Search

Aim To evaluate the role of oxaliplatin in neoadjuvant chemotherapy delivered after short-course irradiation. Background Using oxaliplatin in the above setting is uncertain. Patients and methods A subgroup of 136 patients managed by short-course radiotherapy and 3 cycles of consolidation chemotherapy within the framework of a randomised study was included in this post-hoc analysis. Sixty-seven patients received FOLFOX4 (oxaliplatin group) while oxaliplatin was omitted in the second period of accrual in 69 patients because of protocol amendment (fluorouracil-only group). Results Grade 3+ acute toxicity from neoadjuvant treatment was observed in 30% of patients in the oxaliplatin group vs. 16% in the fluorouracil-only group (p = 0.053). The corresponding proportions of patients having radical surgery or achieving complete pathological response were 72% vs. 77% (odds ratio [OR] = 0.88; 95% confidence interval [CI]: 0.39–1.98; p = 0.75) and 15% vs. 7% (OR = 2.25; 95% CI: 0.83–6.94; p = 0.16), respectively. The long-term outcomes were similar in the two groups. Overall and disease-free survival rates at 5 years were 63% vs. 56% (p = 0.78) and 49% vs. 44% (p = 0.59), respectively. The corresponding numbers for cumulative incidence of local failure or distant metastases were 33% vs. 38% (hazard ratio [HR] = 0.89; 95% CI: 0.52–1.52; p = 0.68) and 33% vs. 33% (HR = 0.78; 95% CI: 0.43–1.40; p = 0.41), respectively. Conclusion Our findings do not support adding oxaliplatin to three cycles of chemotherapy delivered after short-course irradiation.

Summary Purpose To evaluate acute toxicity of combined treatment (androgen ablation and high-dose 3D conformal radiotherapy [3D-CRT]) in patients with a localized cancer of prostate. Materials and methods Between April 1999 and March 2000, at the Greatpoland Cancer Centre in Poznan, 22 patients with prostate cancer (T1–T3 N0 M0) were treated with 3 D conformal radiation therapy and hormonal therapy. Patients represented a localized disease (T1 = 4 patients, T2 = 11 patients), and locally disease (T3 = 7 patients). No patients had clinically detectable distant metastases. Neoadjuvant androgen ablation therapy (bilateral orchiectomy or LH-RH agonists and flutamide) was administered to all patients. Radiotherapy was performed using 15 MV photons in the daily fraction of 1.8 Gy to the total median dose of 70.2 Gy (range, 67.8 to 72 Gy). Acute toxicities were evaluated according to the Radiation Therapy Oncology Group morbidity scoring scale. Results All patients completed the entire course of radiotherapy and were assessable for evaluation of acute toxicities. The most common side effects of androgen ablation were “hot flushes” and gynecomastia, although these were mild. The main problems during irradiation and a few weeks after the completion of radiotherapy were related to: - the genitourinary tract (urgency, nocturia, dysuria) with toxicities of grade 0 and 1 (80% of patients) and grade 2 (20% of patients) - the gastrointestinal tract (rectal discomfort and mild diarrhea) with toxicities grade 0 and 1 (75% of patients) and grade 2 (25% of patients). Conclusions Preliminary results of combined treatment (androgen ablation and 3 D-CRT) have suggested that such modality is well tolerated with only modest acute toxicities of the gastrointestinal and genitourinary tracts.

Aim To evaluate influence of total time of combined treatment on locoregional outcome of treatment in group patients with larynx cancer. Material/Methods We performed retrospective analysis of 254 patients with with stage III or IV squamous cell carcinoma of larynx who were treated between 1993 and 1996. There were 236 men, 18 women, median age was 56.3 years. Surgery consisted of total laryngectomy and elective/selective neck dissection. Patients postoperativly were irradiated in coventional way with total dose of 60 Gy. We used shrinking field technique with lateral opposed photon fields to tumor bed and upper-mid neck nodes. Supraclavicular regions (lower neck lymph nodes) were treated with an anterior field. Total time of combined treatment (from the surgery to the end of radiotherapy) was an average 92 days (range, 65–131 days). The interval between surgery and the beginning of radiotherapy was an average 45 days (range, 22–78 days) and time of irradiation was an average 45 day (range, 40–74 days). Results Prolongation overall time of combined treatment beyond 90 days is strongly correlated with decreasing of locoregional outcome of treatment (p=0.00036). Also decreasing in outcome of treatment was noted when interval time between surgery and beginning of radiotherapy was more than 50 days (p=0.022) and when the time of irradiation was longer than 44 days (p=0.0026). Conclusions Decreasing of total time of combined treatment (surgery and postoperative radiotherapy) is crucial in patients with advanced cancer of larynx.

