:7,60 üstü) mevcut olan hastaya deksmedetomidin, remifentanil, propofol ve midazolam gibi sedatiflerle derin sedasyon uygulandı.Buna rağmen düzelmeyen respiratuar alkalozu, solunum devresine ilave devre bağlanarak ve böylece ölü boşluk ventilasyonu arttırılarak 7,35-7,45 aralığına çekildi.Hastanın tetkik ve tedavisi halen kliniğimizde devam etmektedir. Sonuç: İlk olarak akut anoksik hastalarda tariflenen SNH'nın; diffüz infiltratif lenfoma, pontin glioma, medulloblastom, ensefalit, multipl skleroz, histiyositoz ve larinks karsinomu gibi diğer bazı kronik, diffüz infiltratif durumlarda da görülebildiği daha sonraki yayınlarda bildirilmiştir. Patofizyolojisi tam bilinmemekle birlikte, beyin sapındaki inspiratuar ve ekspiratuar merkezlerin önlenemeyen şekilde uyarılması sonucu oluşan derin solukların dakikada 25'in üstünde olmasıyla karakterizedir. Bu durumda oluşan hipokapni doku oksijenasyonunu bozarken, pH'nın 7,65 üstü olduğu alkaloz durumlarında, mortalite oranı %80'i bulmaktadır. Bu nedenle; SNH hastalarında asıl tedavi altta yatan nedenin çözülmesi olsa da, alkaloz mümkün olan en kısa sürede çözülmelidir. Sedatif ajanlar bu nedenle solunumun baskılanmasında kullanılabilir. Bu olguda; mevcut tüm sedatifler, hemodinaminin izin verdiği maksimum dozda kullanılmasına rağmen pCO2:15-25mmHg, pH:7.55-7.65 arasında seyretmiştir. Mekanik ölü boşluğu ve ekshale edilen CO2'in geri solunma oranını arttırmak için mekanik ventilatörün solunum devresine ilave uzatmalar eklenmiş ve bu yolla hastanın pCO2'si 40-45 mmHg, pH'sı ise 7.35-7.45 arasında tutulabilmiştir. Hasta halen yoğun bakımımızda entübe bir şekilde takip edilmekte olup, SSSL öntanısı doğrultusunda Beyin Cerrahi Kliniği'yle birlikte beyin biyopsisi planlanmıştır. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Amaç: Fahr Sendromu,bazal ganglia ve serebral kortekste kalsiyum depozitleriyle karakterize nadir görülen bir sendromdur(<1/1,000,000). Genellikle ekstrapiramidal semptomlarla tanı alan hastalar, serebellar disfonksiyon, konuşma bozuklukları, demans ve nöropsikiyatrik semptomlar da gösterebilir.Bu bildirideki amacımız yoğun bakımımızda takip ettiğimiz Fahr Sendrom'lu bir hastanın özellikle sedasyon süreci ve deksmedetomidin kullanımından bahsetmektir. Literatürde Fahr Sendromu'yla ilgili birçok yayın bulunmasına rağmen bu hastalardaki yoğun bakım takibi ve deksmedetomidin kullanımıyla ilgili yayına rastlanmamıştır. Olgu: Dört yıldır Fahr Sendromu tanısıyla takip edilen 49 yaşındaki bayan hasta, antiepileptik ilaç alımı yoluyla intihar girişimi nedeniyle acil servisten yoğun bakımımıza entübe şekilde kabul edildi.Hastanın anamnezinde depresif belirtiler nedeniyle 10 yıldır psikiyatri tarafından takip edildiği ve epilepsisinin olduğu öğrenildi.D vitamini ve kalsiyum desteği alan, antidepresan ve antiepileptik tedavi altındaki hastaya ajitasyonu nedeniyle deksmedetomidin başlandı, aktif kömür ve diyaliz uygulandı. Hipokalsemisi düzeltildi,asidozu ve genel durumunun düzeltilmesi amaçlandı.Deksmedetomidin dozu 1,5 mcg/kg/st'e kadar yükseltimesine rağmen yeterli sedasyon sağlanamayan hastaya aralıklı olarak 1 mg midazolam uygulansa da hasta kendini ekstübe etti.Tekrar entübe edilen hasta ekstremite kısıtlaması,1,5 mcg/kg/st dozunda deksmedetomidin ve aralıklı midazolam(1-2 mg) sedasyonuyla takip edildi.Devam eden süreçte ARDS ve sepsis gelişen hasta takibinin 29. gününde kaybedildi. Sonuç: Fahr Sendrom'lu hastaların yoğun bakım takibinde,özellikle idiyopatik hipoparatiroidi gibi eşlik edebilen endokrin hastalıkları nedeniyle kalsiyum düzeyleri yakından izlenmelidir. Ayrıca bu hastalar,nöropsikiyatrik semptomlarının tedavisi amacıyla yoğun ve çeşitli