Search

Giriş: Antibiyotiklere dirençli mikroorganizmalarla gelişen enfeksiyonlar tüm dünyada toplum sağlığını tehdit etmektedir. Bu hastalıkları tedavi edebilmek için elimizde kısıtlı sayıda antibiyotik mevcuttur. Akılcı antibiyotik kullanımı; morbidite ve mortalitenin azaltılması, direnç sıklığının düşürülmesi, yatış süresinin, hastane dışı tedavi süresinin ve toplam tedavi maliyetinin azaltılması ile hasta, sağlık sistemi ve toplum için vazgeçilmez bir uygulamadır. Akılcı antibiyotik kullanım yöntemlerinden biri antibiyotik kullanımını kısıtlama politikalarıdır. Ülkemizde yataklı tedavi kurumlarında uygulanmakta olan EHU (enfeksiyon hastalıkları uzman onayı) sisteminde A-72 kodu ile adlandırılan, tedavi başlangıcında EHU gerekmeyen ancak en geç ilk 72 saat içinde EHU alınması gereken antibiyotikler mevcuttur. Bazen bu antibiyotiklerin gereksiz kullanımı ile karşılaşılmaktadır. Bu çalışmada A-72 kodlu antibiyotiklerin kullanımına ilişkin istenilen konsültasyonların değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç-Yöntem: A-72 kodu içinde yer alan ve hastanemizde kullanılan seftriakson ve parenteral kinolonlar için sıklıkla EHU istemi yapan genel cerrahi ve göğüs hastalıkları klinikleri tarafından 01.12.2021-31.03.2022 tarihleri arasında istenen konsültasyonlar retrospektif olarak değerlendirildi. Hastaların epidemiyolojik verileri, yattığı klinik, uygulanmak istenen antibiyotik, tedavi öncesi kültür alınıp alınmadığı ve sonuçta verilen karar çalışma formuna kaydedildi. Bulgular: Çalışma periyodu içinde 189 hastadan istenen toplam 205 tane konsültasyon değerlendirildi. On altı hasta için rekonsültasyon mevcuttu. Hastaların yaş ortalaması 62,95±15,17(18-89), 70’i kadın (%37), 119’u erkekti (%63). Doksan bir hasta genel cerrahi, 98 hasta göğüs hastalıkları kliniğinde izlenmekteydi. En çok istem yapılan antibiyotiğin sefrtiakson (%70,7) olduğu görüldü. Tedavi başlanmadan önce 104 hastadan (%50,7) herhangi bir kültür örneği gönderilmemişti. Diğer hastalardan gönderilen örnekler kan, balgam, idrar, yara yeri ve diğer vücut sıvı kültürü idi. Konsültasyon sonucunda 100 (%48,8) hastada tedavinin kesilmesi, 75’inde (%36,5) devamı, 30’unda (%14,7) antibiyotik revizyonu kararı verildi. On beş hastadan ek tetkikler istendi. Birimlere göre sayı ve yüzdeler tabloda verilmiştir. Sonuç: Çalışmamızda antibiyotik kesilme oranının genel cerrahide en yüksek olması gereksiz antibiyotik kullanım oranının bu birimde yüksek olduğunu düşündürmüştür. Yine aynı birimde tedavi öncesi kültür alma oranı da düşük saptanmıştır. Uygunsuz antibiyotik kullanımı direnci, mortaliteyi, yan etki ve maliyet gibi pek çok olumsuz durumu beraberinde getirmektedir. Antibiyotiklerin akılcı kullanımı sadece enfeksiyon hastalıkları uzmanlarının değil sağlık sistemindeki tüm paydaşların çabası ile mümkün olacaktır. Bu konuda bölgesel, ulusal ve küresel politikalar üretmek bir zorunluluktur. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Giriş: Meningoensefalit; beyni çevreleyen zarların ve beyin dokusunun enfeksiyonlarını içeren bir tanımdır. Hızlı tanı konup hızlı tedavi başlanması gereken, ciddi mortalite ve morbiditeye sebep olabilen en önemli enfeksiyon acillerinden biridir. Bu hasta grubu şiddetli belirtiler nedeniyle büyük çoğunlukla acil servislere başvurmakta ve acilde değerlendirilmektedir. Bu çalışmamızdaki amacımız acil servisten istenen meningoensefalit ön tanılı konsültasyonların ne kadar sağlıklı olduğu, acil servis hekimlerinin hangi bulguları mevcut olan hastalarda meningoensefalit konsültasyonu istediği, danışılan hastaların kaçında meningoensefalit tanısı konduğu, lomber ponksiyonların ne kadarının gereksiz yapıldığı gibi birçok soruya cevap aramaktır. Gereç ve Yöntem: Çalışmamızda 01.04.2020-01.04.2022 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Acil Servisi’ne başvuran ve enfeksiyon hastalıkları kliniğine meningoensefalit ön tanısı ile konsülte edilen hastalar retrospektif olarak değerlendirildi. On sekiz yaşından küçük olmak, beyin cerrahi operasyonu geçirmiş olmak, şant mevcudiyeti çalışma dışı bırakma kriterleri olarak belirlendi. Geri kalan hastalar değerlendirilmeye alındı. Kriterlere uyan 197 hasta tespit edilerek değerlendirildi. Bulgular: Çalışmaya alınan 197 hastanın 91’i kadın (%46,2) 106’sı erkek (%53,8) idi. Yaş ortalaması 52,4±26,66 idi. Semptomların sıklığı, şuur bulanıklığı: 130 (%66), baş ağrısı: 118 (%59,9), ateş: 71 (%36), bulantı ve kusma: 47 (%23,9), ense sertliği: 41 (%20,8) hastada saptandı. Hastaların 153’üne (%77,7) acil serviste lomber ponksiyon yapılmış 44’üne (%22,3) ise yapılmamıştır. Yüz doksan yedi hastanın 44’ünde (%22,3) meningoensefalit tanısı konmuş olup 153’ünde (%77,7) ise meningoensefalit dışlanmıştır. Meningoensefalit tanısı konan 44 hastanın 23’ü (%52,3) bakteriyel, 9’u (%20,5) viral, 7’si (%15,9) viral-bakteriyel ayırımı yapılamayan, 3’ü (%6,8) tüberküloz (TBC), 2’si Brucella meningoensefaliti olarak değerlendirilmiştir. Meningoensefalit tanısı konan 44 hastanın 15’inde (%34,1) kültür veya PCR ile etken tespit edilebilmiştir. Bu 15 etkenin 6’sı S. pneumonia, 4’ü HSV-1, 2’si M. tuberculosis, 2’si Brucella spp. ve 1’i E. coli olarak tespit edilmiştir. Sonuç: İki yıllık süre zarfında enfeksiyon hastalıkları kliniğine acil servisten meningoensefalit ön tanısı ile danışılan 197 hastanın 153’üne lomber ponksiyon yapılmıştır. Danışılan 197 hastadan, 44 hastaya meningoensefalit tanısı konmuştur. Bu oran danışılan hastaların sadece %22,3’ü olup geri kalan hastalarda meningoensefalit dışlanmıştır. Bu sebeple acil serviste hastalar meningoensefalit semptomları açısından daha dikkatli değerlendirilmeli ve gerekirse enfeksiyon hekimleri tarafından acil servis hekimlerine düzenli aralıklarla meningoensefalit konusunda eğitici seminerler verilmeli ve bilgileri güncellenerek gereksiz lomber ponksiyon sayısının minimuma indirilmesi ve olası komplikasyonların önlenmesi sağlanmalıdır. [ABSTRACT FROM AUTHOR]