Celem pracy jest ocena jakości i efektywności elektronicznego systemu portal imaging (EPID) z mozliwością cyfrowego ulepszenia i analizowania otrzymanych obrazow w kontroli jakości radioterapii. Elektroniczne zdjecia weryfikacyjne wykonano przed rozpoczeciem leczenia u 57% (97/170) napromienianych chorych. Procedura wykonywania djec weryfikacyjnych przedluza czas pojedynczej sesji napromieniania o 10% – 20% (1–2 minut). 87% z otrzymanych zdjec elektronicznych nadawalo sie do oceny pod wzgledem jakościowym. U 20% (19/97) chorych monitorowanych przy pomocy EPID wprowadzono poprawki przed rozpoczeciem napromieniania na podstawie zdjec weryfikacyjnych. W monitorowanej grupie tygodniowe zdjecia weryfikacyjne wykonano 78% napromienianych chorych. Codzienne zdjecia weryfikacyjne z seriami zdjec w trakcie napromieniania chorych. Rozne bledy zostaly zarejestrowane u 33% monitorowanych chorych w trakcie radioterapii. Wiekszośc bledow zostala skorygowana w trakcie leczenia, niektore zostaly zauwazone podczas analizy po zakonczeniu napromieniania. Zarejestrowano 2132 zdjec elektronicznych do dalszej analizy. Target View umozliwia weryfikowanie poprawności leczenia u wiekszości leczonych chorych bez zmniejszenia liczby napromienianych pacjentow. Otrzymane zdjecia elektroniczne są dobrej jakości, co umozliwia zarejestrowanie i korekcje roznych bledow geometrycznych przed rozpoczeciem i w trakcie leczenia. Zarejestrowane zdjecia elektroniczne mogą byc precyzyjnie analizowane poprzez nakladanie na siebie i pomiary zauwazonych rozbiezności w celu poprawy jakości radioterapii.

Cel pracy Ustalenie optymalnej dawki promieniowania jonizującego zapewniającej pozbawienie auto- i allogenicznych komorek czerniaka zdolności do prloferacji przy jednoczesnym zachowaniu wysokiego poziomu produkcji II-6 i slL-6w komorkach transfekowanych. Material i metody Cztery ustalone linie komorkowe ludzkiego czerniaka transdukowano genami ludzkiej II-6 i SIL-6R przy uzyciu nośnika retrowirusowego (double copy bicisytronic vector). Transdukowane i kontrolne komorki napromieniano dawkamilO, 50, 100, 200 Gy. Badano ekspresje wprowadzonych genow oceniając mRNA (RT-PCR i Nothern Blotting) oraz sprezenie II-6 i IL-6R w pozywce znad hodowli komorek (ELISA) po 24, 48, 72 i 96 h oraz po 6,7,10 i 12 dniu napromieniania. Ponadto, ekspresje mRNA dla IL-6 określono polilościowo wykorzystując metode TaqMan. Rownolegle analizowano zywotnośc i proliferacje komorek (test MTT) oraz zmiany ekspresji antygenow zgodności tkankowej HLA – A2 przy uzyciu cytometrii przeplywowej. Wyniki Napromienianie powoduje zahamowanie proliferacji komorek czerniaka w sposob dawkozalezny. Dawka 50 Gy hamowala proliferacje wszystkich linii czerniaka. Naświetlenie powodowalo wzrost sekrecji IL-6 i slL-6R w przeliczeniu na komorke do 12 dnia po napromienianiu. Polilościowa analiza ekspresji genu IL-6wykazala podobne wartości mRNA w komorkach naświetlanych roznymi dawkami oraz podobne ilości w kolejnych punktach czasowych co moze sugerowac regulacje ekspresji genu na poziomie potranskrypcyjnym. Naświetlanie dawką 100 Gy powodowalo nieznaczny spadek ekspresji HLA -A2 w badanych liniach.