ilaç kullanıyor olabileceklerinden sedatif ilaçlara tolerans gösterebilirler. Diğer yandan deksmedetomidin bir α2 agonisttir. α2 reseptörler bazal ganglionlar dahil beyinde birçok alanda bulunur, en yoğun oldukları bölge ise locus coeruleus'tur.Bazal ganglionlar, locus coereleus'a yakın komşulukta olup, locus coereleus'la yoğun sinaptik ve fonksiyonel ilişki içindedir. Hastamızda serebral korteks ve bazal ganglionlarda yoğun intraserebral kalsifikasyon mevcuttu. Yani deksmedetomidinin etkisi hedef nöronlardaki kalsifikasyon nedeniyle de azalmış olabilir.Ayrıca Fahr Sendromu'nun patofizyolojisindeki muhtemel nedenlerden biri olan kalsiyum metabolizma bozukluğu da, α2 adrenoreseptörlerin kalsiyum aracılıklı nörotransmitter salınım inhibisyonunu etkilemiş ve bu reseptörler aracılığıyla gerçekleşen serebral inhibisyonu engellemiş olabilir. Sonuç olarak Fahr Sendromu olan hastalarda, deksmedetomidin etkinliği düşük olabilir.Bu hastalarda sedasyon gerekliliği olduğunda birden fazla sedatif ajana yüksek dozlarda ihtiyaç duyulabilir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Amaç: Kalp cerrahisi sonrası nörolojik hasarlanma gözlenmesi ciddi komplikasyonlardandır. Bu durum hastaların mortalite ve yoğun bakım kalış sürelerini uzatmaktadır.Bu bildiride 15 aylık bir dönemde kalp cerrahisi yapılan hastalar incelendi ve tip 1 nörolojik hasar gelişmiş hastaları değerlendirildi. Gereç-Yöntem: Hastanemizde 15 aylık bir dönemde, 1452 hastanın kalp cerrahisi geçirdiği saptandı. KABG cerrahisi 783 (%54.7) hasta, kalp kapak cerrahisi 235 hasta (%16.4), anevrizma cerrahisi 159 (%11.1) hasta ile en fazla uygulanan cerrahilerdi. Bunların içinde postoperatif dönemde aşikar nörolojik hasar gelişen 56 hasta tespit edildi. İnme, geçici iskemik atak, koma ve ensefalopatiyi içeren Tip 1 nörolojik hasarlanma postoperatif dönemde ilk klinik şupe durumunda; nöroloji ve radyoloji konsültasyonu ile değerlendirilmiş ve kayıt altına alınmıştır. Bulgular: SVO geçiren 56 hastanın yaş ortalaması 60,2 yıl olarak bulundu. Hastaların özgeçmişinde; %46.4'ünde hiperlipidemi, %39,3'ünde hipertansiyon, %17,9'unda diyabet %14.4'ünde AF mevcuttu. Hastalara uygulanan cerrahi prosedürler ise; %50'sine koroner baypas cerrahisi, %8 'sine kapak cerrahisi,%7.1'ne anevrizma,%5'ne diseksiyon, %12.5'ine ise LVAD yerleştirme cerrahisi idi. İskemik inmelerin %67.9'una ilk 24 saatte izlenirken, %16'sı 1-3 gün içinde, %5.4'ü 3-7 günde, %10.8' ise >7 günden sonra görülmüştür. Mortalite ise 26 hastada (%46.4) mevcuttu. Araştırma sonucunda hastanemizde kalp cerrahisi sonrasında aşikar nörolojik hasarlanma oranı %3.8 olarak bulundu. Literatürde bununla ilgili olarak %0,5-5,4 gibi geniş bir aralık verilmiş olup hastanemizin bu oranları literatürle uyumludur. Perioperatif nörolojik hasarlanmaya katkıda bulunan durumlar hasta ile ilişkili faktörler, intraoperatif ve postoperatif faktörler olarak sınıflanır. Hasta ile ilişki faktörlerde 60 yaş üzerinde olmak, kadın cinsiyet, preoperatif kötü sol ventrikül fonksiyonu, kritik preoperatif durum, diyabet, hipertansiyon varlığı, önceden geçirilmiş inme olarak karşımıza çıkmaktadır. İntraoperatif risk faktörlerine bakıldığında cerrahi tipine göre, aort cerrahisi ve çoklu prosedür olgularında risk daha yüksektir. Hipoperfüzyon özellikle kardiyopulmoner baypas sırasında ortaya çıkan bir diğer inme risk faktörüdür. Bu nedenle pompa sırasında yüksek perfüzyon basınçları sağlanması da nörolojik hasarı önleme teknikleri arasındadır. Acık kalp cerrahisi sonrası yaklaşık olarak olguların %19-45'inde uzamış yoğun bakım suresinin gozlenebildiği bildirilmiştir.Cok sayıdaki makalede uzamış yoğun bakım hastaların %3,5-45'inde gorulduğu belirtilmekte olup; uzamış yoğun bakım suresi ise 48 saat ile 10 gun arasında geniş bir aralıkta kabul edilmiştir. Bizim hastalarımız çoğunda uzamış yoğun bakım kalış süresi mevcuttu. SVO geçiren hastalarda, Mv süreleri ortalama 14,8 gün,yoğun bakım yatış süreleri 19,66 gün olup; geçirmeyen hastalarla karşılaştırıldığında uzun ve istatiksel olarak anlamlı idi. Sonuç: Açık kalp cerrahisi sonrası nörolojik komplikasyonlar morbidite ve mortaliteyi arttıran, yoğun bakım kalış süresini uzatan önemli bir sorundur. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Amaç: İdiyopatik Pulmoner Fibrozis (IPF); idiyopatik interstisyel pnömonilerin en sık görülen formu olup, kronik, progresif, irreversibl, nedeni bilinmeyen ve çoğunlukla ölümcül bir akciğer hastalığıdır. Genellikle 55--75 yaşlar arasında tanı alan hastalar, ortalama 3,8 yıllık bir yaşam süresi sonrası kaybedilirler. Akciğer nakli bu hastalarda beklenen yaşam süresini uzatabilen tek tedavi seçeneğidir. Ekstrakorporeal Membran Oksijenasyon (ECMO) ise terminal dönemdeki, yoğun bakımda takip edilen IPF hastalarında uygun donör adayı bekleme sürecinde köprü tedavisi olarak uygulanabilir. Bu sunumdaki amacımız yoğun bakımımızda ECMO ile takip ettiğimiz ve akciğer nakli yapılan IPF hastamızı sunmaktır. Olgu: 15 yaşında tanı alan ve progresif seyirle solunum sıkıntısı gelişen 23 yaşındaki bayan hasta, respiratuar asidoz ve hiperkarbisinin düzeltilmesi amacıyla yoğun bakımıza kabul edildi. Akciğer nakli bekleme listesindeki hasta yoğun bakımda yüksek akım oksijen tedavisine rağmen düzelmeyen respiratuar asidozu nedeniyle entübe edildi. Entübasyon sonrasında hipotansif seyreden hastaya noradrenalin desteği ve remifentanille sedasyon başlandı. Takibinde 10 dakika süren kardiyak arrest sonrası başarılı bir şekilde ressusite edilen hastaya, respiratuar asidozunun düzelmemesi (pH: 6,9) nedeniyle ECMO takıldı. Jeneralize konvülzyonu oldu, levotirasetam başlandı. ECMO takibinde hemodinamisi ve respiratuar asidozu düzelen hasta koopere ve oriente bir şekilde uyandı. Uygun organ donasyonu sonrası akciğer nakli yapılan hasta, intraoperatif dönemde başarılı bir şekilde ECMO'dan ayrıldı, postoperatif dönemde herhangi bir sorun çıkmadan operasyondan sonraki 25. günde taburcu edildi. Sonuç: IPF, diffüz, progresif, histolojik olarak olağan interstisyel pnömoni bulguları gösteren parankimal bir akciğer hastalığıdır. Tanı yaşı ortalama 66, yaşam süresi ortalama 3,8'dir. Bizim olgumuz 15 yaşında tanı almış olması ve 8 yıllık bir süre sonunda terminal döneme gelmesi yönüyle klasik IPF olgularından farklıdır. Son yıllarda akciğer nakli endikasyonları arasında IPF sıklığı oldukça artmıştır. Hızla kötüleşen olgularda ECMO gibi yeni teknolojiler akciğer nakli öncesi başarılı bir köprü tedavisi olabilmektedir. Olgumuz, preoperatif dönemdeki hızlı ve kötü seyrine rağmen; kalp cerrahisinin, göğüs cerrahisinin ve yoğun bakım ekibimizin dahil olduğu akciğer nakil grubunun multidisipliner yaklaşımıyla başarılı bir şekilde taburcu edilebilmiştir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Copyright of Turkish Journal of Medical & Surgical Intensive Care Medicine / Dahili ve Cerrahi Yoğun Bakım Dergisi is the property of KARE Publishing and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of Turkish Journal of Medical & Surgical Intensive Care Medicine / Dahili ve Cerrahi Yoğun Bakım Dergisi is the property of KARE Publishing and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of Turkish Journal of Medical & Surgical Intensive Care Medicine / Dahili ve Cerrahi Yoğun Bakım Dergisi is the property of KARE Publishing and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)