Aim Assessment the influence of low level of Hgb on the locoregional outcome of postoperative radiotherapy patients with advanced cancer of larynx. Material and methods An retrospective analysis of two hundred fifty four patients with larynx carcinoma with stage III or IV squamous cell carcinoma of larynx who were treated between January 1993 and December 1996 was performed. Postoperative radiotherapy was performed in coventional way to total dose of 60 Gy, 5 times a week. Of 254 patients, 86 patients (34%) were considered to have a low level of hemoglobin (below 13 g/dl) prior the beginning of radiotherapy and 56 patients (22%) at the end of treatment. We have noted also 38 patients (15%) of 254 patients, with deacresing hemoglobin level during treatment higher than 1 g/dl. Results No impact on outcome of treatment was observed in the group of patients with low level of Hgb before irradiation. Inrease of locoregional failure of postoperative radiotherapy was noted in group of patients with Hgb level at the end of irradiation below 13 g/dl (p = 0,004) and also in group of patients with decreasing of Hgb level during treatment (p = 0,038). Conclusions Low Hgb levels at the end of postoperative irradiation and decreasing during irradiation were associated with a statistically significant an increase in locoregional failure of patients with advanced carcinoma of larynx.

Wyniki radioterapii zalezą w duzej mierze od poprawności geometrycznej. Poprawnośc ustawienia pol i powtarzalnośc w kolejnych dniach leczenia powinna byc weryfikowane poprzez portal imaging. Celem pracy byla ocena jakości i efektywności elektronicznego portal imagingu (EPID) z mozliwością cyfrowego ulepszania i analizowania otrzymanych obrazow w kontroli jakości radioterapii. Elektroniczne zdjecia weryfikacyjne wykonano przed rozpoczeciem leczenia u 57% (97/170) napromienianych chorych. Procedura wykonywania zdjec weryfikacyjnych przedluza czas pojedynczej sesji napromieniania o 10% – 20% (1–2 minut). 87% z otrzymanych zdjec elektronicznych nadawala sie do oceny pod wzgledem jakościowym. U 20% (19/97) chorych monitorowanych przy pomocy EPID wprowadzono poprawki przed rozpoczeciem napromieniania na podstawie zdjec weryfikacyjnych. W monitorowanej grupie tygodniowe zajecia weryfikacyjne wykonano 78% napromienianym chorym. Codzienne zdjecia weryfikacyjne wraz z seriami zdjec w trakcie napromieniania wykonano u 19% (18/97) chorych. Rozne bledy zostaly zarejestrowane u 33% monitorowanych chorych w czasie radioterapii. Wiekszośc bledow zostala skorygowana w trakcie leczenia, niektore zostaly zauwazone podczas analizy po zakonczeniu napromieniania. Zarejestrowano 2132 zdjec elektronicznych do dalszej analizy. Target View umozliwia weryfikowanie poprawności leczenia u wiekszości leczonych chorych bez zmniejszenia liczby napromienianych pacjentow. Otrzymane zdjecia elektroniczne są dobrej jakości o umozliwia zarejestrowanie i korekcje roznych bledow geometrycznych przed rozpoczeciem i w trakcie leczenia. Zarejestrowane zdjecia elektroniczne mogą byc precyzyjnie analizowane poprzez nakladanie na siebie i pomiary zauwazonych rozbiezności w celu poprawy jakości radioterapii.

Cel Celem pracy byla ocena bezpieczenstwa i skuteczności podawania G-CSF (Neupogen, Granocyt) w trakcie jednoczasowej chemioradioterapii. Stosowanie bialokrwinkowych czynnikow wzrostu jest rekomendowane u chorych otrzymujących chemioterapie, u ktorych dochodzi do neutropenii z gorączką neutropeniczną lub profilaktycznie w przypadku wybranych programow chemioterapii (np. tzw. dose dense chemotherapy w chloniakach i raku piersi). Ze wzgledu na brak publikacji na temat stosowania G-CSF i GM-CSF w trakcie radioterapii nie jest ono rekomendowane w przypadku jednoczasowej chemioradioterapii. Zauwazono (dwa doniesienia zjazdowe), ze stosowanie czynnikow wzrostu w trakcie chemioradioterapii moze prowadzic do maloplytkowości,szczegolnie w przypadku napromieniania regionu klatki piersiowej, jednak mechanizm pozostaje nieznany. Material i metodyka W okresie od sierpnia 2003 do kwietnia 2004 w Zakladzie i Oddziale Radioterapii w Olsztynie u 25 chorych leczonych w sposob skojarzony (chemioradioterapia jednoczasowa) stosowano w trakcie radioterapii granocyt, w celu zminimalizowania przerw w leczeniu i podania chemioterapii w zaplanowanym czasie. W grupie leczonych wiekszośc stanowili chorzy na raka pluca (12 chorych), poza tym leczono 5 chorych na raka glowy i szyi, 4 chore z rakiem piersi, 3 chore z nowotworami narządu rodnego oraz jednego chorego na raka odbytnicy. G-CSF podawano chorym od 3 do 7 dni (średnio 5dni). Wyniki Podawanie G-CSF ograniczylo przerwy w leczeniu i nie spowodowalo zadnych powaznych objawow ubocznych. W kontrolnych morfologiach, po zakonczeniu podawania granocytu, spadek wartości plytek krwi zaobserwowano u dwoch chorych, jednak nie byly to wartości wymagające interwencji. Wnioski Stosowanie G-CSF w trakcie chemioradioterapii, w celu zminimalizowania przerw w leczeniu, wydaje sie bezpieczne i nie powoduje trombocytopenii. Ze wzgledu na niewielką grupe chorych uzasadnione wydaje sie przeprowadzenie badania prospektywnego II fazy.

W pracy przedstawiono przeslanki teoretyczne wskazujące na mozliwośc uzyskania zysku terapeutycznego w wyniku wprowadzenia do praktyki klinicznej planowania i leczenia napromienianiem 3D-CRT. Zwrocono rowniez uwage na czynniki mogące ograniczac uzyskanie poządanego efektu terapeutycznego w leczeniu trojwymiarowym. Podano przyklady wynikow dotychczasowego zastosowania leczenia 3D-CRT w guzach o nastepujących lokalizacjach anatomicznych: - glowa i szyja, - OUN, - pluco, - gruczol krokowy.

Summary Purpose A proper control of the geometrical accuracy of treated portals during radiotherapy results in higher quality of treatment and may lead to the increase in the therapeutic gain. In this work, an evaluation of an electronic portal imaging device (EPID) was made in the following aspects: the quality of images, the estimation of prolongation of the treatment, and the corrections introduced after EPIDs. Material and methods We have archived 2430 portal images of 184 patients who were irradiated at our department. The following significant errors were established: a shift in the field along x, y, z axes (more than 5 mm in the head and neck region, more than 7 mm in the chest tumours and 10 mm in pelvic region), a displacement of shield by the same values, and an erroneous field size assigment by more than 10 mm. Results The introduction of the EPID into clinical practice involved approximately 10% of the session time. The quality of the electronic portal images received was acceptable for further analysis in 87% of the analysed group of patients. Significant errors have been registered in 33% of monitored patients. Prior to the treatment and during the set-up procedure, corrections were made in 20% of the evaluated patients. Conclusions An electronic portal imaging device (EPID) is a useful tool for fast and reliable portal image acquisition.

Summary Bladder cancer is one of the most frequent tumours of the urinary tract and the treatment of this malignancy requires close co-operation between urologists and oncologists. The superficial disease is treated with good results with transurethral resections and local immunotherapy or chemotherapy. However, there is a considerable fraction of BCG-refractory tumours (30%) and progression to muscle-invasive cancer. New approaches such as BCG combined with low-dose interferon or recombinant BCG strains are promising but need to be explored in prospective trials. Better understanding of the tumour biology and immunology will probably make it possible select patients with a high risk of progressive disease and to tailor further therapy options. The cornerstone of muscle invasive tumours treatment is radical cystectomy. The neoadjuvant chemotherapy is a promising option, especially in tumours invading deeply into the bladder wall or infiltrating the surrounding organs, but it require furthers confirmation of the results in phase III trials before introducing it as a standard treatment. However some leading centers have already implemented neoadjuvant chemotherapy in some selected groups of patients (eg. M.D. Anderson). Combined chemotherapy and modern 3-D conformal radiotherapy enable us to preserve the organ and the function of the bladder (bladder conserving therapy) and they are intensively studied in current trials. In the near future molecular characterisation of individual tumours might help to choose a bladder conserving therapy or cystectomy adopted to a for particular patient. So far, four-drug regimen – MVAC has been widely used in metastatic and locally advanced disease. Recently, it was shown that a combination of gemcitabine and cisplatin (GC) is equally effective but less toxic. New chemotherapies tested in clinical trials include gemcitabine, taxanes and new-class drugs interfering with signal transduction. Individualization of established and experimental treatment options based on molecular tumour characteristics, such as p53 status will probably be the future of bladder cancer pharmacotherapy.

Czerniak zlośliwy zlokalizowany w obrebie glowy i szyi rozwija sie najcześciej w szostej dekadzie zycia, czyli średnio 10 lat pozniej niz w przypadku lokalizacji konczynowej czy na tulowiu. Najcześciej wystepuje na skorze twarzy najbardziej narazonej na dzialanie promieniowania UV. Ze wzgledu na bogatą siec naczyn limfatycznych wznowy miejscowe, in transit oraz przerzuty do regionalnych wezlow chlonnych są czestsze niz w przypadku innych lokalizacji, a wyniki leczenia (chirurgia, radioterapia, chemioterapia) niezadowalające. Jak dotąd niewiele jest doniesien na temat skuteczności immunoterapii w przypadku czerniakow tego regionu. W okresie od czerwca 1998 do listopada 2002 w Zakladzie Diagnostyki i Immunologii Nowotworow AM w Poznaniu poddano immunoterapii 18 pacjentow, u ktorych rozwinąl sie czerniak w obrebie glowy i szyi. Wszyscy pacjenci immunizowani byli szczepionką przeciwczerniakową, opartą na 2 liniach ustalonych komorek czerniaka MIH1 i MIH2 transdukowanych genami lL6 i jej rozpuszczalnego receptora. Średnia wieku pacjentow wynosila 51 lat (22–72). W sześciu przypadkach zmiana pierwotna zlokalizowana byla w obrebie szyi, w dwunastu w obrebie glowy. 4 pacjentow bylo w trzecim, a 14 w czwartym stopniu zaawansowania klinicznego wg AICC. Czas obserwacji wynosil od 4 do 50 miesiecy, średnio 16 miesiecy. Przezycia od momentu wlączenia szczepionki wahaly sie od 3 do 50 m-cy, średnio 18 m-cy, nie stosowano dodatkowo chemioterapii. 12 pacjentow przezylo ponad 12 m-cy, 4 ponad 2 lata. 9 pacjentow wciąz pozostaje w obserwacji. U 4 chorych w momencie wlączenia do terapii istnialy masywne przerzuty, czas przezycia w tych przypadkach wynosil 3 lub 4 miesiące. W grupie z wycietymi makroskopowymi przerzutami średni czas przezycia wynosi 20 m-cy (od 8 do 50).

Aims To assess toxicity and results of melanoma brain metastases irradiation in patients treated with genetically modified tumour vaccine. Materials/methods A group of 45 melanoma stage IV (AJCC) patients was treated with vaccine consisted of autologic melanoma cells admixed with allogeneic cells modified with IL-6 and slL-6R genes. During the treatment 14 patients developed symptoms of brain metastases. 5 patients had solitary metastases, 9 multiple lesions. 4 patients with single metastasis were treated surgically. All 14 patients were irradiated with the doses 30–39 Gy, using 3 Gy/fracion, 5 fractions/week. Toxicity of cranial irradiation (clinically, CT) and clinical results (CT, survival) were evaluated. Immunological cellular responses were assessed in vitro. Results Acute effects of irradiation were tolerable and manageable using standard dexamethasone treatment. There was no radiation encephalopathy or radiation necrosis. In 7/14 patients stabilization or partial remission of brain lesions was observed. Overall survival measured from brain metastases diagnosis ranged from 2 to 21 months (2 patients are still alive), median survival was 316 days. In 4 treated patients radiation enhanced immune responses to the vaccine. Conclusions Palliative cranial irradiation is well tolerated by patients treated with novel systemic approaches such as immunogene therapy, relives symptoms and may extend survival. Radiation of metastases modulates immune responses to melanoma cells.

Cel pracy Czerniak blony śluzowej stanowi ok.1%wszystkich czerniakow zlośliwych. Okolo polowa przypadkow stwierdzana jest w regionie glowy i szyi. Czerniak blony śluzowej uwazany jest za nowotwor bardziej agresywny w stosunku do lokalizacji skornej, cześciej powoduje przerzuty, zarowno do regionalnych wezlow chlonnych jak i odlegle. Rozpoznanie zwykle jest opoźnione z powodu ukrytego przebiegu. W chwili rozpoznania u 5–48% chorych nowotwor jest zaawansowany lokoregionalnie, a u 4–14% wystepują przerzuty odlegle. Leczeniem z wyboru jest leczenie chirurgiczne. Wartośc pooperacyjnej radioterapii i leczenia systemowego jest przedmiotem kontrowersji. Stosowanie samodzielnej radioterapii jest ograniczone do przypadkow pierwotnie nieoperacyjnych i wznow. W literaturze zostaly opisane kazuistyczne przypadki wyleczen, zwykle po zastosowaniu wysokich dawek. Celem pracy jest przedstawienie przypadku uzyskania calkowitej regresji u chorej na czerniaka nosowej cześci gardla, leczonej samodzielnie radioterapią. W pracy zamieszczono dokumentacje obrazową, rozklady izodoz i histogramy. Material i metodyka Chora w wieku 53 lat, z nieoperacyjnym guzem nosowej cześci gardla, zostala skierowana z Oddzialu Otolaryngologii WSzS w Olsztynie. Rozpoznanie hist-pat z dnia 17.12.2003, Focus melanomatis malignis, HMB 45/+/. W badaniach NMR i USG nie stwierdzono obecności powiekszonych wezlow chlonnych.W Zakladzie Radioterapii w Olsztynie przeprowadzono trojetapowe leczenie napromienianiem do dawki 70 Gy/guz, w 35 frakcjach oraz elektywne napromienianie ukladu chlonnego szyi do dawki 50 Gy w 25 frakcjach. Nastepnie, po 1.5 tygodniowej przerwie, w RCO w Bydgoszczy, przeprowadzono boost z brachyterapii w dawce 9 Gyw 3 frakcjach na izodoze obejmującą. Wyniki i wnioski W kontrolnym badaniu NMR i badaniu laryngologicznym w dniu 17.07.04 stwierdzono calkowitą regresje nacieku. W trakcie leczenia chora schudla 3.5 kg (ponizej 5% masy ciala). Nasilenie odczynu wynosilo do 22 p. w skali Dieschego. Po zakonczeniu leczenia na jezyku i podniebieniu miekkim wystąpily plytkie owrzodzenia śluzowki, o powierzchni do 1cm 2 , ktore wygoily sie po 3 miesiącach. Utrzymuje sie bol i trudności w polykaniu oraz wystąpilo surowicze zapalenie ucha środkowego.

Brain metastases are associated with poor prognosis. Median survival of such melanoma patients is 4 month. Standard treatment comprises palliative radiation therapy or palliative excision of solitary metastases in selected patients. Only patients with resected solitary metastases live a few months longer. The aim of this study was to asses results and toxicity of combined treatment with GMTV and irradiation in melanoma patients, who developed brain metastases. Since 1996 in Department of Cancer Immunology Great Poland Cancer Centre a group of 250 melanoma patients was treated with GMTV consisted of allogenic melanoma cell lines Mich1 and Mich2 modified with IL-6 and sIL-6R genes or fusiongene lL-6/sIL-6R. All patients were stage III and IV (AJCC). Before or during the immunization 22 patients presented symptoms of brain metastases. All patients were irradiated with the doses 30–39 Gy, using 3 Gy/fraction, 5 fractions/week. Toxicity and clinical results (CT, OS) were evaluated. In part of patients CTL and NK cytotoxicity and Th1 vs. Th2 profiles were evaluated in vitro. Side effects of irradiation were tolerable, 0–2 degree according to WHO criteria (standard dexamethasone treatment in all patients). There were no radiation encephalopathy or radiation necrosis. In 12/22 patients stabilization or partial remission were observed. Overall survival measured from brain metastases diagnosis ranged from 2 to 20 months. Median survival was 9 months. In 12 responder patients median survival was 13 months, ranged from 7 to 20 months. In 10 remaining patients median survival was 4 months. There were no differences in CTL activity but we noticed changes in NK activity and Th1/Th2 ratio (pooled in Th1 direction) after irradiation. Radiotherapy combined with GMTV compared with radiotherapy alone prolongs survival in melanoma patients, who developed brain metastases.